Επαν-ανακάλυψις Ηφαίστου – 3
πότε, μπορούμε τώρα να συνθέσουμε τον πίνακα των ημερομηνιών των επομένων δύο (επαν-)ανακαλύψεων.
Ως εξής:
Ή, αν προτιμάτε, έτσι:
Αυτές είναι οι ημερομηνίες, καί μή μου πεί πάλι κανείς ότι …προφητεύω!
Κυριακή κοντή γιορτή!… Σε κάτι λιγώτερο από 16 χρόνια, θα ξέρουμε.
γ. Συμπεράσματα
Μέχρι στιγμής, γνώριζα ότι σε τέτοιες καταστάσεις (Συμπαντικές παύλα «ματριξιανές») παίζουν οι δυνάμεις του φ· τόσο οι ακέραιες (φ^1, φ^2… κτλ… – συνήθως οι δύο πρώτες), όσο καί οι αρνητικές ακέραιες (1/φ = φ^(-1), φ^(-2)… κτλ… – συνήθως οι δύο πρώτες). Όμως, υπήρξε μεγάλη έκπληξη ακόμη καί γιά μένα, το ότι διαπίστωσα πως παίζουν καί οι «ρητές» (δηλαδή οι κλασματικές), αφού η ρίζα του φ είναι το φ^(1/2).
…Αν θυμάστε από τα μαθητικά σας χρόνια (Γυμνάσιο – Λύκειο), μετά τους θετικούς ακέραιους (με το μηδέν), προστίθενται στο σύνολο καί οι αρνητικοί ακέραιοι. Καί μετά κι απ’ αυτούς, οι ρητοί, δηλαδή όσοι μπορούν να γραφούν σε μορφή κλάσματος. Τέλος, καί οι άρρητοι, δηλαδή όσοι έχουν άπειρα δεκαδικά ψηφία, μή επαναλαμβανόμενα. Βέβαια, μετά απ’ αυτούς μπαίνουν στο παιχνίδι οι φανταστικοί-μιγαδικοί, αλλά δεν νομίζω ότι θα συναντήσουμε ποτέ στην έρευνά μας δυνάμεις του φ άρρητες, ή μιγαδικές… αν καί ποτέ δεν ξέρεις! (Έχει κι άλλα πακέτα αριθμών, παραπάνω, τους quadral καί τους octal αριθμούς – αλλά …άσ’ τα, καλύτερα. Κάτσε πρώτα να κουλαντρίσουμε αυτά που μπορούμε!)
Γιατί, όμως, τα λέω όλ’ αυτά;
Διότι αυτές οι (εκνευριστικά αργά -τσίκι-τσίκι-τσίκι- ερχόμενες) ανακαλύψεις, που ακολουθούν τη σειρά «εισαγωγής» των αριθμητικών συνόλων, καί που όσο πάνε καί -κατά Σπύρο Σπυρόπουλο- «ανεβαίνουν πίστα», μας δείχνουν δύο τινά:
Κι όταν λέω «αποδείξεις», εννοώ αποδείξεις. Πολλές. Επαναλαμβανόμενες. Που σημαίνει, ότι η τυχαιότητα α-πο-κλεί-ε-ται.
Που σημαίνει, ότι υφίσταται «ποιητικό αίτιο», δηλαδή εκεί έδρασαν έλλογα όντα.
Τώρα, αν κάποιος τ’ αμφισβητεί όλ’ αυτά, με γειά του, με χαρά του. Να μας πεί μόνο τη δική του εκδοχή, αν τη νομίζει καλύτερη…
…αλλά να γνωρίζει ότι παραμονεύουν ιπτάμενες σάπιες ντομάτες γιά τον χαμένον της νοητικής κόντρας!
Περί των αποδείξεων αυτών, όμως, κάποια άλλη φορά. Δεσμεύομαι, όμως, να τις παρουσιάσω· δεν πρόκειται να κάνω το κορόϊδο.
Τώρα, θα μου πείς γιατί όλ’ αυτά τα βλέπω εγώ, κι όχι οι -τρομάρα τους!- καριερίστες επιστήμονες;
Η απάντηση είναι απλή: διότι δεν θέλουν να τα δούν. Καί στο φυσικό επίπεδο, καί στο μεταφυσικό. (Διότι, είπαμε: σχεδόν όλοι οι σημερινοί επιστήμονοι ξέρουν κι από αποκρυφισμό, άσχετο ποιά «σοβαρή» δημόσια εικόνα παρουσιάζουν… ξέρετε, του «αντικειμενικού» καί «αμερόληπτου» σοφού ερευνητή, που εργάζεται ακαμάτως γιά το καλό της ανθρωπότητας, καί λοιπές θρίχες κομμωτηρίου.)
Μόνο τα επιστημονικά γατόνια των «υπερεσιώνε» των «Μεγάλων Δυνάμεων» τα βλέπουν αυτά ευθέως, καί τα παραδέχονται ευθέως… καί μετά εμποδίζουν τη δημοσίευση των σχετικών γνώσεων. Είπαμε, στην τελική πρόκειται γιά πόλεμο φυλετικών ιερατείων… κι ο χαμένος, χάθηκε!
Θα σχολιάσουμε κάμποσα επ’ αυτών στο τέλος του παρόντος άρθρου.
Τέλος, γιατί «πρέπει» να περιμένουμε έναν αιώνα από σήμερα, γιά να ξαναδούμε τον Ήφαιστο;
Αν καί γνώμη μου είναι, πως μπορούμε να τον δούμε πολύ νωρίτερα (σχετικός σχολιασμός στο τέλος του άρθρου), η «φυσική» ημερομηνία επαν-ανακαλύψεώς του δείχνει πως μάλλον πρέπει να φτιαχτεί πρώτα μιά νέα Φυσική, η οποία -μεταξύ των άλλων που θα κάνει- θα πετάξει στα σκουπίδια (στη φυσική της θέση, δηλαδή) τη Γενική Σχετικότητα…
…η οποία, όμως, σήμερα καλπάζει! Γιατί; διότι – θα τα πούμε στο τέλος.
Κι επειδή οι παγιωμένες «επιστημονικές» αντιλήψεις αλλάζουν με πολύ αργό ρυθμό, τότε ιδού πώς προκύπτει η εκατονταετία!
δ. Το πώς θα ξαναπαρατηρηθεί – τί προτείνω
Επειδή ο Ήφαιστος βρίσκεται πολύ κοντά στον Ήλιο, οι ακραίες συνθήκες φωτεινότητας στην περιοχή αυτή μας εμοδίζουν να τον δούμε με οπτική παρατήρηση. Εννοώ, φυσικά, όταν βρίσκεται μέσα στο οπτικό μας πεδίο, κι όχι όταν βρίσκεται πίσω απ’ τον Ήλιο.
Τί εννοώ:
Τί προτείνω, λοιπόν; παρατήρηση της «σκιάς» του… αυτής, που οφείλεται στην απορρόφηση των νετρίνων του Ήλιου.
Ο Ήλιος πετάει προς τα έξω του πολλά πράγματα: ακτινοβολία, θερμότητα, σωματίδια… μεταξύ των οποίων σωματιδίων, είναι καί τα νετρίνα. (Εδώ – καί πολύ μορφωτικό πακέτο, στο αγγλόφωνο.) Αυτά έχουν την ιδιότητα να διαπερνάνε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς ν’ απορροφώνται. Απορροφώνται, βέβαια, αλλά μέσα σε μεγάλο όγκο κάποιου στερεού στον δρόμο τους, όπως πχ ένας πλανήτης.
Οπότε, κάνουμε τα εξής:
Βάζουμε έναν ανιχνευτή νετρίνων, καί σκανάρουμε διαδοχικά τον Ήλιο σε μικρά «μπακλαβαδάκια», κάπως έτσι:
Ο Ήλιος, τώρα, πετάει νετρίνα απ’ όλη την επιφάνειά του, οπότε είναι φανερό πως, αν περάσει μπορστά από ένα μπακλαβαδάκι ο Ήφαιστος, τα παρατηρούμενα στη Γή θα είναι μειωμένα, σε σύγκριση με τα διπλανά τους.
Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: η ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα επάνω στον Ήλιο είναι σχεδόν χαοτική… ηλεκτρομαγνητικές θύελλες καί εξάρσεις πάνε κι έρχονται. Όμως, αυτά τα φαινόμενα έχουν μελετηθεί αρκετά καλά, οπότε μπορούμε μαθηματικώς να τα απομονώσουμε, ώστε να μας μείνουν οι «καθαρές» μετρήσεις των νετρίνων.
Καί χωρίς να το πω, έχετε ήδη καταλάβει πως τον ανιχνευτή νετρίνων θα τον χειρίζεται ένα δίκτυο υπολογιστών, (κι όχι άνθρωπος), το οποίο καί θα κάνει όλα τα απαραίτητα Μαθηματικά, ώστε ν’ απομονώσει το «καθαρό» φαινόμενο της νετρινικής «σκιάς» – που μας ενδιαφέρει.
Τί θα παρατηρεί ο ανιχνευτής μας, λοιπόν, αν τύχει καί περάσει ο Ήφαιστος από μπροστά του;
Κάτι τέτοιο:
Γιατί;
Η εξήγηση στο επόμενο.
-
πότε, μπορούμε τώρα να συνθέσουμε τον πίνακα των ημερομηνιών των επομένων δύο (επαν-)ανακαλύψεων.Ως εξής:
Ή, αν προτιμάτε, έτσι:
Αυτές είναι οι ημερομηνίες, καί μή μου πεί πάλι κανείς ότι …προφητεύω!
Κυριακή κοντή γιορτή!… Σε κάτι λιγώτερο από 16 χρόνια, θα ξέρουμε.
γ. Συμπεράσματα
Μέχρι στιγμής, γνώριζα ότι σε τέτοιες καταστάσεις (Συμπαντικές παύλα «ματριξιανές») παίζουν οι δυνάμεις του φ· τόσο οι ακέραιες (φ^1, φ^2… κτλ… – συνήθως οι δύο πρώτες), όσο καί οι αρνητικές ακέραιες (1/φ = φ^(-1), φ^(-2)… κτλ… – συνήθως οι δύο πρώτες). Όμως, υπήρξε μεγάλη έκπληξη ακόμη καί γιά μένα, το ότι διαπίστωσα πως παίζουν καί οι «ρητές» (δηλαδή οι κλασματικές), αφού η ρίζα του φ είναι το φ^(1/2).
…Αν θυμάστε από τα μαθητικά σας χρόνια (Γυμνάσιο – Λύκειο), μετά τους θετικούς ακέραιους (με το μηδέν), προστίθενται στο σύνολο καί οι αρνητικοί ακέραιοι. Καί μετά κι απ’ αυτούς, οι ρητοί, δηλαδή όσοι μπορούν να γραφούν σε μορφή κλάσματος. Τέλος, καί οι άρρητοι, δηλαδή όσοι έχουν άπειρα δεκαδικά ψηφία, μή επαναλαμβανόμενα. Βέβαια, μετά απ’ αυτούς μπαίνουν στο παιχνίδι οι φανταστικοί-μιγαδικοί, αλλά δεν νομίζω ότι θα συναντήσουμε ποτέ στην έρευνά μας δυνάμεις του φ άρρητες, ή μιγαδικές… αν καί ποτέ δεν ξέρεις! (Έχει κι άλλα πακέτα αριθμών, παραπάνω, τους quadral καί τους octal αριθμούς – αλλά …άσ’ τα, καλύτερα. Κάτσε πρώτα να κουλαντρίσουμε αυτά που μπορούμε!)
Γιατί, όμως, τα λέω όλ’ αυτά;
Διότι αυτές οι (εκνευριστικά αργά -τσίκι-τσίκι-τσίκι- ερχόμενες) ανακαλύψεις, που ακολουθούν τη σειρά «εισαγωγής» των αριθμητικών συνόλων, καί που όσο πάνε καί -κατά Σπύρο Σπυρόπουλο- «ανεβαίνουν πίστα», μας δείχνουν δύο τινά:
- Είτε ότι το Μάτριξ έχει ακόμη πολλά μυστικά,
- είτε ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι του Φαέθωνα το χόντρυναν πολύ το παιχνίδι – κι εκτός από κβάντιση του χώρου με (τις όποιες) δυνάμεις του φ, κάνανε καί κβάντιση του χρόνου με παρόμοιο τρόπο. (Εξ ού καί οι -κατ’ εμένα- προδιαγεγραμμένες ημερομηνίες των επαν-ανακαλύψεων των δύο μή γνωστών σήμερα πλανητών.)
Κι όταν λέω «αποδείξεις», εννοώ αποδείξεις. Πολλές. Επαναλαμβανόμενες. Που σημαίνει, ότι η τυχαιότητα α-πο-κλεί-ε-ται.
Που σημαίνει, ότι υφίσταται «ποιητικό αίτιο», δηλαδή εκεί έδρασαν έλλογα όντα.
Τώρα, αν κάποιος τ’ αμφισβητεί όλ’ αυτά, με γειά του, με χαρά του. Να μας πεί μόνο τη δική του εκδοχή, αν τη νομίζει καλύτερη…
…αλλά να γνωρίζει ότι παραμονεύουν ιπτάμενες σάπιες ντομάτες γιά τον χαμένον της νοητικής κόντρας!
Περί των αποδείξεων αυτών, όμως, κάποια άλλη φορά. Δεσμεύομαι, όμως, να τις παρουσιάσω· δεν πρόκειται να κάνω το κορόϊδο.
Τώρα, θα μου πείς γιατί όλ’ αυτά τα βλέπω εγώ, κι όχι οι -τρομάρα τους!- καριερίστες επιστήμονες;
Η απάντηση είναι απλή: διότι δεν θέλουν να τα δούν. Καί στο φυσικό επίπεδο, καί στο μεταφυσικό. (Διότι, είπαμε: σχεδόν όλοι οι σημερινοί επιστήμονοι ξέρουν κι από αποκρυφισμό, άσχετο ποιά «σοβαρή» δημόσια εικόνα παρουσιάζουν… ξέρετε, του «αντικειμενικού» καί «αμερόληπτου» σοφού ερευνητή, που εργάζεται ακαμάτως γιά το καλό της ανθρωπότητας, καί λοιπές θρίχες κομμωτηρίου.)
Μόνο τα επιστημονικά γατόνια των «υπερεσιώνε» των «Μεγάλων Δυνάμεων» τα βλέπουν αυτά ευθέως, καί τα παραδέχονται ευθέως… καί μετά εμποδίζουν τη δημοσίευση των σχετικών γνώσεων. Είπαμε, στην τελική πρόκειται γιά πόλεμο φυλετικών ιερατείων… κι ο χαμένος, χάθηκε!
Θα σχολιάσουμε κάμποσα επ’ αυτών στο τέλος του παρόντος άρθρου.
Τέλος, γιατί «πρέπει» να περιμένουμε έναν αιώνα από σήμερα, γιά να ξαναδούμε τον Ήφαιστο;
Αν καί γνώμη μου είναι, πως μπορούμε να τον δούμε πολύ νωρίτερα (σχετικός σχολιασμός στο τέλος του άρθρου), η «φυσική» ημερομηνία επαν-ανακαλύψεώς του δείχνει πως μάλλον πρέπει να φτιαχτεί πρώτα μιά νέα Φυσική, η οποία -μεταξύ των άλλων που θα κάνει- θα πετάξει στα σκουπίδια (στη φυσική της θέση, δηλαδή) τη Γενική Σχετικότητα…
…η οποία, όμως, σήμερα καλπάζει! Γιατί; διότι – θα τα πούμε στο τέλος.
Κι επειδή οι παγιωμένες «επιστημονικές» αντιλήψεις αλλάζουν με πολύ αργό ρυθμό, τότε ιδού πώς προκύπτει η εκατονταετία!
δ. Το πώς θα ξαναπαρατηρηθεί – τί προτείνω
Επειδή ο Ήφαιστος βρίσκεται πολύ κοντά στον Ήλιο, οι ακραίες συνθήκες φωτεινότητας στην περιοχή αυτή μας εμοδίζουν να τον δούμε με οπτική παρατήρηση. Εννοώ, φυσικά, όταν βρίσκεται μέσα στο οπτικό μας πεδίο, κι όχι όταν βρίσκεται πίσω απ’ τον Ήλιο.
Τί εννοώ:
- Εάν ο Ήφαιστος περνάει μπροστά από τον Ήλιο, τότε μας τυφλώνει το ηλιακό φώς.
- Εάν, πάλι, βρίσκεται αριστερά ή δεξιά της ηλιακής σφαίρας, τα σημερινά μας μηχανήματα δεν έχουν τόσο μεγάλη διακριτική ικανότητα, ώστε να διακρίνουν το απόλυτα έντονο φώς, καί ταυτόχρονα το σχεδόν απόλυτο σκοτάδι. Ένας μαυρισμένος μικρός πλανητάκος στην άμεση γειτονιά του Ήλιου, απλούστατα δεν θα φαίνεται. (Γι’ αυτό καί δεν φάνηκε μέχρι σήμερα, παρά τα διάφορα Χάμπλ, κτλ κτλ.)
Τί προτείνω, λοιπόν; παρατήρηση της «σκιάς» του… αυτής, που οφείλεται στην απορρόφηση των νετρίνων του Ήλιου.
Ο Ήλιος πετάει προς τα έξω του πολλά πράγματα: ακτινοβολία, θερμότητα, σωματίδια… μεταξύ των οποίων σωματιδίων, είναι καί τα νετρίνα. (Εδώ – καί πολύ μορφωτικό πακέτο, στο αγγλόφωνο.) Αυτά έχουν την ιδιότητα να διαπερνάνε μεγάλες αποστάσεις, χωρίς ν’ απορροφώνται. Απορροφώνται, βέβαια, αλλά μέσα σε μεγάλο όγκο κάποιου στερεού στον δρόμο τους, όπως πχ ένας πλανήτης.
Οπότε, κάνουμε τα εξής:
Βάζουμε έναν ανιχνευτή νετρίνων, καί σκανάρουμε διαδοχικά τον Ήλιο σε μικρά «μπακλαβαδάκια», κάπως έτσι:
Ο Ήλιος, τώρα, πετάει νετρίνα απ’ όλη την επιφάνειά του, οπότε είναι φανερό πως, αν περάσει μπορστά από ένα μπακλαβαδάκι ο Ήφαιστος, τα παρατηρούμενα στη Γή θα είναι μειωμένα, σε σύγκριση με τα διπλανά τους.
Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: η ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα επάνω στον Ήλιο είναι σχεδόν χαοτική… ηλεκτρομαγνητικές θύελλες καί εξάρσεις πάνε κι έρχονται. Όμως, αυτά τα φαινόμενα έχουν μελετηθεί αρκετά καλά, οπότε μπορούμε μαθηματικώς να τα απομονώσουμε, ώστε να μας μείνουν οι «καθαρές» μετρήσεις των νετρίνων.
Καί χωρίς να το πω, έχετε ήδη καταλάβει πως τον ανιχνευτή νετρίνων θα τον χειρίζεται ένα δίκτυο υπολογιστών, (κι όχι άνθρωπος), το οποίο καί θα κάνει όλα τα απαραίτητα Μαθηματικά, ώστε ν’ απομονώσει το «καθαρό» φαινόμενο της νετρινικής «σκιάς» – που μας ενδιαφέρει.
Τί θα παρατηρεί ο ανιχνευτής μας, λοιπόν, αν τύχει καί περάσει ο Ήφαιστος από μπροστά του;
Κάτι τέτοιο:
Γιατί;
Η εξήγηση στο επόμενο.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου