από: Gianfranco Peroncin
Το γεγονός, πιο πεζό, είναι ότι για το Ισραήλ, το Αζερμπαϊτζάν είναι ένα μεγάλο στρατηγικό και οικονομικό πλεονέκτημα ως προνομιακός προμηθευτής πετρελαίου καθώς και ένας σταθερός σύμμαχος ενάντια στο Ιράν, τον απόλυτο εχθρό του Ισραήλ. Για να μην αναφέρουμε τον κερδοφόρο ρόλο ως πελάτη των εξελιγμένων και φονικών όπλων που παράγει το Ισραήλ. «Δεν υπάρχει καμία ασάφεια σχετικά με τη θέση μας υπέρ της άμυνας του Αζερμπαϊτζάν», δήλωσε ο πρώην πρεσβευτής του Ισραήλ στο Αζερμπαϊτζάν, Arkady Milman. «Συνεργασία για τη στρατηγική συνεργασία του Ιράν».
Το παράξενο ζευγάρι
Αν και το Ισραήλ, κάποτε καταστροφικά φτωχό σε ενεργειακούς πόρους, έχει τώρα αφθονία φυσικού αερίου χάρη στα κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν στα ανοικτά των ακτών της Μεσογείου, το Αζερμπαϊτζάν εξακολουθεί να παρέχει το 40% των αναγκών του σε πετρέλαιο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το Ιράν βασιζόταν στα υπεράκτια κοιτάσματα του Μπακού για τον ενεργειακό του εφοδιασμό, κατασκευάζοντας έναν αγωγό πετρελαίου μέσω του τουρκικούκόμβου
Επίσης για αυτό το λόγο ο Αζερμπαϊτζάν και ο Ιράν έχουν τσακωθεί εδώ και καιρό, ανταλλάσσοντας αμοιβαία κατηγορούν. Το Μπακού δεν ανέχεται την ιρανική υποστήριξη προς την Αρμενία, μια ορθόδοξη χριστιανική χώρα, ενώ η Τεχάρα κατηγορεί το μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν ότι φιλοξενεί μυστική βάση για ισραηλινές κατασκοπευτικές επιχειρήσεις που στρέφονται κατά του ιρανικού εδάφους. Ισχυρισμούς που το Αζερμπαϊτζάν και το Ισραήλ έχουν φυσικά αρνηθεί. Αφήνουν όμως ό,τι χρόνο βρουν στην κατάσταση των κοινών γεωπολιτικών συμφερόντων. «Για εμάς είναι σαφές ότι το Ισραήλ έχει συμφέρον να διατηρήσει μια στρατιωτική παρουσία στα Αζερμπαϊτζανικά, χρησιμοποιώντας το έδαφός του για να παρακολουθεί το Ιράν», δήλωσε ο Αρμένιος διπλωμάτης Tigran Balayan.
Οικονομία και γεωπολιτική στον άξονα Μπακού-Τελ Αβίβ
Το ισραηλινό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα ήταν αυτό που ωφελήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο από τις σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν στο οποίο παρείχε σχεδόν το 70% του οπλοστασίου του μεταξύ 2016 και 2020, 2020, 2020, 2020. Αρμενία και τόνωση της ζωτικότητας της υψηλής τεχνολογίας sektor of the Israeli Defense ( τασίου του μεταξύ 2016 και 2020 — δίνοντας πλεονέκτημα στο Αζερμπαϊτζάν έναντι της Αρμενίας και ενισχύοντας τη μεγάλη αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ ), as ascertained by Pieter We zeman , a highly experience researcher at the Stockholm International Peace Research Institute , which παρακολουθεί, μεταξύ άλλων, τις πωλήσεις όπλων.
Σύμφωνα με τον Wezeman, οι ισραηλινοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς και τα εκρηκτικά drones, γνωστά ως « loiteing mutions » ή drones αυτοκτονίας, αντιστάθμισαν το μικρό μέγεθος και τις δυνατότητες της αεροπορίας του Αζερμπαϊτζάν, χτυπώντας βαθιά στο έδαφος του Aili IS Armenia Barak-8 . που παρήχθη από την Israel Aerospace Industries και δοκιμάστηκε λίγο πριν την επίθεση, προστάτευσαν συνεργικά τον εναέριο χώρο του Αζερμπαϊτζάν καταρρίπτοντας τους πυραύλους και τα drones των αρμενικών αντιποίνων. Το ισραηλινό τηλεκατευθυνόμενο αεροσκάφος, που ορίστηκε από τον Υπουργό Άμυνας του Αζερμπαϊτζάν ως «εφιάλτης για τον αρμενικό στρατό», είχε ήδη δώσει εξαιρετική απόδοση στον προηγούμενο και αιματηρό πόλεμο των έξι εβδομάδων το 2020, εξουδετερώνοντας την ισορροπία της σύγκρουσης με θανατηφόρα δύναμη.
Δεν είναι τυχαίο ότι το 2021, μια χρονιά που σημαδεύτηκε από βίαιες συγκρούσεις στα σύνορα μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ απαθανατίστηκε ενώ χαϊδεύει με ευγνωμοσύνη το μικρό drone, τον Ισραηλινό Δρ.,κατά τη διάρκεια μιας έκθεσης όπλων. κατά τη διάρκεια επιδρομών του στρατού εναντίον Παλαιστινίων μαχητών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Επιβεβαιώνοντας τη στενή στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Ισραήλ και Αζερμπαϊτζάν, το Associated Press επαλήθευσε τουλάχιστον έξι πτήσεις της Silk Way Airlines του Αζερμπαϊτζάν που προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο Ovda μεταξύ 1 και 17 Σεπτεμβρίου από το Μπακού, σύμφωνα με τον ιστότοπο παρακολούθησης αεροπορίας FlightRadar24 .com . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των έξι ημερών, ένα ρωσικής κατασκευής στρατιωτικό μεταφορικό αεροσκάφος Ilyushin Il-76 καθόταν στον διάδρομο του Ovda για αρκετές ώρες πριν αναχωρήσει για το Μπακού ή τη Γκάντζα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, ακριβώς βόρεια του Ναγκόρνο-Καράμπα. Το Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησε την επίθεση του δύο μέρες αργότερα ( Το Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησε την επίθεσή του δύο ημέρες αργότε ρα ).
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τον Μάρτιο, έρευνα της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz αποκάλυψε ότι είχε καταμετρήσει έως και 92 στρατιωτικές πτήσεις φορτίου του Αζερμπαϊτζάν στο αεροδρόμιο Ovda την περίοδο 2016-2020. Αύξηση πτήσεων που συνέπεσε με την όξυνση των εθνοτικών συγκρούσεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. «Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2020, καταγράφαμε πτήσεις κάθε δύο ημέρες και τώρα, πάλι, παρατηρούμε την ίδια ένταση πτήσεων που οδήγησε στην τρέχουσα σύγκρουση», είπε στο Associated Press ο Αρμάνος πρεσβευτής Αρμάν Ακοπιάν . «Είναι πολύ ξεκάθαρο για εμάς τι συμβαίνει».
Ο Τελ Αβίβ και ο Μπακού αρνήθηκαν οποιοδήποτε σχόλιο. Ο Debre γράφει: «Η ιδέα της υποστήριξης μιας αυταρχικής κυβέρνησης ενάντια σε μια εθνική και θρησκευτική μειονότητα έχει πυροδοτήσει μια έξαλλη συζήτηση σχετικά με τις ανεκτικές πολιτικές εξαγωγών όπλων της χώρας. Μεταξύ των δέκα κορυφαίων παγκόσμιων παραγωγών όπλων, μόνο το Ισραήλ και η Ρωσία δεν έχουν νομικούς περιορισμούς στις εξαγωγές όπλων βάσει ανησυχιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Οι άλλοι οκτώ απλώς εξήγαγαν ούτως ή άλλως, χωρίς να προκαλέσουν υπερβολικά διαδικαστικά προβλήματα.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία
Μέχρι στιγμής οι σύνδεσμοι και οι συνδέσεις που στην αυγή της έκρηξης της σύγκρουσης στη Γάζα συγκέντρωσαν, σύμφωνα με αντίθετες στρατηγικές και επιθυμίες , παίκτης γεωπολιτικής διαφορετικού διεθνούς διαμετρήματος: Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Ναγκ όρνο-Καραμπάχ, Ρωσία, Ιράν, Τουρκία , Ρωσία, . Διαπλοκές που επανασυνδέονται και επαναλαμβάνονται λίγο πολύ χαοτικά μαζί με την είσοδο στη σκηνή του πλανητικού άσου των κλαμπ, των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε Ρωσία και Ιράν, ανά διαφοροποιημένο ο συγκλίνοντας κίνητρο, μη χάννο Η παρέμβαση του Ισραήλ ως πρωταγωνιστή δεν έχει ποτέ αποδοκιμαστεί στην δυνητικά εκρηκτική κατάσταση του Καυκάσου, πόσο μάλλον οι τακτικοί και επίσης πρόσφατοι βομβαρδισμοί της aviraazioneit του πιστού του συμμάχου Άσαντ, εγγυητής. μιας λεπτής και θεμελιώδους ισορροπίας μεταξύ της περιοχής του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής, για να αποφευχθεί η τρέχουσα σύγκρουση υκρανία.
Και εδώ, για να καταλάβουμε, πριν κρίνουμε λίγο-πολύ λογικά, το καλύτερο είναι να βάλουμε τους φακούς της γεωπολιτικής για να ξεφύγουμε από τα επιχειρήματα και τους καυγάδες των γηπεδικών καυγάδων.
Όπως οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί της Συρίας δεν είναι το αποτέλεσμα μιας ακατάσχετης μιλιταριστικής παρόρμησης στο Τελ Αβίβ, αλλά είναι το όργανο για τη διακοπή του αγωγού αναφοράς όπλων που φτάνει στη Συρία από το Ιράν και στη συνέχεια διακλαδίζεται στον Λίβανο της ομάδας ελέγχου της Χαμάς , έτσι και οι πόλεμοι Και οι εντάσεις που αναστατώνουν και αναστατώνουν την περιφέρεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι αποτέλεσμα καλά υπολογισμένων αμερικανικών προσπαθειών.
Το δόγμα Brzezinski
Για άλλη μια φορά πρέπει να αναφερθούμε στον Zbigniew Brzezinski (1928-2017), Αμερικανό Δημοκρατικό Πολιτικό Πολωνικής Προέλευσης, Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας κατά την Προεδρία του Jimmy Carter, Από το 1981, ο διάσημος Percock Namesake of soft and hard power είχε αρχικά σκοπό να υπονομεύσει τον οριστικό κατακερματισμό της σοβιετικής γεωπολιτικής τάξης για να επιδιώξει στη συνέχεια να κατακερματίσει τη μετασοβιετική Ρωσία σε τρία αναίμακτα κολοβώματα, ένα ευρωπαϊκό, ένα σιβηρικό και ένα ασιατικό. Το απομονωμένο ρωσικό τμήμα θα είχε έτσι ελαχιστοποιηθεί στην τάξη της τοπικής και δευτερεύουσας εξουσίας.
Στο κείμενο που αναφέρθηκε παραπάνω, αντιμετωπίσαμε το πρόβλημα της παρακμής του «δόγματος Μπρεζίνσκι» στο πλαίσιο της σύγκρουσης που σήμερα σκίζει την καρδιά της Ευρώπης. Η αλληλογραφία του οποίου γράφεται Ουκρανία, αλλά θα πρέπει να γράφει «Ευρασία». Αυτός είναι στην πραγματικότητα ο πραγματικός στόχος της σύγκρουσης που διεξάγεται στις όχθες του Δνείπερου, στην καρδιά της Κεντρικής Ευρώπης. Ο κύριος στόχος της οποίας είναι ο έλεγχος της Ευρασίας, της Χάρτλαντ που περιγράφει ο πολιτικός γεωγράφος Χάλφορντ Μάκιντερ.
Στη σχέση με την Ευρασία έρχονται το κέντρο βάρους της παγκόσμιας δύναμης, το 1997 στο δοκίμιό του The Grand Chessboard. Το American Primacy and Its Geostrategic Imperatives ( The great chesssboard: American primacy and its geostrategic Imperatives ), ο Brzezinski περιγράφει τη διατύπωση μιας γεωστρατηγικής των ΗΠΑ βάσει της οποίας δεν πρέπει και δεν μπορεί να αμφισβητήσει την υπεροχή των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο με gracedollae. Περίπου το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού (έγραψε ο Brzezinski το 1997) ζει στην Ευρασία όπου συγκεντρώνονται επίσης τα περισσότερα υλικά αγαθά του πλανήτη, τόσο με τη μορφή παραγωγής όσο και με ορυκτές πηγές. Το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ συγκεντρώνεται εδώ, περίπου τα τρία τέταρτα των γνωστών ενεργειακών πόρων και τα κράτη με την πιο πολιτική επιρροή και δυναμική.
Μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι έξι μεγαλύτερες οικονομίες και οι έξι μεγαλύτεροι επενδυτές σε εξοπλιστικά βρίσκονται στην Ευρασία. Όλες εκτός από μία από τις επίσημα δυνάμεις πυρηνικών κεφαλών βρίσκονται σε αυτήν την υπερήπειρο. Για να περιπλέκουμε τα πράγματα, οι δύο πιο δημογραφικά σημαντικοί υποψήφιοι για την περιφερειακή ηγεμονία, που και οι δύο σκοπεύουν να ασκήσουν παγκόσμια επιρροή, είναι Ευρασιάτες όπως και οι πιθανοί πολιτικοί ή/και οικονομικοί αμφισβητίες της αμερικανικής υπεροχής. Συνολικά, η ευρασιατική δύναμη ξεπερνά κατά πολύ αυτή της Αμερικής. Ευτυχώς για αυτήν, η Αμερική, η Ευρασία είναι πολύ μεγάλη για να είναι πολιτικά ενωμένη.
Λογικά ο Brzezinski, του οποίου τον ρόλο ως λεπτού και διορατικού στρατηγού κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει, γράφει ότι η Ευρασία, που είναι η μεγαλύτερη ήπειρος στον κόσμο, είναι κεντρική στις δικές της γεωπολιτικές ισορροπίες. Από αυτό προκύπτει ότι ο τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι σε θέση να διαχειριστούν αυτό το τεράστιο κομμάτι του κόσμου αποκτά χαρακτηριστικά κριτικής. «Μια δύναμη ικανή να κυριαρχήσει στην Ευρασία θα έλεγχε δύο από τις τρεις πιο προηγμένες και οικονομικά παραγωγικές περιοχές του κόσμου. Μια απλή ματιά σε έναν παγκόσμιο χάρτη υπογραμμίζει ότι ο έλεγχος της Ευρασίας θα καθόριζε σχεδόν αυτόματα την υποταγή της Αφρικής, κάνοντας το Δυτικό Ημισφαίριο και την Ωκεανία περιφερειακά στο ηπειρωτικό κέντρο της Αφρικής στον κόσμο της κεντρικής ηπείρου ) » . [Εγώ]
Αυτό είναι το Μεγάλο Παιχνίδι του 21ου αιώνα που βλέπει την Ευρώπη να παίζει το ρόλο του μύγα αμαξώματος των συμφερόντων του Ατλαντικού, δεδομένου του αθεράπευτου πολιτικού νανισμού της που την εμπόδισε να αξιολογήσει τα δικά της συμφέροντα και να εμπλακεί ενεργά με το ευρώ φτάνοντας στο ακραίο σημείο ρήξης του η σύγκρουση. Προς πλήρη όφελος των ευρασιατικών γεωστρατηγικών συμφερόντων της Αυτοκρατορίας του Ήλιου που δύει.
(συνέχεια…)
[1] Z. Brzezinski, ό.π. cit ., σελ. 31.
[1] Z. Brzezinski, Η μεγάλη σκακιέρα. American Primacy and Its Geostrategic Imperatives , Νέα Υόρκη, 1997, σελ.149.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου