[Μεγάλες τραπεζικές οικογένειες όπως οι Rothschilds, Morgans και Rockefellers είχαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας.Αυτές οι οικογένειες ασκούν σημαντικό έλεγχο στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και στις μεγάλες τράπεζες, επηρεάζοντας έτσι τα οικονομικά και πολιτικά γεγονότα. Αυτές οι διασυνδεδεμένες οικογένειες έχουν επίσης συμμετάσχει στη χρηματοδότηση διαφόρων βιομηχανιών και έργων που είχαν σημαντικό αντίκτυπο στα παγκόσμια γεγονότα και οικονομίες.Το 2011, ο Dean Henderson δημοσίευσε μια σειρά πέντε μερών αποσπασμάτων από το «Κεφάλαιο 19: Οι οκτώ οικογένειες» του βιβλίου του 2005 «Big Oil &; Their Bankers In The Persian Gulf: Four Horsemen, Eight Families &; Their Global Intelligence, Narcotics &; Terror Network». Ο ιστότοπος της Henderson δεν είναι πλέον διαθέσιμος...παρακάτω το πρώτο μέρος και συνεχίζουμε....]
ΜΕΡΟΣ 1ον
Οι Τέσσερις Καβαλάρηδες του Τραπεζικού Τομέα (Bank of America, JP Morgan Chase, Citigroup και Wells Fargo) κατέχουν τους Τέσσερις Καβαλάρηδες του Πετρελαίου (Exxon Mobil, Royal Dutch/Shell, BP Amoco και Chevron Texaco). σε συνεργασία με την Deutsche Bank, την BNP, την Barclays και άλλα ευρωπαϊκά μεγαθήρια παλαιού χρήματος. Αλλά το μονοπώλιό τους στην παγκόσμια οικονομία δεν τελειώνει στην άκρη του πετρελαίου.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις της εταιρείας 10K στην SEC, οι Four Horsemen of Banking είναι μεταξύ των δέκα κορυφαίων μετόχων σχεδόν κάθε εταιρείας Fortune 500. [1]
Ποιοι είναι, λοιπόν, οι μέτοχοι αυτών των τραπεζών κέντρων χρήματος;
Αυτές οι πληροφορίες φυλάσσονται πολύ πιο στενά. Τα ερωτήματά μου προς τις τραπεζικές ρυθμιστικές αρχές σχετικά με την ιδιοκτησία μετοχών στις 25 κορυφαίες τραπεζικές εταιρείες χαρτοφυλακίου των ΗΠΑ έλαβαν καθεστώς νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης, προτού απορριφθούν για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Αυτό είναι μάλλον ειρωνικό, δεδομένου ότι πολλοί από τους μετόχους της τράπεζας κατοικούν στην Ευρώπη.
Ένα σημαντικό αποθετήριο για τον πλούτο της παγκόσμιας ολιγαρχίας που κατέχει αυτές τις τραπεζικές εταιρείες χαρτοφυλακίου είναι η US Trust Corporation – που ιδρύθηκε το 1853 και τώρα ανήκει στην Bank of America. Ένας πρόσφατος εταιρικός διευθυντής του US Trust και επίτιμος διαχειριστής ήταν ο Walter Rothschild. Άλλοι διευθυντές ήταν ο Daniel Davison της JP Morgan Chase, ο Richard Tucker της Exxon Mobil, ο Daniel Roberts της Citigroup και ο Marshall Schwartz της Morgan Stanley. [2]
Ο J.W. McCallister, γνώστης της πετρελαϊκής βιομηχανίας με διασυνδέσεις με τον Οίκο των Σαούντ, έγραψε στο The Grim Reaper ότι οι πληροφορίες που απέκτησε από Σαουδάραβες τραπεζίτες ανέφεραν το 80% της ιδιοκτησίας της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης - μακράν το πιο ισχυρό υποκατάστημα της Fed - από μόλις οκτώ οικογένειες, τέσσερις από τις οποίες κατοικούν στις ΗΠΑ. Είναι οι Goldman Sachs, Rockefellers, Lehmans και Kuhn Loebs της Νέας Υόρκης. οι Rothschilds του Παρισιού και του Λονδίνου. οι Warburgs του Αμβούργου. τα Lazards του Παρισιού. και ο Ισραήλ Μωυσής Seifs της Ρώμης.
Schauf επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του McCallister, προσθέτοντας ότι δέκα τράπεζες ελέγχουν και τα δώδεκα υποκαταστήματα της Federal Reserve Bank. Rothschild του Λονδίνου, Rothschild Bank του Βερολίνου, Warburg Bank του Αμβούργου, Warburg Bank του Άμστερνταμ, Lehman Brothers της Νέας Υόρκης, Lazard Brothers του Παρισιού, Kuhn Loeb Bank της Νέας Υόρκης, Israel Moses Seif Bank της Ιταλίας, Goldman Sachs της Νέας Υόρκης και JP Morgan Chase Bank της Νέας Υόρκης. Ο Schauf απαριθμεί τους William Rockefeller, Paul Warburg, Jacob Schiff και James Stillman ως άτομα που κατέχουν μεγάλες μετοχές της Fed. [3] Οι Schiffs είναι μυημένοι στο Kuhn Loeb. Οι Stillmans είναι γνώστες της Citigroup, οι οποίοι παντρεύτηκαν τη φυλή Rockefeller στις αρχές του αιώνα.
Ο Eustace Mullins κατέληξε στα ίδια συμπεράσματα στο βιβλίο του «Τα μυστικά της Federal Reserve», στο οποίο παρουσιάζει διαγράμματα που συνδέουν τη Fed και τις τράπεζες μέλη της με τις οικογένειες των Rothschild, Warburg, Rockefeller και άλλων. [4]
Ο έλεγχος που ασκούν αυτές οι τραπεζικές οικογένειες στην παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί και σκόπιμα καλύπτεται από μυστικότητα. Ο εταιρικός βραχίονας των μέσων ενημέρωσης σπεύδει να δυσφημίσει οποιαδήποτε πληροφορία που εκθέτει αυτό το ιδιωτικό καρτέλ κεντρικών τραπεζών ως «θεωρία συνωμοσίας». Ωστόσο, τα γεγονότα παραμένουν.
Ο Οίκος των Μόργκαν
Η Federal Reserve Bank γεννήθηκε το 1913, την ίδια χρονιά που πέθανε ο Αμερικανός τραπεζικός γόνος J. Pierpont Morgan και ιδρύθηκε το Ίδρυμα Rockefeller. Ο Οίκος των Μόργκαν προήδρευε της αμερικανικής οικονομίας από τη γωνία της Wall Street και του Broad, ενεργώντας ως οιονεί κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ από το 1838, όταν ο George Peabody την ίδρυσε στο Λονδίνο.
Ο Peabody ήταν επιχειρηματικός συνεργάτης των Rothschilds. Το 1952 ο ερευνητής της Fed Eustace Mullins διατύπωσε την υπόθεση ότι οι Morgans δεν ήταν τίποτα περισσότερο από πράκτορες των Rothschild. Ο Mullins έγραψε ότι οι Rothschilds, «... προτίμησα να λειτουργήσω ανώνυμα στις ΗΠΑ πίσω από την πρόσοψη της JP Morgan &; Company». [5]
Ο συγγραφέας Gabriel Kolko δήλωσε: «Οι δραστηριότητες του Morgan το 1895-1896 στην πώληση αμερικανικών χρυσών ομολόγων στην Ευρώπη βασίστηκαν σε μια συμμαχία με τον Οίκο των Rothschild». [6]
Το οικονομικό χταπόδι Morgan τύλιξε γρήγορα τα πλοκάμια του σε όλο τον κόσμο. Η Morgan Grenfell λειτουργούσε στο Λονδίνο. Ο Morgan et Ce κυβέρνησε το Παρίσι. Τα ξαδέρφια Lambert των Rothschild ίδρυσαν την Drexel &; Company στη Φιλαδέλφεια.
Ο Οίκος των Μόργκαν εξυπηρετούσε τους Astors, DuPonts, Guggenheims, Vanderbilts και Rockefellers. Χρηματοδότησε την έναρξη λειτουργίας των AT&T, General Motors, General Electric και DuPont. Όπως και οι τράπεζες Rothschild και Barings με έδρα το Λονδίνο, ο Morgan έγινε μέρος της δομής εξουσίας σε πολλές χώρες.
Μέχρι το 1890 ο Οίκος των Μόργκαν δάνειζε στην κεντρική τράπεζα της Αιγύπτου, χρηματοδοτώντας ρωσικούς σιδηροδρόμους, κυμαινόμενα ομόλογα της επαρχιακής κυβέρνησης της Βραζιλίας και χρηματοδοτώντας έργα δημοσίων έργων της Αργεντινής. Μια ύφεση το 1893 ενίσχυσε τη δύναμη του Μόργκαν. Εκείνη τη χρονιά ο Morgan έσωσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ από τον πανικό των τραπεζών, σχηματίζοντας ένα συνδικάτο για να στηρίξει τα κυβερνητικά αποθέματα με μια αποστολή χρυσού Rothschild αξίας 62 εκατομμυρίων δολαρίων. [7]
Ο Μόργκαν ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τη δυτική επέκταση στις ΗΠΑ, χρηματοδοτώντας και ελέγχοντας τους δυτικούς σιδηροδρόμους μέσω τραστ ψηφοφορίας. Το 1879 ο χρηματοδοτούμενος από τον Μόργκαν Κεντρικός Σιδηρόδρομος της Νέας Υόρκης του Κορνέλιους Βάντερμπιλτ έδωσε προνομιακές τιμές ναυτιλίας στο εκκολαπτόμενο μονοπώλιο Standard Oil του Τζον Ροκφέλερ, εδραιώνοντας τη σχέση Ροκφέλερ/Μόργκαν.
Ο Οίκος των Μόργκαν περιήλθε τώρα στον έλεγχο της οικογένειας Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Ένας τίτλος της New York Herald έγραφε: «Οι βασιλιάδες των σιδηροδρόμων σχηματίζουν γιγαντιαίο τραστ». Ο J. Pierpont Morgan, ο οποίος κάποτε δήλωσε, «Ο ανταγωνισμός είναι αμαρτία», τώρα αποφάνθηκε χαρούμενα, «Σκεφτείτε το. Όλη η ανταγωνιστική σιδηροδρομική κυκλοφορία δυτικά του Σαιντ Λούις τέθηκε υπό τον έλεγχο περίπου τριάντα ανδρών.[8]
Ο τραπεζίτης των Morgan και Edward Harriman, Kuhn Loeb, κατείχε το μονοπώλιο στους σιδηροδρόμους, ενώ οι τραπεζικές δυναστείες Lehman, Goldman Sachs και Lazard ενώθηκαν με τους Rockefellers στον έλεγχο της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ. [9]
Το 1903 ιδρύθηκε το Banker's Trust από τις Οκτώ Οικογένειες. Ο Benjamin Strong του Banker's Trust ήταν ο πρώτος διοικητής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης. Η δημιουργία της Fed το 1913 συγχώνευσε τη δύναμη των Οκτώ Οικογενειών με τη στρατιωτική και διπλωματική δύναμη της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Εάν τα δάνειά τους στο εξωτερικό δεν πληρωθούν, οι ολιγάρχες θα μπορούσαν τώρα να αναπτύξουν Αμερικανούς πεζοναύτες για να εισπράξουν τα χρέη. Η Morgan, η Chase και η Citibank σχημάτισαν ένα διεθνές συνδικάτο δανεισμού.
Ο Οίκος των Μόργκαν ήταν άνετος με τον Βρετανικό Οίκο του Ουίνδσορ και τον Ιταλικό Οίκο της Σαβοΐας. Οι Kuhn Loebs, Warburgs, Lehmans, Lazards, Israel Moses Seifs και Goldman Sachs είχαν επίσης στενούς δεσμούς με την ευρωπαϊκή βασιλική οικογένεια. Μέχρι το 1895 ο Morgan έλεγχε τη ροή χρυσού μέσα και έξω από τις ΗΠΑ. Το πρώτο αμερικανικό κύμα συγχωνεύσεων ήταν στα σπάργανα και προωθούνταν από τους τραπεζίτες. Το 1897 έγιναν εξήντα εννέα βιομηχανικές συγχωνεύσεις. Μέχρι το 1899 υπήρχαν δωδεκακόσιοι. Το 1904 ο John Moody – ιδρυτής της Moody's Investor Services – δήλωσε ότι ήταν αδύνατο να μιλήσουμε για τα συμφέροντα των Rockefeller και Morgan ως ξεχωριστά. [10]
Η δημόσια δυσπιστία για την εξάπλωση του συνδυασμού. Πολλοί τους θεωρούσαν προδότες που εργάζονταν για το ευρωπαϊκό παλιό χρήμα. Η Standard Oil του Rockefeller, η US Steel του Andrew Carnegie και οι σιδηρόδρομοι του Edward Harriman χρηματοδοτήθηκαν από τον τραπεζίτη Jacob Schiff στο Kuhn Loeb, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με τους Ευρωπαίους Rothschilds.
Αρκετά δυτικά κράτη απαγόρευσαν τους τραπεζίτες. Ο λαϊκιστής ιεροκήρυκας William Jennings Bryan ήταν τρεις φορές ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για Πρόεδρος από το 1896 έως το 1908. Το κεντρικό θέμα της αντιιμπεριαλιστικής εκστρατείας του ήταν ότι η Αμερική έπεφτε στην παγίδα της «οικονομικής υποτέλειας του βρετανικού κεφαλαίου». Ο William Howard Taft νίκησε τον Bryan το 1908, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή ο προκάτοχος και μέντορας του Taft, Teddy Roosevelt, είχε αναγκαστεί από αυτή την εξάπλωση της λαϊκιστικής πυρκαγιάς να θεσπίσει τον νόμο Sherman Anti-Trust Act. Στη συνέχεια ακολούθησε το Standard Oil Trust.
Το 1912 πραγματοποιήθηκαν οι ακροάσεις του Pujo, σχετικά με τη συγκέντρωση εξουσίας στη Wall Street. Την ίδια χρονιά η κα Edward Harriman πούλησε τις σημαντικές μετοχές της στην Guaranty Trust Bank της Νέας Υόρκης στην JP Morgan, δημιουργώντας την Morgan Guaranty Trust. Ο δικαστής Louis Brandeis έπεισε τον πρόεδρο Woodrow Wilson να ζητήσει τον τερματισμό των αλληλοσυνδεόμενων διευθύνσεων των διοικητικών συμβουλίων. Το 1914 ψηφίστηκε ο νόμος Clayton Anti-Trust Act.
Ο Jack Morgan - γιος και διάδοχος του J. Pierpont - απάντησε καλώντας τους πελάτες της Morgan Remington και Winchester να αυξήσουν την παραγωγή όπλων. Υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να εισέλθουν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποκινούμενος από το Ίδρυμα Carnegie και άλλα μέτωπα ολιγαρχίας, ο Wilson συμβιβάστηκε. Όπως έγραψε ο Charles Tansill στο «America Goes to War», «Ακόμη και πριν από τη σύγκρουση των όπλων, η γαλλική εταιρεία Rothschild Freres τηλεγράφησε στην Morgan &; Company στη Νέα Υόρκη προτείνοντας την εισαγωγή ενός δανείου 100 εκατομμυρίων δολαρίων, ένα σημαντικό μέρος του οποίου έπρεπε να αφεθεί στις ΗΠΑ για να πληρώσει για τις γαλλικές αγορές αμερικανικών αγαθών».
Ο Οίκος των Μόργκαν χρηματοδότησε το ήμισυ της πολεμικής προσπάθειας των ΗΠΑ, ενώ έλαβε προμήθειες για την παράταξη εργολάβων όπως η GE, η Du Pont, η US Steel, η Kennecott και η ASARCO. Όλοι ήταν πελάτες της Morgan. Ο Μόργκαν χρηματοδότησε επίσης τον βρετανικό πόλεμο των Μπόερς στη Νότια Αφρική και τον γαλλοπρωσικό πόλεμο. Η Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού του 1919 προήδρευσε ο Μόργκαν, ο οποίος ηγήθηκε τόσο των γερμανικών όσο και των συμμαχικών προσπαθειών ανοικοδόμησης. [11]
Στη δεκαετία του 1930 ο λαϊκισμός επανεμφανίστηκε στην Αμερική, αφού η Goldman Sachs, η Lehman Bank και άλλοι επωφελήθηκαν από το κραχ του 1929. [12] Ο πρόεδρος της Επιτροπής Τραπεζών της Βουλής των Αντιπροσώπων Louis McFadden (D-NY) δήλωσε για τη Μεγάλη Ύφεση: «Δεν ήταν τυχαίο. Ήταν ένα προσεκτικά σκηνοθετημένο περιστατικό ... Οι διεθνείς τραπεζίτες προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια κατάσταση απελπισίας εδώ, ώστε να μπορέσουν να αναδειχθούν ως κυβερνήτες όλων μας».
Ο γερουσιαστής Gerald Nye (D-ND) προήδρευσε μιας έρευνας πυρομαχικών το 1936. Ο Nye κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Οίκος των Morgan είχε βυθίσει τις ΗΠΑ στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο για να προστατεύσει τα δάνεια και να δημιουργήσει μια ακμάζουσα βιομηχανία όπλων. Ο Nye αργότερα παρήγαγε ένα έγγραφο με τίτλο «Ο επόμενος πόλεμος», το οποίο κυνικά αναφερόταν στην «παλιά θεά του δημοκρατικού τεχνάσματος», μέσω του οποίου η Ιαπωνία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να παρασύρει τις ΗΠΑ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1937 ο υπουργός Εσωτερικών Χάρολντ Άικς προειδοποίησε για την επιρροή των «60 οικογενειών της Αμερικής». Ο ιστορικός Ferdinand Lundberg έγραψε αργότερα ένα βιβλίο με τον ίδιο ακριβώς τίτλο. Ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου Ουίλιαμ Ο. Ντάγκλας επέκρινε «την επιρροή του Μόργκαν... Το πιο ολέθριο στη βιομηχανία και τη χρηματοδότηση σήμερα».
Ο Τζακ Μόργκαν απάντησε ωθώντας τις ΗΠΑ προς τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Morgan είχε στενές σχέσεις με τις οικογένειες Iwasaki και Dan - τις δύο πλουσιότερες φυλές της Ιαπωνίας - που κατέχουν τη Mitsubishi και τη Mitsui, αντίστοιχα, από τότε που οι εταιρείες εμφανίστηκαν από τα σογκουνάτα του 17ου αιώνα. Όταν η Ιαπωνία εισέβαλε στη Μαντζουρία, σφαγιάζοντας Κινέζους αγρότες στο Νανκίνγκ, ο Μόργκαν υποβάθμισε το περιστατικό. Ο Morgan είχε επίσης στενές σχέσεις με τον Ιταλό φασίστα Benito Mussolini, ενώ ο Γερμανός Ναζί Dr. Hjalmer Schacht ήταν σύνδεσμος της Morgan Bank κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, εκπρόσωποι της Morgan συναντήθηκαν με τον Schacht στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) στη Βασιλεία της Ελβετίας. [13]
Ο Οίκος των Ροκφέλερ
Η BIS είναι η πιο ισχυρή τράπεζα στον κόσμο, μια παγκόσμια κεντρική τράπεζα για τις οκτώ οικογένειες που ελέγχουν τις ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες σχεδόν όλων των δυτικών και αναπτυσσόμενων εθνών. Ο πρώτος πρόεδρος της BIS ήταν ο τραπεζίτης Rockefeller Gates McGarrah - αξιωματούχος της Chase Manhattan και της Federal Reserve. Ο McGarrah ήταν ο παππούς του πρώην διευθυντή της CIA Richard Helms. Οι Ροκφέλερ – όπως και οι Μόργκαν – είχαν στενούς δεσμούς με το Λονδίνο. Ο David Icke γράφει στο 'Children of the Matrix', ότι οι Rockefellers και οι Morgans ήταν απλώς «gofers» για τους Ευρωπαίους Rothschilds. [14]
Η BIS ανήκει στην Federal Reserve, την Τράπεζα της Αγγλίας, την Τράπεζα της Ιταλίας, την Τράπεζα του Καναδά, την Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας, την Nederlandsche Bank, την Bundesbank και την Τράπεζα της Γαλλίας.
Ο ιστορικός Carroll Quigley έγραψε στο επικό βιβλίο του «Τραγωδία και ελπίδα» ότι η BIS ήταν μέρος ενός σχεδίου «για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια ικανό να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου στο σύνολό του ... να ελέγχεται με φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου που ενεργούν συντονισμένα με μυστικές συμφωνίες».
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε μια ιστορική δυσπιστία προς την BIS, ασκώντας ανεπιτυχώς πιέσεις για την κατάρρευσή της στη Διάσκεψη του Bretton Woods μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1944. Αντ 'αυτού, η δύναμη των οκτώ οικογενειών επιδεινώθηκε, με τη δημιουργία του Bretton Woods του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ απέκτησε μετοχές της BIS μόλις τον Σεπτέμβριο του 1994. [15]
Η ΤΔΔ κατέχει τουλάχιστον το 10% των νομισματικών αποθεμάτων για τουλάχιστον 80 κεντρικές τράπεζες του κόσμου, το ΔΝΤ και άλλους πολυμερείς οργανισμούς. Χρησιμεύει ως οικονομικός πράκτορας για διεθνείς συμφωνίες, συλλέγει πληροφορίες για την παγκόσμια οικονομία και χρησιμεύει ως δανειστής έσχατης ανάγκης για την πρόληψη της παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης.
Η BIS προωθεί μια ατζέντα μονοπωλιακού καπιταλιστικού φασισμού. Έδωσε ένα δάνειο-γέφυρα στην Ουγγαρία τη δεκαετία του 1990 για να εξασφαλίσει την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας της χώρας. Χρησίμευσε ως αγωγός για τη χρηματοδότηση οκτώ οικογενειών του Αδόλφου Χίτλερ - με επικεφαλής τον J. Henry Schroeder του Warburg και την Mendelsohn Bank of Amsterdam. Πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι η BIS βρίσκεται στο ναδίρ του παγκόσμιου ξεπλύματος χρήματος από ναρκωτικά. [16]
Δεν είναι τυχαίο ότι η BIS έχει την έδρα της στην Ελβετία, το αγαπημένο κρησφύγετο για τον πλούτο της παγκόσμιας αριστοκρατίας και έδρα της P-2 Italian Freemason's Alpina Lodge και της Ναζιστικής Διεθνούς. Άλλοι θεσμοί που ελέγχουν οι Οκτώ Οικογένειες περιλαμβάνουν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τη Διεθνή Νομισματική Διάσκεψη και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Το Bretton Woods ήταν ένα όφελος για τις οκτώ οικογένειες. Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα ήταν κεντρικής σημασίας σε αυτή τη «νέα παγκόσμια τάξη». Το 1944 τα πρώτα ομόλογα της Παγκόσμιας Τράπεζας εισήχθησαν από τη Morgan Stanley και την First Boston. Η γαλλική οικογένεια Lazard ασχολήθηκε περισσότερο με τα συμφέροντα του House of Morgan. Η Lazard Freres - η μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα της Γαλλίας - ανήκει στις οικογένειες Lazard και David-Weill. παλιά γενοβέζικα τραπεζικά κοπάδια που εκπροσωπούνται από τη Michelle Davive. Ένας πρόσφατος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Citigroup ήταν ο Sanford Weill.
Το 1968 η Morgan Guaranty ξεκίνησε το Euro-Clear, ένα τραπεζικό σύστημα εκκαθάρισης τίτλων ευρωδολαρίων με έδρα τις Βρυξέλλες. Ήταν η πρώτη τέτοια αυτοματοποιημένη προσπάθεια. Κάποιοι άρχισαν να αποκαλούν το Euro-Clear «Το Τέρας». Οι Βρυξέλλες χρησιμεύουν ως έδρα της νέας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΝΑΤΟ. Το 1973 αξιωματούχοι του Μόργκαν συναντήθηκαν μυστικά στις Βερμούδες για να αναστήσουν παράνομα τον παλιό Οίκο του Μόργκαν, είκοσι χρόνια πριν καταργηθεί ο νόμος Glass Steagal. Ο Μόργκαν και οι Ροκφέλερ παρείχαν την οικονομική υποστήριξη στη Merrill Lynch, ωθώντας την στο Big 5 της αμερικανικής επενδυτικής τραπεζικής. Η Merrill είναι πλέον μέρος της Bank of America.
Rockefeller χρησιμοποίησε τον πετρελαϊκό του πλούτο για να αποκτήσει την Equitable Trust, η οποία είχε καταβροχθίσει αρκετές μεγάλες τράπεζες και εταιρείες μέχρι τη δεκαετία του 1920. Η Μεγάλη Ύφεση βοήθησε στην εδραίωση της εξουσίας του Ροκφέλερ. Η Chase Bank του συγχωνεύθηκε με την Manhattan Bank του Kuhn Loeb για να σχηματίσουν την Chase Manhattan, εδραιώνοντας μια μακροχρόνια οικογενειακή σχέση. Οι Kuhn-Loebs είχαν χρηματοδοτήσει – μαζί με τους Rothschilds – την προσπάθεια του Rockefeller να γίνει βασιλιάς του πετρελαίου. Η National City Bank του Κλίβελαντ παρείχε στον John D. τα χρήματα που χρειάζονταν για να ξεκινήσει τη μονοπώληση της αμερικανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας. Η τράπεζα αναγνωρίστηκε στις ακροάσεις του Κογκρέσου ως μία από τις τρεις τράπεζες που ανήκαν στους Rothschild στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1870, όταν ο Rockefeller ενσωματώθηκε για πρώτη φορά ως Standard Oil of Ohio. [17]
Ένας συνεργάτης της Rockefeller Standard Oil ήταν ο Edward Harkness, του οποίου η οικογένεια ήρθε να ελέγξει την Chemical Bank. Ένας άλλος ήταν ο James Stillman, του οποίου η οικογένεια έλεγχε το Manufacturers Hanover Trust. Και οι δύο τράπεζες έχουν συγχωνευθεί κάτω από την ομπρέλα της JP Morgan Chase. Δύο από τις κόρες του James Stillman παντρεύτηκαν δύο από τους γιους του William Rockefeller. Οι δύο οικογένειες ελέγχουν επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της Citigroup. [18]
Στον ασφαλιστικό κλάδο, οι Ροκφέλερ ελέγχουν τις Metropolitan Life, Equitable Life, Prudential και New York Life. Οι τράπεζες Rockefeller ελέγχουν το 25% όλων των περιουσιακών στοιχείων των 50 μεγαλύτερων εμπορικών τραπεζών των ΗΠΑ και το 30% όλων των περιουσιακών στοιχείων των 50 μεγαλύτερων ασφαλιστικών εταιρειών. [19] Οι ασφαλιστικές εταιρείες - η πρώτη στις ΗΠΑ ξεκίνησε από τους Ελευθεροτέκτονες μέσω των Woodmans of America - διαδραματίζουν βασικό ρόλο στο ανακάτεμα των χρημάτων των ναρκωτικών στις Βερμούδες.
Οι εταιρείες υπό τον έλεγχο του Rockefeller περιλαμβάνουν τις Exxon Mobil, Chevron Texaco, BP Amoco, Marathon Oil, Freeport McMoran, Quaker Oats, ASARCO, United, Delta, Northwest, ITT, International Harvester, Xerox, Boeing, Westinghouse, Hewlett-Packard, Honeywell, International Paper, Pfizer, Motorola, Monsanto, Union Carbide και General Foods.
Το Ίδρυμα Rockefeller έχει στενούς οικονομικούς δεσμούς τόσο με τα Ιδρύματα Ford όσο και με τα Ιδρύματα Carnegie. Άλλες οικογενειακές φιλανθρωπικές προσπάθειες περιλαμβάνουν το Rockefeller Brothers Fund, το Rockefeller Institute for Medical Research, το General Education Board, το Rockefeller University και το University of Chicago – το οποίο παράγει μια σταθερή ροή ακροδεξιών οικονομολόγων ως απολογητές του διεθνούς κεφαλαίου, συμπεριλαμβανομένου του Milton Friedman.
Η οικογένεια κατέχει το 30 Rockefeller Plaza, όπου το εθνικό χριστουγεννιάτικο δέντρο φωτίζεται κάθε χρόνο, και το Rockefeller Centre. Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατασκευή των πύργων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Το κύριο σπίτι της οικογένειας Rockefeller είναι ένα τεράστιο συγκρότημα στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης γνωστό ως Pocantico Hills. Διαθέτουν επίσης μια μεζονέτα 32 δωματίων στην 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν, μια έπαυλη στην Ουάσινγκτον, DC, το Monte Sacro Ranch στη Βενεζουέλα, φυτείες καφέ στον Ισημερινό, αρκετές φάρμες στη Βραζιλία, ένα κτήμα στο Seal Harbor, Maine και θέρετρα στην Καραϊβική, τη Χαβάη και το Πουέρτο Ρίκο. [20]
Οι οικογένειες Dulles και Rockefeller είναι ξαδέρφια. Ο Allen Dulles δημιούργησε τη CIA, βοήθησε τους Ναζί, κάλυψε το χτύπημα του Kennedy από την κούρνια του στην Επιτροπή Warren και έκλεισε μια συμφωνία με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για τη δημιουργία ελεγχόμενων από το μυαλό δολοφόνων. [21]
Ο αδελφός John Foster Dulles προήδρευσε των ψεύτικων τραστ της Goldman Sachs πριν από το κραχ του χρηματιστηρίου του 1929 και βοήθησε τον αδελφό του να ανατρέψει κυβερνήσεις στο Ιράν και τη Γουατεμάλα. Και οι δύο ήταν Skull &; Bones, γνώστες του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) και Τέκτονες 33ου βαθμού. [22]
Οι Ροκφέλερ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της προσανατολισμένης στην ερήμωση Λέσχης της Ρώμης στο οικογενειακό τους κτήμα στο Μπελάτζιο της Ιταλίας. Το κτήμα τους στο Pocantico Hills γέννησε την Τριμερή Επιτροπή. Η οικογένεια είναι ένας σημαντικός χρηματοδότης του κινήματος ευγονικής που γέννησε τον Χίτλερ, την ανθρώπινη κλωνοποίηση και την τρέχουσα εμμονή με το DNA στους επιστημονικούς κύκλους των ΗΠΑ.
Ο John Rockefeller Jr. ήταν επικεφαλής του Συμβουλίου Πληθυσμού μέχρι το θάνατό του. [23] Ο συνονόματος γιος του είναι γερουσιαστής από τη Δυτική Βιρτζίνια. Ο αδελφός Γουίνθροπ Ροκφέλερ ήταν Αναπληρωτής Κυβερνήτης του Αρκάνσας και ο πιο ισχυρός άνδρας σε αυτή την πολιτεία μέχρι που πέθανε το 2006. Σε συνέντευξή του τον Οκτώβριο του 1975 στο περιοδικό Playboy, ο αντιπρόεδρος Νέλσον Ροκφέλερ – ο οποίος ήταν επίσης κυβερνήτης της Νέας Υόρκης – διατύπωσε την πατροναριστική κοσμοθεωρία της οικογένειάς του: «Πιστεύω πολύ στον σχεδιασμό – οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, στρατιωτικό, συνολικό παγκόσμιο σχεδιασμό».
Αλλά από όλους τους αδελφούς Ροκφέλερ, είναι ο ιδρυτής της Τριμερούς Επιτροπής ("TC") και πρώην πρόεδρος του Chase Manhattan, David που ηγήθηκε της φασιστικής ατζέντας της οικογένειας σε παγκόσμια κλίμακα. Υπερασπίστηκε τον σάχη του Ιράν, το καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και τη χούντα του Πινοσέτ της Χιλής. Ήταν ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του CFR, του TC και (κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ) της Επιτροπής για μια αποτελεσματική και διαρκή ειρήνη στην Ασία - ένα συμβόλαιο για όσους ζούσαν από τη σύγκρουση.
Ο Νίξον του ζήτησε να γίνει υπουργός Οικονομικών, αλλά ο Ροκφέλερ αρνήθηκε τη δουλειά, γνωρίζοντας ότι η δύναμή του ήταν πολύ μεγαλύτερη στο τιμόνι του Chase. Ο συγγραφέας Gary Allen γράφει στο «The Rockefeller File» ότι το 1973, «ο David Rockefeller συναντήθηκε με είκοσι επτά αρχηγούς κρατών, συμπεριλαμβανομένων των ηγεμόνων της Ρωσίας και της Κόκκινης Κίνας».
Μετά το πραξικόπημα της Nugan Hand Bank / CIA το 1975 εναντίον του Αυστραλού πρωθυπουργού Gough Whitlam, ο διορισμένος από το βρετανικό στέμμα διάδοχός του Malcolm Fraser έσπευσε στις ΗΠΑ, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Gerald Ford μετά από συνομιλία με τον David Rockefeller. [24]
Αναφορές:
- [1] 10K Αρχειοθετήσεις εταιρειών Fortune 500 στο SEC. 3-91
- [2] 10K Κατάθεση της US Trust Corporation στο SEC. 6-28-95
- [3] «Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ "βαρέθηκε". Τόμας Σάουφ. http://www.davidicke.com 1-02
- [4] Τα μυστικά της Federal Reserve. Eustace Mullins. Ινστιτούτο Ερευνών Τραπεζιτών. Staunton, Βιρτζίνια. 1983. σελ.179
- [5] ό.π., σ.53·
- [6] Ο θρίαμβος του συντηρητισμού. Γκάμπριελ Κόλκο. MacMillan και Εταιρεία Νέα Υόρκη. 1963. σελ.142
- [7] Rule by Secrecy: Η κρυφή ιστορία που συνδέει την Τριμερή Επιτροπή, τους Ελευθεροτέκτονες και τις Μεγάλες Πυραμίδες. Τζιμ Μαρς. HarperCollins Εκδότες. Νέα Υόρκη. 2000. σελ.57
- [8] Ο Οίκος του Μόργκαν. Ρον Τσέρνοου. Atlantic Monthly Press, Νέα Υόρκη 1990
- [9] Μαρς. σ.57
- [10] Δημοκρατία για λίγους. Μιχαήλ Παρέντη. St. Martin's Press. Νέα Υόρκη. 1977. σελ.178
- [11] Τσέρνοου
- [12] Το μεγάλο κραχ του 1929. Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ. Houghton, εταιρεία Mifflin. Βοστώνη. 1979. σελ.148
- [13] Τσέρνοου
- [14] Παιδιά του Matrix. Ντέιβιντ Άικ. Γέφυρα της Αγάπης. Σκότσντεϊλ, Αριζόνα. 2000
- [15] Το παιχνίδι εμπιστοσύνης: Πώς οι μη εκλεγμένοι κεντρικοί τραπεζίτες κυβερνούν την αλλαγμένη παγκόσμια οικονομία. Στίβεν Σόλομον. Simon &; Schuster. Νέα Υόρκη. 1995. σελ.112
- [16] Μαρς. σ.180
- [17] Ό.π., σ.45
- [18] Οι δανειστές χρημάτων: Οι άνθρωποι και η πολιτική της παγκόσμιας τραπεζικής κρίσης. Άντονι Σαμψών. Βιβλία πιγκουίνων. Νέα Υόρκη. 1981
- [19] Το αρχείο Rockefeller. Γκάρι Άλεν. '76 Press. Seal Beach, CA. 1977
- [20] Αυτόθι
- [21] Dope Inc.: Το βιβλίο που τρέλανε τον Κίσινγκερ. Συντάκτες του Executive Intelligence Review. Ουάσιγκτον. 1992
- [22] Μαρς.
- [23] Το σύνδρομο Rockefeller. Φέρντιναντ Λούντμπεργκ. Lyle Stuart Είδους Secaucus, NJ. 1975. σελ.296
- [24] Μαρς. σ.53
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο Dean Henderson είναι ένας παγκοσμίου φήμης πολιτικός αναλυτής και ιστορικός, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για το ερευνητικό του έργο σχετικά με την παγκόσμια ολιγαρχία και την επιρροή της στην πολιτική και την οικονομία. Έχει συγγράψει επτά βιβλία, συμπεριλαμβανομένου του μπεστ σέλερ του, «Big Oil &; Their Bankers in the Persian Gulf». Μεταξύ των πρώτων αφηγητών της αλήθειας που φάντασαν και απο-πλατφορμοποίησαν γίγαντες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Twitter, το ιστολόγιο Left Hook του Dean είχε εκατομμύρια προβολές όταν διαγράφηκε από την NSA το 2014 και ξανά το 2019 από το WordPress χωρίς εξήγηση. Τώρα δημοσιεύει άρθρα σε μια σελίδα Substack με τίτλο «Dean Henderson».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου