. . . . . . . . . . .

ii.-4 Όμηρος καί Σαντορίνη – από σπόντα

Μιά που πιάσαμε την κουβέντα γιά τους Αρτζάβα, πρέπει να τα πούμε κι αυτά· διότι ο πρωταρχικός σκοπός του ιστολογίου μας είναι να προσφέρει (όσο το δυνατόν) πρωτογενές υλικό γιά σκέψη κι έρευνα. Προκύπτουν, λοιπόν, δύο πολύ ενδιαφέροντα σίγουρα συμπεράσματα, κι ένα πιθανό.

. . . . . . . . . . .

Το πρώτο σίγουρο:

  • Τα γεγονότα των Αρτζάβα δείχνουν καθαρά πως ο Τρωϊκός πόλεμος είναι παλαιότερος αυτών.

Μ’ όλες τις επιφυλάξεις που έχουμε γιά τα Έπη…

[…Κυρίως το ότι είναι συρραφή λαϊκών τραγουδιών διαφόρων εποχών, πράγμα το οποίο συστηματικώς διαφεύγει ( ; ) ακόμη κι απ’ τους φιλολόγους, γι’ αυτό καί μπερδεύονται όλοι ως προς: (α) την ιστορική κατάταξη των περιγραφομένων γεγονότων, καί (β) ως προς την ταύτιση των γεγονότων με τους «πραγματικούς παράγοντες», δηλαδή οικονομία, γεωγραφία, κτλ…]

…μπορούμε να πούμε (χωρίς τον φόβο του λάθους) πως κατά βάσιν αποτελούν μία κύρια αφήγηση (Τρωϊκός Πόλεμος καί άλωση της Τροίας), πάνω στην οποία οι λαϊκοί βάρδοι -στα πανηγύρια της κάθε εποχής- κόλλησαν γεγονότα από προηγούμενες, αλλά καί μεταγενέστερες εποχές.

. . . . . . . . . . .

Ως παράδειγμα, βλέπουμε πως διάφοροι συγγραφείς -κυρίως της Ελληνιστικής εποχής- μιλάνε γιά ένα εντυπωσιακό αστρονομικό φαινόμενο, την (αν θυμάμαι καλά) ανατολή της Αφροδίτης δίπλα στον Ήλιο καί μαζί μ’ αυτόν. Οι βάρδοι μιάς εποχής, λοιπόν, πήγαν καί το κόλλησαν το φαινόμενο αυτό δίπλα στην εξιστόρηση της κηδείας του Πατρόκλου… το οποίο φαινόμενο χρονολογήθηκε (αστρονομικώς) κάπου στα 1,200 πΧ (συν κάτι ψιλά).

[Σημείωση: Επειδή αυτά τα φαινόμενα έχουν -σχετικώς σταθερή- περιοδικότητα, η μ’ αυτόν τον τρόπο ανατολή της Αφροδίτης σίγουρα έχει επαναληφθεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν· πλήν, όμως, προφανώς προκύπτουν χρονολογήσεις τελείως «εκτός πλαισίου».

Παρεκτός αν, κάθε που συμβαίνει, νομοτελειακώς κηδεύεται κι ένας Πάτροκλος. Άλλη ιστορία, όμως, αυτό. Δεν ανακατευόμαστε με το Μάτριξ τώρα.]

Καί θριαμβολογούν οι φιλόλογοι! «- Νά! Τα είδατε, που σας τα λέγαμε;! Τρωϊκός το 1,200 πΧ, Όμηρος το 800 πΧ!»…

…Μή υποψιαζόμενοι, όμως, ότι πέφτουν σε παγίδα!

Βλέπετε, τα Έπη μιλάνε γιά πρόσωπα καί γεγονότα (περίπου) δύο γενιές των πρωταγωνιστών τους πρίν απ’ αυτούς, καί (περίπου) δύο γενιές μετά. Καί γιά πιό πρίν, καί γιά πιό μετά, σιωπή. Εάν, όμως, πράγματι ο Τρωϊκός είναι υπόθεση του 1,200 πΧ, καί η συστηματική γραπτή αφήγηση της Ιστορίας μας αρχίζει κάπου το 700 με 600 πΧ (με τον Ησίοδο, ξέρω ‘γώ), τί απέγιναν στα -υποτιθέμενα- 600 αυτά «σκοτεινά» έτη (από την άλωση της Τροίας καί εντεύθεν) οι κατάλογοι αρχόντων καί πρωθιερέων;… τη στιγμή που γνωρίζουμε -όχι μόνο τα πλήρη συγγενολόγια, αλλά- μέχρι καί τις γκόμενες των Ομηρικών ηρώων; Γιατί δεν τους γνωρίζουμε τους καταλόγους αυτούς;

Εάν ο Τρωϊκός έγινε 900 χρόνια παλιότερα του 1,200 πΧ (όπως υποστηρίζω), τότε ναί, υπάρχει μιά κάποια δικαιολογία: καταστρεπτικά γεγονότα απ’ ανάμεσα, πόλεμοι, φυσικές καταστροφές… που δεν τα ξέρουμε, ή που -γιά κάποιους λόγους- δεν μιλάμε γι’ αυτά, πχ έκρηξη ηφαιστείου Θήρας… λογικό είναι να μη σωθούν τα ονόματα ανθρώπων, που δεν κάναν, δά, καί τίποτε ηρωϊκό. Αλλά τα 600 χρόνια είναι μικρό διάστημα, γιά να ισχυριστείς εξαφάνιση – καί ΔΕΝ δικαιολογείται με τίποτε τόση σιωπή.

. . . . . . . . . . .

Πάντως, ο Τρωϊκός πόλεμος είναι παλαιότερος της εποχής των Αρτζάβα· διότι, απλούστατα, τα Έπη δεν αναφέρουν που-θε-νά εκστρατείες των Αχαιών τόσο μέσα στην ενδοχώρα. Όλος ο αγώνας των Ελλήνων εναντίον των Τρώων διαδραματίζεται στην ακρογιαλιά καί στη μικρή πεδιάδα πρό των τειχών της Τροίας. Πουθενά δεν αναφέρονται -έστω, με άλλα ονόματα- πχ ο ποταμός Σαγγάριος καί η Αλμυρά Έρημος· ή άλλα γεωγραφικά τοπία, τα οποία σίγουρα συνάντησαν οι Αρτζάβα καθ’ οδόν προς τη χώρα των Χετταίων.

Όμως, κάτι έμεινε στα Έπη κι απ’ αυτούς! Είπαμε, οι βάρδοι κολλούσαν άσχετα μέν, εντυπωσιακά δέ γεγονότα στην κυρίως αφήγηση.

Πώς;

Αμέσως μετά η εξήγηση.

. . . . . . . . . . .

Μιά που αναφέραμε την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης / Στρογγύλης / Καλλίστης),…

  • …Αυτή ακριβώς είναι το αίτιο, που ώθησε τους Αρτζάβα να εισχωρήσουν πολύ μέσα στα ενδότερα της Μ. Ασίας!

Κι αυτό είναι το δεύτερο σίγουρο συμπέρασμά μας.

Γιατί;

Διότι οι σεισμοί τους διέλυσαν τα σπίτια· κι όχι μόνον. Τους έπνιξε καί το ντουμάνι, το οποίο οι αέρηδες έφεραν στα μέρη τους. Αυτό το συνάγουμε με σιγουριά, επειδή το σκηνικό (με την αερομεταφερόμενη τέφρα προς Μ. Ασία) επανελήφθη στη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου κατά τους χριστιανικούς αιώνες, πλέον· στην αρχή της περιόδου της Εικονομαχίας. (Τότε εθεωρήθη ως έκφραση της οργής του Θεού, γιά την ασέβεια των αυτοκρατόρων καί των κολλητών τους.) Ξανά έφτασε σε πλήρη πυκνότητα νέφους όλος αυτός ο ηφαιστειακός κονιορτός στα νοτιοδυτικά παράλια της Μ. Ασίας!

Σ’ αυτό ακριβώς το γεγονός στηρίχτηκε η περίφημη αφήγηση του «θανατικού», που έριξε ο Απόλλων στους Αχαιούς, μέσα σε κατασκότεινο γιά μέρες ουρανό… με τους Αχαιούς να λένε την περίφημη φράση:

«…Εν δέ φάει, καί όλεσσον!»

Παπαναπεί: Σκότωσέ μας, ρέ Απόλλωνα, αφού έτσι γουστάρεις! ‘Ντάξ’, αλλά μέσα στο φώς!

[Φυσικά, αν οι Αρτζάβα εισέπνευσαν καί κατάπιαν ολόκληρα κιλά ηφαιστειακής τέφρας ο καθένας, καταλαβαίνουμε πολύ καλά τί είδους «θανατικό» ήταν αυτό. Περίπου σαν την Πομπηΐα· μόνο που αυτοί δεν ήταν μαλθακοί Ρωμαίοι πλούσιοι, καί δεν γύρισαν απ’ το άλλο πλευρό στα κρεββάτια τους. Αντιθέτως, τρέξαν να σωθούν – καί σώθηκαν αρκετοί.

Επίσης, αιτιολογείται μιά χαρά η έτερη φράση:

«…Αιεί, δέ, πυραί νεκύων εκαίοντο θαμειαί!»

Δηλαδή, είχαν ανάψει πολλές φωτιές καύσεως νεκρών. Η καύση των νεκρών είναι έθιμο της Εποχής του Κριού, ζωδίου της φωτιάς. Στην προηγηθείσα Εποχή του Ταύρου, ζωδίου της γής, υπήρχε η ταφή των νεκρών. Συνεπώς, μιλάμε γιά τους νεκρούς των Αρτζάβα, όχι του στρατού των Πανελλήνων στην Τροία.

Την ανακολουθία αυτή έχουν επισημάνει καί οι φιλόλογοι – αν καί την αποδίδουν απλά στη συρραφή τραγουδιών.]

Δεν έχει, λοιπόν, να κάνει με τον Τρωϊκό, αλλά με τους Αρτζάβα. Οπότε, μπορούμε να καταλάβουμε επακριβώς καί το πότε πολέμησαν αυτοί με τους Χετταίους: την περίοδο λίγο μετά από το 1,625 πΧ (έκρηξη ηφαιστείου), μέχρι την οριστική απόκρουσή τους (καί θρίαμβο των Χετταίων) 75 χρόνια μετά, κάπου το 1,550 πΧ. (Πολεμούσαν επί τρείς γενιές, δηλαδή. Ποιός δεκαετής Τρωϊκός;!)

. . . . . . . . . . .

Το μή σίγουρο συμπέρασμα, τώρα, είναι το ότι το 1,550 πΧ οι Αρτζάβα ηττήθησαν από τους Χετταίους καί υποδουλώθηκαν σ’ αυτούς (ενώι μέχρι τότε το πάλευαν), ίσως επειδή οι Χετταίοι την τελευταία στιγμή δέχτηκαν στρατιωτική (καί άλλης μορφής) ενίσχυση από ομόφρονές τους: τους την ίδια εποχή οριστικώς εκδιωγμένους από την Αίγυπτο Ύκσως!…

…Οι οποίοι έμαθαν τα καθέκαστα, κι είπαν να βάλουν ένα χεράκι, να βοηθήσουν.

[Αυτό, βέβαια, μπορεί να μην είναι απλώς ένα δικό μου συμπέρασμα, αλλά όντως ν’ αναγράφεται ξεκάθαρα καί στις πινακίδες των Χετταίων· αλλά, φυσικώι τώι λόγωι, κάτι τέτοιο το αγνοώ. Πώς θα μπορούσε, άλλως τε, να το γνωρίζω; Ούτε πρόσβαση σε τέτοια ευρήματα έχω, ούτε χρόνο διαθέσιμο να καθήσω να τα σκαλίσω. Ούτε άπειρο χρήμα, ν’ αγοράζω εξειδικευμένες εκδόσεις.]

. . . . . . . . . . .

Βέβαια, έως ότου όλ’ αυτά φτάσουν ν’ αναγράφονται «επισήμως» στα βιβλία της Ιστορίας, ίσως μετενσαρκωθούμε καμιά δεκαριά φορές ακόμη! lol!!! Βλέπετε, όμως, ότι η αναψηλάφηση του παρελθόντος, το συμπλήρωμα των κενών, η τοποθέτηση των «ορφανών» ψηφίδων στη σωστή θέση του πάζζλ, δεν είναι, δά, καί κάτι τόσο δύσκολο· αρκεί να καθήσεις λιγάκι να σκεφτείς.

Κι αρκεί να το θέλεις.

. . . . . . . . . . .

[Σαν υστερόγραφο στην υποενότητα:

Η προσωπική μου μελέτη των συνεπειών της έκρηξης του 1,625 πΧ με οδήγησε σ’ ένα ακραίο μέν, αλλ’ αναπόφευκτο συμπέρασμα. Διότι, αν αποκλείονται όλες οι άλλες πιθανές εκδοχές, τότε, αυτό που σου μένει, είναι αυτό που πράγματι έγινε. Όσο απίθανο κι αν το θεωρείς εξ αρχής. (Άρθουρ Κόναν Ντόϋλ έφα· διά στόματος Σέρλοκ Χόλμς.)

Συνεπέρανα, λοιπόν, ότι η όδευση του τσουνάμι / του σεισμικού κύματος / του ηφαιστειακού νέφους πάει κόντρα με τη λογική σε μεγάλο βαθμό. Άρα, ήταν κατευθυνόμενη!!!!!

  • Το να καταλάβεις πως το τότε ιερατείο χειριζόταν την ηφαιστειακή ενέργεια, ακόμη καί γιά πρόσδωση αθανασίας, είναι εντυπωσιακό μέν, αλλά εντάξει, το χωνεύεις. Από κάποιο σημείο καί μετά, το θεωρείς δεδομένο καί δεν σε εκπλήσσει. Χαμένες υπεργνώσεις των αρχαίων ημών…
  • Το να διαπιστώσεις ότι η έκρηξη ήταν προγραμματισμένη με «χρονοδιακόπτη», ούτε αυτό εκπλήσσει – αν έχεις κατανοήσει το προηγούμενο συμπέρασμα. (Είπαμε: τα Μαθηματικά δεν λένε ψέμματα· το ηφαίστειο «κουδουνίζει» από τότε μέχρι καί σήμερα.)
  • Όμως, το να δείς στον χάρτη ότι οι συνέπειες της έκρηξης στον χώρο ήταν απολύτως κατευθυνόμενες, έ, μ’ αυτό υποκλίνεσαι!!!

Σα να χτυπάει ένα πυρηνικό του Πούτιν τη Τζιού Γιάρκ, καί καταρρέουν οι οικοδομές στο Παρίσι! Ούτε άσσος του μπιλιάρδου δεν θα κατάφερνε τέτοια φάλτσα!]

. . . . . . . . . . .

iii. Οι μάγισσες της Σμύρνης

Είχα παρακολουθήσει την τηλεοπτική σειρά (τον καιρό που παιζόταν στην τηλεόραση), αν καί το ομότιτλο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει· παρά το ότι τα σενάρια είναι πάντα κατώτερα του βιβλίου, στο οποίο βασίζονται.

[Γιατί κατώτερα; Επειδή η εικόνα απευθύνεται κατά 90% στο θυμικό του θεατή καί κατά το πολύ 10% στη σκέψη του, ενώι με το γραπτό τα ποσοστά είναι σχεδόν αντίστροφα.]

Πάρτε, όμως, καί μιά ιδέα γιά την υπόθεση, αν δεν έχετε ασχοληθεί.

Εν πάσει περιπτώσει, η τηλεοπτική σειρά περιέγραφε τη ζωή μιάς αρριβίστριας γυναίκας, πρώην ξυπόλητης (που μάζευε ραδίκια, κτλ), η οποία μιά ζωή κυνηγούσε πλούσιους άντρες, τους έκανε -άγνωστο πώς- να τη γουστάρουν σαν παλαβοί, την παντρευόντουσαν, καί κάποια στιγμή …συμπτωματικώς… 🙂 όλοι τους αποχαιρετούσαν τον μάταιο τούτο κόσμο. Αλλά η χήρα, όταν στέρευαν τα (κροκοδείλια) δάκρυά της, απλά τσιμπούσε την κληρονομιά καί πήγαινε στον επόμενο (πλούσιο), να τον τυλίξει στα δίχτυα της.

. . . . . . . . . . .

Επίσης, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας -κι απ’ όσα κατάλαβα από την εξιστόρηση στο σήριαλ- ως μάγισσα ήταν απόφοιτη …δημοτικού σχολείου! Καμμία σύγκριση με τις δασκάλες του Χάρρυ Πόττερ, δηλαδή! lol!!! Άντε, το πολύ να διάβαζε το φλυτζάνι του καφέ, ή να έλεγε τα χαρτιά. Αν ήταν μάγισσα σοβαρού επιπέδου, θα είχε κάποιες γνώσεις «εκ των ούκ άνευ», ως απαράβατες αρχές της μαγείας.

Τί, δηλαδή;

…Πρό ενός τετάρτου του αιώνα, όταν πρωτοσυνδέθηκα στο Διαδίκτυο, ήταν της μόδας τα newsgroups (καί τα ημέηλς). Μέσωι αυτών (καί μιά που κατάλαβα από τότε τί βοήθεια προσφέρει το Διαδίκτυο στην έρευνα), ήρθα σ’ επαφή με δύο πραγματικές μάγισσες, από Ιρλανδία μεριά, που μάλιστα μιλούσαν καί την teanga ársa (την «αρχαία γλώσσα», δηλαδή τα Κέλτικα). Αυτές ήταν της Δρυϊδικής μαγείας· όχι της νεοπαγανιστικής (κι αμερικανόφερτης) Βήητσα. Τους έθεσα, λοιπόν, κάποια ερωτήματα, καί αμφότερες ήταν σαφέστατες!

  • Η μία είπε πως η μάγισσα γνωρίζει πως, ό,τι κάνεις (καλό, ή κακό), επιστρέφει επάνω σου με τριπλάσια δύναμη. (Άρα, ουσιαστικά σου μένει ν’ ακολουθήσεις τον δρόμο του καλού.)
  • Η δεύτερη είπε πως η μαγεία έχει σκοπό να τα πας καλά κυρίως με τη Φύση καί τους συνανθρώπους σου, κι όχι να κυνηγάς λεφτά καί δόξες καί τέτοια.

Μάλιστα, ξεκαθάρισε ότι η ίδια φροντίζει -με τη μαγεία της- τα οπωροφόρα στο περιβόλι της να έχουν πάντα καλή καρποφορία… καί συμπλήρωσε (με αρκετή δόση Ιρλανδέζικου χιούμορ) πως πράγματι, οι μαρμελάδες της κερδίζουν πάντα τους διαγωνισμούς, που κάνουν οι νοικοκυρές του χωριού στα πανηγύρια!

Επομένως, η (παραδόπιστη) πρωταγωνίστρια «μάγισσα της Σμύρνης» μάλλον δεν τα πολυγνώριζε αυτά, ή δεν τους πολυέδινε σημασία. Υπάρχει, όμως, καί τρίτο καί χειρότερο, που αυτό το ξέρω απ’ αλλού· όχι από τις Ιρλανδέζες:

Η χειρότερη μορφή μαύρης μαγείας, είναι το να στερείς την ελευθερία ενός ατόμου χωρίς λόγο.

Εάν, μάλιστα, αυτό το κάνεις με ψυχικές δυνάμεις, τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο σου!!!

[Τ’ ακούτ’ εσείς, αυτά; Εσάς, τους κατάμαυρους μάγους με τα εμβόλια, λέω. Που στερήσατε την ελευθερία ενός ολόκληρου λαού με το «έτσι γουστάρω»!!!

  • Τ’ ακούτε, πωλητικοί;
  • Τ’ ακούτε, μασκαριώτατε καί δεσποτάδες;
  • Τ’ ακούτε, «γιατροί»;

Το τί μαλαπέρδα σας έρχεται, δέ φαντάζεστε κάν!…]

Εάν, λοιπόν, η «μάγισσα της Σμύρνης» παντρεύτηκε τους πλούσιους αυτούς, επειδή τους φέρθηκε ως γυναίκα, ως θηλυκό (χωρίς ντροπές καί τέτοια, μέσα στα αυστηρά ήθη της εποχής εκείνης – πράγμα απολύτως θεμιτό, καί τότε, καί σήμερα), καί τους αποδέχθηκε (καί την αποδέχθηκαν) στο 100%, καλώς. Εάν, όμως, χρησιμοποίησε μαγεία (κυρίως σεξουαλικής φύσεως) γιά να τους αλλάξει τα μυαλά να την προσέξουν καί να τους δεσμεύσει, κάπου-κάπως θα το πλήρωνε ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ – ή η ίδια, ή οι απόγονοί της. (Κι όσο γιά τις περιουσίες που τσέπωσε: «Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα!», λέει ο λαός μας.) Αυτό, όμως, δεν φάνηκε στο σήριαλ, οπότε δεν μπορώ ν’ αποφανθώ με σιγουριά. (Γιά την ακρίβεια, το σήριαλ ρίχνει βάρος στην άποψη της καθαρά θηλυκής σαγήνης.)

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, από φλυτζάνια καί καφέδες καί χαρτιά, ακόμη καί σήμερα, ακόμη κι εδώ, στην ηπειρωτική Ελλάδα, (μαθαίνω πως) γίνεται της κακομοίρας! Θα μου πείς, από την Ελληνιστική εποχή ακόμη (ίσως καί παλιότερα) δεν έχουν βρεθεί πινακίδες με ξόρκια καί κατάδεσμους, ειδικά ερωτικής φύσεως; Παλιά δουλειά, δηλαδή!… Μόνο που οι φιλόλογοι δεν τα πολυαναφέρουν αυτά, διότι όντως είναι ντροπής πράγματα.

Πάντως, ειδικά σήμερα, το να προσπαθεί μιά γυναίκα να φέρει πίσω τον σκορδόπιστο (ή να προσελκύσει τον σούπερ-γκόμενο) με τη βοήθεια καφετζούδων, όλ’ αυτά είναι ανοησίες ολκής. Διότι, πρώτον, οποιαδήποτε γυναίκα λογικής ηλικίας (δεν μιλάμε γιά ογδονταφεύγα καί τέτοια) μπορεί να «τυλίξει» όποιον γουστάρει, χωρίς να καταφεύγει σε μαγείες καί λοιπές μπούρδες. Αρκεί να μην αντιγράφει τα αντρικά ελαττώματα (όπως πχ τσαμπουκάδες καί τα ρέστα), να μην κυνηγάει το χρήμα ντέ καί καλά, καί να περιορίσει …το ντύσιμό της στα απολύτως ελάχιστα επιτρεπτά! lol!!! Εδώ, ένα θηλυκό …Νεάντερταλ καί διπλάρωσε πλούσιον (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε! lol!!!), οι όμορφες δεν μπορούν, άμα θέλουν; Σιγά!

Καί δεύτερον, σήμερα τις άσχημες γυναίκες τις ψάχνουμε με το κυάλι!

Ας είναι καλά τα μεγάλα μεταπολεμικά «χυτήρια κράματος» των Ελληνικών υποφυλών, η Αθήνα κι η Θεσσαλονίκη (όχι πως τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας πάνε πίσω), που τις Ελληνίδες τις φτιάξαν κουκλάρες! (Θυμηθήτε πως κι ο Θησέας ανακάτεψε τις φυλές της Αττικής, προκειμένου ν’ αναζωογονήσει τον πληθυσμό.)

Βέβαια, είν’ αλήθεια πως οι ηλίθιες, όσο όμορφες καί να είναι, μάλλον πάντα θα χρειάζονται τη βοήθεια των καφετζούδων, διότι -έτσι κι αλλοιώς- δεν τις βλέπω νά ‘χουν τύχη. Άλλως τε, κι οι καφετζούδες δεν θα γίνουν κλέφτρες.

. . . . . . . . . . .

Τέλος πάντων, εμάς ουδόλως μας ενδιαφέρει ο βίος μιάς παραδόπιστης (μάγισσας, ή μή). Αντιθέτως, μας ενδιαφέρουν άλλα πράγματα: αυτά, που στο σήριαλ περάσανε φευγαλέα ως λεπτομέρειες «υποβάθρου» του μύθου.

  • Ότι, δηλαδή, η πρωταγωνίστρια Κατίνα ήταν μέλος μιάς (ας πούμε) γυναικείας αδελφότητας μαγισσών ( ; ).

Αν καί αυτή η αδελφότητα δεν πολυφαίνεται στον μύθο της τηλεοπτικής σειράς, κι ακόμη περισσότερο (αν θυμάμαι καλά) δεν φάνηκε ποτέ ότι επεχείρισε ομαδική μαγεία σε κάποια περίσταση.

  • Ότι αυτή η «μαγική αδελφότητα» είχε καί το αντίπαλον δέος, μιά «μαύρη» αδελφότητα μαγισσών. (Αυτές της πρωταγωνίστριας υποτίθεται πως ήταν από την καλή πλευρά.)
  • Ότι η αντίπαλη «μαύρη» μαγική αδελφότητα ήταν πιό ισχυρή!

Διότι, σε κάποιο επεισόδιο, η πρωταγωνίστρια βρίσκει έναν κρύσταλλο (ναί!) με μαγικές ιδιότητες, τον οποίο, όμως, εκβιάζεται / αναγκάζεται να παραδώσει στα χέρια της αρχηγού της αντίπαλης (της «μαύρης») ομάδας.

. . . . . . . . . . .

Τί συμπεραίνουμε απ’ όλ’ αυτά;

Πως στην Σμύρνη πρό του 1922 εξακολουθούσε να δρά ένα είδος μητριαρχικού ιερατείου. Αδύναμο, όμως· καί της πλάκας, συγκριτικά με τα αρχαία αντίστοιχα. Χλωμή σκιά καί ψόφιος απόηχος εκείνων!

Εάν πράγματι αυτό το γυναικείο ιερατείο είχε δύναμη, θα βοηθούσε να νικήσει ο Ελληνικός Στρατός! Όμως, όχι μόνο δεν μπόρεσε να βοηθήσει, αλλά δεν νοιάστηκε κάν να βοηθήσει!

Γιατί;

Διότι, προφανώς, τα ευκατάστατα (ή ακόμη καί τα όχι ευκατάστατα) άτομα της Σμύρνης είχαν το αφελές (έως ανόητο) σκεπτικό, που είχαν καί οι προύχοντες των Ποντίων (καί πήραν τον λαό τους στο λαιμό τους) : ότι με τους Τούρκους τα πηγαίνανε καλά ( ; ) επί αιώνες. Τώωωωρα θα τα χαλάγανε, επειδή ήρθε ο Ελληνικός Στρατός;

[Είναι, πάντως, σχεδόν σίγουρο πως η πρωταγωνίστρια, ως μισή Τουρκάλα -από πατρικής πλευράς της-, δεν θα νοιαζόταν να βοηθήσει τον Στρατό μας.

Βέβαια, αυτό το «Τουρκάλα» παίζει να ερμηνεύεται ως όχι αυθεντική Μογγολόσπορη με πράσινα μάτια κι εξογκωμένα ζυγωματικά, αλλά -τρίς χειρότερα!- ως Κρόνια Πελασγή. Έ! Τότε είναι, που όχι μόνον δεν θα βοηθούσε, αλλά θα συγκέντρωνε όλες τις μαγικές δυνάμεις της γιά να βάλει φρένο στην επέλαση του Στρατού μας!… Καί, απ’ όσο κόβω φάτσα στο εξώφυλλο του βιβλίου, τέτοια ήταν!

Γι’ αυτό από την όλη εξιστόρηση του βίου της απουσιάζει παντελώς κάθε πατριωτική αναφορά υπέρ Ελλάδος.]

Αντιθέτως, μου φαίνεται πως όλο αυτό το ανακάτεμα του κατώτερου αστρικού (με τις καφεμαντείες καί τις γητειές – καί μάλλον ευρύτατα διαδεδομένο στον ντόπιο πληθυσμό) είναι αυτό, που έφτιαξε το αιθερικό κλίμα, ώστε να μας πάρει ο Ακατονόμαστος καί να μας σηκώσει. Δεν ήταν, δηλαδή, μονάχα οι Άγγλοι κι οι προδότες, που βάλαν το χεράκι τους γιά την καταστροφή.

. . . . . . . . . . .

Δεν ξέρω αν η πρωταγωνίστρια έκλαψε, που είδε (από απόσταση ασφαλείας – την είχε κοπανήσει εγκαίρως στην ηπειρωτική Ελλάδα) την πόλη της να καίγεται καί τους Τσέτες να σφάζουν τους συμπατριώτες της. Δεν γνωρίζω, αλλά καί δεν με νοιάζει. Το ερώτημα είναι:

Έχει κάποια αξία η Πατρίδα, μπροστά στα λεφτά που τσεπώνεις;

Οι σημερινοί πωλητικοί καί οι παρατρεχάμενοί τους είναι σαφέστατοι: όχι!

Τώρα, δεν γνωρίζω τί θ’ απαντούσε η «μάγισσα Κατίνα»· αλλά, ξέρω πως η μαγεία δεν έχει καμμία αξία, αν τη χρησιμοποιείς γιά μαλακίες.

(συνεχίζεται