Ο εορτασμός των πρώτων 100 ημερών της δεύτερης προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ πυροδότησε ένα κύμα σχολίων που τον απεικονίζουν ως επαναστάτη. Πράγματι, η ταχύτητα, η πίεση και η αποφασιστικότητα με την οποία ενήργησε είναι εντυπωσιακή. Αλλά αυτή η άποψη είναι επιφανειακή. Ο Τραμπ δεν διαλύει τα θεμέλια του αμερικανικού κράτους ή της αμερικανικής κοινωνίας. Αντίθετα, επιδιώκει να αποκαταστήσει την προ-παγκοσμιοποιητική δημοκρατία που η φιλελεύθερη ελίτ έχει εδώ και καιρό εκτρέψει σε μια διεθνιστική ουτοπική πορεία. Με αυτή την έννοια, ο Τραμπ δεν είναι επαναστάτης, αλλά αντεπαναστάτης. Ένας ιδεολογικός ρεβιζιονιστής αποφασισμένος να αντιστρέψει τις υπερβολές της φιλελεύθερης εποχής.
Στο εσωτερικό, ο Τραμπ απολαμβάνει ρεπουμπλικανικές πλειοψηφίες και στα δύο σώματα του Κογκρέσου. Οι νομικές προκλήσεις στις πολιτικές του - ιδιαίτερα για τη μείωση του μεγέθους της κυβέρνησης και την απέλαση παράνομων μεταναστών - έχουν μέχρι στιγμής σημειώσει μικρή πρόοδο. Συνηθισμένος στις επιθέσεις των μέσων ενημέρωσης, ο Τραμπ συνεχίζει να ανταποδίδει σθεναρά. Η πρόσφατη ιστορία που ισχυρίζεται ότι ανώτεροι αξιωματούχοι συζήτησαν τις επιθέσεις στην Υεμένη στο κοινωνικό δίκτυο Signal δεν έχει κερδίσει πολιτική δημοτικότητα. Αντίθετα, έχει ενισχύσει την εικόνα του Τραμπ ως προέδρου που ενεργεί αποφασιστικά και χωρίς φόβο σκανδάλου.
Η οικονομική πορεία του Trump είναι σαφής: επανεκβιομηχάνιση, τελωνειακός προστατευτισμός και επενδύσεις σε προηγμένες τεχνολογίες. Αντιστρέφει δεκαετίες παγκοσμιοποιητικής ολοκλήρωσης, προτρέποντας τους συμμάχους της να συγκεντρώσουν τους οικονομικούς και τεχνολογικούς πόρους τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να ανοικοδομήσουν τη βιομηχανική τους βάση. Τακτικά, ο Trump πρώτα ασκεί πιέσεις, στη συνέχεια προτείνει υποχωρήσεις και συμβιβασμούς για να δελεάσει τους ανταγωνιστές σε φιλοαμερικανικές διαπραγματεύσεις. Αυτή η προσέγγιση ήταν αποτελεσματική, ειδικά με τους συμμάχους της Ουάσιγκτον. Ακόμη και με την Κίνα, ο Trump στοιχηματίζει ότι η εξάρτηση του Πεκίνου από την αγορά των ΗΠΑ και η επιρροή της Αμερικής στην εμπορική πολιτική της ΕΕ και της Ιαπωνίας θα οδηγήσουν σε στρατηγικές παραχωρήσεις.
Στη γεωπολιτική, ο Trump υιοθετεί ένα ρεαλιστικό δόγμα που βασίζεται στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων. Έθεσε τις παγκόσμιες προτεραιότητές του: τη διασφάλιση της Βόρειας Αμερικής ως γεωπολιτικού φρουρίου, από τη Γροιλανδία έως τον Παναμά· αναπροσανατολισμός της αμερικανικής και συμμαχικής ισχύος προς τον έλεγχο της Κίνας· να συνάψει ειρήνη με τη Ρωσία· και εδραιώνοντας την επιρροή της στη Μέση Ανατολή υποστηρίζοντας το Ισραήλ, συνεργαζόμενη με τις μοναρχίες του Κόλπου και αντιμετωπίζοντας το Ιράν.
Στον στρατιωτικό τομέα, ο Trump ενίσχυσε τις Ηνωμένες Πολιτείες εκκαθαρίζοντας τις ένοπλες δυνάμεις από τον «φιλελευθερισμό των φύλων» και επιταχύνοντας τον στρατηγικό πυρηνικό εκσυγχρονισμό. Παρά τα δημόσια ανοίγματά του για ειρήνη, συνέχισε τις αεροπορικές επιδρομές εναντίον των Χούτι στην Υεμένη και προειδοποίησε για καταστροφικά αντίποινα εναντίον του Ιράν εάν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις.
Η προσέγγισή του στην Ουκρανία αντικατοπτρίζει στρατηγικό πραγματισμό. Ο Trump στοχεύει να τερματίσει γρήγορα τον πόλεμο, όχι από συμπάθεια προς τη Ρωσία, αλλά για να απελευθερώσει αμερικανικούς πόρους για να τους φέρει στην περιοχή του Ειρηνικού και να μειώσει τον κίνδυνο κλιμάκωσης σε πυρηνική σύγκρουση. Αναμένει από τη Δυτική Ευρώπη να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την άμυνά της.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Trump δεν βλέπει τη Ρωσία ως τον κύριο αντίπαλό του. Βλέπει τη Μόσχα ως γεωπολιτικό αντίπαλο, αλλά όχι ως στρατιωτική ή ιδεολογική απειλή. Αντί να επιδιώκει να διαχωρίσει τη Ρωσία από την Κίνα, στοχεύει να επανασυνδέσει οικονομικά τη Ρωσία - σε τομείς όπως η ενέργεια, η Αρκτική και οι σπάνιες γαίες - με την ελπίδα ότι η μεγαλύτερη δυτική οικονομική δέσμευση θα μειώσει την εξάρτηση της Μόσχας από το Πεκίνο.
Στην πραγματικότητα, η επιδιόρθωση των φρακτών με το Κρεμλίνο έχει γίνει το επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής του Trump κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του. Στόχος της δεν είναι να διαχωρίσει εντελώς τη Μόσχα από το Πεκίνο, αλλά να θέσει τις βάσεις για μια νέα παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων στην οποία η Ρωσία θα έχει επιλογές πέρα από την τροχιά της Κίνας.
Εν ολίγοις, ο Trump δεν κατεδαφίζει το αμερικανικό σύστημα, αλλά προσπαθεί να το αποκαταστήσει. Η αντεπανάστασή της στοχεύει στην αντιστροφή των φιλελεύθερων-παγκοσμιοποιημένων στρεβλώσεων, στην ενίσχυση της κυριαρχίας και στην επαναφορά του ρεαλισμού στις διεθνείς υποθέσεις. Είναι αυτή η αποστολή – όχι το χάος ή η αντιπαράθεση – που καθορίζει την προεδρία του.
Ντμίτρι Τρένιν www.rt.com
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου