Ο Λαβρόφ ανέπτυξε την προσέγγιση της Ρωσίας στην παγκόσμια συστημική μετάβαση

 

---

Άντριου Κορύμπκο

Προβλέπει να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να εξισορροπήσουν τις σχέσεις τους με τη Δύση, αποφεύγοντας παράλληλα τις νεοαποικιακές παγίδες για την «πράσινη ατζέντα» που χρησιμοποιείται ως όπλο για να τις παγιδεύσει.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ανέπτυξε την προσέγγιση της χώρας του στην παγκόσμια συστημική μετάβαση σε συνέντευξή του στην Rossiyskiaya Gazeta στα τέλη Νοεμβρίου, η οποία τον ακολούθησε να αναπτύσσει την αφρο-ευρασιατική μεγάλη στρατηγική της σε ξεχωριστή συνέντευξη νωρίτερα εκείνο το μήνα που αναλύθηκε εδώ. Η τελευταία του αφορούσε την ανάγκη εξισορρόπησης των οικονομικών σχέσεων των αναπτυσσόμενων χωρών με τη Δύση και προειδοποίησε να μην παραπλανηθούν από την «πράσινη ατζέντα».

Όσον αφορά το πρώτο, υπενθύμισε στον συνομιλητή του πώς μεγάλο μέρος του δυτικού πλούτου προέρχεται από μονόπλευρες συμφωνίες με τον Παγκόσμιο Νότο, τον οποίο εκμεταλλεύεται μέσω της νεοαποικιοκρατίας. Για παράδειγμα, μόνο το 2,6% της βοήθειας των ΗΠΑ προς την Αϊτή αξίας 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων μετά τον σεισμό του 2010 έφτασε σε εταιρείες και οργανισμούς εκεί, ενώ το υπόλοιπο πήγε στις τσέπες των Αμερικανών εργολάβων. Ένα άλλο καταδικαστικό στατιστικό στοιχείο που ανέφερε είναι το πώς οι αφρικανικές χώρες λαμβάνουν μόνο το 10% των κερδών της παγκόσμιας βιομηχανίας καφέ.

Το ΔΝΤ και ο ΠΟΕ έχουν πολιτικοποιηθεί από τη Δύση προκειμένου να κρατήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες σε μειονεκτική θέση. Παρά την ηχηρή ρητορική κατά καιρούς, η Δύση δεν έχει ακόμη μεταρρυθμίσει ουσιαστικά αυτούς τους θεσμούς και δεν θα το κάνει ποτέ πρόθυμα. «Ως εκ τούτου, τόσο εμείς όσο και οι ομοϊδεάτες μας από τις χώρες της παγκόσμιας πλειοψηφίας πιστεύουμε ότι είναι καιρός να ευθυγραμμίσουμε τις αρχές και το σύστημα διαχείρισης των θεσμών του Bretton Woods με την πραγματική κατάσταση στην παγκόσμια οικονομία», είπε.

Ο Λαβρόφ πρόσθεσε ότι «οι "επτά" (αναφερόμενοι στην G7) αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ και τα κράτη μέλη των BRICS - το 36%», δείχνοντας έτσι πόσο άδικα έχουν γίνει όλα. Ως εκ τούτου, υπονοείται έντονα ότι οι BRICS, συμπεριλαμβανομένων των νέων χωρών εταίρων τους, θα πρέπει να συγκεντρώσουν συλλογικά τις δυνατότητές τους και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους, προκειμένου να επιφέρουν θεσμικές μεταρρυθμίσεις που έχουν καθυστερήσει πολύ. Αυτή η επιτακτική ανάγκη προσθέτει πλαίσιο στο γιατί η Ρωσία ήθελε να επαναλάβει τις σχέσεις με το ΔΝΤ τον Σεπτέμβριο, όπως εξηγείται εδώ.

Όσον αφορά το δεύτερο μέρος της προσέγγισης της Ρωσίας στην παγκόσμια συστημική μετάβαση, ο Λαβρόφ εξήγησε πώς η παγκόσμια τάση προς την πράσινη ενέργεια δεν πρέπει να αποβεί εις βάρος των επενδύσεων στην παραδοσιακή ενέργεια, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε «σοκ στις αγορές ενέργειας και επιδείνωση του προβλήματος της ενεργειακής φτώχειας». Υπονόησε επίσης έντονα ότι η επικρατούσα άποψη για την κλιματική αλλαγή είναι ανακριβής και ως εκ τούτου πιθανώς πολιτικοποιημένη. Εδώ είναι τα ακριβή λόγια του:

«Υπονοείται ότι οι εκπομπές CO2 δημιουργούν ένα φαινόμενο θερμοκηπίου, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Συμπεραίνεται ότι εάν περιοριστούν οι εκπομπές CO2, δεν θα υπάρξει αύξηση της θερμοκρασίας ή δεν θα συμβεί τόσο γρήγορα. Ταυτόχρονα, εμείς ως επαγγελματίες πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι δεν τηρούν όλοι οι επιστήμονες τέτοιες εκτιμήσεις.

Υπάρχει επίσης μια «σχολή σκέψης» της οποίας οι εκπρόσωποι, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα γεγονότα και πολύ πειστικά, δείχνουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια κυκλική διαδικασία και, ως εκ τούτου, η σημασία του ανθρωπογενούς παράγοντα στους υπολογισμούς των υποστηρικτών της «καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής», για να το θέσω ήπια, είναι πολύ υπερβολική.

Δεν το είπε ευθέως, αλλά το υπονοούμενο είναι ότι η Δύση χρησιμοποιεί ως όπλο την «πράσινη ατζέντα», τόσο ως μέρος ενός τεχνάσματος για να «επιδεινώσει το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας» στον Παγκόσμιο Νότο μέσω υψηλότερου κόστους για την παραδοσιακή ενέργεια, όπως προειδοποίησε νωρίτερα, όσο και ως μέσο ελέγχου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Οι κυνικοί μπορεί να υποθέσουν ότι ο Λαβρόφ έχει απώτερα κίνητρα για να δώσει αξιοπιστία σε αυτές τις ανησυχίες, δεδομένου ότι η Ρωσία είναι μια ενεργειακή υπερδύναμη, κάτι που μπορεί να είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά θέλει επίσης να αποτρέψει τις συνωμοσίες των δυτικών αντιπάλων του.

Επιστρέφοντας στο πρώτο μέρος της συνέντευξής του σχετικά με την ανάγκη οι αναπτυσσόμενες χώρες να εξισορροπήσουν τις οικονομικές τους σχέσεις με τη Δύση, η επίθεσή του κατά της «πράσινης ατζέντας» προωθεί αυτόν τον στόχο, κάνοντας αυτές τις χώρες να σκεφτούν δύο φορές για να συμμορφωθούν τυφλά με τις απαιτήσεις των νεοαποικιοκρατών τους σε αυτό το θέμα. Εκείνοι που δίνουν προτεραιότητα στην πράσινη ενέργεια έναντι της παραδοσιακής ενέργειας εγκαταλείπουν πιο αξιόπιστες πηγές ενέργειας, εξαρτώνται από αναξιόπιστες πηγές ενέργειας και μπορεί έτσι να προετοιμάζονται για καταστροφή.

Εάν οι απρόβλεπτες περιβαλλοντικές αλλαγές προκαλέσουν προβλήματα με την παραγωγή αιολικής, ηλιακής και υδροηλεκτρικής ενέργειας μετά την εξάρτηση των αναπτυσσόμενων χωρών από αυτές τις πηγές, τότε η Δύση μπορεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση μέσω έκτακτης οικονομικής και άλλων μορφών ανακούφισης με νεοαποικιακούς όρους. Αυτό θα έφερνε αυτές τις αναπτυσσόμενες χώρες πίσω στο σημείο μηδέν, αντιστρέφοντας αμέσως οποιαδήποτε προηγούμενη πρόοδο είχαν σημειώσει για την απελευθέρωσή τους από τη Δύση.

Επομένως, είναι πολύ καλύτερο για αυτούς να μεταβούν μόνο σταδιακά στην πράσινη ενέργεια, βασιζόμενοι περισσότερο στο φυσικό αέριο στο μεταξύ, το οποίο η Ρωσία έχει επίσης στα μπαστούνια και ο Λαβρόφ σωστά περιέγραψε ως «τον καθαρότερο από όλους τους υδρογονάνθρακες», αντί να αλλάξουν ριζικά ταχύτητες όπως θέλει η Δύση. Επιπλέον, θα ήταν επίσης συνετό να διαφοροποιήσουν την παραγωγή ενέργειάς τους μέσω της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, στην οποία η Ρωσία μπορεί επίσης να τους βοηθήσει, όπως εξηγείται εδώ. Αυτό το χαρτοφυλάκιο θα αντιστάθμιζε αποτελεσματικότερα τους στρατηγικούς κινδύνους.

Βάζοντας τα πάντα μαζί, η προσέγγιση της Ρωσίας στην παγκόσμια συστημική μετάβαση, όπως αναπτύχθηκε από τον Λαβρόφ, προβλέπει ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα μεταρρυθμίσουν συλλογικά τα υπάρχοντα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αποφεύγοντας παράλληλα τη νεοαποικιακή παγίδα που τους στήνει η Δύση μέσω της «ατζέντας της πράσινης ενέργειας». Η πρώτη θα στερήσει από τη Δύση τον πλούτο που αποσπά από τη δεύτερη, επιταχύνοντας έτσι την από καιρό αναμενόμενη επανεξισορρόπηση τους, ενώ η δεύτερη θα αποτρέψει οποιαδήποτε σοβαρή αντιστροφή της προόδου που σημειώνουν από αυτή την άποψη.

Οποιαδήποτε μείωση της συνολικής επιρροής και ισχύος της Δύσης που θα επιφέρει η προαναφερθείσα επανεξισορρόπηση θα λειτουργήσει προς όφελος της Ρωσίας, αποδυναμώνοντας τους αντιπάλους της. Αντίστοιχα θα δυσκολευτούν να αποσταθεροποιήσουν τη Ρωσία, να διεξάγουν πολέμους δι' αντιπροσώπων εναντίον της και να εμποδίσουν την αφρο-ευρασιατική μεγάλη στρατηγική της. Αυτό που είναι καλό για τον Παγκόσμιο Νότο είναι επομένως φυσικά καλό για τη Ρωσία, καθιστώντας τους έτσι εξίσου σημαντικούς ο ένας για τον άλλο, και η ευρύτερη συνειδητοποίηση αυτού θα πρέπει να χρησιμεύσει για την περαιτέρω επέκταση των δεσμών τους.

Lavrov Elaborated On Russia’s Approach To The Global Systemic Transition