Γράφει ο Κυριάκος Κυριακόπουλος Kiriakos Kiriakopoulos
Πόλεμος και Ειρήνη με την λογική του "βάστα Τούρκο να γιομίσω"...
1. Χαριτωμένα τα κηρύγματα κύριοι. Και οι ουμανισμοί, ακόμη και στην "ψευδό" έκδοσή τους, έχουν την ομορφάδα τους. Δεν το συζητώ. Αλλά πριν συνεχίσουμε, νομίζω πως είναι καλό να συμφωνήσουμε τουλάχιστον στα στοιχειώδη...
Α. Η διαφορετικότητα στην προσέγγιση των σύγχρονων εθνικών προκλήσεων δεν είναι αυτοσκοπός, γι αυτό και καλό θα είναι να μην υποτάσσουμε ποτέ την αλήθεια στην σκοπιμότητα, έστω και αν το κόστος αυτού του ολισθήματος δεν είναι πάντα μετρήσιμο. Και...
Β. Οι όροι που διαμορφώνουν την φυσιογνωμία των σύγχρονων απειλών, έχουν δικό τους κώδικα παραμέτρων...
Συντηρούνται και ενδυναμώνονται σε ένα εξόχως συγκρουσιακό περιβάλλον που το αναπαράγουν αντικειμενικά διότι μόνο μέσα σε αυτό λειτουργούν...
Δεν υποκύπτουν σε επίπλαστους και αυθαίρετα προσδιορισμένους κανόνες ηθικής, και φυσικά...
Δεν εξαρτούν την τελική τους έκβαση από την ηθική των ανθρώπων, αλλά από την ανηθικότητα και την αποφασιστικότητα των ενορχηστρωτών και των χορογράφων.
2. Η κλιμάκωση στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, έχει πάψει προ πολλού να είναι αυτοτελές προϊόν της παραδοσιακής - ιστορικής αντιπαλότητας μεταξύ των δύο χωρών, και αποτελεί μέρος αναπόσπαστο μιας ευρύτερης διεργασίας συγκρουσιακής, που σχετίζεται με τις νέες ισορροπίες ισχύος που τελούν υπό διαμόρφωση, στο πλαίσιο της οποίας οι ισχυροί παίκτες διεκδικούν νέο αυξημένο ρόλο και λόγο στην Γεωπολιτική της επόμενης μέρας.
Η πατρίδα μας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της συγκρουσιακής διεργασίας, όχι γιατί επέλεξε η ίδια να είναι πρωταγωνιστής, αλλά γιατί της έλαχε να συνιστά εμπόδιο στην απρόσκοπτη προώθηση του νεο-οθωμανικού imperium που ενσωματώνεται και εν πολλοίς προσδιορίζει την επιθετικότητα του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Αυτή λοιπόν είναι η φυσιογνωμία της πρόκλησης. Η διάστασή της είναι ιστορική. Κάθε σκέψη συμβιβασμού με το μοιραίο, δεν θα σηματοδοτήσει απλώς μια ακόμη πράξη μειοδοσίας εφάμιλλη με εκείνες που βίωσε ο τόπος μας κατά το παρελθόν, αλλά θα θέσει εν αμφιβόλω την ίδια της την ύπαρξη. Το ίδιο το δικαίωμά της να συνεχίσει να ασκεί πολιτική κυριαρχία πάνω στο ιστορικό γεωπολιτικό της αποτύπωμα.
3. Καλές λοιπόν οι αντιπολεμικές κραυγές. Ξεχειλίζουν ουμανισμό και γοητεύουν τους πάντες. Άλλωστε πολύ πριν από τους φιλειρηνιστές νέας κοπής (λες και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ηλίθιοι για να είμαστε φιλοπόλεμοι) ήταν ο Ηρόδοτος αυτός που φρόντισε να ξεκαθαρίσει τα αυτονόητα λέγοντας πως: «Οὐδείς γάρ οὕτως ἀνόητος ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρό εἰρήνης αἱρέεται· ἐν μέν γάρ τῇ οἱ παῖδες τούς πατέρας θάπτουσιν, ἐν δέ τῷ οἱ πατέρες τά τέκνα»...
Που σημαίνει: "Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους".
4. Καλοί και οι παραδοσιακοί πολιτικοί ακροβατισμοί που επιδιώκουν να εμφανίσουν πως η αντίσταση στην τουρκική επιθετικότητα είναι χαμένη υπόθεση αφού ο αγώνας έχει πουληθεί... Οι συμφωνίες έχουν γίνει κάτω από το τραπέζι... Και το μόνο κρίμα είναι τα παιδάκια που θα πάνε άδικα, αφού με αυτούς που μας κυβερνούν, η μοίρα της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη...
Δηλαδή κύριοι τι προτείνετε;
Πάγωμα της ιστορίας επειδή έχουμε κατεξευτελισμένους και δόλιους πολιτικούς διαχειριστές;;;
Αναστολή της κλιμάκωσης που επιχειρεί η Τουρκία μέχρι να αφυπνιστούμε ως λαός και να επιλέξουμε ηγέτες με διαφορετικό αξιακό σύστημα αντιλήψεων;;;
Όταν μια διεργασία είναι σε εξέλιξη, αυτό σημαίνει πως έχουν ήδη διαμορφωθεί οι όροι που θα καθορίσουν την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας. Και όταν αυτή η διεργασία προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εθνικής σύγκρουσης, τότε το πρώτο μέλημα για την κοινωνία είναι να παρέμβει δυναμικά και να τροποποιήσει αυτούς τους όρους προς όφελός της.
Η πρόκληση είναι σαφής και το διακύβευμα συγκεκριμένο. Αφορά στην ίδια την επιβίωση της χώρας. Στο αν θα συνεχίσει να υπάρχει την επόμενη μέρα ως διακριτό γεωπολιτικό μέγεθος ή αν θα αυτοκαταργηθεί.
Εδώ δεν υφίσταται το "βάστα Τούρκο να γιομίσω"...
Ούτε βεβαίως το "βάστα Τούρκο να ξεμπερδέψω με το φρόκαλα που εξέλεξα και μετά θα λογαριαστούμε"...
Την ώρα της σύγκρουσης δεν την επιλέξαμε εμείς, αλλά από την στιγμή που προκύπτει ως πρόβλημα, η μοναδική μας υποχρέωση... Η υποχρέωση κάθε λαού δηλαδή, είναι να τουμπάρει προς όφελός του την παρτίδα...
Όταν η σύγκρουση είναι ενεργή, οι συνέπειες δεν περιμένουν. Ή σε καταπίνουν ή τις ακυρώνεις. Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή.
Προφανώς και είναι πολύ σημαντικό ζήτημα το να έχει παραδοθεί το τιμόνι της χώρας σε μια ελίτ πολιτικά χρεωκοπημένη, ανίκανη και επικίνδυνη να διαχειριστεί κρίσιμες εθνικές υποθέσεις. Όμως με τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο να απειλεί ευθέως την ύπαρξη της πατρίδας σου, την λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας την ενσωματώνεις ως κοινωνία στην λύση σου και δεν την αναγορεύεις σε παράμετρο του συμβιβασμού και εν τέλει της ήττας. Άλλωστε ιστορικά οι σοβαρές πολιτικές ανατροπές προέκυψαν ως φυσική συνέπεια υποδειγματικών εθνικών αγώνων...
Οι ώρες είναι κρίσιμες... Το παρασκήνιο ζέχνει... Κυβέρνηση πρόθυμων σέρνεται πίσω από τις εντολές των προστατών κι ας επιμένει να θολώνει τα νερά με ανέξοδες μεγαλοστομίες... Οι πάντες αγοράζουν χρόνο για να σερβίρουν έναν ατιμωτικό και απαράδεκτο συμβιβασμό.
Αυτό πρέπει να εμποδίσουμε. Και πρέπει να το εμποδίσουμε τώρα που μαγειρεύονται οι αποφάσεις. Προφανώς και δεν τους εμπιστευόμαστε. Για αυτό και έχουμε κάθε λόγο ως κοινωνία να εκδηλώνουμε απερίφραστα την αποφασιστικότητα και την οργή μας.
Κ. Κυριακόπουλος
**Με τις προτροπές στρατηγιστών και συμμάχων και με απαίτηση της Τουρκίας, δεν ανακηρύξαμε ΑΟΖ για να μην πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία. Κι έτσι καταφέραμε με κανένα σμπάρο...
1. Να μην έχουμε ΑΟΖ...
2. Να βρισκόμαστε λίγο πριν την σύγκρουση με την Τουρκία...
3. Να αντιμετωπίζουν οι καλοί μας σύμμαχοι τα ελληνικά ύδατα ως "αμφισβητούμενα ύδατα"...
Η απόλυτη στρατηγική επιτυχία... Γελάνε και τα τούρκικα πόμολα με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό......
1. Χαριτωμένα τα κηρύγματα κύριοι. Και οι ουμανισμοί, ακόμη και στην "ψευδό" έκδοσή τους, έχουν την ομορφάδα τους. Δεν το συζητώ. Αλλά πριν συνεχίσουμε, νομίζω πως είναι καλό να συμφωνήσουμε τουλάχιστον στα στοιχειώδη...
Α. Η διαφορετικότητα στην προσέγγιση των σύγχρονων εθνικών προκλήσεων δεν είναι αυτοσκοπός, γι αυτό και καλό θα είναι να μην υποτάσσουμε ποτέ την αλήθεια στην σκοπιμότητα, έστω και αν το κόστος αυτού του ολισθήματος δεν είναι πάντα μετρήσιμο. Και...
Β. Οι όροι που διαμορφώνουν την φυσιογνωμία των σύγχρονων απειλών, έχουν δικό τους κώδικα παραμέτρων...
Συντηρούνται και ενδυναμώνονται σε ένα εξόχως συγκρουσιακό περιβάλλον που το αναπαράγουν αντικειμενικά διότι μόνο μέσα σε αυτό λειτουργούν...
Δεν υποκύπτουν σε επίπλαστους και αυθαίρετα προσδιορισμένους κανόνες ηθικής, και φυσικά...
Δεν εξαρτούν την τελική τους έκβαση από την ηθική των ανθρώπων, αλλά από την ανηθικότητα και την αποφασιστικότητα των ενορχηστρωτών και των χορογράφων.
2. Η κλιμάκωση στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, έχει πάψει προ πολλού να είναι αυτοτελές προϊόν της παραδοσιακής - ιστορικής αντιπαλότητας μεταξύ των δύο χωρών, και αποτελεί μέρος αναπόσπαστο μιας ευρύτερης διεργασίας συγκρουσιακής, που σχετίζεται με τις νέες ισορροπίες ισχύος που τελούν υπό διαμόρφωση, στο πλαίσιο της οποίας οι ισχυροί παίκτες διεκδικούν νέο αυξημένο ρόλο και λόγο στην Γεωπολιτική της επόμενης μέρας.
Η πατρίδα μας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της συγκρουσιακής διεργασίας, όχι γιατί επέλεξε η ίδια να είναι πρωταγωνιστής, αλλά γιατί της έλαχε να συνιστά εμπόδιο στην απρόσκοπτη προώθηση του νεο-οθωμανικού imperium που ενσωματώνεται και εν πολλοίς προσδιορίζει την επιθετικότητα του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Αυτή λοιπόν είναι η φυσιογνωμία της πρόκλησης. Η διάστασή της είναι ιστορική. Κάθε σκέψη συμβιβασμού με το μοιραίο, δεν θα σηματοδοτήσει απλώς μια ακόμη πράξη μειοδοσίας εφάμιλλη με εκείνες που βίωσε ο τόπος μας κατά το παρελθόν, αλλά θα θέσει εν αμφιβόλω την ίδια της την ύπαρξη. Το ίδιο το δικαίωμά της να συνεχίσει να ασκεί πολιτική κυριαρχία πάνω στο ιστορικό γεωπολιτικό της αποτύπωμα.
3. Καλές λοιπόν οι αντιπολεμικές κραυγές. Ξεχειλίζουν ουμανισμό και γοητεύουν τους πάντες. Άλλωστε πολύ πριν από τους φιλειρηνιστές νέας κοπής (λες και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ηλίθιοι για να είμαστε φιλοπόλεμοι) ήταν ο Ηρόδοτος αυτός που φρόντισε να ξεκαθαρίσει τα αυτονόητα λέγοντας πως: «Οὐδείς γάρ οὕτως ἀνόητος ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρό εἰρήνης αἱρέεται· ἐν μέν γάρ τῇ οἱ παῖδες τούς πατέρας θάπτουσιν, ἐν δέ τῷ οἱ πατέρες τά τέκνα»...
Που σημαίνει: "Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους".
4. Καλοί και οι παραδοσιακοί πολιτικοί ακροβατισμοί που επιδιώκουν να εμφανίσουν πως η αντίσταση στην τουρκική επιθετικότητα είναι χαμένη υπόθεση αφού ο αγώνας έχει πουληθεί... Οι συμφωνίες έχουν γίνει κάτω από το τραπέζι... Και το μόνο κρίμα είναι τα παιδάκια που θα πάνε άδικα, αφού με αυτούς που μας κυβερνούν, η μοίρα της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη...
Δηλαδή κύριοι τι προτείνετε;
Πάγωμα της ιστορίας επειδή έχουμε κατεξευτελισμένους και δόλιους πολιτικούς διαχειριστές;;;
Αναστολή της κλιμάκωσης που επιχειρεί η Τουρκία μέχρι να αφυπνιστούμε ως λαός και να επιλέξουμε ηγέτες με διαφορετικό αξιακό σύστημα αντιλήψεων;;;
Όταν μια διεργασία είναι σε εξέλιξη, αυτό σημαίνει πως έχουν ήδη διαμορφωθεί οι όροι που θα καθορίσουν την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας. Και όταν αυτή η διεργασία προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εθνικής σύγκρουσης, τότε το πρώτο μέλημα για την κοινωνία είναι να παρέμβει δυναμικά και να τροποποιήσει αυτούς τους όρους προς όφελός της.
Η πρόκληση είναι σαφής και το διακύβευμα συγκεκριμένο. Αφορά στην ίδια την επιβίωση της χώρας. Στο αν θα συνεχίσει να υπάρχει την επόμενη μέρα ως διακριτό γεωπολιτικό μέγεθος ή αν θα αυτοκαταργηθεί.
Εδώ δεν υφίσταται το "βάστα Τούρκο να γιομίσω"...
Ούτε βεβαίως το "βάστα Τούρκο να ξεμπερδέψω με το φρόκαλα που εξέλεξα και μετά θα λογαριαστούμε"...
Την ώρα της σύγκρουσης δεν την επιλέξαμε εμείς, αλλά από την στιγμή που προκύπτει ως πρόβλημα, η μοναδική μας υποχρέωση... Η υποχρέωση κάθε λαού δηλαδή, είναι να τουμπάρει προς όφελός του την παρτίδα...
Όταν η σύγκρουση είναι ενεργή, οι συνέπειες δεν περιμένουν. Ή σε καταπίνουν ή τις ακυρώνεις. Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή.
Προφανώς και είναι πολύ σημαντικό ζήτημα το να έχει παραδοθεί το τιμόνι της χώρας σε μια ελίτ πολιτικά χρεωκοπημένη, ανίκανη και επικίνδυνη να διαχειριστεί κρίσιμες εθνικές υποθέσεις. Όμως με τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο να απειλεί ευθέως την ύπαρξη της πατρίδας σου, την λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας την ενσωματώνεις ως κοινωνία στην λύση σου και δεν την αναγορεύεις σε παράμετρο του συμβιβασμού και εν τέλει της ήττας. Άλλωστε ιστορικά οι σοβαρές πολιτικές ανατροπές προέκυψαν ως φυσική συνέπεια υποδειγματικών εθνικών αγώνων...
Οι ώρες είναι κρίσιμες... Το παρασκήνιο ζέχνει... Κυβέρνηση πρόθυμων σέρνεται πίσω από τις εντολές των προστατών κι ας επιμένει να θολώνει τα νερά με ανέξοδες μεγαλοστομίες... Οι πάντες αγοράζουν χρόνο για να σερβίρουν έναν ατιμωτικό και απαράδεκτο συμβιβασμό.
Αυτό πρέπει να εμποδίσουμε. Και πρέπει να το εμποδίσουμε τώρα που μαγειρεύονται οι αποφάσεις. Προφανώς και δεν τους εμπιστευόμαστε. Για αυτό και έχουμε κάθε λόγο ως κοινωνία να εκδηλώνουμε απερίφραστα την αποφασιστικότητα και την οργή μας.
Κ. Κυριακόπουλος
**Με τις προτροπές στρατηγιστών και συμμάχων και με απαίτηση της Τουρκίας, δεν ανακηρύξαμε ΑΟΖ για να μην πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία. Κι έτσι καταφέραμε με κανένα σμπάρο...
1. Να μην έχουμε ΑΟΖ...
2. Να βρισκόμαστε λίγο πριν την σύγκρουση με την Τουρκία...
3. Να αντιμετωπίζουν οι καλοί μας σύμμαχοι τα ελληνικά ύδατα ως "αμφισβητούμενα ύδατα"...
Η απόλυτη στρατηγική επιτυχία... Γελάνε και τα τούρκικα πόμολα με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου