Το έγγραφο έχει απόκοσμες ομοιότητες με τις πρόσφατες «συνιστώμενες δράσεις περιβαλλοντικής διακυβέρνησης» από το Global Challenges Foundation
Η τρίτη αναθεώρηση του Συμφώνου για το Μέλλον δημοσιεύθηκε στις 27 Αυγούστου. Τώρα βρίσκεται υπό σιωπηρή διαδικασία μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου. Εάν κανείς δεν φέρει αντίρρηση, θα γίνει αποδεκτή. Το Σύμφωνο, το οποίο προγραμματίζεται να εγκριθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, αναφέρει με δραματική διατύπωση ότι:
Βρισκόμαστε σε μια εποχή βαθιάς παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυξανόμενους καταστροφικούς και υπαρξιακούς κινδύνους, πολλοί από τους οποίους προκαλούνται από τις επιλογές που κάνουμε. Οι συνάνθρωποί μας υπομένουν τρομερά βάσανα. Αν δεν αλλάξουμε πορεία, κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε ένα μέλλον επίμονης κρίσης και κατάρρευσης.
Κατεβάστε εδώ.
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης πρέπει να επικαιροποιηθεί ώστε να διασφαλίζει τα συμφέροντα των σημερινών και των μελλοντικών γενεών και να είναι σε θέση να διαχειρίζεται σύνθετους παγκόσμιους κλυδωνισμούς.
Ως περίεργη σύμπτωση, η έγκριση θα λάβει χώρα ακριβώς 33 χρόνια μετά τη διανομή ενός ανησυχητικού εγγράφου σε μια διάσκεψη στο Des Moines από την Ένωση Ηνωμένων Εθνών της Αϊόβα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της περιβαλλοντικής διάσκεψης του ΟΗΕ στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1992.
Το έγγραφο, που ονομάζεται «Η Πρωτοβουλία για τον Χάρτη της Γης Eco-92» από τη Γραμματεία του Cobden Clubs για την Παγκόσμια Τάξη, ισχυρίστηκε ότι ο χρόνος ήταν πιεστικός και το έθεσε ωμά ότι είχε σημειωθεί ανεπαρκής πρόοδος στη μείωση του πληθυσμού. Αυτό απαιτούσε άμεση και αποφασιστική δράση:
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, υπό την ηγεσία των Αγγλοσαξονικών Μεγάλων Εθνικών Δυνάμεων, θα αποφασίσει ότι στο εξής, το Συμβούλιο Ασφαλείας θα ενημερώνει όλα τα έθνη ότι η ταλαιπωρία του για τον πληθυσμό έχει τελειώσει, ότι όλα τα έθνη έχουν ποσοστώσεις για ΜΕΙΩΣΗ σε ετήσια βάση, οι οποίες θα επιβάλλονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας με επιλεκτικό ή ολικό εμπάργκο πιστώσεων. είδη εμπορίου, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων και φαρμάκων, ή με στρατιωτική δύναμη, όταν απαιτείται.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα ενημερώσει όλα τα έθνη ότι οι ξεπερασμένες έννοιες της εθνικής κυριαρχίας θα απορριφθούν και ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει πλήρη νομική, στρατιωτική και οικονομική δικαιοδοσία σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα πάρει στην κατοχή του όλους τους φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων των λεκανών απορροής και των μεγάλων δασών, για να χρησιμοποιηθούν και να διατηρηθούν για το καλό των μεγάλων εθνών του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα εξηγήσει ότι δεν είναι όλες οι φυλές και οι λαοί ίσοι, ούτε πρέπει να είναι. Εκείνες οι φυλές που αποδεικνύονται ανώτερες από ανώτερα επιτεύγματα οφείλουν να κυβερνούν τις κατώτερες φυλές, φροντίζοντάς τες όταν υποφέρουν ότι συνεργάζονται με το Συμβούλιο Ασφαλείας. Η λήψη αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, του εμπορίου, των συναλλαγματικών ισοτιμιών και των σχεδίων οικονομικής ανάπτυξης, θα γίνεται υπό τη διαχείριση των Μεγάλων Εθνών.
Το έγγραφο αποκαλύφθηκε από τον σύμβουλο επιχειρήσεων George W. Hunt, του οποίου η σύντροφος κατάφερε να μπει σε μια ιδιωτική συνάντηση (δεν επιτρέπεται δημόσια) με μυημένους στο συνέδριο και να φέρει το έγγραφο μαζί της. Σύμφωνα με τον Hunt, τα Cobden Clubs ήταν μια δεξαμενή σκέψης που προωθούσε το βρετανικό «αγγλοσαξονικό φυλετικό σύστημα».
Αν και ο Χαντ είπε ότι δεν γνωρίζει αν το έγγραφο ήταν αληθινό ή αστείο, οι δηλώσεις φέρουν κάποιες απόκοσμες ομοιότητες με τις πρόσφατες «συνιστώμενες δράσεις περιβαλλοντικής διακυβέρνησης» για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος από το Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων, το Ινστιτούτο Πότσνταμ για την Έρευνα των Κλιματικών Επιπτώσεων και το Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Εθνών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί από 5,4 δισεκατομμύρια σε 8,2 δισεκατομμύρια από το 1991, οι σκληρότερες λύσεις έχουν επανέλθει στο τραπέζι.
Για προφανείς λόγους, η κοινή τους πρόταση απογυμνώνεται από την ωμή και ενοχλητική γλώσσα των Cobden Clubs και αντ' αυτού μιλά για την «προστασία» της ανθρωπότητας από την υπέρβαση των «επικίνδυνων σημείων καμπής» επεκτείνοντας την έννοια των «παγκόσμιων κοινών» για να συμπεριλάβει όλα τα συστήματα που υποστηρίζουν τη ζωή – «την ατμόσφαιρα (αέρας), την υδρόσφαιρα (νερό), τη βιόσφαιρα (ζωή), τη λιθόσφαιρα (γη) και την κρυόσφαιρα (πάγος)» – και προτείνει ότι αυτά «θα πρέπει να διαχειρίζονται συλλογικά»:
Η διακυβέρνηση των πλανητικών κοινών θα απαιτούσε μια μετατόπιση από τις σημερινές εθνικιστικές, απομονωμένες προσεγγίσεις στην προστασία του περιβάλλοντος, αναγνωρίζοντας το βασικό γεγονός ότι ο πλανήτης μας αποτελείται από διασυνδεδεμένα, αλληλεξαρτώμενα συστήματα. Αντί για ένα κατακερματισμένο σύστημα βασισμένο σε συνθήκες, η προσέγγιση των πλανητικών κοινών προτείνει μια «ένθετη» δομή διακυβέρνησης που περιλαμβάνει πολλαπλά επίπεδα ρύθμισης που θεσπίζουν εξαιρετικά προσαρμοσμένες τοπικές απαντήσεις, όλες υπό την επίβλεψη ενός παγκόσμιου φορέα διακυβέρνησης.
Αυτό ακούγεται πολύ σαν μια σύλληψη όλων των πόρων του κόσμου! Όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο, το Global Challenges Foundation ιδρύθηκε από τον δισεκατομμυριούχο χρηματοδότη László Szombatfalvy με στόχο την ανάπτυξη «βελτιωμένων παγκόσμιων μοντέλων λήψης αποφάσεων».
Ο Szombatfalvy έγραψε άρθρα γνώμης μαζί με τον πρόεδρο της Λέσχης της Ρώμης Anders Wijkman σχετικά με το «πρόβλημα του πληθυσμού» και δώρισε χρήματα στο Πρόγραμμα Υπερπληθυσμού, με σύνθημα: «Πάρα πολλοί άνθρωποι καταναλώνουν πάρα πολύ». Μία από τις προδιαγεγραμμένες λύσεις τους ήταν:
Δημιουργήστε μια νέα παγκόσμια συνθήκη για τον τερματισμό της αύξησης του πληθυσμού, με όλες τις χώρες να επιλέγουν πληθυσμιακούς στόχους κάθε μισή δεκαετία με ένα σχέδιο για τον τρόπο επίτευξής τους. [1]
Αυτό σημαίνει ότι ο Szombatfalvy μοιραζόταν ουσιαστικά την ίδια μαλθουσιανή κοσμοθεωρία με τους «Βρετανούς Πατριώτες της Φυλής» και τους «ζωντανούς χορηγούς της βούλησης του μεγάλου Cecil Rhodes», ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν οι συντάκτες του εγγράφου «Η Πρωτοβουλία για τον Χάρτη της Γης Eco-92» και ο οποίος καλούσε για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, στην οποία «όλα τα έθνη, οι περιοχές και οι φυλές θα συνεργάζονται με τις αποφάσεις των Μεγάλων Εθνών του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Πρέπει να σημειωθεί ότι το Royal Institute of International Affairs (Chatham House) στο Ηνωμένο Βασίλειο και το αμερικανικό παράρτημα του Council on Foreign Relations (CFR) ξεκίνησαν ως οργανώσεις βιτρίνα του Κινήματος Στρογγυλής Τραπέζης, το οποίο είχε δημιουργηθεί για να πραγματοποιήσει τη βούληση του Βρετανού ιμπεριαλιστή Cecil Rhodes να ομοσπονδοποιήσει τον αγγλόφωνο κόσμο και να προωθήσει τις αξίες της βρετανικής ελίτ. Αυτό αργότερα επεκτάθηκε στο στόχο μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας όλων των εθνών στη Γη. [2]
Όπως έγραψε ο ιστορικός του CFR και καθηγητής του Πανεπιστημίου Georgetown Carroll Quigley στο Tragedy and Hope:
Οι κύριοι στόχοι αυτής της περίτεχνης, ημι-μυστικής οργάνωσης ήταν σε μεγάλο βαθμό αξιέπαινοι: να συντονίσει τις διεθνείς δραστηριότητες και προοπτικές όλου του αγγλόφωνου κόσμου σε μία (η οποία θα ήταν σε μεγάλο βαθμό, είναι αλήθεια, αυτή της ομάδας του Λονδίνου). να εργαστούμε για τη διατήρηση της ειρήνης· να βοηθήσει τις καθυστερημένες, αποικιακές και υπανάπτυκτες περιοχές να προχωρήσουν προς τη σταθερότητα, το νόμο και την τάξη και την ευημερία σύμφωνα με γραμμές κάπως παρόμοιες με εκείνες που διδάσκονται στην Οξφόρδη και το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Ο Quigley θεωρούσε αυτούς τους άνδρες ως «ευγενικούς και καλλιεργημένους κυρίους με κάπως περιορισμένη κοινωνική εμπειρία που ενδιαφέρονταν πολύ για την ελευθερία έκφρασης των μειονοτήτων και το κράτος δικαίου για όλους», αλλά αντιτάχθηκε στις επιθυμίες τους να παραμείνουν άγνωστοι και σε ορισμένες από τις μεθόδους τους.
Το Stimson Center, το οποίο μαζί με το Global Challenges Foundation ήταν οι κύριοι συντονιστές κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος, ιδρύθηκε από τα μέλη του CFR Barry Blechman και Michael Krepon και πήρε το όνομά του από το «πεμπτουσιακό» μέλος του CFR Henry Stimson, Υπουργό Πολέμου των ΗΠΑ 1940-45. Ο Stimson ήταν δικηγόρος στην JP Morgan, την ισχυρή τραπεζική δυναστεία που ήταν η κύρια δύναμη πίσω από το CFR στα ιδρυτικά του χρόνια.
Το CFR, υπό την προεδρία του David Rockefeller από το 1970 έως το 1985, συνδέεται επίσης στενά με το think tank Trilateral Commission που ίδρυσε ο Rockefeller. Κάθε πρόεδρος του CFR από τότε που ο David ήταν μέλος της TriCom. Ο σημερινός πρόεδρος του CFR, πρόεδρος του Ομίλου Carlyle, David Rubenstein, είναι επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, του κύριου επίσημου μετώπου για τις δραστηριότητες αυτών των ομάδων.
Το Τέταρτο Συνέδριο για την Άγρια Φύση
Hunt, ο οποίος ήταν εθελοντής στο Τέταρτο Παγκόσμιο Συνέδριο Άγριας Φύσης στο Κολοράντο το 1987, είχε σοκαριστεί από αυτά που είδε και άκουσε στο συνέδριο και άρχισε να προειδοποιεί για μια πλήρη κατάληψη του κόσμου με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Μερικοί από τους συμμετέχοντες που ο Χαντ εξεπλάγη όταν συνάντησε ήταν τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής David Rockefeller, Edmond de Rothschild, William Ruckelshaus, Maurice Strong, ο πρόεδρος του ΔΝΤ Michel Camdessus, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Barber B. Conable, Jr. και ο γενικός γραμματέας της Επιτροπής Brundtland Jim MacNeill.
Οι συζητήσεις κατά τη διάρκεια της διάσκεψης αποκάλυψαν κάποιες κυνικές και ψυχρές απόψεις. Ο Καναδός επενδυτικός τραπεζίτης David Lank δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας από τις συνεδρίες:
Προτείνω, συνεπώς, αυτό να μην πωληθεί μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας, η οποία θα διαρκέσει πάρα πολύ και θα καταβροχθίσει υπερβολικά μεγάλο μέρος των πόρων για την εκπαίδευση των ζωοτροφών για τα κανόνια, δυστυχώς, που κατοικούν στη γη.
Ο David Rockefeller έγραψε στο βιβλίο του συνεδρίου For the Conservation of Earth ότι:
Το να ρίχνουμε όλη την ευθύνη για την απαράδεκτη περιβαλλοντική συμπεριφορά στην εκβιομηχάνιση ή στις μεγάλες εταιρείες, ωστόσο, είναι σαφώς κατάφωρα ανακριβές. Μεγάλο μέρος της καταστροφής του παγκόσμιου περιβάλλοντος, ειδικά στον σημερινό κόσμο, οφείλεται σε άτομα που είναι χωρίς εξουσία και που είναι παγιδευμένα στην εξοντωτική φτώχεια. Η αποψίλωση των δασών, για παράδειγμα, είναι συχνά περισσότερο το προϊόν ενεργειών που γίνονται από απελπισία των φτωχών παρά από ανεύθυνη εκμετάλλευση από βιομηχανικούς γίγαντες. Περίπου το 70% του ταχέως αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού βασίζεται σήμερα στο ξύλο για ενέργεια μαγειρέματος και θέρμανσης. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος δεν είναι καθόλου καταστροφικές.
Η υπερ-πλούσια υπερτάξη φαίνεται να δείχνει μια βαθιά περιφρόνηση για τους φτωχούς και θέλει να τους στερήσει το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους πόρους του κόσμου. Δεν περιλαμβάνονται στο παιχνίδι. Αντίθετα, κατηγορούνται για τα δεινά του κόσμου και απεικονίζονται ως ο ρυπογόνος εχθρός της Γης που εκπέμπει άνθρακα. Επομένως, πρέπει να κυβερνώνται από τους «φωτισμένους φιλόσοφους βασιλιάδες» και να υπηρετούν ως υπήκοοι στις ελίτ που οραματίζονται βιώσιμη ουτοπία. Είναι οι «βιώσιμες επιχειρηματικές πρακτικές» των υπερπλουσίων, όπως περιγράφονται στην έκθεση της Τριμερούς Επιτροπής Πέρα από την αλληλεξάρτηση: Η σύνδεση της παγκόσμιας οικονομίας και της οικολογίας της γης, που θα σώσει τον κόσμο από την περιβαλλοντική καταστροφή των φτωχών ανθρώπων και το παράνομο κυνήγι της άγριας ζωής.
Το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Άγριας Φύσης φιλοξενήθηκε από τη Νότια Αφρική το 1977 με τον Γαλλοελβετό τραπεζίτη Edmond de Rothschild και τον Νοτιοαφρικανό οικολόγο Ian Player σε ηγετικούς ρόλους. Ο παίκτης έλαβε το Τάγμα της Χρυσής Κιβωτού από τον πρίγκιπα Bernhard της Ολλανδίας το 1981.
Η αμφιλεγόμενη επιλογή της τοποθεσίας μάλλον δεν ήταν τυχαία, δεδομένου ότι ο Cecil Rhodes, με την υποστήριξη της Rothschild &; Co, δημιούργησε μονοπώλιο στο παγκόσμιο εμπόριο διαμαντιών μέσω της νοτιοαφρικανικής εταιρείας διαμαντιών De Beers. [3]
Ως πρωθυπουργός της αποικίας του Ακρωτηρίου, ο Ρόουντς απαλλοτρίωσε γη από μαύρους Αφρικανούς και υποκίνησε τον αποικισμό της περιοχής που αργότερα ονομάστηκε Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε). Στη συνέχεια χρησιμοποίησε τη μεγάλη περιουσία του για να ιδρύσει μια «Μυστική Εταιρεία, ο πραγματικός σκοπός και το αντικείμενο της οποίας θα είναι η επέκταση της βρετανικής κυριαρχίας σε όλο τον κόσμο», με τελικό στόχο να θέσει «τα θεμέλια μιας τόσο μεγάλης δύναμης ώστε να καταστήσει αδύνατους τους πολέμους και να προωθήσει τα καλύτερα συμφέροντα της ανθρωπότητας». [4]
Σημειώσεις
[1] The Overpopulation Project, overpopulation-project.com/solutions/ [2] Carroll Quigley, Council on Foreign Relations (απόσπασμα από το Tragedy and Hope, A History of the World in Our Time, 1966, σελ.950-955), cooperative-individualism.org/quigley-carroll_council-on-foreign-relations-1966.htm [3] Η κληρονομιά της Rhodes είναι τόσο προβληματική που η De Beers σήμερα αποστασιοποιείται από τον ιδρυτή της. Η εταιρεία, ωστόσο, είναι πολύ «βιώσιμη». [4] Carroll Quigley, The Anglo-American Establishment, Νέα Υόρκη: Books in Focus, 1981Κεντρική εικόνα: Άποψη της τοιχογραφίας του Eduardo Kobra στην έδρα του ΟΗΕ. (Φωτογραφία ΟΗΕ/Rick Bajornas)
https://geopolitics.co/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου