ΜΕΡΟΣ Α΄
Οι μύθοι είναι το απόσταγμα της σοφίας αιώνων, που μεταδίδουν το μήνυμά τους με κρυπτικό κώδικα. Στα κείμενα που ακολουθούν γίνεται φανερό, γιατί η Βίβλος αναφέρει ότι τα άστρα δημιουργήθηκαν για να μετράνε τον χρόνο και να δείχνουν μετεωρολογικά και άλλα φαινόμενα (Γένεσις 1:14-1:18). Αλλά και άλλες παραδόσεις αναφέρονται σε αστρονομικά φαινόμενα με τρόπο κρυπτικό. Το παρόν κείμενο είναι αποτέλεσμα μελέτης του Christian Irigaray από την Ουρουγουάη*
Το Κεντρί και οι Μέλισσες
Ο μύθος της Πανδώρας και του Προμηθέα έχει απασχολήσει το μυαλό των διανοούμενων για αιώνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά πραγματική συμφωνία ανάμεσα στους ειδικούς για το τι αντιπροσωπεύει η Πανδώρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, που κάπως γνωρίζουν τον μύθο, νομίζουν ότι μιλάει για ένα κουτί, για τη φωτιά (που δόθηκε στους ανθρώπους) και για την παραβίαση κάποιου ιερού νόμου.
Απροσδόκητα ανακάλυψα τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο αρχαίος μύθος, όταν μελετούσα την κοσμολογία των Μάγια. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι πολιτισμοί των Ελλήνων και των Μάγια συμπίπτουν με εκπληκτικό τρόπο, όσον αφορά στους αρχαίους μύθους και την κοσμολογική οπτική. Μια από αυτές τις συμπτώσεις εμφανίζεται στον μύθο της Πανδώρας και του Προμηθέα σχετικά με το τι συμβολίζει ο μύθος αυτός.
Μελετούσα τον μύθο των Μάγια για τον Τοχίλ. Ο Τοχίλ είναι εκείνος που λέγεται ότι έφερε στην ανθρωπότητα την φωτιά πολύ καιρό πριν, γύρω στην εποχή του Παγκόσμιου Κατακλυσμού. Στην Ελλάδα, αντίστοιχα, λέγεται ότι ο Προμηθέας έφερε την φωτιά στους ανθρώπους κι αυτό ήταν το σημείο στο οποίο άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον περίεργο σύνδεσμο μεταξύ αυτών των κοσμολογιών και των μύθων. Η ανακάλυψη είχε σχέση με την γλωσσολογική ανάλυση των αρχαιοελληνικών θεών και των χαρακτήρων στους συγκεκριμένους αρχαίους μύθους.
Προ-μηθέας σημαίνει εκείνος που ξέρει από την αρχή, εκ των προτέρων. Και ο Δίας είχε πρόβλημα με αυτόν, γιατί ήξερε την τύχη όλων των πραγμάτων. Ο Προμηθέας είχε έναν αδελφό που ονομαζόταν Επιμηθέας, όνομα που σημαίνει εκείνος που δεν ξέρει ή εκείνος που απέχει από την γνώση. Ένας αδελφός, που ήταν το αντίθετο του Προμηθέα, και με απλά λόγια ανόητος.
Άλλος ένας αδελφός ήταν ο Άτλας που είναι πολύ γνωστός, γιατί στον μύθο κρατούσε τον κόσμο στους ώμους του.
Εκείνο που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν είναι ότι οι Αζτέκοι (στην πραγματικότητα Μιστέκοι) έλεγαν ότι ήρθαν από ένα νησί που ονομαζόταν Άτλαν. Ένας μέρος περίεργα όμοιο με την Ατλαντίδα του Πλάτωνα. Και οι Αζτέκοι και οι Έλληνες έλεγαν ότι αυτό το νησί βυθίστηκε μέσα στο νερό.
Είναι απλά μια γλωσσολογική σύγχιση; Ίσως. Αλλά θα πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε πως οι Μάγια, οι Αζτέκοι και οι Έλληνες, αλλά επίσης και οι Ίνκας, όλοι λένε ότι προέρχονται από τις Πλειάδες και, μελετώντας την ελληνική γενεαλογία (την μόνη που σε κάποια έκταση διασώθηκε από την ανθρώπινη βαρβαρότητα), θα ανακαλύψουμε ότι οι πλέον εξέχουσες ελληνικές οικογένειες προέρχονται από τον Άτλαντα και την σχέση του με την Πλειόνη. Αυτή η σχέση απέφερε καρπούς, τις 7 Πλειάδες, και διαμέσου αυτών προήλθαν οι πιο σημαντικές ελληνικές οικογένειες όπως καταγράφονται στα γενεαλογικά αρχεία1
Ο Προμηθέας επανειλημμένα αναφέρεται ως Ιαπετιονίδης στην Θεογονία του Ησιόδου, που οι περισσότεροι μεταφραστές μεταφράζουν ως υιός του Ιαπετού ή απόγονος του Ιαπετού. Η Βίβλος αναφέρει ότι οι άνθρωποι που κατοικούν στο Αιγαίο πέλαγος ήταν απόγονοι του Ιαφέτ2. Ένα όνομα το οποίο μας δίνει μια άλλη μετάφραση του Ιαπετ-ίων σαν Ιαφέτ-Αιών (= η εποχή του Ιαφέτ).3 Χρονολογικά αυτό αναφέρεται στην εποχή του Παγκόσμιου Κατακλυσμού.
Ο Ιαπετός, ο πατέρας του Προμηθέα και του Άτλαντα, ήταν ένας δυνατός Τιτάνας, αδερφός του Κρόνου, κι ανάμεσα στους πρώτους ‘θεούς’ που αναφέρει η ελληνική κοσμολογία, οι οποίοι προϋπήρξαν των 12 Ολύμπιων Θεών. Κι όχι από τύχη, αλλά Ιαπετός σημαίνει ‘κεντρί’, που δείχνει την προφανή σύνδεση με τον αστερισμό του Σκορπιού. Κι αυτό δεν είναι μόνο μια εικασία, γιατί ο Ιαπετός και τα 4 παιδιά του, ο Άτλας, ο Προμηθέας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτιος, πάντοτε συνδέονται με την Δύση.
Εάν είμαστε παρατηρητικοί και προσεκτικοί, θα δούμε ότι οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι μας λένε κάτι πολύ σημαντικό, ότι η δυτική κατεύθυνση συνδέεται με τον αστερισμό του Σκορπιού. Και γιατί αυτό είναι σημαντικό; Επειδή χρησιμοποιώντας την αστρονομία μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η αστρονομική δύση (η φθινοπωρινή ισημερία) ήταν στον αστερισμό του Σκορπιού, τον καιρό που αυτοί οι μύθοι διαδραματίζονταν ως γεγονότα. Αυτό μας πηγαίνει πίσω στο 3.100 π.Χ., όταν η εαρινή ισημερία (αστρονομική ανατολή) ήταν ακριβώς απέναντι, επάνω στον Aldebaran, στον αστερισμό του Ταύρου.
Μια άλλη προσεκτική εξέταση των αρχαίων ελληνικών μύθων, θα μας δείξει ότι ο Άτλας παντρεύτηκε την Πλειόνη και γέννησε τις Πλειάδες, που αργότερα έγιναν άστρα, αφού τις κυνήγησε ο φοβερός Ωρίων. Στην πραγματικότητα ο Άτλας και η Πλειόνη γέννησαν τις Πλειάδες και τον Ύα. Ο τελευταίος δεν είναι τίποτα παραπάνω από την εαρινή ισημερία, την βροχή (άνοιξη) στο βόρειο ημισφαίριο. Ο ‘Υας, λέγεται, ότι σκοτώθηκε από ένα λιοντάρι, όταν ήταν νέος, πράγμα που μας οδηγεί να παρατηρήσουμε ότι η θέση της εαρινής ισημερίας, χρόνια πριν, ήταν στον Λέοντα. Αυτό μας δείχνουν οι συγκεκριμένοι μύθοι, όταν τους μελετήσουμε προσεκτικά, αποκαλύπτοντας την σχέση τους με την πρόπτωση των ισημεριών ή το Μεγάλο Έτος4.
Αυτές είναι φανερές αστρονομικές ενδείξεις, που μας δείχνουν όχι μόνον μια συγκεκριμένη εποχή της ιστορίας μας, αλλά και το Γαλαξιακό κέντρο και το Γαλαξιακό αντίκεντρο (η χρυσή και η ασημένια πύλη αντίστοιχα)5.
Βέβαια υπάρχουν κι άλλες, πολλές, αστρονομικές πληροφορίες σ’ αυτούς τους αρχαίους μύθους. Πρώτα απ’ όλα, όμως, θα αναφερθούμε στην Πανδώρα.
Το Γαλαξιακό Κέντρο στην κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη.
Η Πανδώρα φτιάχτηκε από τον Ήφαιστο τον ταλαντούχο γιο της Ήρας με την χρήση της γης και του νερού. Στην Πανδώρα δόθηκε φωνή και χιλιάδες πλάσματα έζησαν μέσα της.
Η Πανδώρα δεν είναι τίποτα άλλο από την Γη και ο μύθος της Πανδώρας μας μιλάει γι’ αυτό τον πλανήτη, την ανθρωπότητα και την κοινή μας τύχη. Η συγκεκριμένη περιγραφή της Πανδώρας αξίζει τον κόπο να αναφερθεί και να αποκωδικοποιηθεί, γιατί απέχει πάρα πολύ από αυτό που οι ακαδημαϊκοί μας έχουν πει μέχρι σήμερα.
Στο βιβλίο του Richard Heath Matrix of Creation (Η Μήτρα της Δημιουργίας), σελ. 59, ο συγγραφέας κάνει μια ευφυή αναφορά στην αναλογία μεταξύ του αρχαίου μύθου και της αστρονομίας. Περιληπτικά η αναφορά του στο μύθο της Πανδώρας έχει ως εξής:
Ο Δίας = ο πλανήτης Δίας
Η Ήρα = η τροχιά του Δία
Ο Ήφαιστος = το μέτρο για την περίοδο της τροχιάς της Σελήνης
Η Αθηνά = η τροχιά της Σελήνης και η θέση των δεσμών της Σελήνης
Ο Δίας και η Ήρα είναι εύκολο να ταυτοποιηθούν, γιατί οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τον πλανήτη και τον θεό με το ίδιο όνομα, Δίας, αλλά τα παιδιά τους, ο Ήφαιστος και η Αθηνά, παρουσιάζουν λίγο περισσότερη δυσκολία να ταυτοποιηθούν, γιατί περιγράφουν συγκεκριμένες συνδέσεις μεταξύ των περιοδικών τροχιών της Σελήνης μας και του γίγαντα πλανήτη Δία, μέσω της χρυσής τομής και του χρυσού αριθμού φ.
Η περιγραφή του Ησιόδου για την Πανδώρα παρουσιάζεται και στην Θεογονία (535) και στα Έργα και Ημέρες (43) και στις δυο περιπτώσεις ο Προμηθέας έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημιουργία της. Το νόημα του ονόματος Προμηθέας, όπως είπαμε, σημαίνει ‘αυτός που ξέρει από πριν’, και έχει σχέση με την αρχαϊκή επιστήμη της παρατήρησης των ουρανών και της εύρεσης αναλογιών μεταξύ των παρατηρούμενων ουράνιων κύκλων, κάτι που είναι ουσιώδες στην αποκωδικοποίηση του μύθου και μας δείχνει την λογική άποψη του μύθου (μυθολογία – μύθος/λόγος).
Ο πρώτος μύθος της Πανδώρας (η σειρά των μύθων είναι πολύ σημαντική) μας λέει ότι η Πανδώρα επινοήθηκε, γιατί ο Προμηθέας ξεγέλασε τον Δία προσφέροντάς του σε θυσία μόνο κόκαλα. Ο Ησίοδος λέει ότι η εξαπάτηση παρουσιάστηκε μέσα σε ένα γιγαντιαίο ταύρο (ο αστερισμός του Ταύρου), όταν οι θεοί και οι θνητοί ήταν χωριστά.6 Μια γλωσσολογική ανάλυση αποκαλύπτει ότι η λέξη ‘θεοί’ έχει σχέση με το ‘θέω’,7 που σημαίνει λάμπω, ακτινοβολώ. Η συσχέτιση με το ‘λάμπω κι ακτινοβολώ’ μας δείχνει ότι μπορούμε να ερμηνεύσουμε αυτούς τους θεούς σαν ουράνια αντικείμενα ή αστρονομικά φαινόμενα.
Ώστε μια εναλλακτική μετάφραση θα ήταν: «όταν το θείο έλαμπε και οι άνθρωποι ήταν χωριστά…»
Αυτή η λάμψη του θείου που μεταφράζουμε από την λέξη ‘θεοί’ έχει μια πολύ λογική εξήγηση πίσω της. Η μετάφραση αυτή είναι η πλέον κατάλληλη, γιατί ο Προμηθέας (δηλαδή η ανθρώπινη ικανότητα να ξέρει κανείς το μέλλον μέσω της αστρονομίας) έγινε η αφορμή για να εξαπατηθεί ο Δίας (την εποχή του Ταύρου) και η τιμωρία της ανθρωπότητας ήταν να μην έχει πια αυτή την ‘φωτιά’, αυτήν τη φωτιά που ο Προμηθέας έκλεψε από τον Δία και ονομάζεται ‘Μελίῃσι πυρὸς’.8
Παρατηρούμε ότι η λέξη Mελίῃσι είναι με κεφαλαίο στο αρχικό κείμενο του Ησιόδου, αλλά αυτός ο στίχος συνήθως μεταφράζεται σαν ‘ακάματη φωτιά’ χωρίς να υπάρχει κεφαλαίο γράμμα καθόλου και με σπάνια σχόλια όσον αφορά στο μέλι (βλ. υποσημείωση 8).
Αυτή η μυστήρια φωτιά αναφέρεται επίσης ως τηλεσκόπος, που σημαίνει ότι φαίνεται από μακριά. Θα πρέπει να αναφερθούμε σε τέτοιες λεπτομέρειες, γιατί αυτές μας προσανατολίζουν στην ουράνια σφαίρα. Αυτή η φωτιά που φαίνεται από μακριά στους ουρανούς, απομακρύνθηκε από τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της Εποχής του Ταύρου σαν τιμωρία για ανήθικη συμπεριφορά.
Αυτός ο μύθος της φωτιάς που λάμπει και φαίνεται από μακριά, δεν έχει ελληνική ή αιγαιακή προέλευση. Στην πραγματικότητα δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο πολιτισμικό γεγονός, γιατί αναφέρεται σε ένα παγκόσμιο γεγονός, που μπορούμε να βρούμε σε πολλές αρχαίες παραδόσεις.
Παράδειγμα, οι Χόπι της Βορείου Αμερικής μας λένε πως ο Παγκόσμιος Κατακλυσμός προέκυψε, όταν η ανθρωπότητα έχασε την ικανότητά της να επικοινωνεί με τον Δημιουργό (Sokutnang). Λένε ότι οι άνθρωποι έχασαν την ικανότητά τους να μιλάνε με τον δημιουργό γιατί ‘η ανοιχτή πόρτα στην κορυφή του κεφαλιού’ (Kopavi), που οι άνθρωποι είχαν σαν φυσικό και εγγενές χαρακτηριστικό, ξαφνικά έκλεισε ακριβώς πριν τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό στη Γη.9
Στα απόκρυφα βιβλία του Ενώχ διαβάζουμε πως οι Εβραίοι μιλάνε για την Σεκίνα (Δόξα) που έλαμπε σε συγκεκριμένες θυσίες, αλλά και πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων σαν στέμμα φωτός. Στην πραγματικότητα, στα απόκρυφα κείμενα για τον Αδάμ και την Εύα10 αναφέρεται πως η οργή του Κάιν, που τον οδήγησε στην δολοφονία του αδελφού του Άβελ, ξεκίνησε, όταν οι θυσίες του δεν λάμβαναν αυτή την ‘δόξα’ ή το ‘Μελίῃσι πυρ’, όπως το αναφέρει ο Ησίοδος.11 Στα εσωτερικά βιβλία του Ενώχ βρίσκουμε ακόμη πιο αποκαλυπτικές περιγραφές αυτού του λαμπερού φωτός, της Σεκίνα, που φαίνεται από μακριά και παραθέτουμε μια από τις πολλές περιγραφές της μυστηριώδους φωτιάς.
«Και ο πρώτος άνθρωπος και η γενιά του καθόντουσαν έξω από την πύλη του Παραδείσου και κοιτούσαν την λαμπερή παρουσία της Σεκίνα (…) κι όποιος έκανε χρήση αυτού του θαύματος της Σεκίνα, επάνω του δεν ερχόντουσαν ούτε μύγες, ούτε κουνούπια, ούτε ποτέ αρρώσταινε, ούτε υπέφερε από κανένα πόνο. Γιατί κανένας δαίμονας δεν είχε εξουσία επάνω του ούτε μπορούσε κανείς να τον πειράξει.»12
Σε ένα από τα βιβλία της Τορά, βρίσκουμε μια λεπτομέρεια γι’ αυτή τη μυστηριώδη φωτιά που πρόκειται να έρθει στον κόσμο, δηλαδή στη νέα Ιερουσαλήμ: «Οι δίκαιοι θα κάθονται με στέμματα πάνω στα κεφάλια τους και θα απολαμβάνουν το θαύμα της Σεκίνα».13 Αυτό το φαινόμενο που περιγράφεται από Έλληνες, Εβραίους και Χόπι αναπαριστά ξεκάθαρα αυτό που οι Ινδουιστές μυστικιστές ονομάζουν ‘Sahashrara’, που είναι γνωστό σαν το τσάκρα του στέμματος, το οποίο μας παρέχει την φώτιση εφόσον ανοιχτεί. Αυτό το ενεργειακό κέντρο πάνω στα κεφάλια μας, το παριστάνει η δυτική τέχνη σαν το φωτοστέφανο στο κεφάλι των αγγέλων ή σαν το φεγγοβόλο δίσκο γύρω από τα κεφάλια των αγίων ανθρώπων και είναι το παγκόσμιο σύμβολο της θείας ένωσης / επίγνωσης της ενότητας / του Θεού.
Η φωτιά του Προμηθέα δεν έχει καμιά σχέση με τα ξύλα που καίγονται εδώ στην Γη ή με τη χρήση της φωτιάς, όπως την ξέρουμε. Η φωτιά που έχασε η ανθρωπότητα και που ο Προμηθέας επέστρεψε σε κάποια πιο αδύναμη εκδοχή της, συνδέεται με μια γνώση που είναι ταμπού για τους σύγχρονους επιστήμονες. Η ιδέα ότι ο Προμηθέας ήταν ένας άνθρωπος στην αρχαϊκή Ελλάδα είναι τόσο αλλόκοτη, όπως εξίσου είναι αλλόκοτη η ιδέα ότι ήταν κάποιος που μπορούσε να φτιάξει φωτιά τρίβοντας δυο ξύλα μεταξύ τους. Ο μύθος δεν έχει καμία σχέση με την φωτιά που δημιουργείται με την καύση των ξύλων ή που μας καίει όταν παίζουμε με τα σπίρτα.
Όταν οι Μάγια μιλούν για τον Τοχίλ που τους έδωσε την φωτιά, παρέχοντάς τους την δυνατότητα να δραπετεύσουν από το σκότος, αυτό σημαίνει το πνευματικό και διανοητικό σκότος, όχι το ορατό και οπτικό σκότος. Το κείμενο Popol Vuh14 ξεκάθαρα αναφέρεται στο άστρο της αυγής, την Αφροδίτη, να πρωταγωνιστεί σε αυτό το μύθο της ιερής φωτιάς και με όμοιο τρόπο παρουσιάζεται ο Εωσφόρος να παρέχει το φως στα εβραϊκά απόκρυφα κείμενα.
Ο κώδικας της Πανδώρας
Η Πανδώρα, που σημαίνει δώρο προς όλους, συνελήφθη ως ο πειρασμός για την ανθρωπότητα, επειδή ο Προμηθέας (εκείνος που ξέρει από πριν) έκλεψε την φωτιά από τον Δία στους ουρανούς. Αφού λοιπόν δεν υπήρχε πια η ιερή φωτιά στην ανθρωπότητα, ο Προμηθέας αποφάσισε να την κλέψει και να την παραδώσει ξανά στους ανθρώπους. Αλλά την δεύτερη αυτή φορά, η φωτιά λέγεται ότι ήταν μόνο μια λεπτή και μόλις ορατή ακτίνα φωτός, αφού έλαμπε μέσα από ένα κούφιο καλάμι.15
Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα για την ιερή φωτιά. Αυτή προέρχεται χωρίς διακοπή από το κέντρο του Γαλαξία και περιγράφεται σε πολλούς αρχαίους μύθους και μυστικιστικές σχολές, τόσες πολλές που δεν θα μπορούσαμε να τις απαριθμήσουμε.
Η επιστήμη της ‘Σεκίνα’ και η σύνδεση με τον πυρήνα του Γαλαξία έχει σβηστεί από τη μνήμη της ανθρωπότητας και τα ιστορικά κείμενα, ενώ οι θρησκευτικές οργανώσεις την διαφύλαξαν μέσω αποκαλυπτικής και αποκρυπτικής γλώσσας για αιώνες ή και χιλιετίες. Γιατί;
Ίσως ο Ησίοδος θα βοηθούσε να έχουμε κάποιες απαντήσεις. Οι στίχοι που ακολουθούν είναι η πρώτη περιγραφή γύρω από το μύθο του Προμηθέα.
«Όμοια, όπως οι μέλισσες στις σκεπαστές κυψέλες, τους κηφήνες τρέφουν που η φύση τους είναι κακή, γιατί αυτές όλη τη μέρα μέχρι να δύσει ο ήλιος τρέχουν καθημερινά και φτιάχνουν λευκές κηρήθρες, ενώ εκείνοι μένουν στις σκεπαστές κυψέλες και τον ξένο κάματο στην δική τους την κοιλιά μαζεύουν…»16
Ας εξηγήσουμε, λοιπόν, τη μεταφορά αυτή με τις κυψέλες των μελισσών. Την Πανδώρα λοιπόν (Γη) «έζωσε και στόλισε η θεά Αθηνά, η αστραπομάτα, με φόρεμα που έλαμπε, λευκό και λαμπερό σαν ασήμι, και στο κεφάλι της επάνω καλύπτρα πολυποίκιλτη με τα χέρια της τής έριξε, θαύμα να την βλέπεις, και γύρω στο κεφάλι της στεφάνια νιόβλαστα άνθη της χλόης ποθητά της έβαλε η Αθηνά Παλλάδα».
Την Πανδώρα την έφτιαξε ο Ήφαιστος από γη και νερό, αλλά τα όμορφα λουλούδια της δόθηκαν από την Αθηνά, πράγμα που δείχνει την Σελήνη, ότι αυτή παρείχε τα όμορφα φορέματα.
Οποιοσδήποτε αστρονόμος ξέρει ότι αν δεν ήταν παρούσα η Σελήνη δεν θα υπήρχαν λουλούδια οποιουδήποτε είδους πάνω σε αυτόν τον πλανήτη Γη.
Βλ. Βίντεο του Science Channel, «How the Universe Works» στο Διαδίκτυο για τη Σελήνη https://www.youtube.com/watch?v=4E-m3Jv_l2U
Στα Έργα και Ημέραι του Ησιόδου διαβάζουμε πώς η Πανδώρα, η Γη, στεφανώθηκε με ανοιξιάτικα λουλούδια από τις Ώρες (περίοδοι). Αυτές οι περίοδοι και οι Ώρες σίγουρα συνδέονται με την αστρονομία, γιατί είναι η επιστήμη που μας παρέχει την δυνατότητα να κατανοήσουμε τον χρόνο και το πώς εμπλεκόμαστε με αυτόν στην καθημερινή ζωή. Η Αφροδίτη (ο πλανήτης) λέγεται ότι στεφάνωσε το κεφάλι της Πανδώρας (η περίοδος περιφοράς της Γης) με την χάρη. Αυτή τη χάρη και ομορφιά, την οποία παρέχει η Αφροδίτη στην περίοδο περιφοράς της Γης, την κάνει ακαταμάχητη. Πράγμα που είναι εύκολο να κατανοήσουμε, γιατί οι περίοδοι περιφοράς της Γης και της Αφροδίτης συγχρονίζονται με τον αριθμό φ της χρυσής τομής, το πιο φανερό σημάδι και σύμβολο ομορφιάς.17 Έτσι η Αφροδίτη λούζει με χάρη το κεφάλι της (εννοεί της Γης).18 Η Αφροδίτη επίσης λέγεται ότι έχει μια ρομαντική σχέση με τον Άρη από την οποία γεννιέται η Αρμονία.
Άλλες Ώρες, όπως είναι οι σύνοδοι του Δία και του Κρόνου, επίσης μας δίνουν μια πιο ακριβή χρυσή αναλογία 21:13. Όταν μετρήσουμε τις ημέρες ενός ηλιακού έτους, μέσα στις οποίες συνήθως λαμβάνουν χώρα, θα αντιληφθούμε ακόμα ένα παράδειγμα της ομορφιάς, που παραχωρήθηκε στην πολυαγαπημένη Πανδώρα.
Για παράδειγμα, εάν θεωρήσουμε ως πρώτη ημέρα την σύμπτωση Δία-Κρόνου στους ουρανούς, η 365η μέρα θα είναι η ολοκλήρωση ενός ηλιακού έτους. Η 378η ημέρα (13 μέρες μετά την συμπλήρωση του ηλιακού έτους), η Πανδώρα φιλάει τον Κρόνο ξανά και την 399η μέρα (21 μέρες μετά την σύνοδο του Κρόνου), η Πανδώρα (Γη) φιλάει τον Δία.
Η χρυσή αναλογία, που κυβερνάει αυτές τις συνόδους, δεν αλλάζει ποτέ εκτός και αν οι δυο πλανήτες ευθυγραμμιστούν με την Πανδώρα (Γη) μετά από 20 χρόνια.
Η συνοδική περίοδος Γης-Δία-Κρόνου πάντοτε ορίζεται από τον αριθμό φ σε σχέση με το ηλιακό έτος των 365 ημερών. Η χρυσή τριάδα εμφανίζεται συντονισμένη με τα μεγαλύτερα σώματα του ηλιακού συστήματος.
Κανένας από αυτούς που ασχολούνται με την μυθολογία, εάν δεν έχει εκπαιδευτεί στην αστρονομία και στην αστρολογία, δεν πρόκειται να καταλάβει τι εννοεί ακριβώς η αρχαία μυθολογία.
Αντίθετα, οποιοσδήποτε άνθρωπος είναι ικανός να αντιληφθεί τις ‘υπάρχουσες Μορφές’, μπορεί να καταλάβει ότι ούτε ο Ησίοδος ούτε ο Όμηρος ήταν ‘ποιητές’, αλλά κατείχαν τα αρχαία μυστήρια, που παρέχουν λεπτομερείς πληροφορίες για μια χαμένη, ή καλύτερα θα έπρεπε να πούμε, μυστική επιστήμη. Ο αφυπνισμένος αντιλαμβάνεται τα πράγματα πέρα από εκείνα που φαίνονται, οδηγώντας την αντίληψή του στο βασίλειο των μορφών και εκτιμώντας ότι οι λευκές κηρήθρες, στις οποίες αναφέρεται ο Ησίοδος για το φόρεμα της Πανδώρας, στην πραγματικότητα περιγράφουν το ιερό σχέδιο του Λουλουδιού της Ζωής.
Πρακτικά όλοι οι πολιτισμοί παρουσιάζουν μια σφαίρα ή έναν κύκλο με αυτό το πανέμορφο μοτίβο. Γνωρίζουμε ότι τα κινεζικά λιοντάρια Σίσι είναι οι φρουροί των μυστικών της Πανδώρας.
Οι ιεροί ναοί σε όλο τον κόσμο έχουν χτιστεί σύμφωνα με τον κώδικα της Πανδώρας, που βασικά είναι ένας τρόπος μέτρησης στη Γη με την χρήση του διαγράμματος του Λουλουδιού της Ζωής, αντί για την γνωστή διάταξη με τα τετράγωνα την οποία συνηθίζουμε να βλέπουμε στους σύγχρονους άτλαντες.
Οι λευκές κηρήθρες με τις οποίες η Παλλάδα Αθηνά στολίζει την Πανδώρα είναι ακριβώς αυτά τα σημεία αιχμής (βλ. στην γλυπτική αναπαράσταση του Λουλουδιού της Ζωής, επάνω, τα σημεία σύμπτωσης), όπου η ιερή φωτιά ή Σεκίνα αποκτάται ή συγκεντρώνεται.
Η ιερή φωτιά του Προμηθέα έρχεται από ένα συγκεκριμένο σημείο του ουρανού επάνω στην Πανδώρα, και οι πλανήτες χρησιμεύουν σαν χρονοκράτορες αποφασίζοντας τον ορθό συνδυασμό χώρου-χρόνου, ώστε να μπορεί οποιαδήποτε μέλισσα της Πανδώρας να πάρει το μέλι της.
Η ιερή φωτιά, όπως αναφέρθηκε, προέρχεται από τον πυρήνα του Γαλαξία. Ο ουράνιος θρόνος απεικονίζεται σε πολλούς αρχαίους μύθους και μερικούς από τους πιο σπουδαίους.
Το σουμεριακό έπος του Γκιλγκαμές περιγράφει το ταξίδι του ήρωα σε 12 πινακίδες. Το ταξίδι του περιλαμβάνει μια μάχη με έναν γίγαντα, έναν γιγαντιαίο και ουράνιο ταύρο (ο αστερισμός του Ταύρου) και την μάχη του ενάντια σε ένα λιοντάρι (ο αστερισμός του Λέοντα) και το ταξίδι τελειώνει σε ένα πολύ μακρινό μέρος, όπου σχεδόν κανένας δεν μπορεί να φτάσει. Σε αυτό το μυστηριώδες μέρος, ο Γκιλγκαμές συναντάει τους δίδυμους Σκορπιούς, φρουρούς στην είσοδο για το Ντιλμούν19. Αυτοί οι δίδυμοι Σκορπιοί είναι τα άστρα Saula και Lesath του αστερισμού του Σκορπιού, που αποτελούν ακριβώς την αιχμή του κεντριού του Σκορπιού και φυλάνε την είσοδο του πυρήνα του γαλαξία.
Στους ελληνικούς μύθους, ο Ηρακλής έχει επίσης 12 άθλους να εκτελέσει. Ο πιο δύσκολος απ’ όλους είναι να αποκτήσει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων από μια μακρινή γη, η οποία ονομάζεται Εσπερία20 (Δύση). Βρίσκει τον γιο του Ιαπετού, τον Άτλαντα, ο οποίος είναι ο μόνος που θα μπορούσε να πάει στην Εσπερία κι ο μόνος που ξέρει πώς να βρει τα χρυσά μήλα σε αυτή την γη της Δύσης. Ο Ηρακλής κρατάει τον κόσμο στους ώμους του, ενώ ο Άτλαντας πηγαίνει στην Εσπερία κι επιστρέφει τελικά με τα χρυσά μήλα για να ξαναπάρει, ακόμα μια φορά, το βάρος το κόσμου στους ώμους του. Το ότι η Εσπερία βρίσκεται ακριβώς εκεί, που είναι το μεγάλο κεντρί, δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται περισσότερη επεξήγηση.
Από τις πολλές έννοιες ουσιαστικά μία – E Pluribus Unum
Υπάρχουν πολλά σημεία στην Βίβλο, που περιγράφουν τον Παράδεισο (Χάβιλα) σαν το μέρος, όπου τρέχουν ποτάμια από γάλα και μέλι, πράγμα που μας θυμίζει τον Γαλαξία ή μια μητέρα που τρέχει γάλα από το στήθος της, όπως είναι η Ίσις, η Χάθωρ και η Παρθένος Μαρία, που έχουν απεικονιστεί πάρα πολλές φορές. Αυτό το χαρακτηριστικό του ‘γάλακτος’ παρατηρούμε ότι παρακάμπτεται σε πιο σύγχρονες απεικονίσεις της θεάς, π.χ. συγκρίνοντας την Λιβηθριάδα21 και την Columbia22.
Ο προσεκτικός παρατηρητής θα δει ότι από την αρχαία Χάθωρ της Αιγύπτου μέχρι την σύγχρονη Columbia ή Ελευθερία, η απεικόνιση πάντοτε φέρει φανερές αστρονομικές ενδείξεις, επειδή συνοδεύεται από άστρα, αλλά επίσης επειδή ο μύθος αναφέρει τον Προμηθέα ως ‘προμηθευτή του φωτός/της φωτιάς’. Το ονομαζόμενο Άγαλμα της Ελευθερίας είναι η σύγχρονη έκδοση του αρχαίου κολοσσού της Ρόδου, που επίσης αναπαριστά τον ‘Εωσφόρο’ (Lucifer), δηλαδή εκείνον που φέρνει το φως.
Οι 7 ακτίνες που προεξέχουν από το κεφάλι του Αγάλματος της Ελευθερίας αναπαριστούν τα 7 παιδιά της νύμφης Ρόδης με τον Ήλιο, τα οποία ονομάζονται Ηλιάδες. Οι Ηλιάδες αναφέρεται ότι ήταν οι πιο εξέχοντες αστρολόγοι της εποχής τους.
Ο γνωστός Κολοσσός της Ρόδου, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, είχε κατασκευαστεί με βάση τον ίδιο μύθο, όπως και το Άγαλμα της Ελευθερίας. Οι Ροδίτες ταύτιζαν την νύμφη Ρόδη με την Αθηνά. Και δεν θα μας φανεί περίεργο ότι το Άγαλμα της Ελευθερίας μοιάζει με άντρα, όσο μοιάζει και με γυναίκα. Αυτό αποτελούσε ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Παλλάδας Αθηνάς στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν η θεά του πολέμου σαν Παλλάδα, όπως επίσης ήταν η θεά της λογικής σαν Αθηνά, δηλώνοντας την δυαδικότητα και το αμφίσημο, ως αποδέκτης των αντίθετων δυνάμεων, του Άρη και του Απόλλωνα, στην ουράνια συμφωνία.
Μπορούμε να δούμε την Αθηνά να στέκεται στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον (Washington DC ή District of Columbia). Στέκεται πάνω σε μια σφαίρα στην οποία αναγράφεται E PLURIBUS UNUM (Από τα Πολλά, στο Ένα).
Σε απλή γλώσσα η Αθηνά, η Ρόδη, η Κολούμπια, η Λιβηθριάδα, η Χάθωρ, η Ίσις, η Νηίθ κ.λπ. είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Παρατηρώντας το κτίριο του Καπιτωλίου από ψηλά βλέπουμε ότι το τοπίο σχηματίζει την εικόνα μιας κουκουβάγιας, μια ξεκάθαρη αναφορά στην αρχαία Αθηνά.
Η κουκουβάγια της Αθηνάς23 ονομάζεται Γλαυξ και συνδέεται με ένα από τα πιο συνήθη επίθετα της θεάς: Γλαυκώπις. Το χρώμα των ματιών της Αθηνάς λέγεται ότι ήταν γκρι-πράσινο και, σε συνδυασμό με την γλαύκα, είναι μια μεταφορά για την σοφία και το να παραμένει κανείς αφυπνισμένος στο σκότος της νύχτας.
Αυτή η μεταφορά της κουκουβάγιας, χωρίς αμφιβολία προέρχεται από τους αρχαίους αστρονόμους και ιερείς, οι οποίοι παρέμεναν ξύπνιοι στην διάρκεια της νύχτας για να μελετήσουν, να κατανοήσουν και να διδάξουν την αρχαία επιστήμη της πρόβλεψης ή πρόγνωσης (Προμηθέας). Επίσης είναι μια αναφορά στο παραμείνει κανείς σε εγρήγορση ή συνειδητός μέσα στην μακριά ‘νύχτα’.
Η φιγούρα της Αθηνάς συνδέεται στενά με μια άλλη θεά. Στον Τίμαιο24 του Πλάτωνα διαβάζουμε ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς της Σαΐδος είπαν στον Σόλωνα ότι οι Αθηναίοι και οι Αιγύπτιοι Σαΐτες, λάτρευαν την ίδια θεά. Αυτή η σχέση με την Αιγύπτια θεά Νηίθ (ήταν η πολιούχος θεά της Σαΐδος) αποκαλύπτει ότι η Αθηνά ήταν πράγματι το ανάλογο της Νηίθ σε παρελθόντες χρόνους (προ-πλατωνικούς και πιθανώς προϊστορικούς), ως η θεά αγελάδα που συνδέεται με τα αρχέγονα νερά – ακριβώς αυτή που ψάχνουμε πίσω από τις τόσες απεικονίσεις της ευγενούς θεάς.
Ο Πλάτωνας με μεγάλη ευφυΐα μας παρέχει ενδείξεις για να αποκωδικοποιήσουμε την ελληνική μυθολογία. Η Νηίθ φαίνεται ότι είναι η ‘Μεγάλη Μητέρα του Ρα’, η μητέρα του φωτός (όχι του Ήλιου). Κατοικία της Νηίθ λέγεται ότι ήταν η ‘πηγή του Νείλου’, αλλά αυτό βέβαια δεν είναι γεωγραφική τοποθεσία.
Το θέμα της κοσμικής θεάς αγελάδας το βρίσκουμε στις ινδουιστικές Ριγκβέντα με το όνομα Aditi, στους νορβηγικούς μύθους με το όνομα Audumla και στην αιγυπτιακή μυθολογία σαν Αθώρ (Hathor). Τώρα, το όνομα Hat-Hor, δηλαδή Αθώρ, σημαίνει ο ‘Οίκος του Ώρου’ ή καλύτερα ο ‘Οίκος της Ώρας’. Η αιγυπτιακή λέξη Ώρος μιμείται την αρχαία ελληνική λέξη ‘ώραι’ ή ‘ώρα’. Είναι η ρίζα της λέξης ‘Oracle’ (= μαντείο, χρησμός, προφητεία), που είναι η ιδιότητα του να έχει κανείς την σοφία του χρόνου και να κατέχει το δώρο του Προμηθέα (πρόγνωση) με τη μελέτη των ουράνιων μηχανισμών.
Το ίδιο όνομα που χρησιμοποιούμε για τον Γαλαξία μας προέρχεται από την αρχαϊκή λατρεία της Κοσμικής Αγελάδας. Η λέξη Γαλαξίας προέρχεται από το γάλα και στην αρχαιότητα ο Γαλαξίας ονομαζόταν ‘γαλαξίας κύκλος’, δηλ. γαλαξιακός κύκλος, που αναφέρεται στην προϊστορική λατρεία των αστρονόμων ιερέων, που κωδικοποίησαν την εικόνα του γαλαξιακού κύκλου με την ζωδιακή μορφή μιας αγελάδας.25 Η ζωδιακή κρυπτογράφηση της αστρονομικής επιστήμης είναι παγκόσμια, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι πολιτισμοί του παρελθόντος κρυπτογράφησαν την αστρονομική επιστήμη με την μορφή των ζώων.
Αυτή η κρυπτογράφηση παρείχε στην ανθρωπότητα έναν τρόπο να χαρτογραφήσει τους ουρανούς και να απομνημονεύσει αυτόν τον χάρτη μέσω της σύνδεσης ζωομορφικών χαρακτηριστικών. Έτσι έγινε δυνατή η ύπαρξη μιας απόκρυφης γλώσσας, που ο μη μυημένος στην ‘ουράνια επιστήμη’ δεν θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει. Αυτή η γλώσσα ονομάζεται Αποκαλυπτική Γλώσσα και χρησιμεύει για την μετάδοση των αστρονομικών μηνυμάτων.
Για παράδειγμα, όταν μας λένε στην αποκαλυπτική γλώσσα μια ιστορία σχετικά με τον Δία και τον Κρόνο, που παλεύουν για την κτήση των κατσικιών, ο κώδικας στην πραγματικότητα μας λέει ότι οι πλανήτες Δίας και Κρόνος είναι στον οίκο της αίγας (Αιγόκερως) και πιθανώς σε σύμπτωση. Εάν προσθέσουμε περισσότερες πληροφορίες στην ιστορία και πούμε ότι ο Ήλιος σταμάτησε το άρμα του, δύσπιστος για την διαμάχη μεταξύ του Δία και του Κρόνου, ξέρουμε ότι αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται στο σημείο του χειμερινού ηλιοστασίου, όπου ο Ήλιος φαίνεται ότι σταματά την πορεία του επάνω στον ορίζοντα, πριν συνεχίσει προς την Ανατολή.
Υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιοι κώδικες σε όλο τον κόσμο, σχεδόν σε κάθε γλώσσα και πολιτισμό. Πρόκειται για κάτι παγκόσμιο. Τους βρίσκουμε στην γλυπτική, στην αρχιτεκτονική, στην λογοτεχνία, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην φωτογραφία, στα ιερογλυφικά, στην ζωγραφική κ.λπ. Τα μηνύματα, παρόλα αυτά, είναι μυστικά ή κρυμμένα (απόκρυφα).
Τα μηνύματα είναι κρυμμένα από εκείνον που δεν ξέρει την αποκαλυπτική γλώσσα, αλλά για τον άνθρωπο που την γνωρίζει αποκαλύπτονται πολλά μυστήρια, ειδικά εκείνα που αφορούν την ιστορία, τον χρόνο και την ανθρώπινη μοίρα.
Η δυνατότητα να είναι κανείς προμηθεϊκός είναι -και πάντοτε ήταν- περιορισμένη, μόνο για λίγους ανθρώπους στον πλανήτη, κι αυτοί οι άνθρωποι είχαν απεριόριστη δύναμη πάνω στους υπόλοιπους που ήταν επιμηθεϊκοί.
Με λίγες λέξεις οι προμηθεϊκοί είχαν μεγάλη ευθύνη στα χέρια τους, γιατί έπρεπε να παρέχουν στους ανθρώπους ιατρική φροντίδα, όπως έκαναν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι σε πολλούς από τους ‘ναούς’ τους ή όπως οι Βορειοαμερικανοί γηγενείς έκαναν μέσω των ιατρικών τους τροχών.26 Εάν διαβάσουμε τα ημερολόγια και τα χρονικά του 16ου, 17ου και 18ου αιώνα των Ευρωπαίων, που ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο θα βρούμε αναρίθμητες αναφορές για το πόσο υγιείς και σε καλή φόρμα ήταν οι “Ινδιάνοι”. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε κάποιος Ευρωπαίος ήταν να αντιμετωπίσει στην μάχη έναν Ινδιάνο πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς πυρίτιδα.
Η δικανική ανθρωπολογία αποκαλύπτει ότι η προϊστορική ανθρωπότητα ήταν εξαιρετικά υγιής, με ορθή διατροφή και δεν ήξερε παρά λίγα ή και τίποτε για τις χρόνιες ασθένειες.
Απομένει το ερώτημα εάν, αυτή η εκπληκτικά καλή φυσική κατάσταση των προγόνων μας οφειλόταν σε μια πλούσια δίαιτα σε τροφές, όπως αυτές που τρώμε σήμερα, π.χ. το ψάρι, ή σε κάποια άλλη δίαιτα πολύ διαφορετική απ’ ό,τι συνήθως φανταζόμαστε.
Ενώ η σύγχρονη ανθρωπολογία επιμένει ότι η προϊστορική ανθρωπότητα επέζησε με το κυνήγι και την συλλογή τροφής, οι πρόγονοί μας μάς λένε άλλα πράγματα. Υπάρχει ένας στίχος στο Κοράνι, που μπορεί να μας δώσει μια ιδέα για το τι συνέβαινε:
«Και ο Κύριός σου ενέπνευσε την μέλισσα λέγοντας: Πήγαινε την κατοικία σου στα βουνά και στα δέντρα και σε ό,τι φτιάχνουν (οι άνθρωποι). Μετά τρώγε από όλα τα φρούτα και να ακολουθείς τους τρόπους που ο Κύριός σου έκανε εύκολους για σένα. Από την κοιλιά τους βγαίνει ένα ποτό με διαφορετικά χρώματα, που είναι θεραπευτικό για τους ανθρώπους. Αληθινά, αυτό είναι σημάδι των ανθρώπων που σκέφτονται.»27
Ο μύθος της Πανδώρας και του όμορφου λουλουδένιου φορέματός της με τις άσπρες κηρήθρες, που έφτιαξε η Αθηνά γι’ αυτήν, τελειώνει με τον Επιμηθέα να παντρεύεται την Πανδώρα, παρά το γεγονός ότι ο Προμηθέας τον είχε προειδοποιήσει να μην το κάνει.
Λέει ο Ησίοδος:
«Κι ο Επιμηθέας δεν συλλογίστηκε πως του είπε ο Προμηθέας δώρο ποτέ να μην δεχτεί από τον Ολύμπιο Δία, μα να το αποπέμψει πίσω μην τύχει και συμβεί κάποιο κακό για τους θνητούς. Όμως το δέχτηκε, κι όταν πια τον βρήκε η συμφορά, τότε κατάλαβε.
Ζούσαν πριν πάνω στην Γη οι φυλές των ανθρώπων δίχως συμφορές, δίχως τους κόπους τους σκληρούς και δίχως τις βαριές αρρώστιες, πού ‘δωσαν στους ανθρώπους θάνατο, γιατί γοργά μέσα στην κακουχία γερνάνε οι θνητοί.»28
Αυτό που λέω είναι μάλλον σαφές, αλλά θα πρέπει να ανατρέξουμε και στις ινδουιστικές Ριγκβέντα για να δούμε ότι η κοσμική αγελάδα Adithi29 συνδέεται με την θεά Ushas, που σημαίνει Αυγή. Παρόλα αυτά δεν είναι η αυγή του ήλιου που βλέπουμε κάθε μέρα.
«Η ακτινοβόλα Ushas υψώθηκε με δόξα στο λευκό της μεγαλείο σαν τα κύματα των νερών, κάνει τα μονοπάτια εύκολα, όμορφα στο ταξίδι και πλούσια. Έδειξε ότι είναι ευγενική και φιλική. Βλέπουμε ότι είσαι αγαθή. Από μακριά λάμπει η λάμψη σου, οι ακτίνες σου, η αίγλη σου έχει φτάσει στους ουρανούς. Στολίζεσαι, αποκαλύπτοντας την αγκαλιά σου λάμποντας στο μεγαλείο σου, εσύ Θεά του Πρωϊνού.»30
Ότι συγκεκριμένα αυτή η Ushas δεν είναι η αυγή του ήλιου το βρίσκουμε παρακάτω:
«Η Αυγή έζεψε τα άλογά της μακριά, πέρα από την ανατολή του Ήλιου.31
Ο Ησίοδος αναφέρει την Ηώ (Αυγή) σαν την μητέρα του Ήλιου και της Σελήνης. Η Ηώς μπορεί να θεωρηθεί σαν την αυγή που βλέπουμε κάθε μέρα, αλλά υπάρχει και ένα άλλο είδος αυγής που είναι παλαιότερο από τους Τιτάνες και ονομάζεται Ημέρα:
«Και το βράδυ η μητέρα της Ημέρας, η Νύχτα, έριξε ένα πέπλο σκοταδιού ανάμεσα στην λάμπουσα ατμόσφαιρα του αιθέρα και τον κατώτερο αέρα της Γης, φέρνοντας την νύχτα στον άνθρωπο. Και κάθε πρωϊνό η Ημέρα έδιωχνε την ομίχλη της Νύχτας λούζοντας την Γη ξανά με το απαστράπτον φως του Ουρανού (αιθέρας). Στην αρχαία κοσμογονία, η Νύχτα και η Ημέρα έχουν ξεχωριστή υπόσταση και είναι ανεξάρτητες από τον Ήλιο.» (από τον ιστότοπο http://www.theoi.com/Protogenos/Hemera.html)
Είναι φανερό ότι η Ημέρα δεν είναι η αυγή του Ήλιου, γιατί ο Ήλιος δεν έχει ακόμα γεννηθεί στην Θεογονία του Ησιόδου.
Οι Ριγκβέδα αναφέρουν ξεκάθαρα ότι η λαμπερή Ushas λάμπει με μια λάμψη που έρχεται από μακριά και η οποία προέρχεται από την αποκάλυψη του στήθους της. Στον μύθο της Λιβηθριάδας32 βρίσκουμε ότι από το στήθος της έρρεε ένας ποταμός γάλακτος. Μια πηγή Μαγνησίας, από την οποία προέρχεται το ‘Γάλα της Παρθένου’. Είναι η ‘Πηγή της Νιότης’ ή η ΄Πηγή της Ζωής», η οποία αναφέρεται στην αναζήτηση του φιλοσοφικού λίθου.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Boot, Theodore, Genealogia de los Diose, σ. 55-56.
2. ΣτΜ. Ιάφεθ στα ελληνικά, Yép̄eṯ εβραΪκά και Iafeth, Iapheth, Iaphethus, Iapetus λατινικά. Ένας από τους 3 γιους του Νώε στο Βιβλίο της Γένεσης. Εκεί επίσης αναφέρεται ότι είναι ο πρόγονος των ανθρώπων που κατοικούν το Αιγαίο και τη Μικρά Ασία. Το Μεσαίωνα και στη νεότερη ευρωπαϊκή παράδοση θεωρούνταν ο πρόγονος όλων των Ευρωπαίων.
3. Να θυμηθούμε ότι ο Ησίοδος έγραψε στην αρχαϊκή ελληνική γλώσσα που έχει τις ρίζες της στη φοινικική και βόρεια-σημιτική γλώσσα. Εν ολίγοις δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει να ανακαλύπτουμε γλωσσικές ομοιότητες ανάμεσα στα αρχαϊκά ελληνικά και τα εβραϊκά, γιατί μοιράζονται ένα γλωσσικό σύστημα με κοινές ρίζες. Και ο Ησίοδος και ο Όμηρος αναφέρονται το 800 π.Χ. στην γνώση παλαιότερων πολιτισμών της περιοχής, κυρίως των Μυκηναίων και Μινωιτών, που μοιράζονταν έναν κοινό πολιτισμό με την Βόρεια Αίγυπτο και την Χαναάν στην Εγγύς Ανατολή.
4. ΣτΜ. Μεγάλο Έτος: Η περίοδος των περίπου 25.800 ετών που απαιτείται για να συμπληρωθεί ένας πλήρης κύκλος των ισημεριών στην εκλειπτική.
5. ΣτΜ. Το Γαλαξιακό κέντρο (Galactic Center) είναι το κέντρο περιστροφής του Γαλαξία μας και θεωρείται ότι βρίσκεται σε απόσταση περίπου 27 χιλιάδων ετών φωτός, προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη και του Σκορπιού. Υπάρχουν στοιχεία ότι εκεί κοντά βρίσκεται μία τεράστια Μαύρη τρύπα. To Γαλαξιακό αντίκεντρο (Galactic Anticenter) είναι μια κατεύθυνση στο διάστημα, ακριβώς απέναντι από το Γαλαξιακό Κέντρο, όπως φαίνεται από τη Γη. Αυτή η κατεύθυνση αντιστοιχεί σε ένα σημείο στην ουράνια σφαίρα. Από τη σκοπιά ενός παρατηρητή στη Γη, το Γαλαξιακό Αντίκεντρο βρίσκεται στον αστερισμό Auriga (Ηνίοχος στα ελληνικά) και το Beta Tauri (Elnath) που είναι το πλησιέστερο φωτεινό αστέρι που εμφανίζεται στο σημείο αυτό.
6. Θεογονία, 535:
Από το λεξικό Πύλη:
«καὶ γὰρ ὅτ᾽ ἐκρίνοντο θεοὶ θνητοί τ᾽ ἄνθρωποι
Μηκώνῃ, τότ᾽ ἔπειτα μέγαν βοῦν πρόφρονι θυμῷ
δασσάμενος προύθηκε, Διὸς νόον ἐξαπαφίσκων…»
όπου ερμηνεύεται:
«Γιατί όταν οι θεοί και οι θνητοί οι άνθρωποι χώριζαν μεταξύ τους
στη Μηκώνη, τότε μεγάλο βόδι με πρόθυμη ψυχή ο Προμηθέας
μοίρασε και παράθεσε, του Δία το νου να εξαπατήσει προσπαθώντας…»
7. ΣτΜ. Επίσης βλ. και Liddell-Scott, ‘θεάομαι’ = κοιτάω με θαυμασμό, παρατηρώ, εξετάζω (Όμηρος, Ηρόδοτος, Αριστοφάνης) και ‘θοός’ = ταχύς από το ‘θέω’ = τρέχω σε Ομήρ. Ιλ., … λέγεται ιδίως για οτιδήποτε κυκλικό, το οποίο περιστρέφεται και γυρνά πάλι πίσω!
8. Θεογονία, 561-3
Από το λεξικό Πύλη:
«ὣς φάτο χωόμενος Ζεὺς ἄφθιτα μήδεα εἰδώς.
ἐκ τούτου δἤπειτα χόλου μεμνημένος αἰεὶ
οὐκ ἐδίδου μελίῃσι πυρὸς μένος ἀκαμάτοιο
θνητοῖς ἀνθρώποις οἳ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν…»
όπου ερμηνεύεται:
«Έτσι είπε ο Δίας, που αθάνατες σκέψεις έχει, οργισμένος.
Και στο εξής την οργή του πάντα δίχως να ξεχνά,
δεν έδινε πλέον στις μελιές τη δύναμη της ακάματης φωτιάς
για τους θνητούς ανθρώπους που κατοικούν πάνω στη γη.»
ΣτΜ. Αλλά στο Λεξικό των Συμβόλων του Cirlot διαβάζουμε:
Μέλι. Στην ορφική παράδοση, το μέλι είναι σύμβολο σοφίας. Το απόκρυφο ρητό «οι μέλισσες γεννιούνται από τα βόδια» βρίσκει την εξήγησή του στην αστρολογική σχέση μεταξύ Ταύρου και Καρκίνου και στη συμβολική χρήση του βοδιού ως σημάδι θυσίας, πράγμα που εκφράζει την ιδέα ότι δεν υπάρχει ανώτερη γνώση χωρίς πόνο. Η λέξη ‘μέλι’ συνδέθηκε και με άλλες έννοιες: ‘αναγέννηση’ ή ‘αλλαγή της προσωπικότητας μετά από μύηση’. Επίσης συνδέεται με τον ‘ανώτερο εαυτό’ στην ινδουιστική παράδοση, που παραβάλλεται με τη φωτιά. Δεδομένου ότι το μέλι είναι προϊόν μυστηριώδους και περίπλοκης διαδικασίας, είναι εύκολο να καταλάβουμε πώς κατέληξε κατ’ αναλογίαν να συμβολίζει την πνευματική άσκηση της αυτοβελτίωσης.
9. Waters, Frank, Book of the Hopi, σ.9-26.
10. Βλ. 1 Adam & Eve, κεφ. XXIV, σειρά 2 και επίσης κεφ. XLV, σειρά 10.
11. Όπως παραπ., κεφ. LXXVII.
12. 3 Ενώχ, κεφ. τ:3-4.
13. Torah, Beracoth, 17a. (αποσπάσματα του Rabbi Ishmael από 3 Enoch).
14. ΣτΜ. Popol Vuh ή Βιβλίο της Κοινότητας ή Βιβλίο των Ανθρώπων. Kείμενο που αφηγείται τη μυθολογία και την ιστορία των λαών Kʼiche, ενός από τους λαούς των Μάγια, κατοίκων της Γουατεμάλα, του Μεξικού και του Μπελίζ. Πρόκειται για ιερή αφήγηση των Kʼiche, που υπήρχε πολύ καιρό πριν την κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς. Περιλαμβάνει τον μύθο της δημιουργίας των Μάγια, τα κατορθώματα των δίδυμων ηρώων Hunahpú και Xbalanqué και ένα χρονικό του λαού των Kʼiche. Διατηρήθηκε μέσω της προφορικής παράδοσης μέχρι περίπου το 1550, οπότε καταγράφηκε. Το σημερινό κείμενο αποδίδεται στον Ισπανό Δομινικανό μοναχό Francisco Ximénez (18ος αι,), ο οποίος ετοίμασε ένα χειρόγραφο με την μεταγραφή των Kʼiche στα ισπανικά.
15. Θεογονία, 565-7.
16. Θεογονία, 595.
17. The ratio is 5/8 = 0,625, μέρος της ακολουθίας της χρυσής αναλογίας του Fibbonacci.
18. Έργα και Ημέραι, 65.
19. To Ντιλμούν ήταν μια ακμάζουσα πολιτεία στον Περσικό κόλπο, από την 3η χιλιετία π.Χ. και μετά, εμπορικός κόμβος κοντά στη θάλασσα, που ένωνε την Μεσοποταμία και την κοιλάδα του Ινδού, εκεί που βρίσκεται το σημερινό Μπαχρέιν. Οι Σουμέριοι γοητεύτηκαν από το Ντιλμούν, γιατί ήταν μια καταπράσινη γη με άφθονο γλυκό νερό μέσα στην έρημο. Περιγράφεται στο έπος του Ένκι ως παράδεισος, ένα φωτεινό μέρος, όπου δεν υπήρχε πόνος και λύπη, ασθένεια και θάνατος. Ήταν η «χώρα της αθανασίας» και τόπος συνάντησης των θεών. Η ιστορία των Σουμερίων για τον παράδεισο Ντιλμούν πρέπει να ενέπνευσε την ιστορία για τον Κήπο της Εδέμ. Πολλοί σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι πράγματι εκεί βρισκόταν ο Κήπος της Εδέμ που περιγράφει η Βίβλος.
20. Από την αρχαία ελληνική λέξη έσπερος, δηλαδή δυτικός, απ’ όπου και Vesper στα λατινικά και όλες οι σχετικές λέξεις στις λατινογενείς γλώσσες. Είναι το μέρος όπου ο Ήλιος πηγαίνει κάτω από τον ορίζοντα. Εσπερία λοιπόν ένα μέρος στη Δύση.
21. ΣτΜ. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι «40 στάδια από την Κορώνεια, στο Λιβήθριον όρος, υπάρχουν απεικονίσεις των Μουσών και των Νυμφών. Υπάρχουν επίσης πηγές, η μία είναι η Λιβηθριάδα και η άλλη η Πέτρα που έχουν σχήμα γυναικείων μαστών και από αυτές αναβλύζει νερό, όπως από τους μαστούς το γάλα». Τα Λείβηθρα στην Θράκη ή στις υπώρειες του Ολύμπου έχουν σχέση με τον τόπο, όπου έζησε και τάφηκε ο Ορφέας. Λειβιθρίδες ονομάζονταν οι Νύμφες που συγχέονται με τις Μούσες, μια ακόμη αναφορά στην ορφική λατρεία.
22. ΣτΜ. Σύγχρονη προσωποποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών και της ιδέας της ελευθερίας, ανάλογη της Μαριάν της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το όνομα έχει σχέση με τον Κολόμβο.
23. Είναι η ίδια κουκουβάγια-μασκότ του Bohemian Grove ή Bohemian Club ιδιωτικής λέσχης σε 2 τοποθεσίες της Καλιφόρνια. Ιδρύθηκε το 1872 από δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και μουσικούς. Σύντομα άρχισε να δέχεται ως μέλη επιχειρηματίες, προέδρους πανεπιστημίων (κυρίως Μπέρκλεϊ και Στάνφορντ) και στρατιωτικούς διοικητές, που υπηρετούσαν περιοχή κόλπου του Σαν Φραντσίσκο. Σήμερα, ο σύλλογος περιλαμβάνει ως μέλη πολλούς τοπικούς και παγκόσμιους ηγέτες. Από την Βοημία προέρχονται οι Βαυαροί Illuminati, που χρησιμοποίησαν τη ρωμαϊκή εκδοχή της κουκουβάγιας της Minerva. Η ίδια κουκουβάγια απεικονίζεται επίσης σε αμερικανικά χαρτονομίσματα προς τιμήν της Αθηνάς που εισήγαγε το νόμισμα στην Αθήνα. Στην εικόνα αθηναϊκό τετράδραχμο (5ος αι. π.Χ.)
24. Τίμαιος, 21ε.
25. Η λέξη ζωδιακός προέρχεται από τις λέξεις ζώο και οίκος. Και η φράση Ζωδιακός Κύκλος σημαίνει κύκλος των ζώων.
26. ΣτΜ. Ιατρικοί Τροχοί. Τελετουργικό τέχνημα των γηγενών Αμερικανών, Ινδιάνων, που παριστάνει έναν ιερό κύκλο. Οι περισσότεροι τροχοί ιατρικής ακολουθούν το βασικό μοτίβο της ύπαρξης ενός κέντρου από πέτρα. Γύρω από αυτό υπάρχει ένας εξωτερικός κύκλος καμωμένος από πέτρες, που κατευθύνονται προς το κέντρο, ακολουθώντας τα σημεία του ορίζοντα, ανατολικά, νότια, δυτικά και βόρεια.
27. Κοράνι, 16:68-69.
28. Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, 85-93.
29. ΣτΜ. Στον Ινδουισμό, Adityas είναι τα παιδιά της Aditi, της θεάς που αντιπροσωπεύει το άπειρο. Το όνομα Aditya, στον ενικό, αναφέρεται στον θεό του Ήλιου Surya. Γενικά, οι Adityas είναι δώδεκα τον αριθμό.
30. RV 6.64.1-2 (Griffith μετάφρ. στα αγγλικά).
31. RV.1.1.48 (όπως παραπάνω).
32. Fulcanelli, The Mystery of the Cathedrals, σ.72 και μετά.
*Ο Christian Irigaray ασχολείται με πολλά πράγματα , αλλά το βιογραφικό του είναι λιτό. «Δεν έχω να σας πω πολλά για μένα. Είμαι ανεξάρτητος ερευνητής. Το κύριο ενδιαφέρον μου αφορά την εθνολογία των θρησκειών και την πολιτισμική ανθρωπολογία. Το κίνητρο για να ασχοληθώ με την μελέτη της αστρονομίας ήταν η μελέτη των πλατωνικών κειμένων, της ιερής γεωμετρίας και της αρχαιολογικής αστρονομίας. Έμαθα λίγα πράγματα και αποφάσισα να γράψω κάποια άρθρα στο academia.edu για να μοιραστώ αυτή την γνώση».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου