The Strange Mystery of the Pauli Effect: Unexplained Paranormal Activity

 

 New Awareness Web Health

Τον εικοστό αιώνα υπήρχε ένας λαμπρός φυσικός που πίστευε ότι τα ανθρώπινα όντα μπορούν ασυνείδητα να ασκήσουν ψυχική επιρροή στον έξω κόσμο. Επιπλέον, αυτό το φαινόμενο εκδηλώθηκε σε αυτόν, το οποίο αργότερα έγινε γνωστό ως το φαινόμενο Pauli

Ο Αυστριακός φυσικός, βραβευμένος με Νόμπελ, καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας και πρωτοπόρος της κβαντικής μηχανικής, ο Βόλφγκανγκ Ερνστ Πάουλι θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο λαμπρούς φυσικούς που έζησαν ποτέ.

Ήταν ο πρώτος που πρότεινε την ύπαρξη νετρίνων το 1930, έλαβε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1945, έλαβε πολλούς επαίνους από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, έλαβε το μετάλλιο Max Planck το 1958 και συνέβαλε στην ανάπτυξη πολλών τομέων της θεωρητικής φυσικής και του κβαντικού θεωρία.

Έχοντας μεγάλο σεβασμό μεταξύ των συνομηλίκων του και έχοντας ένα άψογο επιστημονικό μυαλό όπως κανένας άλλος, ο Pauli είχε επίσης κάποιες μάλλον περίεργες ιδέες και περιέργειες που περιστρέφονταν γύρω του, μια από τις οποίες αργότερα ονομάστηκε "Φαινόμενο Pauli".

Ξεκίνησε με τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Pauli, να παρατήρησαν ότι όποτε βρισκόταν στο εργαστήριο, σημειωνόταν ένας τεράστιος αριθμός περίεργων ατυχημάτων και δυσλειτουργιών στον εξοπλισμό.

Σχεδόν πάντα, όταν ο Pauli έμπαινε στο εργαστήριο, τα πάντα κατέρρεαν, τα ηλεκτρικά συστήματα απέτυχαν ή βραχυκυκλώθηκαν, τα γυαλιά θρυμματίστηκαν, οι καυστήρες Bunsen δεν αναφλέγονταν και διάφορες συσκευές δεν λειτουργούσαν πλέον ή διαταράσσονταν, ακόμη και πυρκαγιές ξέσπασαν και ξέσπασαν.

Οι συνάδελφοι χαριτολογώντας το ονόμασαν «φαινόμενο Pauli», σύμφωνα με το οποίο «ο πίνακας ελέγχου και ο Βόλφγκανγκ Πάουλι δεν μπορούν να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο».

Ήταν πολύ αστείο, αλλά όταν αυτό το αποτέλεσμα κράτησε, έγινε πολύ εμφανές ότι όλα δεν φαινόταν καθόλου τυχαία και καθόλου αστεία.

Το αποτέλεσμα φαινόταν ακόμη και να λειτουργεί μέσα από τους τοίχους των δωματίων ή ακόμα και σε απόσταση. Ένα περιστατικό έγινε γρήγορα δημοφιλές ανέκδοτο. Ήταν όταν ο Pauli πέρασε με το αυτοκίνητο από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Γκέτινγκεν και την ίδια στιγμή πολλές εργαστηριακές συσκευές από το κοντινό Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν εξερράγησαν χωρίς προφανή λόγο.

Μια άλλη ιστορία λέει ότι όταν ο Pauli επισκεπτόταν το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών του Πρίνστον, ο τεράστιος επιταχυντής σωματιδίων κυκλοτρονίου στο τμήμα φυσικής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον πήρε ανεξήγητα φωτιά και κάηκε για περισσότερες από 6 ώρες πριν σβήσει.

Καθώς τέτοια περίεργα περιστατικά έγιναν πιο συνηθισμένα, οι συνάδελφοι του Pauli σταμάτησαν να αστειεύονται και άρχισαν να πιστεύουν ότι κάτι πραγματικά περίεργο συνέβαινε παρουσία ενός φυσικού και ότι ίσως υπήρχε και κάτι υπερφυσικό σε αυτό.

Φημολογήθηκε ότι ο πειραματικός φυσικός Otto Stern απαγόρευσε στον Pauli να επισκεφτεί το εργαστήριό του φοβούμενος ότι μπορεί να σπάσει κάτι ή να καταστρέψει το πείραμά του.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πώς αυτοί οι σοβαροί, υψηλού επιπέδου επιστήμονες άρχισαν να εξυψώνουν το φαινόμενο Pauli σε μια μυστικιστική δεισιδαιμονία, πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε λογική εξήγηση για αυτό. Ένας επιστημονικός φωτογράφος ονόματι David Fathi είπε κάποτε:

«Προσπάθησα από καιρό να καταλάβω πώς μερικά από τα λαμπρότερα μυαλά της εποχής τους θα μπορούσαν να υποκύψουν σε κάτι που φαίνεται να είναι απλές δεισιδαιμονίες. Αλλά τώρα νομίζω ότι για να εργαστεί κανείς σε έναν τομέα τόσο αφηρημένο και μακριά από την κοινή διαίσθηση όπως η κβαντική φυσική, θα πρέπει μάλλον πρώτα να έχει την τάση να σκέφτεται έξω από το κουτί και επίσης να είναι δημιουργικοί άνθρωποι, ανοιχτοί στις πιο περίεργες ιδέες».

Ο ίδιος ο Pauli άρχισε σύντομα να πιστεύει σοβαρά ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται ένα άλλο ανεξήγητο φυσικό φαινόμενο. Για αυτόν, αυτό δεν ήταν ένα τεράστιο άλμα, καθώς ενδιαφερόταν μερικές φορές για την παραψυχολογία και υποστήριξε τις ιδέες του Carl Gustav Jung σχετικά με την ύπαρξη του φαινομένου της συγχρονικότητας, το οποίο ο Jung περιέγραψε ως «περιστάσεις που φαίνεται να σχετίζονται με νόημα αλλά στερούνται αιτιότητας». , καθώς και το κρυφό νόημα των ονείρων.

Ο Pauli άρχισε να βρίσκει μια εξήγηση για όλα αυτά υποθέτοντας ότι ορισμένα άτομα είχαν την ικανότητα να χειρίζονται τον κοντινό τεχνικό εξοπλισμό με δυνάμεις που δεν ήταν ακόμη κατανοητές από την επιστήμη. 

Ο Pauli ήταν τόσο πεπεισμένος ότι αυτό ήταν ένα γνήσιο επιστημονικό παζλ που το συζήτησε εκτενώς με τον ίδιο τον Jung. Μία από τις ιδέες του ήταν ότι αυτό οφειλόταν σε ένα είδος ψυχοκίνησης, κατά την οποία η ψυχική ενέργεια προβάλλεται στο φυσικό περιβάλλον.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι προβληματισμοί του Pauli είναι μεταξύ των προηγούμενων ιδεών που προτάθηκαν για την ψυχοκίνηση σε μια εποχή που δεν υπήρχε καν επίσημα συμφωνημένο όνομα. 

Δυστυχώς, ο Pauli δεν μπόρεσε να αποδείξει τίποτα από όλα αυτά, αν και πέρασε πολύ χρόνο σκεπτόμενος το και γράφοντας διάφορους στοχασμούς για την ψυχοκίνηση στα ημερολόγιά του. 

Συχνά θρηνούσε ότι όλα αυτά ήταν αδύνατο να αποδειχθούν κάτω από αυστηρές εργαστηριακές συνθήκες, ότι τελικά βασίζονταν κυρίως σε τυχαία ευρήματα και πιθανότατα ήταν για πάντα καταδικασμένα σε παρεξήγηση. 

Ο Pauli συνέχισε υποστηρίζοντας ότι το φαινόμενο Pauli είναι εντελώς πραγματικό και ότι, μέχρι τον θάνατό του το 1958, οι άνθρωποι μπορούσαν πραγματικά να επηρεάσουν διανοητικά τα γύρω αντικείμενα και τα ηλεκτρονικά.