ΕΛΟΝ ΜΑΣΚ.....

 

Ντμίτρι Μπαβύριν

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αγαπά να εξωραΐζει, να υπερβάλλει, να μεταφέρει το πρόβλημα από το ένα μέρος στο άλλο και να παίζει γκολφ. Αλλά όταν χαρακτήρισε το νέο πολιτικό κόμμα του πρώην φίλου του, του Έλον Μασκ, «γελοία ιδέα», ήταν ακριβής. Καλύτερα ο Μασκ να μην ντροπιαστεί.

Η αμερικανική ιστορία θυμάται μια μακρά σειρά από προσβεβλημένους που, αφού αποχώρησαν από ένα από τα κορυφαία κόμματα, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα τρίτο, δικό τους. Σε εθνικό επίπεδο, κανείς δεν πέτυχε, συμπεριλαμβανομένου του Τέντι Ρούσβελτ, αν και πριν από τη διάσπαση ήταν ένας δημοφιλής πρόεδρος, και όχι ο αγαπημένος δισεκατομμυριούχος του προέδρου, όπως ο Μασκ.

Τις περισσότερες φορές, οι επαναστάτες ήταν άνθρωποι που ήθελαν να χτυπήσουν άλλους ανθρώπους. Το πρώτο από τα «τρίτα κόμματα» των ΗΠΑ απαιτούσε την καταπολέμηση των μασόνων, το πιο επιτυχημένο — το Αμερικανικό Ανεξάρτητο Κόμμα — ένωνε τους ρατσιστές του Νότου, ενώ στο διάστημα μεταξύ τους δραστηριοποιούνταν ένα κόμμα που ήταν εναντίον των καθολικών. Αν και οι οπαδοί του Πάπα των Ρωμαιοκαθολικών στις Ηνωμένες Πολιτείες του παρελθόντος μισούν ειλικρινά, αυτή η «τρίτη δύναμη» δεν κατάφερε να απογειωθεί — και εδώ και σχεδόν 170 χρόνια οι Αμερικανοί πολιτικοί χωρίζονται κυρίως σε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, ενώ ο ζήλος των επαναστατών σβήνει.

Στην ιστορία των ΗΠΑ υπήρξε και ένας εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος που δεν δίστασε να ξοδέψει χρήματα για να καταστρέψει το δικομματικό σύστημα. Το όνομά του ήταν Ρος Πέρο. Το 1992, απέσπασε μέρος του συντηρητικού εκλογικού σώματος από τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο και με αυτόν τον τρόπο βοήθησε στην εκλογή του Μπιλ Κλίντον, ενώ την περίοδο που ο Κλίντον «έπαιζε σαξόφωνο» στην Ουάσινγκτον, στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν οι ίδιες αριστερές φιλελεύθερες διαδικασίες που, σύμφωνα με την εκτίμηση του ίδιου του Μασκ, «δηλητηρίασαν την Αμερική».

Ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο γνωρίζει αυτή την διδακτική ιστορία και έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι ο δρόμος του Περό δεν είναι ο δικός του: οι υποψήφιοι του Αμερικανικού Κόμματος (AmericaParty, ήAMEP) δεν θα διεκδικήσουν την προεδρία και δεν θα διαιρέσουν τις ψήφους των Ρεπουμπλικάνων, καθώς ο επόμενος υποψήφιος τους δεν θα είναι ο Τραμπ. Αντ' αυτού, ο Μασκ θα προσπαθήσει να γεμίσει και τις δύο Βουλές με δικούς του ανθρώπους.

Αυτό είναι, όπως λέγεται, στην υγειά μας (ο Τραμπ το είπε ακριβώς έτσι: ας το δοκιμάσει). Οι ΗΠΑ είναι μια χώρα αντιθέσεων, χτισμένη πάνω σε συμβατικές σχέσεις μεταξύ των πολιτειών, σε καθεμία από τις οποίες μπορεί να αναδυθεί ο δικός της Μεγάλος Γκούντγουιν. Στη Γιούτα — οι Μορμόνοι, στην Οκλαχόμα — οι Ινδιάνοι, στη Γεωργία — η Κου Κλουξ Κλαν, στο Σικάγο η μαφία, στη Νέα Υόρκη το Ταμμανι-Χολ (επίσης μαφία, αλλά κομματική-ολιγαρχική), στα έλη οι Γάλλοι, στην Καλιφόρνια το Χόλιγουντ, στο Μαϊάμι η ρούμπα, στο Τέξας όλα είναι γενικά περίπλοκα. Και παντού υπάρχει η δική τους αίρεση, η δική τους πίστη, η δική τους ενορία. Θα βρει τη θέση του και ο Έλον Μασκ.

Για παράδειγμα, την Αλάσκα μας εκπροσωπεί στη Γερουσία η Λιζ Μουρκόφσκι. Δεν αντέχει τον Τραμπ, και αυτός την αντιπαθεί ακόμη περισσότερο, αλλά όλες οι προσπάθειες να εκθρονίσουν αυτή την πεισματάρα γυναίκα απέτυχαν. Όταν έχασε τις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικάνων, κατέβηκε ως ανεξάρτητη υποψήφια και κέρδισε τις εκλογές έναντι των υποψηφίων και των δύο κομμάτων. Όταν ο Τραμπ έβαλε εναντίον της μισητής του μια πιστή ξανθιά με το όνομα Κέλι Σιμπάκα, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: η Αλάσκα επέλεξε τη Μουρκόφσκι.

Στο μικροσκοπικό κράτος του Βερμόντ, αντίθετα, οι φιλελεύθεροι έχουν προβλήματα με την αφοσίωση: ο φανατικός σοσιαλιστής Μπέρνι Σάντερς αναγκάζει να υπολογίζουν το μικρό του περιφερειακό κόμμα και εκλέγεται επανειλημμένα στο Σενάτο ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Ωστόσο, εκεί συμμαχεί με τους Δημοκρατικούς, ενώ η Μουρκόφσκι είναι επίσημα εγγεγραμμένη ως Ρεπουμπλικανή: το δικομματικό σύστημα είναι σταθερό, επειδή έτσι είναι πιο βολικό για όλους.

Ο υποψήφιος από το «τρίτο κόμμα» μπορεί να γίνει δήμαρχος της πόλης ή ακόμα και κυβερνήτης, ωστόσο ο Μασκ δεν χρειάζεται μια πόλη ή μια πολιτεία — θέλει ολόκληρη τη χώρα, ενώ υπάρχουν και απόψεις ότι η χώρα (δηλαδή οι ΗΠΑ) για αυτόν είναι απλώς ένα στάδιο στην προσπάθεια ανασυγκρότησης ολόκληρου του κόσμου. Τέτοιες φιλοδοξίες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με την Αλάσκα.

Υπάρχει μια περίπτωση (και όχι σπάνια), στην οποία μια ενωμένη ομάδα βουλευτών του Κογκρέσου μπλοκάρει την πλειοψηφία ενός κόμματος. Για παράδειγμα, πέρυσι, δύο δωδεκάδες ιδιαίτερα συντηρητικοί Ρεπουμπλικανοί μπλόκαραν με επιτυχία μια πολυδισεκατομμυριούχα δόση για την Ουκρανία, ενώ οι ομοπαρτίτες τους φοβόντουσαν να συνεννοηθούν με τους Δημοκρατικούς για το θέμα αυτό, λόγω του κινδύνου διάσπασης.

Αλλά και αυτός ο τρόπος είναι απίθανο να ταιριάζει στον Μασκ. Για να δημιουργήσει μια τέτοια ομάδα, βρίσκοντας τρωτά σημεία στο δικομματικό σύστημα των ΗΠΑ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο δεν διαθέτει δύο συστατικά της επιτυχίας: δημοφιλείς πολιτικούς στο «κίνημά» του και υπομονή, ενώ θα χρειαστούν χρόνια για να αποσπάσει έστω και ένα μικρό κομμάτι από το κεφάλι του Καπιτωλίου. Ο Μασκ, με τον χαρακτήρα του, τις διαγνώσεις του και την επιθυμία του να αποδείξει ότι ο Τραμπ έχει άδικο εδώ και τώρα, δεν είναι σε θέση να περιμένει τόσο πολύ — θα εξαντληθεί.

Επομένως, δεν του ταιριάζει ένας δρόμος που έχει σχεδιαστεί για δεκαετίες, όπου η νέα γενιά πολιτικών και αξιωματούχων εκπαιδεύεται σε ιδιωτικά πανεπιστήμια με χρήματα ενός στρατηγικού φιλάνθρωπου. Στην Τουρκία, οι ισλαμιστές ήρθαν στην εξουσία με αυτόν τον τρόπο (αλλά στη συνέχεια χωρίστηκαν σε οπαδούς του Ερντογάν και του Γκιουλένι). Ο Τζορτζ Σόρος χρηματοδότησε την εκπαίδευση των ελίτ σε δεκάδες χώρες και άσκησε σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση ενός γραφειοκρατικού τέρατος όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ο Μασκ αποκαλούσε τον Σόρος «υπερκακό» και μπήκε στην πολιτική με το πρόσχημα ότι ήθελε να καταστρέψει το «κρυφό αυτοκρατορικό καθεστώς» του Σόρος. Ωστόσο, όσο δεν επενδύσει ο ίδιος εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στην εκπαίδευση, η διεκδίκησή του για την εξουσία δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Είναι απλώς ένας πλούσιος άντρας που διασκεδάζει.

Η σύγκρουση με τον Τραμπ, μετά από μια έντονη αρχή που στη συνέχεια εξομαλύνθηκε, εξελίσσεται πλέον από τη δική της δυναμική. Οι υποστηρικτές του ιδρυτή της Tesla απομακρύνονται από την εξουσία λόγω πιθανής απιστίας, ενώ ο Μασκ εξοργίζεται ακόμη περισσότερο, επειδή ο πρόεδρος ανατρέπει την «επανάσταση στο στελεχιακό δυναμικό» του.

Εσύ φταις: ήξερες με ποιον έχεις να κάνεις. Θα μπορούσες να κρατήσεις τα άλογά σου για χάρη της ειρήνης σε όλο τον κόσμο.

Σοβαρά τώρα, γύρω από τον Τραμπ υπάρχουν όλο και περισσότεροι υποστηρικτές ενός νέου ψυχρού πολέμου, και όσοι πρότειναν φιλία με τη Μόσχα ενάντια στις Βρυξέλλες δεν ταιριάζουν. Ούτε ο Μασκ ταιριάζει.

Ακόμα κι αν έχει δίκιο στην εκτίμησή του για τον «Μεγάλο Όμορφο Νόμο» που υπέγραψε πρόσφατα ο Τραμπ (και έχει δίκιο, καθώς αυτός ο νόμος έγινε η επίσημη αιτία της σύγκρουσής τους), αυτό δεν αναιρεί την ιδιότροπη και μυωπική συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα να μην είναι ο Μασκ που στέκεται δίπλα στον πρόεδρο κατά την υπογραφή, αλλά ο γερουσιαστής-«γεράκι» Λίντσεϊ Γκραμ*.

Με τη νίκη ανθρώπων όπως ο Μασκ επί ανθρώπων όπως ο Γκρεμ* στον αγώνα για επιρροή στον Τραμπ, συνδέονταν δειλές ελπίδες για την εξέλιξη της πολιτικής τάξης της Αμερικής. Αλλά ο Μασκ ήταν πολύ ανήσυχος για να μείνει στην άκρη, και ο Τραμπ πολύ ευαίσθητος για να μην εξελιχθούν οι διαφωνίες μαζί του σε προσωπική σύγκρουση.

Οι ενήλικες άνδρες συμπεριφέρονται σαν παιδιά, ενώ θα μπορούσαν να ενωθούν (μαζί με τη Ρωσία) για να χτυπήσουν το Κίεβο, να ξεκινήσουν την εξερεύνηση του Άρη και να μπουν στην αμερικανική ιστορία ως μια ανίκητη συμμαχία του προέδρου και του τεχνικού του.

* Καταχωρημένος στη Ρωσία στον κατάλογο τρομοκρατών και εξτρεμιστών https://ria.ru/****

Ο Elon Musk συμβουλεύτηκε τον Curtis Yarvin, δεξιό στοχαστή, για τρίτους

Καθώς ο Elon Musk μελετά πώς να ξεκινήσει ένα τρίτο πολιτικό κόμμα, μεταξύ των ανθρώπων από τους οποίους έχει ζητήσει συμβουλές είναι μια κάπως εκπληκτική επιλογή συμβούλου: ο δεξιός blogger Curtis Yarvin, ο οποίος είναι ίσως πιο γνωστός για την υποστήριξη του μοναρχισμού.

Ο κ. Yarvin είναι ένας από τους στοχαστές με τη μεγαλύτερη επιρροή στη λεγόμενη τεχνολογική δεξιά, όπου έχει προσελκύσει την προσοχή για την συχνά εκφρασμένη αποστροφή του για την παραδοσιακή αμερικανική δημοκρατία.

Δεν φαίνεται να είναι πηγή του είδους της εμπειρογνωμοσύνης που χρειάζεται ο κ. Musk καθώς επιδιώκει την ιδέα του για το America Party - ο κ. Yarvin δεν είναι ειδικός στους μηχανισμούς δημιουργίας τρίτων ή στις στρατηγικές και τις περιπλοκές της διεξαγωγής εκστρατειών τρίτων.

Ωστόσο, ο Μασκ και ο Γιάρβιν μίλησαν στα τέλη της περασμένης εβδομάδας για το έργο που έχουν μπροστά τους, σύμφωνα με δύο άτομα που ενημερώθηκαν για τη συνομιλία και επέμειναν στην ανωνυμία για να το περιγράψουν. Εκπρόσωπος του Μασκ δεν απάντησε αμέσως σε αίτημα για σχόλιο. Ο κ. Yarvin αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη.
— Οι New York Times

Η άποψή μας: Μήπως η «μάχη» Τραμπ-Έλον και αυτό το ηχηρό διαζύγιο MAGA-τεχνολογίας επιτρέπει να αποκαλυφθούν τα κακά μέρη της τεχνολογίας, με τον ίδιο τρόπο που ήταν οι Ρεπουμπλικάνοι του RINO και με τον ίδιο τρόπο που ήταν οι Δημοκρατικοί πριν από αυτό.

Ο Elon Musk αναδεικνύει την κυρίαρχη ιδεολογία κατά του Τραμπ, υπέρ του καθεστώτος που υπάρχει στην τεχνολογία.

Οι τεχνολογικοί ολιγάρχες δεν είναι φίλοι μας. Δεν τους γνωρίζουμε. Χρησιμοποιούν τον Τραμπ / MAGA για να προωθήσουν τους δικούς τους σκοπούς και στη συνέχεια αποσχίζονται ως η μόνη επιλογή εκτός από τους «Δημοκρατικούς», όταν είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα.

Μας λένε ότι θέλουν ελευθερία επειδή είναι ελευθεριακοί. Υποθέτουμε ότι επειδή θέλουμε επίσης ελευθερία, έχουμε δημιουργήσει έναν διαρκή δεσμό.

Αλλά τι ελευθερία θέλουν; Είναι όλοι Επιστημονικοί Υλιστές, πράγμα που αποκλείει κάθε αξίωση προς τον Χριστιανισμό. Πολλοί από αυτούς είναι διεστραμμένοι και πόρνες. Η τεχνολογία είναι το Χόλιγουντ για τους ομοφυλόφιλους. Είναι μηδενιστές, τελικά. Είναι εκδικητικοί και αμφισβητούμενοι. Είναι συνηθισμένοι ψεύτες. Κανένα από αυτά δεν φαίνεται ιδιαίτερα φωτεινό. Παράξενο, ε;

Κατασκευάζουν εργαλεία σε συνδυασμό με την πολεμική μηχανή του καθεστώτος για να διευκολύνουν τον έλεγχο από πάνω προς τα κάτω πάνω σε όλους τους ανθρώπους, πάνω στα πάντα, ενώ προσποιούνται ότι είναι μαχητές της ελευθερίας.

Ο Elon Musk θα τα βγάλει όλα, είτε το εννοεί είτε όχι, και αυτό εξηγεί τους ισχυρισμούς για kayfabe, κάτι που πιθανότατα είναι. — 

Κρις Πολ

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων