. . . . . . . . . . .

Να μην ξεχάσω.

Γνωρίζετε ότι οι ομόδοξοι Ρώσσοι έχτισαν μέσα στον 21ο αιώνα δύο από τα μεγαλύτερα τζαμιά παγκοσμίως; (Αυτό, κι αυτό.) Καί μάλιστα, το ένα στη Μόσχα υπήρχε από το 1904! (Στην εποχή μας, το ξαναχτίσανε εξ αρχής.)

Κι εντάξει, γιά τους μωαμεθανούς Τσετσένους υπηκόους τους, καταλαβαίνουμε πως ήταν θέμα πολιτικής (να τους κολακέψουν). Αλλά, μέσα στη Μόσχα, στη σημερινή ορθόδοξη Ρωσσία (αλλά καί στην ορθόδοξη Ρωσσία των τσάρων, του 1904), τί το θέλανε τόσο μεγάλο; Πάλι θέμα πολιτικής;

Εντάξει, πάω πάσο. Αλλά, έπρεπε να τ’ αναφέρω αυτά.

[Μιά που τό ‘φερε η κουβέντα, τα θερμά μου συγχαρητήρια σε δύο χώρες:

  • Στην Ιαπωνία,
  • καί στην Αγκόλα.

Η πρώτη δεν επέτρεψε ποτέ να χτιστεί τζαμί στο έδαφός της, η δέ δεύτερη (έστω καί εξ αιτίας μαρξιστικού προσανατολισμού) έβαλε μπρός τις μπουλντόζες καί ισοπέδωσε όλα όσα υπήρχαν στο δικό της έδαφος.]

. . . . . . . . . . .

ii. Αυτοί, οι Κρόνιοι

Πάμε, τώρα, να τοποθετήσουμε επι χάρτου τον εχθρό.

Με τη σημερινή διαμόρφωση της γεωγραφικής κατανομής των Κρονίων, η κατάσταση έχει περίπου ως εξής:

Δεν ζωγραφίζω τα κρόνια κέντρα σ’ όλον τον παγκόσμιο χάρτη (πχ την Ουάσινγκτων), διότι προσπαθώ να κρατήσω την εικόνα σχετικώς απλή.

. . . . . . . . . . .

Με «διαφανές» μώβ επισημαίνονται περιοχές, οι οποίες είναι μέν Κρόνιες, αλλά εχθρικές σ’ εμάς είναι μόνο κατά περίσταση. Δηλαδή, αν τύχει καί κανένας φανατικός μούσλιμ πολίτης τους …λαθροέρθει στην Ελλάδα κι ενταχθεί σε τζιχαντιστικούς πυρήνες, κτλ. Η επίσημη πολιτική των ιδίων, ως χωρών, δεν είναι εχθρική απέναντι στην Ελλάδα. Ωστόσο, πάντα είναι επίφοβες γιά το ποιά στάση θα κρατήσουν σε περίπτωση πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας· μην ξεχνάτε τις σχετικά πρόσφατες δηλώσεις Λιβύων αξιωματούχων. (Κι άσε τις διαχρονικώς ανθελληνικές των Πακιστανών.)

Επίσης, πάντα είναι επίφοβες γιά όσα διαπράττουν εναντίον μή μούσλιμ πολιτών τους· γιά παράδειγμα, ακόμη καί στην αρκετά εκκοσμικευμένη Αίγυπτο, οι ζωές των Κοπτών χριστιανών κινδυνεύουν κάθε μέρα από φανατικούς. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως, μόλις λίγα χρόνια πρίν, η Αίγυπτος τρόμαξε να ξεκολλήσει από πάνω της το -νεκραναστημένο με λεφτά ηπαπαραίων κι αγγλίτσων- τσιμπούρι των «Αδελφών Μουσουλμάνων». Όπως ας μην ξεχνάμε ούτε τα καννιβαλικά τζιχάντια της υποσαχάριας Αφρικής – τα διάφορα «Μπόκο Χαράμ», καί τα ρέστα. (Στις χώρες τους, να λυσσάξουν μεταξύ τους όσο θέλουν. Κατά ‘δώ μην τσακιστούν καί μας κουβαληθούν, μόνο.)

Εξαίρεση στο παραπάνω υπόμνημα αποτελούν δύο χώρες: η Συρία καί η Ελλάδα. Τις οποίες, ωστόσο, αν καί εξ αρχής δεν ήταν / είναι τέτοια, τις επεσήμανα ως «ελαφρά» κρόνια κέντρα. Διότι, στη μεν Συρία, είδατε τί έγινε: την αιματοκύλισαν ένα σωρό προδότες καί εισαγόμενοι (καί καλοπληρωμένοι) φανατικοί τζιχαντιστές. Στην δέ Ελλάδα… αλήθεια, μήπως έχετε συνειδητοποιήσει πού έχει φτάσει σήμερα ο πληθυσμός των λαθρομούσλιμζ στη χώρα μας; τον οποίο, μάλιστα, μερικά κατάπτυστα δημοσιεύματα προσπαθούν πλέον να τον περάσουν ως «μειονότητα» – με ό,τι συνεπάγεται αυτό; (Έμ;! Όταν απονέμεις αβέρτα «ιθαγένειες» καί δικαίωμα του εκλέγειν στον κάθε αληταρά, που μπουκάρησε παράνομα στη χώρα μας, αυτά θα συμβαίνουν ως λογικό επακόλουθο…)

Προειδοποιώ, πάντως, αυτούς τους προδότες γραφιάδες, ότι θά ‘ρθει μέρα που οι ίδιοι θ’ αποτελέσουν μειονότητα …παλουκωμένων. Μαζί μ’ όσους ξεκίνησαν καί συνέχισαν (καί συνεχίζουν) το βιολί της απονομής Ελληνικής ιθαγένειας στο κάθε λάθρο.

. . . . . . . . . . .

Με έντονο μώβ επισημαίνονται τα καρα-Κρόνια κέντρα. Τα φανατικά!

Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ισραήλ (καί η Παλαιστίνη μέσα, είτε σας αρέσει, είτε σας ξυνίζει· ας μην συνέχαιραν τους τουρκαλάδες γιά την εκ νέου μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί – οι μαχαιριές κατά της Ελλάδας, πληρώνονται), Αλβανία, Βοσνία, δυτικά παράλια Τουρκίας μαζί με Κωνσταντινούπολη… συν τα «διευθυντικά» Κρόνια κέντρα του Λονδίνου, του Βερολίνου, των Βρυξελλών, του Βατικανού, καί -ναί!- της Αθήνας.

Σας παραξενεύει η Αθήνα ως καρα-Κρόνιο διευθυντικό κέντρο; σοβαρά; Καλά, δεν καταλάβατε τίποτε, απ’ όσα γράψαμε μέχρι τώρα εδώ;

Ποιός κυβερνάει, μωρέ, την Ελλάδα;

Καταλάβατε, τώρα;

Μή με βάζετε, όμως, να σας τα κάνω πενηνταράκια σε κάθε περίσταση. Σκεφθήτε καί λιγάκι.

. . . . . . . . . . .

Ειδικά γιά το Ισραήλ, οφείλω να εξηγήσω ότι: ναί μέν, πολύ θα χαιρόταν να κάνει κουμάντο στην Ελλάδα ευθέως πλέον, κι όχι απλά με «κρύπτο» ομοθρήσκους του (όπως μέχρι τώρα). Αλλά, απ’ την άλλη, δεν θέλει να δώσει πολύ αέρα στους «χωριάτες» (Άραβες, Τούρκους, Παλαιστίνιους, λοιπούς μούσλιμζ), διότι θα τ’ ανέβουν στο κρεββάτι!… καί θα το φάνε γιά πρωϊνό! Καί τότε (αν ορμήσουν εναντίον του όλοι μαζί οι Άραβες, δηλαδή), δεν θα μπορέσει να το σώσει κανένα δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο, καμμία Αμερική καί κανένα ΝΑΤΟ.

Παρατηρήστε καί το ότι τά ‘βαλε ειδικά με το Ιράν – δηλαδή τους σιΐτες μωαμεθανούς, οι οποίοι στον μωαμεθανικό κόσμο είναι πληθυσμιακώς μειοψηφικό δόγμα. Πετρέλαια, όμως (αν υποτεθεί ότι ο λόγος της κόντρας Ισραήλ-Ιράν είναι γεωπολιτικός), έχουν καί οι -πολυπληθέστεροι, αλλά καί γείτονές του– σουνίτες μούσλιμζ· με τους οποίους, αντιθέτως, βλέπουμε πως το Ισραήλ προσπαθεί να μην τσακώνεται (παρεκτός με τους Σύρους, τους οποίους δεν χωνεύει), αλλά να χτίσει διπλωματικές γέφυρες. Κι ο λόγος είναι αυτός, που αναφέρθηκε παραπάνω: να μην αγριέψουν καί του ορμήσουν όλοι μαζί.

Έτσι, εξ αιτίας όλων, όσων αναφέρθηκαν, το Ισραήλ (αν καί παραδοσιακώς καρα-Κρόνιο κέντρο) ποτέ δεν θα επιτεθεί ευθέως εναντίον της Ελλάδας (όχι ότι φοβάται, αλλά θ’ αφήσει το εσωτερικό του -με τους Παλαιστινίους- καί τα νώτα του ακάλυπτα, διότι δεν διαθέτει τον απαραίτητο αριθμό στρατιωτών γιά τέτοιο ξάνοιγμα)· παρεκτός αν τη βρωμοδουλειά εναντίον μας την κάνουν οι Τούρκοι, καί πετύχουν. Τότε, λίγο αργότερα από την υποθετική αυτή μελλοντική νίκη των Τούρκων εις βάρος μας, πολύ πιθανόν το Τουρκικό γκουβέρνο ν’ αποτελείται από …Ισραηλινούς, ειδικά στα κρίσιμα υπουργεία.

Σάμπως θά ‘ναι κι η πρώτη φορά; Μήπως κι επί Τουρκοκρατίας δεν υπήρχαν «μεγάλοι βεζύρηδες» (πρωθυπουργοί) καί υπουργοί οικονομικών ιουδαίοι; (Μεταξύ αυτών των τελευταίων, κι ο –Σμυρνιός! χίχί!!!…- ψευδομεσσίας Σαμπετάϊ Τσεβή.)

Λοιπόν, έτσι ακριβώς θα είναι καί η «επερχόμενη Τουρκο-Ισραηλινή κατοχή» της Ελλάδας, που αναφέρει συνεχώς ο Διηνέκης…

. . . . . . . . . . .

Παρεμπιπτόντως! Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια κυρία Όλγα εκ Κρήτης, που -σύμφωνα με πρόσφατα πωλητικά κουτσομπολιά- προαλείφεται γιά διάδοχος του κουκλοχαιρετάκια, έχει παντρευτεί ιουδαίο. (Που σημαίνει ότι, γιά να παντρευτούν: ή αυτή ασπάστηκε τον ιουδαϊσμό, ή αυτός βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος. Όμως, υποθέτω βασίμως το πρώτο, διότι κατά κανόνα οι Κρόνιοι είναι εγωϊσταράδες, κυριαρχικής συμπεριφοράς, καί απαιτητικοί – καί, ειδικά σε θέματα θρησκείας, σπανιώτατα υποχωρούν.) Μόνο που αυτή, αν δεν είναι έπηλυς στο νησί (όπως οι πρόγονοι του κουκλοχαιρετάκια), δεν είναι ακριβώς Κρητικιά, αλλά Μινωΐτισσα· καί το αίμα, νερό δεν γίνεται. Τα βλέπετε!

Η πλάκα είναι πως, άλλα τέτοια κουτσομπολιά θέλουν (γιά την ίδια θέση, της πρωθυπουργού) αντίπαλο της λεγάμενης μιά άλλη πωλητικού εξ Ιωαννίνων, αυθεντική ιουδαία αυτή! Κι αν, πράγματι, έχουμε προώθηση στο πολιτικό προσκήνιο της Ελλάδας γυναικών όχι μόνον Κρονίων, αλλά ταυτόχρονα καί μητριαρχισσών,…

…Προκόψαμε!…

. . . . . . . . . . .

Βλέπουμε καθαρά στον χάρτη τη διάδοση του ισλάμ· κι ας βρεθεί τώρα κανένας παπάρας, να μου πεί ότι αυτή η διάδοση ήταν τυχαίο ιστορικό φαινόμενο, κι όχι διεπόμενο από κρυφό καθοδηγητικό κέντρο!

Εν πάσει περιπτώσει, εμάς μας ενδιαφέρει η Ελλάδα· την οποία βλέπουμε:

  • σχεδόν περικυκλωμένη από μούσλιμζ (μέχρι καί οι πρώην δήθεν …άθεοι κομμουνιστές Αλβανοί θα παίξουν αυτό το χαρτί! – βλέπε Τσάμηδες),
  • απέναντι σ’ ένα συμπαγές μέτωπο Κρονίων (δυτική Μ. Ασία),
  • κατευθυνόμενη από Κρονίους, κατσικωμένους στην πρωτεύουσά της,
  • κατευθυνόμενη από άλλους Κρονίους, στα «διευθυντικά κέντρα» αυτών ανά τας Ευρώπας,
  • καί με πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό της κάπου πέντε (ίσως έξι) μύρια λαθρομούσλιμζ (καί δή, προερχόμενους κυρίως από τα φανατικά Αφγανιστάν / Πακιστάν), συν αρκετούς προδότες, κι άλλους τόσους ανεγκέφαλους «πονοψυχιάρηδες». (Αυτούς, με τα «παιδάκια που πνίγονται στο Αιγαίο»· καί που, όταν τυχόν αποκαλύπτεται απάτη προπαγανδιστικών στημένων κλαψο-φωτογραφιών, ποτέ δεν αναρωτιούνται πόσο Ζά υπήρξαν.)

Αυτή ακριβώς είναι η εικόνα των νεφών της λίαν συντόμως επερχομένης Κρονο-καταιγίδας, που μαζεύτηκαν πάνω από την Ελλάδα.

. . . . . . . . . .

iii. Κι εμείς, κύριε;

Εμείς, ως έθνος… κοιμόμαστε μακαρίως· ενώι γύρω μας (καί μέσα μας) γίνεται της κακομοίρας.

  • Όχι μόνο δεν γνωρίζουμε τις ιστορικές καταβολές του Κρονίου κινδύνου (χαλάλι ο κόπος μου, αν έκανα έστω κι έναν αναγνώστη μου να δεί καθαρά την ιστορική αλήθεια),
  • όχι μόνο δεν έχουμε καταλάβει τον κίνδυνο (τις σημερινές διαστάσεις του καί την αμεσότητά του, δηλαδή),…

…Αλλά κι όσοι τον βλέπουν, τον υποβαθμίζουν (με το κλασικό: «- Έλα, μωρέ!»). Παρά το ότι ήδη πληθαίνουν τα λαθρόσκατα, που μας απειλούν λεκτικώς και με χειρονομίες (συνήθως μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αλλά όχι απαραίτητα) ότι θα μας κόψουν τον λαιμό.

Πάντως, αυτή η «αφ’ υψηλού» στάση αρκετών συμπατριωτών μας (αν δεν προέρχεται από προδοτική στάση, αλλ’ από βλακεία) έχει μία καλούτσικη αιτιολογία: ότι δεν υπολογίζουμε ως σημαντικούς αντιπάλους τα διάφορα ρακένδυτα καί άπλυτα άτομα (αν καί με κινητά των 1,000+ ευρώ…) που λαθρομπούκαραν στην Ελλάδα, διότι όντως το νοητικό τους επίπεδο είναι χαμηλώτατο. Επίσης, Τούρκοι καί ιουδαίοι αυτομάτως «ρίχνουν ασφάλεια» στην καθημερινή νηφαλιότητά μας, λόγωι της μακραίωνης λίαν εχθρικής συμπεριφοράς τους απέναντί μας.

Ωστόσο, ΔΕΝ πρέπει να εφησυχάζουμε.

Προσωπική εκτίμηση μέν· αλλά, όπου νά ‘ναι, το κακό πρόκειται να ξεσπάσει στην καμπούρα μας.

Κι αν μή τί άλλο, έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε καί τους προδότες.

. . . . . . . . . . .

Υπάρχει, όμως, καί έτερος μέγιστος κίνδυνος στα καθ’ ημάς: της ανεμελιάς / ανοργανωσιάς.

Οι «άλλοι» έχουν σχέδια, όχι απλά ένα σχέδιο καί μοναδικό. Εμείς;

Εμείς, τίποτε.

Πρόθυμοι «προοδευτικοί» πατσαβουρογραφιάδες τώρα τελευταία βρίζουν τη «Μεγάλη Ιδέα» των αρχών του 20ου αιώνος… μόνο που δεν πρόκειται γιά κάποια μεγάλη εθνική μας ιδέα (δηλαδή, πανεθνικής εκτάσεως ανεδαφική ανοησία), αλλά γι’ αποκατάσταση ιστορικών στρεβλώσεων. Ήτοι, απελευθέρωση παναρχαίων Ελληνικών εδαφών. Δυστυχώς, στη θέση της «Μεγάλης Ιδέας» δεν υπάρχει τίποτε σήμερα· παρεκτός από μεμονωμένες κραυγές κάποιων -εντός, ή εκτός εισαγωγικών- πατριωτών: «- Να πάρουμε την Πόλη!»

Δυστυχώς (δίς), ακόμη καί το «πάρσιμο» της Πόλης απαιτεί στρατηγικό σχέδιο, το οποίο δεν υφίσταται στα μυαλά κανενός – αν καί θά ‘πρεπε. Διότι «πάρσιμο της Πόλης» σήμερα σημαίνει ν’ ανοίξει το φράγμα του Νιαγάρα επάνω μας, καί να λουστούμε μονοκοπανιάς κάπου είκοσι εκατομμύρια αλλοθρήσκους αλλοφύλους. Άρα, τί κάνουμε σ’ αυτή την περίπτωση;

Θα έλεγα πως είναι απλό, αν γνωρίζεις Ιστορία: αντιστροφή της κατακτητικής πορείας του Μεχμέτ Β’ «Πορθητή»! (Αυτός κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη από τη Θράκη, όχι από τις Ασιατικές ακτές.) Δηλαδή (προς πάντα ενδιαφερόμενον) :

  • Καταλαμβάνουμε όλη τη Θράκη, πλήν Κωνσταντινούπολης· συν την ασιατική πλευρά των εδαφών, σ’ όλο το μήκος των Στενών, από Βόσπορο μέχρι Ελλήσποντο – καί σε αρκετό βάθος ενδοχώρας (πχ μέχρι Νίκαια Βιθυνίας).
  • Περισφίγγουμε την Κωνσταντινούπολη μέσα σ’ έναν βρόχο (ά λά Δυτικό Βερολίνο), καί την αφήνουμε να «σαπίσει» – όσα χρόνια κι αν χρειαστούν. Θα επιτρέπουμε τρόφιμα καί φάρμακα «γιά ανθρωπιστικούς λόγους», αλλά πολύ δύσκολα. (Ό,τι ακριβώς θα έκαναν καί οι τουρκαλάδες, δηλαδή.)
  • Ως συνέπεια, η Κωνσταντινούπολη θα άδειαζε σταδιακά από τον ανεπιθύμητο πληθυσμό, καί μιά μέρα θα την ξαναπαίρναμε όπως έπρεπε: «του κουτιού».

Το θέμα είναι πως, όλ’ αυτά είναι μονάχα θεωρητικά. Όχι πως δεν θέλουμε, αλλά…

. . . . . . . . . . .

…Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ένα πράγμα: πως, οι σημαντικώτερες συνθήκες, που αφορούν τις θεμελιώδεις σχέσεις της Τουρκίας μ’ εμάς καί με άλλα κράτη, είναι υπογεγραμμένες μέσα στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα· με πιό πρόσφατη, αυτήν του Μοντραί γιά τα Στενά. (Του 1936. Προπολεμική! Ούτε κάν του πλήρους πρώτου μισού του 20ου αιώνα, δηλαδή του 1950.) Τί σημαίνει αυτό, όμως;

Σημαίνει ότι, γιά να προασπίσεις τα (εκπηγάζοντα από τις συνθήκες που υπέγραψες) εθνικά κυριαρχικά σου δικαιώματα, πρέπει να μπορείς να το πράξεις εν όπλοις, αν χρειαστεί. Δηλαδή, πρέπει να έχεις όπλα τουλάχιστον εφάμιλλα των όπλων του τυχόν εχθρού, που θα σε αμφισβητήσει εμπράκτως.

Κι εντάξει, μέχρι το 1936 η Τουρκία είχε παρατάξει στα Στενά (σύγχρονα γιά τότε) τηλεβόλα, κατασκευής των φιλαράκων της, των Γερμαναράδων (ισοδύναμα των οπλικών συστημάτων πχ των καταδρομικών της αγγλίτσας), οπότε μπορούσε εμπράκτως ν’ απαγορεύσει τον διάπλου ξένων σκαφών. Σήμερα, όμως, είναι αστείο να συγκρίνεις τα οπλικά συστήματα της Τουρκίας με τα αντίστοιχα ηπαπαραίων καί Ρώσσων (αλλά καί των Γάλλων πχ)· έχει ανοίξει πάρα πολύ η ψαλλίδα! Οπότε, όποιος ισχυρός θέλει, γράφει τη Συνθήκη του Μοντραί (καί την τουρκίτσα ολόκληρη) εκεί, που δεν πιάνει το μελάνι! (Μην κοιτάτε, που εν τοις πράγμασιν οι ισχυροί κάνουν πως υπακούν στις εντολές της Τουρκίας, καί ζητάνε άδεια διάπλου. Έχουν τους λόγους τους.)

Οπότε, το θέμα είναι: εάν απελευθερώσουμε τα εδάφη αυτά, τί θα κάνουμε εμείς; Θα υποκαταστήσουμε τη σημερινή Τουρκία σ’ όλες τις μέχρι τώρα υπογεγραμμένες συνθήκες; Θα υπογράψουμε καινούργιες; Θα επιβάλουμε απαγόρευση διάπλου ξένων σκαφών, αν δεν θέλουμε να περάσουν;…

…Καί με τί θα υπερασπίσουμε, τότε, την εθνική μας θέληση; με ποιά οπλικά συστήματα;

Αυτά όλα θά ‘πρεπε να τα έχουν ήδη σκεφτεί, όσοι ονειρεύονται την Κωνσταντινούπολη ξανά. Όπως καί θά ‘πρεπε πρώτα να έχουμε τακτοποιημένη την αυλή μας, πρίν πάμε να νοικοκυρέψουμε τις αυλές αλλονών. Με τωρινή αναλογία λάθρο προς γνησίους Έλληνες στο 1:2… καί με γύφτους, συν διαφόρων τύπων αρνησιπάτριδες (καί μείον δικούς μας μετανάστες, κυρίως νεαρής ηλικίας, στην αλλοδαπή), να έχει ήδη γείρει η αναλογία εις βάρος μας στο 1.5 προς 1, τί «Κωνσταντινούπολη» ονειρευόμαστε; Σε κάρτ-ποστάλ; Ή σε τρισδιάσταση αναπαράσταση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές;

Αν δεν φροντίσουμε πρώτα την «καθαριότητα» του σπιτιού μας, θα μας φάνε ζωντανούς οι λάθρο, πρίν κάν αρματωθούμε να πάμε στον Βόσπορο!

. . . . . . . . . . .

Με την ευκαιρία, μιά που αναφερόμαστε σε πανεθνικής σοβαρότητας σχεδιασμό:

Η Κωνσταντινούπολη υπήρξε έδρα πολυεθνικής αυτοκρατορίας, η οποία συνέχισε την παράδοση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της παρακμής: δεν είχε σημασία ποιός ήταν (καί αν ήταν) Ρωμαίος, αλλά ποιός είχε τη δύναμη! Δηλαδή, σε πρώτη φάση ποιός είχε τα πολυπληθέστερα στρατεύματα με το μέρος του – καί σε δεύτερη, ποιός είχε το χρήμα. Γι’ αυτό καί η Ιστορία κατέγραψε τόσο αρκετούς αλλοδαπούς αυτοκράτορες, όσο κι ετερόκλητες συμμαχίες Ρωμαίων εναντίον Ρωμαίων (Βυζαντινών εναντίον Βυζαντινών, γιά να μη σας μπερδεύω)… με Φράγκους, Καταλανούς, Τούρκους, Γότθους, Βουλγάρους, Βαράγγους, καί δε συμμαζεύεται… κι όποιος κατάφερνε κι έσπαγε τα κεφάλια των απέναντι, έβγαζε αυτοκράτορα. (Ως αντιπαράδειγμα, να δήτε τί γινόταν -στις μεταξύ τους συγκρούσεις- με τις Βυζαντινές υπο-αυτοκρατορίες, που εξεφύησαν μετά το 1204!)

Η καρέκλα είχε σημασία, όχι ο όποιος εθνικός προσανατολισμός της αυτοκρατορίας! (Σας ξυνίζει σήμερα, που οι πωλητικοί δίνουν αβέρτα ιθαγένειες καί δικαίωμα ψήφου στον κάθε θρασύ τυχοδιώκτη, που μπουκάρει παράνομα στη χώρα μας; Γιατί; Τί το διαφορετικό πράττουν από τους τότε Βυζαντινούς επίδοξους αυτοκράτορες; )

Εκτός από τα παραπάνω, υφίσταται κι άλλο αντικειμενικό εγγενές μειονέκτημα των αυτοκρατοριών: η πορεία τους προς τον βέβαιο θάνατό τους! Όλες, μα όλες οι αυτοκρατορίες ιστορικώς πέρασαν από τη φάση της επέκτασής τους, στη φάση της αδυναμίας ελέγχου τους, καί μετά στις φάσεις της παρακμής τους καί της οριστικής διάλυσής τους. (Ακόμη καί σήμερα, παρά τις δυνατότητες των δικτύων υπολογιστών γιά -ακόμη καί δικτατορική– κεντρική διοίκηση, καμμία αυτοκρατορία δεν πρόκειται να σταθεί.)

Οπότε, εμείς …ωραία, την ξαναπαίρνουμε την Πόλη,… αλλά τί πρέπει να σχεδιάσουμε γιά το μέλλον; (Διότι, η κατοχή της Πόλης σηματοδοτεί, θέλουμε-δέ θέλουμε, σχεδόν ανεξέλεγκτη επέκταση του κράτους μας έξω από τα στενά όρια της ηπειρωτικής Ελλάδας.)

  • Συμπαγές εθνικό κράτος;
  • Πολυεθνικό κράτος, «δε βαρυέσαι, ας υπάρχουν κι αυτοί»;
  • Αυτοκρατορία επάνω στις παλιές παρουσίες του Ελληνισμού; (Παναπεί: όλα τα παράλια Μεσογείου καί Ευξείνου.)
  • Πλανητική αυτοκρατορία;
  • «Συμπαγή», ελεγχόμενη αυτοκρατορία (δηλαδή, σημερινή Ελλάδα, συν περίπου η μισή Μ. Ασία), με «οψιόν» αργότερα τη «Μεγάλη Ελλάδα»;
  • Σταδιακή επέκταση (πχ από τώρα, έως καί δύο αιώνες μετά), μέχρις εκεί που θέλουμε; (Καί έως πού θέλουμε, άρα γε; )
  • Βλέποντας καί κάνοντας; (Γνώμη μου, αλλ’ αυτό το τελευταίο είναι ό,τι χειρότερο!)
  • Ή, τί;

Βλέπετε, λοιπόν, ότι δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα! Όσα όπλα καί νά ‘χεις, όσα εθνικά οράματα καί νά ‘χεις, όσος εθνικός ενθουσιασμός καί να σε διακατέχει, αν δεν έχεις καί λίγο μυαλό να βοηθάει, άσ’ τα, καλύτερα!

. . . . . . . . . . .

[Σημείωση: Όσοι πεταχτούν στο σημείο αυτό με συγκαταβατικό ύφος «μυημένου» (τρομάρα τους!) προς άσχετον, καί μου πούν πως τα παραπάνω είναι ήδη επεξεργασμένα σχέδια σε «μυστικές υπερομάδες του Ελληνισμού» (τύπου Ψίψιλον), ή/καί ειρωνευτούν ότι «τώωωωρα τα πήρα εγώ χαμπάρι αυτά;», παρακαλούνται ευγενικώς να τυπώσουν τις απόψεις τους καί να χώσουν τα χαρτιά στον κώλο τους.

Όσο βαθύτερα μπορούν.]

. . . . . . . . . . .

Κάτι τελευταίο.

Έστω, λοιπόν, ότι στεφόμαστε νικητές καί τροπαιούχοι, καταπώς λένε οι προφητείες. Κι έστω ότι το ένα τρίτο των σημερινών Τούρκων βαφτίζονται ορθόδοξοι χριστιανοί (καταπώς είπε ο Πατροκοσμάς).

Εμείς, τί σοβαρό / πνευματικώς υψηλό έχουμε να τους προσφέρουμε, αυτών των νεοφωτίστων;

Τη λαμογίστικη νοοτροπία των εγχωρίων πωλητικάντηδων καί τον παρτακισμό, που μόλυναν το μεγαλύτερο μέρος του εγχωρίου πληθυσμού;

Άσε που δεν πρέπει να κατηγορούμε τις όποιες «μάγισσες της Σμύρνης», διότι κι από ‘δώ έχουμε παράδοση στα ίδια· πέρα από τους αρχαιόθεν «κατάδεσμους» καί τα παρόμοια, ας διαβάσει κανείς το διήγημα του Παπαδιαμάντη: «Ο αβασκαμός του αγά», …καί θα καταλάβει.

[Φυσικά, καταφυγή στη μαγεία προς επίτευξη στόχων, σημαίνει μόνον ένα πράγμα: ακραία νοητική καί σωματική τεμπελιά. Πονηρό κόψιμο δρόμου, εις βάρος των υπολοίπων ανθρώπων! «- Πέσε πίττα, να σε φάω!!!»

Λέγεται πως καί σήμερα τό ‘χουμε παραχέσει πανεθνικώς με τις μαγείες καί τις καφετζούδες, αν καί δεν έχω γνώσιν από πρώτο χέρι.]

Τίποτε άξιο λόγου δεν έχουμε! Τον κακό μας τον καιρό έχουμε. Οπότε, μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος οι Κρόνιοι Πελασγοί να εξισλαμίσουν πλήθος εγχωρίων κουτοπόνηρων κορόϊδων…

[…Διότι, θεολογικώς, το ισλάμ σε απαλλάσσει από τις ευθύνες της ψυχικής σου ανελίξεως, αρκεί να είσαι τυπολάτρης – γι’ αυτό έχει τόσο φανατικούς οπαδούς. Είναι πολλοί παγκοσμίως, που προτιμούν την ανευθυνότητα, έστω καί με αντίτιμο τον ακρωτηριασμό του πουλιού τους…]

…παρά να βαφτίσουμε εμείς αυτούς.

. . . . . . . . . . .

Εδώ, οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι, εκ των «ουκ άνευ»:

Θα με ρωτήσουν αρκετοί, αν την ίδια αρνητική ματιά που τηρώ γιά τους Κρονίους Πελασγούς της Μ. Ασίας, την επιφυλάσσω καί γιά τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής (καί τους σημερινούς απογόνους τους). Διότι, δυστυχώς, είχαν βρεθεί κάποτε (προπολεμικώς) αρκετοί εγχώριοι ανεγκέφαλοι, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να φωνάζουν: «- Κάψτε τους συνοικισμούς!» (Τις πρόχειρες παραγκογειτονιές των προσφύγων, δηλαδή. Βλέπετε πως, όντως γνωρίζω Ιστορία – καί δεν χαρίζομαι.)

Η απάντηση είναι ένα σαφέστατο «όχι»!

Γιατί; Τί διαφοροποιεί, δηλαδή, τη μία περίπτωση από την άλλη; Πανάρχαιοι συγγενείς εξ αίματος δεν ήταν (καί είναι) οι μέν με τους δέ;

Ήταν (καί είναι), αλλά τις διαφοροποιεί το ότι, αυτοί που ήρθαν εδώ ως πρόσφυγες, παρέμειναν ορθόδοξοι χριστιανοί καθ’ όλους τους προηγούμενους αιώνες! Δεν αλλαξοπίστησαν, παρά τις διώξεις που υπέστησαν! Αυτό ακριβώς είναι καί το κριτήριο, γιά να θεωρώ γνήσιους Έλληνες ομοεθνείς μου τους πρόσφυγες του 1922-1925, καί να είμαι φιλύποπτος απέναντι στους υπόλοιπους (που έμειναν πίσω). Δηλαδή, η ίδια η πραγματικότητα έθεσε το απαραίτητο φίλτρο διαχωρισμού, καί μας έδωσε την απάντηση!

. . . . . . . . . . .

Δεν είμαι ηττοπαθής (που ισχυρίζομαι πως πιθανώτερο είναι -όταν έρθουμε σε μαζική επαφή- ν’ αλλαξοπιστήσουν προς ισλάμ πολλοί ντόπιοι, παρά να βαφτιστούν οι Κρόνιοι Μικρασιάτες). Κάθε άλλο! Αλλά, αισθανόμενος υπεύθυνος καί γιά τους άμυαλους κι ανέμελους τραλαλά συμπατριώτες μου, οφείλω να είμαι όσο ρεαλιστής γίνεται. Να πατάω πολύ γερά τα πόδια μου στη Γή…

…Καί -κατά το δυνατόν- να μην μου επιτρέπω ονειροπολήσεις. Έστω κι εθνικού χαρακτήρα.

. . . . . . . . . . .

iv. Προφητείες, ή σταυρόλεξα;

Γουστάρετε πιασάρικο θέμα, έ; Πώς σας καταλαβαίνω, αγάπες μου!… 🙂

Λοιπόν, πέρα από το ότι οι προφητείες ουδέποτε αποκαλύπτουν χρόνο υλοποιήσεως…

[…Κι ακόμη χειρότερα, που οι γεροντάδες λένε ότι αυτό το χρονικό σημείο το τραινάρει μπρός-πίσω ο Θεός κατά το δοκούν… άσε που μπορεί να μην πραγματοποιηθεί μία προφητεία τελικώς!…]

…πολύ σπάνια αποκαλύπτουν καί τον τρόπο, ή τα πλήρη πραγματικά στοιχεία.

Ως παράδειγμα, μία που μας ενδιαφέρει άμεσα (του Πατροκοσμά) : μετά τον «γενικό» πόλεμο, λέει,

  • το ένα τρίτο των Τούρκων θα σκοτωθεί,
  • το δεύτερο τρίτο θα εκδιωχθεί μέχρι την «Κόκκινη Μηλιά» (δηλαδή, την πατρίδα προελεύσεως της μηλιάς ως δέντρου, που συμβαίνει να είναι καί η απώτερη πατρίδα των Τούρκων: η περιοχή βορείως του Θιβέτ, από Καζακστάν μέχρι τους Ουϊγούρους),
  • καί το τελευταίο τρίτο θα βαπτιστεί.

Χμ, ναί. Δεν μας λέει, όμως, η προφητεία αυτή γιά το ποιοί θα είναι αυτοί, που θα βαπτιστούν! Διότι, αν είναι το συμπαγές στρώμα των απογόνων Κρονίων Πελασγών / οικειοθελώς εξισλαμισθέντων / γενιτσάρων, ποιός με βεβαιώνει εμένα ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν τον (ορθόδοξο) χριστιανισμό ως «σημαία ευκαιρίας» καί Δούρειο Ίππο, μέχρι να μας διαλύσουν;

Δεν μιλάω τζάμπα· υπάρχει (γνωστό σ’ εμένα) πρόσφατο προηγούμενο: κάποιοι παπάδες, από το 1994-95 καί μετά, θεώρησαν καλό να βαφτίσουν Αλβανούς, ως τέως θρησκευτικώς καταπιεζόμενους Βορειοηπειρώτες …αφού. Ξέρετε, όμως, τί λέγανε μετά οι Αλβανοί, γελώντας;

«- Μας έβρεξαν τον κώλο!»

Τώρα, αν αυτό εσείς το θεωρείτε κατανόηση καί σεβασμό του μυστηρίου του βαπτίσματος, …τί να σας πώ;!

Γιατί, λοιπόν, ο σκληρός Κρόνιος πυρήνας της δυτικής Μικράς Ασίας θα κάνει κάτι το διαφορετικό; Γιατί θα σεβαστεί κάτι, που μέχρι τώρα το απεχθανόταν;

. . . . . . . . . . .

Η προφητεία αυτή αποκτά νόημα, μόνον αν σκοτωθούν οι Κρόνιοι, καί βαπτιστούν οι Αλεβήδες (δηλαδή, οι σε παλιότερες εποχές στανικώς εξισλαμισθέντες κρυπτοχριστιανοί)· ο αριθμός των οποίων ανάγεται -σύμφωνα με ορισμένους μελετητές- σε κάπου είκοσι εκατομμύρια… δηλαδή, όντως στο ένα τρίτο της προφητείας του Πατροκοσμά. Βέβαια, ο σημερινός πληθυσμός της Τουρκίας είναι κάπου 87 εκατομμύρια, αλλά καμιά 30αριά απ’ αυτά είναι Κούρδοι. Οπότε, μένουν (χονδρικώς) εξήντα μή Κουρδικής εθνικής συνειδήσεως, άρα όντως το ένα τρίτο των 60 εκατομμυρίων είναι οι Αλεβήδες.

Άρα, τότε σωστά μίλησε ο Πατροκοσμάς· μόνο που μένει να το δούμε στην πράξη. Διότι, αν αυτοί που θα βαπτιστούν θα είναι οι Κρόνιοι, αλοίμονό μας! Με βεβαιότητα 100%, θα επενεργήσουν ως ψυχονοητικός «ιός» εις βάρος μας.

…Βλέπετε, υπάρχει καί το Χόνγκ Κόνγκ, το οποίο η αγγλίτσα το κατείχε κάπου ενάμιση αιώνα, καί το 1997 το «χάρισε» στους Κινέζους. Όμως, οι Κινέζοι δεν υποδέχτηκαν τους εξ αίματος αδελφούς τους με ανοιχτές αγκαλιές· αντιθέτως, επέβαλαν αυστηρότατους περιορισμούς, προκειμένου κάποιος Κινέζος εκατέρωθεν να διασχίσει τα σύνορα (ηπειρωτικής Κίνας καί Χόνγκ Κόνγκ) γιά ψώνια, τουρισμό, ή να δεί συγγενείς του. Μόνο μία εβδομάδα παραμονή σε αυστηρά καθορισμένο κατάλυμα επιτρέπεται, καί μετά υποχρεωτικώς δρόμο πίσω!!! Καθεστώς, που ισχύει καί σήμερα, ένα τέταρτο του αιώνα μετά.

Γιατί;

Διότι, ακριβώς, φοβούνται τον ψυχονοητικό «ιό». Ενάμισυς αιώνας αλλαγής της παραδοσιακής εθνικής νοοτροπίας των Κινέζων του Χόνγκ Κόνγκ προς το αγγλιτσοφέρνον, δεν είναι λίγος!… Ξέρουν οι Κινέζοι τί κάνουν· μην τους έχετε γιά χαζούς.

Αυτοί, λοιπόν, φοβούνται ενάμιση αιώνα μυαλοτηγανίσματος των συμπατριωτών τους. Άμ, εμείς, που έχουμε πάνω από έξι χιλιετιών (6,000 ετών) Κρονο-γενιτσάρους, μπορούμε να είμαστε άνετοι;

. . . . . . . . . . .

(συνεχίζεται