Γράφει η Βασιλεία Δερουκάκη.
Απόφοιτος ΑΣΚΤ. Διδάκτωρ ΘεολογίαςΧΡΙΣΤΟΣ - ΛΟΓΟΣ - ΗΛΙΟΣ ΝΟΗΤΟΣ
Ενίοτε, αν και πιστεύουμε στον Χριστό, εμπράκτως δεν πιστεύουμε στον Λόγο και στο ενέργημά Του, την λογική σκέψη. Δηλαδή στην διαλεκτική, στην επιχειρηματολογία και στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Αλλά και στο δικαίωμα του συνομιλητή να έχει γνώμη, την οποίαν οφείλουμε να εξετάσουμε. Η λογική σκέψη και η διαλεκτική καθαρίζουν την διάνοια.
Αν και θεωρούμε πως πρέπει να πολεμούμε τα πάθη μας, διατηρούμε ενίοτε την συναισθηματική και ορμέμφυτη σκέψη. Ο Χριστός ονομάζει αργολογία τα απρόσεκτα, κενόσημα, θολά και εμπαθή λόγια. Συστήνω την επαγρύπνηση ενώπιον αυτού του κινδύνου.
Αυτό που οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες στην σύλληψη του πολιτισμου τους, ήταν η πίστη τους στον ιερό Λόγο και η ενθρόνισή Του στην ηγεμονία της ψυχής τους. Αυτός ήταν ο σπερματικός Λόγος, επί του οποίου ευδοκίμησε η ευαγγελία του Θείου Λόγου, του ενανθρωπήσαντος Δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος.
Η ηγεμονία του λογικού στην ψυχή, του όντος η μικροκοσμική εικόνα του Θείου Λόγου, είναι αυτό που διακρίνει έναν Χριστιανό από έναν πολέμιο του Χριστού. Γι' αυτό και το πολίτευμα των αντιχρίστων δυνάμεων είναι το παράλογο, το παραφυσικό, το άτακτο, το ασαφές, το νεφελώδες. Τα λόγια των Χριστιανών φέρουν την ευκρίνεια του φωτός, ενώ των αντιχρίστων φέρουν την αδιαφάνεια του σκότους και της αντάρας.
Στο άνωθι σπάραγμα ψηφιδωτού του 3ου μ.Χ. αι., το οποίο φυλάσσεται στο Βατικανό, βλέπουμε τον Χριστό-Λόγο ως Ήλιος να ηνιοχεί το άρμα της ψυχής, το ζευμένο σε δύο ίππους οι οποίοι αποτελούν το διμερές του αλόγου της ψυχής, το θυμικόν και το επιθυμητικόν. Ένεκεν αυτού του πανάρχαιου συμβολισμού εδόθη στον ίππο το όνομα "άλογον". Ωστόσο, στην αρχαία ελληνική μυθολογία, "Ίππα" ονομάζεται επίσης το άλογον της ψυχής, πλην όμως, στην κεκαθαρμένη κατάστασή του.
Βασιλεία Δερουκάκη
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου