. . . . . . . . . . .

vi. Ατλάντειοι καί λοιποί Κρόνιοι στα πέριξ

Περνάνε οι αιώνες μετά τον Τρωϊκό (είπαμε: έγινε κατά τη μετάβαση από την εποχή του Ταύρου στην εποχή του Κριού, το 2,150 πΧ), οι δέ Κρόνιοι κάθονται σχετικά ήσυχα… παρεκτός, ίσως, από μεμονωμένες επιδρομές εναντίον της Ελλάδας· γιά τις οποίες, όμως, δεν έχουμε μυθολογικές / ιστορικές μαρτυρίες. Πρέπει να τους έτσουξε πολύ η άλωση της Τροίας, συν η επίδειξη δύναμης των ενωμένων Πανελλήνων! Άλλως τε, η επιρροή τους ειδικά στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου φαίνεται πως περιορίστηκε κατά πολύ, ου μην καί μηδενίστηκε. (Στη Μ. Ασία καί στην Κρήτη, επίσης πρέπει να λούφαξαν.)

Όμως, ποτέ δεν παραιτήθηκαν από το παμπάλαιο σχέδιό τους, να εκδικηθούν την Ελλάδα· σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τη σβήσουν απ’ τον χάρτη. Όπως καί το Ελληνικό έθνος από προσώπου Γής.

Ούτε σήμερα έχουν παραιτηθεί απ’ αυτόν τον στόχο.

Μην ξεχνάτε πως, όταν λέμε «Κρόνιοι», εννούμε κυρίως ηττημένους …Ατλαντόφρονες (καί αμετανόητους ρεβανσιστές) Άτλαντες (καί σαφώς πιστούς του Κρόνου – της άγριας, ανθρωποθυσιαστικής μορφής του), καί δευτερευόντως εξωμότες δικούς μας. Οι πρώτοι είναι αυτοί που βρίσκονται -υποτίθεται κρυμμένοι- πίσω από αρκετά ανθελληνικά «ιερατεία» (κάθε είδους – ρασοφόρα, ή μή), κυρίως τα Δυτικά, ακόμη καί σήμερα· μόνο που δεν το λένε. (Γιά να μην τους περάσουν γιά παλαβούς – δεν είναι, σχεδόν σας το εγγυώμαι. Εμμονικοί, ναί – στο έπακρον· τρελλοί γιά ίδρυμα, δεν θα τό ‘λεγα.)

Όμως, ούτε το αντίπαλο στρατόπεδο τους αποκαλεί έτσι (γιά τον ίδιο λόγο – να μην το περάσουν αυτό γιά παλαβό), ακόμη κι αν τους έχει αντιληφθεί… που, τις περισσότερες φορές, δυστυχώς δεν το έχει πράξει.

Τέλος πάντων, ας δούμε επιτροχάδην (καί κατά χρονολογική σειρά) το πώς κινήθηκαν τα επόμενα χρόνια στις περιοχές γύρω απ’ την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά καί μέσα σ’ αυτήν. (Υπό μορφή -απαραίτητης- παρέκβασης, διότι εστιαζόμαστε στη Μ. Ασία.)

. . . . . . . . . . .

vi.-1 Βόρεια Ιταλία

Πρίν δούμε τους λεβέντες της επόμενης ενότητας, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την πληροφορία, που πάλι μας δίνουν τα Έπη: φαίνεται πως -αμέσως μετά την πτώση της Τροίας- ένας πυρήνας Κρονίων Τρώων (Αινείας) είχε φτάσει στη βόρεια Ιταλία… γιά να ξαναρχίσει τα ίδια απ’ την αρχή. Βρήκε καί τους εκεί ήδη εγκατεστημένους Πελασγούς· συγγενολόϊ, δηλαδή… αν κι απρόθυμο να πέσει με τα μούτρα στην Κρονολατρεία – διότι, είμαι σίγουρος πως ο Αινείας με τους δικούς του άρχισαν το ψηστήρι. (Σημειώστε πως οι Πελασγοί πάντα πήγαιναν σε περιοχή ομοφύλων τους, όταν έφευγαν / εκπατριζόντουσαν από κάπου.)

Κύλησαν, όμως, οι αιώνες, καί φτάνουμε: αφ’ ενός στο χτίσιμο μεγαλοπρεπούς ναού του Κρόνου μέσα στη Ρώμη… όταν, εφτά χρόνια μετά, κάποιοι άλλοι κοίταζαν να σταματήσουν τις εξ Ασίας ορδές, των οποίων η εναντίον της Ελλάδας επίθεση είχε ήδη ξεκινήσει καμιά 15αριά χρόνια πρίν το χτίσιμο του ναού του Κρόνου (μαλακισμένη κι ΑΧΑΡΙΣΤΗ Δύση, πάντα τα ίδια έκανες!), αφ’ ετέρου στο -κατά τη γνώμη μου- σημερινό κορυφαίο κέντρο της Κρόνιας λατρείας, το Βατικανό. (Αυτό είναι, κι όχι η Τζερούσαλεμ. Γνώμη μου – αν καί δεν θα εξηγήσω τον συλλογισμό μου.)

Στην αρχή, προφανώς η βόρεια Ιταλία ήταν ένα καταφύγιο γιά τον Αινεία καί τους δικούς του, μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα καί τις πιθανές τιμωρητικές διαθέσεις της. Αργότερα…

…Αλλά, συνδυάστε με την επόμενη ενότητα.

. . . . . . . . . . .

vi.-2 Ύκσως

Φτάνουμε κάπου λίγο μετά το 1,700 πΧ.

Στην αποδιοργανωμένη Αίγυπτο μπουκάρουν ξένοι, καί την καταλαμβάνουν. Αυτοί έμειναν στην Ιστορία με την ονομασία Ύκσως. Η οποία σημαίνει στο περίπου: «βασιλείς ποιμένες», ή «ξένοι ηγεμόνες» («ηγεμόνες από ξένες χώρες», κατά τη Γουΐκι). Επίσης, είναι γνωστοί (από άλλα Αιγυπτιακά χειρόγραφα της εποχής) ως «άνθρωποι της θάλασσας».

Οι αρχαιολόγοι είναι (ή θέλουν να είναι, ή παριστάνουν πως είναι) προβληματισμένοι ως προς την ταυτότητα αυτών των ξένων κατακτητών, διότι στις τοιχογραφίες, που βρέθηκαν στην πρωτεύουσά τους, την Αύαρι, απεικονίζονται με κόκκινα μαλλιά. Άκουσα προσωπικά από (αυθεντικό) Αιγύπτιο ξεναγό (όχι στην Αύαρι, σε άλλον αρχαιολογικό τόπο) την άποψη, ότι ίσως ήταν Βίκινγκς!!! Δεν του απάντησα, διότι τότε δεν το είχα ψάξει το θέμα.

[Αν καί αυτή η άποψη δεν στέκει πρώτα-πρώτα από πρακτική σκοπιά: αν οι Βίκινγκς επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια (1,700 πΧ – 700 μΧ, που γίνονται γνωστοί ως πειρατές) κάνανε τόσο μακρυνά ταξίδια (Σκανδιναυΐα / Μεσόγειος / Αίγυπτος), αλλά δεν έκαναν ούτε μιά πρόοδο στη ναυσιπλοΐα, ούτε μιά χρήσιμη εφεύρεση γιά τα καράβια τους, τέλος πάντων, τότε κάτι δεν πάει καλά στην όλη αφήγηση!]

Ωστόσο, είναι φανερό: οι Ύκσως δεν είναι κάτι το διαφορετικό από Ατλαντοφοίνικες, με βάση καί ορμητήριο τις χώρες γύρω από τη σημερινή Μέση Ανατολή (Λίβανο, Συρία, ίσως Ιορδανία – καί πιό ανατολικά) καί την τέρμα μέσα νοτιοανατολική Μ. Ασία (σημερινή Αλεξανδρέττα). Μόνο που το 1,700 πΧ δεν ήσαν γνωστοί ως Φοίνικες.

Ιδού (στο περίπου) από πού ξεκίνησαν, γιά να κατακτήσουν την Αίγυπτο:

Αν κάπου εκεί κάτω δεξιά εντοπίζετε τη Βαβυλώνα καί την Χαλδαία, ως τα κύρια κέντρα της Κρόνειας σφηκοφωλιάς, σωστά συμπεράνατε! (Σήμερα, οκ, τα κέντρα αυτά έχουν αλλάξει τοποθεσίες· βρίσκονται σε άλλα σημεία του πλανήτη.)

Βλέπουμε, όμως, καθαρά το πώς υλοποιείται σιγά-σιγά το κυκλωτικό τους σχέδιο εναντίον της Ελλάδας! (Θυμηθήτε: βόρεια Ιταλία.) Δεν μπορούν να κατακτήσουν άμεσα την Ελλάδα; κανένα πρόβλημα! Πάνε γύρω-γύρω …καί περιμένουν την ευκαιρία.

. . . . . . . . . . .

Η τότε Ελλάδα, όμως (σε αντίθεση με τη σημερινή), δεν κοιμόταν· δεν κάθησε με σταυρωμένα χέρια. Τη στιγμή, μάλιστα, που ο πρώτος στόχος των Κρονίων δεν ήταν απλά η Αίγυπτος, αλλά τα τρομερά μυστικά του ιερατείου της (πυραμίδες, ιερά βιβλία με υπεργνώσεις, κτλ)!!!

Η απάντηση στους Ύκσως ήρθε σε ανάλογο επίπεδο υπεργνώσεων καί υπερικανοτήτων (πυραμίδες καί ιεροί πάπυροι εσείς; εμείς να δήτε! 🙂 ) με την ανθρωπογενή καί προγραμματισμένη έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας το 1,625 πΧ (18 Απριλίου, ώρα 22:30′ – το βράδυ, γιά να φαίνεται η φλόγα της έκρηξης). [Οφείλω ν’ αποδώσω τα εύσημα της απάντησης στο γιατί η έκρηξη τότε, σε μία από τις εξυπνότερες Ελληνίδες της εποχής μας. Η προσωπική μου έρευνα έδειξε το πώς εκμεταλλευόντουσαν την ηφαιστειακή ενέργεια πιό πρίν οι κάτοικοι, αλλά το «γιατί;» αυτό δεν το είχα απαντήσει.]

. . . . . . . . . . .

Οι Ύκσως είναι σίγουρο πως κατατρόμαξαν· κι άλλο τόσο σίγουρο πως τό ‘πιασαν το υπονοούμενο. Άργησαν, όμως, λιγάκι να ξεκουμπιστούν από την Αίγυπτο· τελικά, πήραν δρόμο κάπου το 1550 πΧ…

…Αφήνοντας, ωστόσο, κρυμμένες νάρκες πίσω τους. (Παλιά τους τακτική, η διείσδυση στις ηγεσίες!) Περί αυτών, λίγο παρακάτω.

Αλλά, άφησαν καί μία …φανερή, που μας τρέχει μέχρι σήμερα: από την τσατίλα τους, που έφυγαν, ίδρυσαν τα Ιερά Σόλυμα! (Οι Σόλυμοι ήταν κι αυτοί Κρόνιοι Πελασγοί της Μ. Ασίας.) Το σημερινό όνομα της πόλης, «Ιερουσαλήμ», δεν είναι σωστό· αλλά έχει επικρατήσει, επειδή παρηχεί με την ιουδαϊκή ευχή: «- Σαλόμ!» ( = ειρήνη).

Την πληροφορία μας τη δίνει ένας εκρωμαϊσμένος ιουδαίος ιστορικός, ο Φλάβιος Ιώσηπος. Ο οποίος βάζει στα γραπτά του αρκετή προπαγανδιστική σάλτσα, επειδή θέλει ν’ αντικρούσει τον Αιγύπτιο Μανέθωνα, που τους τη λέει των ιουδαίων. Εν πάσει περιπτώσει, οι πληροφορίες που δίνει, είναι πολύτιμες.

Σημειώστε ότι το πρόθεμα ιερο- (καί ως επίθετο) είναι χαρακτηριστικώτατο των Πελασγών. Ιερά Σόλυμα, Ιεράπυτνα (η σημερινή Ιεράπετρα· παρατηρήστε το Πελασγικό σύμπλεγμα -τν-), Ιεριχώ, Ιεροβοάμ (από την «ΠΔ» – πιθανώτατα εκ του: «ο ιερώς βοών», δηλαδή ο ιεροκήρυκας). Μόνο το «Ιερισσός» δεν υπακούει στον κανόνα αυτόν (παρά το ότι η κατάληξη «-σσός» είναι κάργα Πελασγική· όπως Αλικαρνασσός, Λυρνησσός, κτλ), διότι είναι όνομα φτιαγμένο «τεχνητώς» σε νέους χρόνους, γιά να επαν-ονομάσει την αρχαία Άκανθο.

. . . . . . . . . . .

Πρίν αφήσουμε την ενότητα αυτήν, σημειώστε ότι αρκετές ανασκαφές στην Αίγυπτο διεξάγονται υπό την παρουσία ένοπλης φρουράς, η οποία έχει εντολές -καί δεν θα διστάσει- ν’ ανοίξει πύρ εναντίον οιουδήποτε, αν χρειαστεί! (Η σημερινή Αίγυπτος είναι σοβαρό κράτος, σε αντίθεση με κάποιο άλλο, που δεν θυμάμαι τώρα πώς το λένε. 🙂 ) Όπως οι ανασκαφές στην Αύαρι (νομίζω, συνεχίζονται στις μέρες μας), την πάλαι ποτέ πρωτεύουσα των Ύκσως.

Γιατί;

Καί γιά να μην τσουβαλιάσουν -στη ζούλα- κανένα εύρημα οι όποιες «ξένες αρχαιολογικές αποστολές» (θυμηθήτε πόσα μουσεία του «πολιτισμένου» κόσμου έχουν γεμίσει με τα τσουρνεμένα -τους 4 τελευταίους αιώνες- ευρήματα της Αιγύπτου…), αλλά καί γιά να μην φύγουν ανεξέλεγκτες τίποτε φωτογραφίες των ευρημάτων (μέσωι κινητών) γιά προπαγανδιστικούς σκοπούς!

Επειδή τα ιερογλυφικά είναι ήδη επαν-αναγνωσμένα, σκέψου πχ να βρεθεί στην Αύαρι καμιά τοιχογραφία, που να λέει: «- Ήρθαμε να σας πατήσουμε από κάτω!» (οι Ύκσως τους Αιγύπτιους), καί με λίγο φωτοσοπιάρισμα να λέει (υποτίθεται) : «- Ήρθαμε ως φίλοι!» Άντε μετά εσύ να τρέχεις ν’ αποδείξεις ότι είναι ψέμμα, ή/καί να πείσεις τον κάθε παπάρα παγκοσμίως ότι ΔΕΝ ισχύει τίποτε, αν δεν βγεί δημοσίευση σε καθαρά επιστημονική αρχαιολογική επιθεώρηση. (Δηλαδή, σε περιοδικό αναφοράς, αυστηρά ακαδημαϊκό καί κλαδικό των αρχαιολόγων.)

Νά, γιατί.

Αλλά, είπαμε, η Αίγυπτος είναι σοβαρό κράτος.

. . . . . . . . . . .

vi.-3 Οι Αμενχοτέπ

Η κρυφή νάρκη, που λέγαμε πρίν, είναι το αρχοντικό σόϊ του Αμενχοτέπ του Γ‘. Γνώμη μου, πως αυτό αποκλείεται να ήρθε ουρανοκατέβατο, ή να βρισκόταν στην Αίγυπτο από πολύ πρίν (…καί να τηρούσε χαμηλούς τόνους επί χιλιετίες, ώσπου πέταξε τη μάσκα κι εκδηλώθηκε). Κατά 99% προέρχεται από τίποτε «μετριοπαθείς» Ύκσως, «σώγαμπρους».

Φαραώ της Αιγύπτου ο Αμενχοτέπ Γ’, φαραώ κι ο γυιός του, ο Αμενχοτέπ Δ’ καί αργότερα Ακχενάτεν (ο αιρετικός φαραώ), ο πατέρας του περίφημου (γιά τα ταφικά του ευρήματα σε ασύλητο τάφο) Τουταγχαμών, καί (αρχ)ιερέας ο αδερφός του Ακχενάτεν, ο Τισιθέν Οσάρσεφ ( = ο Τισιθέν, ο ιερέας του Όσιρι)… ο μετέπειτα Μωϋσής!

[Ναί, πρίγκηπας ήταν, γυιός βασιλεύοντος την εποχή εκείνη βασιλέως. Τα παραμύθια περί καλαθιού στον Νείλο μ’ αυτόν βρέφος μέσα δεν στέκουν, διότι -απλούστατα- θα τον είχαν μεζεδιάσει οι κροκόδειλοι πρίν κάν κάνει ουά ουά. Κι αν δεν προλάβαιναν αυτοί, θα τον τσιμπούσαν οι θανατηφόρες μαύρες οχιές της περιοχής. Ταξίδι χιλιομέτρων ενός ασυνόδευτου μωρού στον Νείλο, μέσα σε καλάθι που επιπλέει, κι όπως το πάει το υδάτινο ρεύμα … Άφ’ σε μας, ρέ!… Δεν είμαστε όλοι αστοιχείωτοι, να καταπίνουμε αμάσητες τέτοιες χοντροκοπιές.]

Ειδικά ο Ακχενάτεν, την Αίγυπτο την έκανε τελείως ώπα! Άλλαξε τ’ όνομά του, άλλαξε (με το ζόρι) τη θρησκεία της Αιγύπτου, άλλαξε πρωτεύουσα, ηγεμόνευσε στη μία πλευρά εμφυλίου πολέμου μέσα στον λαό του, τον οποίο εμφύλιο προκάλεσε ο ίδιος (μοναδικό παράδειγμα τόσο αντιλαϊκού ηγεμόνα, παγκοσμίως)… Μπουμπούκι! Να μη σου τύχει! 🙂

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή πέθανε, κι ανέλαβε ο συμβιβαστικός Τουταγχαμών· ο οποίος, όμως, πέθανε στα δύο χρόνια που κυβέρνησε – καί σε ηλικία 20 ετών. (Γιατί; βιολογικώς εκφυλισμένο άτομο, από τις ενδογαμίες.) Κι έτσι, ξανάρθε στα πράγματα το παλιό κατεστημένο…

…Καί ξέσπασαν εκτεταμένες ταραχές, πρωτεργάτης των οποίων ήταν ο -επίσης εξωμότης της πατρώας του θρησκείας- Μωϋσής.

Χρειάστηκε να έρθει ο σκληρός καραβανάς Χορεμχέμπ, γιά να επιβάλει την τάξη καί να διώξει από την Αίγυπτο το τσούρμο των εξεγερθέντων ανατρεπτικών ταραχοποιών. (Αυτή είναι η περίφημη «Έξοδος»!) Τέλος πάντων, τα μετά τα ξέρετε: ο Μωϋσής έκανε στην έρημο σαράντα χρόνια φούρναρης, περιμένοντας μπας κι αλλάξουν τα πράγματα στην Αίγυπτο, καί μπορέσει να επιστρέψει ως κυβερνήτης της. Όταν είδε κι αποείδε πως δέν, οι ορδές του τράβηξαν βόρεια κι επέπεσαν εναντίον των Ετεοκρητών Φιλισταίων με τις ατείχιστες πόλεις. (Ο ίδιος είχε πεθάνει στο μεταξύ, καί είναι άγνωστο πού ετάφη. Πάντως, έτσι καί βρεθεί ο τάφος του μέσα σε κανένα σημερινό Αραβικό κράτος… δεν σας λέω τίποτε! Ποιός Τρωϊκός!… Ποιός Αχιλλέας με τον νεκρό Έκτορα!…)

Αλλά μάς έμεινε έκτοτε ένας ισχυρώτατος πυρήνας Ατλαντείων καί Κρονίων Πελασγών στην περιοχή: είναι οι μετέπειτα ιουδαίοι.

. . . . . . . . . . .

vii. Ατλαντοκρόνιοι μέσα στην ηπειρωτική Ελλάδα

Χμ, γιά πάμπολλα χρόνια δεν είχαμε απ’ αυτό το φρούτο. Οι μόνες οχλήσεις τους, ήταν η επίμονη καί ύπουλη διείσδυσή τους καί στα ιερατεία μας ανά τους αιώνες, καί -ει δυνατόν- στις αρχοντικές οικογένειες. (Όπως παλιότερα ο Πέλοπας.)

Ώσπου…

. . . . . . . . . . .

vii.-1 Βενιαμίτες

Ετούτοι εδώ, καθαροί Κρόνιοι Πελασγοί, απετέλεσαν μία από τις «12 φυλές» του αρχικού πυρήνα των ιουδαίων. Ωστόσο, τσακώθηκαν ενόπλως με τους υπόλοιπους, είδαν τις γυναίκες τους καί τα παιδιά τους να σφάζονται (παρ’ ότι καθαρά στρατιωτικώς νικούσαν), καί κούνησαν μαντήλι.

Κάπου πρίν το 1,250 πΧ (υπολογίζω) έγινε αυτή η δουλειά· κι ήρθαν μετά ομαδικώς στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Αρκαδία – την επίσης κατοικούμενη από Πελασγούς (του Διός, όμως).

Όμως, πρώτα βγαίνει η ψυχή, κι ύστερα το χούϊ! Οι παπάδες τους άρχισαν τις ανθρωποθυσίες… ναί, αυτές, των οποίων υπολείμματα βρέθηκαν επάνω στο -αφιερωμένο στον Δία- Λύκαιον όρος (ξεκάθαρο αιθερικό μαγάρισμα, δηλαδή!), καί φέρνουν σε αμηχανία τους αρχαιολόγους… οπότε, φάγαν ένα σούτ κι από ‘κεί, καί ξαναπήραν τα μπογαλάκια τους καί πήγαν στη βόρεια Ευρώπη.

Πολλούς αιώνες αργότερα, δηλαδή κατά το 600 με 800 μΧ, τους βλέπουμε να μεταβαίνουν νοτιοδυτικά, από τη Γερμανία (μαντέψτε! κι εκεί ομόφυλοί τους, προφανώς!) στη Γαλλία, ανάμεσα στα κύματα των Φράγκων. (Οι πληροφορίες αυτές από το βιβλίο ετούτο εδώ – καί στα Ελληνικά.)

Εμείς εδώ, βέβαια, ησυχάσαμε από δαύτους…

…Παρεκτός κι αν οι απόγονοί τους τυγχάνουν νομοθέτες της (τρομάρα της!) «Ενωμένης» Ευρώπης!

Οπότε, καταλαβαίνετε: δεν ησυχάσαμε εντελώς! 🙂

. . . . . . . . . . .

vii.-2 Γεφυραίοι

Οι Βενιαμίτες ήταν περίπου τουρίστες στη χώρα μας. Όμως, είχαμε κι άλλους Κρόνιους, που ήρθαν καί μας κατσικώθηκαν! Μιλάω γιά την εισβολή των Γεφυραίων στην κυρίως Ελλάδα, τους οποίους δήθεν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος να γυρίσουν στα πατρογονικά τους.

Ναί, οκ… Καταγόντουσαν όντως από την Ελλάδα, αλλά… Σα να γυρίζει πίσω το παιδί σου από το εξωτερικό, που σε ξέγραψε από φοιτητής ακόμη, κι έχεις να το δείς καί να τ’ ακούσεις καμιά εικοσαριά χρόνια… αλλά ως λαμόγιο πλήρως εξαρτημένο από τα ναρκωτικά. Το οποίο δεν γύρισε γιά να σε δεί, επειδή σε πεθύμησε κι επειδή μετάνοιωσε. Όχι· γύρισε, ελπίζοντας να ξαναβρεί το κορόϊδο, που νομίζει πως είσαι – γιά να φάει στην πρέζα καί την κόκα καί τις όποιες οικονομίες σου.

Οι Γεφυραίοι δεν υπήρξαν μεν ναρκομανείς· αυτοί, όμως, είχαν άλλη ψυχονοητική στρέβλωση: το θράσος του κατακτητή, ο οποίος δεν σέβεται τίποτε από τον ντόπιο.

Ήσαν κατακτητές, οι Γεφυραίοι; ναί, ήσαν! Όχι, όμως, με τα όπλα (δεν τους έπαιρνε), αλλά με το χρήμα καί τη διαφθορά συνειδήσεων. (Μήπως όλ’ αυτά σας θυμίζουν το πώς φέρονται στην Ελλάδα κάτι σημερινά κράτη; κυρίως ένα, που το όνομά του αρχίζει από «Γερμ-« καί τελειώνει σε «-ανία»; 🙂 ) Είναι ακριβώς αυτοί, που δημιούργησαν (με την τοκογλυφία) τα φοβερά χρέη των αγροτών, που κατήργησε ο Σόλων.

Τώρα, βέβαια… επ’ αυτών, η επίσημη Ιστορία τηρεί το γνωμικό: «Η σιωπή είναι χρυσός!» (Όντως! Ο χρυσός…των Γεφυραίων! 🙂 ) Αλλά καί κανείς δεν ρωτάει (ούτε κάν τα ΔΗΘΕΝ ξυπνοπούλια, οι σημερινοί μαθητές) σε ποιόν χρωστούσαν οι αγρότες της Αττικής, καί χρειάστηκε η νομοθεσία του Σόλωνα… γιά να σβήσουν τα χρέη κι οι ταραχές.

Έλα, όμως, που κανείς δεν αναρωτιέται το ακόμη πιό φαρμακερό:

  • Γιά να γίνει κανείς τοκογλύφος, πρέπει να έχει μεγάλο αρχικό κεφάλαιο.
  • Λοιπόν, πούουουου το βρήκαν οι (…«νοσταλγοί της παλιάς τους πατρίδας» – καί λοιπές σάλτσες) Γεφυραίοι το μεγάλο αρχικό κεφάλαιο; Ά;

Εκεί που βρίσκουν καί οι λάθρο τα κινητά των 1,000++ ευρώ, θα μου πείς. Κι εκεί που βρήκε το δικό του μεγάλο αρχικό κεφάλαιο ο Μάγιερ Άμσελ, περί του οποίου (κεφαλαίου, καί τα ρέστα) πάλι κανείς δεν αναρωτιέται. Προφανώς, κάπου έχει δέντρα που βγάζουν λεφτά, αντί γιά φρούτα – κι οι αρχαίοι ημών δεν το ήξεραν αυτό το περιβόλι, οπότε έπρεπε να τους το μάθουν οι Γεφυραίοι. Ίσως υπήρχαν / υπάρχουν καί τίποτε καλές νεράϊδες, που στους ρομαντικούς άντρες ξεβρακώνονται, αλλά στους καταπύγωνες χαρίζουν τσουβάλια με λεφτά.

‘Ντάξ’, ρέ καρντάσ’, πάσο! Τώρα, αν μιλήσει κανείς γιά οργανωμένο κρυφό σχέδιο οργανωμένης κρυφής ομάδας, θα είναι συνομωσιολόγος, έ; 🙂

. . . . . . . . . . .

Τέλος πάντων, οι Γεφυραίοι σήμερα δεν υπάρχουν πιά. Έχουν εξοντωθεί; Έχουν αναμειχθεί με τους λοιπούς Έλληνες, οπότε χάθηκε η ιδιαίτερη ταυτότητά τους; Αμφότερα;…

Πάντως, έπαψαν να εμφανίζονται στο ιστορικό προσκήνιο, από τα χρόνια των Περσομάχων ακόμη· παρεκτός, ίσως, από μεμονωμένα γονίδια / άτομα, που φτάσαν μέχρι τις μέρες μας. (Τώρα, βέβαια, αν αυτά τα άτομα έχουν συνειδητή γνώση του τί πράγματι είναι φυλετικώς, ή του κατά πόσο είναι εν πλήρει συνειδήσει ανθέλληνες… ΑΝ υπάρχουν καί σήμερα, κατ’ αρχήν… είναι μέγιστο θέμα. Μόνο που δεν χωράει εδώ.)

Ίσως, όμως, τα όποια υπολείμματα Γεφυραίων (αν επέζησαν μέχρι την Άλωση) βρήκαν ευκαιρία με την Τουρκοκρατία, καί θρησκευτικώς επέστρεψαν στον φυσικό τους χώρο: σε μιά μορφή Κρονολατρείας. Σ’ αυτή την περίπτωση, βέβαια, έπαψαν ν’ ανήκουν καί στον Ελληνικό φυλετικό κορμό (αν ανήκαν ποτέ).

Τώρα, γιατί ν’ άφηναν την ηπειρωτική Ελλάδα καί να πήγαιναν στημΠόλιν; Έ, ο παραδόπιστος πάντα έλκεται από τη μυρουδιά του χρήματος! Λογικό είναι.

. . . . . . . . . . .

viii. Πάλι η μητριαρχία

Τελειώσαμε την παρέκβασή μας με την πορεία των Κρονίων γύρω απ’ την Ελλάδα – καί μέσα σ’ αυτήν. Όμως, εμείς επικεντρωνόμαστε στη Μ. Ασία. Όπου, πλέον, κατά τους 7ο μέχρι 5ο αιώνα πΧ, έχουμε φανερές εκδηλώσεις όχι του Κρόνειου ιερατείου, αλλά του μητριαρχικού.

. . . . . . . . . . .

viii.-1 Κυβέλη

Το όνομά της (λεγεται πως) μετραφράζεται -στο περίπου- ως «μητέρα των βουνών». Ρίξτε μιά ματιά στο άρθρο της Γουΐκι, κι αφ’ ενός θα φρικάρετε, αφ’ ετέρου θα σας πιάσουν τα γέλια! Της ανωμαλίας το κάγκελο είναι η μυθική αφήγηση της Κυβέλης, κι αναρωτιέται κανείς από πού προέρχονται αυτοί οι μύθοι – διότι δεν μου πολυμοιάζουν Ελληνικοί. Άσε οι θρησκευτικοί τύποι!… μιλάμε γιά ούλτρα οργιαστική λατρεία, μέσα στην άγρια μαστούρα!… διότι, στο τέλος, οι άρρενες πιστοί καθόντουσαν, καί τους κόβανε το πουλί!!!

Φυσικά, κανείς λογικός άντρας στα καλά του, ακόμη καί μεθυσμένος, δεν θα δεχόταν τέτοιο πράγμα, γιά χάρη μιάς κάποιας «θεάς», που «στεναχωριόταν», επειδή έχασε τον γκόμενό της! Αν μή τί άλλο, από θρησκείες καί θεές καί θεούς, τώι καιρώι εκείνωι, δόξα …τώι Θεώι!!! Ήταν ανάγκη δηλαδή, να πάει κάποιος άντρας στα καλά καθούμενα, να γίνει …αλεπού με κομμένη ουρά, γιά χάρη καποιανής Κυβέλης τρεχαγύρευε; Κι αν δεν πήγαινε, δηλαδή, τί θα συνέβαινε; θα τον έκανε ντά ντά ντά η Κυβέλη;

Παρεκτός κι αν ήδη τον έτρωγε ο πισινός του, δηλαδή ήταν ήδη κίναιδος· οπότε, ξεφορτωνόταν μεγαλοπρεπώς …το περιττό. 🙂

Μπορεί, όμως, να συνέβαινε καί τίποτ’ άλλο: να παρέσερναν νορμάλ πιτσιρίκια στην εφηβεία (αλλά ορφανά, ξέρω ‘γώ – να μην υπάρχει κάποιος να τ’ αναζητήσει, δηλαδή), να τα πότιζαν διεγερτικά καί ναρκωτικά, να τους καθόντουσαν οι ιέρειες… κι απάνω στην έκσταση καί την ηδονή του σέξ (καί τη μαστούρα), χράπ!!!

. . . . . . . . . . .

Το κόψιμο του πέους (νομίζω πως) δεν είναι τόσο ψυχοπαθολογικώς μητριαρχική / φεμινιστική, όσο καθαρά Κρόνια πράξη: αποδεικνύεις εμπράκτως στον Κρόνο ότι δεν πρόκειται να κάνεις παιδιά, που θα τον αμφισβητήσουν. Τέλος πάντων, αυτά όλα τα βλέπω / τα αντιλαμβάνομαι μέσα από το ιστορικό πρίσμα, διότι δεν γνωρίζω από Ψυχολογία. Οπότε, ίσως οι γνώστες της να μας βεβαιώσουν διαφορετικά.

Όμως, τον ίδιο ακριβώς συμβολισμό κουβαλάει καί η περιτομή· η οποία, σημειωτέον, ξεκίνησε από τους κρυπτο-Ατλάντειους κύκλους της αρχαίας Αιγύπτου, προφανώς ως κρυφό σημάδι γιά ν’ αναγνωρίζονται μεταξύ τους. (Δεν είναι τυχαίο, που στα φανερά την πρωτοεφήρμοσε ο Μωϋσής.) Μόνο που η περιτομή δεν είναι …ριζική λύση! Δεν είναι …περιττοτομή! lol!!! Είναι ο πονηρός ενδιάμεσος συμβιβασμός.

[Τώρα, αυτά που λένε οι γιατροί, περί «καθαριότητας» με την περιτομή, είναι σκέτα μπούλλshιτ. Λες καί δεν ξέρει η Φύση τί κάνει, καί ξέρουν καλύτερα οι ραββίνοι καί οι μουλλάδες… καί οι γιατροί! Ή λες καί στην έρημο ανέκαθεν έτρεχε άφθονο νερό, καί οι φυλές της ερήμου είχαν αναπτύξει λουτρική κουλτούρα, ώστε να μιλάνε καί γιά καθαριότητα.

Άφ’ σε μας, καημένε, με τους γιατρούς!… Τους είδαμε τόσον καιρό με τον κοροϊδοϊό πόσο μυαλό έχουν, που ήταν όλο ήξης-αφήξης! (Χρειάζονται οι μάσκες – δεν χρειάζονται οι μάσκες. Δύο δόσεις εμβολίου αρκούν – όχι, χρειάζονται παραπάνω. Ξέρουμε ότι το εμβόλιο προστατεύει – όχι, δεν ξέρουμε ακόμη. Καί λοιπές μαλακίες καί κωλοτούμπες ολκής.)

Αν σκεφτεί, όμως, κανείς, ότι στις ιατρικές σχολές μπαίνουν αριστούχοι, αποδεικνύεται σοφή η λαϊκή παροιμία, πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Άλλο το: «περνάω εξετάσεις με καλό βαθμό», κι άλλο το: «μπορώ να σκέφτομαι». Τελείως ανεξάρτητα μεταξύ τους.]

. . . . . . . . . . .

Η λατρεία της Κυβέλης εικάζω πως έγινε πιό «ήρεμη» (δηλαδή, περιορίστηκε στα κεριά καί τα λιβάνια) κατά τη διάρκεια της παρακμιακής ύστερης Ρωμαϊκής εποχής· όπου άνθιζε κάθε είδους θρησκεία, καί μάλιστα οι ανατολικοφερμένες. Στους χριστιανικούς αιώνες, όμως, δεν φαίνεται να συνεχίστηκε. Μάλλον έσβησε οριστικά.

Ωστόσο, σήμερα υπάρχει ένας πιθανός απόηχος αυτής, στις διαβόητες γυμνόστηθες διαδηλώτριες Φέμεν, πού ‘χουν οραματίστριες κι «εγκεφάλους τους» κάτι Ουκρανέζες. (Πάν’ κι αυτές, τώρα με τον πόλεμο!.. Μας τελείωσαν!) Σε σχετική συζήτηση με μιά πανέξυπνη Ελληνίδα (πάλι!), καί σε πειρακτική δική μου απορία: «- Γιατί, ρέ παιδί μου, κάνουν μισή δουλειά, καί δεν τα βγάζουν όλα, να φχαριστηθεί το μάτι μας;» η απάντηση ήταν: «- Καί ποιός σου είπε πως, όσες βλέπεις, είναι όλες τους πραγματικές γυναίκες; Νά γιατί δεν βγάζουν καί τα υπόλοιπα τα ρούχα τους, από τη μέση καί κάτω!»

Καί πράγματι, αυτή η πρακτική υπήρχε καί στην αρχαιότητα: οι ευνουχισμένοι κίναιδοι «ιερείς» της Κυβέλης ντυνόντουσαν με γυναικεία φορέματα.

. . . . . . . . . . .

Κάτι τέτοια ιστορικά κεφάλαια, που δείχνουν σε πόσο αβυσσαλέο βάθος σκοταδιών μπορεί να βυθιστεί η ανθρώπινη ψυχή, μπορείς να τα μελετήσεις είτε στα σοβαρά, είτε στ’ αστεία. Ο γράφων, επειδή είναι φύσει ελαφρώς αισιόδοξος (πεντέμιση, με άριστα το 10! 🙂 ) τη λατρεία της Κυβέλης τη θεωρεί κάτι σαν παρανοϊκό ανέκδοτο!

Μου θυμίζει ένα σύγχρονο περιστατικό, με το οποίο γλεντάει όλο το Ελληνόφωνο Διαδίκτυο: πρίν λίγα χρόνια, κάτι «βήγκαν-τράνς» «ακτιβίστριες», λέει, μπήκαν σ’ ένα κοτέτσι κι άρχισαν να σπάζουν τ’ αυγά, επειδή ο κόκκορας …βιάζει τις κότες!!!!!

Έ, ρέ, τρέλλα με κορδέλλα!!! Εκεί που λες ότι τα είδες όλα, διαψεύδεσαι· η ανθρώπινη ηλιθιότητα σου δείχνει ότι πάντα έχει καί παρακάτω. Μου φαίνεται, με όσα βιώνουμε όλα τα λογικά άτομα (άντρες-γυναίκες), στο τέλος θα κυκλοφορούμε με μιά καράφλα επάξια της του μακαρίτη του Γκουσγκούνη!

Τι να πώ, αναγνώστη μου;! Όντως γέλασα πολύ, όταν το διάβασα! Αν καί μου κόπηκε το γέλιο μαχαίρι, όταν συνειδητοποίησα πως αυτά τα άτομα ψηφίζουν!…

. . . . . . . . . . .

viii.-2 Σαπφώ

Καθαρά Πελασγικό όνομα (το σύμπλεγμα –πφ-), το οποίο αλλοιώς αποδίδεται καί ως Ψάπφα. Ή καί Σεπφώρα (από την «ΠΔ»). Η Σεπφώρα ήταν κόρη του ιερέα (Κρονίου Πελασγού) Ιοθώρ, που -υποτίθεται- την έδωσε ως σύζυγο στον Μωϋσή. (Υποτίθεται, διότι ο Μόουζες τότε τά ‘χε τα χρονάκια του! Τί την ήθελε την πιτσιρίκα; σάμπως μπορούσε να;… 🙂 )

Το όνομα Σεπφώρα / Σαπφώ σημαίνει «αγριοπούλι». (Άγριο, σε αντίθεση με το εξημερωμένο.) Όντως πολύ ποιητικό – καί ταιριαστό της!

Γιά την Σαπφώ, κυκλοφορούν δύο -ανεπιβεβαίωτες- φήμες… μάλλον μία φήμη, καί μία υποψία:

  • Ότι αυτή ήταν ο πραγματικός Όμηρος. (Η φήμη.)
  • Καί ότι ήταν μέλος κάποιας μητριαρχικής οργάνωσης. (Η υποψία.)

Γιά τη φήμη, παίζεται ότι μπορεί να έχει σοβαρή βάση – διότι ήδη υπάρχουν σοβαρές πανεπιστημιακές εργασίες, που υποψιάζονται πως πίσω από το όνομα «Όμηρος» κρυβόταν μιά γυναίκα· κι εφ’ όσον η Σαπφώ ήταν όχι μόνον φημισμένη ποιήτρια, αλλά καί η πλησιέστερη φημισμένη ποιήτρια στα μέρη, όπου υποτίθεται πως έζησε ο Όμηρος, άρα…

Γιά την υποψία, τώρα, απλά υπάρχει μια πιθανότητα· εφ’ όσον η μητριαρχία της εποχής εντοπίζεται στις περιοχές εκεί κοντά, κι εφ’ όσον η Σαπφώ ήταν επιφανές μέλος της κοινότητας. Δεν είναι καθόλου σίγουρο· αλλά, θεώρησα πως έπρεπε να το αναφέρω.

Όπως καί ν’ αναφέρω το ότι άλλες φιλολογικές μελέτες, πάλι, υποστηρίζουν πως η θρυλούμενη ομοφυλοφιλία της Σαπφούς είναι μύθος, οφειλόμενος σε επιφανειακή ανάγνωση των ποιημάτων της· μιά παρεξήγηση , δηλαδή.

. . . . . . . . . . .

viii.-3 Αρτεμισία Α’ της Καρίας

Ετούτη εδώ είναι περιπτωσάρα!!! Όχι μόνον Κρόνια (Καρία, γάρ – τί λέγαμε στα του Τρωϊκού; ), αλλά καί μητριαρχική ταυτόχρονα! Καί κάργα ανθελληνίδα ΠΡΟΔΟΤΡΑ!

Όχι μόνο συμμάχησε οικειοθελώς (αυτή καί τα πλοία της) με τους Πέρσες καί τους Φοίνικες, όχι μόνον επιτέθηκε αγρίως εναντίον των Ελληνικών πλοίων στη Σαλαμίνα (καί -γιά να θολώσει τα νερά, σαν τη σουπιά- εναντίον του Περσο-Φοινικικού στόλου, όταν στριμώχτηκε καί κατάλαβε πως την πήραν χαμπάρι οι δικοί μας), αλλά έδινε καί στρατηγικές συμβουλές στον Ξέρξη, γιά το πώς αυτός να μας διαλύσει!!!

Ρίξτε μιά ματιά στον σύνδεσμο, όπου παραπέμπω: κοντοχωριανός της ο Ηρόδοτος (από την Αλικαρνασσό), αλλά καθόλου δεν διστάζει να την ξεμπροστιάσει!

. . . . . . . . . . .

Δεν έχει καμμία αξία να της ρίξω σκατοψύχια, του γύναιου. Όμως, μέγιστη αξία καί σημασία έχει να θυμάστε αυτή τη συμπεριφορά· παναπεί: τα κάνουμε πλακάκια με τον εξ Ανατολών (Κρόνιο) εχθρό της Ελλάδας – κι η Ελλάδα να πάει να.

Καί γιατί να τη θυμάστε;

Διότι αυτή η συμπεριφορά επανελήφθη / θα επαναληφθεί καί στην εποχή μας.

. . . . . . . . . . .

ix. Επίλογος της ενότητας

Κάπου εδώ, τελειώνει η παράθεση όσων γνωρίζουμε γιά την παρουσία Κρονίων καί μητριαρχικών ιερατείων στην Ελληνική αρχαιότητα – καθώς καί στην αρχαιότητα των γειτονικών μας χωρών.

Πρίν προχωρήσουμε, προσθέτουμε στον χάρτη την -πάντα στο περίπου- γεωγραφική παρουσία των μητριαρχικών ιερατείων στους 7ο έως 5ο πΧ αιώνες (ρόζ γραμμή) :

Ακολουθεί η ενότητα της Κρόνιας καί μητριαρχικής παρουσίας στους πρώτους δέκα χριστιανικούς αιώνες.

(συνεχίζεται)