Τάιλερ Ντέρντεν
Συντάχθηκε από τον Wanjiru Njoya μέσω του Ινστιτούτου Mises,
Ο Ludwig von Mises περιγράφει τον στόχο του επαναστατικού σοσιαλισμού ως: «να καθαρίσει το έδαφος για την οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού με την εκκαθάριση του παλιού». Μία από τις κύριες στρατηγικές για την εκκαθάριση ενός πολιτισμού περιλαμβάνει την αποσυναρμολόγηση των νομικών και φιλοσοφικών θεμελίων του. Αυτός ο ρόλος εκπληρώνεται από ακτιβιστές που ξεκινούν «σαμποτάζ και επανάσταση» ανατρέποντας την έννοια των λέξεων: «Οι σοσιαλιστές έχουν κατασκευάσει μια σημασιολογική επανάσταση μετατρέποντας το νόημα των όρων στο αντίθετό τους».
Ο Τζορτζ Όργουελ αποκάλεσε αυτή την ανατρεπτική γλώσσα «Newspeak». Ο Peter Foster περιγράφει τη Newspeak ως «ένα είδος ολοκληρωτικής Εσπεράντο που προσπάθησε σταδιακά να μειώσει το εύρος αυτού που ήταν νοητό, εξαλείφοντας, συστέλλοντας και κατασκευάζοντας λέξεις».
Ο von Mises εξηγεί ότι οι δικτάτορες εκφράζουν τις ιδέες τους στο Newspeak ακριβώς επειδή, αν δεν το έκαναν, κανείς δεν θα υποστήριζε τα σχέδιά τους:
Αυτή η αντιστροφή της παραδοσιακής χροιάς όλων των λέξεων της πολιτικής ορολογίας δεν είναι απλώς μια ιδιαιτερότητα της γλώσσας των Ρώσων κομμουνιστών και των φασιστών και ναζί μαθητών τους. Η κοινωνική τάξη πραγμάτων που, καταργώντας την ατομική ιδιοκτησία, στερεί από τους καταναλωτές την αυτονομία και την ανεξαρτησία τους, και έτσι υποβάλλει κάθε άνθρωπο στην αυθαίρετη διακριτική ευχέρεια του κεντρικού συμβουλίου σχεδιασμού, δεν θα μπορούσε να κερδίσει την υποστήριξη των μαζών αν δεν συγκάλυπταν τον κύριο χαρακτήρα της. Οι σοσιαλιστές δεν θα είχαν εξαπατήσει ποτέ τους ψηφοφόρους αν τους είχαν πει ανοιχτά ότι ο τελικός σκοπός τους είναι να τους ρίξουν στα δεσμά. (η υπογράμμιση δική μου)
Στον πολλαπλασιασμό του Newspeak, η επανερμηνεία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχει αποδειχθεί ένα από τα πιο ισχυρά όπλα σαμποτάζ και επανάστασης. Ακτιβιστές έχουν πάρει τον έλεγχο μιας τεράστιας αυτοκρατορίας διεθνούς δικαίου, ΜΚΟ και φιλανθρωπικών οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα με ένα παγκόσμιο δίκτυο προσωπικού που παρακολουθεί τον σεβασμό των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ασκούν τη σημαντική επιρροή τους στη βιομηχανία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να υπονομεύσουν την ανθρώπινη ελευθερία επαναπροσδιορίζοντας την έννοια των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» για να υποδηλώσουν την αρχή κατά των διακρίσεων. Υπό το λάβαρο της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων, περιορίζουν την ελευθερία του λόγου και άλλες ανθρώπινες ελευθερίες. Με άλλα λόγια, το δόγμα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» υποδηλώνει τώρα το ακριβώς αντίθετο: την καταστροφή της ανθρώπινης ελευθερίας.
Το «ανθρώπινο δικαίωμα» στη μη διάκριση
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν σημαίνουν πλέον αυτό που πολλοί θα μπορούσαν να υποθέσουν: το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία. Το τεράστιο σώμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο διεθνές δίκαιο έχει κατηγοριοποιηθεί από τον Karel Vašák σε τρία: αστικό-πολιτικό, κοινωνικοοικονομικό και συλλογικό-αναπτυξιακό. Αυτές οι κατηγορίες λέγεται ότι περιλαμβάνουν αρνητικά δικαιώματα (πράγματα που το κράτος δεν πρέπει να κάνει, όπως παρέμβαση στη ζωή, την ελευθερία ή την ιδιοκτησία), θετικά δικαιώματα (πράγματα που το κράτος πρέπει να κάνει, για παράδειγμα, να παρέχει στους πολίτες τροφή, στέγη, εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη κ.λπ.) και δικαιώματα αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών, όπως η αναδιανομή του πλούτου μέσω συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας και η ίση συμμετοχή στην οικονομική πρόοδο μέσω μέτρων όπως ο κατώτατος μισθός ή η ίση αμοιβή.
Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρακολουθούν την πρόοδο ενάντια σε αυτές τις κατηγορίες και διασφαλίζουν ότι το νομικό σύστημα λειτουργεί υπέρ των σοσιαλιστικών στόχων και κατά της ελευθερίας. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα εκπαιδεύει το κοινό σχετικά με την ανάγκη εξάλειψης της «ρητορικής μίσους» και ερμηνεύει την «ίση προστασία» του νόμου, ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ως προστασία από τη ρητορική μίσους. Ο ΟΗΕ λέει:
Η αντιμετώπιση της ρητορικής μίσους δεν σημαίνει περιορισμό ή απαγόρευση της ελευθερίας του λόγου. Σημαίνει να αποτρέψουμε την κλιμάκωση της ρητορικής μίσους σε κάτι πιο επικίνδυνο, ιδίως την υποκίνηση διακρίσεων, εχθρότητας και βίας, η οποία απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο.
Από την περιγραφή αυτή, μπορούμε να δούμε ότι ο ΟΗΕ παίρνει μια έννοια που είναι καλά εδραιωμένη στο ποινικό δίκαιο, δηλαδή την απαγόρευση της υποκίνησης βίας, και τη συνδέει με τις έννοιες της υποκίνησης σε διακρίσεις και της υποκίνησης σε εχθρότητα, οι οποίες ποτέ πριν δεν αναγνωρίστηκαν ως εγκλήματα. Συνδέουν τις διακρίσεις και την εχθρότητα με την κατηγορία της υποκίνησης βίας, διότι, αν δεν το έκαναν, θα ήταν αμέσως σαφές σε όλους ότι η ποινικοποίηση των «διακρίσεων» ή της «εχθρότητας» δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο από το Newspeakian crimethink.
Η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Στο άρθρο του, «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα», ο Βρετανός δημοσιογράφος Peter Hitchens υποστηρίζει ότι,
Ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχουν. Είναι μια εφεύρεση, φτιαγμένη από καθαρό άνεμο. Εάν ενδιαφέρεστε σοβαρά να παραμείνετε ελεύθεροι, δεν πρέπει να βασίζεστε σε αυτές τις μετεωριστικές, ασαφείς φράσεις για να σας βοηθήσουν.
Είναι στην πραγματικότητα ένα όπλο στα χέρια εκείνων που επιθυμούν να αφαιρέσουν την ελευθερία σας και να μεταμορφώσουν την κοινωνία, αν και αυτό είναι πιθανώς ένα ατύχημα. Μόνο τα τελευταία 50 χρόνια περίπου οι ριζοσπάστες δικαστές συνειδητοποίησαν ότι αυτές οι αβάσιμες δηλώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν (για παράδειγμα) για να καταργήσουν τα εθνικά σύνορα ή να δώσουν στους εγκληματίες το δικαίωμα ψήφου.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Hitchens δεν αναφέρεται στις αρχαίες ελευθερίες που προστατεύει η Magna Carta, αλλά στα δικαιώματα του Newspeakian που κατοχυρώνονται τώρα σε πράξεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μετατραπεί σε ασαφείς έννοιες που απλώς αντικατοπτρίζουν πολιτικά και κομματικά αιτήματα.
Ο Murray Rothbard αποφεύγει την ασάφεια γύρω από την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ορίζοντας τα ως δικαιώματα ιδιοκτησίας. Στην Ηθική της Ελευθερίας, εξηγεί:
... Η έννοια των «δικαιωμάτων» έχει νόημα μόνο ως δικαιώματα ιδιοκτησίας. Διότι όχι μόνο δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα που δεν είναι επίσης δικαιώματα ιδιοκτησίας, αλλά τα προηγούμενα δικαιώματα χάνουν την απολυτότητα και τη σαφήνεια τους και γίνονται ασαφή και ευάλωτα όταν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας δεν χρησιμοποιούνται ως πρότυπο.
Πρώτον, υπάρχουν δύο έννοιες με τις οποίες τα δικαιώματα ιδιοκτησίας είναι ταυτόσημα με τα ανθρώπινα δικαιώματα: πρώτον, ότι η ιδιοκτησία μπορεί να περιέλθει μόνο στους ανθρώπους, έτσι ώστε τα δικαιώματά τους στην ιδιοκτησία να είναι δικαιώματα που ανήκουν σε ανθρώπινα όντα· Και δεύτερον, ότι το δικαίωμα του ατόμου στο σώμα του, στην προσωπική του ελευθερία, είναι ένα δικαίωμα ιδιοκτησίας στο δικό του πρόσωπο καθώς και ένα «ανθρώπινο δικαίωμα». Αλλά το πιο σημαντικό για τη συζήτησή μας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν δεν τίθενται με όρους δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, αποδεικνύονται ασαφή και αντιφατικά, προκαλώντας τους φιλελεύθερους να αποδυναμώσουν αυτά τα δικαιώματα για λογαριασμό της «δημόσιας τάξης» ή του «δημόσιου καλού».
Έτσι, η Rothbardian ερμηνεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποδηλώνει το καθολικό δικαίωμα στην αυτοιδιοκτησία και την ιδιωτική ιδιοκτησία που ανήκει σε όλα τα ανθρώπινα όντα.
Γραφειοκρατική επανερμηνεία
Στην πράξη, η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπόκειται σε ερμηνεία από δικαστήρια ή άλλους αξιωματούχους επιβολής του νόμου. Ως εκ τούτου, τα ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνουν τελικά μόνο αυτό που ερμηνεύονται από την επιβολή του νόμου, όχι αυτό που μπορούν θεωρητικά, πολιτικά ή φιλοσοφικά. Ο Lowell B. Mason, δικηγόρος και πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου, εξηγεί τη σημασία της γραφειοκρατικής ερμηνείας παρατηρώντας με πικρία ότι:
Όταν εργαζόμουν ιδιωτικά, ποτέ δεν έλεγα στους πελάτες ποιος ήταν ο νόμος. Πάντα τους έλεγα τι πίστευαν οι γραφειοκράτες ότι ήταν ο νόμος... Η νομιμότητα ή η παρανομία αυτού που κάνετε συχνά δεν εξαρτάται από τα λόγια ενός καταστατικού που θεσπίστηκε από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους σας, αλλά από την κατάσταση του συλλογικού ήπατος μιας ντουζίνας ανώνυμων γραφειοκρατών.
Έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού, ο στόχος των ακτιβιστών είναι να διασφαλίσουν ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» ερμηνεύονται έτσι ώστε να προωθούν τους στόχους τους. Αυτό εξηγεί τις συντονισμένες προσπάθειες να απεικονιστεί η «ρητορική μίσους» ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο η δέσμευση των κρατών για την προστασία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» μετατρέπεται, μέσα από το πρίσμα της αρχής κατά των διακρίσεων, σε διάταγμα για την απαγόρευση της ρητορικής μίσους. Η λέξη «μίσος» ερμηνεύεται ότι σημαίνει ότι έχει την τόλμη να διαφωνεί με τους σοσιαλιστές, και ομοίως, η λέξη «ισότητα» ερμηνεύεται ότι σημαίνει αναδιανομή πλούτου για την επίτευξη ισότητας υλικών συνθηκών.
Ο Mason εξηγεί πώς είναι δυνατόν για τους γραφειοκράτες, επιφορτισμένους με την επιβολή του νόμου, να ερμηνεύσουν εκ νέου το Σύνταγμα ώστε να ταιριάζει σε ό, τι πιστεύουν ότι πρέπει να επιτύχει ο νόμος. Ανεξάρτητα από το πόσο προσεκτικά συντάσσεται ένας νόμος, θα απαιτεί πάντα ερμηνεία, και εδώ είναι που οι γραφειοκράτες χτυπούν καθώς ισχυρίζονται ότι εφαρμόζουν την «εξελισσόμενη» έννοια του Συντάγματος. Ο Mason εξηγεί:
«Φυσικά», θα σας καθησυχάσει, «το Σύνταγμα εξακολουθεί να στέκεται ως προπύργιο προς την ελευθερία, αλλά είναι ένα αυξανόμενο εργαλείο που προσαρμόζεται στην εποχή και, ενώ δεν έχει καταργηθεί ή τροποποιηθεί, έχει αναγκαστικά επανερμηνευθεί έτσι ώστε η δέουσα διαδικασία (όπως ήταν γνωστό στο παρελθόν) να μην επιβαρύνει πλέον αδικαιολόγητα την εφαρμογή του νόμου».
Μέσω του Newspeak, το ίδιο το Σύνταγμα έχει επανερμηνευτεί, επιτρέποντας στους σοσιαλιστές να ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν την ελευθερία του λόγου και επίσης υποστηρίζουν την απαγόρευση της «ρητορικής μίσους». Ο von Mises εξηγεί ότι αυτό ανατρέπει την έννοια της ελευθερίας στο ακριβώς αντίθετό της: «Η ελευθερία συνεπάγεται το δικαίωμα επιλογής μεταξύ συναίνεσης και διαφωνίας. Αλλά στη Νέα Γλώσσα σημαίνει το καθήκον να συναινέσουμε άνευ όρων και αυστηρή απαγόρευση της διαφωνίας». Υπό αυτή την έννοια, η έννοια της «ρητορικής μίσους» δεν είναι συμβατή με την ελευθερία του λόγου. Χαρακτηρίζοντας οποιαδήποτε διαφωνία ως «μίσος», είναι η ίδια η άρνηση της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας της σκέψης. Μέσω του Orwellian Newspeak, συνηθισμένες λέξεις όπως «ελευθερία», «δικαιοσύνη» και «ισότητα» – αξίες που οι περισσότεροι άνθρωποι θα υποστήριζαν – έχουν ανατραπεί και αξιοποιηθεί για την προώθηση του σοσιαλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου