α. Η αφορμή

Πόσα είναι, που δεν τα ξέρουμε – και δεν τα ψάχνουμε…

Κι ενώι ενστικτωδώς γνωρίζω ότι κάτι τρέχει με τη Χαττούσα,… κάτι τρέχει, που μας ενδιαφέρει ως Έλληνες,… ένα μήνυμα στο τουΐττερ μου έδειξε πόσα ακόμη αγνοώ. (Η μόνη -καί σοβαρή- δικαιολογία που έχω, είναι πως ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος. Αλλοιώς, θα ξετρύπωνα πολλούς λαγούς.) Αυτό εδώ:

Παραθέτει, μάλιστα (αμέσως παρακάτω), καί δύο φωτογραφίες της Πράσινης Πέτρας:

. . . . . . . . . . .

β. Οι λεπτομέρειες

Παραθέτω ακόμη δύο σχετικούς συνδέσμους.

Η έρευνα, τώρα, στο Διαδίκτυο επιβεβαίωσε ότι η Πράσινη Πέτρα βρέθηκε σε μία αποθήκη του «Μεγάλου Ναού» της Χαττούσας. Οπότε, πρίν σκεφτώ ο,τιδήποτε γιά τη σημασία αυτής της δήλωσης, έπρεπε να εντοπίσω αυτόν τον «Μεγάλο Ναό» καί το τοπογραφικό του σχέδιο. Πιστέψτε με, όμως, δεν ήταν εύκολο· διότι πολλοί μέν μπορούν να γράφουν άρθρα στο Διαδίκτυο, ελάχιστοι όμως ιεραρχούν μεθοδικώς το τί πρέπει να γράψουν. Συνεπώς, ενώι η ερώτηση: «- Πού ακριβώς βρέθηκε;» φαντάζει αυτονόητη, αποδείχθηκε πως δεν είναι.

Ο «Μεγάλος Ναός» εντοπίστηκε εύκολα. Είναι το κτίριο (τα ερείπεια) που περικλείει το κόκκινο σημάδι των Χαρτών της Γκούγκλ:

Πρίν προχωρήσουμε, παραθέτω καναδυό συνδέσμους (με φωτογραφίες), γιά περισσότερες πληροφορίες γιά τον Μεγάλο Ναό:

Όμως, την τοποθεσία της Πράσινης Πέτρας δεν κατέστη δυνατόν να την εντοπίσω ούτε από τους Χάρτες της Γκούγκλ, ούτε από το Γκουγκλ Έρθ. Δεν φαίνεται τίποτε, όση μεγέθυνση κι αν κάνω. Κι όμως, η Πέτρα βρίσκεται ακόμη εκεί! (Εννοείται πως ποτέ δεν έβγαλε ποδάρια να φύγει! lol!!!)

Αλλά, εμμέσως, από την πρώτη φωτογρφία του παρόντος άρθρου, εντοπίζω πού βρίσκονται τα πράσινα λοφάκια – με zoom-out στους γκουγκλοχάρτες:

Άρα, η Πράσινη Πέτρα πρέπει να βρίσκεται κάπου εδώ:

Καί η διαγώνιός της σημαδεύει τα δύο λοφάκια στο βάθος (περίπου στα 300 μέτρα) κάπως έτσι:

Αυτές οι λεπτομέρειες ίσως έχουν κάποια σημασία γιά να καταλάβουμε τον ρόλο της Πέτρας. Οι σύνδεσμοι, όπου παραπέμπω, μιλάνε γιά θρησκευτικής σημασίας αντικείμενο, καί όλοι συμφωνούν ότι είναι φτιαγμένη είτε από αχάτη, είτε από σερπεντίνη. (Πιθανώτερο το δεύτερο.) Περί σερπεντίνη, πάντως, εδώ – πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

. . . . . . . . . . .

γ. Κάποια λίγα περί Χετταίων

i. Γι’ αρχή

Πρώτα, τα διαθέσιμα στοιχεία.

Μαθαίνουμε (κυρίως από τον σύνδεσμο 3 περί Μεγάλου Ναού) ότι ο μεγάλος Ναός ήταν αφιερωμένος στις δύο μέγιστες θεότητες των Χετταίων, τον Χάττι, θεό της θύελλας (η συγκεκριμένη σελίδα τον αποκαλεί «θεό του καιρού»),… άρα Χετταίοι = οι Θυελλώδεις… καί την θεά της λάμψης του Ήλιου (ή απλά του Ήλιου, ηλιακή), την Αρίννα. ( = Αριάδνη; Ηώς; Ήρα;… Όλες αυτές μαζί, συμβολικώς; ) Αν καί οι Χετταίοι ήταν Κρόνιοι Πελασγοί (εξακριβωμένα) καί, ουσιαστικώς, αποτελούσαν τη «μετάσταση» των εναπομεινάντων Τρώων στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, αυτά τα δύο ονόματα δεν μου θυμίζουν κάτι το Ελληνικό. Ίσως, βέβαια, καί να υπάρχουν πουθενά αλλού τίποτε σωζόμενες επιγραφές (ή κείμενα άλλων λαών), που να μας βγάζουν μιά ομοιότητα των Χάττι / Αρίννας με Ελληνικές θεότητες, που τώρα δεν την βλέπουμε. Αλλά είναι αδύνατον να γνωρίζω τα πάντα· αυτά απαιτούν πολύ εξειδικευμένες γνώσεις αρχαιολόγου.

[Εάν, τώρα, ο Χάττι σας θυμίζει τον Θώρ / Δία, λόγωι θύελλας καί κεραυνών, αυτό είναι απλά αδύνατον να ισχύει, διότι μιλάμε γιά Κρονίους Πελασγούς. Σιγά μη σεβόντουσαν τον Δία! Άρα, μιλάμε γιά κάποια διαφορετική θεότητα.]

. . . . . . . . . . .

ii. Μάχη και ειρήνη του Καντές

Φυσικά, ολόκληρη η ιστορία των Χετταίων είναι πολύ ενδιαφέρουσα!

Εμείς εδώ θα μείνουμε στο ότι οι λεβέντες αυτοί ήταν το ένα συμβαλλόμενο μέρος, που υπέγραψε την πρώτη γνωστή συνθήκη ειρήνης παγκοσμίως, την του Καντές – μεταξύ Χετταίων καί Αιγυπτίων, το 1274 πΧ, μετά την ομώνυμη μάχη.

Εκείνο, όμως, που δεν λέει κανείς, είναι τί σκ@τά γύρευαν οι Χετταίοι να τσακωθούν με τους Αιγύπτιους! Μιά ματιά στον χάρτη, δείχνει ότι είναι περίπου σαν να πολεμάμε εμείς με τους Πολωνούς – γιά τέτοια απόσταση μιλάμε. Καί είναι ν’ απορεί κανείς με τέτοιο ενδεχόμενο: μήπως με τους Πολωνούς έχουμε να μοιράσουμε τα σπίτια, τα χωράφια, ή τις γκόμενες; δεν μας πέφτουν λιγάκι μακρυά; (Κι εμείς αυτωνών; )

[Εννοείται, την ίδια απορία ακριβώς θα εξέφραζα γιά το τί γύρευαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα από πρό του 1821, οι Γερμανοί το 1916 καί το 1941, καί οι ηπαπαραίοι από το 1948 καί εντεύθεν.]

«Επισήμως», λοιπόν, ο τσακωμός (Χετταίων-Αιγυπτίων) ξεκίνησε από ένα προξενειό, που δεν κατέληξε πουθενά – υποτίθεται ο πρίγκηπας των Χετταίων Ζαννάνζα πήγε να παντρευτεί την χήρα του Τουταγχαμών, αλλά στην Αίγυπτο πέθανε. Οπότε, η δουλειά αυτή θεωρήθηκε προσβολή, σε στύλ αρπαγής Ωραίας Ελένης (ή, καλύτερα, θανάτου του Ανδρόγεω), καί ξεκίνησαν οι πολεμικές ενέργειες μεταξύ των δύο λαών.

«Ανεπισήμως», όμως, βλέπουμε ότι δεν είναι δυνατόν να κρατιέται έχθρα με πολεμικές ενέργειες επί 30 καί πλέον χρόνια γιά έναν… άντε να μην πω… που δεν έβρισκε παπούτσι απ’ τον τόπο του να παντρευτεί καί να νοικοκυρευτεί. (Ξέρω καί ‘γώ, πάλι; Μπορεί να το γούσταρε κιόλας το ξένο πράμα! Οι Αιγύπτιες ξυρίζανε κάθε μέρος του κορμιού τους, μέχρι καί το κεφάλι τους, ενώι οι Χετταίες μπορεί να ήσαντε τίποτε δασύτριχες καί μουστακαλούδες, καί να μην του κάνανε «κλίκ». Γούστα είν’ αυτά! 🙂 )

Τότε, ποιός ήταν ο πραγματικός λόγος;

. . . . . . . . . . .

Ο πραγματικός λόγος ήταν ότι, την εποχή που ο παπάρας αυτός παντρολογιόταν στην Αίγυπτο, είχε επανέλθει η παλιά θρησκεία της Αιγύπτου, ο δέ φαραώ Χορεμχέμπ είχε πετάξει έξω από την Αίγυπτο τον υπό τον Μωϋσή εχθρικό όχλο των Κρονίων καί κρυπτο-Ατλάντων. Που σημαίνει: η (προσωρινή, του Αχενάτεν) Κρόνια κατοχή της Αιγύπτου έλαβε οριστικό τέλος.

Που σημαίνει, ότι καί τα κολλητηλίκια των Αιγυπτίων με Κρονίους λαούς μάλλον έλαβαν κι αυτά τέλος, παρεκτός γιά λόγους συμφεροντολογικών συμμαχιών / λυκοφιλιών.

Κι επειδή ένας ασύντακτος καί ασύνδετος πολυφυλετικός / πολυθρησκευτικός όχλος είναι αδύνατον να πολεμήσει καί να νικήσει συντεταγμένους λαούς (βλέπε πχ «Μηδενική Σταυροφορία», όπου τον «καραβάν σαράϊ» όχλο των Δυτικοευρωπαίων τον λιάνισαν οι Τουρκαλάδες), παναπεί ότι οι -όποιοι καί όσοι- ένοπλοι του Μωϋσή ήταν αδύνατον να κατανικήσουν τους Φιλισταίους Κρήτες καί λοιπούς Αιγαίους Έλληνες της Παλαιστίνης (στο κάτω-κάτω, κανείς δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα, όταν δέχεται επίθεση), αυτό σημαίνει ένα καί μόνον πράγμα:

Ότι στους Έλληνες της Παλαιστίνης την έπεσαν κυκλωτικώς από βόρεια καί ανατολικά οι Χετταίοι με τον συντεταγμένο στρατό τους, καί τους μακέλεψαν.

Δεκαετίες μετά το εξωπέταγμα των «Μωϋσαϊκών» από την Αίγυπτο; Ναί, οι χρονολογίες συμφωνούν απόλυτα. (Τα «40 χρόνια στην έρημο», της ΠΔ.) Όταν, λοιπόν, οι εξωπεταγμένοι είδαν κι αποείδαν, ότι δεν ξαναμπαίνουν στην Αίγυπτο, πολλώι δέ μάλλον ότι δεν ξαναγίνονται εξουσία εκεί, άρχισαν τις συνεννοήσεις με τους Χετταίους, με τα γνωστά γενοκτονικά αποτελέσματα εις βάρος των Διΐων Πελασγών καί Ελλήνων της περιοχής.

Αν ήταν αλλοιώς τα πράγματα, οι δικοί μας θα υποχωρούσαν βόρεια καί ανατολικά, καί θα γλύτωναν. Αλλά δεν μπόρεσαν, διότι οι Χετταίοι τους στρίμωξαν στην παραλιακή λωρίδα καί -σε συνεργασία με τον εξ Αιγύπτου αγριεμένον όχλο από νότια καί δυτικά- τους καθάρισαν. Μόνο που αυτά δεν τα λέει καμμία εξιστόρηση της εποχής· όλοι τα κάνανε γαργάρα.

[Τα μάσησαν κι οι δικοί μας γραφιάδες; πιστεύω όχι· αλλά, ως γνωστόν, έχει μπεί άγριο ανθελληνικό χέρι στα χειρόγραφα – κι όσα γλύτωσαν ακέραια, τα τρώει το σκοτάδι υπογείων μυστικών βιβλιοθηκών.

Καθόλου δεν θ’ απορήσω, αν κάποια μέρα διαβάσουμε σε κάποιο θεωρούμενο ως «χαμένο» χειρόγραφο των αρχαίων ημών -καί την ημέρα εκείνη επανευρεθέν- όσα λέω εδώ συμπερασματικώς.]

. . . . . . . . . . .

Γι’ αυτό, λοιπόν, καί οι Αιγύπτιοι τα πήραν στο κρανίο καί κράτησαν εχθροπραξίες επί δεκαετίες με τους Χετταίους… διότι, Χετταϊκός στρατός εκεί κάτω ήταν άμεση απειλή γιά την ίδια την Αίγυπτο!

[Βλέπε «βάσεις» των ηπαπάρα· σαφώς συμπεραίνουμε ότι τους Χετταίους στην Παλαιστίνη (τον στρατό τους, δηλαδή) τους σπίτωσαν καί τους τάϊζαν επί κάποιο διάστημα οι επικυρίαρχοι πλέον της περιοχής «Μωϋσήδες»· σχεδιάζοντας κι αναμένοντας τη μέρα της μεγάλης επίθεσης όλων μαζί εναντίον της Αιγύπτου.]

Με απώτερη συνέπεια (αν νικούσε ο στρατός των Χετταίων) να επαναφέρει με το στανιό στην Αίγυπτο τους «Μωϋσήδες», την αιρετική θρησκεία του Αμεχνοτέπ Δ’ / Ακχενάτεν, καί τις ταραχές καί τον διαφυλετικό / διαθρησκευτικό «εμφύλιο» στην Αίγυπτο των προηγουμένων δεκαετιών.

Είπαμε, οι Κρόνιοι ούτε ξεχνάνε, ούτε συγχωρούν… Παραμονεύουν σαν τα φίδια πότε θα ξαναχτυπήσουν, ακόμη κι αν περάσουν χιλιετίες.

Όλ’ αυτά μπορεί να έχουν, ή να μην έχουν σημασία γιά όσα θα πούμε παρακάτω, αλλά κρατήστε τα κάπου στο μυαλό σας. Δεν τ’ αναφέραμε απλά γιά να περνάει η ώρα.

. . . . . . . . . . .

δ. Σε αποθήκη; γιατί;

Η Πράσινη Πέτρα, λοιπόν, βρέθηκε σε αποθήκη ( ; ) του Μεγάλου Ναού της Χαττούσας. Το μέρος αυτό όντως θυμίζει θέση αποθήκης· ακριβέστερα, θυμίζει τα κελλιά των καλογήρων (…καί τις αποθήκες) γύρω από τον κεντρικό ναό χριστιανικού μοναστηριού. (Όντως, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!)

Ωστόσο, αν επρόκειτο γιά θρησκευτικό αντικείμενο (καταπώς λένε οι αρχαιολόγοι), θα έπρεπε να βρίσκεται μέσα στον Μεγάλο Ναό. Σωστά; Σωστά.

Αλλά, γιατί βρίσκεται έξω απ’ αυτόν;

Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε, βασιζόμενοι σε μερικά ιστορικά ανάλογα καί εύλογες υποθέσεις.

. . . . . . . . . . .

i-1. Πιθανή αλλαγή θρησκείας – 1

Να έχετε πάντα κατά νούν πως κάθε, μά κάθε αλλαγή θρησκείας σ’ έναν λαό ΔΕΝ είναι αναίμακτη.

Εδώ, θα πεταχτούν οι διάφοροι «αρχαιόθρησκοι», καί θα πούν τα γνωστά (σε όποιον ξέρει Ιστορία καί δεν είναι κολλημένος σε οπαδικού τύπου πεποιθήσεις) περί σφαγών των χριστιανών, καταστροφής των αρχαίων ναών καί αγαλμάτων, κτλ κτλ. Καθόλου δεν αντιλέγω, αλλά η προσεκτική μελέτη της Μυθολογίας μας (η προσεκτική, λέμε) μας δείχνει πως -γιά παράδειγμα- καί τότε που μας κουβαλήθηκε εδώ η Ασιατικής χροιάς βάρβαρη λατρεία του Διονύσου, είχαμε αιματοχυσίες.

  • Η Ινώ, που πήγε να σκοτώσει τα προγόνια της.
  • Οι Βάκχες του Ευριπίδη… έργο, που ο τραγωδός το έγραψε μακριά από την Αθήνα (μή φάει καμιά μήνυση γιά ρατσισμό… έεεε…. ασέβεια, καί πιεί κώνειο άσπρο πάτο).
  • Οι βλαμμένες, που έφαγαν ζωντανόν τον Ορφέα.

Καί άλλα τέτοια, πολλά. Μόνο που ο Διονυσιασμός απέκτησε τελικώς τόσους πολλούς οπαδούς, που βρήκε μιά διέξοδο στα λαϊκα πανηγύρια, καί δεν εξαλείφθηκε, ακόμη κι όταν μετριάστηκε κι έσβησε η βαρβαρότητά του του πρώτου καιρού.

Σφαγές «απίστων» (καί δογματικώς αλλοπίστων) καί τα ρέστα, συνηθίζουν -αυτό κι αν είναι χοντρό παράδειγμα!- καί τα μεμέτια· καί δή, με «ιερή» εντολή στα «ιερά» τους βιβλία. Καί οι «άλλοι» περιτετμημένοι τα ίδια έχουν, με «ιερές» εντολές καί λοιπές θρίχες· η διαφορά, όμως, αυτωνών με τους μεμέτηδες, είναι πως οι δεύτεροι σου δίνουν πρώτα μία ευκαιρία ν’ αλλαξοπιστήσεις, πρίν σε πάνε στο χασάπικο.

Ή, μήπως, νομίζετε ότι αν μιά μέρα μας φορεθεί καπέλλο η «πανθρησκεία» δεν θα έχουμε σφαγές κι αίματα (εις βάρος μας) ; Έτσι πολιτισμένα με το «σείς» καί με το «σάς», νομίζετε, θα πάνε να μας την κουβαλήσουν;

Τέλος πάντων, η κάθε αλλαγή θρησκείας, η κάθε επιβολή νέας θρησκείας, συνοδεύεται από σφαγές των (πεισματάρηδων) πιστών της παλαιάς καί καταστροφές των ναών καί των θρησκευτικών αντικειμένων της παλαιάς. Άρα, μιά κάποια αλλαγή θρησκείας στους Χετταίους (ακόμη κι αν συνέβη κάποτε) δεν παίζει ως αίτιο γιά την τοποθέτηση της Πράσινης Πέτρας εκτός ναού. Αφού δεν κατέστρεψε κανείς την Πέτρα, σημαίνει ότι δεν άλλαξε η θρησκεία του λαού αυτού.

. . . . . . . . . . .

i-2. Πιθανή αλλαγή θρησκείας – 2

Εδώ, έχουμε ίσως κάποιες περιπτώσεις, όπου ιστορικώς συμβαδίζουν -ίσως καί γιά χιλιετίες- δύο θρησκείες (παλιά / νέα), έως ότου ενδεχομένως η νεώτερη κυριαρχήσει ολοκληρωτικώς καί εξαλείψει τελείως την παλιότερη. Αν γλυτώνει η παλιότερη, είναι επειδή:

  • έχει πολλούς οπαδούς,
  • είναι βαθιά ριζωμένη στο ασυνείδητο του λαού,
  • η νέα είναι κατά το μάλλον, ή ήττον ανεκτική.

Παραδείγματα -αντιστοίχως- αποτελούν:

  • Η συμβίωση της (κεκαλυμμένης πλέον) παλιάς θρησκείας του Πύθωνα με το γυναικείο ιερατείο, υπό την σκέπη της αρσενικής θρησκείας του Απόλλωνα, στους Δελφούς.
  • Τα διάφορα όντως παγανιστικά ήθη καί έθιμα, που επιβιώνουν στις μέρες μας μέσα στις χριστιανικές γιορτές, ως γλέντια με αφορμή κάποια γιορτή αγίου.
  • Τέλος, η συμπόρευση της παλιάς θρησκείας των Ιαπώνων, του Σίντο, με την νεώτερη, τον Βουδδισμό. (Αν καί οι Ιάπωνες τους ιερείς του Βουδδισμού -που ήρθαν από την Κίνα- τους θεωρούσαν συνομώτες, καί τους αποκαλούσαν ειρωνικώς «ψηλά καπέλλα».)

Ωστόσο, υπάρχει καί το ιστορικό προηγούμενο της «θεάς των όφεων» (αρχιέρειας, είπαμε! όχι θεάς! – ευτυχώς, αρκετοί αναγνωρίζουν τελευταία ότι αντιπροσωπεύει τη λατρεία της Γαίας… άντε, να δούν τα μάτια τους καί το άλλο μισό της αλήθειας!), το -γνωστότερο- αγαλματάκι της οποίας βρέθηκε σ’ έναν λάκκο, έξω απ’ το παλάτι, μαζί με άλλα αναθηματικά αντικείμενα.

Ίσως είναι περίπτωση παρόμοια με τον «αποθέτη» των Δελφών (δες παρακάτω). Ίσως, όμως, να είναι καί περίπτωση, όπου κανείς δεν ήθελε να θυμάται τη λατρεία της Γαίας, καί θάψανε όλα τα σχετικά ιερά αντικείμενα.

Γιατί;

Διότι…

…Πιστεύω ότι, μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τον (Κρόνιο) Μίνωα, αυτός αναγκαστικά ανέχθηκε την παράλληλη (καί παλιότερη) λατρεία της Γαίας καί το -ας πούμε- μητριαρχικό θηλυκό ιερατείο της, επειδή αυτή ήταν βαθειά ριζωμένη στους Κρήτες, κι επειδή δεν ήθελε ταραχές.

Όμως, μετά από 6 αιώνες, κι ενώι ήδη η Κρήτη είχε κατοίκους καθαρά Διΐους Έλληνες (οι Κρόνιοι είχαν πλέον εξαλειφθεί, ή κρυφτεί), επισυνέβη η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Λοιπόν, διαβάζουμε (στον σύνδεσμο γιά την εύρεση του αγαλματιδίου της αρχιέρειας με τα φίδια) ότι το αγαλματάκι έχει χρονολογηθεί κάπου στα 1600 πΧ. Δεν ξέρω αν η χρονολόγηση αφορά το ίδιο, ή τα χώματα όπου βρέθηκε. Πάντως, αν είναι παλιότερο (που, κατά τη γνώμη μου, είναι), τότε απλούστατα με την έκρηξη θεωρήθηκε γρουσούζικο (διότι η Γαία θύμωσε κι έφερε καταστροφές, καί η αρχιέρειά της δεν έκανε τίποτε γιά ν’ αποτραπεί αυτό!), καί οι κάτοικοι προφανώς είπαν να τελειώνουν μία καί καλή με τη λατρεία της Γαίας. Γι’ αυτό καί θάψανε όλα τα σχετικά. (Δεν τα καταστρέψανε, διότι το αισθανόντουσαν ως ασέβεια.)

Ακόμη κι έτσι, όμως (δηλαδή, με «ήπια» αλλαγή θρησκείας), πάλι δεν φαίνεται να είναι αυτή η περίπτωση της Πράσινης Πέτρας. Η πέτρα δεν φαίνεται κάν μετακινημένη από κάπου αλλού.

. . . . . . . . . . .

ii. Περιττή, ή κατεστραμμένη

Παραδείγματα αυτής της κατηγορίας έχουμε:

(α) Στους Δελφούς, όπου μετά από πυρκαϊά (τον 5ο αιώνα πΧ), όσα ιερά αντικείμενα ψιλογλύτωσαν όπως-όπως, τοποθετήθηκαν σ’ έναν λάκκο («αποθέτη») κάτω ακριβώς από το μονοπάτι που οδηγεί στον ναό του Απόλλωνα (καί περίπου στη μέση της διαδρομής), καί ξαναβρέθηκαν τον 20ον αιώνα. (Σήμερα εκτίθενται στο μουσείο Δελφών.)

Γιά κατεστραμμένη, πάντως, την Πράσινη Πέτρα δεν την κόβω.

(β) «Περιττά» ιερά αντικείμενα;… Χμ, η μόνη περίπτωση είναι σήμερα, με τα χρυσά «τάματα» των πιστών (ιδίως στην Τήνο), τα οποία πάραυτα γίνονται πλάκες χρυσού μέσωι Τουρκίας. (Πολύυυυ ευσεβές το παπαδαριό, τί να σου πω;!)

Άμ καί το άλλο, που πάς ν’ ανάψεις κερί, καί δεν τ’ αφήνουν ήσυχο οι γριές της εκκλησίας, αλλά με το που τ’ ανάβεις πάνε καί το σβήνουν; (Πότε θα ρίξω καμιά ξεγυρισμένη φάπα σε καμμία από δαύτες καί θα της φύγει η μασέλα…)

Ούτε αυτή η περίπτωση αιτιολογεί τη θέση της Πράσινης Πέτρας εκτός ναού.

. . . . . . . . . . .

iii. Πραγματικό «εστιακό» σημείο του ναού

Στους «ψαγμένους», είναι γνωστά δύο δεδομένα γιά το «εστιακό» σημείο ενός ναού (δηλαδή, το σημείο της υψηλώτερης ψυχονοητικής ενέργειας) :

  • ότι μετατοπίζεται με τα χρόνια (κάπως σαν τους μαγνητικούς πόλους της Γής),
  • κι ότι κατά 99% βρίσκεται εκτός ναού.

Το τελευταίο συμβαίνει, επειδή σε αρκετές περιπτώσεις η ψυχονοητική / αιθερική «ενέργεια» του εστιακού σημείου είναι τόσο υψηλή, που ο πιστός δεν μπορεί να την αντέξει. Έστω, δεν μπορεί να την αντέξει χωρίς «μύηση» ή/καί προεργασία. (Κάπως, σα να προσπαθείς νά βλέπεις τον Ήλιο στα ίσα, χωρίς προστατευτικά ματιών.) Οπότε, γιά την προστασία τους, το «εστιακό» σημείο του ναού δεν αποκαλύπτεται στους «αμύητους». (Όντως, στους Δελφούς καί στη Δήλο βρίσκεται αρκετά μακριά από τους ναούς.)

Μας τα είπαν όλα τα σχετικά οι αρχαίοι ημών!

«- Δία, θέλω να σε δώ σε όλη σου τη λαμπρότητα!»

«- Σεμέλη, είναι επικίνδυνο γιά σένα!»

«- Όσι, όσι, όσι, σέλω να σε ζώ!» (έκανε νάζια η Σεμέλη)

«- Ρέ, παράτα με, σου λέω!»

«- Όχι, θέλω να σε δώ σ’ όλη σου τη λαμπρότητα!»

Κι επειδή τη γυναικεία γκρίνια δεν την άντεξε μήτε ο Δίας, της φανερώθηκε σ’ όλη του τη λαμπρότητα, με τα γνωστά αποτελέσματα. 🙂

. . . . . . . . . . .

Τώρα, η μετατόπιση του εστιακού σημείου δείχνει ίσως κάποια σύνδεση με το γεωμαγνητικό πεδίο – αν καί κατά βάση μιλάμε γιά αιθερική ενέργεια, όχι ηλεκτρομαγνητική.

Προσωπικά, έχω παρατηρήσει την μετατόπιση του εστιακού σημείου εκκλησίας κατά περίπου 5 μέτρα από την εποχή που αυτή χτίστηκε, σε σημείο έξω από το ιερό της· πιό (νοτιο)ανατολικά. Επομένως, καί τελείως έξω από τον ναό. Σε μέρος τελείως «πεζό»: σήμερα εκεί βρίσκεται ένα υπαίθριο δωρεάν πάρκινγκ!

. . . . . . . . . . .

Ως συμπέρασμα, η Πράσινη Πέτρα ενδέχεται να δείχνει το πραγματικό (καί …ενεργειακώς ανεκτό απ’ τους πιστούς!) εστιακό σημείο του Μεγάλου Ναού, εάν αυτός χτίστηκε αιώνες πρίν – επομένως, αυτό με την πάροδο των χρόνων μετατοπίστηκε από το κέντρο του ναού στη θέση της Πέτρας.

Σήμερα, βέβαια, έχει πάλι μετατοπιστεί· καί, ως αποτέλεσμα αυτού, η ενέργεια της Πέτρας μάλλον είναι μικρότερη.

. . . . . . . . . . .

iv. Υψηλώτερη μύηση

Το τελευταίο ενδεχόμενο που εξηγεί τη θέση της Πέτρας, είναι αυτό που έκαναν καί κάνουν πάμπολλα ιερατεία – να μη σου πω όλα: το ότι στους «μυημένους» δείχνουν άλλα πράγματα, όσο αυτοί ανεβαίνουν τα μυητικά σκαλοπάτια!

Παναπεί ότι στους υποψήφιους γιά υψηλό βαθμό Χετταίους ιερείς, ίσως έλεγαν κάτι σαν:

«- Ξέρεις, εμείς εδώ οι υψηλοί ιερείς, δεν πιστεύουμε κανέναν Χάττι καί καμμία Αρίννα, αλλά τούτην εδώ την κοτρώνα! Νά, δες καί μόνος σου τί ενέργεια έχει! Σκέψου κάτι, καί θα γίνει! Σου έδωσαν ποτέ οι θεοί αυτό που μπορεί να δώσει η πέτρα αυτή εδώ;»

Κι όταν ο υποψήφιος τους κοίταζε απορημένος, ενδέχεται να του έλεγαν:

«- Σε καταλαβαίνουμε, αδερφέ μας! Κι εμείς την ίδια απορία είχαμε, όταν μυηθήκαμε! Όμως, στον λαό θα συνεχίσεις να λες ό,τι έλεγες μέχρι τώρα, καί θα ψέλνεις τους ίδιους ψαλμούς! Αλλά εσύ, τώρα, ξέρεις!»

Ενισχυτικό ενδεχόμενο αποτελεί το ότι ίσως ο χώρος της Πέτρας να μην ήταν αποθήκη (όπως λένε οι -κατά κανόνα προχειρολόγοι- αρχαιολόγοι), αλλά «παρεκκλήσιο». Άλλως τε, καί στα κτίρια με τα κελλιά των σημερινών καλογήρων, υπάρχουν καί παρεκκλήσια.

. . . . . . . . . . .

ε. Καί λοιπόν;

Ωραίαααα!!!… Την είδαμε την Πέτρα, την ψάξαμε από κάθε πλευρά…

…Αλλά, τί μας ενδιαφέρει εμάς, σήμερα, μιά κάποια πράσινη πέτρα σ’ έναν ναό των πάλαι ποτέ Χετταίων; (Πράσινη; Δε μπανάναι καί με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα, δηλαδή! Τί σημασία έχει; )

Δεν έχουμε δικά μας προβλήματα, κι ασχολούμαστε με την αρχαιοφιλική μούρλα καποιανού ΕργΔημΕργ;

Κοιτάξτε. Δεν θα έγραφα ολόκληρο κατεβατό, απλά γιά να περάσει η ώρα. Θέλω, όμως, να σας επιστήσω την προσοχή στο ότι:

  • ως φαίνεται, αναβιώνουν σχεδόν από μόνες τους κάποιες αρχαίες καί πανάρχαιες καταστάσεις, που μας αφορούν,
  • καί (πάλι ως φαίνεται) κάτι τις τσιγκλάει να το κάνουν.

Η Πράσινη Πέτρα, επομένως, είναι μία απ’ αυτές τις «αρχαίες καταστάσεις», καί δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι έσκασε μπροστά στο οπτικό μου πεδίο. Εγώ, έναν καφέ ήθελα να πιώ με την ησυχία μου, χαζεύοντας στα Ιντερνέτια! Αλλά, η τύχη μου άλλα ήθελε! 🙂

Ή, μήπως θαρρείτε ότι οι πρόσφατοι σεισμοί κοντά στα δρακόσπιτα της Εύβοιας συνέβησαν τυχαία;

Πουλλλάκια μουουου!!!

Γιάαα κοιτάξτε, πού τέμνονται οι δύο διαγώνιες του προστατευτικού πενταγώνου στ’ αριστερά!… με την όποια ακρίβεια του σχήματος, βεβαίως-βεβαίως.

[Τώρα, βέβαια, οι σεισμοί είναι ένα μήνυμα προς «κάποιους», καί από τη δική μας πλευρά, καί από την πλευρά των «άλλων»… μήνυμα καί προς τους …Έλ, καί προς τους …Άλλ’!… 🙂 Μήνυμα, προερχόμενο από πανάρχαιες Ελληνικές καταστάσεις. Μόνο που θα μου επιτρέψετε να κάνω την πάπια, ως προς το τί μήνυμα καί ως προς ποιούς. (Αλλά, ποτέ δεν θα σας ζητήσω να μή σκέφτεστε!)]

. . . . . . . . . . .

Κι η Πέτρα των Χετταίων, τί δουλειά έχει μ’ εμάς;

Θα έλεγα, κατ’ αρχήν, ότι είναι κάτι σαν «προγονική» κατάσταση της Κάαμπα. Κρόνια έθιμα, εξελισσόμενα προς Κρόνια έθιμα. Κι εμείς σήμερα κινδυνεύουμε απ’ τους μεμέτηδες.

Επίσης, υπάρχει μιά παρόμοια πέτρα (αν καί ορθογώνια παραλληλεπίπεδη, όχι κυβική) στον ναό του Ώρου, στο Εντφού τη Αιγύπτου. (Ο ναός είναι της Ελληνιστικής Εποχής. Οι περισσότεροι έτσι είναι. Είναι ζήτημα, να έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα κάποιος πράγματι αρχαίος Αιγυπτιακός ναός.) Έχω επισκεφθεί τον ναό, καί σας βεβαιώνω ότι ακόμη καί σήμερα η ενέργεια αυτού του μεγάλου μονόλιθου είναι τόσο υψηλή, που αν βάλεις επάνω του το χέρι σου, μετά από κάμποσο ζεσταίνεσαι σα να έπιασες καυτό μαγειρικό σκεύος.

Δεν είναι εύκολο τώρα να βρω τα δικό μου βίντεο από την επίσκεψη, αλλά (αν θυμάμαι καλά) νομίζω ότι είναι ο μονόλιθος που μισοφαίνεται πίσω από τον βωμό με το γεράκι.

Ο μονόλιθος στον ναό του Ώρου δεν είναι, φυσικά, Κρόνιος. Αλλά, τί θέλω να πω;

Ότι οι Κρόνιοι ανέκαθεν μας αντέγραφαν, καί κοίταζαν να χρησιμοποιήσουν δικές μας γνώσεις γιά δικό τους όφελος. (Καί εις βάρος μας.)

Άρα, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς μιά αντιστροφή στην αντιστροφή;

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Όλα τα παραπάνω, ίσως έχουν κάποια (έστω, έμμεση) σχέση μ’ αυτά που γράφει προσφάτως ο Παλαιός.

Ήξερα από παλιότερα τις απόψεις του γιά τη λευκή ψήφο, υπό την έννοια ότι κάνουμε έκκληση στο Σύμπαν να ξελασπώσουμε, αλλά ταυτόχρονα σκεφτόμουνα τα εξής:

Όλοι οι πολιτισμοί δίνουν σημασία στη δύναμη των κρυστάλλων καί των ημιπολυτίμων λίθων. (Η Πράσινη Πέτρα δεν είναι κρύσταλλος, αλλά άμορφος ημιπολύτιμος λίθος.) Οπότε:

  • αν βρούμε ένα λευκό χαρτί, ακριβώς ίδιο στις διαστάσεις / στο πάχος με το λευκό που δίνουν στα εκλογικά τμήματα,
  • καί το βάλουμε στον Ήλιο…
  • ενδεχομένως, μαζί μ’ έναν κρύσταλλο…
  • ώστε να μαζέψει καί να ενισχύσει την ψυχονοητική μας επιθυμία γιά αλλαγή της βρωμοκατάστασης…
  • καί στην κάλπη ρίξουμε αυτό, αντί γιά το «κανονικό»…

…μήπως κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορέσουμε τελικά να κάνουμε το «κάτι παραπάνω»;

Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή η μέθοδος είναι οπωσδήποτε σωστή. Μιά ιδέα εξέφρασα. Αλλά, θα εκτιμούσα μερικές καλές συμβουλές επ’ αυτού. Πχ εάν υπάρχει «κρύσταλλος επιθυμιών», κτλ κτλ.

Αν, πάλι, σκέφτηκα ανοησίες, απλά το ξεχνάμε καί προσπερνάμε.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Τελευταία, παρακολουθώ στο Netflix κάποιες …τουρκοσειρές! Ήδη είδα το «Πέραν Παλάς» καί το «Δώρο», ξεκίνησα τον «Χακάν τον προστάτη». Είναι αυτές εδώ παρακάτω – ίσως σ’ εσάς να δείξουν άλλη εικόνα τίτλου, ανάλογα ποιό επεισόδιο βλέπετε, αλλά δεν έχει σημασία:

Μιλάμε γιά πολύ προσεγμένες σειρές, με ευφάνταστα κι ενδιαφέροντα σενάρια, παραγωγή με έδρα στο Λός Άντζελες, αμαξάρες, σπιταρώνες, κυνηγητά με αυτοκίνητα, σασπένς, καί λοιπά τέτοια γκλαμουράτα. Βέβαια, έχουν καί τα φαιδρά τους… οι Τουρκάλες ανοίγουν μέν εύκολα τα πόδια (γι’ αυτό οι «σύμμαχοι» κοντεύουν να φτάσουν τα εκατό μύρια), αλλά κάνουν έρωτα …ντυμένες!!! 🙂 (Με τα εσώρρουχα, διότι προφανώς η λογοκρισία στην τουρκίτσα είναι αυστηρή, αλλά καί πάλι είναι κωμικό!) Άσε που αρκετές είναι ξενέρωτες καί κοντοπόδαρες! lol!!! (Η μόνη κάπως αξιόλογη γκόμενα γιά τα κριτήριά μου, είναι η Τουρκο-Γερμανίδα Σέλμα Εργκέτς. Αυτή που φαίνεται στη δεύτερη εικόνα με ύφος απορίας.)

Ουδόλως αποκλείω, βέβαια, αυτές οι σειρές να χρηματοδοτούνται από το γκουβέρνο των γειτόνων, γιά προπαγάνδα· όπως κάτι παλιότερες, πχ ο «Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής».

Φυσικά, δεν τις παρακολουθώ γιά ν’ ακούω επί ώρες τα διάφορα: «- Γκιουναϊντίν! Μπούγιουρουν!» (ήγουν: καλημέρα, πέρνα μέσα!), τα δε σενάρια, όσον αφορά τις γνώσεις στον τομέα του Παράξενου, γιά μένα είναι απλά εισαγωγικού επιπέδου. (Τα βαθμολογώ με 5, με άριστα το 10 – προφανώς, επειδή απευθύνονται καί σε θεατές χωρίς πείρα στον τομέα. Ωστόσο, δεν παρουσιάζουν τίποτε το καινούργιο γιά την αφεντιά μου.) Παρά το ότι ασχολούνται με πολύ ενδιαφέροντα θέματα – χωροχρονικές πύλες, παράλληλα σύμπαντα, αντιστροφή χρόνου, κτλ κτλ. (Παρ’ όλ’ αυτά, οι γείτονες στην Ιστορία παίρνουν άριστα. Έχουν ξετινάξει -επιβεβαιωμένα- απίθανες ιστορικές λεπτομέρειες, που τις ενσωμάτωσαν στα σενάριά τους.)

Τις παρακολουθώ, γιά την αιτία που ανέφερα παραπάνω: ότι ξυπνάνε στην περιοχή μας κάποιες πανάρχαιες καταστάσεις, καί θέλω να δω πώς τις αισθάνονται / αντιμετωπίζουν οι εν πολλοίς Ελληνογενείς γείτονες. (Καί γιατί, άρα γε, άρχισαν τις -ασυνήθιστες γι’ αυτούς- σειρές με το Παράξενο τώρα τελευταία; Μήπως υπάρχει κάποιο βαθύτερο αίτιο, που δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι; )

Η πρώτη σειρά, με το ξενοδοχείο Πέραν Παλάς, δίνει μιά απάντηση στην ανεξήγητη εξαφάνιση της Αγκάθα Κρίστι στο ξενοδοχείο αυτό: λέει ότι η συγγραφέας πήγε στο παρελθόν καί ξαναγύρισε, μέσα από μιά -ακόμη σήμερα ενεργή- χωροχρονική πύλη, που ελλοχεύει κάπου στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Η δεύτερη σειρά ασχολείται με το αγαπημένο μου Γκεμπεκλί Τεπέ, αν καί δεν έχει κάν πάρει χαμπάρι τί παίζει πραγματικά εκεί. Ωστόσο, δίνει την σεναριακώς πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη ανθρωποθυσιών στο μέρος εκείνο. Η τρίτη σειρά, τώρα, είναι κάπως σαν τον «Χαϊλάντερ τον Αθάνατο» (με ιστορικό φόντο την Πόλη της πρώϊμης Οθωμανοκρατίας), αλλά ακόμη δεν την είδα ολόκληρη, να διαπιστώσω πού το πάει.

Εν πάσει περιπτώσει, θέλω να διαπιστώσω εάν πράγματι ξυπνάνε οι Ελληνογενείς της γείτονος (καί με ποιόν τρόπο – υπέρ, ή κατά ημών), ή εάν αυτές οι σειρές αποτελούν κάποιον σύγχρονο Δούρειο Ίππο …απ’ την ανάποδη. (Όντως, οι δύο τελευταίες εμάς τους Έλληνες μας παίρνουν με το καλό.)

Θα δείξει – όπως θα δείξει καί το τί θα κάνουμε εμείς απ’ την πλευρά μας.

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Θέτοντας «Hattusa» στους γκουγκλοχάρτες, μου έβγαλε εκτός απ’ τον αρχαιολογικό χώρο, κι ένα σωρό ξενοδοχεία / σπά με τον ίδιο τίτλο. (Συν κάτι τουρκοεστιατόρια στην αγγλίτσα.)

Το ένα από δαύτα βρίσκεται περίπου στην -κατ’ εμέ- περιοχή της αρχαίας Τροίας – στην άνω αριστερή γωνία του πενταγώνου, δηλαδή λίγο παραπάνω από τον κόλπο του Αδραμυττίου.

Στον ίδιο τον κόλπο, βρίσκεται το εν λόγωι χοτέλ. (Αν καί θά ‘πρεπε να ονομάζεται «Βιλούσα» -το Χιττιτικό όνομα της Τροίας-, κι όχι «Χαττούσα».)

Παρατηρούμε ότι εκεί κοντά (περίπου στα 60 χιλιόμετρα) βρίσκεται η πόλη Μπαλικεσίρ (Παλαιόκαστρον, ή Παλαίκαστρον), όπου υπάρχει αεροπορική βάση της Τούρκ Χαβά Κουβεττλερί, καί απ’ όπου τα τούρκικα F16 παρενοχλούν κάθε τρείς καί λίγο τους δικούς μας αεροπόρους, απ’ την (Νέα) Αγχίαλο, κοντά στον Βόλο. (Το αυτό πράττουν, βέβαια, καί από το αεροδρόμιο της Μπαντίρμα / Πανόρμου, που φαίνεται λίγο βορειότερα.)

Έ, λοιπόν!…

…Δεν είναι σαν αυτή τη φορά να είναι η Τροία, που επιτίθεται στην πατρίδα του Αχιλλέα;;;…

Αντιστροφή του pattern!!!

Καταλάβατε, τώρα, γιατί ψάχνομαι τόσο πολύ με τα μυστήρια στη χώρα των γειτόνων καί «συμμάχων»;

Καταλάβατε, ακόμη, γιατί με νοιάζει τόσο πολύ η κατάκτηση της Άγκυρας καί της Χαττούσας ως μόνιμα τμήματα της Ελληνικής Επικρατείας;

. . . . . . . . . . .

[Άντε, κι ένα καλό, όμως: στον χάρτη φαίνεται καί η κωμόπολη Καρατζάμπεη, με ομάδα στην Γ’ εθνική της τουρκίτσας. Είναι ομάδα του over, γιά όσους παίζουν Στοίχημα. Σίγουρα λεφτά, καί το «σώτο» προσφορά του ημετέρου καταστήματος! lol!!!]

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: Καί γιατί, ώ Εργοδότα, δεν σχολιάζεις το τρομερό πρόσφατο δυστύχημα… το έγκλημα με το τραίνο στα Τέμπη;

Προσεχώς.

Θα σας δείξω κι αυτό, που δεν είδε κανείς – διότι τα πάντα γίνονται με συγκεκριμένο σχέδιο, που σκοπεύω να το μπλοκάρω.

Μόνο μία λέξη, προς το παρόν: αντιστροφή.