Εν πάσει περιπτώσει, δεν θ’ αναλύσουμε σήμερα τις χιλιοσυζητημένες ιστορίες του Τρωϊκού Πολέμου. Μας αρκεί η διαμόρφωση της κατάστασης, όπως θα τη δούμε στον χάρτη.

Λοιπόν, η κατασταλαγμένη μου άποψη γιά τα αντίπαλα στρατόπεδα του Τρωϊκού, είναι η ακόλουθη:

Θυμηθήτε ότι ο αρχικός χάρτης πάει κάπου 75 με 100 χρόνια πρό Τρωϊκού. Αλλά, κρατάω στον ίδιο χάρτη καί τα αρχικά, καί τα εκάστοτε χρώματα επισημάνσεων, επειδή θέλω στο τέλος να φανεί καθαρά αυτό …που θέλω να φανεί!

. . . . . . . . . . .

Τί σημαίνει ο χρωματικός κώδικας;

  • Το γαλάζιο είναι, φυσικά, το στρατόπεδο των Ελλήνων.

Μή σας κάνει εντύπωση, που καί η Λήμνος βρίσκεται στο στρατόπεδο των Ελλήνων· ήδη, 25-30 χρόνια μετά την επέμβαση των Αργοναυτών, η κατάσταση είχε αλλάξει. (Σας το είπα: πρέπει να μεσολάβησε άγριο ξεπάστρεμα της σφηκοφωλιάς των Κρονίων καί των λοιπών παρεμφερών στο νησί από τους Αργοναύτες· δεν εξηγείται αλλοιώς αυτή η μεταστροφή! Μόνο που δεν το αναφέρει η μυθολογική αφήγηση.)

Στη Λήμνο παρέμεινε ο -εξ Αχαιών- άρρωστος Φιλοκτήτης γιά θεραπεία· ο δέ Εύνηος, ένας από τους δίδυμους γυιούς του Ιάσονα καί της Υψιπύλης, ανεδείχθη γενναίος πολεμιστής στο πλευρό των Αχαιών… καί …γενναίος προμηθευτής Λημνιώτικου …(κατά Ροΐδη) «γενναίου» οίνου στους συμπολεμιστές του!!! (Όντως, το Λημνιώτικο λευκό κρασί, ως προερχόμενο από ξηρικό έδαφος, είναι αρκετά δυνατό.)

[Ο έτερος γυιόκας, ο Θόας, απεδείχθη μαμάκιας. Αυτό, ως παράδειγμα του ότι, ακόμη καί σε δίδυμα σώματα με 99% ίδιο ωροσκόπιο, κατοικούν τελείως διαφορετικές ψυχές.

Μπερδεγουέη, αυτές τις ιστορίες, όπου μέσα στον πυρετό του πολέμου όλοι κοιτάζουν τη νίκη καί τη δόξα, αλλά μερικοί κοιτάζουν καί το παραδάκι / το πλιάτσικο / το να κάνουν την κρίση ευκαιρία, μόνον οι Αιγόκεροι τις κάνουν! Σαφής ένδειξη ότι ο Ιάσονας γκάστρωσε την Υψιπύλη μέσα στο ζώδιο του Κριού, δηλαδή σαφώς (λίγο) μετά την εαρινή ισημερία… όταν κι έφυγε η Αργώ από την Ιωλκό. (Είπαμε… Συμπαντικές παράμετροι καθόρισαν το ταξίδι!) Άρα, τα δίδυμα γεννήθηκαν μετά από εννέα μήνες, δηλαδή βγήκαν Αιγοκεράκια!

…Φαντάζομαι, όμως, το τί έγινε σε μιά -πιθανή- συνάντηση (αν έλαβε ποτέ χώραν) μεταξύ γηραιού Ταύρου μπαμπά Ιάσονα καί -ενήλικα- Αιγόκερου γυιού, αρκετά μετά τον Τρωϊκό πλέον! Αλληλοκατηγορίες καί βρισίδια εκατέρωθεν («- …Πού έφυγες καί μας παράτησες καί μεγαλώσαμε χωρίς πατέρα!», «- Άει παράτα μας, ρέ νιάνιαρο, που μου κουβάλησες εδώ τη γκρίνια της μάνας σου! Άμα ήθελε, ας ερχόταν η ίδια να μου πεί τα παράπονά της! Εσένα τί σ’ έβαλε; δικηγόρο;», κτλ κτλ), καί σιγά μην έκανε πίσω κανείς τους! Μπλέξανε εκεί τα κέρατα!… lol!!!]

. . . . . . . . . . .

Το παράδοξο:

  • Γαλάζιο καί στην Τροία;;;

Ναί!

Πιστεύω ακράδαντα ότι η πλειονότητα του λαού της Τροίας ήταν των ίδιων φρονημάτων με τους Αχαιούς. Άλλως τε, λίγα χρόνια πρίν ο Ηρακλής έσωσε την Ησιόνη της Τροίας από ένα θαλάσσιο τέρας… αλλά δές, αναγνώστη μου, πχ καί το λήμμα «Λαοδίκη της Τροίας«. Θα διαπιστώσεις ότι οι παντρειές / συγγενολόγια / γεννήσεις παιδιών μεταξύ Τροίας καί (σημερινής) Ελλάδας έδιναν κι έπαιρναν. Που σημαίνει, ένας λαός – ο ίδιος. Που σημαίνει, όμαιμον, ομόθρησκον, κτλ κτλ.

Ωστόσο, υπήρχαν καί οι (ιεροκρυφίως εργαζόμενοι) Κρονόφρονες, οι οποίοι είχαν διεισδύσει στο ιερατείο προ αρκετού χρόνου καί το είχαν διαβρώσει. Πχ, ο Απόλλων Σμινθεύς των Τρώων ήταν ένας κατασκότεινος, εκδικητικός θεός, που περισσότερο θυμίζει τον -πολύ μεταγενέστερο- Γιαχβέ, παρά Ελληνική θεότητα· καμμία σχέση με τον δικό μας Απόλλωνα… παρά το ότι -υποτίθεται- μιλάμε γιά τον ίδιο θεό!

Αλλά καί το παλάτι ήταν διχασμένο.

Προσωπικώς, θεωρώ τον Πρίαμο καλό ανθρωπάκι καί κατά του πολέμου, αλλά είχε χάσει τον έλεγχο της χώρας του… προφανώς καί εκβιαζόμενος. Βλέπετε, εκείνος ο Πάρης μάλλον ενήργησε ως προβοκάτορας καί κατ’ εντολήν άλλων! Ο Πάρης, ο οποίος προφανώς ήταν νόθος γυιός του Πριάμου από καμιά Φοίνισσα παραδουλεύτρα, καί τον έστειλε τσομπάνο στις κατσίκες γιά ν’ αποφύγει το κοινωνικό σκάνδαλο καί γιά να μην τον έχει μέσα στα πόδια του. (Γι’ αυτό, κύριοι, ο άντρας προσέχει πού βάζει δύο πράγματα – το πρώτο εκ των οποίων είναι η υπογραφή του! Σοφές οι παροιμίες!…)

. . . . . . . . . . .

[Έτσι δρούν οι Φοίνισσες παραδουλεύτρες: Γιά μιά βραδυά ηδονής, θα ζητάνε… θ’ απαιτούν, επί το ακριβέστερον, μετά χάρες γιά μιά ζωή! Λες κι οι άλλες γυναίκες (που δεν απαιτούν) είναι ελλιπείς, ή κατώτερες …στα μπρός καί στα πίσω, καί δεν δικαιούνται δώρα γιά μιά ζωή!

Δες πχ καί ιστορία της Εσθήρ με τον ηλίθιο τότε βασιλιά των Περσών, που το μυαλό του το είχε γιά διακοσμητικό καί σκεφτόταν με το κάτω κέντρο αποφάσεων. …Αν καί ο σύνδεσμος της Γουΐκι δεν τα λέει όλα. Δεν λέει ότι ο εραστής της Εσθήρ Μαρδόνιος την πάσσαρε γιά παλλακίδα στο βασιλικό χαρέμι της Περσίας, δήθεν ως αδελφή του. Δεν λέει, ακόμη, το πώς αυτή τούμπαρε τον χαζοβασιλιά. (Παρ’ όλ’ αυτά, ψάξτε αλλού – οι σχετικές πληροφορίες κυκλοφορούν.)

Τέλος πάντων, κάτι τέτοιες «μοιραίες» θέλουν πολύ προσεκτικό «χειρισμό».

Τα ίδια ακριβώς γίνονται καί στις ηπαπάρα σήμερα, με τον δρόμο να τον ανοίγουν σημερινές «Φοίνισσες». Όπου, «δι’ ασήμαντον αφορμήν», η κάθε δημοσίας χρήσεως σαβούρα ζητάει τον ουρανό με τ’ άστρα, καί μάλιστα διά των δικαστηρίων! «- Με παρενόχλησε σεξουαλικώς, κύριε πρόεδρε, διότι μου χαμογέλασε! Να μου δώσει αποζημίωση ένα εκατομμύριο ντάλλαρζ, γιά να μου φύγει …η στεναχώρια που έχω από ‘κείνο το βράδυ!»

Ρέ, άει στα κομμάτια!… λες κι οι άλλες γυναίκες διαφέρουν μέσ’ απ’ τα εσώρρουχά τους, ή δεν κάνουν την ίδια δουλειά!

Έ, μάααα!!!… 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

Αν η κατάσταση μέσα στα τείχη του Ιλίου (σε μιά νευρική αναμονή της μοιραίας πτώσης) σας θυμίζει την κατάσταση μέσα στημΜπόλιν τον Μάϊο του 1453, δεν έχετε καθόλου άδικο! Ίδια ακριβώς φάση, ίδιες ακριβώς συνθήκες, με τους πατριώτες να μάχονται υπέρ βωμών καί εστιών, αλλά από πίσω οι διάφορες φατρίες καί τα διάφορα συμφέροντα ν’ αλωνίζουν!

Αλλά, μην ξεχνάτε, ότι κι ο από ‘δώ αρχιστράτηγος (τρομάρα του!), ο Αγαμέμνων, ήταν Κρόνιος Πελασγός ανθρωποθυσιαστής, από σόϊ ανθρωποθυσιαστών!!! Οπότε, καταλαβαίνετε τί γίνεται, όταν ο λαός αφήνει ΞΕΝΟΥΣ να μπούν ηγεμόνες του! Στην μεν περίπτωση της Τροίας, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποφευχθεί ο αδελφοκτόνος πόλεμος καί σκοτωμός, με καθαρούς Έλληνες ηγεμόνες από την από ‘δώ πλευρά, καί αδιάβρωτο ιερατείο στην από ‘κεί.

Στην δέ περίπτωση καποιανού σημερινού ψευδοκράτους με ψηφοφόρους ντίπ Ζά…

…Άσ’ το! Ήδη καταλάβατε!…

. . . . . . . . . . .

Πορτοκαλί:

  • Το πορτοκαλί είναι οι σύμμαχοι των Τρώων.

Όοολη η παραθαλάσσια περιοχή από Σμύρνη καί κάτω! Κάρες, Παίονες, Λέλεγες, καί λοιποί… αναφέρονται ονομαστικά από τον Όμηρο.

  • Η διακεκομμένη πορτοκαλί έλλειψη με το ερωτηματικό (δηλαδή, αβέβαιη) είναι, ίσως, κάποιος αρχικός πυρήνας Χετταίων (Πελασγοί κι αυτοί!) συμμάχων των Τρώων στην ενδοχώρα – Μυσία, Λυδία, κτλ.

Θυμηθήτε, όμως: οι Λυδοί τότε είχαν βασιλιά γόνο του Ηρακλή, άρα μάλλον δεν θα βοήθησαν τους Τρώες· εκτός, ίσως, από μεμονωμένες περιπτώσεις. (Παράβαλε σημερινούς Έλληνες εθελοντές στρατιώτες στην Ουκρανία, κτλ.) Άλλως τε, γνώμη μου πως οι -μεταγενέστεροι του Τρωϊκού- Χετταίοι ουσιαστικά είναι οι εκδιωχθέντες / διαφυγόντες προς ανατολάς Τρώες.

Βλέπετε, δεν ήταν μόνον ο Αινείας, που αφέθηκε να φύγει στο «καί πέντε». Ήταν κι άλλοι! Πχ ο -καί γενναίος στρατιώτης, καί καθόλου δειλός!- μάντης Έλενος (αδελφός της Κασσάνδρας), ο οποίος, όταν είδε το μάταιο του αγώνα, την κοπάνησε στη Θράκη· καί δή, αρκετά πρίν την πτώση της Τροίας.

Κάπως σαν τους Ναΐτες, που την κοπάνησαν σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα όταν κυνηγήθηκαν (αλλά καί πρίν, που έβλεπαν τη μπόρα να πλησιάζει), ή πχ στο παρακμιακό Βυζάντιο του 1350-1450, όπου αρκετοί λόγιοί του την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια προς τη Δύση (κι άφησαν στημμΠόλιν τον κάθε φελλό Νοταρά καί Γεννάδιο ν’ αλωνίζουν), ή ακόμη κι όπως κάποιοι πιό διορατικοί Σμυρνιοί μέσα στο 1922 (καί πολύ πρίν τον τρομερό Αύγουστο της χρονιάς εκείνης) έφυγαν ξέρω ‘γώ στην Αίγυπτο, έτσι καί κάποιες ομάδες Τρώων έφυγαν πρίν την επερχόμενη συμφορά – που την είδαν καθαρά να έρχεται. (Είναι περισσότερο από σίγουρο!)

Αυτοί, λοιπόν, κατά τη γνωμάρα μου, συναποτελούν τον πρώτο πυρήνα των μετέπειτα Χετταίων. Καί, φυσικά, στήσαν το βασίλειό τους πολύ πιό μέσα στην ενδοχώρα· πού να τολμήσουν να ξαναπιάσουν δυτικά παράλια, μετά τη νίκη των Ελλήνων! (Τα βόρεια παράλια, πάλι, στον Εύξεινο, ήταν ήδη καβατζωμένα από Έλληνες.)

. . . . . . . . . . .

Ειδικά γιά τους Χετταίους, πάντως, ΠΡΟΣΟΧΗ σε ό,τι διαβάζετε!

Επειδή η προϊστορία τους, δηλαδή η αρχική τους προέλευση / εγκατάσταση / αυτοχθονία στη χώρα τους, είναι ακόμη αρκετά ασαφής (καί επίτηδες αφήνεται ασαφής – το κόλπο του «μυστηρίου», άρα: «- Μή λες πολλά, διότι δεν γνωρίζεις!»), έχουν πέσει με τα μούτρα οι διάφοροι πονηροί καί γράφουν τα δικά τους επ’ αυτού.

Ουσιαστικά, υπάρχει μία τάση -κυρίως Δυτικών ιστορικών, άσε των Τουρκαλάδων- να τους αναδείξουν ως αυτόχθονες, αλλά ταυτόχρονα ΌΧΙ Έλληνικό φύλο, που σημαίνει:

  • Σημερινοί Έλληνες, περιοριστήτε στη γωνίτσα σας καί μην κάνετε όνειρα γιά μελλοντική επέκταση εκεί!
  • ΔΕΝ είναι δικές σας οι περιοχές αυτές, ποτέ δεν ήταν!
  • Άρα, ΔΕΝ έχετε (έστω, ιστορικά) δικαιώματα επ’ αυτών!
  • Άρα, καλά πάθατε το 1922!
  • …Κι άμα χρειαστεί, θα φροντίσουμε να ξαναπάθετε τα ίδια καί χειρότερα!

Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται γιά συγγραφή δήθεν σοβαρής ακαδημαϊκής Ιστορίας καθ’ υπόδειξιν («λεσχών», «υπερεσιώνε», κτλ) καί κατά …παντελόνιασμα! Ακριβώς όπως έπραξε ο (μέχρι τότε, με καλά δείγματα γραφής ιστορικός) Φαλλμεράϋερ, ο οποίος τα τσέπωσε από το Αυστριακό παλάτι καί τον Μέττερνιχ, γιά να μας καθυβρίσει. Γιατί;

Γιά να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα, ότι δηλαδή έχουμε κάποια σχέση με την αρχαία Ελλάδα των ηρώων καί του Παρθενώνα. Καί γιά να τ’ ακούνε εμμέσως καί οι λοιποί φιλόδοξοι επαναστάτες -καθ’ άπασα την Ευρώπη-, ώστε να μην κουνιένται πολύ, διότι θυμώνει η Αυστροουγγαρία! (Τότε, η επανάσταση ήταν απαγορευμένη καί ως λέξη – διότι, ειδικά στις αυτοκρατορίες, θα τους έκλεινε το μαγαζί.) Καί γιά να τ’ ακούει καί η Ρωσσία, ώστε να μη βάζει φυτίλια εξεγέρσεων σε ομοδόξους πίσω απ’ την πλάτη του Μέττερνιχ, διότι άλλα υπέγραψε μαζί του! (Μετά το Βατερλώ καί την εξουδετέρωση του Μ. Ναπολέοντα.)

Το άρθρο της Γουΐκι γιά τους Χετταίους εκφράζει αυτήν ακριβώς την άποψη: του …μυστηρίου, αλλά όχι Έλληνες, Θεός φυλάξοι!!!

. . . . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, οι Χετταίοι ήταν καθαρά Πελασγοί, κι αυτό αποδεικνύεται από τη γλώσσα τους. Το να σας αφηγηθώ / αναλύσω το πώς (ξανα)διαβάστηκε η γραπτή τους γλώσσα με τη σφηνοειδή γραφή (καί γιατί σφηνοειδής, κι όχι κάποιο Ελληνικό γραπτό αλφάβητο της εποχής – πχ Γραμμική Β’), είναι πολύ ενδιαφέρον θέμα μέν, αλλά ξεφεύγουμε πολύ, δέ. Μόνο μιά μικρή (αλλά φαρμακερή) μνεία θα κάνω αρκετά παρακάτω στο άρθρο,…

…γιά το ποιά τρομερή πρακτική σημασία μπορούν -μερικές φορές…- να έχουν οι «ανώδυνες» φιλολογικές έρευνες.

. . . . . . . . . . .

Το δεύτερο ερωτηματικό:

  • Με ερωτηματικό έχω επισημάνει καί τη Χίο (ίσως καί την περιοχή της Σμύρνης), διότι δεν γνωρίζω (ουσιαστικώς, αναλαμβάνω την ευθύνη του: «δεν θυμάμαι, καί βαρυέμαι τώρα να ψάξω») τον ρόλο που έπαιξε στον Τρωϊκό.

. . . . . . . . . . .

Η Κρήτη:

  • Ειδικά στην Κρήτη – καί χωρίς να επισημάνω ιδιαίτερη τοπική καταγωγή:

Έχουμε καί συμμάχους των Τρώων (Σαρπηδών), αλλά καί Ελληνάρες (Διομήδης)!

Αυτό, βέβαια, εξηγείται μιά χαρά με όσα σας προανέφερα, ότι ο Μίνως με τους δικούς του ήσαν ξένοι, κι όχι εντόπιοι Κρητικοί. Το μόνο που έχω να παρατηρήσω, όμως, είναι η -γιά μία ακόμη φορά- ανακολουθία της Μυθολογίας, που όμως την καταπίνουν αμάσητη οι φιλόλογοι: πώς γίνεται ο Σαρπηδών να είναι αδελφός του Μίνωα, τη στιγμή που ο Μίνωας έζησε κάπου 75 με 100 χρόνια πρίν; Το μυστικό της μακροζωΐας είχαν βρεί στην οικογένειά τους, ή ήταν παπαγάλοι καί ζούσαν 200 χρόνια; 🙂

Ευτυχώς, που ο σύνδεσμος της Γουΐκι εξηγεί πως μάλλον πρόκειται γιά σύγχυση δύο μυθολογικών προσώπων με το ίδιο όνομα… αλλά (δεν το λέει) πιθανώτατα συγγενών (το λέω εγώ! 🙂 ). Πιθανώτατα ο Σαρπηδών να ήταν εγγονός του Σαρπηδόνα, του αδερφού του Μίνωα! Στην -αρκετά πιθανή- αυτή περίπτωση, βλέπουμε πως ο αρχικός συλλογισμός μου ισχύει απόλυτα: εξακολουθεί -επί Τρωϊκού- να υπάρχει στην Κρήτη ένας πυρήνας Κρονίων Μινωϊτών, ο οποίος ήδη (δύο, τρείς γενιές πρίν) είχε βγάλει παρακλάδια στη νοτιοδυτική Μ. Ασία, δηλαδή μέσα στην επισημασμένη με το πορτοκαλί περιοχή των συμμάχων των Τρώων. Κι έτσι, τόσο οι Μινωΐτες της Κρήτης, όσο κι οι Μικρασιάτες Μινωΐτες, βοήθησαν στρατιωτικώς τους Τρώες.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Σαρπηδών αυτός δεν συμμετείχε εξ αρχής στον πόλεμο! (Κάτι σαν τους ηπαπαραίους στους δύο ΠΠ!) Είχε εμπιστοσύνη στη δύναμη της Τροίας; Ζύγιζε (πονηρά) καταστάσεις κι έκανε την πάπια μέχρι να δεί τί θα γινόταν; Κατάλαβε προς τα πού έγερνε η ζυγαριά, καί μόνο τότε έσπευσε να συμμετάσχει, ώστε ν’ αλλάξει την διαφαινόμενη τελική έκβαση του πολέμου; Σκέφθηκε πως μετά τον πόλεμο (καί σε νικηφόρα γιά τους Τρώες έκβαση) θα εξαργύρωνε αυτή τη στρατιωτική βοήθεια με τίποτε «φιλικές» εκδουλεύσεις / «ανοικοδομήσεις» / (τοκογλυφικά) δανειάκια προς τους Τρώες; (Ακριβώς ά λά ηπαπάρα, μετά το πέρας των δύο ΠΠ.)

Από Κρόνιο άτομο, όλα του είδους να τα περιμένεις! Υπολογιστικά λαμόγια του κερατά!!!

Αλλά, σαφώς δεν τον πήρε ο πόνος γιά τους Τρώες. (Είπαμε: μόνον ένας ηγετικός πυρήνας ήταν Κρόνιος. Όχι ο λαουτζίκος.) Ό,τι έκανε, το έκανε με υπολογισμό – μόνο που ατύχησε ελαφρώς. 🙂 Ο πόλεμος δεν είναι καλαμπούρι, ούτε είναι δεδομένο πως θα μας κάνει τα χατήρια.

. . . . . . . . . . .

Οι πράσινες περιοχές:

  • Αυτές τήρησαν ουδετερότητα.

Η μέν Θράκη, ευνόητο γιατί. Αν έδειχνε εύνοια προς τους Έλληνες, όπως πραγματικά το επιθυμούσε, αλλά νικούσαν οι Τρώες, που ήταν δίπλα της, θα είχε εφεξής ένα διαρκές απειλητικό αγκάθι στα πλευρά της. Αν, πάλι, έδειχνε εύνοια προς τους Τρώες, θα την είχαν στη μπούκα οι Έλληνες, ως αναξιόπιστη – κι ύποπτη ανά πάσα στιγμή να μπλοκάρει τα Στενά, αποκλείοντας τη θαλάσσια εμπορική σύνδεση με τον Εύξεινο!… μετατρέποντάς την, ίσως (με κάποια νέα εκστρατεία) σε νέα ισοπεδωμένη Τροία!

Ωστόσο, η Θράκη εν τοις πράγμασιν όντως έδειξε εύνοια προς το Ελληνικό στρατόπεδο, πουλώντας σιτάρια στους Αχαιούς καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. (Δεν τό ‘παιξε «Ε»Ε, να επιβάλει κυρώσεις! lol!!!)

Εδώ, οφείλουμε -σε παρέκβαση- ν’ αναφέρουμε το ότι οι Θράκες δεν πούλησαν σιτάρια στον Οδυσσέα, διότι αυτός προφανώς πήγε να το παίξει πονηρός καί τσαμπουκάς… καί γύρισε με άδεια χέρια. Αντιθέτως, πούλησαν μιά χαρά στον Παλαμήδη όσα σιτάρια τους ζήτησε! Διπλωμάτης ο Παλαμήδης, τους μίλησε όμορφα τους Θρακιώτες, αλλά μου φαίνεται ήταν εφοδιασμένος καί με συστατική επιστολή του Ιάσονα, φίλου του πατέρα του, του Ναύπλιου!

Η δέ Λέσβος (μπορεί καί η Μυτιλήνη! lol!!!) τήρησε ουδετερότητα, θέλοντας καί μή. Τα πλοία των Αχαιών είχαν παρκάρει δίπλα!… Δεν ήθελε πολύ ν’ αγριέψουν οι Αχαιοί καί να την κάνουν οικόπεδο, αν ο Κρόνιος πυρήνας στο νησί έκανε καμιά κουτουράδα.

Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχει ακόμη σήμερα παράδοση στο νησί (νομίζω ειδικά στο χωριό Βρίσα, ένθα καί ο καταστρεπτικός σεισμός του καλοκαιριού του 2017) ότι ο Αχιλλέας είχε αποτραβηχτεί εκεί, όταν τσακώθηκε με τον ανθρωποφάγο (τον Αγαμέμνονα, ντέ!), κι έπινε νερό από το λεγόμενο «Αχιλλοπήγαδο». Επίσης, ότι η ερωμένη του Βρυσηΐς ήταν Μυτιληνιά – καί δή, από το ίδιο ακριβώς μέρος!

Τώρα, βέβαια, θα μου πείς ότι πρόκειται γιά λαϊκές παραδόσεις, χωρίς «επίσημη» ακαδημαϊκή επιβεβαίωση. Δεν διαφωνώ· αλλά, πιστεύω ότι οι λαϊκές παραδόσεις, ακόμη κι οι πιό «τραβηγμένες», πάντα είναι καπνός με φωτιά!

. . . . . . . . . . .

Αυτά, λοιπόν, καί όσον αφορά τον Τρωϊκό Πόλεμο / τη συνεισφορά των πληροφοριών των Επών!

Αρχίζει να σχηματίζεται πιό ξεκάθαρα η εικόνα της γεωγραφικής κατανομής των Κρονίων Πελασγών Μ. Ασίας, αλλά θα χρειαστεί να συνεχίσουμε την περιδιάβαση στα ιστορικά μονοπάτια!

Συγχωρήστε μου τυχόν λάθη· είναι αναπόφευκτα. Ζωγραφίζω πρόχειρα, με χοντρές πινελιές – κι αρκεί να βγαίνει το γενικό νόημα…

…Το οποίο, νομίζω, το προσεγγίζουμε αρκετά καλά.

(συνεχίζεται