Υπερβόρεια Σοφία του Nimrod de Rosario και Γνωστική Γεωπολιτική

 

Φέλιξ Αλεμάν

Ο Luis Felipe Moyano (1946-1996), περισσότερο γνωστός ως Nimrod de Rosario, ήταν ένας Αργεντινός συγγραφέας που μελέτησε βαθιά και εκτενώς τις συγκριτικές θρησκείες, την πνευματικότητα και τη μυθολογία σε όλη την ιστορία. αναπτύσσοντας μια Γνωστική Κοσμολογία γνωστή ως Υπερβόρεια Σοφία. Είναι συγγραφέας του "El Misterio de Belicena Villca", ενός μυστικιστικού-ιστορικού μυθιστορήματος, και της δίτομης πραγματείας "Fundamentos de la Sabiduría Hiperbórea", μιας σύνθετης μελέτης που περιλαμβάνει πολλές επιστημονικές λεπτομέρειες, που ασχολείται συχνά με τη Φυσική και τους χωροχρονικούς συσχετισμούς.

Ήταν επίσης ο ιδρυτής της εσωτερικής μυστικής κοινωνίας OCTRA (Orden de Caballeros Tirodal de la República Argentina – "Tirodal Order of Knights of the Argentinian Republic", που είναι "Tirodal" μια συστολή των ονομάτων των δύο ρούνων "Tyr" και "Odal"), και αλληλογραφούσε με τον γνωστό Χιλιανό συγγραφέα Miguel Serrano (1917-2009). Λέγεται από μερικούς από τους οπαδούς του Νεβρώδ ότι ο Σεράνο πήρε πολλές από τις Γνωστικές και εσωτερικές του έννοιες από τα γραπτά του Νεβρώδ χωρίς να τον παραθέσει, όπως συμβαίνει ιδιαίτερα στο πιο σημαντικό πνευματικό βιβλίο του Σεράνο. "Manú, por el Hombre que vendrá" ("Manu, for the Man to come", 1991), μια σύνθεση των προηγούμενων του που ασχολούνταν με εσωτερικά θέματα.

Η κοσμοθεωρία του Νεβρώδ είναι δυϊστική και έχει πολλές ομοιότητες με τα παραδοσιακά γνωστικά ρεύματα όπως ο Μανιχαϊσμός, ο Καθαρισμός και ο Νεοπλατωνισμός. Πίστευε ακράδαντα στην ύπαρξη της Ατλαντίδας, της χαμένης ηπείρου από την οποία δύο διαφορετικές φυλές μετανάστευσαν προς τα δυτικά μετά τον Κατακλυσμό, επεκτείνοντας δύο ριζικά αντίθετα δόγματα: Πρώτον, οι οπαδοί των «απελευθερωτικών Θεών» της Agharta (οι «πιστοί Siddhas» - στα ισπανικά «Siddhas leales»), έστησαν τα μενίρ και τα cromlechs στην αρχαιότητα, προκειμένου να επικοινωνήσουν μαζί τους, και κατέκτησε τις τέχνες της «Ψυχρής Πέτρας» (ο μύθος του Δισκοπότηρου ως πέτρας -όπως περιγράφεται μεταξύ άλλων από τον Otto Rahn- σχετίζεται με αυτό, παρεμπιπτόντως). και οι άλλοι, που ονομάζονται "golens" (sic) από τον Nimrod, ήταν μέρος της "Λευκής Αδελφότητας" ("La Fraternidad Blanca") και λάτρευαν μια άλλη ομάδα Θεών, τους λεγόμενους "ύπουλους Siddhas" ("Siddhas traidores") - αυτοί είναι οι διάσημοι Anunnaki της σουμεριακής μυθολογίας, που διαδόθηκαν από τον Zecharia Sitchin και άλλους πρόσφατα.

Σύμφωνα με τον Nimrod στο μυθιστόρημά του "El Misterio de Belicena Villca", η ιστορία της ανθρωπότητας είναι ένας συνεχής αγώνας μεταξύ δύο πολύ πολωμένων πλευρών: Οι οπαδοί του μονοπατιού της πνευματικής απελευθέρωσης, προσανατολισμένοι στην Agharta. και οι λακέδες της «Λευκής Αδελφότητας», τα «γκόλεμ»· προσανατολισμένο στο Chang-Shamballah. είναι η Agharta και η Shamballah όχι φυσικά μέρη (όπως έχουν προτείνει ορισμένοι συγγραφείς και ερευνητές, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του XIX αιώνα), αλλά δύο αρχετυπικές βάσεις (των θεϊκών και των δαιμονικών δυνάμεων) που βρίσκονται σε άλλη διάσταση.

Και οι δύο, «Αγκάρτα» και «Σαμπάλλα», είναι εντελώς διαφορετικές και διαμετρικά αντίθετες έννοιες, ακόμα κι αν πολλοί παραπληροφορημένοι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι ανάλογες (Ακριβώς η ίδια διχοτόμηση συμβαίνει με τον «Εωσφόρο» και τον «Σατανά», και με το «πνεύμα» και την «ψυχή», όπως θα δούμε αργότερα). Η συμβολική-μεταφυσική έννοια της Agharta είναι ισοδύναμη, για παράδειγμα, με τη Walhalla των Σκανδιναβών ή με την Airyanem Vaejah των Περσών Ζωροαστριστών.

Για να περιγράψει αυτόν τον μεταφυσικό και αιώνιο πόλεμο (που αντικατοπτρίζεται επίσης στο έπος Mahabharata; Koravas εναντίον Pandavas), μπορούμε να αναφέρουμε, για παράδειγμα: Από τη μία πλευρά οι αρχαίοι ιδεολόγοι, οι Άριοι πολεμιστές (kshatriyas), οι κατακτητές και οι εκπολιτιστές (μερικοί Αιγύπτιοι Φαραώ όπως ο Ακενατόν, πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι, οι Σπαρτιάτες, οι δημιουργοί του αγνού συστήματος της Ινδίας, οι οικοδόμοι της Ρωμαϊκής ή της Περσικής Αυτοκρατορίας ή αργότερα οι Γότθοι) ήταν υποστηρικτές των «πιστών Σίδα» στην αρχαιότητα. ενώ οι Φοίνικες, οι Καρταχηνοί ή οι Εβραίοι μεταξύ άλλων, οι οποίοι εφάρμοζαν ένα μερκαντιλιστικό ωφελιμιστικό σύστημα εμπορίου, όπου το σημαντικότερο ήταν το υλιστικό κέρδος. όπου οι ιδεολογικοί, πνευματικοί και πολιτικοί ανταγωνιστές τους, και ακολούθησαν την «σαμπαλική» «Λευκή Αδελφότητα» με επικεφαλής τους «Γκολέν», η οποία είχε τον (πολύ μακροπρόθεσμο) στόχο να επιβάλει μια μέρα μια παγκόσμια κυβέρνηση ελεγχόμενη από ένα μικρό αριθμό πλουτοκρατικών «εκλεκτών»: τη «Συναρχία».

Η «σαμπαλιανή» υλιστική νοοτροπία του ταλμουδικού-φαρισαϊκού Ιουδαϊσμού και του (δυτικού) παραρτήματος του Ιουδαιο-Χριστιανισμού (από τη Συναγωγή και το Βατικανό μέχρι τα σύγχρονα εργαλεία του, τον Ελευθεροτεκτονισμό, τον Φιλελευθερισμό και τον Μαρξισμό, τον Αμερικανοιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό) ήταν, σύμφωνα με τον Nimrod, τα κύρια εμπόδια στον Πνευματικό Αγώνα πολλών ατόμων και κινημάτων σε όλη την ιστορία, όπως αυτά του Temujin (Genghis Khan) και του Frederic Hohenstaufen τον XIII αιώνα, οι Γιβελλίνοι και σε μικρότερη κλίμακα αιρέσεις όπως οι Καθαροί, και πιο πρόσφατα, ο ευρασιατικός ήρωας βαρόνος Ungern Sternberg (1885-1921).

Ο Νεβρώδ αναφέρει επίσης την αντίθεση μεταξύ των «ιερέων» και των «πολεμιστών». και μεταξύ της «λατρείας» (ή «πολιτισμού») και της «σοφίας».

Τι σημαίνει αυτός ο «πνευματικός αγώνας» με πιο συγκεκριμένους όρους; Ο αγώνας ενάντια σε τι ή ποιος; Για να το εξετάσουμε αυτό, πρέπει να αναφέρουμε συνοπτικά τη γένεση του Σύμπαντος μας και της Ανθρωπότητας σύμφωνα με τον Νεβρώδ (και τους Γνωστικούς προκατόχους του). και επίσης μιλώντας μια πιο προσεκτική ματιά στον μύθο του Πλάτωνα για το σπήλαιο και την ερμηνεία του.

Το υλικό μας Σύμπαν, ο πλανήτης Γη και ό,τι περιέχει, δημιουργήθηκαν από μια οντότητα που ονομάζεται Demiurge. που θέλει να λατρεύεται ως ο μόνος και απόλυτος Θεός. Αλλά αυτό το ον δεν είναι τέλειο και θεϊκό, είναι ένας λογοκλόπος, ένας απατεώνας και ένας σκληρός δεσποτικός ψευδο-«θεός», που θέλει να υπηρετείται και να λατρεύεται, που βλέπει τους Ανθρώπους ως δούλους του και που απολαμβάνει θυσίες αίματος προς τιμήν του. Ο αληθινός Θεός (ο ίδιος που ο Φαραώ Ακενατόν ονόμασε Άτον, τον Ηλιακό Δίσκο· στον οποίο αναφέρεται επίσης η Σαβίτρι Ντεβί) είναι πολύ ανώτερος και τέλειος (ο Νεβρώδ τον ονομάζει «El Incognoscible», «αυτός που δεν μπορεί να γίνει γνωστός»). Και αυτός δεν είναι ο «Θεός αυτού του κόσμου». αλλά ενός αιθέριου βαριά βασιλείου, το οποίο είναι εντελώς απαλλαγμένο από χωροχρονικά όρια και το οποίο η τελειότητα δεν είναι δυνατόν να συλληφθεί (ούτε καν από τους Αρχαίους, και φυσικά ακόμη λιγότερο από τον σύγχρονο ορθολογιστικό άνθρωπο), είναι το Βασίλειο του Πνεύματος, η Υπερβορεία, (το οποίο ο Demiurge χρησιμοποίησε ως μοντέλο για να δημιουργήσει τον υλικό φθαρτό κόσμο που γνωρίζουμε) και μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο με κάποιο τρόπο από πολύ λίγους (στην Κάλι Γιούγκα πάντα λιγότερο και λιγότεροι είναι ικανοί, επειδή ο χρόνος είναι εχθρός της πνευματικής απελευθέρωσης), σε μια μυστικιστική νοσταλγία που ο Nimrod αποκαλεί "El Recuerdo del Origen" ("Η Ανάμνηση της Προέλευσης").

(Αυτή η «Ανάμνηση της Προέλευσης» συνδέεται στενά συμβολικά με το Minnesingen των μεσαιωνικών χρόνων. όπου ο τροβαδούρος ειδωλοποίησε και εξιδανίκευσε την απρόσιτη κυρία του - Αυτό είναι επίσης γνωστό ως «πλατωνικός έρωτας», περισσότερα για τον Πλάτωνα αργότερα).

Ποια προέλευση; Ο Demiurge ήθελε να δημιουργήσει ένα ανώτερο ον πιο έξυπνο από τα άλλα ζώα και αυτό θα είναι επομένως σε θέση να οργανώσει και να βάλει τάξη στη δημιουργία του ("ser postores de sentido", - "ικανό να δώσει μια αίσθηση" με τα λόγια του Nimrod). Αλλά απέτυχε πολλές φορές να το κάνει αυτό, λόγω των δικών του ατελειών. Έτσι, ανέπτυξε ένα ύπουλο τέχνασμα για να φέρει στη Γη (στην πυκνή, υλική δημιουργία του) τα πνεύματα των τέλειων, των Θεών ή siddhas, από το βαρύ βασίλειο, και να τα αλυσοδέσει στα ανθρωποειδή ζωώδη πλάσματα (που ήταν τα πιο τέλεια όντα που ήταν σε θέση να δημιουργήσει μόνος του), έτσι ώστε αυτά τα πλάσματα να μπορέσουν τελικά να εξελιχθούν για να βάλουν τάξη στη δημιουργία του και να τον λατρέψουν. Έτσι, η «Προέλευση» είναι το «βαρύ βασίλειο», η «Υπερβορεία», η πνευματική θεϊκή φύση στον άνθρωπο, αυτό που μας κάνει διαφορετικούς από τα θηρία. Αυτός ο μύθος είναι επίσης παρών σε ορισμένες (πρόσφατα πολύ εκλαϊκευμένες) θεωρίες όπως αυτή που δηλώνει ότι οι άνθρωποι είναι προϊόν γενετικής χειραγώγησης των Anunnakis, των εξωγήινων και ούτω καθεξής. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το «Πνεύμα» είναι κάτι διαφορετικό από την «Ψυχή» (όπως είδαμε πριν με το «Αγκάρτα και Σαμπάλλα»)· Η ψυχή είναι "anima" στα λατινικά: ψυχή είναι αυτό που τα ζώα πρέπει να είναι σε θέση να ζήσουν και αυτό που είχε το δημουργικό κτηνώδες ανθρωποειδές. Αλλά με μόνο μια ψυχή, το ανθρωποειδές (που ονομάζεται pasú) δεν ήταν σε θέση να σχηματίσει πολύπλοκες κοινωνίες (και προφανώς όχι πολιτισμούς), μόνο μικρές ζωώδεις κοινότητες. Δεν μπορούσε να οργανώσει τη δημιουργία και να λατρέψει τον «Κύριό του». Έτσι, ο Demiurge έπρεπε να «κλέψει» το πνεύμα από τα θεϊκά αιθέρια πεδία και να το «αλυσοδέσει» στον ατελή, φθαρτό κόσμο του.

Το έκανε αυτό φέρνοντας τα αθάνατα «siddhas» να αναπαραχθούν με το ανθρωποειδές θηλυκό. Μερικοί από αυτούς τους siddhas, «οι δόλιοι», έκαναν μια διαθήκη με τον Demiurge για να τον βοηθήσουν να υποδουλώσει τους ανθρώπους. Άλλοι, «οι πιστοί siddhas» (πιστοί στην «Προέλευση»), προτιμούσαν να συνταχθούν με τους Ανθρώπους και να τους βοηθήσουν να βρουν πνευματική απελευθέρωση. Αυτή η πεποίθηση είναι επίσης παρούσα στις περισσότερες μυθολογίες του αρχαίου κόσμου (ακόμη και στη Βίβλο, με τους νεφελίμ): οι Θεοί που αναπαράγονται με τους Ανθρώπους, γεννώντας υβρίδια που αναφέρονται ως «Βιρύας»: «Ημίθεοι», «Τιτάνες», «Γίγαντες» ή «Ήρωες». (Ηρακλής, για τους Έλληνες, για παράδειγμα). Επίσης, είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε την αναλογία με την ανθρωπολογία: Ο Νεάντερταλ μπορεί να θεωρηθεί ως το δημουργικό ανθρωποειδές, ενώ το Cromagnon είναι ο σύγχρονος Άνθρωπος (το μείγμα μεταξύ του Νεάντερταλ και μιας «άγνωστης» «χαμένης» φυλής). Δεν υπάρχει «χαμένος κρίκος» μεταξύ τους.

Έτσι, έχουμε και τα δύο, μια ζωώδη φθαρτή ψυχή και ένα θεϊκό αιώνιο πνεύμα (δύο διαφορετικά πράγματα).

Ο δυϊσμός προέκυψε με την αλυσιδωτή σύνδεση του (θεϊκού) Πνεύματος στην (δημουργική) Ύλη.

Σύμφωνα με τα γραπτά του Νεβρώδ, υπάρχουν αυτά τα τρία είδη ανθρώπων, ανάλογα με το βαθμό πνευματικότητας και σοφίας τους: το pasú ("ανθρωποειδές"), το virya ("ήρωας") και το siddha ("θεϊκό"). Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε viryas "σε ισχύ", και υπάρχουν δύο είδη "virya". Ο κοιμισμένος ("Virya Dormido") και ο Awaken ("Virya Despierto"). Ο αφυπνισμένος ψάχνει για "el Retorno al Orígen". ο ύπνος (οι περισσότεροι από αυτούς) δεν γνωρίζουν καν για αυτό το "Orígen". Οι siddhas (πολύ λίγοι, και με την πρόοδο της Kali Yuga πάντα όλο και λιγότερο) έχουν ήδη βρει αυτό το "retorno al Origen". αν επιστρέψουν στον κόσμο μας, για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα στον πνευματικό αγώνα για απελευθέρωση, έρχονται ως avatara (αυτό που οι βουδιστές αποκαλούν boddhisattva και αυτό που στο Θιβέτ είναι γνωστό ως tulku).

Στη Δύση, το όραμα του Ιουδαιο-Χριστιανισμού για τη μετά θάνατον ζωή είναι προφανώς υλιστικό και συμβατικό: Αν ακολουθήσετε τις εντολές του «Θεού» (του Demiurge) θα ανταμειφθείτε και θα πάτε στον «Ουρανό». αν δεν το κάνετε, θα τιμωρηθείτε με την «Κόλαση»... (Οι Γνωστικοί, παρεμπιπτόντως, πιστεύουν ότι αυτός ο υλικός κόσμος είναι ήδη «κόλαση»). Αλλά οι περισσότερες από τις οργανωμένες θρησκείες και σχολές σκέψης από την Ανατολή, είναι οπαδοί της «Λευκής Αδελφότητας του Chang Shamballah», και ως εκ τούτου είναι επίσης δημουργικές. Αναζητούν το Samadhi ή την πανθεϊστική συγχώνευση (και διάλυση) με τη δημιουργία-δημιουργό, με τον «Κόσμο», στους διαλογισμούς ή τις τελετουργικές ασκήσεις του (αυτό είναι εξαιρετικά διαδεδομένο στη Δύση «χάρη» σε αυτή την γκροτέσκα παρωδία πνευματικότητας γνωστή ως «νέα εποχή»). Αλλά οι οπαδοί της Agharta, οι πνευματικοί αγωνιστές, θέλουν να βιώσουν το αντίθετο, Kaivalya, που σημαίνει πλήρη διαχωρισμό (και ανεξαρτησία) από τη «δαιμονική και διεφθαρμένη» δημιουργία και στη συνέχεια, το «Retorno al Orígen». Οι ερευνητές για την Kaivalya (την πλήρη απελευθέρωση από το "matrix") σε αυτή την τελική οδό της Kali Yuga, είναι μόνο πολύ λίγες και κλειστές εσωτερικές κοινωνίες ή άτομα. όπως οι kaulikas της Ινδίας, μια ταντρική αίρεση που ακολουθεί το vama-marga ή το αριστερό μονοπάτι (που περιγράφεται από τον Evola και άλλους). ή τα πρώην μέλη της διαλυμένης OCTRA του Nimrod. Έτσι, με το "Kaivalya vs. Samadhi", βλέπουμε ξανά μια άλλη διχοτόμηση όπως η ήδη αναφερθείσα στο "Agharta vs. Shamballah" ή στο "Spirit vs. Soul".

Όσον αφορά τον «Εωσφόρο» και τον «Σατανά», και αυτό είναι εντελώς αντίθετες έννοιες που πολλοί άνθρωποι τείνουν να βλέπουν ως συνώνυμα και να χρησιμοποιούν για να ανταλλάξουν σαν να ήταν οι ίδιες. Το αρχέτυπο «Εωσφόρος» (ή Προμηθέας) θεωρείται στον Γνωστικισμό ως απελευθερωτής που βοηθά τη βίρια στην «Επιστροφή στην Προέλευση». Και στον εσωτερικό Κριστιανισμό που περιγράφεται από τον Νεβρώδ, τον Σεράνο και άλλους, ο «Κρίστος-Εωσφόρος» είναι ένας απεσταλμένος από «Εκείνον που δεν μπορεί να γίνει γνωστός», ένας αβατάρα, ο οποίος βοηθά τις βίρυες στην εξέγερσή τους ενάντια στην τυραννία του Demiurge-σατανά, του υποδουλωτή του Πνεύματος σε αυτόν τον υλικό κόσμο της τρέλας. Επειδή στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους Γνωστικούς, αυτός ο δεσποτικός, σκληρός και αιμοδιψής «θεός» είναι στην πραγματικότητα αυτός που είναι ο Σατανάς. και όχι ο Εωσφόρος – είναι αυτή η διαστρέβλωση ένα πρωτότυπο παράδειγμα του κανόνα της εξαπάτησης στο πολιτιστικό κατεστημένο. Ο Demiurge ("ο ένας και μοναδικός") έχει πολλά ονόματα: Jehova-Yahwe-Enlil-Moloch-Brahma... Ένας από αυτούς είναι επίσης ο Κρόνος (συγγενής του Sat-an), ο κανιβαλιστικός θεός που καταβροχθίζει τα παιδιά του, και είναι επίσης γνωστός ως Chronos (ο χρόνος). Γιατί, όπως και σε αυτή τη μυθολογική αλληγορία, αυτός ο κόσμος κυβερνάται από μια διατροφική αλυσίδα: κάθε ζωντανό ον τρώει άλλα έμβια όντα... Και οι άνθρωποι δεν είναι οι τελευταίοι σε αυτή την αλυσίδα, μπορεί να είμαστε στην κορυφή του ορατού και υλικού «πυραμιδικού» συστήματος, αλλά οι λεπτές ζωτικές μας ενέργειες «καταβροχθίζονται» επίσης (μέσω ενός αιματηρού βίαιου θανάτου – με τελετουργικούς φόνους, σφαγές κ.λπ., ή ακόμα και κατά τη διάρκεια της ζωής μας: μέσω ασθένειας, πόνου, άγχους, φόβου, κάθε είδους ταλαιπωρίας, κλπ...); χρησιμεύουν για να τροφοδοτήσουν μια δαιμονική οντότητα (ο παρασιτικός Demiurge το χρειάζεται αυτό για να επιβιώσει ο ίδιος, επειδή είναι βαμπίρ). Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από παραδείγματα αιματηρών θυσιών και τελετουργικών δολοφονιών για να ευχαριστήσουν τον «θεό».

Και αυτή η Δημιουργία (η οποία είναι αλυσοδεμένη στο χρόνο και το χώρο) καταβροχθίζει τον εαυτό της ξανά και ξανά σε μια κυκλική διαδικασία, σε αυτό που οι Ινδουιστές αποκαλούσαν yugas, kalpas και manvantaras. Ένας κύκλος της Δημιουργίας είναι, σύμφωνα με τον Ινδουισμό, μια «αναπνοή του Μπράχμα» (εδώ βλέπουμε ξανά το Demiurge). Μετά την εκπνοή του Μπράχμα υπάρχει η περίοδος της Μεγάλης Διάλυσης (η μαχαππραλάγια) και μετά, όλα ξεκινούν πάλι από την αρχή (με μια νέα εισπνοή του Μπράχμα). Ο στόχος της αφύπνισης virya είναι να ξεφύγει από αυτόν τον κύκλο. για να φτάσουμε στην «Προέλευση», η οποία είναι πέρα από το χρόνο και το χώρο, και επομένως πέρα από το θάνατο.

Μεταξύ αυτών των πολύ τυπικών και κοινών εννοιολογικών στρεβλώσεων, που γίνονται από τις οργανωμένες θρησκείες, από το πολιτιστικό κατεστημένο, τη σιναρχία και τη νέα εποχή, πρέπει επίσης να αναφέρουμε το ζήτημα των Ναών. Πολλοί παραπλανημένοι έχουν σήμερα μια λανθασμένη αντίληψη για αυτή τη μεσαιωνική κοινωνία, η οποία έχει «ρομαντικοποιηθεί» από τα σύγχρονα βιβλία και ταινίες. Αλλά, όπως ο Nimrod τεκμηριώνει εκτενώς στο "Belicena Villca", οι Ναΐτες δεν ήταν ηρωικοί ιππότες άδικα καταπιεσμένοι και καταπιεσμένοι από την Καθολική Εκκλησία. αλλά ένα πολύ απειλητικό δίκτυο συναρχικών πρακτόρων, ελεγχόμενων από τους "golen", οι οποίοι εργάστηκαν για να εγκαθιδρύσουν (μέσω του Βατικανού του οποίου οι Ναΐτες όπου η ένοπλη πτέρυγα) μια "Νέα Παγκόσμια Τάξη" ήδη από τους μεσαιωνικούς χρόνους, και ήταν στην πραγματικότητα πολύ κοντά στο στόχο τους. Η συνωμοσία τους για την επίτευξη «παγκόσμιας κυβέρνησης» θα μπορούσε να ηττηθεί μόνο χάρη σε ένα αιφνιδιαστικό χτύπημα πάνω τους (μέσα από τη δομή της εξουσίας) καρπό της συμμαχίας του τότε βασιλιά της Γαλλίας, Φιλίππου Δ ́ του Δίκαιου (ο οποίος ήταν Γιβελλίνος, ο οποίος είχε πολλές συγκρούσεις με τον πρώην Πάπα Βονιφάτιο Ζ ́) και του Πάπα αυτής της εποχής, ένας σύμμαχός του, ο Κλήμης Ε ́, για τον οποίο ο Νεβρώδ ισχυρίζεται ότι ήταν μυημένος στα αρχαία δόγματα της «Υπερβόρειας Σοφίας». Έτσι, οι Templers ήταν μια κακή κοινωνία. Ήταν οι προκάτοχοι των σημερινών τραπεζικών καρτέλ και των σύγχρονων Ελευθεροτεκτονικών παγκοσμιοποιημένων Στοών. Οι αιματηρές θυσίες και οι εκφυλισμένες διαστροφές για τις οποίες κατηγορήθηκαν εξακολουθούν να διαπράττονται τελετουργικά σήμερα από τους διαδόχους τους, τους υψηλόβαθμους ελευθεροτέκτονες στην κορυφή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.

Η αλληγορία του Πλάτωνα για το σπήλαιο μπορεί εύκολα να αναλυθεί και να ερμηνευτεί σύμφωνα με την ήδη εκτεθειμένη γνωστική κοσμοθεωρία. Αφηγείται την ιστορία μερικών αλυσοδεμένων ανδρών στο βάθος μιας σπηλιάς. Όλα αυτά που βλέπουν είναι οι σκιές κάποιων μορφών που κουβαλούν οι φύλακές τους. Μια μέρα, ένας από τους κρατούμενους καταφέρνει να δραπετεύσει από τη σπηλιά, φτάνει έξω και στην αρχή, αναμειγνύεται από τον Ήλιο. Στη συνέχεια, βλέπει πολλά θαυμάσια πράγματα, αδύνατο για αυτόν να φανταστεί πριν, και τελικά καταλαβαίνει την αλήθεια για την προηγούμενη αιχμαλωσία του (δεν ήξερε καν ότι ήταν φυλακισμένος). Μετά από λίγο καιρό, επιστρέφει στη σπηλιά για να επισκεφθεί τους φυλακισμένους ακόμα συντρόφους του, τους μιλάει για τον υπέροχο έξω κόσμο που μόλις ανακάλυψε, τους λέει ότι αυτές οι φιγούρες που βλέπουν να αντικατοπτρίζονται στον τοίχο δεν είναι πραγματικές, αλλά μόνο σκιές, ψευδαισθήσεις (maya) και εξηγεί την πραγματικότητα της φυλάκισής τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τον πιστεύουν και νομίζουν ότι είναι απολύτως τρελός. Το σπήλαιο είναι αυτός ο υλικός κόσμος (η "μήτρα"), οι φυλακισμένοι είναι οι κοιμισμένοι viryas, οι φύλακες είναι οι υπηρέτες του Demiurge (η sinarchy). Και οι σκιές που προβάλλονται στον τοίχο είναι οι ψευδαισθήσεις, τα ψέματα στα οποία πιστεύουν δογματικά οι «φυλακισμένοι» (οι μάζες). Αυτός που δραπετεύει από το σπήλαιο προς τα έξω (προς την «Προέλευση»), μακριά από το «μάτι που βλέπει τα πάντα» γίνεται σίντα και επιστρέφει στο σπήλαιο για να «φέρει το Φως» και το μήνυμα της Αλήθειας (ως αβατάρα), αλλά οι άλλοι κρατούμενοι (που αντιπροσωπεύουν τις μάζες) δεν τον πιστεύουν.

Έχουμε δει τις γνωστικές διχοτομίες που διευκρινίστηκαν από τον Νεβρώδ και τους προκατόχους του και πώς η Συναρχία (προκειμένου να επιτύχει παγκόσμια κυβέρνηση και πλήρη υποδούλωση) προσπαθεί πάντα να μας εξαπατήσει και να μας μπερδέψει.
Αυτός ο κοσμικός δυϊσμός («Agharta vs Shamballah», κλπ) μπορεί επίσης να προεκταθεί στον απτό κόσμο μας. στη Γεωπολιτική. Όπως είδαμε παραπάνω, υπάρχουν, από την αρχή του πολιτισμού, δύο εντελώς αντίθετες κοσμοθεωρίες: Η τελλουροκρατική (δύναμη της σταθερής γης) και η θαλασσοκρατική (δύναμη της έδρας).

Η τελλουροκρατική γεωπολιτική, που αναπτύχθηκε μεταξύ άλλων από τον Karl Haushofer (1869-1946), αντιπροσωπεύει την αυτάρκεια (αυτάρκεια) και την ενσωμάτωση (όχι τη συγχώνευση!) μεγάλων χώρων σε αυτόνομα ηπειρωτικά μπλοκ. Η θεωρία του Ευρασιανισμού είναι προφανώς τελλουροκρατική. και επίσης εκείνη που πρότεινε τον ηγέτη της Αργεντινής Juan Domingo Perón στις μέρες του για τη Λατινική Αμερική ή τον Gamal Abdel Nasser για τον αραβικό κόσμο. Ιστορικά, μπορούμε να αναφέρουμε ως παραδείγματα την Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή πιο πρόσφατα τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες της Ευρώπης (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, αλλά και την τσαρική Ρωσία) που εκμηδενίστηκαν μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τελλουροκρατία είναι επομένως μια πολυπολική κοσμοθεωρία, επειδή ισχυρίζεται ότι ο κόσμος πρέπει να οργανωθεί σε διαφορετικά μπλοκ πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής εξουσίας. σύμφωνα με τη διαφορετική ηλιθιότητα των λαών. Επειδή όλοι οι λαοί είναι διαφορετικοί. Έχουν διαφορετικές εθνικότητες, διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικές θρησκείες. Και όλοι έχουν το δικαίωμα να διατηρήσουν αυτές τις διαφορές, να διατηρήσουν την κληρονομιά τους.

Η θαλασσοκρατία, από την άλλη πλευρά, αντιπροσωπεύει το εμπόριο, τις επιχειρήσεις, τον μερκαντιλισμό και τις εισαγωγές-εξαγωγές αντί για αυτάρκεια. Αυτό είναι πολύ επιρρεπές στον εκφυλισμό από το έντιμο εμπόριο στην απληστία, τον τραχύ υλισμό και τον μαμωνισμό. Και στη σύγχρονη εποχή (με τη διεθνή τραπεζική) αυτό το h hκαθώς οδηγούν στη δημιουργία χρήματος από το τίποτα, στην τοκογλυφία και την εκμετάλλευση, ενθαρρύνοντας τον παρασιτισμό (η τοκογλυφία είναι βαμπιρική - και επομένως δημουργική! - ρουφάει το αίμα και τον πλούτο των εθνών). Η σημερινή διαδικασία παγκοσμιοποίησης είναι σαφώς θαλασσοκρατική. Ο τελικός στόχος αυτής της ιδεολογίας που εκπροσωπείται γεωπολιτικά από τη θαλασσοκρατία (πολύ μακροπρόθεσμη), για την οποία η Σιναρχία εργάζεται κρυφά (και σήμερα ακόμη και ανοιχτά!) εδώ και πολλούς αιώνες, είναι να εγκαθιδρύσει μια «Παγκόσμια Κυβέρνηση». τη λεγόμενη «Νέα Παγκόσμια Τάξη». Οι ιδεολόγοι της ΝΔΤ κηρύττουν ότι είμαστε όλοι «ίσοι» (για να καταπνίξουμε τις διαφορές που μας εμπλουτίζουν και για να μπορέσουμε να μας χειραγωγήσουμε καλύτερα) και έχουν εφεύρει τη λεγόμενη «δημοκρατία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Και στο όνομα αυτών των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», και στο όνομα της «ελευθερίας», διεξάγουν συνεχώς πολέμους εναντίον ακριβώς αυτών των εθνών (ω, σύμπτωση!) που θέλουν να διατηρήσουν την πολιτική, πολιτιστική και οικονομική αυτονομία τους, που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους και δεν παραδίδονται στους αρχιτέκτονες του δυστοπικού οργουελικού εφιάλτη που ονομάζεται «παγκοσμιοποίηση». Αυτή η μαμμωνιστική διαδικασία που ξεκίνησε ήδη με τους Φοίνικες και τους Καρταχινέζους (εμπόρους και πειρατές) στην αρχαιότητα, χρησιμοποίησε επίσης τον βρετανικό και γαλλικό ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία ως όχημα. και σήμερα εκπροσωπείται προφανώς από τον μονοπολικό ρόλο των ΗΠΑ και τον διεθνή σιωνισμό.

Ως εκ τούτου, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει ένας προφανής παραλληλισμός μεταξύ της παγκοσμιοποιητικής ιδέας της «Μίας παγκόσμιας κυβέρνησης» και της δημουργικής ιδέας του «Ενός και μοναδικού θεού». (Αυτός είναι ο "θεός" στον οποίο "εμπιστεύεται" το χαρτονόμισμα του δολαρίου") Οι αρχιτέκτονες και οι ιδεολόγοι της ΝΔΤ (η Σιναρχία, δηλαδή οι λάτρεις του Demiurge) μας λένε συνεχώς ότι δεν υπάρχει άλλος δυνατός τρόπος διακυβέρνησης από τον «δημοκρατικό», «δυτικό». Αυτό είναι το μόνο που μπορεί να μας φέρει «ελευθερία» και να αφαιρέσει τα «ανθρώπινα δικαιώματα» μας. Μπορεί να έχει κάποια ελαττώματα, αναγνωρίζουν μερικές φορές, αλλά είναι σίγουρα το καλύτερο, αν όχι το μοναδικό, και αργά ή γρήγορα όλες οι υπόλοιπες «δικτατορίες» (δηλαδή, οι χώρες που εξακολουθούν να αντιστέκονται στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης) θα πέσουν και μια παγκόσμια δημοκρατία (ένα όνειρο μαρξιστών καθώς και φιλελεύθερων, ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός είναι δύο όψεις του ίδιου «νομίσματος» - το χρήμα είναι διεθνιστικό) θα εγκαθιδρυθεί. Αυτό που «ξεχνούν» να μας πουν, όμως, είναι ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον «παγκόσμιο παράδεισο» και πώς. Θα είναι μια παγκόσμια τυραννία από μια πλουτοκρατική «ελίτ», όπου ένας πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων θα έχει απόλυτη εξουσία και εμείς οι υπόλοιποι θα είμαστε σκλάβοι... πολλοί χωρίς καν να το γνωρίζουν (όπως οι φυλακισμένοι στο σπήλαιο του Πλάτωνα), γιατί οι περισσότεροι από τους ελεγχόμενους-σκλαβωμένους θα πιστέψουν ότι ζουν «στη δημοκρατία»... ζώντας πραγματικά στην «κόλαση στη γη».

Αυτό ήταν και είναι, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, μια πολύ μακροπρόθεσμη διαδικασία (που επιταχύνεται και εντείνεται με την πρόοδο της Κάλι Γιούγκα). Είναι σαν το διάσημο παραμύθι του μαγειρεμένου βατράχου. Αν την βάλετε σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό, θα πηδήξει αμέσως έξω και θα σωθεί, αλλά αν την βάλετε στο τηγάνι όταν το νερό είναι απλά χλιαρό και αυξήσετε σταδιακά τη θερμότητα, θα μαγειρευτεί αργά πριν το παρατηρήσει και θα εκραγεί. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και σε εμάς· Μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου σιγά-σιγά με τα απατηλά και ανατρεπτικά δόγματα του σύγχρονου κόσμου. Έχουμε εκπαιδευτεί να είμαστε σκλάβοι μέσα στη δημουργική μήτρα, και οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι (ιδιαίτερα οι δυτικοί) είναι ακόμη και "ευτυχισμένοι σκλάβοι".

 https://www.geopolitika.ru/