α. Μιά καλή ιδέα.

Λοιπόν…

Επειδή η έρευνα είναι έρευνα, που σημαίνει πως τίποτε δεν είναι σίγουρο, παρεκτός αν επιβεβαιωθεί ως τέτοιο αμέσως, ή εμμέσως (εμμέσως = να παράγει προβλέψιμα αποτελέσματα, άσχετα αν το ίδιο παραμένει γιά μας ακόμη άπιαστο),

  • αν καί είχα ήδη γράψει το προηγούμενο άρθρο,
  • αν καί είχα πρό πολλού καταλήξει στο συμπέρασμα γιά τα 19,000 χρόνια μεταξύ δύο Κατακλυσμών,

πέρασε από το μυαλό μου μιά σκέψη:

Κι αν αυτό το χρονικό διάστημα είναι μεταβλητό;

Καί πώς μεταβλητό; με ποιόν τρόπο;

Παρακάτω η ανάλυση.

. . . . . . . . . . .

β. Εισαγωγικά μαθήματα …Αστρονομολογίας!

Εάν ένα ξάστερο, ασέληνο βράδυ (καί μακρυά από τεχνητά φώτα) σταθούμε με την πλάτη στον Βορρά,…

…ειδικά κατά το θερινό ηλιοστάσιο τα μεσάνυχτα (τα πραγματικά / αστρονομικά, όχι θερινές ώρες καί τέτοια),…

…ειδικά σε γεωγραφικό πλάτος 66.5 μοιρών βόρειο…

…οπότε καί ο μεσημβρινός Βορρά / παρατηρητή / Νότου ταυτίζεται με την κόκκινη γραμμή του σχήματος,…

…άρα καί η απεικόνιση του ουρανού από πάνω μας είναι όπως ακριβώς στο σχήμα,…

…τότε στον ουρανό θα δούμε τα ζώδια (περίπου, αλλά χωρίς μεγάλη απόκλιση) ως εξής:

Δηλαδή, η Ανατολή πέφτει περίπου στις 3.5 μοίρες των Ιχθύων. (Πιστεύω ότι γνωρίζετε τα ζωδιακά σύμβολα. Αλλοιώς, Γουΐκι. Επί 12. 🙂 ) Επομένως, καί η εαρινή ισημερία πέφτει εκεί πάνω. Το θερινό ηλιοστάσιο πέφτει στον Βορρά / στις 3.5 μοίρες Διδύμων, καί τα αντίθετά τους ανάλογα.

. . . . . . . . . . .

β-1. Ασυμφωνίες καί παραδοχές

Το θέμα είναι, ότι η Αστρολογία θεωρεί πως στην εαρινή ισημερία ξεκινάει η μηδενική μοίρα του Κριού… πράγμα που έρχεται σε ασυμφωνία (κατά 26.5 μοίρες περίπου στα τρέχοντα χρόνια) με την πραγματική εικόνα του ουρανού. Δεν εξετάζω εδώ το αν η Αστρολογία έχει / δεν έχει δίκιο που επιμένει, καί γιατί· πάντως, υπάρχει ακόμη μία (ψιλοενοχλητική…) ασυμφωνία με την εικονίτσα μας:

Τα πραγματικά ζώδια δεν είναι ισομεγέθη.

Παναπεί, δεν έχουν το ίδιο πλάτος· το ίδιο «άνοιγμα τόξου», αν θέλουμε να μιλήσουμε Μαθηματικά.

[Συνεπώς, οι διάφοροι νεοεποχίτες να μή χαίρονται καθόλου! Η εποχή του Υδροχόου έρχεται κάπου μετά το 2570 μΧ!]

Καί, γενικώς, τα αστρονομικά φαινόμενα (από την ίδια τους τη φύση) δεν (μπορούν να) είναι γραμμικά.

. . . . . . . . . . .

Υπάρχει ακόμη κάτι, που πρέπει να προσέξετε:

Στις εγκυκλοπαιδικές απεικονίσεις των ζωδιακών αστερισμών, αλλά καί στα προγράμματα Αστρονομίας, όπως πχ στο αγαπημένο μου Stellarium, οι αστερισμοί αυτοί απεικονίζονται να πηγαίνουν αντίθετα από «τη φορά των δεικτών του (παλαιού τύπου) ωρολογίου», καταπώς έλεγαν καί τα παλιά βιβλία Τριγωνομετρίας. Παράδειγμα, ο Λέων της Γουΐκι (τον παραθέτω, επειδή θα μας χρειαστεί καί παρακάτω) :

Ενώι, στα παρόντα σχηματάκια, πάνε όπως ακριβώς οι δείκτες του ωρολογίου: δεξιοστρόφως (από αριστερά, επάνω, δεξιά).

Αυτή δεν είναι αντίφαση. Συμβαίνει, διότι:

Στα δικά μου σχηματάκια, θεωρώ ότι πάμε καί στεκόμαστε σε γεωγραφικό πλάτος 66.5 μοιρών, γιά να εξουδετερώσουμε την κλίση του άξονα της Γής. Άρα, από εκεί κοιτάζουμε κατακόρυφα επάνω, καί βλέπουμε τον ζωδιακό όπως ακριβώς τον απεικονίζω, σαν τεράστιο ταψί.

Οι εγκυκλοπαίδειες, καί ιδίως τα προγράμματα Αστρονομίας, θεωρούν πως απλά είμαστε στον τόπο που σημειώνουμε στο πρόγραμμα (πχ Ελλάδα / Αθήνα), σηκώνουμε την κεφάλα μας καμιά εξηνταριά μοίρες, καί βλέπουμε τον ουρανό. Τότε, πράγματι, θα δούμε τις εικόνες που έχουν.

Εν πάσει περιπτώσει, οι διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες· απλώς η γωνία θεάσεως αλλάζει. Ο ουρανός είναι απέραντος, οπότε το μόνο πραγματικό πρόβλημα του παρατηρητή -στη νυχτερινή ύπαιθρο- είναι να υπάρχει ελεύθερος ορίζοντας. (Νά, λοιπόν, πού είναι χρήσιμη η έρημος Σαχάρα!…)

Εμείς εδώ, επειδή βλέπουμε τον ζωδιακό σαν κοσμικό ρολόϊ, στα επόμενα θα πορευτούμε με παραδοχές γραμμικότητας / ίσου πλάτους ζωδίων.

. . . . . . . . . . .

β-2. Στο «έτος μηδέν» – καί πιό πίσω

Τώρα, γιά να βρούμε την εικόνα του ουρανού (σε σχέση με τα σημεία του ορίζοντα) στο παρελθόν -ή το μέλλον-, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ένα φαινόμενο, που καλείται μετάπτωση (precession) του άξονα της Γής – πράγμα αναμενόμενο, διότι η Γή περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της περίπου σαν σβούρα χαμηλής περιστροφικής ταχύτητας. (Ο άξονας της Γής κάνει κι άλλες κινήσεις, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει αυτή.) Αυτό έχει ως συνέπεια ν’ αλλάζει το ουράνιο σημείο της εαρινής ισημερίας (καί της φθινοπωρινής, καί των ηλιοστασίων), με ρυθμό περίπου μία μοίρα κάθε 72 χρόνια. (Ή, αλλοιώς: 30 μοίρες / ένα ζώδιο / έναν «μεγάλο μήνα» κάθε 2,150 χρόνια περίπου.) Καί δή, να κινείται ανάποδα στον ζωδιακό.

Με απλά λόγια: αν σημαδέψετε (πχ με μιά βουνοκορφή) το σημείο όπου ανατέλλει / δύει ο Ήλιος κατά το θερινό ηλιοστάσιο, κατά την εαρινή ισημερία, ή όποια συγκεκριμένη ημερομηνία θέλετε, θα διαπιστώσετε ότι κάθε χρόνο, την ίδια ακριβώς ημερομηνία, ανατέλλει / δύει στο ίδιο ακριβώς σημείο, όσα χρόνια κι αν περάσουν!

Ωστόσο, το φόντο του ουρανού από πίσω αλλάζει διαρκώς.

Το φόντο του ουρανού (δηλαδή, το ποιά αστέρια βρίσκονται από πίσω) δεν μπορούμε να το δούμε με το μάτι, διότι ο Ήλιος μας τυφλώνει. Αλλά, μ’ ένα πρόγραμμα Αστρονομίας, θα το διαπιστώσουμε.

Συνεπώς, στο υποθετικό «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, η εικόνα του ουρανού ήταν κάπως έτσι:

[Παρένθεση: Στη χρονολόγησή μας, πάμε από το έτος -1 στο +1, δηλαδή από το 1 πΧ στο 1 μΧ, χωρίς να περάσουμε από το μηδέν.

Έχω συμπεράνει πως ο λόγος γι’ αυτό πρέπει να είναι δογματικός: διότι ο χώρος του Θεού λέγεται (θεολογικώς) καί «πλήρωμα», ενώι ο χώρος των δαιμόνων «κένωμα». Άρα, δεν μπορούσε κοτζάμ Χριστός να έχει γεννηθεί σε έτος μηδέν!

Υπάρχει καί η εκδοχή, ότι αυτοί που σκάρωσαν τα πρώτα χριστιανικά ημερολόγια, δεν ήξεραν την τύφλα τους από Μαθηματικά. Σας βεβαιώνω, όμως, ότι ήξεραν καί παραήξεραν – μέχρι σημείου, που δεν φαντάζεστε. (Άλλη φορά αυτά!)

Τώρα, βέβαια, πώς γίνεται ο πανταχού παρών Θεός να μην είναι παρών κάπου, καί να λείπ’ ο γάτος, ώστε να χορεύουν τα ποντίκια, έ! Δεν το σχολιάζω. Αυτό μας έλειπε, τώρα, να διορθώνουμε καί πιθανά δογματικά λάθη! Λες καί δεν μας φτάνουν οι έγνοιες που έχουμε, θέλουμε κι άλλες!… 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

β-3. Ατλαντίς – η κήρυξη πολέμου

Αφού μάθαμε το κόλπο, το εφαρμόζουμε πλέον γιά να πάμε όπου θέλουμε μέσα στον χρόνο. Αλλά, εμάς στο σημερινό άρθρο μας ενδιαφέρουν οι Κατακλυσμοί.

Ας αρχίσουμε από τον χρονικώς τελευταίο τους.

. . . . . . . . . . .

Εκτός από τις μαθηματικές παραδοχές περί της στροφής του άξονα της Γής (ισομερή ζώδια, κτλ), ας κάνουμε καί μερικές ερευνητικές παραδοχές.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι η κήρυξη του πολέμου της Ατλαντίδας εναντίον μας έγινε:

  • κάποια εαρινή ισημερία,
  • με ταυτόχρονη έκλειψη Ηλίου,
  • κάπου το 9,600 πΧ,
  • με ταυτόχρονη ανατολή Ηλίου καί Βασιλίσκου.

Οι εξηγήσεις όλων των παραπάνω, είναι οι εξής:

i. Εαρινή ισημερία

Σε απώτατους χρόνους, οι δημόσιες καί μαζικές πράξεις των ανθρώπων (ναί, καί ο πόλεμος) είχαν τελετουργική χροιά. (Τί «απώτατους», δηλαδή, που μέχρι καί σήμερα γίνονται αυτά!) Μάντεις, εξορκιστές, αστρολόγοι, ιερείς… όλοι τους έκαναν τα δικά τους, ώστε κάθε προσπάθεια να ευοδωθεί. Έτσι, κι επειδή η εαρινή ισημερία θεωρείται ως κατάλληλη ευνοϊκή ημερομηνία γιά ν’ αρχίσεις κάτι, αποδίδω την έναρξη του πολέμου επάνω σε μιά τέτοια ημερομηνία.

Από πρακτικής πλευράς, πάλι, οι πολεμικές επιχειρήσεις ευκολύνονται (στο βόρειο ημισφαίριο) από τον καλό καιρό – από άνοιξη μέχρι φθινόπωρο.

ii. Έκλειψη Ηλίου

Επειδή οι λεβέντες ηγέτες (δικτάτορες) των Ατλάντων ήταν της «μαύρης» πλευράς άτομα, είμαι σχεδόν σίγουρος πως βάλανε στη σκηνοθεσία καί μιά καραμπινάτη έκλειψη Ηλίου! (Ήτοι: το φώς «πνίγεται» από το σκοτάδι – άλλως: «μαύρος Ήλιος», καί τα γνωστά βδελυρά σατανιστικά των ναζιστών.)

Δεν είμαι, όμως, σίγουρος γιά το κατά πόσον αυτή η έκλειψη ήταν ορατή μονάχα στην Ποσείδεια, ή καί στην Ελλάδα. Στη δεύτερη περίπτωση, θα είχε νόημα να σπείρει (ίσως) πανικό, συνδυασμένη με την είδηση ότι η Ατλαντίδα επιτίθεται. Στην πρώτη, θα έκανε μάλλον τρομακτική εντύπωση στο συγκεντρωμένο (πολυφυλετικό) πόπολο ανά τις πόλεις καί τα χωριά της Ατλαντίδας, το οποίο ίσως καί να μην ήθελε να πολεμήσει γιά χάρη αοράτων δικτατόρων.

iii. Το 9,600 πΧ

Αυτό, επειδή το λέει ο Πλάτων, αναφερόμενος στον Σόλωνα (διάλογοι: Τίμαιος / Κριτίας), στον οποίο Σόλωνα απεκάλυψαν οι Αιγύπτιοι ιερείς ότι η επίθεση των Ατλάντων ξεκίνησε 9,000 (εννέα χιλιάδες) χρόνια πρίν την εποχή του.

Ο Σόλων το 600 πΧ ζούσε, καί ήταν ενήλικας (περίπου σαραντάρης σε ηλικία). Άρα…

iv. Ταυτόχρονη ανατολή Ηλίου-Βασιλίσκου

Υπάρχει το (ιστορικώς βεβαιωμένο) προηγούμενο των αρχαίων Αιγυπτίων, που απέδιδαν μεγάλη σημασία στην ταυτόχρονη ανατολή Ηλίου-Σειρίου. (Κάτι τέτοιες αντιλήψεις προφανώς απηχούν μιά παλιά, ξεχασμένη σήμερα Αστρολογία. Άρα -συμπεραίνω- έχουν κάποια βάση.)

Επειδή, τώρα, ο Βασιλίσκος δεν είναι καί τόσο καλό παιδί (δες εδώ, αναγνώστη μου – ρίξε καί μιά ματιά σ’ όσα σου βγάλει το ψαχτήρι παρακάτω, διότι η Λαογραφία δεν ψεύδεται!), τί πιό ταιριαστό από το να εκφράζει στυγνούς, κεκρυμμένους δικτάτορες;

. . . . . . . . . . .

v. Σημαίες με σημασία!

Υπάρχει ακόμη μία έμμεση επιβεβαιώση των παραπάνω, οι σημαίες της τουρκίτσας καί του πακισκ_τάν.

Έχω διατυπώσει κατ’ επανάληψιν την άποψη, ότι εδώ δεν απεικονίζεται ημισέληνος κι ένα x τυχαίο αστέρι. Αλλά έκλειψη Ηλίου (η Σελήνη πάει να καλύψει τον Ηλιακό δίσκο, κινούμενη προς τ’ αριστερά, όπως κοιτάζουμε) δίπλα στον Βασιλίσκο. Προφανώς μιλάμε γιά τις μεσημεριανές ώρες, όταν ο Ήλιος είχε ήδη μετακινηθεί στον ουρανό καί ο Βασιλίσκος έμεινε εκτός έκλειψης (αλλά κοντά, ώστε να φαίνεται – ειδικά όταν σκοτείνιασε ο Ηλιακός δίσκος).

Τώρα, βέβαια, από τη γεωμετρία του σχήματος καταλαβαίνουμε πως πρόκειται γιά δακτυλιοειδή έκλειψη Ηλίου, όχι ολική. Πάλι, όμως, ούτ’ αυτό έχει θετική συμβολική ερμηνεία: σημαίνει κυριαρχία του σκότους επάνω στη δύναμη του Ήλιου. Όπως πχ κρατάς ένα ντόμπερμαν απ’ το λουρί, καί το αμολάς εναντίον όποιου βάλεις στο μάτι – υπαλλήλους εισπρακτικών εταιριών, ξέρω ‘γώ! 🙂

Σημειωτέον, ακόμη, ότι το ζωηρό κόκκινο (το κρεμεζί, όπως αποκαλούν τη σημαία τους οι τουρκαλάδες) είναι το χρώμα του Κριού. Άρα…

. . . . . . . . . . .

Δεν γνωρίζω ποιός ενεπνεύσθη την σημαία αυτή, ούτε με ποιά αφορμή. (Αν ήταν ξέρω ‘γώ μπεκτασής -δηλαδή ισλαμομασώνος- κι είχε πάρει τ’ αυτί του τίποτε από απόκρυφες παραδόσεις, κτλ.) Άλλως τε, μικρή σημασία έχει. Η σημασία βρίσκεται στον συμβολισμό.

Μπερδεγουέη, λέγεται πως οι τουρκαλάδες απλά αντέγραψαν το έμβλημα του Βυζαντίου – όχι της αυτοκρατορίας, αλλά της πάλαι ποτέ αποικίας των Μεγαρέων, το οποίο απεικονίζεται σε νόμισμα. Δεν διαφωνώ καθόλου! Ωστόσο, αυτό μας οδηγεί σ’ ένα ερώτημα – στα ίσα:

Ήσαν οι αρχαίοι Μεγαρείς απόγονοι Ατλάντων, που ξέμειναν εδώ; (Όπως πχ κάποιοι Φράγκοι, δεκαετίες μετά το 1204 – κυρίως από τον 14ο αιώνα καί εντεύθεν.)

Δεν γνωρίζω· αλλά, η Ιστορία μας λέει ότι αρχαίοι Αθηναίοι κι αρχαίοι Μεγαρείς αρπάχτηκαν αρκετές φορές (ψάξε, αναγνώστη μου, κι εκείνη την ιστορία με τον Αθηναίο, που φώναζε καθημερινώς μέσα στην αγορά «- Μέγαρα!», λες κι ήταν παλαβός!), στον δέ Πελοποννησιακό Πόλεμο οι Μεγαρείς πήραν το μέρος των Σπαρτιατών.

Όπως επίσης, διατυπώνουμε κι άλλο ερώτημα, πάλι στα ίσα (διότι ο γράφων δεν χαρίζει κάστανα) :

Μήπως βλέπετε πλέον την Κωνσταντινούπολη με άλλη ματιά;… καί δή, σε αντίθεση με την Αθήνα;

Αυτό, γιά όσους την ονειρεύονται πρωτεύουσα μιάς νέας Ελλάδας.

. . . . . . . . . . .

[Η πρωτεύουσα της επερχόμενης Ελλάδας βρίσκεται αλλού – οφείλει να βρίσκεται αλλού, εκεί που υπονοώ. Καί, πάντως, ούτε στην Αθήνα. Άλλη φορά αυτά.

Η Πόλη έχει πολύ άσχημη αύρα· καί είδατε τί έγινε, όταν οι «πανέξυπνοι» των λίγων αιώνων πρίν το 1453 παράτησαν το Χριστόγραμμα ως σύμβολο της Αυτοκρατορίας, υιοθέτησαν το φλάμπουρο της ακολουθίας της Αγνής της Φράγκας (κι αυτό αντιγραμμένο από μας – από τους δύο αετούς του Δία μετά τον Κατακλυσμό!), κι αντέστρεψαν τα χρώματα του δικεφάλου αετού και του φόντου!

Με τα σύμβολα ΔΕΝ παίζουμε!… καί πάω να προλάβω ανεγκέφαλους, που σε ενδεχόμενη ανακατάληψη της Πόλης από μας, θα σηκώσουν περιχαρείς τη συγκεκριμένη παντιέρα.

Αν νομίζετε ότι λέω βλακείες, θα σας πω μονάχα δυό λέξεις: Χίτλερ / σβάστικα. Οι «βλακείες» με το μαγάρισμα του συγκεκριμένου συμβόλου κόστισαν κάτι δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, θα μου πείς ότι κι η Εκκλησία έχει υιοθετήσει ως σύμβολο τον μαύρο δικέφαλο. Λες να μην ξέρει τί της γίνεται, ρέ Εργοδότη;

Ουδέν σχόλιον! 🙂 Ας καμαρώσει, όμως, τις πρόσφατες ενασχολήσεις της: την «πανθρησκεία» (με την οποία ξερογλείφεται) καί την προπαγάνδα της υπέρ των δηλητηρίων του μίστερ Μπούρδα καί των λάθρο. Με τέτοιο σύμβολο, το τέλος της είναι προδιαγεγραμμένο, σαν της Πόλης – κι ας πρόσεχε.

Η Ιστορία διδάσκει! Αλλά, άμα κάνεις κοπάνα απ’ το μάθημα…]

. . . . . . . . . . .

γ. Υπολογισμοί

Πάμε, τώρα, να υπολογίσουμε κάτι πολύ ενδιαφέροντα νουμεράκια· καθώς καί να δείξουμε την εικόνα του ουρανού τον καιρό, που μας επιτέθηκαν οι Άτλαντες.

Πρώτα το διάγραμμα:

Περίπου έτσι. Η κόκκινη κουκκίδα στ’ αριστερά (στην Ανατολή) είναι η θέση του Βασιλίσκου.

Όμως, εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής:

Εάν γυρίσουμε πίσω τον χρόνο (ξεκινώντας από το «έτος μηδέν»), ώστε η εαρινή ισημερία να πέφτει στις 10 μοίρες Λέοντος, τότε:

(4 ζώδια πίσω x 2,150 χρόνια) + (10 μοίρες x 72 χρόνια) = 9,320 χρόνια, δηλαδή το 9,320 πΧ.

Αυτό το αποτέλεσμα, όμως, έρχεται σε ασυμφωνία με την χρονολόγηση του Πλάτωνα κατά 280 χρόνια, διάστημα όχι ευκαταφρόνητο. (Στο σχήμα, το 9,600 πΧ σημειώνεται καταχρηστικώς, απλά γιά να ξέρουμε πού περίπου κινούμαστε.)

Οπότε:

  • Ή ο πόλεμος πράγματι κράτησε 280 χρόνια, σε διάφορες φάσεις.
  • Ή ο Πλάτων στρογγύλεψε το πραγματικό νούμερο.
  • Ή ο Πλάτων είπε ψέμματα.

Καί τα τρία αυτά ενδεχόμενα έχουν ισχυρή βάση.

  • Βλέπετε, αφ’ ενός η δουλεία μας στους Οθωμανούς (Τουρκοκρατία) κράτησε 400 χρόνια, σε μερικές δέ περιοχές της Ελλάδας καί παραπάνω. Αφ’ ετέρου, στας Ευρώπας είχαμε Εκατονταετή Πόλεμο. (Ο οποίος τελείωσε …το 1453, μόλις ενάμιση μήνα μετά την Άλωση της Πόλης!!! Σύμπτωση, ή απλά μονοιάσανε οι «Ευρωπαίοι», γιά να ξαναφάνε τα κοψίδια της τέως Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; ) Άρα, καθόλου δεν αποκλείεται να είχαμε καί «τρισαιώνιο» πόλεμο τότε!… από την ημέρα της επίθεσης, μέχρι καί τον Κατακλυσμό.
  • Ο Πλάτων, πάλι, ως εραστής της καλλιέπειας, καταλάβαινε ότι θα γινόταν κουραστικός στους (εν ευθυμίαι διατελούντες!) συνδαιτημόνες του ακροατές του (καί στους αναγνώστες του), εάν αναγκαζόταν να λέει πχ (πετάω ένα νούμερο κουτουρού) : «εννέα χιλιάδες τετρακόσια είκοσι επτά έτη», κάθε φορά που αναφερόταν στην επίθεση των Ατλάντων. Οπότε, έλεγε «εννεακισχίλια» καί ξεμπέρδευε.
  • Το να είπε ψέμματα ο Πλάτων, έχει κι αυτό ισχυρή αιτιολόγηση: είναι ακριβώς αυτό που σας είπα, ότι οι αρχαίοι ημών συνειδητώς απέκρυπταν τους «οδοδείκτες», που οδηγούσαν σε νέα τραγωδία πτώσεως του πολιτισμού στο μηδέν.

Τώρα, βέβαια, θα με ρωτήσεις εάν είναι δυνατόν ένας απλός χρονολογικός αριθμός να μπορεί να βοηθήσει τόσο πολύ τους πονηρούς… καί θα σου απαντήσω «- Ναί»!!! Το παρόν άρθρο (ειδικά στη συνέχεια παρακάτω), καθώς κι αυτό εδώ, κάτι πρέπει να σας έχουν δείξει. Φαντάσου, τώρα, τον (καί μαθηματικό μυαλό) Πλάτωνα, που μάλιστα είχε φιλαράκι τον μαθηματικό Θεαίτητο, πόσα ήξερε / καταλάβαινε από τέτοια κόλπα!…

. . . . . . . . . . .

Δεν γνωρίζω τί ισχύει (αν ισχύει) από τα παραπάνω, πάντως εδώ αρχίζει το θρίλλερ! 🙂

Λοιπόν.

  • Εάν λάβω αφορμή από τα «σπασίματα» του ανερχόμενου φιδιού» στο μακροκοσμικό κηρύκειο, που (δεν είναι σταθερά, αλλά) συνέχονται από συγκεκριμένη μαθηματική αναλογία.
  • Καί εάν υποθέσω ότι το χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο Κατακλυσμούς είναι μεταβλητό.
  • Καί εάν υποθέσω ότι εδώ πάλι ανακατεύεται ο χρυσός αριθμός φ, σαφές δείγμα ότι μας «μιλάει» το Μάτριξ.

Τότε, διαιρώ τα 19,000 χρόνια της αρχικής μου υπόθεσης με το 1.618, καί βρίσκω…

«- Γιά στάσου, ρέ Εργοδότη! Πολλή φόρα πήρες!

Αν διαιρέσεις με αριθμό >1, το διάστημα μικραίνει. Γιατί να μην πολλαπλασιάσεις, τότε, ώστε να μεγαλώσει το διάστημα, καί να τρωγοπίνουμε άνετοι κάτι χιλιάρικα χρόνια ακόμη;»

Διότι πλησιάζουμε επικίνδυνα στο σημείο κατακρημνίσεως του πολιτισμού ά λά Ατλαντίδα! Νά, γιατί. Κάτι ψιλά μας μένουν, που δεν τους βάλανε χέρι οι Σβάμπαινες κι οι Χαράραινες, όπως πχ ο χειρισμός των κρυστάλλων, καί μετά… «μετά των αγίων κατάταξον, ένθ’ απέδρα πάσα λύπη καί στεναγμός!»

Παρεμπιπτόντως, υποψιάζομαι ότι ο πρόσφατος παγετός στις ηπαπάρα είναι Ρώσσικο Χριστουγεννιάτικο «δωράκι» τεχνολογίας χειρισμού αιθέρα. (Ακόμη κι ένα Ρώσσικο Χάαρπ θ’ αδυνατούσε να κάνει κάτι τέτοιο – υποθέτω… χωρίς να σας παίρνω στο λαιμό μου. Απλή υπόθεση κάνω, αλλά κάτι με γαργαλάει προς αυτή την κατεύθυνση.) Είμαστε πολύ κοντά στην απόλυτη καταστροφή, σου λέω!!!

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, μή με ξαναδιακόψετε! 🙂

Έχουμε: 19,000 / 1.618 = περίπου 11,743 χρόνια.

  • Αν ξεκινήσουμε από το 9,320 πΧ, φτάνουμε (περίπου) στο: 11,743 – 9,320 = 2,423 μΧ.
  • Αν ξεκινήσουμε από το 9,600 πΧ, φτάνουμε (περίπου) στο: 11,743 – 9,600 = 2,143 μΧ.

Στην πρώτη (αισιόδοξη) περίπτωση, έχουμε ακόμη 400 (τετρακόσια) χρόνια ξάπλας κι αφασίας, μέχρι να ξαναγίνουμε κάτοικοι των σπηλαίων. (Αν καί με τα γκουβέρνα, που ψηφίζουν τα Ζά, αυτό μπορεί να συμβεί καί πιό γρήγορα! lol!!!) Στη δεύτερη (αν, δηλαδή, ο Πλάτων ήταν ακριβής με το «εννεακισχίλια»), μόλις 120 (εκατόν είκοσι) χρονάκια. Μόλις τέσσερεις γενιές από σήμερα, δηλαδή!…

Θέλετε, όμως, τη γνωμάρα μου; ακόμη καί το 120 είναι αισιόδοξο νούμερο.

Γιατί;

Διότι (θυμηθήτε) κάναμε υπολογισμούς με παραδοχές, καί διότι δεν θυμάμαι το κείμενο του Πλάτωνα να λέει σε ποιά ηλικία του Σόλωνα του μίλησαν οι Αιγύπτιοι ιερείς. (Ο Σόλων έζησε κοντά ογδόντα χρόνια.) Οπότε, λίγο αρκεί να παίξει η αφετηρία των υπολογισμών μας, καί ιδού πώς μικραίνει το διάστημα των 120 ετών!

. . . . . . . . . . .

Γιατί, τώρα, τα 19,000 χρόνια της αρχικής μου υποθέσεως, καί γιατί διαίρεση με το φ (κι όχι πχ με το φ^2, κτλ) ; Οφείλω, πράγματι, να εξηγήσω.

Κοιτάξτε… Από τό «συρτάρι» των «ματριξιανών αριθμών», απλά τράβηξα το 19 (κύκλος του Μέτωνος / ως φημολογείται, καί του κάρμα) καί το 1,000, κι έβγαλα το γινόμενό τους. Αυτό, τώρα, μαζί με τη διαίρεση διά φ, μπορούμε να πούμε πως ήταν «τυχερές μαντεψιές». Την αιτιολογία δεν τη γνωρίζω ακόμη, διότι βρίσκομαι σε στάδιο πολύ πρώϊμης έρευνας – βρίσκομαι ακόμη στις παρατηρήσεις των φαινομένων.

Ωστόσο, η -μετά το 1860- προς τα πάνω εκτόξευση (με εκθετική καμπύλη) του τεχνολογικού «πολιτισμού», ενώι η μαλακία των ανθρώπων εκτοξεύεται κι αυτή προς τα πάνω (καί μάλλον κι αυτή …εκθετικώς πως), είναι σημάδι που παρατηρεί πρώτο-πρώτο κάθε εχέφρων. Άρα, συνδυάζοντας με όλα τα παραπάνω (υπολογισμούς, κτλ) συμπεραίνεις πως κάπου εδώ είμαστε: λίγο πρό νέας Καταβυθίσεως, παναπεί.

Δηλαδή, έχουμε μιά -ούτως ειπείν- «ανάστροφη» αιτιολόγηση (του ότι πλησιάζουμε στον χαμό). Απόλυτα στιβαρή, όμως.

. . . . . . . . . . .

Επίλογος

Τα παραπάνω δεν σας τα είπα, γιά να τρομάξετε. Αλλά, γιά να καταλάβετε πού ακριβώς βρισκόμαστε.

Η παρούσα ιστορική φάση δείχνει πως τ’ αστεία τελείωσαν.

Συνειδητοποιήστε το, δραστηριοποιηθείτε προς την κατεύθυνση της σωτηρίας της ανθρωπότητας από την τεχνολογική κατρακύλα προς την Άβυσσο, καί κρατηθήτε μακριά από τους κάθε είδους «ελαμωρέδες».

Αυτοί, είναι άξιοι της τύχης τους. Δεν αξίζουν οίκτο.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Μ’ ένα καλό πρόγραμμα Αστρονομίας, θα ξεκαθαρίζαμε με λεπτομέρειες το τί έγινε καί πότε ακριβώς. Επαναλαμβάνω, πως το απώτατο παρελθόν δεν είναι (υπό συνθήκες, βέβαια) τόσο μακρυνό, όσο φαντάζει μέσα από τα βιβλία!

Δυστυχώς, το αγαπημένο μου (open source καί δωρεάν) Stellarium δεν τα πάει -ακόμη- τόσο καλά με τις προχριστιανικές χρονολογήσεις· οπότε, πρέπει να στραφούμε σε (ακριβούτσικα) προγράμματα του εμπορίου, όπως το Starry Night. (Το οποίο, ως λέγεται, σε χρονολογήσεις του παρελθόντος, ακόμη καί 100,000 χρόνια πίσω, είναι ξεφτέρι.)

Δυστυχώς (δίς), ο γράφων περνάει φάση, όπου δεν του μένουν ούτε ψιλά γιά καφέ με τους φίλους του!

. . . . . . . . . . .

[…Όχι, δεν προτίθεμαι να βγάλω δίσκο, σαν μερικούς-μερικούς Διαδικτυακούς «ερευνητές» καί αλλοειδείς λοιπούς γραφιάδες!

(Που, μεταξύ μας, υποψιάζομαι πως δεν έχουν, δά, κι ιδιαίτερο πρόβλημα. Σε αρκετές περιπτώσεις, το κάνουν ως ψυχολογικό κόλπο – που το εφαρμόζουν πχ καί διάφοροι προφέσσορες της Ιατρικής, όταν σ’ εξετάζουν, που δεν κάνουν καί κάτι διαφορετικό, ή περισσότερο, από τον γιατρό της γειτονιάς: «- Δώσε μου λεφτά, καί μάλιστα πολλά, να σε τσούξει, γιά να καταλάβεις πως είμαι σπουδαίος!»)

Είμαι απόλυτος υπέρμαχος του: «- Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε!» Σάμπως πλήρωσα εγώ ποτέ τον κόπο χιλιάδων ανθρώπων, που έγραψαν το Linux;

Λεφτά θέλω μέν, αλλά θα βγάλω απ’ αλλού. Το να ληστέψω καμιά τράπεζα, φερ’ ειπείν, παίζει πολύ ως ενδεχόμενο! Εδώ, ο «ψηλός» καί ο «κοντός» λήστεψαν καμπόσες …με νεροπίστολο, εγώ δεν θα μπορέσω;

Στο φινάλε, πιθανόν να πουλήσω γκομενιλίκι (καί παρηγοριά) στην Καϊλή, καί να της τα μασήσω τα ευρά – όσα έχει ακόμη κρυμμένα, εννοώ! Αφού είμαι όμορφος καί τραβηχτικός, ο μπαγάσας! Καρα-lol!!!]

. . . . . . . . . . .

Οπότε, όποιος έχει το Starry Night, συν την ανάλογη περιέργεια, θα μπορούσε να μας διαφωτίσει δεόντως.

Τα κριτήρια του τί να ψάξετε με το πρόγραμμα Αστρονομίας, σας τα έδωσα. (Αν καί δεν γνωρίζω εάν σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα θέτεις κριτήρια καί σου απανάει αμέσως το πότε, ή ψάχνεις τα αστρονομικά φαινόμενα χειρωνακτικώς – καί κοπιαστικώς.) Όθεν, καλή έρευνα σας εύχομαι!