ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΤΣΙ;;;;

 

Ευστάθιος Δαφνομήλης

Στέκομαι με δέος εδώ και μέρες μπροστά στις εξελίξεις. Ακόμα και τώρα που γράφω, δεν ξέρω πώς να μεταφέρω πλήρως όλα αυτά που βασανίζουν τη σκέψη μου καθώς πλημμυριζουμε από εξελίξεις που προμηνύουν ή συνεπάγονται συρρίκνωση για την Πατρίδα μας.

Η υπόθεση της Μονής Σινά αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως η Κυβέρνηση έχει κρυφή ατζέντα χειρισμού εθνικών θεμάτων. Η κυριότητα της Μονής ετέθη ως διαπραγματευόμενο αγαθό έναντι της δημιουργίας ενεργειακού αγωγού, ο οποίος όπως φαίνεται θα εξυπηρετεί την Βόρεια Ευρώπη. Τα διάφορα ευτελή υποκείμενα που βρίσκονται εγκατεστημένα και διασπαρμένα σε θέσεις κλειδιά και ανάμεσα μας γενικώς, έσπευσαν να μας πείσουν πως δεν θίγεται ο θρησκευτικός χαρακτήρας της Μονής, αν και το συγκεκριμένο θέμα δεν ετέθη ποτέ προς συζήτηση. Αυτό που συνέβη είναι η Μόνη να χάσει την ιδιοκτησία της ακίνητης περιουσίας της και ουσιαστικά η μοναστική αδελφότητα να βρίσκεται "φιλοξενούμενη" του αιγυπτιακού κράτους και σε πορεία συρρίκνωσης αφού χάνει ιδιοκτησίες από τις οποίες βιοποριζόταν.

Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό. Η Λιβύη από την οποία φύγαμε με 5 εκπαιδευμένους πολεμιστές λιγότερους λόγω της παντελους ανικανότητας του Αρχηγού των ΕΔ και των δορυφόρων του αλλά και των πολιτικών τους προϊσταμένων, αποδεικνύει πως αυτό το κράτος μυρίζει ψοφίμι και ακόμη και άλλα νεκροζωντανα κράτη κοιτάνε να κόψουν κάνα κομμάτι για να σωθούν.

Η δε Τουρκία, είναι στην πλέον ισχυροποιημενη θέση έναντι ημών από το 1912 και μετά. Δεν ήταν ποτέ τόσο δυνατή σε σύγκριση με εμάς από τους Βαλκανικούς και μετά, όσο είναι σήμερα ξανά. Αυτό οφείλεται στο πολιτικό σύστημα που έχει τις ρίζες του στις μαύρες σελίδες της πολιτειακης αλλαγής εκείνων των ετών και όσων ακολουθησαν, αλλά πλέον έχει υπερβεί και τον εαυτό του στην αισχροτητα και την μειοδοσία. Είμαστε πλέον 6 μήνες χωρίς αμερικανό πρέσβη σαν να βρισκόμαστε σε πόλεμο. Πρακτικά δεν υπάρχει επίσημος πολιτειακός εκπρόσωπος του αμερικανικού κράτους στον οποίο να διαβιβαζουμε τα οποία μηνύματα που αφορούν τις μεταξύ μας σχέσεις.

Αντιθέτως, στην Τουρκία ο Αμερικανός Πρέσβης ανέφερε προχθές πως η χωρα χειριζεται πολύ καλά τα περιφερειακά προβλήματα που της προκαλούν η Αρμενία, η Συρία, η Ελλάδα... Ο φίλος μας ο Αμερικανός τα είπε αυτά, αλλά δυστυχώς εδώ δεν έχουμε πρέσβη για να διαβιβάσουμε παράπονα για την δήλωση αυτή.

Όσο για την Δικαιοσύνη...

Μιλάμε πλέον για τον πραγματικό θεσμικό βάλτο του ελλαδικού κράτους. Μιλάμε για μία χαβούζα ξεπλύματος ανομιών, παρατυπιών αλλά και εγκλημάτων. 5 χρόνια φυλάκιση άνευ αναστολής και 20.000 ευρώ πρόστιμο σε κάποιον που διενεμε κινηματογραφικες ταινίες στο διαδίκτυο, 5 χρόνια φυλάκιση και στα ξεφτιλισμενα ανθρωπάρια που η Πολιτεία τους εμπιστεύτηκε τους μηχανισμούς της Πυροσβεστικής και Πολιτικής Προστασίας και άφησαν (για πολιτικούς λόγους, ή απλά από ανικανότητα) 104 άτομα να καούν. ΚΑΜΜΙΑ πολιτική ευθύνη, ΚΑΝΕΙΣ πολιτικός προϊστάμενος δεν βρέθηκε ένοχος, κάτι που πλέον είναι πάγια διαδικασία στην χώρα καθώς ΚΑΝΕΙΣ πολιτικός ΠΟΤΕ δεν βρίσκεται ένοχος.

Διαθέτουμε ένα δικανικό σύστημα που δεν μπορεί να αγγίξει την πολιτική εξουσία, η ίδια τους η δίωξη αποφασίζεται αν θα ασκηθεί από τους ίδιους και προηγείται η πολιτική εξέταση της υπόθεσης με ειδικές επιτροπές όπου εκεί καλύπτονται ή καταστρεφονται στοιχεία και τεκμήρια.

Για την δε θέση της χώρας στον δυτικό κόσμο, είτε αφορά την υποτέλειά μας στις ΗΠΑ, είτε στην Γερμανία, είτε στην Γαλλία, ρωτήστε αν δεν πιστεύετε εμένα, μια μηχανή ΑΙ να σας πει βάσει πολιτικού ρεαλισμού ποιος ωφελείται: μια αναθεωρητική, απρόβλεπτη, επεκτατική, εθνοκεντρική, περιφερειακή δύναμη όπως η Τουρκία, ή ένα παραμάγαζο, ένα διαλυμένο κρατίδιο που έχει μετατρέψει την επικράτειά του σε οικόπεδο προς πώληση και που το διαχειρίζεται μια μικρή μερίδα φυλάρχων και κατσαπλιάδων με γραβάτες...; Η απάντηση σε κάθε περίπτωση είναι πως μεταξύ των δύο κρατών πάντα το κρατίδιο των γραικύλων θα τρώει φάπες και θα χάνει, διότι η άλλη χώρα είναι υπολογίσιμη και ανεξάρτητη και κανείς δεν θέλει να την χάσει, ενώ το γραικυλιστάν είναι εφ'ορου ζωής υποτελές.

Τέλος, κάτι τελευταίο για αυτόν τον λαό με την θλιβερή του παρουσία πάνω στα χνάρια λαμπρόν προγόνων: δεν είδα ποτέ άλλοτε άλλο λαό να έχει τόση ανάγκη την ηθική αποδοχή από άλλους, τόση ανάγκη να ακούσει λίγα καλά λόγια κι ας τον πηδάνε (στις στατιστικές) άλλες χώρες, τόσο γλοιώδες simping προς τους δυναστες και βασανιστές του, μόνο και μόνο για να νοιώθει πως είναι "καλό παιδι". Μπορείς να τον αφήσεις νηστικό, να τον κακοποιήσεις, να οδηγήσεις σε θάνατο τα παιδιά του, αλλά μόλις του δώσεις ένα ξεροκόκκαλο και τον χαϊδέψεις λίγο, είναι εκεί και πάλι να γλείφει τα πόδια του δυναστη του. Λαχτάρα για το αν ο τάδε διεθνής αστέρας είπε δύο κουβέντες στα ελληνικά, καψούρα με τον τάδε ηθοποιό που έρχεται και χέζει στο τάδε εξωτικό ξενοδοχείο (ξένων συμφερόντων σε ελληνικό νησί) και τιμή μας που μας προτιμάει γι' αυτό, συναισθηματική ολοκλήρωση όταν κάποιος θυμηθεί πως στη βάρβαρη γλώσσα που μιλά κάποιες λέξεις έχουν ελληνική καταγωγή, πλεύση στα ουράνια αν αρέσει η κουζίνα μας, η ζωή μας, η μουσική μας, και κυρίως το να είμαστε τα καλά παιδιά της Υφηλίου, αυτά που τρώνε φάπες και λένε ευχαριστώ.

Εμείς χαιρόμαστε που είμαστε "ηθικοί" κι ας μας έχει διακορευσει σύμπασα η "ευρωπαϊκή κοινότητα". Εμείς δεν θέλουμε πόλεμο γιατί πόλεμο κάνουν μόνον οι "κακοί". Εμείς δεν χρησιμοποιούμε τεχνάσματα και ύπουλες ενέργειες κατά του εχθρού, όχι προτιμούμε να χάσουμε αλλά να λέμε πως χάσαμε δίκαια. Εμείς κατά βάση δεν γουστάρουμε ούτε τους εαυτούς μας, γι' αυτό κάνουμε τόση προσπάθεια όλες αυτές τις δεκαετίες να πηθικίσουμε τους ευρωκατσαπλιάδες.

Βάζω τον εαυτό μας στην θέση των Ρώσσων: σκέψου σε όλες τις ταινίες του σινεμά να είσαι ο κακός. Σκέψου όλοι να σε θεωρούν το απόλυτο κακό. Και να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου!

Γιατί τους Άγγλους; που ξεσκισαν τον μισό πλανήτη τα περασμένα 250 χρόνια και το θεωρούν εθνική τους κληρονομιά και δικαίωμα;

Ή να πω τους Αμερικανούς, που θεωρούν πως τους ανήκει (ακόμα) ο πλανήτης και δεν έχουν κανένα ηθικό πρόβλημα να παραδέχονται πως επιβάλλονται με κατασκοπία και πλάγιες μεθόδους στους συμμάχους τους.

Όχι, ας κλείσω με τους Εβραίους. Τα έχουν πολύ καλά με τον εαυτό τους. Κι εμείς τους στηρίζουμε σε όλα, γιατί είναι πολύ καλοί. Ασχέτως αν μέσα στην παρακμή και την υποκρισία και την εθελοδουλια μας δεν θα θέλαμε να τους μοιάζουμε.

Όλες οι αντιδράσεις

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.