Οι ρίζες του πολέμου....

 

Η περιοχή περιστροφής (με πράσινο χρώμα) σύμφωνα με τον Mackinder. Ο δακτύλιος ξηράς που περιβάλλει την ενδοχώρα αποτελείται από το χείλος.

Τρομοκρατικοί σχηματισμοί στη Συρία, τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μόσχα για να καθυστερήσουν την ειρήνη: εδώ και μισό αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα για να διατηρήσουν την εξουσία, εκτός από την εντατική προπαγάνδα, φυσικά, των διαφόρων ένοπλων Gladios και των πολιτικών ομολόγων τους, δηλαδή των ΜΚΟ. Πρόκειται για μια δοκιμασμένη μέθοδο, η οποία έχει γίνει η κύρια που χρησιμοποιούν οι αγγλοσαξονικές ελίτ όταν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έρθουν σε άμεση αντιπαράθεση: ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν ένα σοβαρό λάθος και τώρα προσπαθούν να το διορθώσουν επιστρέφοντας ουσιαστικά στο τρομοκρατικό σύστημα, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τη στρατηγική του χτυπήματος του άμαχου πληθυσμού με πυραύλους και βόμβες. Υπό αυτή την έννοια, η Συρία και η Ουκρανία θα καταλήξουν να μοιάζουν μεταξύ τους και στην πραγματικότητα είναι κατά μία έννοια ο ίδιος πόλεμος.

Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι. Στις 29 Νοεμβρίου, στην Αστάνα (δύο ημέρες μετά την εισβολή του HTS στη Συρία), Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είπε τα εξής για τον πόλεμο/ειρήνη στην Ουκρανία: «Θα ήθελα να τονίσω το κρίσιμο σημείο: ο πυρήνας της πρότασής μας δεν είναι μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός ή κατάπαυση του πυρός, όπως ίσως προτιμά η Δύση, για να επιτρέψουμε στο καθεστώς του Κιέβου να ανακάμψει, να επανεξοπλιστεί και να προετοιμαστεί για μια νέα επίθεση. Επαναλαμβάνω: δεν πρόκειται για πάγωμα της σύγκρουσης, αλλά για οριστική επίλυσή της». Και ποια είναι η αποφασιστική πρόθεση του Πούτιν; Είναι η δημιουργία μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας μεταξύ «της καρδιάς και της περιφέρειας», για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Halford Mackinder. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν είναι αποφασισμένος να τερματίσει τη γεωπολιτική των αγγλοσαξονικών ελίτ μια για πάντα.
Οι σημερινοί πόλεμοι τροφοδοτούνται από τη δυτική ιμπεριαλιστική ολιγαρχία που αγωνίζεται να διατηρήσει την κυριαρχία της και να επιβάλει τη δική της «βασισμένη σε κανόνες» παγκόσμια τάξη. Στο επίκεντρο της ατζέντας τους είναι η επιτακτική ανάγκη να διατηρήσουν την ηγεμονία τους στην ευρασιατική επικράτεια που έχει τις ρίζες της στη Βρετανική Αυτοκρατορία. Διατυπώθηκε ρητά στις αρχές του αιώνα από τον Βρετανό μελετητή και πολιτικό Sir Halford Mackinder. Σε ένα δοκίμιο του 1904, The Geographic Pivot of History, υποστήριξε ότι η ναυτική δύναμη δεν ήταν αρκετή για να υποτάξει τον κόσμο, επειδή οι ηπειρωτικές δυνάμεις ήταν δομικά ισχυρότερες και σε μια άμεση αντιπαράθεση ήταν προορισμένες να επικρατήσουν. Τώρα η κατεξοχήν ηπειρωτική περιοχή ήταν ακριβώς στην καρδιά της Ευρασίας, μια τεράστια περιοχή που περιελάμβανε τη Ρωσία, την περιοχή του Καυκάσου, το Καζακστάν, το Ιράν και το Αφγανιστάν που βάφτισε Area Pivot και αργότερα Hearthland. Εκείνη την εποχή, η Κίνα δεν φαινόταν ικανή να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο και, ως εκ τούτου, αποκλείστηκε, αλλά σήμερα εμπίπτει εξ ολοκλήρου σε αυτό το πλαίσιο.

Σύμφωνα με την ιδέα του Mackinder, η περιοχή περιστροφής περιβάλλεται από την εσωτερική ή περιθωριακή ημισέληνο, η οποία περιλαμβάνει την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη Μικρά Ασία, την Αραβική Χερσόνησο, την Ινδία, την Κίνα και την Ιαπωνία. Για τον ίδιο και την αγγλοσαξονική αυτοκρατορική κλίκα, η περιοχή του Άξονα ήταν στρατηγικά σημαντική επειδή θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια βιώσιμη οικονομική δύναμη ικανή να δημιουργήσει μια ισχυρή αντίπαλη αυτοκρατορία. Δεν είναι τυχαίο ότι το βασικό βιβλίο αυτού του δόγματος γράφτηκε το 1904, έτος εγκαινιάστηκε ο Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος, γεγονός που διευκόλυνε σημαντικά τη βελτίωση των εσωτερικών επικοινωνιών στην περιοχή και ως εκ τούτου ανησύχησε τους ιμπεριαλιστές στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον. Μεταξύ άλλων, ο Mackinder έγραψε: «Η μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων υπέρ της Ρωσίας, η οποία είναι το υπομόχλιο της (της περιοχής του Pivot), και η επακόλουθη επέκταση στις περιφέρειες της Ευρασίας θα επέτρεπε τη χρήση τεράστιων ηπειρωτικών πόρων και η παγκόσμια αυτοκρατορία θα ήταν τότε στον ορίζοντα. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί εάν η Γερμανία συμμαχούσε με τη Ρωσία." Εδώ βρίσκουμε τις ρίζες των παγκόσμιων πολέμων του εικοστού αιώνα, αλλά και των συγκρούσεων του εικοστού πρώτου.

Αλλά πώς να αντιμετωπίσετε αυτήν την απειλή; Η πρόταση ήταν να περικυκλωθεί η περιοχή περιστροφής με μια ημισέληνο προβληματικών σημείων και να αναγκαστούν έθνη όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Κορέα να εμπλέξουν τη Ρωσία σε μια ατελείωτη σειρά εξαντλητικών και παραλυτικών πολέμων. Οι προτάσεις του Mackinder ελήφθησαν πολύ σοβαρά υπόψη και έκτοτε καθόρισαν την εξωτερική πολιτική της Δυτικής Αυτοκρατορίας, ή μάλλον των κυρίαρχων τάξεων της. Και έχουν γίνει ακόμη πιο αυστηρές με τη μετατροπή των δυτικών οικονομιών από βιομηχανικές σε χρηματοπιστωτικές. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, η ακριβής γεωγραφία των καθορισμένων προβληματικών σημείων άλλαξε κάπως λόγω των μεταβαλλόμενων γεωπολιτικών ευκαιριών και το ίδιο το κέντρο λήψης αποφάσεων μετατοπίστηκε από το Λονδίνο στην Ουάσιγκτον, αλλά η ουσία δεν έχει αλλάξει καθόλου. Σήμερα, η Ουκρανία και η Συρία (καθώς και το Ισραήλ) αποτελούν μέρος της περιφέρειας ή του «τόξου της κρίσης» που η αυτοκρατορία έχει σύρει από τη Μεσόγειο στις δύο Κορέες για να κρατήσει τη Ρωσία και τις συμμαχικές της δυνάμεις συνεχώς σε πόλεμο. Είναι απολύτως απαραίτητο για τη δυτική ολιγαρχία να αποδυναμώσει αυτή τη θεμελιώδη δύναμη και να αποτρέψει την εμφάνιση μιας αντίπαλης αυτοκρατορίας στην ευρασιατική ήπειρο. Θα το κάνουν ακόμη και με το κόστος ενός πυρηνικού πολέμου κατά της Ρωσίας.Κοιτάζοντας αυτή τη μεγαλύτερη εικόνα, από τη ρωσική άποψη είναι απολύτως λογικό να αποφύγουμε να κολλήσουμε και να καταναλώσουμε ενέργεια σε έναν πόλεμο στη Συρία που σε αυτό το σημείο θα μπορούσε να γίνει παγίδα για τη Δύση. Η νίκη που γιορτάζεται τώρα είναι στην πραγματικότητα μια ήττα επειδή δεν πέτυχε τον κύριο σκοπό που έθεσε στον εαυτό της.

https://ilsimplicissimus2.com/