. . . . . . . . . . .

vii. Ισλάμ

Όταν δεν πετυχαίνει ο Φαύλος, πετυχαίνει ο Μωάμεθ!

Δεν είναι ακριβώς έτσι η παροιμία, αλλά…

Ο Μωάμεθ, παρά το ότι ίδρυσε δική του θρησκεία, ήταν ιουδαίος. (Αυτό, θέλω να το συνειδητοποιήσετε! Πάντως, σε κάποια θρησκεία πίστευε· μωαμεθανός …δέν ήταν! lol!!!) Γι’ αυτό καί η θρησκεία του μοιάζει τόσο πολύ με την ιουδαϊκή.

[Πχ δεν τρώνε χοιρινό κρέας· ή κάνουν περιτομή – οι σουνίτες. Ειδικά γιά την περιτομή, λέγεται πως δεν αναφέρεται πουθενά στο Κοράνι!… Οπότε, καταλαβαίνετε! (Τί να καταλάβετε; ότι το καπέλλωμα δεν γίνεται πάντα μέσωι γραπτών κανόνων. Αυτό να καταλάβετε.)

Όθεν, γιά να επιβεβαιώσω (ή ν’ απορρίψω) αυτό το γεγονός, έψαξα στο Διαδίκτυο γιά το Κοράνι σε pdf στα Αγγλικά· καί το βρήκα. (Σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2.) Έβαλα το ψαχτήρι του pdf viewer να βρεί τη λέξη «circumcision» – αλλά δέεεεεννννν!!! Πράγματι δεν υπάρχει ούτε μία αναγραφή της στο κείμενο. Άρα, αφού δεν αποτελεί γραπτή ιερή τους υποχρέωση, γιατί την κάνουν;

Δεν ξέρω αν σας παρηγορεί αυτό, αλλά προφανέστατα το φαινόμενο «Ζά» δεν είναι μόνο δικό μας προνόμιο· είναι παγκόσμιο. Δεν επαρκούν ούτε εκατό Παλιούρες, γιά να το συμμαζέψουν.]

Δεν θα επιμείνω σε λεπτομέρειες. Πιστεύω, όμως (ούτε λίγο, ούτε πολύ) ότι αυτή η θρησκεία ιδρύθηκε ως ένοπλος βραχίονας των Κρονίων εναντίον της εξελληνιζόμενης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας! Εκεί, δηλαδή, όπου απέτυχε ο Φαύλος να μας καπελλώσει με το μπλά-μπλά, ίσως επετύγχαναν ορδές ενόπλων· όχι απλά να μας καπελλώσουν, αλλά να μας αλλάξουν τον αδόξαστο – (καί) στην κυριολεξία!

Συνομωσιολογία; (Ειδικά, επειδή ο μωαμεθανισμός ιδρύθηκε πολύ μακριά από τον Ελλαδικό χώρο.)

Δεν θα τό ‘λεγα.

Γιατί;

Προσέξτε:

  • Θέλεις να ιδρύσεις μιά νέα θρησκεία; Ό-κέϋ.
  • Βλέπεις πως αποκτάς οπαδούς / πιστούς καί η θρησκεία σου διαδίδεται; Ό-κέϋ.
  • Χαίρεσαι, που προχωράει κατ’ ευχήν καί ειρηνικώς το -όποιο- πνευματικό σου έργο; Ό-κέϋ.

Την στρατιωτική επίθεση, όμως, εναντίον των (μακρυνών γιά σένα) εδαφών της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (αλλά καί εναντίον άλλων -επίσης μακριά από την πατρίδα σου- εθνών, πχ των Περσών), τί σκατά τη θες;

Καί γιατί βάζεις ως προαπαιτούμενο κανόνα της θρηκείας σου τον ένοπλο αγώνα εναντίον των «απίστων» μέχρι τελικής πτώσεως;

Καί γιατί λες πως, όσα εδάφη κατείχες (ή έτυχε να καταλάβεις) κάποτε, σου ανήκουν μέχρι συντελείας του κόσμου;

. . . . . . . . . . .

Γιά να καταλάβετε κάπως καλύτερα το κλίμα της εποχής των πρώτων χρόνων της στρατιωτικής εξάπλωσης του ισλάμ: όταν η Αλεξάνδρεια έπεσε (γιά πρώτη φορά) στους Άραβες (κυρίως, επειδή δεν την βοήθησε η Κωνσταντινούπολη με ενισχύσεις), την πολιορκούσαν εφτάμιση χιλιάδες Άραβες κατσαπλιάδες απέξω, με δώδεκα χιλιάδες στρατιώτες του τακτικού Ρωμαίκού στρατού από μέσα… αλλά οι φανατισμένοι πολιορκητές δεν μάσησαν.

Άσε καί τα χάλια των ημετέρων αυτοκρατόρων, που δώσαν αρκετές αφορμές ν’ ανοίξει η όρεξη των μουσλιμιών (καί παντός άλλου ενδιαφερομένου)!

Ο μέν Ηράκλειος ήθελε να μεταφέρει την πρωτεύουσα στην …Καρχηδόνα! (Καλά διαβάσατε! Στην έδρα των πάλαι Φοινίκων, δηλαδή. Τον απέτρεψε ο πατριάρχης Σέργιος Α’.) Οι διάδοχοί του, πάλι (Κωνσταντίνος Γ’ / Ηρακλεωνάς / Κώνστας Β’), ενεπλάκησαν με την αίρεση του μονοθελητισμού, δηλαδή μιά βιτρίνα του μονοφυσιτισμού, δηλαδή μιά βιτρίνα της Κρόνιας διείσδυσης στο ιερατείο…

Οπότε, ήταν στραβό το κλίμα, τό ‘φαγε κι ο γάϊδαρος. Οι -μωαμεθανοί, πλέον- Άραβες κάνουν γιά πρώτη φορά επιδρομές (με στόλο δικό τους!) στην Κρήτη, καί καταλαμβάνουν σιγά-σιγά όλα τα νότια παράλια της Μεσογείου· τα οποία, βεβαίως, χάνονται γιά το Βυζάντιο.

Λοιπόν, οι στρατιωτικές κατακτήσεις, που έφτασαν τους ξυπόλητους καμηλιέρηδες μωαμεθανούς Άραβες μέχρι το Πουατιέ, ήταν τυχαίες;

Ή, μήπως, εφαρμογή ενός καλώς καταστρωμένου σχεδίου:

  • που λάμβανε υπ’ όψιν του μέχρι καί την εσωτερική κατάσταση των αντιπάλων κρατών,
  • που αποτολμούσε στρατιωτικώς ενέργειες, που μέχρι τότε δεν είχαν ξαναγίνει (πχ οι καμηλιέρηδες να γίνουν ναύτες!),
  • καί που το οργάνωσαν «κάποιοι» από τα παρασκήνια;

«Συνομωσιολογία», όλ’ αυτά;

Αλλά, ακόμη καί μετά από τόσους αιώνες, που οι Άραβες είδαν πως οι αυτοκρατορίες δεν διατηρούνται (αλλά γίνονται κομμάτια), καί που το ρίξαν έξω, μήπως οι ίδιοι «κάποιοι» στις μέρες μας δεν είναι αυτοί που εργαλειοποιούν το ισλάμ καί το ξαναφέρνουν στις άγριες πρώτες πολεμικές / επεκτατικές μέρες του;

Καί τί «κάποιοι»… Ποιός κυβερνάει τις ηπαπάρα, μωρέ;

. . . . . . . . . . .

Οπότε, ΝΑΙ! Δεν πρόκειται γιά μιά κάποια τυχαία θρησκεία καποιανών τυχαίων αγρίων, που απλώς την είδαν έτσι τη δουλειά· αλλά γιά οργανωμένο σχέδιο με προοπτική αιώνων – μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι σκοποί του. Οι θρησκευτικοί κανόνες απλώς είναι το «φύλλο συκής» μπροστά στους (όχι κρυμμένους, γιά όποιον έχει μυαλό στο κεφάλι του) σκοπούς του σχεδίου αυτού.

. . . . . . . . . . .

Υστερόγραφα στην υποενότητα:

Το πρώτο:

Στο μυθιστόρημα «Επιστροφή από τη λήθη», εκφράζεται η άποψη πως ναί μέν, το ισλάμ είναι θρησκεία όντως επίτηδες φτιαγμένη γιά κάποιον σκοπό, αλλά οι κατασκευαστές της είναι οι Βυζαντινοί! Ο δέ σκοπός (αν θυμάμαι καλά, μετά από τόσα χρόνια που το διάβασα) ήταν να πλαγιοκοπήσουν οι Βυζαντινοί άλλους λαούς, μαχόμενοι «δι’ αντιπροσώπων» – όπως λέει η σύγχρονη στρατιωτική ορολογία.

Δεν βγάζει νόημα.

Αντιθέτως, αν δείς πλαγιοκόπηση «δι’ αντιπροσώπων» (από κάποιους -αφ’ εαυτών αδυνάμους– πονηρούς) μιάς εξελληνιζόμενης αυτοκρατορίας, βγάζει καί παραβγάζει.

Η δέ περίφημη ρήση, που λέει ότι οι «Ρωμαίοι» θα νικήσουν μετά την ήττα τους (εδώ – κεφάλαιο 30, στίχος 3), δεν είδα να πολυγίνεται σεβαστή. (Βλέπε Τουρκοκρατία.)

. . . . . . . . . . .

Το δεύτερο:

Ακόμη μία περίπτωση, που αποδεικνεύει πως παγκοσμίως ελάχιστοι είναι ικανοί να σκέπτονται. (Εμάς τους σκεπτόμενους, πρέπει να μας εντάξουν σε πρόγραμμα προστασίας ειδών υπό εξαφάνιση!)

Ωραία!… Λένε όλοι ότι με τον Μωάμεθ οι Άραβες ασπάστηκαν το ισλάμ. Ναί, αλλά τί θρησκεία είχαν ΠΡΙΝ;

Καλή ερώτηση, έ;

Ναί, αλλά πόσοι το ρωτάνε αυτό; πόσοι αναρωτιούνται; Ελάχιστοι. (Καί πάντως όχι μαθητές-ξυπνοπούλια στο μάθημα της Ιστορίας! 🙂 ) Που θά ‘πρεπε τέτοιες ερωτήσεις να προκύπτουν σχεδόν αυτομάτως στον σημερινό υπερπληροφορημένο άνθρωπο, ειδικά σε πολίτη Δυτικού τύπου κοινωνιών. (Κερδίσαμε την πληροφορία, αλλά χάσαμε τη νόηση…)

Παγκοσμίως, δέ, η βιβλιογραφία είναι άλλο τόσο ελάχιστη (σχετικώς). Εν πάσει περιπτώσει, θα βρήτε κάμποσες αναφορές σε σχετικό άρθρο της Γουΐκι· αν καί μιά προσεκτική ματιά δείχνει πως η βιβλιογραφία δεν είναι «επί τούτου», αλλά πχ γιά τους Νεστοριανούς χριστιανούς στην Αραβική χερσόνησο, κτλ. Οπότε, το θέμα των ιθαγενών προ-ισλαμικών θρησκειών της περιοχής καλύπτεται «από σπόντα», θα λέγαμε.

. . . . . . . . . . .

viii. Όρος Λάτρος – Άγιο Όρος

Όρος Λάτρος, ή στον παλαιότερο (Πελασγικό) τύπο του: Λάτμος.

Άγνωστο στους πολλούς, όμως απετέλεσε το Άγιο Όρος πρίν το Άγιο Όρος. Δεν μπόρεσα να βρω ακριβή γεωγραφική αναφορά της θέσης του, αλλά βρίσκεται κάπου μέσα στην επισημασμένη περιοχή (υποτίθεται, κοντά στην αρχαία Μίλητο) :

Μέσα στο στόμα του λύκου, δηλαδή!!!

[Αν αναρωτηθεί κανείς γιατί πήγαν εκεί, κι όχι κάπου αλλού, ειλικρινά δεν γνωρίζω. Είναι, λέει, το τοπίο «φιλέρημον» καί φοβερό – ό,τι πρέπει γιά μοναχισμό, δηλαδή. Αλλά, βλέπετε: ούτε η υπόλοιπη Μ. Ασία έπαιξε ως επιλογή, ούτε τα νησιά μας, ούτε η ηπειρωτική Ελλάδα, ούτε κάν η μΠόλις, ούτε ξέρω ‘γώ η Θράκη.

Άρα, τί να σκεφτούμε σύμφωνα με τα προεκτεθέντα;…]

Δύο καλοί σύνδεσμοι (πρώτος, δεύτερος) κι ένα βιβλίο (δεν το έχω διαβάσει) μας πληροφορούν ότι εκεί δημιουργήθηκε μιά συστάδα, μιά κοινότητα μοναστηριών, από μοναχούς διωγμένους από Αίγυπτο καί Αραβία. Πρώτα από σφαγές Αιθιόπων, μετά από σφαγές Αράβων… ενώι οι (μονοφυσίτες) Νεστοριανοί (μοναχοί καί μή) των περιοχών εκείνων όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά προσεχώρησαν μετά χαράς στους Άραβες! (Το «προσεχώρησαν» δεν ξέρω αν σημαίνει καί αλλαξοπιστία.) Καί αιτία της προσχωρήσεως, λέει, ήταν η βαρειά φορολογία που τρώγανε από τους Βυζαντινούς. (Χμμμ… Επί πέντε καί πλέον αιώνες, από τον 6ο μέχρι τον 11ο -κι αργότερα-, αυτό το κράτος δεν έβαλε μυαλό. Τί περίμενες μετά; Να μή γίνει σκορποχώρι; )

Τα μοναστήρια αυτά επέζησαν μέχρι καί τον 11ο μΧ αιώνα, οπότε -υποτίθεται πως- έσβησαν σιγά-σιγά, όσο προχωρούσαν στις κατακτήσεις των περιοχών αυτών οι Τούρκοι.

Όμως, κι απ’ αυτά είχαμε κύμα φυγής, καί μάλιστα πρίν καλά-καλά πατήσουν εκεί το πόδι τους οι εκ Νότου προερχόμενοι μοναχοί!!! Αιτία, η Εικονομαχία – λέει. Οι μοναχοί αυτοί μετά πήγαν στα νησιά του Αιγαίου, αλλά καί στον Άθω. (Στην μΠόλιν δεν πλησίαζαν!) Οπότε, αν διαβάσουμε την ιστορία του Αγίου Όρους (έτσι, πρόχειρα, στον σύνδεσμο της Γουΐκι), θα δούμε ότι οι κάπως επιβεβαιωμένες αρχές του μοναχισμού εκεί (σε αντίθεση με τις θρυλούμενες του 4ου αιώνα μΧ) ανάγονται στο δεύτερο μισό του 9ου αιώνα (850 μΧ καί εντεύθεν).

Δηλαδή, κάπως σα ν’ αλλάζεις ταχύτητες στο αυτοκίνητο: τελειώνει το Λάτρος, ξεκινάει ο Άθως!

Αν το δούμε, όμως, καί λίγο διαφορετικά… Δεν είναι κάπως σαν τους πραγματικούς ορθοδόξους μοναχούς να τους διώχνει το μέρος εκείνο της Μ. Ασίας;

Γιά σκεφθήτε το, λίγο!

Κι αν κάνουμε προεκτάσεις… Μήπως, τελικώς, αρχαία Ελλάδα, Ορθοδοξία (αυτή, που …δεν γνωρίζουμε – όχι τα κεριά καί τα λιβάνια!), Ελληνικό φρόνημα αποτελούν ένα πακέτο αδιάσπαστο;

Σατματάω εδώ, διότι ξεφεύγουμε κατά πολύ.

. . . . . . . . . . .

ix. Συμπεράσματα ενότητας

Τί βλέπουμε, τί καταλαβαίνουμε από την πορεία του χριστιανισμού τους πρώτους δέκα αιώνες;

Πολλά.

Θα περιοριστούμε, όμως, σε κάποιες χοντρές επισημάνσεις.

. . . . . . . . . . .

Η πρώτη, ότι τα Κρόνια σχέδια προχωράνε κρυμμένα πλέον. Ή, έστω, μισοκρυμμένα.

Ειδικά τον τελευταίο καιρό, πέφτουν οι μάσκες των Κρονίων καί δεν χρησιμοποιούνται προσχήματα απ’ αυτούς. Αλλά, τους πρώτους δέκα χριστιανικούς αιώνες, δεν σήκωνε. Δρούσαν υπογείως. Οι όποιες διαμάχες Διΐων-Κρονίων καθ’ όλη αυτή την περίοδο (πχ εγκατάλειψη Λάτρου) ποτέ δεν είδαν το φώς. Έγιναν στα σκοτεινά – καί χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, πολύ σοβαρή μελέτη της Ιστορίας, γιά ν’ αποκαλυφθούν.

Τώρα, εντάξει· οι Κρόνιοι είχαν κάθε λόγο να κρύβωνται. Το γιατί, όμως, η δική μας πλευρά έκανε επίσης την πάπια καί δεν τους ξεμπρόστιασε, δεν το γνωρίζω. Βλέπετε, άλλο είναι το να κάτσεις να γράψεις κείμενο (με πολιτισμένη ορολογία) θεολογικής αντίκρουσης πχ αιρετικών μονοφυσιτικών δοξασιών, κι άλλο είναι το να βροντοφωνάξεις: «- Άει σιχτήρ, κι εσύ, κι οι Κρόνιοι ανθρωποθυσιαστές που βρίσκονται από πίσω σου!»

Άρα, γιατί σιώπησαν σε τέτοιο βαθμό οι δικοί μας; από φόβο («των ιουδαίων») ;

Μπά, δεν νομίζω. Από σκοπιμότητα το κάνανε. Μόνο που κι εδώ θέλει πολλή κουβέντα το γιατί ακριβώς.

. . . . . . . . . . .

Η δεύτερη διαπίστωση: ότι πράγματι υπάρχουν τέτοια σχέδια· καί δή με μακροχρόνιες συνέπειες, τις οποίες εξ αρχής δεν πιάνει το μάτι σου. Πάντως, ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται.

Νά, ας πούμε η επιβολή της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου της Ορθοδοξίας: συνέπειες αυτού του με το στανιό δόγματος υπήρξαν τόσο ο (ούλτρα φιλοϊουδαϊκός κλασικός) προτεσταντισμός, όσο καί πχ ο τεκτονισμός· όπου, σ’ αυτόν τον τελευταίο, όλη του η παραμυθολογία τριγυρνάει γύρω από τον ναό του «Σολομώντα» καί τον υποθετικό αρχιτέκτονά του, κάποιον Χιράμ Αμπίφφ. Κι όπου υποδέχονται τους νεοφώτιστους «πιστούς» με τη Βίβλο ανοιγμένη σε συγκεκριμένη σελίδα της «ΠΔ». Διότι, λέει, η «ΠΔ» είναι κοινή σε όλες τις «αβρααμικές» θρησκείες.

Εάν, όμως, τα χριστιανικά έθνη της Δύσης ΔΕΝ υιοθετούσαν την «ΠΔ» ως ιερό βιβλίο, αναρωτιέται κανείς αν καλά-καλά θα υπήρχε τεκτονισμός!!!… με ό,τι συνεπάγεται αυτό!

. . . . . . . . . . .

[Κυρίως, όμως, αγγλίτσα καί ηπαπάρα δεν θα έβρισκαν πρόθυμους πράκτορες γιά τα συμφέροντά τους, ώστε να μπορούν να κάνουν τον υπόλοιπο κόσμο «ώπα!». Θα είχαμε γλυτώσει από καμπόσους πολέμους καί κάμποσες σφαγές, ευνοούντες/-σες τα κωλολεφτά καί τα κωλοσυμφέροντα των Αγγλοσαξόνων, δηλαδή.

Κι αν ο χαρακτηρισμός «πράκτορες» ξυνίζει στους τέκτονες, θα τους πω μονάχα το εξής: γιά κάποιον ορθόδοξο χριστιανό, αφεντικό του είναι το πατριαρχείο στημΜπόλιν, με τον Βοθρολυμαίο – είτε του αρέσει του χριστιανού αυτό, είτε του ξυνίζει. Γιά τους τέκτονες, τώρα, αφεντικό τους είναι η Μεγάλη Στοά του 1717 της αγγλίτσας – καί ο όπισθεν αυτής ευρισκόμενος «καθοδηγητής» βασιλικός θρόνος του Ηνωμένου Βασιλείου. Είτε τους αρέσει, είτε τους ξυνίζει.

Καί βλέπουμε καθαρά πως: οι «επαναστάτες» τέκτονες της εποχής του Μότσαρτ έκαναν μέν ώπα! όλη την Ευρώπη καί τους βασιλικούς θρόνους της, αλλά τον θρόνο της αγγλίτσας του κάνανε δύσοσμον αέρα στα τέτοια του – με το συμπάθειο.

Το έχω πεί: οι τέκτονες είναι μεν αρμοδιότητος παπάδων (ως σέχτα) καί αρμοδιότητος ψυχιάτρων (ευνόητο το γιατί! 🙂 ), αλλά το χειρότερο είναι πως αποτελούν την αιχμή του δόρατος του αγγλοφώνου ιμπεριαλισμού. (Κι αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει καί μας ζεματάει εμάς, ως Έλληνες. Όχι τα βαλσαμωμένα κοκκοράκια, ή τα κρανία με τους γλόμπους στη θέση των ματιών.)

(…Πράγμα, όμως, που ειρήσθω: αυτοί, που φωνάζουν: «- Φονιάδες των λαών, Αμέ-ρί-κάνοι!», δεν θέλουν να το βλέπουν ούτε στα όνειρά τους. Κι όταν τους λες τίποτε σχετικό, παρατηρούν το ταβάνι, να δούν αν είναι όμορφο! Δεν ξέρω αν σημαίνει κάτι αυτό! 🙂 )

Τέλος, καί δεν δέχομαι κουβέντα επ’ αυτών. Στη ρημαδοζωή αυτή, είσαι ό,τι επιλέξεις.]

. . . . . . . . . . .

Φυσικά, η υιοθέτηση της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου οδηγεί καί σε κάθε πιθανής μορφής έτερον καπέλλωμα. Μόνο που δεν θέλω να επεκταθώ. (…Αν καί με γαργαλάει να μιλήσω γιά μόνιμη, διαχρονική «θρησκευτική» …ασυλία ατόμων, που κανονικά δεν θά ‘πρεπε να την είχαν. Κάτι σαν την αισχρή «ασυλία» των εγχωρίων πωλητικάντηδων, δηλαδή.)

. . . . . . . . . . .

Επισήμανση καί διαπίστωση τρίτη: ότι η καλύτερη περίπτωση, γιά να περάσεις στον λαό ό,τι θέλεις, είναι να είσαι απόλυτος εξουσιαστής του! Αλλά, ακόμη αν δεν είσαι εσύ ο τέρμα επάνω άρχοντας, γιά να περάσεις την άποψή σου στο πόπολο, αρκεί να προσεταιριστείς τον άρχοντα! (Τί να παιδεύεσαι, τώρα, με λαϊκά κινήματα; να προσπαθείς να πείσεις τον πάσα έναν -το κάθε «Ζό», δηλαδή- καί να περιμένεις αποτέλεσμα;… Ποιός ζή, ποιός πεθαίνει με δαύτα!)

Εντάξει, αυτή είναι αρχή με διαχρονική ισχύ· αν καί οι λαϊκές επαναστάσεις μπορούν ν’ ανατρέψουν κάποιον, που κάθησε στην καμπούρα του λαού – ή τους νόμους του. (Σε απλούτερη περίπτωση, προλαβαίνει καί τον παίρνει ο Χάρος. Αν καί, όπως επισημαίνει ο Τσιφόρος στις «Σταυροφορίες» του, πολλές φορές ο λαός νοσταλγεί …τον προηγούμενο!) Ωστόσο, τουλάχιστον όσο ζή ο δικτάτωρ, ο λαός τρώει το κλύσμα καί υποφέρει.

Ακόμη χειρότερα είναι όταν το κλύσμα το τρώς σιγά-σιγά καί γλυκά-γλυκά, σχεδόν ανεπαίσθητα. Νά, γιά παράδειγμα, δύο όχι μανάβηδες του Πέραν, αλλά κοτζάμ πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως (Νεστόριος, Σέργιος Α’) απεδείχθησαν ψιλοαιρετικοί. (Νομίζω υπάρχουν κι άλλοι, αλλ’ ας μην επεκταθούμε.) Ποιοί; Οι ίδιοι οι επικεφαλής της Ορθοδοξίας!!! Αλλά, γιατί να εκπλησσόμαστε; ο «πανθρησκειαστής» Βοθρολυμαίος, τί το διαφορετικό πράττει σήμερα;

Μπερδεγουέη: οι δύο προαναφερθέντες λεβέντες, Συριακής καταγωγής. Ο Βοθρολυμαίος, από Ίμβρο. Σας θυμίζουν κάτι αυτά τα μέρη; Καί δεν εννοώ ευχάριστες αναμνήσεις από καλοκαιρινές διακοπές! 🙂

Να τελειώσω την αναφορά στους επικεφαλής άρχοντες (κοσμικούς, ή θρησκευτικούς), με το ότι στους δέκα πρώτους χριστιανικούς αυτούς αιώνες (άντε, στους …δεκάμιση!) πρόλαβαν κι έγιναν δύο εκκλησιαστικά «Σχίσματα»!!! Αμφότερα «εκ των άνω», όχι προερχόμενα από λαϊκό κίνημα.

. . . . . . . . . . .

Τέταρτον: τα μητριαρχικά ιερατεία δεν έδρασαν στα φανερά.

Ο (προφανής) λόγος, είναι πως ο χριστιανισμός εξ αρχής απέκλεισε τις γυναίκες από ιέρειες. (Τους επέτρεψε μονάχα να γίνονται άντε, μέχρι διακόνισσες -τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, σήμερα όχι- καί καλόγριες.) Βέβαια, σήμερα κάτι Αγγλικανοί καί λοιποί τις ξαναβάλανε στο ιερατείο· καί βέβαια, ο καλός Θεός έπλασε δύο φύλα, άρα καί οι γυναίκες δικαιούνται ιερωσύνης κανονικώτατα – όπως κάποτε. Αλλά, όλοι αυτοί οι προτεστάντες αυθαιρετούν. (Αν μή τί άλλο, όσα κάνουν, δεν είναι κοινής αποδοχής.) Κι όσον αφορά την Ορθοδοξία καί τις Οικουμενικές Συνόδους, είναι σαφώς αιρετικοί.

Ο …λόγος του λόγου, είναι πως ο χριστιανισμός, ως «αρσενική» θρησκεία (μάλλον γεροντοκρατική, πιό σωστά) απέκλεισε οποιαδήποτε αναφορά στη «Μεγάλη Μητέρα» των παλαιών θρησκειών. Την οποία «Μεγάλη Μητέρα» κατά κάποιο τρόπο δογματικώς την «εξόρισε» στον ουρανό, βάζοντας τώρα πιά την Παναγία να κουβαλάει τον παλιό εκείνον συμβολισμό.

[Αν καί η Παναγία ουσιαστικώς κουβαλάει τον συμβολισμό της θεάς Αθηνάς· τώρα, γιατί καί πώς καί τί λεπτομέρειες κι από πού προκύπτει ότι η θεά Αθηνά μπορεί να επωμιστεί -καί- τον ρόλο μητέρας, μή ρωτάτε. Δεν θα επεκταθώ, διότι με την κουβέντα αυτήν θα γεράσουμε!

Δεν θα μιλήσω ούτε καί γιά το αν τέτοιες δογματικές δομήσεις έλαβαν χώραν στην Ορθοδοξία, επειδή στο λαϊκό ασυνείδητο ήταν βαθειά ριζωμένες κάποιες παλιές αντιλήψεις, άρα επήλθε συμβιβασμός, κτλ κτλ. Άμα θέλετε βαθειά έρευνα επ’ αυτών, ψάξτε εσείς.]

