*Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Πριν από 59 ακριβώς χρόνια, την νύχτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955 ο πληθωρικός Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης έζησε ένα πραγματικό εφιάλτη, μια νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου από καθοδηγούμενα πλήθη βασιβουζούκων που είχαν σαν στόχο τις ζωές, τα ιερά και όσια, τα σπίτια, τα καταστήματα, τις επιχειρήσεις, τα σχολεία ακόμα και τα νεκροταφεία του Ελληνισμού της Πόλης.
Ήταν το πιο αποφασιστικό κτύπημα στην πιο κρίσιμη φάση της πορείας αφελληνισμού των αλησμόνητων πατρίδων που ξεκίνησε αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και συνοδεύτηκε με διακηρύξεις ελληνο-τουρκικής φιλίας με όμορφα αλλά ψεύτικα λόγια.
Οι Κεμαλικοί Νεότουρκοι είχαν έτοιμο τον μακρύ κατάλογο «χτυπημάτων» για τον αφελληνισμό της Κωνσταντινούπολης όπου βρίσκεται ριζωμένο εδώ και δεκαεπτά ολόκληρους αιώνες το παγκόσμιο κέντρο της ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.
Σαν το αρπακτικό που παραμονεύει το ανυποψίαστο θύμα του, έτσι και οι Νεότουρκοι, απόγονοι των εκ Μογγολίας Τούρκων, περίμεναν υπομονετικά την «κατάλληλη ευκαιρία» – το παραμικρό λάθος ή κάποια εσωτερική αποσταθεροποίηση της Ελλάδος προκειμένου να κάνουν ένα μικρό ή μεγάλο βήμα στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό τους ο οποίος στηρίζεται πάνω στον εθνικό όρκο των νεότουρκων οι οποίοι με την σειρά τους, ελέγχουν την τουρκική εξουσία από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας στις 29 Οκτωβρίου 1923 μέχρι σήμερα.
Το συνεχώς ανανεωμένου «μενού» των τουρκικών ενεργειών, παράλληλα με τα όμορφα και ψεύτικα λόγια ελληνοτουρκικής φιλίας και μακριά από την βούληση των λαών της Μικράς Ασίας που βαφτίστηκαν υποχρεωτικά και με το ζόρι «Τούρκοι», περιελάμβανε μεταξύ άλλων:
– Την πυρπόληση των Ταταούλων (το 1928), της πιο φημισμένης συνοικίας των Ελλήνων της Πόλης και την εσπευσμένη μετονομασία της σε «Kurtulus», δηλαδή Σωτηρία
– Την απαγόρευση (το 1932) άσκησης δεκάδων επαγγελμάτων από Έλληνες της Τουρκίας, με τον Νόμο 2007/1932, προκειμένου να υποχρεωθούν να φύγουν
– Την επιλεκτική επιστράτευση είκοσι ηλικιών χριστιανών (το 1941) με στόχο την φυσική τους εξόντωση σε καταναγκαστικά έργα
– Την αρπαγή Ελληνικών περιουσιών (το 1942) με τον ρατσιστικό, έκτακτο φόρο περιουσίας
– Το φονικό πογκρόμ στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης (το 1955) με καταστροφή και λεηλασία χιλιάδων σπιτιών και καταστημάτων καθώς και πολλών άλλων ιερών και οσίων
– Το 1964, τις μαζικές απελάσεις συνολικά 40.000 Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, την έναρξη εφαρμογής σχεδίου ερήμωσης από Έλληνες κατοίκους (92% του συνόλου) των νησιών Ίμβρος & Τένεδος με την μεταφορά ανοικτών φυλακών βαρυποινιτών και άλλων «μέτρων» και την επιδρομή και τους βομβαρδισμούς της Κυπριακής περιοχής της Τηλλυρίας, σε αγαστή συνεργασία με τους Βρετανούς, για να προετοιμαστεί καλύτερα η τουρκική εισβολή που ακολούθησε
– Την εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας (το 1974)
– Την δημιουργία Στρατιάς του Αιγαίου στην Σμύρνη το 1975, απέναντι από τα Ελληνικά νησιά, με ταυτόχρονη απαίτηση αποστρατικοποίησης τους με νεφελώδεις «αιτιολογίες»
– Το ψήφισμα τουρκικής εθνοσυνέλευσης του 1995 να κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα (casus belli) εάν η τελευταία τολμήσει να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της πέραν των 6 ν.μ. στο Αιγαίο, όπως προβλέπει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας την οποία υπέγραψε η Ελλάδα μαζί με 168 ακόμα χώρες του κόσμου
– Το «μνημόνιο συνεργασίας» της Τουρκίας που «υπέγραψε» το 2019 η Τουρκία με τους πράκτορες της στην διαιρεμένη από τον εμφύλιο πόλεμο Λιβύη για την αρπαγή Ελληνικής και Κυπριακής ΑΟΖ
– Ο υβριδικός πόλεμος στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου της περιόδου 2020-2022, με καθημερινούς τραμπουκισμούς, ύβρεις, νταηλίκια και επίσημες απειλές «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά»
– Το 2024 η αιφνιδιαστική αποδέσμευση της Τουρκίας από την Συνθήκη για τις συμβατικές δυνάμεις στην Ευρώπη (C F E) ώστε να αυξήσει ανεξέλεγκτα το επιθετικό της οπλοστάσιο, μαζί με την επίσημη εξαγγελία της διδασκαλίας της κάλπικης Γαλάζιας Πατρίδας που ζωγράφισαν κατά το δοκούν οι νεότουρκοι, στις επόμενες γενιές των νεαρών Τούρκων.
Τα διαχρονικά κείμενα του Λεωνίδα Κουμάκη με τίτλο:
1. «Σεπτεμβριανά 1955: Το φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης» (2015),
2. «Σεπτεμβριανά 1955: Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται» (2016) και
3. «6 Σεπτεμβρίου 1955: Η λήθη του κακού είναι άδεια για την επανάληψή του…» (2019)
παρέχουν μια πραγματική εικόνα των τραγικών γεγονότων των Σεπτεμβριανών του 1955, τόσο όσον αφορά το περιεχόμενο, όσο και όσον αφορά τα αίτια τους – μπορείτε να τα διαβάσετε στους παραπάνω συνδέσμους.
Τέλος, σχετικό (μεταξύ άλλων) με τα γεγονότα που έζησαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης τόσο το 1955 όσο και το 1964 είναι το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» / « The Miracle – A true story» το οποίο είναι διαθέσιμο εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ στην Ελληνική και στην Αγγλική γλώσσα. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου