Η τραγωδία της Λιβύης[Ήταν όλα κατασκευασμένα από το City του Λονδίνου και το Ισραήλ]!!

Του Larry Romanoff

 Αυτή είναι μια από μια μακρά σειρά τραγικών ιστοριών που αφορούν τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και την παραπληροφόρηση των μέσων ενημέρωσης. Όπως και με όλα τα άλλα, πρέπει να αφήσετε στην άκρη όλα τα σκουπίδια που έχετε διαβάσει στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για τη Λιβύη και τον Πρόεδρό της, Moammar Khaddafi , και να μάθετε μερικές αλήθειες.

 

Ο Καντάφι έγινε ο ηγέτης της Λιβύης σε ένα αναίμακτο πραξικόπημα κατά του παλιού βασιλιά Idris [ 1 ] που είχε εγκατασταθεί από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις μετά τον τελευταίο πόλεμο και ο οποίος ήταν περισσότερο από πρόθυμος να παραδώσει όλους τους πετρελαϊκούς πόρους της Λιβύης στη Δύση. πολυεθνικές σε αντάλλαγμα για το «βασίλειό» του. Η Δύση δεν συγχώρεσε ποτέ τον Καντάφι γι' αυτό και τον δαιμονοποιούσε συνεχώς στα μέσα ενημέρωσης, επέβαλε πολλά είδη κυρώσεων κατά της χώρας και γενικά έκανε ό,τι μπορούσε για να τον τιμωρήσει για δεκαετίες για την απώλεια του Βασιλιά Μαριονέτα τους. Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης θα σας πουν το αντίθετο, αλλά αυτή είναι η βασική αιτία της εχθρότητας της Δύσης εναντίον τόσο του Καντάφι όσο και της Λιβύης.

 

«Το τέλος της διακυβέρνησης [του βασιλιά Ίντρις] ήρθε μόλις μια δεκαετία μετά την ανακάλυψη πετρελαίου στη Λιβύη, μια εξέλιξη που άλλαξε το κυρίως άγονο έθνος της ερήμου από μια από τις φτωχότερες χώρες σε μια από τις πιο δυνητικά ευημερούσες. . . οι Λίβυοι φαινόταν να εγκατασταθούν κάτω από μια καλοήθη απολυταρχία. Ο Βασιλιάς οδήγησε τη χώρα του σε μια στενή συμμαχία με τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες». [ 2 ] Ήταν όλα κατασκευασμένα από το City του Λονδίνου, με ξένες πετρελαϊκές εταιρείες να κατέχουν όλα τα πετρελαϊκά περιουσιακά στοιχεία της Λιβύης – που ήταν η αιτία του πραξικοπήματος.

 

Η Λιβύη ήταν μια ωραία χώρα, πλούσια και ευημερούσα, και εύκολα ένα από τα πιο προοδευτικά έθνη στην Αφρική. Σήμερα, είναι μια ζώνη καταστροφής φτώχειας, εξαθλίωσης, ασθενειών και ανομίας, χάρη στον κατασκευασμένο «ανθρωπιστικό πόλεμο» επέμβασης των ΗΠΑ. Η ιστορία είναι απλή, όπως οι περισσότεροι: ο ηγέτης ενός έθνους υποτίμησε την άγρια ​​βαρβαρότητα των Εβραίων όταν αντιμετώπισε πολιτική ανυπακοή και οικονομικές απειλές για τα χρήματά τους και τις πολυεθνικές τους εταιρείες, και ολόκληρο το έθνος πλήρωσε το τίμημα.

 

Επίσης, το Ισραήλ ανέκαθεν μισούσε τόσο τη Λιβύη όσο και τον Καντάφι, αλλά δεν είχε τη στρατιωτική ικανότητα να προκαλέσει ιδιαίτερη ζημιά στη χώρα, έτσι, ως συνήθως, χρησιμοποίησαν τον αμερικανικό στρατό για να κάνουν τη δουλειά τους. Τα διεθνή εβραϊκά μέσα ενημέρωσης και η συμβιβαστική κυβέρνηση των ΗΠΑ είχαν οργανώσει για δεκαετίες μια εκστρατεία αρνητικής προπαγάνδας εναντίον της Λιβύης, πείθοντας μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ότι αυτό το έθνος ήταν μέρος ενός «άξονα του κακού». Δεν ήταν ποτέ κάτι τέτοιο.

 

Το 1984 η Λιβύη κατηγορήθηκε για τον πυροβολισμό μιας αστυνομικής στο Λονδίνο. Υπήρχαν πολλά προβλήματα με αυτή την εκδοχή των γεγονότων, και ένα βρετανικό τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ συνέδεσε τον θάνατο με τη CIA, και πιθανότατα επίσης με την εβραϊκή εγκληματική οργάνωση Μοσάντ, αλλά για τους περισσότερους η Λιβύη ήταν ένοχη απλώς και μόνο επειδή ήταν η Λιβύη. Η δύναμη της προπαγάνδας. Η σύλληψη ήταν μολυσμένη και η πλημμύρα της αντι-λιβυκής προπαγάνδας στα μέσα ενημέρωσης ήταν ακραία, αλλά η ευθύνη που δόθηκε στη Λιβύη δεν φαινόταν να έχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Σύμφωνα με τον βρετανικό Guardian , «Ο δικαστής είπε ότι παρόλο που ο κατηγορούμενος βρισκόταν υπό αστυνομική κράτηση τη στιγμή του πραγματικού πυροβολισμού. . .» [ 3 ] Στη συνέχεια αναφέρει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα «ξανοίξει» την υπόθεση. [ 4 ]Αλλά τελικά: «Ένας Λίβυος που οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου υποπτεύονταν ότι σκότωσε έναν αστυνομικό κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κατά του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι αφέθηκε ελεύθερος καθώς αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του θα μπορούσαν να είχαν παραβιάσει την εθνική ασφάλεια, λέει η αστυνομία. . . αν και είχε συγκεντρωθεί « αρκετό υλικό για τον εντοπισμό των υπευθύνων », δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί στο δικαστήριο. « Το βασικό υλικό δεν έχει γίνει διαθέσιμο για χρήση στο δικαστήριο σε αποδεικτική μορφή για λόγους εθνικής ασφάλειας », ανέφερε η Met σε δήλωση. Αλλά μετά από έλεγχο της αστυνομίας, ανέφερε η δήλωση, οι εισαγγελείς αποφάσισαν ότι δεν υπήρχαν « επαρκή αποδεκτά στοιχεία για να απαγγελθούν κατηγορίες στον άνδρα ». [ 5 ]

 

Πριν από μερικά χρόνια, μια πτήση της Libyan Airlines καταρρίφθηκε στον αιγυπτιακό εναέριο χώρο από ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη . [ 6 ][ 7 ][ 8 ] Μόλις έμαθε για την καταστροφή του λιβυκού αεροσκάφους και τους θανάτους αμάχων, η Γκόλντα Μέιρ , τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, επαίνεσε τον αρχηγό του επιτελείου της για την επιτυχία του και έσκασε: « Θέλω να σας πω ότι Δεν σε εκτιμώ απλά, σε θαυμάζω! ” [ 9 ] [ 9a ]Οι Ισραηλινοί το ονόμασαν περίπτωση λανθασμένης ταυτότητας. Δεν είναι σαφές εάν οι αμερικανοί δημοσιογράφοι ρώτησαν ποτέ γιατί οι Ισραηλινοί στρατιώτες κατά μήκος της Διώρυγας του Σουέζ εκτόξευαν πυραύλους εδάφους-αέρος εναντίον πολιτικού αεροσκάφους, ανεξάρτητα από την ταυτότητά του. [ 10 ]

 

Golda Meir: Πηγή Haaretz

 

Αλλά η τραγική ιστορία της Λιβύης ξεκίνησε σοβαρά τη δεκαετία του 1990, όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν πραγματοποίησε μια τεράστια αεροπορική εκστρατεία σε συνδυασμό με το Ηνωμένο Βασίλειο, με κατά προσέγγιση σκοπό το «. Τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή την αεροπορική επίθεση δεν έτυχαν ποτέ προσοχής στη Δύση. Αντ' αυτού, τροφοδοτηθήκαμε με μια εντελώς κατασκευασμένη έκδοση που ήταν προς το συμφέρον των ΗΠΑ και του Ισραήλ να προωθήσουν. Εν συντομία, η Λιβύη κατηγορήθηκε ότι βομβάρδισε ένα μπαρ στη Γερμανία και σκότωσε έναν Αμερικανό στρατιώτη, η ανταμοιβή του οποίου ήταν η βίαιη βομβαρδιστική επίθεση του Ρήγκαν στη Λιβύη. Ο Καντάφι ισχυρίστηκε ότι ήταν αθώος από αυτή την άποψη, και αργότερα γεγονότα απέδειξαν ότι έλεγε την αλήθεια. Δεν υπήρξε ποτέ κανένα στοιχείο που να συνδέει τη Λιβύη με αυτόν τον βομβαρδισμό. Όταν οι κατηγορούμενοι προσήχθησαν τελικά σε δίκη το 1997, δεν υπήρχε τίποτα που να τους συνέδεε με τη Λιβύη, αλλά υπήρχαν ουσιαστικά στοιχεία που έδειχναν άλλες κατευθύνσεις,

 

Εκείνη την εποχή, το Ισραήλ τροφοδοτούσε παράπονα κατά της Λιβύης για μερικά χρόνια και ήθελε να εξαπολύσει τη δική του αεροπορική επίθεση, αλλά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Λιβύη ήταν πολύ μακριά και πολύ καλά αμυνόμενη για να αξίζει τον κίνδυνο. Αυτό δημιούργησε τη βάση για μια επιχείρηση ψευδούς σημαίας που αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη. Μερικοί Εβραίοι από το Ισραήλ πήγαν στη Λιβύη με πλαστά διαβατήρια με το πρόσχημα ότι ήταν έμποροι χαλιών και προφανώς νοίκιασαν συνοικίες κοντά στο Παλάτι του Καντάφι. Το πιο σημαντικό, οι συνοικίες ήταν σε απευθείας γραμμή από το παλάτι προς τη Μεσόγειο όπου τα αμερικανικά πλοία βρίσκονταν συνεχώς στην ανοικτή θάλασσα, παρεμποδίζοντας τις επικοινωνίες της Λιβύης. Οι Εβραίοι είχαν φέρει μαζί τους εξοπλισμό κατευθυντικής ραδιομετάδοσης και εκμεταλλεύτηκαν τη θέση τους για να μεταδώσουν ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την πρόθεση της Λιβύης να πραγματοποιήσουν κάποιο είδος τρομοκρατικής ενέργειας εναντίον των Αμερικανών. να βάλεις κάπου βόμβα. Λεπτομέρειες τροφοδοτήθηκαν με έξυπνο τρόπο στους Αμερικανούς μέσω αυτών των εκπομπών, και με την πάροδο του χρόνου οι λεπτομέρειες αυτού του σχεδίου διέρρευσαν και η τοποθεσία ήταν η Γερμανία. Στη συνέχεια, η Μοσάντ έστειλε μερικούς Εβραίους πράκτορες σε ένα γερμανικό μπαρ και πυροδότησε μια βόμβα που πέτυχε να σκοτώσει έναν Αμερικανό στρατιώτη.

 

Φυσικά, η ευθύνη επιρρίφθηκε αμέσως στον Καντάφι και το σχέδιο του Ισραήλ πέτυχε με τον Ρίγκαν να βομβαρδίζει την κόλαση έξω από τη Λιβύη. Η καταστροφή ήταν σημαντική, με μεγάλο μέρος της να σκοτώσει τον Καντάφι αν ήταν δυνατόν. Οι περισσότεροι από τους χώρους που στοχοποιήθηκαν στον βομβαρδισμό δεν ήταν στρατιωτικοί αλλά πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου του σπιτιού και των γραφείων του Καντάφι. Επέζησε, αλλά τα παιδιά του όχι.

«Ο τρόπος με τον οποίο η Μοσάντ του Ισραήλ ξεγέλασε τις ΗΠΑ να επιτεθούν στη Λιβύη περιγράφηκε λεπτομερώς από τον πρώην υπάλληλο της Μοσάντ Βίκτορ Οστρόφσκι στο The Other Side of Deception , το δεύτερο από τα δύο αποκαλυπτικά βιβλία που έγραψε μετά την αποχώρησή του από την υπηρεσία εξωτερικών πληροφοριών του Ισραήλ». [ 11 ]

 

Λίγο αργότερα, μια πτήση της Παναμερικάνικης πτήσης των ΗΠΑ καταστράφηκε από βόμβα πάνω από το Λόκερμπι, στη Σκωτία και κατηγορήθηκε η Λιβύη . Δεν υπήρξε ποτέ καμία απόδειξη ότι η Λιβύη εμπλέκεται σε εκείνη την τραγωδία και εικάζω ότι επρόκειτο για άλλη μια επιχείρηση με ψευδείς σημαίες της Μοσάντ. Κάποιες ομάδες κατηγόρησαν τους Παλαιστίνιους και άλλες για ευθύνη, αλλά αμφιβάλλω ότι είχαν τα μέσα για να την αποσύρουν. Δεν χρειάζεται να σταθούμε σε λεπτομέρειες αυτού του συμβάντος εδώ, καθώς οι πολλές λεπτομέρειες μπορούν εύκολα να ελεγχθούν στο διαδίκτυο.

 

Οι Times του Λονδίνου ήταν ειλικρινείς κατηγορώντας την κυβέρνηση για συγκάλυψη της αλήθειας σε ανώτατο επίπεδο. Ένα άρθρο ανέφερε ότι η Κριστίν Γκράχαμ, μέλος του κοινοβουλίου της Σκωτίας, είπε: « Υπάρχουν πολλά κεκτημένα συμφέροντα που αντιτάχθηκαν βαθιά σε αυτήν την έκκληση επειδή γνωρίζουν ότι θα συνέβαλλε σημαντικά στην αποκάλυψη της αλήθειας πίσω από το Λόκερμπι» .

 

Ένας καθηγητής νομικής που συμμετείχε στη δίκη ισχυρίστηκε ότι υπήρξε « ισχυρή πίεση » από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να τερματιστεί η διαδικασία προσφυγής επειδή δεν ήθελαν να δημοσιοποιηθούν οι πληροφορίες. Αυτοί και πολλοί άλλοι εμπειρογνώμονες αμφισβήτησαν εδώ και καιρό τα λεγόμενα «αποδεικτικά στοιχεία» που παρουσιάστηκαν στην αρχική δίκη, και ισχυρίστηκαν ότι ήταν ξεκάθαρα αδύνατο για έναν άνδρα να διαπράξει μια τέτοια επίθεση.

 

Δύο Λίβυοι συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για το έγκλημα. Ο ένας αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. ο άλλος καταδικάστηκε. Η κατηγορούσα αρχή εξασφάλισε μάρτυρα που κατέθεσε ότι οι « ένοχοιΟ Λίβυος εθεάθη από πολλούς ανθρώπους μια συγκεκριμένη μέρα να αγοράζει ρούχα σε ένα κατάστημα στη Μάλτα, τα ίδια ρούχα που χρησιμοποιήθηκαν για να τυλίξουν τη βόμβα που κατέστρεψε την πτήση Pan Am. Στη συνέχεια, όμως, ο κατηγορούμενος Λίβυος προσκόμισε θετική απόδειξη ότι βρισκόταν στην Ευρώπη, μακριά από τη Μάλτα, τις εν λόγω ημέρες, και αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε πληρώσει στον μάρτυρα 2 εκατομμύρια δολάρια για την κατάθεσή του. Επίσης, πολλοί παρατηρητές ήταν πεπεισμένοι ότι η CIA παραβίασε τα υπόλοιπα στοιχεία. Οι ειδικοί πάντα αμφέβαλλαν για τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την καταδίκη του al-Megrahi και τους ισχυρισμούς ότι ένας μόνο άνδρας θα μπορούσε να διαπράξει μια τέτοια θανατηφόρα επίθεση. Ακόμη πιο σοβαρή ήταν η παραγωγή μιας νέας και εντελώς άθικτης πλακέτας κυκλώματος που παρήχθη ως απόδειξη του μηχανισμού που χρησιμοποιήθηκε για την έκρηξη της βόμβας.

 

Ο προεδρεύων δικαστής αναγνώρισε ότι αυτά τα γεγονότα «αποτελούσαν σοβαρό πρόβλημα » για την εισαγγελία, αλλά εντούτοις έκρινε τον Λίβυο ένοχο. Ολόκληρα τα πρακτικά της δίκης διαβάζονται με τον ίδιο τρόπο. κατηγορίες που αποδείχθηκαν ψευδείς, προσκομίστηκαν αποδεικτικά στοιχεία που αποδείχθηκαν κατασκευασμένα, ο δικαστής σε κάθε περίπτωση παραδέχτηκε σοβαρές αμφιβολίες για την αληθοφάνεια οποιωνδήποτε ισχυρισμών, αλλά εξέδωσε ένοχη ετυμηγορία παρά τα γεγονότα. Εάν δεν έχετε διαβάσει αυτές τις μεταγραφές, θα πρέπει να το κάνετε. θα σου ανοίξουν τα μάτια με τρόπο που τα λόγια μου δεν μπορούν. Η αποφασιστικότητα των Ισραηλινών και των Αμερικανών να κατηγορήσουν τη Λιβύη θα είναι προφανής σε όλη της τη βλακεία, όπως και οι πολιτικές προκαταλήψεις του δικαστηρίου.

 

Ο καταδικασμένος κρατούμενος ζήτησε έφεση και εκ νέου δίκη, κάτι που θα έπρεπε να γίνει δεκτό σύμφωνα με το νόμο. Δυστυχώς, μια έφεση θα είχε φέρει στο φως τις πολλαπλές αδικίες της αρχικής δίκης καθώς και πολλά νέα στοιχεία που όχι μόνο θα είχαν αποδείξει ότι το αρχικό δικαστήριο βρισκόταν υπό έντονη πολιτική επιρροή των ΗΠΑ και του Ισραήλ, αλλά θα άνοιγε επίσης την πόρτα γεγονότα που θα εμπλέκουν άλλες χώρες εκτός από τη Λιβύη στον βομβαρδισμό. Έτσι, το δικαστήριο, σε μια προσπάθεια να γλιτώσει από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ την έντονη παγκόσμια καταδίκη, πρόσφερε στον άνδρα μια εναλλακτική λύση: θα τον απελευθέρωναν, ως ανθρωπιστική χειρονομία με το πρόσχημα ότι είχε προσβληθεί από καρκίνο και είχε μόνο λίγους μήνες ζωής, αν θα παραιτηθεί από τη διαδικασία προσφυγής και θα επέστρεφε στη Λιβύη. Και κρατήστε του το στόμα κλειστό. Δυστυχώς, αποδέχτηκε την πρόταση, και η αλήθεια τώρα δεν θα γίνει ποτέ γνωστή. Υπήρξε ευρέως διαδεδομένη συμφωνία στη Σκωτία ότι σε αντάλλαγμα για τον επαναπατρισμό του ο al-Megrahi εγκατέλειψε μια έκκληση που θα αποκάλυπτε μια σοβαρή δικαστική πλάνη.[ 12 ]

 

Οι περισσότεροι Αμερικανοί αγόρασαν την ιστορία και διαμαρτυρήθηκαν βίαια για την απελευθέρωση αυτού του « αιματοβαμμένου δολοφόνου », αλλά τότε οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν τα γεγονότα των περισσότερων πραγμάτων που αφορούν τη δική τους κυβέρνηση, και δυστυχώς λίγοι μπαίνουν στον κόπο να κάνουν τη δική τους έρευνα και να μάθουν τις αλήθειες. Σε αυτή την περίπτωση, η αλήθεια είναι ότι η Λιβύη δεν ήταν υπεύθυνη για τον βομβαρδισμό. Ωστόσο, η εικόνα της χώρας είχε αμαυρωθεί αμετάκλητα σε αυτή τη διαδικασία, θέτοντας τις βάσεις για την μετέπειτα καταστροφή της στα χέρια των ίδιων αυτών ανθρώπων.

 

Και, ας είμαστε σοβαροί. Ένας μαζικός δολοφόνος ανατινάζει ένα αεροπλάνο και σκοτώνει σχεδόν 300 ανθρώπους, αλλά γρήγορα τον απελευθερώνετε για « ανθρωπιστικούς » λόγους επειδή δεν αισθάνεται καλά. Όχι πολύ πιθανό.

 

Σύμφωνα με το UK Independent, η κ. Grahame από το κοινοβούλιο της Σκωτίας είπε: « Η απελευθέρωση του λεγόμενου βομβιστή του Lockerbie καθυστερούσε πολύ, γιατί η υπόθεση εναντίον του είχε πολιτικά κίνητρα ». [ 13 ][ 14 ]

 

 

Ας επιστρέψουμε στη Λιβύη και στον Καντάφι. Υπό τον βασιλιά της Δύσης Ίντρις, μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Λιβύης ζούσε σε κυματοειδείς μεταλλικές παράγκες. Ο Καντάφι τα άλλαξε όλα αυτά, δηλώνοντας ότι ένα αξιοπρεπές σπίτι ήταν « φυσικό ανθρώπινο δικαίωμα". Η Λιβύη είχε το μόνο νόμισμα στον κόσμο που υποστηριζόταν πλήρως από χρυσό – το λιβυκό δηνάριο. Μετά από πολλή διαμάχη, ο Καντάφι είχε πείσει την κυβέρνησή του να διανείμει 20 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά του έθνους στους κατοίκους της χώρας, ως ένα είδος «μπόνους πετρελαίου». Επί Καντάφι, η Λιβύη δεν ήταν μόνο ευημερούσα, ήταν προοδευτική, μακράν το πιο διαφωτισμένο κράτος στην Αφρική. Όλη η εκπαίδευση ήταν καθολική και δωρεάν, συμπεριλαμβανομένου του πανεπιστημίου και, όπως στο Ιράκ, οι φοιτητές λάμβαναν μισθούς και όλα τα έξοδα ενώ σπούδαζαν στο εξωτερικό. Όλη η υγειονομική περίθαλψη ήταν επίσης καθολική και δωρεάν, όπως και το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα, με τη βενζίνη για αυτοκίνητα σχεδόν δωρεάν και οι πολίτες μπορούσαν να λαμβάνουν άτοκα δάνεια για στέγαση και άλλους σκοπούς. Σε όποιον Λίβυο ήθελε να αρχίσει να καλλιεργεί, δόθηκε γη, ένα σπίτι και όλες οι απαραίτητες προμήθειες δωρεάν. Το ρεύμα ήταν δωρεάν για όλους,[ 15 ] Οι νεόνυμφοι έλαβαν 50.000 $ από την κυβέρνηση για να αγοράσουν το πρώτο τους σπίτι. Τα πρώην πολύ υψηλά ποσοστά αστέγων, φτώχειας και αναλφαβητισμού της χώρας είχαν σχεδόν διαγραφεί κατά τις πρώτες δεκαετίες της διακυβέρνησης του Khadaffi. Συνολικά, ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης της Λιβύης ήταν υψηλότερος από τα 2/3 των χωρών του κόσμου. Ο Καντάφι ανέλαβε την κεντρική τράπεζα της Λιβύης, εξοικονόμησε μετρητά και αποθέματα χρυσού 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων και η χώρα ήταν χωρίς χρέη. [ 16 ]

 

Η Λιβύη φημιζόταν για την ισότητα των φύλων της, χωρίς περιορισμούς στις γυναίκες, οι οποίες ήταν ελεύθερες να εργάζονται και να ντύνονται όπως ήθελαν. Τα δικαιώματα των γυναικών ήταν τα πιο προηγμένα στην ήπειρο. Ο Καντάφι ίδρυσε ένα « Υπουργείο Γυναικών» για να διασφαλίσει την ισότητα των φύλων και, προς τιμή των γυναικών, σχημάτισε ένα ειδικό κλιμάκιο γυναικών φρουρών του παλατιού. Είναι αλήθεια ότι ήταν μόνο τελετουργικά, αλλά ήταν ενδεικτικά του σεβασμού που έτρεφαν γενικά ο Καντάφι και οι Λίβυοι για τις γυναίκες, αν και τα εβραϊκά δυτικά μέσα ενημέρωσης απολάμβαναν να το παρουσιάζουν αυτό ως απόδειξη των σεξουαλικών διαστροφών του Καντάφι και ο βρετανικός Guardian δημοσίευσε ένα εκπληκτικά ηλίθιο και διεστραμμένο άρθρο ισχυριζόμενος -χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο - ότι αυτοί οι φρουροί του παλατιού « αποκαλύπτουν μια εικόνα αδίστακτου ελέγχου και κατεστραμμένων ζωών». [17 ] Αλλά στην πραγματικότητα, ο Καντάφι ήταν τόσο προοδευτικός ηγέτης που τα Ηνωμένα Έθνη είχαν σχεδιάσει να του απονείμουν ένα μετάλλιο σε μια ειδική συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών, ειδικά για να αναγνωρίσουν τη φωτισμένη κοινωνική πρόοδο της Λιβύης. Αυτό ήταν μόλις δύο εβδομάδες πριν οι ΗΠΑ ξεκινήσουν τον«ανθρωπιστικό πόλεμο» τους που κατέστρεψε τη χώρα - τη λεγόμενη«Αραβική Άνοιξη».

 

Το πρόβλημα ήταν ότι ο Καντάφι ήταν λίγο πολύ « προοδευτικός », σε τομείς όπου οι ΗΠΑ και οι διεθνείς Εβραίοι τραπεζίτες αποδοκίμαζαν. Πρώτον, η Αφρική ήταν η μόνη ήπειρος όπου οι ΗΠΑ δεν είχαν στρατιωτικές βάσεις. Ο Καντάφι είδε αυτές τις βάσεις όπως ήταν, έναν υφέρπον στρατιωτικό αποικισμό της ηπείρου που θα οδηγούσε μόνο σε αιματοχυσία. Έτσι, κάθε φορά που οι ΗΠΑ πρόσφεραν σε μια αφρικανική χώρα 3 εκατομμύρια δολάρια για άδεια να χτίσει μια στρατιωτική βάση, ο Καντάφι τους πρόσφερε 5 εκατομμύρια δολάρια για να αρνηθούν. Και όταν οι Εβραίοι τραπεζίτες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ήθελαν να δανείσουν χρήματα για να βοηθήσουν στον δυτικό αποικισμό της Αφρικής, ο Καντάφι ίδρυσε μια Αφρικανική Περιφερειακή Τράπεζα, με 30 δισεκατομμύρια δολάρια από τα δικά του χρήματα, ειδικά για να κρατήσει αυτά τα έθνη έξω από το συμπλέκτες των γύπων. Αυτές οι ενέργειες έμελλε να δημιουργήσουν ισχυρούς εχθρούς.

 

Αλλά υπήρξαν δύο τελευταίες πράξεις που σφράγισαν τη μοίρα του Καντάφι, καθώς και αυτή της Λιβύης. Το ένα ήταν ότι ξένα συμφέροντα, κυρίως αμερικανικά, βρετανικά και γαλλικά, εξακολουθούσαν να ελέγχουν τα πολύτιμα αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης. Ο Καντάφι έκανε μια δημόσια δήλωση ότι η Λιβύη θα πρέπει να εθνικοποιήσει τη βιομηχανία πετρελαίου της, αφαιρώντας τον έλεγχο από τους ξένους και παίρνοντας την στα χέρια της Λιβύης, έτσι ώστε το όφελος των πόρων του έθνους να προέρχεται από τους πολίτες της Λιβύης και όχι στις ξένες πολυεθνικές. Σχεδόν κάθε χώρα στον κόσμο που έκανε αυτό το βήμα, έχει καταστραφεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους Εβραίους τραπεζίτες στο Σίτι του Λονδίνου, και η Λιβύη δεν θα αποδεικνύεται εξαίρεση. Η τελευταία προοδευτική –και επικίνδυνη– πράξη ήταν μια δήλωση ότι η Λιβύη δεν θα τιμολογούσε και θα πουλάει πλέον αργό πετρέλαιο μόνο σε δολάρια ΗΠΑ, ότι θα δεχόταν όλα τα νομίσματα ως πληρωμή. Και αυτό, όπως λέμε ήταν το άχυρο που έσπασε την πλάτη της καμήλας. Ο Καντάφι μόλις και μετά βίας είχε κάνει αυτές τις ενέργειες όταν η CIA άρχισε να διεισδύει στη Λιβύη, αναζητώντας «διαφωνούντες», «μαχητές της ελευθερίας» και άλλους, και ξεκίνησε έναν εσωτερικό πόλεμο εναντίον της λιβυκής κυβέρνησης. Οι περισσότεροι από τους λεγόμενους μαχητές της ελευθερίας δεν ήταν καθόλου Λίβυοι, αλλά ήταν αιχμάλωτοι της Αλ Κάιντα που οι ΗΠΑ απελευθέρωσαν από τις φυλακές βασανιστηρίων στο Ιράκ με την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχουν σε αυτόν τον κατασκευασμένο ανταρτοπόλεμο στη Λιβύη. Φυσικά, η κυβέρνηση της Λιβύης αναγκάστηκε να απαντήσει σε αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις που είχαν ξεκινήσει από το εξωτερικό, οπότε η μηχανή προπαγάνδας μπήκε σε κορυφαία ταχύτητα, κατηγορώντας τον Καντάφι ότι και ξεκίνησε έναν εσωτερικό πόλεμο κατά της λιβυκής κυβέρνησης. Οι περισσότεροι από τους λεγόμενους μαχητές της ελευθερίας δεν ήταν καθόλου Λίβυοι, αλλά ήταν αιχμάλωτοι της Αλ Κάιντα που οι ΗΠΑ απελευθέρωσαν από τις φυλακές βασανιστηρίων στο Ιράκ με την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχουν σε αυτόν τον κατασκευασμένο ανταρτοπόλεμο στη Λιβύη. Φυσικά, η κυβέρνηση της Λιβύης αναγκάστηκε να απαντήσει σε αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις που είχαν ξεκινήσει από το εξωτερικό, οπότε η μηχανή προπαγάνδας μπήκε σε κορυφαία ταχύτητα, κατηγορώντας τον Καντάφι ότι και ξεκίνησε έναν εσωτερικό πόλεμο κατά της λιβυκής κυβέρνησης. Οι περισσότεροι από τους λεγόμενους μαχητές της ελευθερίας δεν ήταν καθόλου Λίβυοι, αλλά ήταν αιχμάλωτοι της Αλ Κάιντα που οι ΗΠΑ απελευθέρωσαν από τις φυλακές βασανιστηρίων στο Ιράκ με την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχουν σε αυτόν τον κατασκευασμένο ανταρτοπόλεμο στη Λιβύη. Φυσικά, η κυβέρνηση της Λιβύης αναγκάστηκε να απαντήσει σε αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις που είχαν ξεκινήσει από το εξωτερικό, οπότε η μηχανή προπαγάνδας μπήκε σε κορυφαία ταχύτητα, κατηγορώντας τον Καντάφι ότι«κάνει πόλεμο εναντίον των πολιτών του» . Και φυσικά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο φίλος των παντού καταπιεσμένων, αναγκάστηκε να απαντήσει και να υπερασπιστεί τους φτωχούς πολίτες της Λιβύης ενάντια στον « τρελό δικτάτορα » Πρόεδρό τους.

 

Υπήρχε ελάχιστη παγκόσμια υποστήριξη για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, αλλά τα Ηνωμένα Έθνη όντως συμφώνησαν την άδεια στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, η οποία θα αποσκοπούσε στο να αποτρέψει τα λιβυκά αεροσκάφη από τον βομβαρδισμό λιβυκών αμάχων. Φυσικά, η Λιβύη δεν έκανε κάτι τέτοιο. βομβάρδιζε τις θέσεις των ξένων ανταρτών που διέπρατταν τρομοκρατικές ενέργειες στη χώρα, αλλά λίγοι το γνώριζαν αυτό εκείνη την εποχή. Τα μόνα έθνη που ήταν πρόθυμα να συμμετάσχουν σε αυτή την ασυγχώρητη αδικία ήταν η Αγγλία και η Γαλλία που είχαν αμφότερες τεράστιες επενδύσεις στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Λιβύης και δεν ήθελαν να σκεφτούν την εθνικοποίησή τους. Αυτό όμως ήταν αρκετό για αρχή. Και μόλις ξεκίνησε, η Λιβύη υπέφερε από αυτό που οι ΗΠΑ ονόμασαν «έρπηση αποστολής».

 

Οι ΗΠΑ ξεπέρασαν κατά πολύ τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Κατέστρεψε πρώτα όλα τα αεροσκάφη της Λιβύης και τις αεροπορικές βάσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Βομβάρδισε επανειλημμένα το σπίτι και το αρχηγείο του Καντάφι σε ξεκάθαρες προσπάθειες να σκοτώσει τον άνδρα. Οι ΗΠΑ επιτέθηκαν σε όλη τη στρατιωτική ικανότητα της Λιβύης με κάθε τρόπο, καταστρέφοντας τεθωρακισμένα οχήματα, πλοία, βάσεις, προμήθειες καυσίμων, οτιδήποτε και οτιδήποτε μπορεί να κάνει δυνατή την άμυνα της χώρας κάποιου. Οι ΗΠΑ στην αρχή ισχυρίστηκαν ότι δεν υπήρξε «ερπυσμός της αποστολής», αλλά αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένα αρρωστημένο αστείο. Μεγάλο μέρος του κόσμου καταδίκασε τις ενέργειες των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά ο λόγος που το μεγαλύτερο μέρος του κοινού δεν έφερε έντονες αντιρρήσεις ήταν η αποτελεσματική προπαγάνδα δαιμονοποίησης που διεξήχθη πριν από την εισβολή. Οι Εβραίοι επινόησαν το πολεμικό μάρκετινγκ και ειδικεύονται για δεκαετίες σε αυτό. Ο πόλεμος είναι απλώς ένα άλλο προϊόν. Φυσικά,

 

Η Λιβύη πριν και μετά τον πόλεμο. Φωτογραφία: Twitter

 

Ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν είχε καμία εξουσία να διεξάγει πόλεμο στη Λιβύη, ούτε από τον ΟΗΕ ούτε από την κυβέρνησή του. Ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ απαιτεί μια πράξη του Κογκρέσου για να διεξαγάγει πόλεμο, αλλά ο Λευκός Οίκος του Ομπάμα ισχυρίστηκε ότι οι μήνες ολοκληρωτικών βομβαρδισμών δεν συνιστούσαν «πόλεμο» και ότι η παροχή ξένων μισθοφόρων με βαριά όπλα, drones, εκτοξευτές πυραύλων, τανκ, πυροβολικό και άλλα όπλα δεν ισοδυναμούσαν συλλογικά σε «διεξαγωγή εχθροπραξιών". Ως εκ τούτου, δεν υπήρξε πόλεμος και δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με την έγκριση του Κογκρέσου. Τόσο η CIA όσο και η Μοσάντ του Ισραήλ συμμετείχαν σε μεγάλο βαθμό στην υπονόμευση της Λιβύης εκ των έσω, παρέχοντας αυξανόμενους όγκους όχι μόνο φορητών όπλων, αλλά και πυροβολικού, πυραύλων και βαρέως εξοπλισμού που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρές ζημιές. Ήταν ένας από τους καλύτερα εξοπλισμένους ανταρτοπόλεμους που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Οι ξένοι αντάρτες έλαβαν εκπαίδευση, οδηγίες, ηγεσία, ό,τι ήταν απαραίτητο για να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη ζημιά από μέσα, ενώ οι μεγάλες δυνάμεις κατέστρεφαν τη Λιβύη από αέρος. Αυτό το μικρό έθνος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία.

 

Σήμερα, η Λιβύη είναι μια πλήρης καταστροφή. Οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι ανύπαρκτες, όπως και η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη. Οι Εβραίοι τραπεζίτες έχουν αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του πετρελαϊκού τομέα της Λιβύης, αφήνοντας τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας σε αναρχία. Ο κόσμος δεν το γνωρίζει αυτό λόγω του πλήρους συσκότισης ειδήσεων που καλύπτει τη Λιβύη, αλλά οι τραπεζίτες έχουν πάρει μόνοι τους όλο το λιβυκό πετρέλαιο, χωρίς να αφήνουν τίποτα για τη χώρα – και να το παίρνουν ελεύθεροι. Αυτό είναι ακριβώς το ίδιο όπως κάνουν στο Ιράκ, κλέβοντας απλώς ολόκληρους τους φυσικούς πόρους ενός έθνους.

 

Μετά την αεροπειρατεία της χώρας από τους Εβραίους τραπεζίτες στο Σίτι του Λονδίνου, η Λιβύη έγινε ανθρωπιστική καταστροφή. Ακόμη και η εκπαίδευση σταμάτησε, εξακολουθώντας να είναι δωρεάν αλλά απρόσιτη σε μια ουσιαστικά μόνιμη εμπόλεμη ζώνη. Τα πάντα έχουν αποσυντεθεί, με τους ανθρώπους του έθνους να βρίσκονται πίσω στη φτώχεια και να ζουν στο χάος. [ 18 ] Ακόμη και η ισότητα των φύλων έχει ανασταλεί.

 

Ως τελευταία πινελιά, και για να βάλουμε το κερασάκι στην οικονομική τούρτα, πληροφορηθήκαμε ότι μια από τις πρώτες ενέργειες των «ανταρτών», μετά τη δολοφονία του Καντάφι, ήταν η ίδρυση μιας νέας εβραϊκής ιδιοκτησίας της Λιβυκής Κεντρικής Τράπεζας με τον καθρέφτη. της FED των ΗΠΑ. Αυτοί είναι μερικοί ικανοί αντάρτες. κάνουν πόλεμο τη μέρα και τη νύχτα σχεδιάζουν έναν νέο κόσμο διεθνών τραπεζικών εργασιών.[19][20] Ίσως οι ΗΠΑ να μην τους κάνουν να επιστρέψουν στις φυλακές βασανιστηρίων του Ιράκ μετά τον πόλεμο, και θα μπορούσαν όλοι να γίνουν οικονομικοί σύμβουλοι της Goldman Sachs. Δυστυχώς, η νέα « Κεντρική Τράπεζα » της Λιβύης δεν ήταν σε καμία περίπτωση συνδεδεμένη με τους ξένους αντάρτες, αλλά ιδρύθηκε από τους ίδιους Εβραίους τραπεζίτες που κατέχουν την FED των ΗΠΑ – σχεδόν σίγουρα τους Ρότσιλντ, τους Βάρμπουργκ και τη συνηθισμένη συμμορία υπόπτων. Δεν πρέπει να λείπει ότι το « παλιόΗ κεντρική τράπεζα της Λιβύης περιείχε περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρυσό που τώρα έχει κατασχεθεί – κλαπεί – από τους ίδιους τραπεζίτες και δεν θα ξαναφανεί ποτέ. Επίσης, οι ΗΠΑ είχαν κατασχέσει πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια λιβυκών καταθέσεων στις ΗΠΑ και σε άλλες τράπεζες, και αυτά τα χρήματα έχουν επίσης εξαφανιστεί για πάντα. Αν είσαι αρκετά δυνατός και έχεις τους σωστούς φίλους, ο πόλεμος είναι πράγματι πολύ επικερδής.

 

Η Λιβύη είναι μόνο ένα ακόμη παράδειγμα για το πώς το μόνο πραγματικό έγκλημα στον κόσμο είναι να αντιβαίνει κανείς στο « εθνικό συμφέρον» των ΗΠΑ . Ο φόνος είναι μια χαρά, τα βασανιστήρια είναι εντάξει, η γενοκτονία θα παραβλεφθεί. Αλλά μην διασχίζετε ποτέ τα εμπορικά συμφέροντα της αυτοκρατορίας. Θα πρέπει να είναι φανερό σε όλους τώρα ότι αυτό που συνέβη στη Λιβύη δεν ήταν τίποτα λιγότερο από έναν πόλεμο αποικιοκρατίας που πολέμησε για το πετρέλαιο, ντυμένος σαν σταυροφορία για τη ζωή και την ελευθερία της Δύσης. Κανείς δεν πιστεύει ότι οι ΗΠΑ ενήργησαν λόγω μιας προοπτικής μαζικών θηριωδιών εναντίον του λαού στη Λιβύη. Αφορούσε μόνο το λάδι.

 

Για να μην ειπωθεί, η Λιβύη βομβαρδίστηκε με τα ίδια πυρηνικά απόβλητα όπως το Ιράκ, που θα προκαλέσουν ανείπωτο ανθρώπινο πόνο, προκαλώντας καρκίνο και γενετικές ανωμαλίες στον πληθυσμό για τις επόμενες γενιές . Στην τραγική επίθεσή τους εναντίον του λιβυκού λαού, οι ΗΠΑ εκτόξευσαν εκατοντάδες πυραύλους κρουζ και χιλιάδες βλήματα πυροβολικού που περιείχαν κεφαλές απεμπλουτισμένου ουρανίου που έχουν καλύψει μεγάλο μέρος της Λιβύης σε μια ραδιενεργή σκόνη που ήδη εμφανίζει τα θλιβερά αποτελέσματα τόσο εμφανή στο Αφγανιστάν και το Ιράκ , Γιουγκοσλαβία και Παλαιστίνη. Οι πύραυλοι Tomahawk περιέχουν 360 κιλά ο καθένας. εμπλουτισμένου ουρανίου και πλουτωνίου, υπολείμματα από το απόθεμα πυρηνικών αποβλήτων των ΗΠΑ. Με χρόνο ημιζωής 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, αυτά τα ραδιενεργά υποπροϊόντα θα προκαλούν για πάντα δυστυχία. Αυτός είναι πυρηνικός πόλεμος με διαφορετικό όνομα.

 

ΒΙΝΤΕΟ

 

Μόλις μπήκαν επίσημα στη χώρα, συνέλαβαν τον Καντάφι και, σε μια απολαυστική γιορτή ύβρεως, κυκλοφόρησαν ένα βίντεο με κάποιον να τον πυροβολεί στο κεφάλι και να τον σκοτώνει, προς μεγάλη χαρά της Χίλαρι Κλίντον που αργότερα καυχήθηκε (ενώ γελούσε ) , " Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε ».[21] Γοητευτική γυναίκα. Στο άκουσμα του θανάτου του συνταγματάρχη Καντάφι, ο Πρόεδρος Ομπάμα, ο μεγάλος Αμερικανός Χριστιανός και βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης, δήλωσε ότι ήταν «μια βαρυσήμαντη μέρα» και απέτισε φόρο τιμής στους «άντρες και τις γυναίκες μας με στολή» , λέγοντας λαχανιασμένος στον κόσμο ότι λόγω τους «σώθηκαν αμέτρητες ζωές». Στο τέλος η Χίλαρι Κλίντονείχε ακόμη περισσότερα να πει, τόσο τυπικά της αμερικανικής υποκρισίας και της έλλειψης ντροπής. Μεταξύ των πιο πολύτιμων σχολίων της: «Είμαι περήφανη που στέκομαι εδώ στο έδαφος μιας ελεύθερης Λιβύης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν περήφανες που υποστήριξαν για εσάς στον αγώνα σας για ελευθερία και θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα σας καθώς συνεχίζετε αυτό το ταξίδι. Αυτή είναι η στιγμή της Λιβύης. Αυτή είναι η νίκη της Λιβύης και το μέλλον ανήκει σε εσάς». Όταν βλέπω τέτοια πράγματα, βρίσκομαι να ελπίζω με όλη μου την καρδιά ότι υπάρχει Θεός και ότι υπάρχει Κόλαση, και ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι πάνε εκεί.

 

*

Επιλεγμένη εικόνα :

Ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι περνά μπροστά από έναν πίνακα στο γραφείο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι στις Βρυξέλλες σε αυτή τη φωτογραφία αρχείου της 27ης Απριλίου 2004. REUTERS/Ευρωπαϊκή Επιτροπή/Φυλλάδιο.

Πηγή  https://www.thenationalnews.com/world/uk-news/2022/02/01/libyas-rotting-mansion-and-the-mystery-of-the-60bn-qaddafi-fortune/

 www-bluemoonofshanghai-com

 

*