Επίσης, ένας άλλος κρυμμένος λόγος, είναι πως ο χριστιανισμός επέβαλε -καί πάλι, μή ρωτάτε γιατί· έχει να κάνει με την πνευματική ανέλιξη του ανθρωπίνου είδους– την αναίμακτο θυσία. (Εντάξει, το Πάσχα εμείς οι Ελληνάρες του δίνουμε καί καταλαβαίνει! Άλλο αυτό! 🙂 ) Που σημαίνει, ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αίμα στις τελετουργίες του ούτε γι’ αστείο. Όμως, οι γυναίκες έχουν περίοδο…

…Κι άμα μας προκύψει (αν επιτρεπόταν, δηλαδή) καμιά ορθόδοξη ιέρεια, που όμως στα μουλωχτά να είναι ιέρεια της «Μεγάλης Μητέρας», καί χρησιμοποιήσει το αίμα της περιόδου της σε τελετουργίες, τί κάμνωμεν; Ά;

Ακόμη χειρότερα, με όλ’ αυτά τα: «σώμα καί αίμα Χριστού», σκέψου νά ‘μπαιναν απ’ το παράθυρο στην Ορθοδοξία τίποτε Βακχίδες! Εκεί να δείς Κρονολατρεία, έστω κι …επετειακή!… Να μαστουρώνουν, να σκοτώνουν, καί να τρώνε ωμούς ανθρώπους!!! (Βλέπε Ορφέα. Σάμπως οι τελετές του βουντού περνάνε σχετικά ανώδυνα, μονάχα με μαστούρα, ή έχουν κι άλλα – που δεν μας τα λέει ο κινηματογράφος; ) Δεν θέλω ούτε να σκέπτομαι τις συνέπειες.

Οπότε, οι γυναίκες αποκλείονται διά ροπάλου από ιέρειες της Ορθοδοξίας, καί τέλος.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, άμα συνηθίσεις στο γλυκό, δεν το κόβεις εύκολα! 🙂 Είναι δυνατόν τα μητριαρχικά ιερατεία να δρούσαν τόσους αιώνες, αλλά να σταμάτησαν, επειδή ήρθε κάποιος χριστιανισμός; Σαφώς όχι!

Συνέχισαν να δρούν. Αλλά …ιεροκρυφίως. Πιθανώτατα κρυμμένα υπό τη μορφή επιρροής ισχυρών γυναικών (συζύγων, παλλακίδων… ακόμη καί -γιατί όχι;- πορνών) επάνω σε ισχυρούς άντρες άρχοντες. Μόνο που, όπως έγραψε κάποτε κι ο Ροΐδης, τέτοιες μελέτες (γιά τέτοια δύσκολα καί με έλλειψη αρκετών τεκμηρίων ιστορικά αντικείμενα, δηλαδή) είναι προσιτές «…εις μόνους τους διδάκτορας καί τους σκώληκας των βιβλιοθηκών»! Ημείς, καί ως μή ακαδημαϊκοί ιστορικοί της καριέρας, δεν διαθέτομεν τέτοιες πολυτέλειες χρόνου, να διώχνουμε σκουλήκια απ’ τα βιβλία! 🙂

Μία καί μοναδική φορά σ’ όλη αυτή την περίοδο έδρασε ένα (ας το πούμε λιγάκι καταχρηστικώς) γυναικείο ιερατείο στα φανερά· αλλά κι αυτό όχι στην Ελλάδα, όχι στη Μ. Ασία, καί όχι Κρόνιο. Ήταν ευεργετικό, τήρησε καί δίδαξε την Ιατρική καί τη Βοτανολογία των αρχαίων Ελλήνων ιατρών, καί μάλιστα τη δίδαξε στα πανεπιστήμια! Είναι οι περίφημες «Κυρίες του Σαλέρνο»!

Στον ύστερο Μεσαίωνα, όμως, χάθηκε κι αυτό απ’ το προσκήνιο.

(συνεχίζεται)