ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ: Το κράτος επιτήρησης της Κίνας δημιουργήθηκε στην Αμερική

 

Πίσω από την ψηφιακή δικτατορία του Πεκίνου κρύβεται μια ήσυχη συνεργασία αμερικανικών τεχνολογικών κολοσσών, αμυντικών εργολάβων και κυβερνητικών υπηρεσιών - όλοι επωφελούνται από τον έλεγχο.

Λέαινα του Ιούδα Υπουργείο

Ενώ η Ουάσιγκτον καταδικάζει το οργουελιανό σύστημα επιτήρησης της Κίνας, λίγοι τολμούν να ρωτήσουν από πού βρήκε το Πεκίνο τα εργαλεία για να το κατασκευάσει. Η απάντηση είναι ανησυχητική: από εμάς.

Μια νέα έκθεση από το C4ADS και το The Intercept αποκαλύπτει πώς οι αμερικανικές εταιρείες και οι προμηθευτές που συνδέονται με την κυβέρνηση διοχέτευσαν την τεχνητή νοημοσύνη, τα τσιπ και τις βιομετρικές τεχνολογίες που τροφοδοτούν το πανοπτικό της Κίνας.

Είναι μια σκοτεινή συμμαχία κέρδους, εξουσίας και υποκρισίας, και οι επιπτώσεις αντηχούν ήδη στην πατρίδα.

Το κράτος επιτήρησης της Κίνας, που σας έφεραν οι αμερικανικές εταιρείες και η κυβέρνηση των ΗΠΑ

By Ντάνιελ Κόρβελ 

Το καθεστώς επιτήρησης της Κίνας συχνά απεικονίζεται ως ένα μοναδικά αυταρχικό σύστημα - μια δυστοπική συγχώνευση καμερών, αλγορίθμων και ολοκληρωτικής φιλοδοξίας. Αλλά ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων δείχνει ότι τα θεμέλια του ψηφιακού πανοπτικού του Πεκίνου δεν χτίστηκαν μεμονωμένα. Χρηματοδοτήθηκε αθόρυβα, εξοπλίστηκε και ενεργοποιήθηκε τεχνολογικά από τους ίδιους τους θεσμούς που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται την ελευθερία: τις αμερικανικές εταιρείες και την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της ΜΚΟ C4ADS και του Intercept, οι αμερικανικοί τεχνολογικοί γίγαντες και οι προμηθευτές που συνδέονται με την άμυνα τροφοδοτούν άμεσα τον επεκτεινόμενο μηχανισμό επιτήρησης της Κίνας μέσω εξελιγμένων τεχνολογιών βιομετρικών, ημιαγωγών και τεχνητής νοημοσύνης.

Η έκθεση χαρτογραφεί πώς δεκάδες αμερικανικές εταιρείες, ορισμένες από τις οποίες λειτουργούν μέσω μεσαζόντων ή διανομέων «κελύφους», έχουν προμηθεύσει την υποδομή επιτήρησης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος - από στοιχεία αναγνώρισης προσώπου έως λογισμικό επεξεργασίας δεδομένων που εξουσιοδοτεί την κρατική παρακολούθηση των 1,4 δισεκατομμυρίων πολιτών του.

Στο κέντρο αυτού του ιστού βρίσκονται βιομετρικές τεχνολογίες — εργαλεία που σαρώνουν πρόσωπα, παρακολουθούν κινήσεις και αναγνωρίζουν άτομα σε πραγματικό χρόνο. Πολλά από αυτά τα συστήματα σχεδιάστηκαν αρχικά για ανάλυση ασφάλειας ή λιανικής, αλλά έχουν απορροφηθεί στο δίκτυο «δημόσιας ασφάλειας» της Κίνας, ένας ευφημισμός για την πανταχού παρούσα κρατική επιτήρηση. Σε περιοχές όπως η Σιντζιάνγκ, αυτά τα εργαλεία έχουν οπλιστεί για την παρακολούθηση και την κράτηση των Ουιγούρων μουσουλμάνων, παρακολουθώντας τα πάντα, από τα μοτίβα βάδισης έως τη δραστηριότητα των smartphone. Αλλά το σκάνδαλο δεν είναι μόνο αυτό που έκανε η Κίνα με την τεχνολογία - είναι το πόσο εύκολα οι αμερικανικές εταιρείες βοήθησαν να γίνει δυνατό.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι πολλοί προμηθευτές των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων κατασκευαστών τσιπ και παραγωγών αισθητήρων, συνέχισαν να πωλούν υλικό και λογισμικό σε κινεζικές οντότητες πολύ μετά την επιβολή περιορισμών στις εξαγωγές από την Ουάσιγκτον. Το έκαναν έμμεσα — δρομολογώντας αποστολές μέσω θυγατρικών ή μετονομάζοντας προϊόντα με «ουδέτερα» ονόματα. Ορισμένες συμβάσεις διευκολύνθηκαν ακόμη και μέσω προγραμμάτων που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση που ενθαρρύνουν την «τεχνολογική συνεργασία ΗΠΑ-Κίνας», δείχνοντας ότι το αμερικανικό κατεστημένο εθνικής ασφάλειας έχει, κατά καιρούς, μιλήσει και από τις δύο πλευρές του στόματός του.

Είναι μια υποκρισία που είναι βαθιά. Δημόσια, η Ουάσιγκτον καταδικάζει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Πεκίνο και προειδοποιεί για τον «ψηφιακό αυταρχισμό». Ιδιωτικά, πολλοί οργανισμοί και εταιρείες θεωρούν την Κίνα πολύ κερδοφόρα για να την περιορίσουν. Το αποτέλεσμα είναι ένα ηθικό παράδοξο: οι Αμερικανοί φορολογούμενοι χρηματοδοτούν προγράμματα άμυνας και πληροφοριών για να «αντιμετωπίσουν την κινεζική επιρροή», ενώ οι δικές τους εταιρείες τεχνολογίας παρέχουν την υποδομή για το κράτος επιτήρησης του ΚΚΚ.

Δυστυχώς, είναι πολύ χειρότερο από την υποκρισία που επηρεάζει τον κινεζικό λαό. Η ίδια τεχνολογία που αναπτύχθηκε στην Κίνα ενσωματώνεται γρήγορα με το αναπτυσσόμενο Βιομηχανικό Συγκρότημα Επιτήρησης της Αμερικής. Είναι σαν να το δοκιμάζουν σε ένα γνωστό αυταρχικό κράτος πριν γίνουν το δικό μας αυταρχικό κράτος.

Για να καταλάβει κανείς πώς συνέβη αυτό, πρέπει να ανατρέξει σε δεκαετίες αθόρυβης συνεργασίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν η Κίνα εντάχθηκε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, οι δυτικές εταιρείες έσπευσαν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές της στην αγορά. Οι εταιρείες τεχνολογίας - από το cloud computing έως τους παραγωγούς μικροτσίπ - είδαν την ευκαιρία να κυριαρχήσουν σε μια ταχέως εκσυγχρονιζόμενη οικονομία. Με λίγη επίβλεψη, άρχισαν να εξάγουν όχι μόνο αγαθά αλλά και τεχνογνωσία. Τα αμερικανικά πανεπιστήμια εκπαίδευσαν χιλιάδες Κινέζους μηχανικούς, πολλοί από τους οποίους επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να ηγηθούν έργων επιτήρησης και ανάπτυξης τεχνητής νοημοσύνης. Οι Αμερικανοί επενδυτές έριξαν δισεκατομμύρια σε κινεζικές νεοφυείς επιχειρήσεις που τώρα συνδέονται άμεσα με το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας.

Αυτές οι ίδιες τεχνολογίες επιτήρησης βελτιώνονται τώρα και εξάγονται στο εξωτερικό μέσω της πρωτοβουλίας «Ψηφιακός Δρόμος του Μεταξιού» της Κίνας — διαδίδοντας το μοντέλο διακυβέρνησης του ΚΚΚ με βάση τα δεδομένα στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Λατινική Αμερική. Στην πραγματικότητα, τα τεχνολογικά χρήματα της Δύσης βοήθησαν στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου οικοσυστήματος επιτήρησης που απειλεί όχι μόνο την ιδιωτική ζωή αλλά και την ίδια την κυριαρχία.

Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η γραμμή μεταξύ «της παρακολούθησής τους» και της «δικής μας» είναι θολή. Οι ίδιες εταιρείες βιομετρικών στοιχείων και τεχνητής νοημοσύνης που συνεργάζονται με κινεζικές οντότητες έχουν συμβάσεις με αμερικανικές αρχές επιβολής του νόμου, υπηρεσίες πληροφοριών και ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας. Η αρχιτεκτονική του απόλυτου ελέγχου - κάμερες, βάσεις δεδομένων, προγνωστική ανάλυση - γίνεται ένα διακρατικό σύστημα κοινωνικής διαχείρισης. Το Πεκίνο μπορεί να το τελειοποιεί, αλλά η Ουάσιγκτον το αναπαράγει.

Υπάρχει μια πνευματική διάσταση σε όλα αυτά που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ένας κόσμος όπου τα ανθρώπινα όντα παρακολουθούνται συνεχώς, σκιαγραφούνται και κατατάσσονται δεν είναι απλώς ένα πολιτικό πείραμα - είναι μια εκδήλωση της βαθύτερης ώθησης προς τον παγκόσμιο έλεγχο. Με βιβλικούς όρους, μοιάζει με την υποδομή του Θηρίου: ένα σύστημα όπου η ελευθερία και η ατομικότητα υποτάσσονται στην πανταχού παρούσα επιτήρηση στο όνομα της «ασφάλειας» και της «αποτελεσματικότητας». Η συγχώνευση της κυβέρνησης, της εταιρικής και της τεχνολογικής εξουσίας είναι η ουσία της τεχνοκρατίας - και τόσο η Ανατολή όσο και η Δύση παίζουν τον ρόλο τους.

Για τους Αμερικανούς, το ερώτημα δεν είναι πλέον αν η Κίνα παρακολουθεί τους πολίτες της. Είναι αν επιτρέπουμε στις ίδιες δυνάμεις - με διαφορετικά ονόματα - να μας παρακολουθούν. Κάθε αναβάθμιση αναγνώρισης προσώπου, κάθε βιομετρική ευκολία, κάθε κάμερα με τεχνητή νοημοσύνη σε μια γωνία του δρόμου μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά σε έναν κόσμο όπου η ιδιωτικότητα δεν είναι δικαίωμα αλλά λείψανο.

Η τραγωδία είναι ότι τα εργαλεία της τυραννίας δεν κατασκευάστηκαν μόνο στην Κίνα. Σχεδιάστηκαν, χρηματοδοτήθηκαν και εγκρίθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες — εξήχθησαν με την ψεύτικη υπόσχεση της «παγκόσμιας καινοτομίας». Το κράτος επιτήρησης, με άλλα λόγια, δεν είναι κινεζική εφεύρεση. Είναι ένα αμερικανικό εξαγώγιμο προϊόν που επέστρεψε στην πατρίδα του.

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων