ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΗΓΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΛΙΘΙΝΗ ΕΠΟΧΗ;-ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟΩΝ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΝ...

 

Είναι ένα πολύ παλιό ερώτημα, το ερώτημα αν υπήρχε προηγμένος πολιτισμός στη Λίθινη Εποχή πολύ πριν από τους γνωστούς υψηλούς πολιτισμούς. Ίσως μπορούμε να βρούμε μια πιθανή απάντηση σε αυτό το ερώτημα στα αρχαία συστήματα τούνελ που εκτείνονται κάτω από όλη την Ευρώπη και τη Μικρά Ασία.

Αλλά ένα γιγάντιο σύστημα σπηλαίων έχει βρεθεί επίσης στην Κίνα, το οποίο δεν θα έπρεπε να υπάρχει καθόλου. Αυτά τα συστήματα σπηλαίων στη Στυρία, τη Μικρά Ασία και την Κίνα παρουσιάζουν σαφείς και αξιοσημείωτες ομοιότητες μεταξύ τους. Συγκεκριμένα, υπάρχουν τα ίχνη επεξεργασίας που μπορούν να βρεθούν ακόμα και σήμερα στα συστήματα.

Μοιάζουν σαν αυτά τα συστήματα σήραγγας να έχουν σκαφτεί από μηχανές, δεν έχουμε ιδέα τι μηχανές μπορεί να ήταν. Μερικά από τα υπόγεια περάσματα στην Ανατολική Στυρία της Αυστρίας, έχουν επίσης μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική ομοιότητα με την κατασκευή του μεγαλιθικού πολιτισμού. Του Θόρστεν Χάιντεμπεργκ.

Το σύστημα σήραγγας κάτω από τη Στυρία στην Αυστρία

Φαίνεται ότι σε όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως στην Αυστρία, υπάρχει ένα προϊστορικό δίκτυο σηράγγων κρυμμένο υπόγεια. Γύρω από την πόλη Vorau μόνο υπάρχουν περίπου 800 «Erdstalle», δηλαδή υπόγεια περάσματα διαφορετικού μήκους, μερικά από τα οποία είναι αποδεδειγμένα ηλικίας άνω των 10.000 ετών.

Ωστόσο, τέτοιες εγκαταστάσεις έχουν γεμίσει από την εκκλησία σε όλη την Ευρώπη εδώ και αιώνες, στην πραγματικότητα είναι σφραγισμένες. Όταν ανακαλύπτεται ένα νέο απόσπασμα, μερικές φορές συμβαίνει ακόμα και σήμερα.

Τα παλιά συστήματα σήραγγας στη Στυρία, την Κάτω Αυστρία και την Άνω Αυστρία (Αυστρία) ονομάζονται ευρέως στάβλοι. Η λέξη «Erdstall» δεν προέρχεται από τα υπόστεγα βοοειδών αλλά από ένα «μέρος κάτω από τη γη». Προς το παρόν, ο Δρ. Χάινριχ Κους. Ο ίδιος και η σύζυγός του ερευνούν σε αυτόν τον τομέα εδώ και δεκαετίες. Μέχρι στιγμής, οι δυο τους είχαν εκπληκτικά αποτελέσματα.

Τα συστήματα σήραγγας που έχουν εξεταστεί στη Στυρία αλλά και στην Κάτω Αυστρία δείχνουν ίχνη επεξεργασίας που δεν μπορούν να χρονολογηθούν ούτε στη σύγχρονη εποχή ούτε στον Μεσαίωνα. Προέκυψε η εικόνα ότι αυτά τα συστήματα σήραγγας είναι πολύ παλαιότερα από ό,τι υποτίθεται προηγουμένως. Κατασκευάστηκαν όμως με μια τεχνική που είναι ξένη και άγνωστη σε εμάς σήμερα.

Πολλά από αυτά τα αρχαία φλεβικά συστήματα μπορούν να χρονολογηθούν από 10.000 έως 15.000 χρόνια χρησιμοποιώντας χρονολόγηση TCN (Terrestrial Cosmogenic Nuclides), αλλά ορισμένα συστήματα φλεβών είναι πολύ παλαιότερα. Είναι εντυπωσιακό ότι δεν υπάρχουν ίχνη αιθάλης στους παλιούς διαδρόμους εντός των συστημάτων διαδρόμων και των τούνελ.

Πειράματα έδειξαν ότι ο βράχος σε πολλές σήραγγες είναι τόσο σκληρός που δεν μπορεί να γίνει τίποτα με σφυρί και σμίλη.Αυτό έχει ήδη αποδειχθεί ξεκάθαρα. Επιπλέον, αυτά τα παλιά συστήματα διαδρόμων είναι πολύ καλά επεξεργασμένα, σε αντίθεση με τις σήραγγες και τις σήραγγες ορυχείων που δημιουργήθηκαν τον Μεσαίωνα. Σίγουρα μπορεί κανείς να πει ότι όσο πιο όμορφα δουλεύεται ένα προφίλ βάδισης, τόσο πιο παλιό είναι. Ένα φαινόμενο που μπορούμε να παρατηρήσουμε και από άλλους αρχαίους χώρους σε όλο τον κόσμο.

Είναι επίσης ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ότι τα εσωτερικά των σημάτων επεξεργασίας είναι γυαλισμένα. Αυτό σημαίνει ότι η θερμοκρασία εργασίας πρέπει να ήταν υψηλότερη από 1200 έως 1400 βαθμούς, καθώς η πέτρα υαλοποιείται μόνο πάνω από αυτές τις θερμοκρασίες. Επιπλέον, στα τοιχώματα της σήραγγας βρέθηκαν επίσης χαλύβδινα ρινίσματα, τα οποία είχαν αποκολληθεί από το άκρο του εργαλείου κατά τη μηχανική κατεργασία. Έχει ήδη αποδειχθεί ότι αυτό δεν είναι ένα οξείδιο του σιδήρου που απαντάται στη φύση. Όχι, αυτός είναι χάλυβας που είναι αναμειγμένος με μολυβδαίνιο τιτανίου, μεταξύ άλλων.

Οι μετρήσεις με λέιζερ έδειξαν επίσης ότι τα συστήματα φλεβών λειτουργούν σαν να ήταν κομμένα από το βράχο. Δρ Ο Kusch έχει επίσης έρθει σε επαφή με σύγχρονες εταιρείες κατασκευής σήραγγας σχετικά με αυτό το θέμα. Και αυτοί είναι της άποψης ότι δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε τέτοιες μηχανές μετάπτωσης σήμερα.

Το πρόβλημα ξεκινά από το ύψος και το πλάτος των σηράγγων, γιατί συνήθως έχουν ύψος μόνο 1,60 μέτρα και πλάτος 70 με 80 εκατοστά. Πώς θα έμπαινες λοιπόν εκεί με μεγάλες μηχανές;

Διάτρητες πέτρες, οι πινακίδες πάνω από το έδαφος

Οι λεγόμενες διάτρητες πέτρες σχετίζονται άμεσα στη Στυρία. Στην αρχαιολογία, ένα διάτρητο μενίρ που μοιάζει με πλάκα ή η πέτρα εισόδου ενός μεγαλιθικού συγκροτήματος, που ήταν τεχνητά εφοδιασμένη με μια τρύπα, ονομάζεται λίθος τρύπας (περιφερειακά επίσης κουΐτ). Εκτός από την Κεντρική Ευρώπη, τέτοιες πέτρες μπορούν επίσης να βρεθούν πιο συχνά στα Βρετανικά Νησιά και στη Βρετάνη.

Σήμερα υπάρχουν ακόμα περίπου 250 τέτοιες διάτρητες πέτρες στη Στυρία, αλλά αρχικά υπήρχαν πιθανώς πάνω από 1000. Το μεγαλύτερο σήμερα γνωστό μενίρ στη Στυρία έχει μήκος πάνω από 7,6 μέτρα και ζυγίζει 50 τόνους. Όλες οι αρχικές διάτρητες πέτρες δείχνουν την πορεία των υπόγειων περασμάτων. Οι διάτρητες πέτρες ακολουθούν τα υπόγεια περάσματα σχεδόν πάνω από το έδαφος. Σύμφωνα με μια επιφανειακή εξέταση, μερικές από αυτές τις διάτρητες πέτρες είναι ηλικίας 15.000 ετών.

Το Göbekli Tepe στην Τουρκία, τα παλαιότερα μνημειώδη κτίρια της ανθρωπότητας

Αν κοιτάξετε τη χρονολόγηση ή την ηλικία των λεγόμενων στάβλων της γης, γρήγορα συνειδητοποιείτε ότι είναι μεγαλύτεροι από τον Göbekli Tepe. Το Göbekli Tepe, που σημαίνει «λόφος της κοιλιάς» στα αγγλικά, είναι μια προϊστορική τοποθεσία που βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης Σανλιούρφα της νοτιοανατολικής Ανατολίας στην Τουρκία. Μέχρι στιγμής, τα κτίρια του Göbekli Tepe θεωρούνταν τα παλαιότερα μνημειακά κτίρια που ανεγέρθηκαν από ανθρώπους.

Αυτή η τοποθεσία αναγνωρίστηκε ως τοποθεσία της Λίθινης Εποχής από τον Αμερικανό αρχαιολόγο Peter Benedict ήδη από το 1963. Οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι το Göbekli Tepe είναι ένα ιερό της Λίθινης Εποχής που χτίστηκε από νομάδες. Τα παλαιότερα ίχνη χρήσης ανάγονται στη 10η χιλιετία πριν από την εποχή μας.

Έτσι χτίστηκαν μετά τις μεγάλες καταστροφές στο τέλος της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Είναι δίκαιο να πούμε ότι τα συγκροτήματα Göbekli Tepe είναι κάτι από τους παλαιότερους γνωστούς ναούς που γνωρίζει ο άνθρωπος, ακόμα κι αν δεν είναι ναοί με την παραδοσιακή έννοια.

Τα συστήματα αυτά είναι κυκλικά πέτρινα συστήματα που αποτελούνται από πεσσούς σχήματος Τ, ορισμένοι με ανάγλυφα, που βρίσκονται στο κέντρο των αντίστοιχων συστημάτων. Με βάση τις γεωφυσικές έρευνες, υποτίθεται ότι περισσότεροι από 200 άλλοι πυλώνες σε περίπου 20 κυκλικά συστήματα εξακολουθούν να είναι θαμμένοι κάτω από το έδαφος. Οι επιμέρους πυλώνες έχουν ύψος έως 6 μέτρα και βάρος έως 20 τόνους. Τοποθετήθηκαν σε πλίνθους λαξευμένους από τον βράχο που προεξείχε.

Αυτοί οι πυλώνες σε σχήμα Τ είναι διακοσμημένοι με ανάγλυφες γραμμές που απεικονίζουν ζώα, πουλιά, έντομα κ.λπ. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν ίχνη ανθρώπινων λειψάνων στις ίδιες τις εγκαταστάσεις, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί σαφώς να αποκλειστεί ο χώρος ταφής. Επιπλέον, δεν υπάρχουν στοιχεία για εξημερωμένα φυτά. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτά τα συστήματα διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τον αστερισμό του Κύκνου.

Η υπόγεια πόλη Derinkuyu στην Ανατολία

Η υπόγεια πόλη Derinkuyu βρίσκεται στην Ανατολία της Τουρκίας. Σε μετάφραση, το όνομα σημαίνει κάτι σαν βαθύ πηγάδι/άξονας. Το προηγούμενο όνομα αυτής της πόλης ήταν Μαλακοπία. Βρίσκεται στην ομώνυμη θέση Καππαδοκία. Αυτό βρίσκεται στην τουρκική επαρχία Nevşehir περίπου 29 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας της επαρχίας. Στην Καππαδοκία, μαζί με το Kaymaklı, το Derinkuyu είναι η πιο διάσημη και μεγαλύτερη από τις υπόγειες πόλεις, από τις οποίες λέγεται ότι υπάρχουν περίπου 50 στην περιοχή αυτή. Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί περίπου 36 από αυτά, αλλά πολύ λίγα από αυτά είναι ανοιχτά στο κοινό.

Το πότε ακριβώς δημιουργήθηκαν αυτές οι υπόγειες πόλεις δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα και είναι θέμα συζήτησης στους αρχαιολογικούς κύκλους.
Μερικοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι χτίστηκαν από τους Χετταίους πριν από περισσότερα από 4.000 χρόνια. Μάλλον το σκέφτηκαν γιατί στο συγκρότημα βρέθηκε ένα εργαλείο χειρός, το οποίο είναι χεττιτικής προέλευσης. Αλλά αυτό θα μπορούσε να είχε μπει σε αυτό αργότερα.

Σε κάθε περίπτωση, η παλαιότερη αναφορά βρίσκεται στην Ανάβασις του Ξενοφώντα. Μιλάει για ανθρώπους στην Ανατολία που έχτισαν τα σπίτια τους υπόγεια. «Τα σπίτια ήταν υπόγεια, στενά στην είσοδο σαν πηγάδι, αλλά φαρδιά στο κάτω μέρος. Οι είσοδοι για τα συρόμενα βοοειδή είχαν σκαφτεί, αλλά ο κόσμος κατέβηκε σε σκάλες. Στις κατοικίες βρέθηκαν κατσίκια, πρόβατα, βοοειδή και πτηνά μαζί με τα μικρά τους.» – Ξενοφών, IV/5.25

Άλλοι πάλι αρχαιολόγοι υποψιάζονται ότι οι χριστιανοί έχτισαν τις πόλεις για να τις προστατεύσουν από τους διώκτες. Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι οι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν αυτές τις σήραγγες. Ήταν επίσης αυτοί που έδωσαν στο συγκρότημα τη σημερινή του μορφή μεταξύ του 6ου και του 10ου αιώνα.

Το σύστημα της σήραγγας ανακαλύφθηκε τυχαία το 1963. Μέχρι στιγμής έχουν αποκαλυφθεί οκτώ όροφοι, με το βαθύτερο σημείο να βρίσκεται 55 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Αλλά πιστεύεται ότι μόνο το ένα τέταρτο της αρχικής δομής έχει αποκαλυφθεί μέχρι στιγμής. Τα ακάλυπτα δωμάτια έχουν συνολική επιφάνεια 2500 τετραγωνικών μέτρων. Το 1965 η εγκατάσταση άνοιξε για το κοινό.

Το συγκρότημα μοιάζει πραγματικά με ολόκληρη πόλη και χωρίζεται σε διαφορετικές περιοχές. Για παράδειγμα, οι επάνω όροφοι ήταν χώροι καθιστικού και ύπνου. Μέχρι και πατητήρι και μοναστηριακό συγκρότημα έχουν στεγαστεί εκεί. Στο συγκρότημα φυλάσσονται και κατοικίδια. Στους κάτω ορόφους έχουν βρεθεί ακόμη και αίθουσες συνεδριάσεων, αποθήκες και φυλακή.

Σε μεταγενέστερους χρόνους, διάφορα δωμάτια χρησιμοποιήθηκαν ως εκκλησίες. Στον έβδομο όροφο βρίσκεται η λεγόμενη «Εκκλησία των Τριφυλλιών» και είναι σχεδιασμένη σε μορφή σταυρού. Αυτή η «εκκλησία» έχει μήκος 25 μέτρα, πλάτος 10 μέτρα και ύψος 3 μέτρα.

Δεν είναι ακόμη σαφές πόσοι κάτοικοι ζούσαν εκεί. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 3.000 έως 50.000 άτομα. Είναι επίσης ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι ο Derinkuyu λέγεται ότι συνδέθηκε με την υπόγεια πόλη στο γειτονικό Kaymaklı με μια σήραγγα μήκους εννέα χιλιομέτρων.

Παρόμοια με άλλες τέτοιες εγκαταστάσεις, αυτή η υπόγεια πόλη θα μπορούσε να κλειστεί από τις λεγόμενες «rolling stone doors», που μοιάζουν με μυλόπετρες.

Σε περίπτωση επίθεσης ή άλλου κινδύνου, αυτές οι τεράστιες πέτρες θα μπορούσαν να κυληθούν μπροστά από την είσοδο. Από έξω, αυτό ήταν σίγουρα ένα δύσκολο εμπόδιο για να ξεπεραστεί. Αλλά οι άνθρωποι μέσα δεν ήταν αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, επειδή η επικοινωνία μπορούσε να διατηρηθεί μέσω φρεατίων. Αυτά οδηγούσαν από τους δύο πρώτους ορόφους προς τα έξω. Αυτοί οι «άξονες επικοινωνίας» είχαν μήκος τρία έως τέσσερα μέτρα και διάμετρο περίπου δέκα εκατοστά.

Επιπλέον, το εργοστάσιο διαθέτει ένα αρκετά περίπλοκο και εξελιγμένο σύστημα εξαερισμού. Από το πρώτο υπόγειο επίπεδο, 15.000 φρεάτια λέγεται ότι οδήγησαν προς τα πάνω. Ακόμα κι αν αυτοί οι άξονες αέρα στους κάτω ορόφους είναι λιγότεροι, εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι σήμερα μέχρι τον όγδοο όροφο.

Οι αεραγωγοί βάθους 70 έως 85 μέτρων χρησιμοποιήθηκαν επίσης για τη μεταφορά νερού. Πριν ανακαλυφθεί αυτή η εγκατάσταση, οι κάτοικοι του Derinkuyus αντλούσαν το νερό τους από αυτά τα πηγάδια. Αυτό εξηγεί και το όνομα, βαθύ πηγάδι, επειδή derin kuyu σημαίνει «βαθύ πηγάδι» ή «πηγάδι» στα τούρκικα.

Huangshan στην Κίνα: Ο λαβύρινθος των σπηλαίων που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει

Υπάρχουν 72 κορυφές στα βουνά Huangshan, τα οποία εκτείνονται σε 154 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το υψηλότερο υψόμετρο είναι η λεγόμενη «κορυφή των ανθέων του Λωτού» που βρίσκεται στα 1864 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στα «Κίτρινα Όρη», τα βουνά Χουανγκσάν, έναν από τους πιο δημοφιλείς ταξιδιωτικούς προορισμούς των Κινέζων, υπάρχει ένας τεράστιος τεχνητός λαβύρινθος από τούνελ. Μέχρι πριν από 30 χρόνια ούτε οι ντόπιοι γνώριζαν την ύπαρξη αυτής της εγκατάστασης. Οι Κινέζοι άρχισαν να ερευνούν αυτό το σύστημα σήραγγας μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Όλα ξεκίνησαν όταν ένας αγρότης ανακάλυψε μια σπηλιά στα βουνά Huangshan κατά τύχη πριν από περίπου 30 χρόνια. Αλλά μόνο λίγο αργότερα αποδείχθηκε ότι αυτό δεν είναι συνηθισμένο σπήλαιο, αλλά ότι είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη κτίρια στη γη. Γιατί σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα για τη διάσταση αυτού του συστήματος σήραγγας, δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάτι τέτοιο. Αυτός ο υπόγειος κόσμος έχει χρονολογηθεί γύρω στα 2000 χρόνια. Ωστόσο, μια ακόμη μεγαλύτερη ηλικία είναι πολύ πιθανή.

Οι αίθουσες της εγκατάστασης, λαξευμένες στο βράχο, έχουν μέγεθος 12.000 τετραγωνικών μέτρων και έχουν ύψος περίπου 18 μέτρα. Πολλές από τις οροφές, οι διάδρομοι και οι σήραγγες κοσμούνται με εντυπωσιακές διακοσμήσεις.

Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 35 σπήλαια, αλλά όλα είναι πλημμυρισμένα από νερό. Ορισμένα από αυτά τα σπήλαια αντλήθηκαν το 2012 και μερικά έγιναν προσβάσιμα στο κοινό. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι το σύστημα των σπηλαίων είναι φωλιασμένο σαν λαβύρινθος και έχει ακόμη και το δικό του κλιματικό σύστημα λόγω υπόγειων λιμνών, δωματίων και σκαλοπατιών.

Διάφοροι ειδικοί και επιστήμονες είναι της άποψης ότι αυτό το σύστημα σήραγγας με τους σχεδόν ατελείωτους διαδρόμους και θαλάμους θα μπορούσε να δημιουργηθεί μόνο με χαλύβδινα εργαλεία.

Ιδιαίτερα συναρπαστικό είναι το γεγονός ότι δεν έχουν βρεθεί ίχνη της ανασκαφής εδώ, όπως ακριβώς στα συστήματα σήραγγας στην Ανατολία ή την Αυστρία. Γιατί είναι προφανές ότι θα έπρεπε να υπάρχουν αμέτρητοι τόνοι εξορυχθέντος υλικού, αλλά δεν υπάρχει ίχνος του.

Το νόημα και ο σκοπός που εξυπηρετούσε αυτή η τεχνητά δημιουργημένη εγκατάσταση εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια σήμερα. Υπάρχουν μόνο εικασίες σχετικά με αυτό, που κυμαίνονται από ένα μαυσωλείο για έναν αυτοκράτορα έως μια κατασκευή που χτίστηκε από εξωγήινους. Λείπουν επίσης οστά, κοσμήματα ή άλλα αντικείμενα που θα μπορούσαν να εξηγήσουν μια πιθανή χρήση ως μαυσωλείο.

Βρέθηκαν μόνο αρχαία τσεκούρια, γρανάζια και ξίφη, αλλά αλέθονταν με τέτοια ακρίβεια που σήμερα μόνο τα πιο σύγχρονα μηχανήματα μπορούν να τα ακονίσουν. Επιπλέον, λέγεται ότι στις εγκαταστάσεις υπάρχει μια λίμνη υδραργύρου, την οποία κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει τολμήσει να ανοίξει.

Κάποιες υποθέσεις πάνε επίσης προς την κατεύθυνση ότι το σύστημα των σπηλαίων δημιουργήθηκε από τον «Κίτρινο Αυτοκράτορα». Κυβέρνησε την Κίνα από το 2698 έως το 2598 π.Χ. Σύμφωνα με το μύθο, αυτός ο αυτοκράτορας οδήγησε τους ανθρώπους από τη βαρβαρότητα και στον πολιτισμό. Υπό τη διακυβέρνησή του θα έπρεπε να υπήρχαν πολλά τεχνικά και πολιτισμικά επιτεύγματα. Για παράδειγμα πολλές εφευρέσεις όπως βάρκες, εργαλεία, άμαξες, όπλα, χαρακτήρες, ημερολόγια, παλάτια, ιατρική και πολλά άλλα. Γι' αυτό ο «Κίτρινος Αυτοκράτορας» εξακολουθεί να θεωρείται από τους Κινέζους ως ο ιδρυτής του κινεζικού πολιτισμού. Σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις, λέγεται ότι «φωτίστηκε» αφού ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με την αλχημεία και τον διαλογισμό.

Η υπόγεια εγκατάσταση Huangshan μπορεί κάποτε να χρησίμευε ως χώρος προσευχής ή ως καταφύγιο για τον πληθυσμό. Αλλά από τι έπρεπε να προστατευτούν ο πληθυσμός εκείνης της εποχής ή οι κατασκευαστές αυτής της εγκατάστασης; Φυσικά, αυτό το ερώτημα ισχύει και για τα συστήματα τούνελ στην Ανατολία και την Αυστρία. Ίσως έπαιξε ρόλο το κλίμα της εποχής.

Το κλίμα πριν από 12.000 χρόνια

Το ερώτημα τι παρακίνησε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν τέτοιες υπόγειες κατασκευές και να υποχωρήσουν σε αυτές δεν μπορεί να απαντηθεί ξεκάθαρα και ξεκάθαρα μέχρι στιγμής. Μια πιθανότητα θα μπορούσε να ήταν το κλίμα. Διότι στα έτη 10.850 έως 9.620 π.Χ. στην 1η Μίνι Εποχή των Παγετώνων, Δρυάς, Νεότερης Δρυάς ή Νεότερης Τούντρας, υπήρξε σοβαρή υποτροπή του ψύχους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα δροσερό τοπίο τούνδρας στην Ευρώπη και ξηρασία σε μεγάλα μέρη του κόσμου. Επομένως, είναι πολύ πιθανό οι άνθρωποι να έχουν υποχωρήσει υπόγεια.

Αλλά αυτή η ανθρωπότητα πρέπει να ήταν πολύ προηγμένη, λαμβάνοντας υπόψη τα εξαιρετικά και πραγματικά ακατόρθωτα μηχανικά επιτεύγματα των κατασκευαστών τούνελ εκείνης της εποχής.

Για περισσότερα σχετικά με το θέμα, δείτε το βιβλίο:  DUMBs: Secret Bunkers, Underground Cities, and Experiments: What the Elites Are Hiding

Βίντεο:

ΑΝΤΙ-ΜΑΤΡΙΞ