Κουρδική ανεξαρτησία, ExxonMobil καί Μεγάλο Ισραήλ

Τον Οκτώβριο του 2017, οι ιρακινές δυνάμεις κατέλαβαν την πόλη του Κιρκούκ και τις γύρω πετρελαϊκές εγκαταστάσεις από τους Κούρδους αντάρτες Πεσμεργκά. Οι πολίτες αυτής της εξαιρετικά στρατηγικής πόλης στο βόρειο Ιράκ βγήκαν δυναμικά για να δείξουν τη χαρά τους.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2017, μετά από μια ακόμη εβδομάδα φιλοκουρδικής προπαγάνδας στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, ο Μασούντ Μπαρζανί - αυτοανακηρυχθείς πρόεδρος της περιφερειακής κυβέρνησης του Κουρδιστάν - πήρε την ψήφο του δημοψηφίσματος για την ίδρυση μιας ξεχωριστής χώρας του Κουρδιστάν στην πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το αποτέλεσμα ήταν μια σαρωτική νίκη, με το 93% των Κούρδων να ψηφίζουν υπέρ της ανεξαρτησίας από την κυβέρνηση της Βαγδάτης.

Το Ιράκ, το Ιράν, η Τουρκία και η Ρωσία ήταν μεταξύ των εθνών που αντιτάχθηκαν σθεναρά στο δημοψήφισμα. Οι Κούρδοι, παρά το γεγονός ότι απεικονίζονται εδώ και δεκαετίες ως διωκόμενοι και καταπιεσμένοι, είναι στην πραγματικότητα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τον αραβικό πληθυσμό του Ιράκ. Ένα μεγάλο μέρος του λόγου για αυτό είναι ότι οι δεξιοί Κούρδοι έχουν αποδειχθεί αξιόπιστοι εταίροι για τη CIA και τη Μοσάντ στην αποσταθεροποίηση της περιοχής για λογαριασμό του Big Oil.

Ο πατέρας του Μπαρζανί, Μουσταφά, είχε ηγηθεί του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP) στη δεκαετή μάχη του ενάντια σε μια σειρά προοδευτικών αριστερών ιρακινών κυβερνήσεων. Ένα ιρακινό πραξικόπημα του 1958 ανέτρεψε τη μαριονέτα των ΗΠΑ στρατηγό Nuri es-Said και οδήγησε σε μια διαδοχή εθνικιστών ηγετών ξεκινώντας από τον Kareem Abdul Qassim.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο σάχης του Ιράν άρχισε να διοχετεύει όπλα στους αντάρτες πεσμεργκά του KDP του Μπαρζανί για λογαριασμό των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Το Ιράκ έκανε ειρήνη με τους Κούρδους το 1970, αλλά μέχρι το 1972 ο Χένρι Κίσινγκερ και ο Τζον Κόνελι επέστρεφαν στην Τεχεράνη για να ζητήσουν την υποστήριξη του σάχη για την καταστροφή της εκεχειρίας. Ο συνταγματάρχης Ρίτσαρντ Κένεντι, βοηθός του Κίσινγκερ, συναντήθηκε με τον γιο του Μουσταφά Μπαρζανί, Μασούντ, για να παραδώσει 16 εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια της CIA.

Το 1972 το Ιράκ είχε στρατεύματα που πολεμούσαν στη Συρία. Με τον εξοπλισμό των Κούρδων, οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στον συγκεκαλυμμένο πόλεμό τους εναντίον της αριστερής κυβέρνησης al-Bakr στη Βαγδάτη, η οποία ζητούσε αραβική ενότητα ως λύση για την επίτευξη μιας δίκαιης τιμής κατά την πώληση πετρελαίου στους Τέσσερις Καβαλάρηδες - Exxon Mobil, Royal Dutch Shell, Chevron Texaco &; BP Amoco. Ο πρόεδρος της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι και ο Αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ είχαν κάνει παρόμοιες δηλώσεις και ήταν επίσης στόχοι των δολοπλοκιών της CIA.

Στις 3 Οκτωβρίου 2017, ο μακροχρόνιος Κούρδος αντίπαλος του Μπαρζανί, Τζαλάλ Ταλαμπανί, πέθανε στο Βερολίνο. Ο Ταλαμπανί είχε ιδρύσει την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) ως προοδευτική εναλλακτική λύση στο αντιδραστικό KDP του Μπαρζανί. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιράκ από το 2005 έως το 2014, τονίζοντας την ενότητα μεταξύ Κούρδων και Αράβων. Με τον Ταλαμπανί πέθανε μια φωνή λογικής, η οποία κάνει τη χρονική στιγμή του θανάτου του μυστηριώδη στην καλύτερη περίπτωση.

Το πραγματικό ζήτημα στο βόρειο Ιράκ είναι διπλό: το πετρέλαιο και το νερό. Ο υπουργός Εξωτερικών του Τραμπ, Ρεξ Τίλερσον, είχε επιβλέψει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της εταιρείας του Exxon Mobil και του ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι σχετικά με τις πλούσιες πετρελαιοπηγές του Κιρκούκ. Όταν ο αλ-Μαλάκι, τον οποίο οι ΗΠΑ είχαν εγκαταστήσει μετά την εισβολή και την κατοχή του Ιράκ, αρνήθηκε να παίξει τον ρόλο μαριονέτας που πίστευαν ότι θα έπαιζε, δίνοντας το πετρελαϊκό πεδίο του Κιρκούκ στην ExxonMobil και το πετρελαϊκό πεδίο της Ραμάλας στην BP, το ISIS στράφηκε ελεύθερα εναντίον του στην επίθεση στο Βόρειο Ιράκ και οι ΗΠΑ επέμειναν να παραιτηθεί ο αλ-Μαλίκι. Στις 14 Αυγούστου 2014 ανακοίνωσε την παραίτησή του.

Αλλά αντί να πάρουν μια νέα μαριονέτα για να διευθύνουν το πετρελαϊκό τους φέουδο από τη Βαγδάτη, πήραν τον πρωθυπουργό Χάιντερ αλ-Αμπάντι. Ο πλούσιος αλ-Αμπάντι είχε επιστρέψει από την εξορία στο Λονδίνο, όπως και ο αλ-Μαλάκι, μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, αλλά απογοητεύτηκε από τον τρόπο με τον οποίο ο γνώστης των συνεργατών του Κίσινγκερ, Πολ Μπρέμερ, διοικούσε την Προσωρινή Αρχή του Συνασπισμού (όχι και τόσο λεπτό ακρωνύμιο CPA).

Το 2010 ήταν ένας από τους πολλούς ιρακινούς πολιτικούς που υποστήριξαν μια αγωγή εναντίον μισθοφόρων της Blackwater, οι οποίοι διέπραξαν πολλά εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ. Τόνισε την ενότητα μεταξύ όλων των Ιρακινών, εξισορροπώντας την αυξανόμενη σιιτική επιρροή που σημάδεψε το Ιράκ μετά την εισβολή, διορίζοντας τον εξέχοντα σουνίτη ηγέτη Khaled al-Obaidi ως υπουργό Άμυνας και μεσολαβώντας σε μια συμφωνία με το KDP του Μπαρζανί για να δώσει στους Κούρδους το ήμισυ όλων των εσόδων από το πετρέλαιο από το Κιρκούκ.

Αλλά η ενότητα δεν είναι αυτό που θέλουν ούτε η Exxon Mobil ούτε το Ισραήλ στο Ιράκ. Το Ισραήλ εποφθαλμιά τους υδάτινους πόρους του βόρειου ιρακινού Κουρδιστάν και οραματίζεται μια μέρα που η περιοχή θα γίνει μέρος ενός Μεγάλου Ισραήλ, δίνοντάς τους τόσο ασφάλεια πετρελαίου όσο και νερού.

Ο Αλ-Αμπάντι έγινε όλο και πιο επικριτικός για τη σιωπηρή υποστήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα στο ISIS και για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των κουρδικών δυνάμεων πεσμεργκά του Μπαρζανί από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Εξαιτίας αυτού, το Ιράκ έχει στραφεί σε στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία και το Ιράν.

Με το ISIS σχεδόν ηττημένο τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ λόγω των δυνάμεων της Ρωσίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ, σκέφτηκαν τα αγόρια της CIA / Μοσάντ ότι θα μπορούσαν να υπολογίζουν στους καλά οπλισμένους και εκπαιδευμένους Κούρδους μαχητές Peshmerga για να συνεχίσουν να κλέβουν πετρέλαιο από το Κιρκούκ για λογαριασμό των Τεσσάρων Καβαλάρηδων, μια λειτουργία που το ISIS είχε υπηρετήσει τόσο καλά;

Με εκκλήσεις σε όλη την ιρακινή κυβέρνηση για την απαγγελία κατηγοριών διαφθοράς εναντίον του Μασούντ Μπαρζανί για αυτό ακριβώς το έγκλημα και με πλήθη πολιτών να εμφανίζονται χθες στους δρόμους του Κιρκούκ για να επευφημήσουν την άφιξη των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων για την απελευθέρωση της πόλης τους, οι πεινασμένοι από την ιστορία αναλφάβητοι που διοικούν αυτούς τους δύο βόθρους πρέπει να ξύνουν και πάλι τα φαλακρά μικρά κεφάλια τους.

Ο Dean Henderson είναι συγγραφέας επτά βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Big Oil &; Their Bankers in the Persian Gulf, Illuminati Agenda 21, Nephilim Crown 5G Apocalypse και Royal Bloodline, Wetiko &; The Great Remembering.  deanhenderson.substack.com