Εισαγωγή

Ένα θέμα, που σχετίζεται άμεσα με το προηγούμενο άρθρο του παρόντος (αλλά δεν ήθελα να το εντάξω στην καθαρά οικονομική / ιστορική ανάλυση του άρθρου), είναι το τί θα γίνει στην Ελλάδα –καί σε κοινωνικό επίπεδο– μετά την επικείμενη κατάρρευση των τραπεζών.

Φυσικά, η απάντηση έχει κάμποσα παρακλάδια. συγκεκριμένα:

Τί θα γίνει,

  • όσον αφορά τους σωστούς Έλληνες πατριώτες,
  • όσον αφορά τους Έλληνες μέν (κατ’ όνομα), βλαμμένους ή προδότες δέ,
  • καί όσον αφορά τους παρεπιδημούντες ΜΗ-Έλληνες.

[Όσα κωλόχαρτα καί να δώσουν οι πωλητικοί σ’ αυτούς τους τελευταίους, οι ΜΗ-Έλληνες ΔΕΝ γίνονται Έλληνες. Τελεία. Καί σκασμός.]

Να τα δούμε αυτά· αλλά, ας ξεκινήσουμε ανάποδα – από την τελευταία κατηγορία.

. . . . . . . . . . .

α. ΜΗ-Έλληνες

Γνωστό, πως έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους, καί συνεχώς μας κουβαλιούνται καινούργιοι. Γνωστό, επίσης (καί απόλυτα λογικό), ότι αν τους κοβόταν τα «επιντόματα», δεν θα ‘ρχόταν κανένας τους. Κι όχι μόνον· θα έφευγαν κι όσοι κατσικώθηκαν εδώ.

Βέβαια, όλοι οι πατριώτες ξέρουμε πως τα εγχώρια γκουβέρνα όχι μόνον δεν έχουν καμμία διάθεση να κόψουν τον βήχα του κάθε ακάλεστου, που μας κουβαλιέται εδώ, αλλ’ αντιθέτως προσκαλούν κι άλλους. Επίσης, γνωρίζουμε πως η Ελλάδα ουσιαστικά είναι πτωχευμένη χώρα· κι ο μόνος λόγος, που δεν μας αφήνει η «Ευρώπη» να κηρύξουμε επισήμως την 7η χρεωκοπία από συστάσεως νεο-Ελληνικού κράτους, είναι ότι θα παρασέρναμε στον Καιάδα καί το ευρώ των Γερμαναράδων.

Συνεπώς, ως κράτος ουσιαστικώς πτωχευμένο, ακόμη κι αν θέλαμε να ταΐσουμε τον κάθε κουτσοκουλόστραβο του πλανήτη, ΔΕΝ μπορούμε. Αντικειμενικώς. Καί βέβαια, καί στα καλά μας να ήμασταν, πάλι -λόγωι οικονομικών καί κοινωνικών μεγεθών- δεν θα μπορούσαμε να νταντεύουμε μερικά δισεκατομμύρια αναξιοπαθούντων του πλανήτη μας. Καί πάλι αντικειμενικώς. (Μόνον οι τελείως μαλάκες δεν τα βλέπουν αυτά όλα.)

Ως συμπέρασμα των ανωτέρω, καταλαβαίνουμε πως το συνεχές (κυβερνητικό) φόρτωμα της καμπούρας του Έλληνα με ακάλεστους αλλοδαπούς, σε πλήρη διάσταση με τις πραγματικές συνθήκες της χώρας μας, είναι καθαρά ένα ανθελληνικό σχέδιο – καί τίποτ’ άλλο. Τις δέ διάφορες ηλίθιες δικαιολογίες, ότι δήθεν οι ακάλεστοι χρειάζονται, επειδή δεν συμπληρώνονται απαραίτητες θέσεις εργασίας, είναι να τις γράψουν οι εμπνευστές τους σε κωλόχαρτο, καί να μας το δώσουν προς χρήσιν.

. . . . . . . . . . .

Αρκετά με τις γνωστές διαπιστώσεις, όμως. Αλλά, τί θα γίνει, αν μιά μέρα οι ακάλεστοι πάνε στα ταμειακά μηχανήματα έξω απ’ τις τράπεζες, καί δούν ότι «επιντόματα» τέλος;

Είναι πολύ απλό: μόλις συνειδητοποιήσουν ότι (το ταμειακό μηχάνημα εξακολουθεί να δουλεύει σωστά μέν, αλλά οι ίδιοι) εισέπραξαν το μακρύτερον, θα τα κάνουν όλα ώπα!… ξεκινώντας από επίθεση στο ταμειακό μηχάνημα καί στην ίδια την τράπεζα. Αμέσως μετά, θα επιτεθούν σε όποιον πετύχουν στον δρόμο τους, γιά να τον ληστέψουν – καί μην περιμένετε να λυπηθούν ακόμη καί τη ζωή του άτυχου περαστικού. (Εδώ παρανομούν τώρα, που τους ταΐζουμε… θα διστάσουν να παρανομήσουν τότε, που δεν θα εισπράξουν λεφτά; )

Όπως καταλαβαίνετε (κι επαναλαμβάνοντας ως εκ περισσού), η επικείμενη κατάρρευση των τραπεζών συνεπάγεται (εκτός των άλλων αρνητικών συνεπειών) καί την μή πληρωμή «επιντομάτων» στον κάθε εντός Ελλάδος ταϊζόμενο αλλόφυλο.

Όπως καταλαβαίνετε δίς, εάν οι τράπεζες έχουν ακόμη ζωή μερικών μηνών μέχρι να καταρρεύσουν, τότε καί η Ελληνική κοινωνία έχει άλλη τόση ζωή (μερικών μηνών, δηλαδή) σχετικής ηρεμίας.

Όπως καταλαβαίνετε τρίς, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, που τη βλέπουμε καθαρά πως έρχεται εναντίον μας, εμείς οι Έλληνες πατριώτες πρέπει να πάρουμε εγκαίρως τα μέτρα μας… πρίν μας …πάρουν τα μέτρα (γιά το «ξύλινο παλτό»).

Ποιά θα είναι αυτά, λοιπόν;

. . . . . . . . . . .

Τα μέτρα που θα λάβουμε, είναι η πειθώς, η φημολογία, καί η απειλή.

Κατ’ αρχήν, ξεκινάμε να προετοιμάσουμε τους ανθρώπους του κύκλου μας γιά το τί θα συμβεί: φίλους (αν δεν έχουν ήδη μυριστεί τα σκατλήδικα από μόνοι τους), γνωστούς μας, συναδέλφους από τη δουλειά· να τους ανοίξουμε τα μάτια! Αν, βέβαια, το παίζουν εξυπνάκηδες καί φέρουν αντιρρήσεις, ή ειρωνευτούν, δεν επιμένουμε. Τους παρατάμε στην τύχη τους, διότι κοιμάται κανείς όπως έστρωσε.

Μετά, ψάχνουμε να βρούμε τυχόν γνωστούς μας, που δουλεύουν σε «Μ»ΚΟ καί σε «δομές». Αυτοί κατά κανόνα είναι άτομα ιδεοληπτικά καί μέτριας (προς χαμηλή) νοημοσύνης, που δεν θέλουν να δούνε (ή, απλά, δεν βλέπουν) την πραγματικότητα. Συνήθως νομίζουν ότι όοοολος ο κόσμος έχει οράματα (χαζο)αριστερού τύπου (όπως έχουν καί οι ίδιοι), γιά έναν πλανήτη χωρίς σύνορα, με όλους τους ανθρώπους ευτυχισμένους, καί λοιπές παρόμοιες πιθηκότριχες.

Σ’ αυτούς, τώρα, δεν χρησιμοποιούμε λογική επιχειρηματολογία, διότι είναι ανεπίδεκτοι. Όμως, τους θέτουμε ενώπιον των ευθυνών τους! Τους βάζουμε να σκεφτούν από μόνοι τους… πχ ρωτώντας τους τί νομίζουν πως θα γίνει, αν μιά μέρα σταματήσουν τα ταμειακά μηχανήματα να βγάζουν «επιντόματα».

Αν αρχίσουν να στροφάρουν προς τη σωστή κατεύθυνση, τους λέμε να κατανοήσουν ότι αυτοί ακριβώς θα σφαγούν πρώτοι από τους εξεγερμένους τροφίμους των «δομών», καί μετά τους βάζουμε να περάσουν στους «τροφίμους» την ιδέα να σηκωθούν να φύγουν από την Ελλάδα εγκαίρως, διότι θα έρθουν άσχημες μέρες.

Προσοχή εδώ!!! Δεν θα πούνε στους λάθρο ότι μιά μέρα τέρμα τα δίφραγκα, αλλά θα δώσουν άλλη δικαιολογία – πχ ότι έρχεται πόλεμος, κι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να συμμετάσχει. (Αυτή είναι καί η καλύτερη δικαιολογία.)

Αν, τώρα, οι ακάλεστοι των «δομών» ρωτήσουν πού να πάνε καί πώς θα φύγουν, η απάντηση είναι «στην Ευρώπη»…

[…καλύτερα: «στη Γερμανία!» – πολύ μ’ αρέσει το να χώσουμε κρυφά δάχτυλο στους Γερμαναράδες, γιά να πατσίσουμε τα «δανεικά»! 🙂 🙂 ]

…καί: «μαζέψτε όσα λεφτά έχετε, καί συνεννοηθήτε με ‘κατάλληλους ανθρώπους’… με την Αλβανική μαφία, ας πούμε».

Κι όσον αφορά το πότε θα φύγουν, η απάντηση είναι όσο νωρίτερα μπορούν.

. . . . . . . . . . .

Σ’ όσους, τώρα, το παίξουν έξυπνοι καί παλληκαράδες (όπως σίγουρα θα κάνουν πχ οι ντόπιοι γύφτοι) καί πούν: «- Δεν πάμε πουθενά! Τί θές, τί γουστάρεις;», χρησιμοποιούμε απειλή. Όχι ξεκάθαρη, αλλά φιδίσια. Να πλανάται στον αέρα, αιωρούμενη, αόρατη, συνεπώς δέκα φορές πιό απειλητική.

Θα χαμογελάσουμε στους «παλληκαράδες» αυτούς, καί θα πούμε: «- Φύγετε απ’ την Ελλάδα, διότι σε λίγους μήνες θα είναι πολύ αργά. Μήν πήτε μιά μέρα, ότι δεν σας τα είπαμε!»

Στην κατηγορία αυτή υπάγονται καί τα πρακτοράκια που ταΐζονται στις «δομές», που καθόλου δεν είναι «δυστυχισμένοι πρόσφυγες», αλλά περιμένουν εντολές γιά να καθοδηγήσουν εξέγερση εναντίον των Ελλήνων. Πρέπει, όμως, καί αυτά τα κόπρανα να δουν τα δόντια μας – κι όχι με το χαμόγελο, αλλά όπως τα δείχνουν οι πεινασμένοι λύκοι πρίν δαγκώσουν.

Με ταυτόχρονο ευθύ καί ανυποχώρητο κοίταγμα στα μάτια.

. . . . . . . . . . .

β. Βλαμμένοι καί προδότες

Γιά τούτους εδώ, δεν υπάρχει σωτηρία. Δεν πρόκειται να πειστούν με τίποτε.

Το μόνο, που πρέπει να κάνουμε με δαύτους, είναι να τους αποκόψουμε από τώρα καί από τον κοινωνικό μας κύκλο, καί από χρήσιμες πληροφορίες – πχ πώς θα επιβιώσουν χωρίς χρήματα.

Στις κρίσιμες μέρες των κοινωνικών ταραχών που θα ξεσπάσουν, είναι σχεδόν μαθηματικώς βέβαιο ότι βλάκες καί προδότες θα πανικοβληθούν, διότι θα μείνουν ξαφνικά χωρίς στηρίγματα. Οι μέν της (ανόητης) σιγουριάς, πως όλα πάνε καλά καί δεν τρέχει τίποτε, οι δέ της «πλάτης» που τους παρείχαν μέχρι τότε οι «ισχυροί» (που πλέον θα κοιτάξουν να σώσουν πρώτα τα τομάρια τους – κι όχι τα δουλικά τους). Από εκεί καί μετά, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο το πώς θ’ αντιδράσουν αυτές οι δύο κατηγορίες (συν ο υπόκοσμος), αλλά δεν μας ενδιαφέρει.

Το μόνο που μας ενδιαφέρει, είναι να τους αποφύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ο πανικοβλημένος, που ζητάει στήριγμα, είναι τρίς χειρότερος από εχθρό.

[…«- Γιατί, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη;»

Διότι, αν θεωρήσει πως το στήριγμά του το βρήκε στον εχθρό, θα σε προδώσει στεγνά.]

. . . . . . . . . . .

γ. Σωστοί Έλληνες πατριώτες

Τά έχουμε πεί πολλές φορές γιά μας! Προετοιμασία με κάθε τρόπο – τρόφιμα μακράς διαρκείας, απαραίτητα φάρμακα, απαραίτητα (μικρο)αντικείμενα (πχ αναπτήρες), σχέδια διαφυγής, φυσική κατάσταση, πενταμελείς ομάδες, κτλ κτλ. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ο,τιδήποτε απ’ αυτά.

Όπως δεν χρειάζεται να προσθέσουμε ο,τιδήποτε.

. . . . . . . . . . .

Επίλογος

Όπως καταλαβαίνετε, δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης (ή να ψάχνει Διαδικτυακές ανοησίες, δήθεν από «γεροντάδες»), γιά να δεί τί έρχεται. Έστω, δεν χρειάζεται πλέον.

Τα επερχόμενα γεγονότα μας πλησίασαν πάρα πολύ, καί μόνον οι ηλίθιοι επιμένουν ν’ απλώνουν μπουγάδα κάτω από βαρειά σκούρα σύννεφα…

…περιμένοντας να στεγνώσουν τα ρούχα.