Στον Ιππότη

άρε, ας πούμε, ένα αυτοκίνητο καί κάν’ το βίδες· καί βάλ’ τες επάνω στο πάτωμα. Δεν πρόκειται να σε πάει πουθενά! Δεν πρόκειται να ταξιδέψει ούτε ένα χιλιοστό του μέτρου, δεμπανά ‘ναι καί φόρμουλα ένα! Ενώι, όλο μαζί…
Είναι απόλυτα σωστό, λοιπόν, ότι ο συνδυασμός πραγμάτων είναι ισχυρώτερος από τα μέρη του! Κι έτσι, στο ταπεινό μας ιστολόγιο, προσπαθούμε να προσφέρουμε συνδυασμούς!
Κι όπου μας βγάλει.

α. Μεζεδάκια Ιστορίας
i. Ναΐτες
Σταυροφορικό τάγμα, επισήμως από το 1118 μέχρι το 1314. (Σύνδεσμος, κι ο αγγλόφωνος αντίστοιχος.) Γρήγορα απέκτησαν φήμη πιστών χριστιανών καλογήρων πολεμιστών, κι άλλο τόσο γρήγορα μάζεψαν τρομερές αντιπάθειες, επειδή εξασκούσαν τοκογλυφία. (…Με επιτόκιο 60% ετησίως!!!) Ειδικά μετά την πρώτη επανάπτωση της Ιερουσαλήμ στους Άραβες (1187), άρχισαν να θεωρούνται λαμόγια – ικανοί μόνο γιά παχειά λόγια, αλλά στην πράξη ανίκανοι να προστατέψουν τους Αγίους Τόπους από τους μωαμεθανούς. Τέλος, η οριστική πτώση στους μωαμεθανούς ακόμη καί του τελευταίου χριστιανικού προπυργίου στη Μ. Ανατολή, της Άκρας (1291), οδήγησε -μετά από κάποια χρόνια- στη διάλυσή τους, κατόπιν ενεργειών του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Δ’ του Ωραίου.
Όρεξη νά ‘χεις, να διαβάζεις την γοητευτική ιστορία τους… η οποία κρύβει πολλά μυστήρια!
Διότι, βλέπετε, οι Ναΐτες, εκτός από τα πολεμικά καί τοκογλυφικά τους κατορθώματα, είχαν καί αρκετές υψηλές γνώσεις, που δεν τις βγάζανε παραέξω. Νά, ας πούμε, αφού μετέφρασαν τα Πελασγικά χειρόγραφα που βρήκε ο πρώτος πυρήνας τους με ανασκαφές στον βράχο του «ναού του Σολομώντος», βρήκαν τις κατάλληλες οδηγίες κι άρχισαν να χτίζουν καθεδρικούς στην Ευρώπη. Καί στις οποίες κρύπτες του βράχου οι λεβέντες πήγαν «καρφωτοί»!… δείγμα ότι γνώριζαν την ύπαρξή τους από πρίν!
[Πελασγικά χειρόγραφα; ναί, από τη φυλή -Κρονίων Πελασγών- «Βενιαμίν», οι οποίοι ήταν τεχνίτες καί κατασκευαστές. Καί μηχανικοί, θα λέγαμε. Αυτοί, πάντως, τσακώθηκαν με τους υπόλοιπους ιουδαίους, καί κατέφυγαν στην με όμαιμους Πελασγικούς (αλλά του Διός) πληθυσμούς Αρκαδία· απ’ όπου πάλι έφυγαν κλωτσηδόν, διότι το ιερατείο τους έκανε ανθρωποθυσίες… ίχνη των οποίων ανευρίσκονται ακόμη σήμερα από τους αρχαιολόγους.
Τελικά, κατέληξαν στη βόρεια Ευρώπη, απ’ όπου μετακινήθηκαν δυτικά -αναμεμειγμένοι με άλλους …»πολιτισμένους» Ευρωπαίους-, κυρίως υπό το φυλετικό όνομα «Φράγκοι». Αλλά η θρησκεία τους παρέμεινε Κρόνια. Τόσο, ώστε οι πρώτοι Φράγκοι που πήγαν στη Γαλλία, ν’ αποκαλούνται «εβραίοι» απ’ τους υπόλοιπους κατοίκους.]
Ας μην ξεχνάμε ότι καί την Οξφόρδη (κέντρο φιλολογίας -καί- της Ελληνικής γλώσσας) την ίδρυσαν Ναΐτες.
Γιά Ναΐτικες γνώσεις κι εφευρέσεις, λέγαμε, έ; Αργότερα, το (εν πολλοίς στημένο) κατηγορητήριο της Καθολικής εκκλησίας εναντίον των Ναϊτών περιλάμβανε καί την κατηγορία ότι φέρανε από την Ανατολή μιά κεφάλα ονόματι Μπαφομέτ, που απαντούσε σε κάθε ερώτηση με «ναί», ή «όχι». (Δυαδική λογική, μήπως; )
Όπως καί νά ‘χει, είτε πιστεύετε, είτε δεν πιστεύετε τα σχετικά, συγκρατήστε τις υψηλές (γιά την εποχή εκείνη, κι ίσως όχι μόνον) γνώσεις.

ii. Ισαάκ Νεύτων (σέρ)
Σοφός, καί ιδιόρρυθμο άτομο. Πολύ – καί από τη μία ιδιότητα, καί από την άλλη! (Σύνδεσμος στα Ελληνικά, στα Αγγλικά.)
Ασχολήθηκε σε πανεπιστημιακό επίπεδο με σχεδόν ό,τι ήταν δυνατόν ν’ ασχοληθεί στον καιρό του, θεμελίωσε, δέ, τη σημερινή Φυσική. Επίσης, υπήρξε γλωσσομαθής – αλλά καί μέγας αποκρυφιστής, κυρίως αλχημιστής. (Τώρα, αν αυτό φέρνει σε αμηχανία τους σημερινούς «καθαρούς» / «αντικειμενικούς» επιστήμονες, αδιαφορώ πλήρως.)
Πανεπιστημιακός προφέσσωρ, κι όχι όπου-όπου: στο Κέημπριτζ! Στο τέλος, έγινε καί επικεφαλής του βασιλικού νομισματοκοπείου της αγγλίτσας.
Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία του κι αυτουνού, όρεξη νά ‘χεις να διαβάζεις!

iii. Φόν Κανάρης
Αξιωματικός του Ναυτικού (σύνδεσμος στα Ελληνικά, στα Αγγλικά) καί αρχηγός της υπηρεσίας κατασκοπείας Άμπβερ (Ελληνικά, Αγγλικά) από το 1935 έως το 1944. Τουφεκίστηκε το 1945, επειδή κατηγορήθηκε πως συμμετείχε στην απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, στις 20 Ιουλίου 1944. (Αν μή τί άλλο, ως αρχηγός κατασκοπευτικού οργανισμού, δεν την πήρε χαμπάρι, ή δεν ήθελε να την πάρει χαμπάρι – όσο αυτή ετοιμαζόταν.)
Λεγόταν ότι καταγόταν από το σόϊ του μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνου Κανάρη, αλλά δεν ήταν σίγουρο. (Αν κι ο ίδιος έβλεπε την Ελλάδα με συμπάθεια.)
Τώι, καιρώι εκείνωι, οι ναζί ψάχνανε -από πρίν τον πόλεμο ακόμη- ανώτερες απόκρυφες γνώσεις σ’ όλον τον κόσμο. Τί χειρόγραφα αναζητούσανε, τί εξερευνήσεις στο Θιβέτ κάνανε, τί έτσι, τί αλλοιώς! Ωστόσο, ό,τι βρήκανε, αφ’ ενός δεν το βγάζανε παραέξω, αφ’ ετέρου είναι μάλλον βέβαιο ότι βρήκανε πολλά – μεταξύ των οποίων καί τους ιπτάμενους δίσκους γιά διαστημικά ταξείδια.
Παρ’ όλ’ αυτά, δεν ήταν μονοιασμένοι· κάθε «πυρήνας» τους έψαχνε κι ενεργούσε γιά πάρτη του, με σχεδόν μηδενική θέληση να μοιραστεί όσα έβρισκε με τους ομοϊδεάτες ( ; ) του. Γι’ αυτό κι εξ αρχής είχανε (τουλάχιστον…) τρείς-τέσσερεις υπηρεσίες κατασκοπείας (καί «ασφαλείας»). Δεν είναι τόσο παράξενα όλ’ αυτά, διότι η μυστικοπάθεια του ναζιστικού καθεστώτος ευνοούσε μιά τέτοια κατάσταση.
Επίσης πολύ ενδιαφέρουσες όλες αυτές οι ιστορίες, με πολλή τεκμηρίωση να σκάει μύτη τα τελευταία χρόνια (κυρίως, λόγωι των «αποχαρακτηρισμών» των σχετικών εγγράφων των δυτικών «υπερεσιώνε»). Τεκμηρίωση, που δεν υπήρχε σαράντα χρόνια πρίν – καί δεν υπήρχε περίπτωση να τη βρεί κανείς εύκολα… αν καί μιά ψυχή λέει πως, τη στιγμή που καίγεται ο κώλος μας με τα σημερινά μας προβλήματα, είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό να ψάχνουμε τα μυστήρια των ναζήδων.
Τέλος πάντων, κι εδώ όρεξη νά ‘χεις, να μαθαίνεις πράγματα…

β. Συνδυασμοί
Αλήθεια, πώς συνδυάζονται αυτές οι μικρές ιστορικές ψηφίδες;
Γιά να δούμε.
  • Οι Ναΐτες με τους ναζιστές, στα όπλα καί τις κατακτήσεις. Καί στα χρώματα των σημαιών τους· μαζί με κάποιας μορφής σταυρό, ως σύμβολο. Καί στην τελική άδοξη πτώση. Αλλά καί στις απόκρυφες γνώσεις τους.
  • Οι δύο παραπάνω κατηγορίες, συν ο Νεύτων, στις απόκρυφες γνώσεις.
Αλλά, γιάαααα μιά στιγμή!… Είπαμε «όπλα»;
Είπαμε.
Ποιός έφτιαχνε όπλα στην αρχαιότητα;
Μά, ο Ήφαιστος!!! Ποιός άλλος;!

Όπλα, λοιπόν! Πράγμα που θα ενδιέφερε τον καθέναν, ειδικά τους Έλληνες! Άρα, ο καθένας έχει έναν πολύ καλό λόγο ν’ αρχίσει να τρέχει, μπας κι εντοπίσει τον Ήφαιστο! 
Τώρα, θα με ρωτήσεις… ρέ Εργοδότη, εσένα περιμένανε άπαντες, να τους υποδείξεις έναν άγνωστο πλανήτη, ώστε πρώτα να τον βρούν καί μετά ν’ αρχίσουν να φτιάχνουν όπλα;
Σαφώς όχι· αλλά κάτι μου λέει ότι εμάς τους Έλληνες η ανίχνευση του Ηφαίστου θά ‘πρεπε να μας ενδιαφέρει λίγο παραπάνω – αν καί δεν ξέρω ακριβώς το γιατί. Ειλικρινά, ούτε κάν μπορώ να το φανταστώ. Αλλά… δεύτε, σπεύσωμεν! 

Όπλα, είπαμε.
Πάμε, τώρα, σ’ ένα περίφημο ανά τους αιώνες όπλο: την (εν πολλοίς) χρυσή ασπίδα του Αχιλλέα!
Κι ας την προσθέσουμε στον τρίτο συνδυασμό:
  • Ναΐτες καί Νεύτων έφτιαξαν αλχημικό χρυσό!!!
Οπότε, τί προκύπτει ως συμπέρασμα στο Εργοδότειο σκεπτικό;
  • Πρώτον, ότι καί οι ναζί (ειδικά η ομάδα του φόν Κανάρη – δεν μπορώ να φανταστώ άλλη, διότι τ’ αποτελέσματα θα φαινόταν ιστορικώς), έφτιαξαν αλχημικό χρυσό.
Ειδικά γιά παρασκευή αλχημικού χρυσού από κάποιους ναζιστές, όντως δεν έχουμε τεκμήρια. Δεν κυκλοφορεί κάτι στα ιντερνέτια, διότι αλλοιώς θα το είχα δεί. Όμως, έχω δεί κάτι άλλο… εκείνο το διαγεύστατο όνειρο…



…Μιά κάβα προπολεμικού Γαλλικού στύλ (διότι, προφανώς, τότε που τη φτιάξανε, αυτή την αισθητική είχαν ως συνηθισμένη  γιά τέτοια κτίσματα), με μιά -όσο έπιανε το μάτι- ατέλειωτη σειρά από τεχνητές στοές, γεμάτες με ράφια με τούβλα χρυσού αμαρκάριστα… (Διότι οι ναζί πάντα σταμπάρανε τις ράβδους χρυσού τους -όσον χρυσό είχανε, κι όσον κλέβανε από πλιάτσικο καί τον χύνανε σε πλάκες- με τον αετό του Γ’ Ράϊχ, τη σβάστικα, καί γοτθικά γράμματα.) Καί παρουσία ανθρώπων, πουθενά. (Συγχωρήστε μου το αδέξιο κομπιουτερίστικο σκίτσο.)
Αργότερα, μου ήρθε η πληροφορία ότι αυτή η κάβα …δεν βρίσκεται στη Γή!
Τότε… Άρης; Ναί!!!
Μεταφέρθηκε εκεί, λοιπόν; Καί πώς; Καί πώς δεν πήρε κανείς χαμπάρι τόση ποσότητα χρυσού, να γίνει το έλα να δείς, ποιός θα την αρπάξει; (Από το σχετικώς ευγενικό: «- Δό’ μ’ κι εμένα, μπάρμπα!», μέχρι μπιστολιές με Λούγκερ.    )
Θα δούμε παρακάτω μιά πιθανή συνολική απάντηση.

Εν πάσει περιπτώσει, επειδή δεν είμαι το μοναδικό διαισθητικό άτομο στον πλανήτη, πιστεύω ότι την ύπαρξη αυτού του χρυσού ήδη την πήραν χαμπάρι κι «άλλοι». (Ειδικά τώρα, που το φανέρωσα, θα γίνει κοινό κτήμα!    Βλέπετε, το ιστολόγιο δεν το διαβάζουν μονάχα οι αναγνώστες μου, το «διαβάζουν» -όπως κι όλα τα υπόλοιπα ιστολόγια, άλλως τε- καί «ρομποτάκια» ανιχνεύσεως περιεχομένου, που -άμα δούν «καλό πράμα» πουθενά- δίνουν αναφορά …κάπου…)
Ίσως αυτό, λοιπόν, εξηγεί την πρόσφατη πρεμούρα τόσων καί τόσων διαστημικών προγραμμάτων γιά την -χά χά χά!!!- …επιστημονική εξερεύνηση του Άρη!… Κι ίσως ο σχεδιαζόμενος μελλοντικός εποικισμός του από ανθρώπους να είναι απλώς δικαιολογία συσκοτίσεως των πραγματικών λόγων των εκτοξεύσεων.

Τέλος, ως -ναί, καθαρά Εργοδότειο- συμπέρασμα, προκύπτει ότι:
  • Ως «καταλύτης» σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις (παρασκευής αλχημικού χρυσού) χρειάστηκε ο Ήφαιστος! Καθώς επίσης, ότι θα ξαναχρειαστεί σε κάθε τέτοια παρασκευή.
Ιδού ο δεύτερος ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ λόγος, γιά ν’ αρχίσουν όλοι να ψάχνουν, μπας κι ανιχνεύσουν τον Ήφαιστο!
[Σας το είπα, ότι θα βάλω φωτιά στα μπατζάκια ολονών! Σας το είπα, ότι -καμιά φορά…- το πληκτρολόγιο έχει δύναμη, ισχυρώτερη από πυρηνικά όπλα! Με πιστεύετε, τώρα;    ]
Χμμμ… δεν θα τό ‘λεγα καί παράξενο – ή εξεζητημένο προϊόν της φαντασίας μου, όμως. Δεν πρέπει να μας ξενίζει ένας θεός-κατασκευαστής, που φτιάχνει όπλα, διότι λογικά μπορεί καί να μεταμορφώσει σε χρυσό ένα σύνολο από τενεκέδες καί παλιοσίδερα.
Κι εφ’ όσον αυτός ο συγκεκριμένος θεός αντιπροσωπεύεται από τον συνώνυμο πλανήτη, ας δούμε τον -κατά τη γνωμάρα μου- τρόπο, πώς μπορεί ο πλανήτης Ήφαιστος να βοηθήσει την παρασκευή αλχημικού χρυσού.

γ1. Χρονικές περίοδοι – 1
Επειδή είναι γνωστό ότι στην Αλχημεία δεν ισχύουν οι (μή-συζητήσιμες, καθ’ ό αξιωματικού επιπέδου) προϋποθέσεις των πειραμάτων των σημερινών φυσικών επιστημών…
…δηλαδή το ότι τα πειράματα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα υπό τις ίδιες συνθήκες, ανεξαρτήτως χώρου / προσανατολισμού πειραματικής διάταξης / χρόνου διεξαγωγής (αν καί το μεσαίο αποδείχτηκε το 1954-56 πως δεν ισχύει – ρίξτε μιά ματιά στον σύνδεσμο, αλλά μήν πολυμπλέκετε με τέτοια θέματα, αν δεν έχετε τουλάχιστον πτυχίο Φυσικής),…
…τότε, προφανώς, στην Αλχημεία παίζει ρόλο καί ο χώρος, αλλά καί ο χρόνος ενός πειράματος.
Ας ακολουθήσουμε το σκεπτικό της, να δούμε πού θα μας οδηγήσει.

(συνεχίζεται)