Η ΤΣΙΓΓΙΝΗ ΚΟΥΡΤΙΝΑ (Τι κρύβεται πίσω πίσω από την αντιπαραθεση BRICS+/G8 εναντίον NATO/G7)

 

Post2Post

Η ΤΣΙΓΓΙΝΗ ΚΟΥΡΤΙΝΑ

(Τι κρύβεται πίσω πίσω από την αντιπαραθεση BRICS+/G8 εναντίον NATO/G7)

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, υπήρχε ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα που χώριζε την ήπειρο της Ευρώπης. Επινοήθηκε ως όρος από τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ και αναφερόταν στις προσπάθειες της τότε Σοβιετικής Ένωσης να δημιουργήσει ένα φυσικό και ιδεολογικό όριο με τη Δύση. Η τελευταία, από την πλευρά της, ακολούθησε μια πολιτική περιορισμού κατά της εξάπλωσης και της επιρροής του κομμουνισμού συντηρώντας και τον όρο και τους περιορισμούς.

Από τότε όμως μέχρι σήμερα έχουν ανατραπεί τα πάντα! Αντί για το Σιδηρούν παραπετασμα έχουμε μια τσίγκινη κουρτίνα.

Από την μία πλευρά της έχουμε την "Δύση", που στην δύση της καριέρας της παγιδεύεται νοσταλγικά με απαρχαιωμένες πολιτικές «περιορισμού» του παλαιού της εχθρού. Αυτόν που στον προηγούμενο Ψυχρό Πόλεμο τον ήθελε πίσω από ένα "σιδηρούν παραπέτασμα" μην και μολύνει τον υπόλοιπο κόσμο με την αμφισβήτηση της "αλήθειας" που πρέσβευε.

Μόνο που αυτή την, φορά όλα, σε πρώτη ανάλυση, δείχνουν ότι τα νέα τείχη που προσπαθεί να σηκώσει πάλι είναι τσίγκινα, κλειδώνοντας τον εαυτό της έξω από την ολοκλήρωση του Παγκόσμιου Νότου.

Στην σύγχρονη εποχή, που πολλοί θα την ήθελαν να οδεύει ακαθεκτη προς μια τεχνοφεουδαρχία, το "τσίγκινο παραπέτασμα" είναι αυτό που κατασκευάζει μεθοδικά η συλλογική Δύση, μέσω της G7 και του ΝΑΤΟ: αυτή τη φορά, δείχνει σαν μία απελπισμένη προσπάθεια για να περιορίσει ουσιαστικά την ενοποίηση και τεχνολογική/οικονομική ωρίμανση του Παγκόσμιου Οικονομικού Νότου. Ή αν δεν τα καταφέρει, αυτή η "κουρτίνα " να κρύψει (τουλάχιστον) από την θέα της Δύσης όλα όσα θα συμβαίνουν πίσω της.

Αυτό το μέγα στρατηγικό λάθος το αξιοποιεί ο Πούτιν, ο άτυπος επιταχυντής αυτής της διαμόρφωσης του πολυ-πολικού κόσμου, πίσω από την βολική, και για τον ίδιο και τις επιδιώξεις των εθνικών του ελίτ που τον στηρίζουν. Μια τσίγγινη κουρτίνα, το τσίγκινο νέο δήθεν σιδηρούν παραπέτασμα.

Το "αφήγημα" του Πούτιν, που στηρίζει την από εκεί πλευρά αυτής της κουρτίνας, στηρίζεται στους πιο κάτω άξονες:

Οι χωρες BRICS και το G8 διευθύντρια τους είναι εναντίον των G7.

Η Ρωσία δεν ευθύνεται για την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση πού εντάθηκε μετά την εισβολή της στην Ουκρανία. Και είναι έτοιμη να διαθέσει τους πολύτιμους ενεργειακούς πόρους, σιτηρά και μεταλλα στις χώρες του Νότου, και μάλιστα και με έκπτωση στα δάνεια που διαθέτει η Κίνα για να αγοραστούν.

Ένα νέο εναλλακτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα θα στηρίξει τα πιο πάνω με ένα νέο ψηφιακό παγκόσμιο αποθετικό νόμισμα, που θα διαμορφώνεται από ένα "καλάθι" εθνικών fiat νομισμάτων όσων συμμαχούν και εμπορευμάτων (που όλα όλως τυχαίως, είναι αυτά που την διατηρούν οικονομικά ως παγκόσμια δύναμη). Και από δίπλα του ένα νεο ΔΝΤ, υπό την Κίνα, που ελπίζει μέσω αυτού να πετύχει και τις δικές της στρατηγικές επιδιώξεις. Να συνεχίσει να επεκτείνει την εμπορική της διείσδυση, κυρίως προς τις χώρες του Νότου και την ΕΕ, χωρίς εμπόδια.

Επαναορισμός του όρου «διεθνή κοινότητα;»

Προβαλλεται οτι στην τρέχουσα φάση οι BRICS/G8 αντιπροσωπεύουν το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, το 25 τοις εκατό της παγκόσμιας οικονομίας, το 18 τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορίου και συμβάλλουν πάνω από το 50 τοις εκατό στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Όλοι οι δείκτες είναι σε ανοδική πορεία.

Oi επτά της G7 λειτουργούν εναντίον του κόσμου όταν κάνει σταυροφορία «ενάντια στον ιμπεριαλισμό του Πούτιν», με στόχο την διατήρηση της παντοκρατορίας του δολαρίου ως του αδιαμφισβήτητου παγκόσμιου αποθετικού νομίσματος.

Η ΕΕ είναι εκτός ελέγχου και ανίκανη να παίξει τον ρόλο της ως εναλλακτική δύναμη εξισορρόπησης ανάμεσα στις δύο πλευρές τις τσίγκινης κουρτίνας που υψώνεται. (Γι αυτήν την αδιαμφισβήτητη αλήθεια, το ρωσικό "αφήγημα" αποφεύγει να κατηγορήσει ως βασική αιτία του Ευρωπαϊκού γεωπολιτικού "νανισμού" την δομή και του σημερινού ευρώ ή τις προνομιακές σχέσεις που διατηρούσε με την γερμανική κυβέρνηση, ιδιαίτερα με τις αμοιβομενες θέσεις "παρκινγκ"/συνταξιοδότησης που πρόσφεραν οι ενεργειακοί της κολοσσοί στα ΔΣ τους σε γερμανούς πολιτικούς προς απόσυρση).

Η κατηγορία του Πούτιν εστιάζει μόνο στην συμμετοχή τριών μελών της ΕΕ ως μέλη και της G7. H ενεργειακή τους φτώχεια, τώρα και ανασφάλεια, τις καθιστά αυτόματα ως τούς "αδύναμους κρίκους της αλυσίδας" της G7.

Aλλα πλέον και της ΕΕ, αφού η ατολμία και εθνικές τους βιομηχανικές ή άλλες πολιτικές, ευθύνονται και για το πολυ πλαδαρό και άκρως γραφειοκρατικό και δυσκίνητο σύστημα διακυβέρνησης της Ένωσης, που κινείται ως έρμαιο εκτός τόπου και χρόνου.

. Οι BRICS/G8 ανοίγουν το δρόμο προς τα εμπρός ξεπερνώντας το ιδεολογημα περί του πολέμου των πολιτισμών" του Χάρντιγκτον, πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν όλες οι επεμβάσεις ( αποφεύγει να πει "ρύθμισης της τιμής του πετρελαίου") από την δεκαετία του 90 μέχρι σημερα.

Η ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων χωρών θα έρθει μέσω τής δυνατότητας άρνησης πληρωμής των συσσωρευμένων χρεών τους αυτόματα, με την πρόσδεση τους στο νέο νομισματοπιστωτικό σύστημα των BRICS/G8. Νέα δάνεια σε Unit (το υπό ανάπτυξη νέο αντιδολάριο των BRICS+) θα είναι διαθέσιμα στις σημερινές υπερχρεωμένες χώρες του Νότου χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα Credit scores των δυτικών οίκων αξιολόγησης.

Το ποιο πάνω "αφήγημα" δείχνει ελπιδοφόρο, μιας και όλες οι πιο πανω αιτιάσεις του φαίνονται σωστές. Όμως....

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΉΡΕΙΣ! ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΜΙΣΉ ΑΛΉΘΕΙΑ.

Αποφεύγονται να τονιστούν σε αναλύσεις τιμίων προθέσεων μεν, αλλά με περιορισμένη ορατότητα στην γεωπολιτική/γεωοικονομική ανάλυση ότι:

Η νέα διακυβέρνηση του πλανήτη από τους G8 που προτείνεται, δεν διαφέρει σε τίποτα από την σημερινή των G7. Πόσο μάλλον όταν σε αυτή φιγουράρουν χώρες όπως η υποψηφια Τουρκία, ή το Ιράν, που κυβερνώνται από ακραία δεξιά αυταρχικά καθεστώτα, ενώ δεν λείπουν και οι μεταξύ τους αντιπαλότητες με τις υπόλοιπες.

Η χρήση χρηματιστηριακών εμπορευμάτων, όπως το σιτάρι ή το φυσικό αέριο, στην σύνθεση τού νέου αντι-δολαριου, το καθιστούν μεν λίγο πιο σταθερό, αλλά καθόλου άτρωτο από τις οικονομικές κρίσεις. Επιπρόσθετα διαμορφώνουν και συνθήκες ανάπτυξης πρακτικών "κρατικού μαυραγοριτισμού", που καθόλου δεν διαφέρει από τον τρέχοντα που διενεργούν funds και μια χούφτα ελίτ που κερδίζουν απίστευτα ποσά ποντάροντας (!) στην προοπτική της επισιτιστικής κρίσης και της πείνας μεγάλων περιοχών του πλανήτη.

Το νέο νομισματοπιστωτικό σύστημα Unit, παρά την τεχνολογική του καινοτομία να είναι ψηφιακό (άρα και απλούστερα και φθηνότερα τα αντίστοιχα συστήματα SWIFT κλπ που απαιτεί για να λειτουργήσει), δεν παύει να στηρίζεται σε νομίσματα που συνεχίζουν να παράγονται μόνο από δάνεια. Όπως και όλα της Δυσης μετά το 71 και το Colpo grosso του Νίξον, που έκανε το δολάριο ανεξάρτητο από τον κανόνα του χρυσού. Και το νέο σύστημα Unit θα συνεχίζει να αποζητάει νέα δάνεια και να παράγει, μέσω των εμπορικών τραπεζών, νέες φούσκες τοξικών προϊόντων/παραπροϊόντων των δανείων.

Ο τεχνοφεουδαρχισμός δεν αποκλείεται στο νέο σύστημα των G8. Η Κίνα τον αναπτύσει το ίδιο επικίνδυνα με τις ΗΠΑ και με τον ίδιο στόχο. Την συνέχιση της χειραγώγησης των λαών σε βάρος κάθε έννοιας δημοκρατίας ή ατομικών δικαιωμάτων.

Η αναπόφευκτη στρατιωτική και οικονομική πόλωση δεν οδηγεί αυτόματα σε καμία συνθήκη ανάπτυξης του "οικονομικού νότου" με βάση το Ρωσικό αφήγημα. Εκτός από την προφανή προσπάθεια συνέχισης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης υπό άλλη διεύθυνση, προστίθεται και μια σειρά νέων κινδύνων. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει στις εφοδιαστικες αλυσίδες σε όλο τον πλανήτη όταν ο ένας κατάσχει τα φορτία του άλλου λόγω οικονομικών κυρώσεων και αντικυρώσεων?

Οι νέες "ιδεολογικές" συγκρούσεις δεν μπορούν να στηρίξουν ούτε το παλιό ιδεολογικό δίπολο (κομμουνισμός-ελεύθερη αγορά) ούτε το ιδεολόγημα της σύγκρουσης των πολιτισμών που το αντικατέστησε. Η πολιτισμική ενοποίηση των ίδιων επιδιώξεων, απλώς από διαφορετικές εθνικές ελίτ (υπό άλλες G με ρόλο αυθαίρετου παγκόσμιου κυβερνήτη), κάνουν όλο το οικοδόμημα και των δύο πλευρών της "τσίγκινης κουρτίνας" σαθρό και αστείο. Δύσκολα αυτό μπορείς σήμερα να το αποκρύψεις σε ένα κόσμο, ακόμα και στον "Νότο" πιο μορφωμένο και με άλλες δυνατότητες επικοινωνίας και πληροφόρησης από ότι πριν 40 χρόνια.

Στον προηγούμενο Ψυχρό Πόλεμο αναπτύχθηκαν τα αντίστοιχα ως άνω αφηγήματα περι μιας κομμουνιστικής Αριστερας και μιας "φιλελεύθερης"Δεξιάς, που σήμερα δεν υπάρχουν. Η δεξιά πέρασε μετά την νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της στο υπαρξιακό της δίλημμα αν θα ενστερνιστεί τον φασισμό και τις επιλογές της άκρας δεξιας ή θα περιθωριοποιηθεί.

Η κομμουνιστική Αριστερά, πριν ελάχιστων εξαιρέσεων, έχει καταστεί είδος μουσειακό από τον μοναχικό αναχωρητισμό που επέλεξε να ακολουθήσει μέχρι κάποια μεταφυσική "δεύτερη παρουσία".

Στο ενδιάμεσο τους διαμορφώθηκαν, κυρίως στην Ευρώπη τότε, ως "ενδιάμεσα αφηγήματα" εξισορρόπησης της τότε πόλωσης: η σοσιαλδημοκρατία και ο λεγόμενος "ευρωκομμουνισμός"

Σήμερα, στην έναρξη του 2ου Ψυχρού Πολέμου

Από την σοσιαλδημοκρατία διατηρούνται κάποια ψήγματα, όσα δεν ενσωματώθηκαν στο δεξιό νεοφιλελέ αφήγημα (που επίσης κατέρρευσε το 20/21).

Απο την Ευρωκομμουνιστική Αριστερά διαρθώθηκε μια μεταλλαγμένη "ριζοσπαστική αριστερά" από τις αρχές του 21ου αιώνα, πάνω στα κινήματα τής αντι-παγκοσμιοποίησης. Μετά την κατάρρευση όμως και της παγκοσμιοποίησης, και αυτή η πολιτική ομάδα δείχνει, στην Ευρώπη κυρίως, αμήχανη και μετέωρη! Και αρκετά "ζαλισμενη" μπροστά στην ιστορική ευθύνη που της ξανοίγεται, να πρέπει τώρα να πρωτοστατήσει για την αναβάθμιση του ρόλου της Ευρώπης ως "συγκολλητικής ουσίας" ενός πολωμένου κόσμου στις δύο πλευρές μιας τσίγκινης κουρτίνας για την διαμόρφωση μιας άλλης (μη νεοφιλελέ) παγκοσμιοποίησης!

Τσίγκινη κουρτίνα;

Περισσότερο σαν σπασμένος καθρέφτης δύο όψεων εμένα μου μοιάζει με όλα αυτά τα πιο πάνω.

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων