Οι αυτοκαταστροφικές διαχρονικές και σύγχρονες εμφύλιες διαιρέσεις των Ελλήνων....

Π. Ήφαιστος, Οι αυτοκαταστροφικές διαχρονικές και σύγχρονες εμφύλιες διαιρέσεις των Ελλήνων

 

Με αφορμή την επέτειο της τελευταίας μεγάλης συμφοράς των Ελλήνων του Ιουλίου 1974 –χουντικό πραξικόπημα και τουρκική εισβολή στην Κύπρο–, αξίζει μια σύντομη αναδρομή στα αίτια πολλών συμφορών του παρελθόντος. Οι εμφύλιες συγκρούσεις είναι σημαντικό αρνητικό χαρακτηριστικό της διαδρομής των Ελλήνων από τα Ομηρικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν η κορύφωση των εμφύλιων συγκρούσεων. Αντί το κλασικό κρατοκεντρικό σύστημα να εξελιχθεί σε μια μετακρατοκεντρική κοσμόπολη αυτεξούσιων πόλεων-κρατών που θα ήταν εντολέας μιας κεντρικής Ελληνικής εξουσίας –όπως επιτεύχθηκε μετά από αιώνες με την Βυζαντινή κοσμόπολη-κοσμοσύστημα, συγκρούστηκαν και διαιρέθηκαν ακόμη περισσότερο.
Για τις διαδρομές βλ. περιγραφές σε βιβλία του Κοντογιώργη που περιγράφει την διαδρομή της Ελληνικότητας και τις διαχρονικές κοσμοσυστημικές τάσεις.
Ο Μέγας Αλέξανδρος θα πετύχαινε μια κοσμόπολη πολύ νωρίτερα και πολύ ευρύτερα αλλά πέθανε πρόωρα. Συντομεύοντας λέμε ότι παρόμοιες διαιρέσεις παρατηρήθηκαν και στο Βυζάντιο με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η κατάληψη της Βασιλεύουσας Πόλης από τους Σταυροφόρους. Δύο αιώνες μετά οι Οθωμανοί κατέλαβαν ότι απέμεινε μαζί και την Βασιλεύουσα Πόλη.
Οι εμφύλιες διαιρέσεις δεν έλειψαν από την Ελληνική Επανάσταση μετά το 1821. Τέλος της δεκαετίας, πάντως, διαφάνηκε διέξοδος όταν μια από τις μεγαλύτερες ηγετικές και πνευματικές μορφές των Ελλήνων, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ανάλαβε κυβερνήτης. Θα κατάφερνε πολύ πιθανό να τετραγωνίσει τον κύκλο επιτυγχάνοντας αυτό μου θα έκανε τους Έλληνες αληθινά ανεξάρτητους:

• Ισχυρό κεντρικό κράτος σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σύγχρονης εποχής,
• δημοκρατία στις Πόλεις στο επίπεδο των Ελληνικών κοινοτήτων,
• δημοκρατία στο επίπεδο όσον αφορά τις σχέσεις κράτους-κοινωνίας και
• στρατηγική που λάμβανε υπόψη τα γεωπολιτικά και στρατηγικά δεδομένα της εποχής.

Αυτό βασικά ήταν το στοίχημα τότε και αυτό είναι το στοίχημα σήμερα. Στοίχημα και ταυτόχρονα προϋπόθεση εάν οι Έλληνες θα είναι ελεύθεροι εντός ενός πραγματικά ανεξάρτητου εθνοκράτους.
Οι ξένοι εκμεταλλεύτηκαν και πάλι τις εμφύλιες διαιρέσεις ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε και επήλθε η ξενοκρατία που καλά κρατά μέχρι τις μέρες μας. Οι Έλληνες δεν απόκτησαν ακόμη ένα αληθινά ανεξάρτητο κράτος.
Τις διαιρέσεις πριν και μετά το 1922 ακολούθησαν τα … ξένα κόμματα που έφεραν ακόμη και ξενικά ονόματα και των οποίων οι οπαδοί τους διαδήλωναν με ξένες σημαίες. Τόσο καλά.
Των Ελλήνων οι  κοινότητες βέβαια καλά κρατούσαν και ίσως μερικώς ακόμη καλά κρατούν και στις μέρες μας. Χιλιάδες χρόνια εθνική διαμόρφωση, εθνικό πολιτισμό και εθνικές πολιτικές παραδόσεις δεν χάνονται εύκολα.
Διεισδύουν στο «πνευματικό DNA» –τονίζω: «πνευματικό» γιατί ένας Έλληνας αδικεί τον εαυτό του και τον πολιτισμό του αν σκεφτεί ρατσιστικά– και τους δυναμώνουν ανθρωπολογικά ως πολιτικά όντα.
Τους είδαμε τους δύο παγκόσμιους πολέμους τους είδαμε και με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων της Κύπρο που ανέδειξε κλασικές μορφές όπως ο Αυξεντίου και ο Παλληκαρίδης.
Το 1945-49 όμως οι Έλληνες δέχθηκαν την ιστορική χαριστική βολή: Ο εμφύλιος οδήγησε σε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εξορισμένους, φυλακίσεις, εκτελέσεις και προσκόλληση των μισών Ελλήνων στην λογική της δυτικής εξάρτησης και των άλλων μισών στην λογική της κομμουνιστικής εξάρτησης.
Ο εμφύλιος εν τούτοις ήταν παντελώς αχρείαστος, άσκοπος και αποτέλεσμα εκατέρωθεν διαίρει και βασίλευε. Στην Γιάλτα συμφώνησαν 10%-90% ενώ πιο μπροστά ήδη από την δεκαετία του 1920 ο Στάλιν είχε αποφασίσει να σταθεί στην ενδυνάμωση του τερατώδους πολυεθνικού κράτους που ηγείτο και που το 1990 κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Από τον εμφύλιο όμως προέκυψε και κάτι το οποίο είναι πλέον εγγενές και νομικά κατοχυρωμένο: Η διαίρεση σε κόμματα ιδεολογικά προσανατολισμένα με μέλη που ονομάζονται δεξιοί, αριστεροί, προοδευτικοί και άλλα ανυπόστατα παρατσούκλια που ως όροι και έννοιες αποτελούν ύβρη κατά του παμμέγιστου Ελληνικού πολιτισμού της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας
[Για τον ανυπόστατο χαρακτήρα των ιδεολογιών και των δογμάτων τους βλ. μερικές σύντομες παρεμβάσεις εδώ: «Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη» https://wp.me/p3OlPy-1Ku / «Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie / «Οι Έλληνες «μπουμπουνοκέφαλοι προοδευτικοί» (συνομιλία με τον Παναγιώτη Κονδύλη)» https://wp.me/p3OqMa-1wE / «Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα» https://wp.me/p3OqMa-1qL / ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138 / ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS / ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1 / ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ, ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ VERSUS ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ / ΙΣΧΥΡΕΣ… http://wp.me/p3OlPy-10O / Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB ]
Η μεταπολεμική διαίρεση των Ελλήνων συνέφερε και την Δύση γιατί τις μεγάλες δυνάμεις της συμμαχίας τις συνέφερε οι Έλληνες «να ανήκουν στην  δύση» αντί να είναι «ενταγμένοι ως ισότιμο και ανεξάρτητο κράτος» που θα μπορούσε να συναλλάσσεται για ισόρροπες και συμμετρικές σχέσεις στην βάση των Ελληνικών εθνικών συμφερόντων.
Αυτή η ασθένεια και πολιτική διαστροφή συνεχίστηκε με το δόγμα «ανήκουμε στην Ευρώπη» αντί είμαστε ενταγμένοι σε ένα διακρατικό σύστημα όπου ήδη από το 1967 η διακρατική ισοτιμία και οι ομόφωνες αποφάσεις ήταν θέσφατο. [ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations») μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών και ο διάλογος Μηλίων-Αθηναίων στον Θουκυδίδη. https://wp.me/p3OlPy-Oa]
Εμφύλιους είχαμε πάλι με τους σπιθαμιαίου αναστήματος συνάμα και πράκτορες ξένων συμφερόντων καβαλάρηδες της εξουσίας μέλη της επταετούς χούντας. Όχι μόνο όξυναν και αναθέρμαναν τα πάθη του εμφύλιου πολέμου και εκδίωξαν δημοκρατικά σκεπτόμενους αξιωματικούς των ΕΔ αλλά επιπλέον οδήγησαν την χώρα στην μεγάλη παγίδα του Κυπριακού: Με το εγκληματικό πραξικόπημα άνοιξε παράθυρο ευκαιρίας αναίρεσης της ανεξαρτησίας της Κύπρου τόσο και για αυτούς που μετάνιωσαν για την (κολοβή έστω) ανεξαρτησία που έφερε η Κυπριακή Δημοκρατία (βασικά τους Άγγλους που μεταπολεμικά είναι κύριοι σύμβουλοι των Αμερικανών για περιφερειακά ζητήματα) όσο και για την Τουρκία που εισέβαλε και δημιούργησε τετελεσμένα.
Τα τετελεσμένα ουκ ολίγοι στο «Μητροπολιτικό» κέντρο –πλέον και στην Κύπρο πρωτίστως στο επίπεδο της «ηγεσίας»– «θέλουν» να τα επικυρώσουν με το να καταργήσουν την ΚΔ. Κάτι τέτοιο, βασικά και ουσιαστικά, σημαίνει ένταξη της ΚΔ στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας. Επιπλέον, στρατηγική παγίδευση του Ελληνικού κράτους με ανυπολόγιστες προεκτάσεις που θα επιφέρει η ομηρία εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και η ριζική αλλαγή θαλάσσιων και όχι μόνο συνόρων.
Παρενθετικά, πάντως, όσοι έζησαν τον εμφύλιο στα πεδία της Κύπρου το 1974 γνωρίζουν ότι πέσαμε πολύ χαμηλά. Γελοιοποιηθήκαμε και διχαστήκαμε εν μέσω μαχών. Όπως πάντα, όσοι Έλληνες βρέθηκαν στο μέτωπο έγραψαν έπος. Παρά τους διχασμούς και τις προδοσίες αποτελεί μέχρι σήμερα μυστήριο για πολλούς γιατί οι λίγοι διχασμένοι Έλληνες με τουφέκια του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου νίκησαν τον τρίτο μεγαλύτερο στρατό του κόσμου. Ναι τον νίκησαν γιατί η Τουρκία δυσκολεύτηκε να αποβιβαστεί ενώ της πήρε 35 μέρες και είχε τεράστιες απώλειες για να μπορέσει να προχωρήσει 15 χιλιόμετρα. Όλοι ξέρουν πως αν δεν ήμασταν διχασμένοι, εάν δεν είχαμε προδοθεί, εάν τα όπλα που υπήρχαν ήταν στην θέση τους και εάν στην Ελλάδα και στην Κύπρο υπήρχε κυβέρνηση και όχι παράφρονες και πράκτορες, η Τουρκία θα είχε κατατροπωθεί μαζί και οι Βρετανοί σύμμαχοί της.
Τα εμφύλια σύνδρομα συνεχίζονται παρά τα παθήματα των μνημονίων τις προεκτάσεις των οποίων ακόμη θα δούμε. Τα «εγγόνια του Αριστοτέλη» συνεχίζουν να κυκλοφορούν αυτό-χαρακτηριζόμενοι με τα ανυπόστατα όπως ήδη αναφέρθηκε παρατσούκλια «δεξιός», «αριστερός» «προοδευτικός» κτλ.
Αντί Αριστοτελικά κινούμενοι να ζητήσουν να είναι εντολείς μιας ανακλητής εξουσίας μαντρώνονται εμφύλια εντός μορφικά πανομοιότυπων ιδεολογικών και κομματικών παρατάξεων ενώ τα μνημόνια της δεκαετίας του 2010 έθρεψαν σύνδρομα ιδιωτείας που όταν κυριαρχήσει σημαίνει ότι μια πολιτεία έφτασε στο τέλος της.
Τι χρειάζεται; Μα κράτος. Κράτος δημοκρατικό και πραγματικά ανεξάρτητο, αυτό που δεν πρόλαβε να οριστικοποιήσει ο Ιωάννης Καποδίστριας. Κράτος μέσα στο οποίο οι Έλληνες δεν θα είναι διχασμένοι σε δεξιούς και αριστερούς αλλά δημοκρατικά κινούμενοι θα επιδιώκουν το κοινό συμφέρον σε όλα τα ζητήματα και όλα τα επίπεδα. Κράτος εντός του οποίοι η ανακλητή πολιτική εξουσία θα εκλέγεται τοπικά, περιφερειακά και πανελλαδικά. Κράτος εν ολίγοις εμποτισμένο και δομημένο στην βάση των υψηλών εθνικών Ελληνικών αρχών της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Αναζητείται Καποδίστριας …. Και οι Έλληνες όμως συμφέρον έχουν να διαφυλάξουν το κράτος τους (στην Ελλάδα και στην Κύπρο) μέχρι, ευκαιρίας δοθείσης, οι πολίτες να γίνουν κάτοχοι και εντολείς του κράτους.
Τα εμφύλια σύνδρομα λειτουργούν αντίστροφα και αυτό ήταν και συνεχίζει να είναι το μεγάλο πρόβλημα των σύγχρονων Ελλήνων.

Ξύπνα Γληόρη – Μαρινέλλα – (Ο Επικήδειος Λόγος της μάνας του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου)

<iframe width=”700″ height=”394″ src=”https://www.youtube.com/embed/A7ucCD2_uGw” frameborder=”0″ allow=”accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture” allowfullscreen></iframe>

Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε έφηβος από τους αποικιοκράτες. Όταν τον οδηγούσαν προς την αγχόνη αυτός και όλοι οι συγκρατούμενοί του τραγουδούσε ύμνους για την Ελευθερία και την Ελλάδα. Μας άφησε μεγάλη παρακαταθήκη ποιημάτων. Μερικοί λένε πως αν δεν τον δολοφονούσαν θα έφθανε και ίσως θα ξεπερνούσε τον Καβάφη. Καταγόταν από την κωμόπολή μου

Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα
μες τα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θάν’ απάτη,
δεν θάν’ αληθινό.
Μες το παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο
να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
Ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
«Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και εσένα»
Ρώτησα τα μάτια που δακρύζουν
κάποια αλήθεια να μου πουν
κλαίνε πικρά να σ’ αντικρύσουν
γιατί μπορεί να σ’ αγαπούν.
την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
ρώτησε εκείνη υπνωτισμένος
μη σε δουν γιατί σιωπούν
το συνιστούν κι αυτά θλιμμένα
για να σου πουν πως σ’ αγαπούν
την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό. https://piotita.gr/