Ποιά σχέση έχουν οι πρόσφατες απανωτές κακοκαιρίες, που κατέστρεψαν τη Θεσσαλία, με τους δεσποτάδες της περιοχής, καί με τούτην εδώ τη Λερναία Ύδρα; (Έτσι, γι’ αρχή, επειδή υπάρχουν κι άλλοι συσχετισμοί. Σας ξεκινάω από το εύκολο μέρος.)

«- Ρέ Εργοδότη, πάλι παλαβωμάρες λές;»

Άμ, δέ!… Εύκολο είναι; 🙂

Ευκαιρία, λοιπόν, να σας δώσω ακόμη ένα σχετικό αρθράκι, πρίν το «αφιερωμένο» στις δύο «βιβλικές» κακοκαιρίες, που υποσχέθηκα.

. . . . . . . . . . .

α. Εισαγωγή

Όλα άρχισαν, από τότε που διάβασα τα πρώτα καναδυό άρθρα (λίγο μετά την πρώτη καταιγίδα), που ισχυριζόντουσαν ότι η πρώτη κιόλας θεομηνία (ήτοι: θυμός Θεού!) επέπεσε επί των κεφαλών ημών των Θεσσαλών (καί μάλιστα, δίς), επειδή διαθέτουμε ανάξιους δεσποτάδες… τους οποίους «ανεχθήκαμε». (Λες κι ο δεσπότης βγαίνει με εκλογές, καί τους βγάλαμε εμείς.)

«- Ορίστε!», γράφει το ένα άρθρο, «ο ένας είναι οικουμενιστής, ο άλλος έτσι, ο τρίτος αλλοιώς!…» (Δεν είναι -τελείως- αναληθή αυτά, δέ λέω. Αλλού βρίσκεται το ψητό, όμως.) Άλλο άρθρο, πάλι, ισχυρίζεται ότι μας ήρθε κατακέφαλα ένα κυβικό μέτρο βροχής στον καθέναν μας, επειδή είμαστε αμαρτωλοί καί του δώσαμε καί κατάλαβε με τις αμαρτίες της σάρκας… εννοώντας οι λεβέντες αυτοί (κυρίως) το -χμ- οθωμανικόν δίκαιον της πίσω πόρτας. (Να το πω ευγενικά.)

Έχω γράψει αμέτρητες φορές πως, καλό είναι να σκεφτόμαστε πρίν πιάσουμε πληκτρολόγιο. Διότι, αν ήταν έτσι, αγάπες μου, τότε το Σαν Φραν(τ)σίσκο έπρεπε ήδη να έχει εξαφανιστεί από προσώπου Γής! (Καί τί να πούμε γιά τους Γερμανούς, που έχουν οίκους ανοχής με …σκυλιά!…) Απ’ την άλλη, δεν νομίζω πως η Θεσσαλία έχει αυξημένον μέσο όρο στα σεξουαλικά βίτσια, συγκριτικά με την υπόλοιπη Ελλάδα.

[Εννοείται πως δεν «κρατάω το φανάρι» στον καθένα, όταν δρά στην κρεββατοκάμαρά του! Αλλά πχ στον στρατό μαθαίνεις πολλά από κουβέντες. Θα μας είχε βγεί πανελλήνια φήμη, αν ήμασταν υπέρ το δέον ατακτούλικα! 🙂 Ακόμη, θα έδιναν σχετικές «συμβουλές» επαγγελματίες σεξολόγοι στις χαζοεκπομπές της τηλεόρασης. Ή θα έβγαιναν τίποτε αυξημένα ποσοστά αφροδισίων νοσημάτων.]

Τέλος, να θυμίσω, ότι μ’ ενοχλεί τα μέγιστα η διαρκής αναφορά (καλογήρων καί λοιπών) στις «αμαρτίες της σαρκός», κι όχι, ουδέποτε στην καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, η οποία ισοδυναμεί με φόνο. (Πεθαίνουν ασθενείς στα νοσοκομεία, διότι λείπουν φάρμακα· διότι δεν υπάρχει χρήμα ν’ αγοραστούν, διότι το τσέπωσαν οι πωλητικοί. Τα είπαμε αυτά, να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια καί τα ίδια.) Εάν, λοιπόν, η σαρκική αμαρτία είναι βαρύτατο αμάρτημα, ο -έστω, έμμεσος- φόνος τί είναι;

[Έχουμε σημαντικώτερα πράγματα να πούμε, γι’ αυτό καί προσπερνώ το να τους περιλάβω εδώ· διότι αυτοί που τα λένε αυτά είναι καθαρά πιστοί του Κρόνου, κι ας μην το συνειδητοποιούν. Κι ας μην το παραδέχονται, άμα τους το πείς. («- Ποιός Κρόνος;! Ο δικός μας ο θεός, είναι ο Κρόνος;», θα σε ρωτήσουν βλακωδώς. ΝΑΙ, ΡΕ!!!!) Φυσικά, αν τους πείς κι ότι εκ των πραγμάτων -ως πιστοί του Κρόνου- είναι ανθέλληνες, διότι ο Κρόνος είναι ο μέγιστος θεός της Ατλαντίδας, οι αντεγκλήσεις δεν θα τελειώσουν ούτε σε δέκα χρόνια.

Όθεν, κρόνιες (καί της μυτόγκας) αντιλήψεις: το παραδάκι είναι μιά χαρά, με όμορφες δικαιολογίες το βάζουμε καί στην τσέπη άμα λάχει να ‘ούμ’ – κι ας το στερούμε κι από άλλους, που τό ‘χουν ανάγκη. Κι ο φόνος, εντάξει, κακός είναι, αλλά αναγκαίος. Στο κάτω-κάτω, όλοι θα πεθάνουμε.

Αλλά το γυμνό καί το σέξ, πάπάπάαααα, αμαρτία!!!]

Άρα, εφ’ όσον το «Φρίσκο» ζή καί βασιλεύει, η αιτία των επί της Θεσσαλίας θεομηνιών, αν τελικά οφείλεται σε ανθρώπινες αμαρτίες, δεν εντοπίζεται ούτε στις …συκιές, ούτε στις φυσιολογικές (άντρα-γυναίκας) σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου.

Επίσης, αν οι θεομηνίες αυτές ξέσπασαν γιά τις αμαρτίες τεσσάρων (ίσως καί πέντε; δεν καλοθυμάμαι – μπορεί καναδυό να είναι απλά κάτοχοι του τίτλου, «τιτουλάριοι», χωρίς επισκοπική έδρα) μητροπολιτών, γιατί δεν έσκασαν μονάχα στα κεφάλια τους; Γιατί δεν έπεσαν καμιά διακοσαριά κεραυνοί στην Ιερά Σύνοδο; Εμείς οι υπόλοιποι τί φταίγαμε, δηλαδή;

Η αιτιολόγηση, που προέβαλαν τα σχετικά άρθρα αυτών των υπερθρήσκων γραφιάδων, δεν στέκει με τίποτε. Όμως, τα συγκεκριμένα άρθρα συνέχισαν να τριγυρνάνε στο κεφάλι μου… μέχρις ότου…

. . . . . . . . . . .

β1. Η αιτία

Τελικώς, ο καθένας βλέπει ευκολώτερα αυτό, που είναι εκπαιδευμένος να βλέπει.

Των θετικών επιστημών καί της τεχνολογίας ο γράφων, έ, τί πιό άμεσο να ισχυριστεί ότι γιά τις καταιγίδες έφταιγε το Χάαρπ (καί δή, το Νορβηγέζικο), ή/καί συνδυασμός άλλων μηχανημάτων τροποποιήσεως καιρού;

Έλα, όμως, που η σκέψη μου δεν είναι στατική! Ομολογώ (το ξέρετε, άλλως τε) πως σκέφτομαι σε μέγιστο ποσοστό «ακολουθιακώς» (είναι ακριβώς ο τρόπος σκέψεως του καλού ερευνητή καί του καλού ντετέκτιβ: πρώτα αυτό, μετά εκείνο, κτλ), καί σε ελάχιστο ποσοστό σε παράλληλα, ταυτόχρονα επίπεδα. (Υπάρχουν -ελάχιστα- άτομα, που κάνουν τέτοιες παράλληλες σκέψεις / συνάψεις / συνδυασμούς φαινομενικώς ασχέτων πραγμάτων με περισσή ευκολία, αλλά δεν είναι το δικό μου στύλ αυτό.) Συνεπώς, τα «παράλληλα επίπεδα» ενός προβλήματος θα τ’ αναγνωρίσω με κάποια καθυστέρηση.

Θα τ’ αναγνωρίσω, όμως.

Στα πλαίσια αυτά, σε προηγούμενο άρθρο είχα αφήσει κάποιες νύξεις γιά τις θρυλούμενες πανίσχυρες αρχαίες μάγισσες της (κυρίως δυτικής) Θεσσαλίας. Λοιπόν, μήπως;… Κι όχι απαραίτητα μάγισσες. Ούτε απαραίτητα γυμνές.

. . . . . . . . . . .

β2. Παρελθοντικός μέγας τρόμος

Όλες οι μυθολογίες (αρχαίες, αλλά καί νεώτερες, της λογοτεχνίας) καί οι περισσότερες γνωστές θρησκείες μιλάνε γιά τρομερά όντα του παρελθόντος. Το σενάριο με δαύτα είναι στερεότυπο, καί πάει κάπως έτσι:

  • Αυτά τα όντα, επί αιώνες καί χιλιετίες είχαν υπερδύναμη ως θεοί (άγνωστο πόθεν προερχόμενη), είχαν τρομακτική όψη, έκαναν τρομακτικές καταστροφές καί φόνους… αν καί σε πολλές περιπτώσεις ελατρεύοντο ως θεοί. (Γιατί ελατρεύοντο; Απλά, πρόκειται γιά το ψυχολογικό φαινόμενο του πιστού δούλου, πλήν όμως λάτρη της δύναμης: ξέρω τί κάθαρμα είσαι, αλλά σε λατρεύω, προκειμένουν να μου δώσεις λίγη απ’ τη δύναμή σου – καί δε με νοιάζει, αν σου μοιάσω.)
  • Αλλά κάποτε τους έβαλε χέρι κάποιος άλλος θεός, ήρωας, φυσικό φαινόμενο ξέρω ‘γώ, πάλαιψε μαζί τους καί τα κατανίκησε.
  • Στο τέλος, τα εγκλώβισε κάπου (συνήθως υπό την Γή), με τρόπο που να μη μπορούν να βγούν.
  • Όμως, υπάρχει είτε ένα κρυφό ιερατείο των παλαιών πιστών τους (που επεβίωσε διά μέσου των αιώνων), είτε μιά νεώτερη ομάδα βλαμμένων, νοσταλγών τέτοιων παρελθοντικών φρικιαστικών καταστάσεων, που θέλει να τα απεγκλωβίσει από τα αιώνια δεσμά τους, να τα ξαναβάλει στον θρόνο της απόλυτης ισχύος… καί να πάρει λίγη απ’ τη δύναμή τους, προκειμένου να εξουσιάζει όλους τους άλλους ανθρώπους.

Εάν σας αρέσει το Παράξενο, σίγουρα κάπου τα συναντήσατε αυτά. Τώρα, ακόμη κι αν δεν πιστεύετε στη νεομυθολογία του Λάβκραφτ καί των συνεχιστών του (με τον τρομακτικό Κθούλου, κτλ), οπωσδήποτε θα δίνετε βάση στη δική μας Μυθολογία, με τη Λερναία Ύδρα κτλ βιολογικά τέρατα των Ατλάντων, που τα εξόντωσε ο Ηρακλής. (Ορίστε καί η απάντηση στη δεύτερη απορία σας, στην αρχή του παρόντος!) Ακόμη κι αυτά, που …δεν εξόντωσε, όπως τον Κέρβερο, ή τον Όρθρο. Ψιλο-εξαίρεση του σεναρίου, βέβαια, αποτελεί η χριστιανική απόδοση του απόλυτου Κακού: το κατά τον χριστιανισμό απόλυτο Κακό «εξέπεσεν» μέν, αλλά δεν δεσμεύτηκε. (Οι πιστοί του Κακού, δέ, ζούν καί βασιλεύουν!)

[Προλαβαίνω τον φίλο «Μποτίλια«: το κάθε τί στους αρχαίους ημών ανάγεται καί σε συμβολική ερμηνεία, αλλά καί σε πραγματική, στο φυσικό επίπεδο. Εδώ, όσον αφορά τα κατασκευασμένα τέρατα των Ατλάντων, είναι φανερό ότι μιλάω γιά το φυσικό επίπεδο.]

. . . . . . . . . . .

Το χειρότερο τέτοιο τέρας στη δική μας Μυθολογία, είναι αναμφισβήτητα ο Τυφών.

Μισός άνθρωπος με πολλαπλά κεφάλια, μισός φίδι από τη μέση καί κάτω (καθαρή αναφορά στο σεξουαλικό ένστικτο)… φίδια, σωστότερα (σας έχω εξηγήσει τί συμβολίζει το φίδι: το DNA, καί μάλιστα το εργαστηριακώς «πειραγμένο»). Βιολογικό τέρας ο ίδιος, παντρεμένος με την ‘Εχιδνα (κι αυτή βιολογικώς «πειραγμένη»), γέννησαν αρκετά τερατάκια. (Διαβάστε τα σχετικά στη Μυθολογία μας.)

Σ’ εμάς, αλλά καί στους αρχαίους Αιγύπτιους, υλοποιεί τον απόλυτο τρόμο, ερχόμενος μάλιστα από τη Δύση· σαφής αναφορά στους Άτλαντες… αν καί ο Τυφών έδρασε πρίν από τον πρό-προηγούμενο Κατακλυσμό, όχι τον γνωστό μας του Δευκαλίωνος. Σε μιά άλλη, πιό αρχαία Ατλαντίδα.

Στην παλιότερη μορφή του ιστολογίου, σας είχα αναλύσει το ότι η όλη ιστορία με τον Τυφώνα στόχευε αρχικά στο να μή γεννάνε παιδιά οι γυναίκες, γιά ν’ αποφύγουν τις εγκυμοσύνες καί τους πόνους της γέννας. Έτσι, άρχισαν (την μακρινή εκείνη εποχή) να γεννιούνται παιδιά από τεχνητές μήτρες. (Αν παρακολουθείτε καθημερινώς την ειδησεογραφία, θα είδατε πως κάτι τέτοιο σκαλίζουν καί στις μέρες μας – εδώ ο σύνδεσμος… καί, τί σύμπτωση; το σκαλίζουν πιστοί του Κρόνου!!!)

Επειδή, τώρα, ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται, αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα ακολούθησαν πρώτα-πρώτα κοινωνικές μεταβολές: οι άντρες ήταν πλέον άχρηστοι ως αναπαραγωγικοί παράγοντες (χρήσιμοι μονάχα ως γ@μιάδες, εργάτες σε βαρειές δουλειές, πολεμιστές – κι όταν γέραζαν, τους σκότωναν), η κακή μορφή της μητριαρχίας ξεσάλωσε, καί η κάθε σαλεμένη έγινε κορυφή της κοινωνίας. Τα δε βιολογικά πειράματα κατασκευής τεράτων, αλλά καί τερατοποιήσεως ανθρώπων, έδιναν κι έπαιρναν (*). (Υποθέτω ότι θα σκάλιζαν καί την αθανασία, αλλά τους πρόλαβε ο δικός τους Κατακλυσμός. Αλλοιώς, θα την είχαν πετύχει.)

[(*) Παράβαλε πχ τα βιολογικά πειράματα των ναζιστών, να εμφυτεύσουν βράγχια σε καλούς κομμάντος στρατιώτες τους, ώστε αυτοί να μπορούν να ζούν καί μέσα στη θάλασσα όσο θέλουν. Ευτυχώς, οι -φανατικοί- εθελοντές πέθαναν λίγο μετά τις σχετικές εγχειρίσεις, καί τα πειράματα αυτά εγκαταλείφθηκαν.]

Ακριβώς εδώ κολλάει το ζώον της φωτογραφίας στην αρχή του παρόντος άρθρου – καί σας λύνω την πρώτη απορία: οι σημερινές ακραίες φεμινίστριες, με τις υστερικές κραυγές τύπου: «- Σκοτώστε τους άντρες!» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ιδεολογικές κόρες της Έχιδνας. Οι οποίες οραματίζονται την επαν-ανατολή μιάς τέτοιας εποχής.

[Περισσότερο ενστικτωδώς, υποθέτω· διότι, οι περισσότερες δεν καταδέχονται ν’ ασχοληθούν με τέτοια θέματα, ώστε να ζητάνε συνειδητά επαναφορά εποχών Τυφώνα / Έχιδνας. Παρεκτός αν ανήκουν σε κρυφό ιερατείο· αλλ’ αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω.

…Αν καί σε μερικές περιπτώσεις το πιθανολογώ, όπως το κίνημα «Φέμεν», που ξεκίνησε από μυτόγκες της Ουκρανίας.]

. . . . . . . . . . .

Έλα, όμως, που ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα ύλη, αλλά έχει κι άλλα επίπεδα. Έχει καί αυρικό πεδίο. Το οποίο δεν αποκτάται έξω από φυσική μήτρα κανονικής γυναίκας. Έτσι, ποιός ξέρει τί αφύσικα καί προβληματικά παιδιά βγήκανε τότε!…

Οι τεχνητές μήτρες, επομένως, ήταν ένα χοντρό λάθος, που οι γνωστοί μας Άτλαντες (στον δικό τους -πάλι ανάμεσα σε δύο Κατακλυσμούς- πολιτισμικό κύκλο) το κατάλαβαν (ενστικτωδώς, όμως), καί δεν το επανέλαβαν. (Το επανέλαβαν υπό άλλη μορφή, μόνο που δεν θα πω πότε καί πώς.) Αυτοί επανέφεραν το αντρικό φύλο στη σωστή του θέση, καί κατήργησαν την απόλυτη μητριαρχία. Την αντικατέστησαν, βέβαια, με κάτι εξ ίσου σκατένιο: τη γεροντοκρατία. (Κρόνος, γάρ!) Γι’ αυτό, μην απορείτε που σήμερα βλέπουμε τα ακραία μητριαρχικά ιερατεία να συνεργάζονται ασμένως με τα γεροντοκρατικά (οποιασδήποτε μορφής αμφότερα).

. . . . . . . . . . .

Εδώ, ο εχέφρων αναγνώστης θα με ρωτήσει:

«- Εντάξει, ρέ Εργοδότη, αλλά ξέφυγες εκτός θέματος! Τί μας νοιάζουν αυτά; Γιά τις καταστροφικές καταιγίδες στη Θεσσαλία μιλούσαμε, αν θυμάσαι!»

Εκτός θέματος, ουδέποτε. Δεν γράφω κείμενα μεθυσμένος! Αντιθέτως, είμαστε καταμεσής του θέματος!

. . . . . . . . . . .

β3. Πλέγματα θρησκειών

Λοιπόν… Ακόμη καί οι καλοί ίστορες, ακόμη καί οι καλοί ψάχτες του Παράξενου, νομίζω ότι δεν συνειδητοποιούν πως κάθε θρησκεία διαδέχεται την προηγούμενη με αιματηρό τρόπο. Παρά το ότι γνωρίζουν:

  • Καί το τί έγινε, μέχρι να παγιωθεί ο χριστιανισμός ως επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. (Αλλά καί …μετά!)
  • Καί το τί έγινε με την εισαγωγή της (βαρβαροποιημένης) λατρείας του Διονύσου. (Τα λέει ο Ευριπίδης στις «Βάκχες», που τις έγραψε μακριά από την Αθήνα – φοβούμενος το κατεστημένο. Τα λέει κι η Μυθολογία μας, με τη «Βάκχα» μητρυιά του Φρίξου καί της Έλλης.)
  • Καί το έγινε με την εξάπλωση του ισλάμ.
  • Καί το τί μας σούρνει στα «ιερά» βιβλία της η έτερη Κρόνια θρησκεία, των μυτογκών – καί πώς μας φέρθηκαν οι πιστοί της, με πρόσφατα χοντρά παραδείγματα το 1821 καί το 1922.

[Υπάρχει κι ακόμη κάτι σχετικό, αν καί όχι ιστορικώς τεκμηριωμένο: ο παλιοκερατάς απόγονος Ατλάντων Πελίας, νομίζετε πως κατεδίωξε κι έσφαξε μονάχα το σόϊ του Ιάσονα; Όχι…

Επειδή ακριβώς εκείνη την εποχή γινόταν η μετάβαση από τον «μεγάλο μήνα» του Ταύρου στον αντίστοιχο του Κριού, άρα καί η μετάβαση από τη θρησκεία του Πλούτωνα στη θρησκεία του Δία (σας έχω εξηγήσει τα σχετικά, πώς αλλάζουν οι θρησκείες «ζωδιακώς»), ο Πελίας έκλεισε τα ιερά του Πλούτωνα, καί κατεδίωξε τις ιέρειές τους. Αυτές, βέβαια, ως γυναίκες λούφαξαν (δικαίως φοβούμενες γιά τη ζωή τους), αλλά έτσι καί πιανόταν καμμία να έχει κρυμμένα στο σπίτι της τα διακριτικά του αξιώματός της, αλοίμονό της!

Τί νομίζετε; ότι τα δικτατορικά καθεστώτα επιζούν χωρίς χαφιέδες, αστυνομοκρατία (με απροειδοποίητες έρευνες κατ’ οίκον), καί χωρίς επιβολή φόβου στον υπ’ αυτά πληθυσμό; ]

. . . . . . . . . . .

Τί να κάνουμε; Άλλο η γνώση, κι άλλο η συνειδητοποίηση αυτής. Δύσκολο επίτευγμα η δεύτερη! Όπως ακριβώς η συνειδητοποίηση ότι δεν πρέπει να οδηγούμε απρόσεκτα, διότι: «- Έλα, μωρέ! Σ’ εμάς θα συμβεί το τροχαίο;»

Φοβάμαι, λοιπόν, πως κανείς δεν συνειδητοποιεί ότι καί η επερχόμενη «πανθρησκεία» θα μας επιβληθεί με αιματηρό τρόπο. (Αν καταφέρουν τελικώς καί μας τη φορέσουν καπέλλο.)

[Τί, δηλαδή; Νομίζεις πως θα σου αφήσουν το δικαίωμα επιλογής; ότι θα μπορείς να τους πείς: «- Δεν γουστάρω την πανθρησκεία σας!», καί θα σου απαντήσουν με χαμόγελο: «- ‘Ντάξ’, μωρέ, αφού δέ θες! Πάλι φίλοι είμαστε! Όποτε θελήσεις, εδώ είμαστε!»

Όποιος νομίζει τέτοια πράγματα, ώ, της βλακείας του!… Εδώ, το λένε στα ίσα πως θέλουν να μειωθεί κατά 95% ο πληθυσμός της Γής! (Μόνο που δεν έχουν πεί ακόμη ποιούς θα κρατήσουν ζωντανούς: τους φανατικούς οπαδούς της «πανθρησκείας», προφανώς. Οι υπόλοιποι, ξού.) Κι αντί να τους πάρουν με τις πέτρες, ο κάθε παπάρας νομίζει πως δεν εννοούν ότι θα «μειώσουν» κι αυτόν. Τί να πείς;!…]

. . . . . . . . . . .

Παράλληλα, τώρα, με την (υπενθυμίζω: αιματηρή) επιβολή κάθε νέας θρησκείας, συμβαίνει καί το εξής φαινόμενο (παρατηρημένο) : ότι οι ναοί της καινούργιας συνήθως χτίζονται στις θέσεις των ναών της παλιάς… καί, πολλές φορές, ακόμη καί με τα ίδια τα υλικά των ναών της παλιάς! Μάλιστα, σε ελάχιστες περιπτώσεις, με απλή μετατροπή παλαιού ναού. (Βλέπε πχ μετατροπή Παρθενώνα σε ναό Παναγίας Αθηνιώτισσας.)

Ψιλο-εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα αποτελούν τα τζαμιά, τα οποία κατά προτίμηση στεγάζονται σε έτοιμους βεβηλωμένους ναούς άλλων θρησκειών. Γιατί; Διότι, αν περιμέναμε από καμηλιέρηδες της ερήμου να είναι ικανοί χτιστάδες, θα ήμασταν ανόητοι! Συνεπώς, είναι απόλυτα εξηγήσιμο το ότι αυτοί οι λεβέντες φέρονται σε ναούς άλλων θρησκειών όπως ο νεοσσός του κούκου. (Μην απορείτε, που οι -καί μούσλιμζ- λάθρο έρχονται εδώ γιά επιδόματα καί τεμπελιά, κι όχι γιά να δουλέψουν στα χωράφια, καταπώς ισχυρίζονται κάποιες πωλητικές μοσχαροκεφαλές.)

Λοιπόν, όσον αφορά τους ναούς των αρχαίων ημών, γνωρίζουμε άριστα πως αυτοί χτίστηκαν επάνω σε πλέγμα πανελλήνιας γεωγραφικής εμβέλειας. Το ίδιο έγινε καί με χριστιανικούς ναούς (παράβαλε τους ναούς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ επάνω σε γεωδαιτική ευθεία διαστάσεων Ευρωπαϊκής ηπείρου), το ίδιο έγινε καί με τους καθεδρικούς. Το θέμα, βέβαια, είναι ότι αυτά τα πλέγματα:

  • θέλουν ψάξιμο (δεν έχουμε, δά, διαθέσιμους τους πρωτότυπους χάρτες των αντιστοίχων ιερατείων!),
  • είναι μεταβλητά (τα «ιερά σημεία» μετατοπίζονται κατά εποχές, ανάλογα καί με το πώς αλλάζει το γεωμαγνητικό πεδίο -ή καί η ίδια η τοπολογία- της Γής),
  • είναι πολλά καί αλλήλοις επικαλυπτόμενα.

Έτσι, το να κατανοήσουμε:

  • το σκεπτικό της αιτίας, γιά την οποία δημιουργήθηκαν,
  • το γιατί ορίζουν συγκεκριμένα σημεία / αποστάσεις μεταξύ σημείων / κατεθύνσεις, κι όχι άλλα / άλλες,

απαιτεί, ίσως, αποκλειστική ενασχόληση εφ’ όρου ζωής μ’ αυτό το θέμα. Εναλλακτικώς, απαιτεί ένα επιτελείο ικανών κομπιουτεράδων (καί του αναλόγου εξοπλισμού), υπό την επίβλεψη καλού γνώστη του θέματος.

Επειδή, όμως, ο γράφων ούτε πολύ διαθέσιμο χρόνο έχει, ούτε επιτελείο υπό τις εντολές του, ούτε κάν εξοπλισμό, θα αρκεστεί να σας πεί τα μόνα σίγουρα επί του θέματος: ότι οι ναοί της νέας θρησκείας, οι επικαθήμενοι επί των θέσεων των ναών της παλαιάς, εκμεταλλεύονται τόσο την (αιθερική) ενέργεια των σημείων του πλέγματος, όσο καί την έτοιμη αντίστοιχη «ψυχική» ενέργεια της προσευχής των πιστών της παλαιάς θρησκείας.

[Τώρα, βέβαια, αν αυτή η «ψυχική» ενέργεια ουσιαστικά θρέφει αόρατες κακοποιές οντότητες, είναι κάτι που ούτε το γνωρίζω, ούτε το θεωρώ σίγουρο. Αν καί έχει υιοθετηθεί από αρκετούς ερευνητές του Παράξενου.]

. . . . . . . . . . .

Τέλος, υπάρχει ακόμη ένας παράγων της ναοδομίας επί πλεγμάτων: η ενεργοποίηση των σημείων του πλέγματος / των ναών με μιά πανάρχαιη (καί ξεχασμένη σήμερα) τέχνη, τα ξόρκια. Δυστυχώς, σήμερα δεν έχει διασωθεί τίποτε σχετικό – κι ένας σοβαρός λόγος είναι ότι οι περίεργες ηχητικές επικλήσεις δεν μπορούν επακριβώς να καταγραφούν σε χαρτί με χρήση αλφαβήτου. (Εδώ, οι γραπτές γλώσσες έχουν μιά σχετική ανακρίβεια στην απόδοση της προφορικής -παράβαλε καί «ιστορική ορθογραφία»- τα ξόρκια δεν θα έχουν; καί δή, πολύ μεγαλύτερη.) Συνεπώς, μόνο προφορική «κληρονομιά» νοείται ως προς τα ξόρκια· θα έλεγα, καί μονάχα σε μέλη του ίδιου ιερατείου. Οπότε, αν τα αρχαία ιερατεία χάθηκαν χωρίς ν’ αποκαλύψουν τα μυστικά τους, χάθηκαν καί τα ξόρκια τους.

Ή, μήπως, όχι;

. . . . . . . . . . .

β4. Πλέγμα αρχαίου τρόμου

Ωραία!… Το κατανοήσαμε πως οι ναοί των νέων θρησκειών κάθονται επάνω στις θέσεις των ναών των παλαιοτέρων· κατανοήσαμε, επίσης, καί τους λόγους, που γίνεται αυτό. Καί λοιπόν;

Εντάξει, όσον αφορά την Ελλάδα, οι χριστιανικοί ορθόδοξοι ναοί κάθησαν επάνω στις θέσεις των ναών του «δωδεκαθέου». Εκείνοι, όμως, πού κάθησαν;

Λίγο παραπάνω σας μίλησα γιά τη λατρεία του Πλούτωνα, μόνο που αυτή ως τόπους λατρείας της είχε φυσικά σπήλαια με ροή νερού, με υπόγεια ποτάμια καί λιμνούλες. (Δεν θα βρήτε ιστορική τεκμηρίωση, αλλά εκλάβετέ το ως αληθές.) Απομεινάρι «ναού» αυτής της θρησκείας φαίνεται πως υπήρξε το νεκρομαντείο του Αχέροντα, γιά να καταλάβετε. (Ευτυχώς, δεν βρισκόταν στην Ιωλκό. Φαίνεται πως άλλοι ηγεμόνες της εποχής εκείνης ήσαν περισσότερο ανεκτικοί.) Επομένως, δεν ήταν δυνατόν να χτιστεί νέος ναός (του «δωδεκαθέου») «επάνω» σε σπήλαιο. Άλλως τε, ο Όμηρος αναφέρει ναούς όσον αφορά το Ίλιον· αντιθέτως, δεν θυμάμαι ν’ αναφέρει ναό στην Ελλάδα. (Αναφέρει βωμούς γιά θυσίες.)

Χρονικώς πιό πίσω, όμως;

Χρονικώς πιό πίσω, τα «ιερά» σημεία καθοριζόντουσαν με μενίρ καί πυραμίδες.

Κι ακόμη παραπίσω, χιλιετίες ολόκληρες, όντως υπήρχαν πάλι ναοί – επί γεωδαιτικών πλεγμάτων. Καί στην Ατλαντίδα, καί στον Ελλαδικό χώρο. Καί προ Κατακλυσμού, καί πρό του προ-προηγούμενου Κατακλυσμού.

Λοιπόν, οι παλαιότεροι ναοί φημολογείται πως ήσαν αφιερωμένοι στον Τυφώνα. (Πιθανόν καί στη σαβούρα του, την Έχιδνα, αλλά αναφέρονται ως «Τυφώνεια» σκέτο.) Καί, απολύτως λογικό: εφ’ όσον η Μυθολογία μας μας παραδίδει πως η Γαία ήταν πανάρχαια θεότητα, καί ταυτοχρόνως μαμά του Τυφώνα, πιθανώτατα κάποια εποχή τα ιερά της Γαίας έγιναν ιερά του γυιού της.

«- Καί λοιπόν, ρέ Εργοδότη;»

. . . . . . . . . . .

Δεν θέλω να σας πάρω στον λαιμό μου (γιά κάτι, που δεν γνωρίζω στα σίγουρα), ούτε επιθυμώ να ξεκινήσω κόντρες με διαφόρους, αλλά φημολογείται πως Τυφώνεια υπήρξαν το πάλαι ποτέ ένα πολύ-πολύ-πολύ κεντρικό κτίριο / ορόσημο της Αθήνας, κι ένα αντίστοιχο της Κωνσταντινουπόλεως. Με τη διαφορά πως το πρώτο μάλλον συνεχίζει το ίδιο βιολί, ενώι στο δεύτερο ο χριστιανικός ναός από πάνω μπήκε ως «καπάκι», γιά να κλειστεί η Τυφωνική κακή ενέργεια από κάτω.

Τώρα, βέβαια, γιατί κι εκεί διάφοροι «επιστήμονες» σκαλίζουν τα υπόγεια… τί να σας πω;! Σάμπως τους ξέρω, γιά να τους ρωτήσω τί έχουν στη γκλάβα τους; Επίσης, το συγκεκριμένο κτίσμα εγκαινιάστηκε με σφαγή (ομαδική ανθρωποθυσία, δηλαδή) καμιάς τριανταριάς χιλιάδων νοματαίων· αλλά, ‘ντάξ’, δεν είμαστε ακαδημαϊκοί ιστορικοί, γιά να υποχρεώσουμε τον καθένα να δεχθεί εμάς ως αυθεντίες καί τις αποψάρες μας ως ακλόνητες.

. . . . . . . . . . .

Ερχόμαστε, όμως, στο ψητό· στα δικά μας, στη Θεσσαλία.

Είχε -πολύυυυυ παλιά- κι η Θεσσαλία Τυφώνεια;

Αν ήμουν ιδιοκτήτης στοιχηματικής εταιρείας, δεν θα το παρείχα αυτό το ερώτημα στους πελάτες μου, ώστε να στοιχηματίσουν. 🙂 Κατά 99.999999% είχε.

Που βρισκόντουσαν;

Με πάσα ειλικρίνεια: ούτε γνωρίζω, ούτε κάν υποψιάζομαι.

Κι αν γνωρίζουν κάποιοι -ή, έστω, έχουν ισχυρές ενδείξεις (ξέρω ‘γώ, αρχαίους χάρτες με «περίεργες» σημειώσεις στα περιθώρια) να υποψιαστούν- τις θέσεις των Τυφωνείων της Θεσσαλίας;

Έ, τότε θα μας τις έλεγαν κι εμάς· αν αυτοί οι κάποιοι είναι ακαδημαϊκοί ιστορικοί. Αλλά, …πάτε στοίχημα πως αυτά τα άτομα –αν υπάρχουν- δεν είναι ακαδημαϊκοί ιστορικοί; Καί πως πρόκειται γιά νεο-οπαδούς του Τυφώνα καί λάτρεις της δύναμης; Καί πώς πήγαν να επανενεργοποιήσουν τα Τυφώνεια, γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε με τις καταστροφικές νεροποντές;

«- Ναί, ρέ σύ Εργοδότη, αλλά μας μίλησες καί γιά απαραίτητα ξόρκια! Ποιός τα ξέρει αυτά σήμερα; Καί, τί θες να πείς; πως γι’ αυτά είχαν βιβλιογραφία, τα ήξεραν, καί τα πρόφεραν οι ‘αμαρτωλοί’ δεσποτάδες; Έτσι, μ’ αυτόν τον ανόητο τρόπο θα μας λύσεις την τρίτη απορία της αρχής του παρόντος άρθρου;»

Ειελικρινά, δεν ξέρω· κι ούτε γίνομαι θύμα τυφλής βεβαιότητας, ότι φταίνε αυτοί, ή οι άλλοι, ή οι παράλλοι – καί δή, με τον συγκεκριμένο τρόπο (ξόρκια). Μόνο σκέψεις κάνω (ακόμη καί παρατραβηγμένες), μήπως καί βρω την άκρη του νήματος κάθε φορά.

Στα σίγουρα γνωρίζω το εξής: ότι το ράσο είναι απομίμηση του κατ’ εξοχήν γυναικείου ενδύματος, του φορέματος· καί με 50% βεβαιότητα γνωρίζω ότι οι σημερινοί δικοί μας ιερείς το έχουν, γιά να δείξουν ότι αποτελούν διαχρονική συνέχεια των Ελληνικών θρησκειών, από την εποχή της λατρείας της Γαίας. (Της μαμάς του Τυφώνα…) Εδώ, μέχρι κι ο Απόλλων κράτησε τις ιέρεις της Γαίας (τις Πυθίες), πιθανώτατα γιά τον ίδιο λόγο: την ιστορική συνέχεια, άρα καί τη «δικαιωματική» διαδοχή στην προαιώνια θρησκευτική ηγεσία.

Τώρα, βέβαια, μπορεί απλά οι σημερινοί ιερείς να κρατάνε τους χιτώνες των αρχαίων ημών. Αλλά, προσωπικά δίνω βάρος στον πιθανό συμβολισμό των αμφίων, κι όχι στη διατήρηση της αρχαίας Ελληνικής μόδας.

Επίσης, κρατήστε το εξής – απόλυτα σίγουρο αυτό: τα ξόρκια μπορεί να είναι καί πασίγνωστες λέξεις / φράσεις, μόνο που να μην τα εκλαμβάνει κανείς σήμερα ως τέτοια. Καί να «παίρνουν μπρός» μονάχα προφερόμενα με συγκεκριμένο τρόπο. Συνεπώς, κάποιος (δεσπότης, ή μή – ο οποιοσδήποτε) μπορεί να τα «πυροδοτήσει» εντελώς τυχαία, τελείως άθελά του καί εν αγνοίαι του.

«- Κι εντάξει, ρέ Εργοδότη! Πώς κολλάνε τα ξόρκια με το Χάαρπ, που μας έλεγες – καί που είναι πιό λογικό αίτιο της τροποποίησης καιρού από ήχους, που με πιθανότητα ελάχιστη είναι γνωστοί σήμερα;»

Σωστά!… καί δεν είναι μόνον αυτά. Είναι καί η επιδιωκόμενη γεωπολιτική / γεωστρατηγική των καθαρμάτων, που έπνιξαν τη Θεσσαλία (καί τη Λιβύη) με τα μηχανήματά τους.

Όμως…

. . . . . . . . . . .

γ. Ο συνδυασμός

Όπως επάνω, έτσι καί κάτω.

Γιά να γίνει κάτι πράξη, πρέπει πρώτα να υπάρξει ως ιδέα. (Κυρίως υπό τη μορφή της εικόνας.) Καί πιό πρίν, πρέπει να υπάρξει ως αναγκαιότητα· ως αιτία. Δηλαδή, από τα ψηλά επίπεδα θα κατέβει στα χαμηλά.

Μ’ άλλα λόγια – καί πώς βλέπω ότι έγινε: αν «κάποιοι» (νεο-Άτλαντες, ή μή) έχουν διαρκώς στο κεφάλι τους την καταστροφή της Ελλάδας, τότε ζήτησαν από το αιτιατό επίπεδο να δημιουργήσει τις αιτίες γιά μιά τρομερή καταστροφή, που θα ξεσπούσε επάνω στη χώρα μας. Το αιτιατό πεδίο, με τη σειρά του, προκάλεσε ανθελληνικές σκέψεις καί συζητήσεις στους υπευθύνους του Χάαρπ (καί τ’ αφεντικά τους), κι αυτοί μετά έκαναν όσα έκαναν. Παράλληλα, λίγο πιό πρίν (αιτία-αποτέλεσμα) ζήτησαν να δημιουργηθούν οι αιτίες, ώστε κάποιοι άλλοι να προφέρουν τα ξόρκια επανενεργοποιήσεως των Θεσσαλικών Τυφωνείων.

Θα με ρωτήσετε, γιατί δεν ζήτησαν κατ’ ευθείαν από τους χειριστές του Χάαρπ να μας ρίξουν τα καντάρια νερό, που μας έριξαν, αφού «δικοί τους» είναι – καί κατέφυγαν σ’ όλη αυτή την καραμπόλα. Υποθέτω ότι ο λόγος ήταν η μυστικότητα: δεν ήθελαν να φανούν. Ήθελαν απλά οι στρατοί καί οι «υπερεσίες», που χειρίζονται το Χάαρπ, να συλλάβουν (ως δήθεν δική τους) την ιδέα να καταστρέψουν την Ελλάδα, χτυπώντας την στον διατροφικό τομέα. (Αργούν να μας εξοντώσουν τα νεκρόζουμα του κτηνιάτρου…)

Καί υποθέτω πως ο λόγος της συγκεκριμένης μυστικότητας ήταν αυτοί οι «κάποιοι» να κρυφτούν από το Σύμπαν, γιά να μην τραβήξουν απάνω τους τιμωρία. (Νά, λοιπόν, γιατί δεν παθαίνουν τίποτε μέχρι σήμερα, παρά τα όσα απαίσια κάνουν!… Κι όλο το Συμπαντικό κλύσμα θα το φάνε στο τέλος οι ηπαπάρα.)

Έτσι ακριβώς συνδέονται όλα.

Τωρα, αν κάποιος έχει διαφορετική γνώμη, τα ιστολόγια εξακολουθούν να προσφέρονται δωρεάν, γιά να τα γεμίσει με τις σοφίες του.

. . . . . . . . . . .

Επίλογος

Μ’ εκνευρίζει σε απίστευτο βαθμό το ότι στη διερεύνηση (άρα, καί στην τελική γνώση) των θεμάτων του ιστολογίου έρχομαι δεύτερος (καί με αρκετή καθυστέρηση), απέναντι σ’ «αυτούς». Αλλά καί τί μπορώ να κάνω, όντας ένα άτομο μόνο του, χωρίς συνεργάτες διαφόρων απαραιτήτων ειδικοτήτων, χωρίς «απόκρυφη» βιβλιογραφία, καί χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό – αλλά, κυρίως, χωρίς τον απαραίτητο χρόνο;

Μόνο να δουλεύω με τον δικό μου ρυθμό – καί να ελπίζω γιά το καλύτερο της χώρας μας.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Όμως, παρ’ όλ’ αυτά, έχω καί κάποιες επιτυχιούλες.

Κρυπτο-Ατλάντειες κουφάλες!… ναί, εσείς, οι της «ομάδας» Τάδε… με τα «αφ’ υψηλού» (νομίζετε!) ειρωνικά (παρομοίως!) χαμόγελα… μήν κάνετε το κορόϊδο, ξέρετε πολύ καλά σε ποιούς απευθύνομαι… σ’ εσάς!… γνωρίζω πλέον άριστα το γιατί (σχεδόν) κάθε καλοκαίρι μαζεύεστε σε συγκεκριμένο μέρος… με τον περίεργο «χάρτη», που δεν είναι χάρτης!…

  • Ώστε τα Τυφώνεια στη Θεσσαλία είναι πέντε, έ;
  • Καί το ένα από δαύτα είναι το σημείο που μαζεύεστε, έ;
  • Όπως πέντε είναι οι «μεγάλοι προφήτες» της «ΠΔ» (καί «νονοί» των προσφάτων θυελλών), έ;
  • Καί κάθε καταστροφή, σαν αυτές που μας βρήκαν, έπεται της «επαν-ενεργοποιήσεως» ενός Τυφωνείου, έ;
  • Καί μας περιμένουν άλλες τρείς τέτοιες νεροποντές, επειδή διανύουμε την εποχή των Ιχθύων, αλλοιώς θα μας πηγαίνατε νερό / γή (σεισμός) / αέρας / φωτιά / «πνεύμα» («Μπλού Μπήμ»), έ;

[‘Ντάξ’, καί με φωτιά μας πήγατε φέτος το καλοκαίρι. Δεν πολυβγαίνει μέν το σχήμα, αλλά οι πέντε καταστροφές είναι απόλυτα σίγουρες. Καί μέχρι στιγμής κονομήσαμε αν όχι τις τρείς, σίγουρα τις δύο. Όπως το πεντάγωνο αστεράκι στη σημαία της τουρκίτσας, έ; ]

Καλά…. Εξ ονόματος της Ελλάδος, θα τα πούμε εν καιρώι τώι δέοντι.

Υγ 2: Έχω κι άλλα ράμματα γιά τη γούνα των συγκεκριμένων καθαρμάτων, αλλά δεν θ’ ανοίξω όλα τα χαρτιά μου δημοσίως. Σάμπως αυτοί τ’ ανοίγουν;

Υγ 3: Θερμότατες ευχαριστίες από καρδιάς στο άτομο, που μου εφιστά την προσοχή σε διάφορα τέτοια, καί τόσο ενδιαφέροντα θέματα.