Eξωτερική πολιτική κατώτερη των περιστάσεων

 

Του Σωτήρη Σιδέρη

Η Τουρκία δεν χρειάστηκε κανέναν “σιδερένιο θόλο”,  για να αρχίσει να κυριαρχεί στην Μεσόγειο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντί να εκπονήσει ένα στρατηγικό σχέδιο εξωτερικής πολιτικής έχει επιδοθεί σε  φρενήρη κούρσα εξοπλισμών, ωστόσο, χάνει συνεχώς έδαφος  έναντι της Τουρκίας . Η Άγκυρα, έχτισε την στρατηγική της και με την αμυντική της βιομηχανία, αλλά κυρίως με την διπλωματία και τις συμμαχίες της, όπως και με  πρόθυμους  να  υπηρετήσουν τα σχέδιά της, όπως ο Τζολάνι στην Συρία. 

Υπέγραψε συμφωνία ΑΟΖ  με την Λιβύη και τώρα επιδιώκει να κάνει το ίδιο με την Συρία μπλοκάροντας την Κύπρο.  Ποιες είναι οι συμμαχίες της Ελλάδας; Ο πρωθυπουργός  “έθεσε”, αλλά δεν έβαλε ούτε μια λέξη στα Συμπεράσματα της συνόδου κορυφής, ώστε το θέμα να μετατραπεί σε  ευρωτουρκικό. . Οι ΗΠΑ,  με την πίεση που άσκησαν την νύχτα των Ιμίων, μετέτρεψαν μέρος της ελληνικής επικράτειας σε ουδέτερη ζώνη. Δεν είπαν ούτε μια σοβαρή λέξη για το τουρκολιβυκό σύμφωνο, ούτε μια φράση για το Ουρούτς Ρέις, την Κάσο και τις  απειλές κατά της Ελλάδας.  Έρχεται και ο Τραμπ που δεν δίνει μία για όλα αυτά και συμπαθεί τον Ερντογάν . Είναι η Ελλάδα η μέλλουσα Ιφιγένεια των ΗΠΑ για χάρη της Τουρκίας;

 

Διπλωματία για τα ΜΜΕ-  ούτε μια λέξη στα Συμπεράσματα

Η ελληνική κυβέρνηση κατά δήλωση του πρωθυπουργού “έθεσε” υπόψη της ΕΕ στην σύνοδο κορυφής της 18ης Δεκεμβρίου τις πληροφορίες για οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας – Συρίας. Δεν υπήρξε όμως καμία αντίδραση, ούτε υπήρξε οποιαδήποτε αναφορά στα επίσημα κείμενα της ΕΕ. Ή η κυβέρνηση δεν το επιδίωξε, άρα συνεχίζει να κινείται σε λάθος κατεύθυνση, ή το ζήτησε και δεν έγινε δεκτή η θέση της, πράγμα ανησυχητικό. Σε κάθε περίπτωση, αν ο πρωθυπουργός έκανε μια σχεδιασμένη παρέμβαση , εξασφαλίζοντας εκ των προτέρων συμμαχίες, η εξέλιξη ενδεχομένως να ήταν διαφορετική. Μια αυστηρή προειδοποίηση προς την Τουρκία, διατυπωμένη στα Συμπεράσματα θα ήταν  θέση της ΕΕ, οπότε οι Βρυξέλλες όφειλαν να την υπερασπιστούν στην συνέχεια. Ανάλογη κινητικότητα όφειλε να δείξει η Αθήνα και προς τις ΗΠΑ.

Το δεύτερο ζήτημα που θα μπορούσε να μπλοκάρει την Τουρκία και να ασκήσει πίεση, θα ήταν μια ελληνική πρόταση για την διεξαγωγή διεθνούς διάσκεψης με την συμμετοχή της ΕΕ και των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, με ατζέντα που θα αφορά τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα  του λαού της Συρίας, την ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Ισραήλ -Παλαιστινίων -Λιβάνου και τις οριοθετήσεις ΑΟΖ που ενδιαφέρουν άμεσα την ΕΕ. Τώρα που απουσιάζει η ΕΕ από την Συρία, την μετάβαση από το καθεστώς Άσαντ στη νέα εποχή την έχει αναλάβει η Τουρκία με τις ευλογίες των δυτικών χωρών. Δεν είναι και πρότυπο δημοκρατίας η Τουρκία… Δεν σέβεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των δικών της πολιτών και μειονοτήτων θα σεβαστεί τα δικαιώματα των Κούρδων ή των Αλαουϊτών;…

Η κατάσταση απόλυτης αδράνειας της Αθήνας είναι ανησυχητική. Ο Μητσοτάκης περιμένει τις ΗΠΑ να κάνουν κάποιες συστάσεις προς την Άγκυρα, αλλά ο Τραμπ έχει δικές του προτεραιότητες και δική του οπτική που δεν έχουν καμία σχέση με το σκέφτεται ο υπόλοιπος κόσμος. Κατά συνέπεια είναι μάλλον απίθανο ο Τραμπ να έρθει σε σύγκρουση με τον Ερντογάν για οριοθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμη και αν οι σύμβουλοί του τον πιέσουν σε κάποια θέματα, αυτό θα αφορά την ύπαρξη και το μέλλον των Κούρδων , ζήτημα με το οποίο είχε καταπιαστεί κάπως και στην προηγούμενη θητεία του και πως θα κυβερνιέται η Συρία. Ήδη όμως όλοι έχουν αναγνωρίσει τον καθοριστικό ρόλο της Άγκυρας. Μόνο η παρέμβαση της ισραηλινής διπλωματίας προς τις ΗΠΑ για την ΑΟΖ μπορεί να είναι αποτελεσματική, αλλά το Τελ Αβίβ δεν θα εμπλακεί, καθώς συνεχίζει να καταλαμβάνει και να εποικίζει εδάφη, έχοντας τη δική του ατζέντα.  Να σημειωθεί ότι ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταχθεί ήδη υπέρ μιας διεθνούς διάσκεψης, αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση από κανέναν , λες και υπάρχει άλλη πολιτική ή πρωτοβουλία σε εξέλιξη.

Η διαρροή από το υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων  ότι η Συρία βρίσκεται σε μεταβατική κατάσταση , που « δεν νομιμοποιεί οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία” και ότι “το παρακολουθούμε”, είναι θέση κατώτερη των περιστάσεων. Το ζήτημα δεν είναι να το παρακολουθεί αδρανής η κυβέρνηση , αλλά να δράσει και δράση δεν αναπτύσσει. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την ισχύ να κινηθεί, αλλά ένας συνδυασμός δράσεων και πρωτοβουλιών, όπως επιστολές σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, πρόταση για διεθνή διάσκεψη θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές από την παθητικότητα που επικρατεί τώρα.

Ο χάρτης αλλάζει. Τα σύνορα αλλάζουν ουσιαστικά , η βία κυριαρχεί, η διπλωματία υποχωρεί. Και όμως η μόνη ελπίδα είναι η διπλωματία. Οι χώρες Ιφιγένειες των ισχυρών χωρών αυξάνονται. Πρώτα η Ουκρανία, μετά η Παλαιστίνη, ο Λίβανος, η Συρία (την οποία θυσίασε η Ρωσία και το Ιράν). Η ανησυχητική αστάθεια, η ισχυροποίηση της Τουρκίας και η έλευση του Τραμπ συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέϊλ. Απαντήσεις χρειάζονται και μάλιστα άμεσα...https://www.omegapress.gr/