ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 2020 Ο ΧΡΟΝΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ “ΤΡΕΧΕΙ” ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ;
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Από το 2020 κι έπειτα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν πως ο χρόνος δεν κυλά, αλλά τρέχει.
Οι μέρες, οι εβδομάδες, τα χρόνια περνούν με πρωτοφανή ταχύτητα, σαν κάτι να έχει αλλάξει βαθιά μέσα μας ή γύρω μας.
Τι συμβαίνει, λοιπόν;
Άλλαξε ο χρόνος, ο εγκέφαλός μας ή μήπως η ίδια η συχνότητα του πλανήτη;
Ας το δούμε από τρεις οπτικές, την ψυχολογική, την επιστημονική και την ενεργειακή.
1. ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Ο εγκέφαλος σε καραντίνα:
Μετά την πανδημία, οι περισσότεροι άνθρωποι βίωσαν:
α) ανατροπή της ρουτίνας τους,
β) απομόνωση και υπερβολική έκθεση σε οθόνες,
γ) συνεχή άγχος και φόβο,
δ) απώλεια προσανατολισμού στο χρόνο.
* Όταν η ζωή γίνεται μονότονη ή υπερφορτωμένη, ο εγκέφαλος παύει να καταγράφει νέες εμπειρίες.
Όταν δεν καταγράφονται νέα γεγονότα, ο χρόνος «συμπυκνώνεται» στη μνήμη μας.
Έτσι, κοιτάζοντας πίσω, έχουμε την αίσθηση ότι πέρασαν πέντε χρόνια σαν να ήταν ένα.
2. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Μια Γη που επιταχύνει… ανεπαίσθητα:
Υπάρχει και η φυσική πλευρά:
Ο πλανήτης Γη όντως περιστρέφεται ελάχιστα ταχύτερα τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις, ορισμένες μέρες είναι μικρότερες από 24 ώρες κατά 1–2 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Αυτό είναι μετρήσιμο, αλλά όχι αρκετό για να επηρεάσει αισθητά την ανθρώπινη αντίληψη του χρόνου.
Άρα, αντικειμενικά ο χρόνος δεν "τρέχει" πιο γρήγορα, υποκειμενικά, όμως, τον βιώνουμε έτσι.
3. ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Η συχνότητα του πλανήτη και η συνειδητότητα της ανθρωπότητας:
Πολλοί μιλούν για αλλαγή συχνοτήτων της Γης, για τη λεγόμενη "συχνότητα Σούμαν" ή για μια επιτάχυνση της ανθρώπινης συνειδητότητας μετά το 2020.
Αν παρατηρήσουμε τα γεγονότα, πανδημία, lockdowns, παγκόσμια ψηφιοποίηση, κοινωνικές αναταράξεις, επιβολή και φόβος, διαπιστώνουμε πως κάτι επιταχύνθηκε.
Ίσως όχι ο ίδιος ο χρόνος, αλλά οι εξελίξεις και η κοσμική πίεση που βιώνουμε.
Είναι σαν να μπήκαμε σε μια νέα φάση επιτάχυνσης της Ιστορίας, όπου κάθε μέρα φέρνει όσα παλιά έφερνε ένας μήνας.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΩΣ ΑΙΣΘΗΣΗ
Η επιστήμη της “υποκειμενικής ροής”
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι φυσικό, είναι ψυχολογικό και νευροφυσιολογικό.
Στη βιβλιογραφία αναφέρεται με διάφορους όρους:
1. Subjective Time Perception (Υποκειμενική Αντίληψη του Χρόνου)
Ο τρόπος που ο εγκέφαλος βιώνει και μετρά τον χρόνο, σε αντίθεση με τον αντικειμενικό χρόνο των ρολογιών.
2. Temporal Compression (Χρονική Συμπίεση)
Όσο μεγαλώνουμε ή όσο πιο επαναλαμβανόμενη γίνεται η ζωή μας, ο χρόνος φαίνεται να “συμπιέζεται”.
3. Chronostasis
Η ψευδαίσθηση που έχουμε όταν κοιτάμε ξαφνικά ένα ρολόι και ο δείκτης μοιάζει να «παγώνει» για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.
4. Time Compression under Stress
Υπό άγχος, φόβο ή υπερδιέγερση, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη ροή του χρόνου, είτε «επιβραδύνεται» είτε «επιταχύνεται».
* Μελέτες όπως εκείνες του Frontiers in Psychology (2022) έδειξαν ότι, μετά την πανδημία, πολλοί άνθρωποι ένιωσαν πως “τα τελευταία τρία χρόνια ήταν ένα”.
Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε “Pandemic Time Distortion” παραμόρφωση της αίσθησης του χρόνου λόγω πανδημίας.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΠΤΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Η πανδημία υπήρξε καταλύτης ψυχικής κόπωσης.
Προκάλεσε ή ενέτεινε προβλήματα, αποκάλυψε εσωτερικές ρωγμές και άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό και τον κόσμο.
Τα συχνότερα φαινόμενα που καταγράφηκαν παγκοσμίως είναι:
1. Αυξημένο άγχος και φοβία, συνεχής αίσθηση κινδύνου για τη ζωή και την υγεία.
2. Κατάθλιψη και μελαγχολία, αίσθηση απώλειας ελέγχου και απομάκρυνση από κοινωνικές δραστηριότητες.
3. Διαταραχές ύπνου, αϋπνία ή αλλοίωση του κύκλου ύπνου λόγω άγχους.
4. Μετατραυματικό στρες, ψυχική υπερδιέγερση και φόβος επανάληψης του τραύματος.
5. Ψυχοσωματικά συμπτώματα, πονοκέφαλοι, μυϊκοί πόνοι, γαστρεντερικές διαταραχές.
6. Κοινωνικές αλλαγές, απομόνωση, δυσκολία εμπιστοσύνης, φόβος επαφής.
7. Αύξηση ψυχιατρικών περιστατικών, κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, ψυχώσεις, ιδεοψυχαναγκασμοί.
* Η πανδημία, λοιπόν, δεν άλλαξε μόνο τις ζωές μας, αλλά και τον εσωτερικό ρυθμό με τον οποίο τις αντιλαμβανόμαστε.
ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΤΑΙ
Νευροφυσιολογία και βιολογικό ρολόι:
Σύμφωνα με τη φυσική και τη νευροεπιστήμη, όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, γίνεται πιο "αργός" στις κινήσεις, στις αντιδράσεις, στην επεξεργασία πληροφοριών.
Αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος γύρω του τρέχει.
Ας το δούμε βήμα–βήμα:
1. Επιβράδυνση αντιδράσεων και νευρωνικής επεξεργασίας
Καθώς μειώνεται η νευρωνική αγωγιμότητα, ο εγκέφαλος καθυστερεί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες, κι έτσι ο κόσμος μοιάζει να κινείται ταχύτερα.
2. Μειωμένη πυκνότητα εμπειριών
Στην παιδική ηλικία, κάθε μέρα είναι γεμάτη πρωτόγνωρες εμπειρίες, ενώ στην ενηλικίωση οι μέρες μοιάζουν μεταξύ τους.
Έτσι, τα χρόνια της ωριμότητας φαίνονται "συμπιεσμένα".
3. Ο εγκέφαλος ως εσωτερικό ρολόι
Καθώς τα νευρικά κυκλώματα γερνούν, ο ρυθμός λειτουργίας τους αλλάζει.
Εσωτερικά, το "δευτερόλεπτο" μικραίνει.
Ο εγκέφαλος των παιδιών “χτυπά” με περισσότερους νευρικούς παλμούς ανά δευτερόλεπτο, σαν να έχει υψηλότερη" ανάλυση" του χρόνου.
4. Η ψευδαίσθηση της επιτάχυνσης
Όταν εμείς κινούμαστε πιο αργά, ο κόσμος φαίνεται να κινείται πιο γρήγορα.
Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται Time Perception Decline with Age «Μείωση της Αντίληψης του Χρόνου με την Ηλικία».
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟΣ Ή ΤΕΧΝΗΤΟΣ;
Είναι ο χρόνος ένα τεχνητό δημιούργημα του ανθρώπου;
Ή μια αντικειμενική πραγματικότητα που απλώς βιώνουμε μέσα από τη συνείδηση;
1. Ο χρόνος στη φυσική:
Στην Κλασική Φυσική του Νεύτωνα, ο χρόνος είναι απόλυτος.
Στη Σχετικότητα του Αϊνστάιν, είναι σχετικός, εξαρτάται από την ταχύτητα και τη βαρύτητα.
Ο χρόνος, λοιπόν, δεν είναι ψευδαίσθηση.
Είναι μετρήσιμη διάσταση της πραγματικότητας, ανεξάρτητη από την ανθρώπινη παρατήρηση.
2. Ο χρόνος ως ανθρώπινη δημιουργία:
Οι άνθρωποι δημιούργησαν συστήματα μέτρησης του χρόνου, ρολόγια, ημερολόγια, ώρες, μήνες, έτη.
Αυτά είναι εργαλεία οργάνωσης, όχι ο ίδιος ο χρόνος.
3. Ο χρόνος στη φιλοσοφία:
Ο Καντ θεωρούσε τον χρόνο "μορφή της αντίληψης", ενώ ο Χάιντεγκερ τον συνέδεσε με την ίδια την ύπαρξη.
Ο χρόνος, έλεγαν, δεν υπάρχει έξω από τη συνείδηση, αλλά μέσα σε αυτή.
ΣΥΝΟΨΗ.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
α) Ο χρόνος ως φυσικό φαινόμενο υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς.
β) Ο χρόνος ως μέτρηση είναι ανθρώπινη δημιουργία.
γ) Ο χρόνος ως αντίληψη εξαρτάται από τη συνείδηση, το περιβάλλον και την εμπειρία.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν ο χρόνος αλλάζει… ίσως αλλάζει κι ο άνθρωπος.
Ο φυσικός χρόνος δεν τρέχει πιο γρήγορα.
Η αντίληψή μας όμως, ναι.
Και ίσως αυτό να μην είναι καθόλου τυχαίο.
Όταν η ανθρωπότητα πλησιάζει περιόδους μεγάλων αλλαγών, κοινωνικών, πνευματικών ή πολιτικών, η αίσθηση του χρόνου μεταβάλλεται.
Είναι σαν το Σύμπαν να επιταχύνει τον παλμό του, προετοιμάζοντάς μας για κάτι νέο.
Ίσως, τελικά, ο χρόνος να μην τρέχει πιο γρήγορα...
Ίσως εμείς να αργούμε να τον προλάβουμε.
Με εκτίμηση Νικόλαος Παντελιός διασώστης ΕΚΑΒ εκπρόσωπος τύπου Π.Ο.Ε.Υ. Πανελλήνια Ομάδα Επαγγελματιών Υγείας
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου