Η καταπολέμηση του εν Ελλάδι «νατιβισμού» σχεδόν απεδείχθη το τέλειο έγκλημα.

Σχεδόν.

Λίγο ακόμη, όμως, καί αναμένω στην πράξη κάτι, ελαφρώς διαφορετικό: ν’ αποδειχθή το σχεδόν τέλειο έγκλημα. Που δεν έγινε τέλειο.

Γιατί;

Διότι…

. . . . . . . . . . .

Στην ιστορία της ανθρωπότητας, ουδέποτε υπήρξε δικτατορία, της οποίας η αποδοχή να προσεγγίζει στο 100% του πληθυσμού – καί, παρακαλώ, προσέξτε: χωρίς ζόρι / ξύλο / αστυνομοκρατία / ρουφιάνους (οι κλασικές περιπτώσεις), καί χωρίς ύψιστη κολακεία καί διέγερση του πλήθους προς ιδανικά, έστω καί ψεύτικα (ναζιστική Γερμανία).

Υπάρχει, όμως, ένα κράτος μικρό αλλά έντιμο (τρομάρα του!), που δίδαξε την ανθρωπότητα πως ναί! ακόμη καί μία μαϊμού να το κυβερνήσει (δικτατορικώς), θα τρέχουν όλοι από πίσω της καί δεν θ’ ακούγεται διαμαρτυρία πουθενά.

[…’Ντάξ’, διαμαρτυρίες ακούγονται, αλλά γιά μαλακίες – όχι γιά σοβαρά θέματα. Πχ ποιός πρέπει να φύγει από ομαδικό τηλεπαιχνίδι, καί κακώς παραμένει· τέτοια πράγματα.]

Στο κρατίδιο μας αυτό, λοιπόν (του οποίου τα μεγάλα κόμματα επιδόθηκαν σε άτυπο διαγωνισμό, γιά το ποιό θα βγάλει ως αρχηγό του τον πιό μαλάκα), συμβαίνουν τα εξής απίθανα:

  • Διοικείται από άτομο, το οποίο τυγχάνει συνδυασμός διανοητικώς καθυστερημένου καί φρενοβλαβούς· καί καταπολεμητή του «νατιβισμού».

Μισεί τον λαό «του», το άτομο, παναπεί· με έως θανάτου μίσος.

  • Ωστόσο, η αντιπολίτευση δεν υπάρχει!

‘Ντάξ’, υπάρχει, αλλά ουσιαστικώς είναι σαν να είναι κι αυτή κυβέρνηση: δεν διαφωνεί πουθενά με το γκουβέρνο. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά υπερθεματίζει! «- Κάντε εμβόλια, γιά να μή σας γ@μήσουμε στις απολύσεις καί τα πρόστιμα!», λέει το γκουβέρνο, «- Κάντε εμβόλια, γιά να μή σας κλείσουμε στις φυλακές!», λέει η «αντιπολίτευση».

[…Πώς είπατε; Αν μετά από τέτοια συμπεριφορά ζητάνε ψήφο καί οι «αντιπολιτευόμενοι» παπάρες; Έ, ναί… Ζητάνε.

Μή με ρωτάτε, όμως, πού το βρήκαν τόσο θράσος. Αν δεν είχαν θράσος, δεν θα ήταν πωλητικοί.]

  • Ούτε η Δικαιοσύνη υπάρχει!

Μ’ άλλα λόγια, σε οποιαδήποτε διαφορά του πολίτη με το κράτος, καί να πάει αυτός στα δικαστήρια, πάντα δίκιο έχει …το κράτος. Ακόμη καί γιά εξώφθαλμες περιπτώσεις, όπου το κράτος χρειάζεται -λίαν επιεικώς- ντουφέκισμα γιά να στρώσει.

  • Ούτε τα ΜΜΕ υπάρχουν!

Γιά την ακρίβεια, τα ΜΜΕ δεν κάνουν ούτως ειπείν διαλογισμό, γιά να βυθιστούν στην ανυπαρξία, αλλά είναι όλα εξαγορασμένα απ’ το γκουβέρνο. Ως συνέπεια, αντί να κάνουν ρεπορτάζ, μπάς καί μάθει ο κοσμάκης τί συμβαίνει, γράφουν καί (τηλε)μεταδίδουν παραμύθια. Καθημερινώς.

Καί καλά να περιοριζόντουσαν στα παραμύθια. Το χαρτί των εφημερίδων στη μεγάλη ανάγκη (την κυριολεκτική ανάγκη, όχι αυτήν που καταλάβατε λόγωι τουαλέττας! 🙂 ) κάνει καί γιά κωλόχαρτο· άμα είσαι δυσκοίλιος, πρώτα διαβάζεις την εφημερίδα, καί μετά, αφού ανακουφιστείς, σκουπίζεσαι με δαύτην. (Μονάχα να φοράτε σώβρακα σκούρου χρώματος, διότι τα μελάνια των εντύπων ξεβάφουν, καί θ’ αφήσουν στάμπες καί επάνω στον πισινό σας, καί επάνω σε τυχόν άσπρα εσώρρουχα.)

Αυτωνών το θράσος, όμως, φτάνει σε σημείο να προσπαθούν να βγάλουν ψεύτες ανθρώπους, που έφαγαν τα μάτια τους καί τα νιάτα τους επάνω στα βιβλία. Καί ουαί κι αλοίμονο, αν τολμήσουν οι πολίτες του συγκεκριμένου κρατιδίου να πούν κάτι αντίθετο σε όσα ισχυρίζεται το γκουβέρνο! Θα τους την πέσουν αγρίως οι ύαινες των ΜΜΕ, να τους βγάλουν τρελλούς καί προβληματικούς!!! (Οι όντως τρελλοί καί προβληματικοί, να βγάλουν τέτοιους τους όντως επιστήμονες!… Είπαμε, όμως: θράσος. Καί επίσης έλλειψη κάποιου τσατισμένου με τα ΜΜΕ γεροδεμένου εκεί κοντά.)

Βέβαια, η τακτική αυτή έχει πάντα ως συνέπεια να ρεζιλεύονται τα ΜΜΕ αυτά μετά από κάμποσο χρόνο, διότι η αλήθεια πάντα μαθαίνεται – κι ας είναι καλά το Διαδίκτυο. Αλλά ποιός να βάλει μυαλό!… Θράσος, γάρ.

[Θράσος, συν τα λεφταδάκια του γκουβέρνου. Έ! Άμα ξεφτιλίζεται κάποιος -που δεν έχει ηθικές αντιστάσεις- γιά μερικά εκατομμύρια ευρώ κάθε φορά, μπορεί να φτάσει μέχρι καί σε ακρότητες. Μπορεί μέχρι καί -με το συμπάθειο- να κάτσει να τον φάει απ’ τον αγάπη, που λέει ο λόγος. Άλλως τε, είναι καί της μόδας αυτό, εσχάτως.

Το σκέφτεσαι, τί τσαχπίνικο που είναι; καί να τα κονομάς χοντρά, καί να είσαι καί …μοδάτος; Έ; 🙂

Μή σας βάζω ιδέες, 🙂 αλλά αυτοί προφανώς …το σκέφτηκαν! 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

Το πιό ωραίο, όμως, δεν σας το είπα!

  • Ούτε ο λαός αυτός υπάρχει!

Δεν ξέρω τί τού ‘χουνε κάνει του έρμου του λαουτζίκου. Μάγια του κάνανε; φόλες με ποντικοφάρμακο τον ταΐζουνε; ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες του πετάνε στη γκλάβα; τον ραίνουν με σκατά απ’ τον ουρανό; ούτε που ξέρω. Πάντως, σήκωσε λευκή σημαία καί παρέδωσε πνεύμα.

[…Όλοι πέταξαν την πετσέτα στο ρίνγκ; Όχι όλοι! Το μικρό Γαλατικό χωριό εξακολουθεί ν’ αντιστέκεται! Αλλά το γενικό πλήθος τά ‘χει παίξει – καί τά ‘χει χάσει.]

Έτσι, η ζωή κυλάει στην κατηφόρα. Ο αρχιγκουβέρνος κάνει ό,τι του περνάει απ’ την κεφάλα, κι ο λαός ακολουθεί – καί χειροκροτεί. Ούτε πεινασμένα αδέσποτα σκυλιά να ήτανε, τόση αναξιοπρέπεια δεν θα είχανε.

Καί τί κάνει ο αρχιγκουβέρνος; Ό,τι φανταστείς. Όπως:

  • Φορολογεί αγρίως τα Ζά… έεεε… τους πολίτες της χώρας.
  • Αντιθέτως, ο ίδιος εισπράττει αγρίως χρήμα, με κάθε τρόπο. Μέχρι καί σε πρώην δημόσιες επιχειρήσεις (καί νύν ξεπουλημένες) έχει μπάσει συγγενικά του πρόσωπα, γιά να μασάνε.
  • Αφήνει τις τιμές να τρέχουν προς τα πάνω, καί την κοινωνία να γίνεται ζούγκλα.
  • Διαλύει την οικονομία καί τις υποδομές.
  • Ξεπουλάει τα πάντα.
  • Παρακολουθεί τους πάντες, με τη βοήθεια ξένων πρακτόρων.
  • Απειλεί τους πολίτες, να βάλουν με το στανιό μέσα τους δηλητήρια σκατοεταιρειών.
  • Εισάγει στη χώρα (ναί! «εισάγει», όχι απλά «αφήνει να μπουκάρουν») στρατιές εχθρικών καί εγκληματι(κ)ών αλλοφύλων.
  • Κι όχι μόνον! Διαλύει τελείως την στρατιωτική άμυνα της χώρας, χαρίζοντας τα όπλα της χώρας αλλού.
  • Καταρρακώνει το όποιο κύρος της χώρας, πουλώντας τσαμπουκά σε άλλες (που δεν πρέπει), αλλά κάνοντας την κότα σε κάποιες άλλες (που πάλι δεν πρέπει – η σωστή συμπεριφορά είναι ακριβώς ανάποδα: φιλία με τις χώρες της προηγούμενης ομάδας, τσαμπουκάς με της δεύτερης).
  • Καί γιά να καλύψει τις βρωμιές του, λέει ψέμματα. Συνεχώς. Τόσα, που είναι ζήτημα αν είπε έστω καί μία φορά την αλήθεια.

Αυτά, εκ του προχείρου.

Εάν όλα αυτά τα καμώματα τα έκανε σε στοιχειωδώς σοβαρό κράτος, άλλες τόσες φορές θα τον είχαν παλουκώσει. Αντιθέτως, στη χώρα «του» «πηδάει πολλά παλούκια». Κυριολεκτικώς.

. . . . . . . . . . .

Το τελευταίο του κατόρθωμα, όμως, θαρρώ πως θα είναι αυτό, που θα τον τελειώσει μία καί καλή.

Πήγε, λέει, καί υπέγραψε στα κρυφά «αμυντική συμφωνία» με μιά χώρα, που δεν την έχει καμιά ανάγκη η «δική του», ούτε της έχει καμιά υποχρέωση. Καί δή, (υποτίθεται) γιά να τα βγάλει αυτή η χώρα πέρα με αντίπαλο πολλαπλάσιας ισχύος!!!

Καί τί σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι, εκτός από όπλα, στη συγκεκριμένη χώρα σκοπεύει να χαρίσει καί φαντάρους. Αυτό παναπεί (εκτεταμένη) «αμυντική συμφωνία».

Ναί, αλλά τους στρατιώτες τους ρώτησε, αν θέλουν να πάνε να σκοτωθούν σε ξένη χώρα, γιά μαλακίες που δεν τους αφορούν;

Δεν τους ρώτησε. Σιγά, μην τους ρωτούσε! Ο αυτοκράτωρ ουδέποτε ρωτάει την πλέμπα. 🙂

Έεεεελα, όμως, που αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με το ζόρι, διότι ουδείς εχέφρων θα πάει να σκοτωθεί χωρίς λόγο!

«- Μά, θα βάλει τους μπάτσους να μαζέψουν τους πάντες, να τους τσουβαλιάσουν, καί να τους στείλουν στο μέτωπο, θέλουν-δέ θέλουν!»

Εντάξει, ας το πράξουν· αλλά ο φαντάρος χρειάζεται καί όπλο. Μάντεψε, λοιπόν, ποιανών τα μυαλά θα τιναχτούν πρώτα στον αέρα, όταν ο ΜΗ θέλων θα πιάσει όπλο! 🙂

«- Ναί, αλλά θα κάνουν όπως οι Σοβιετικοί στον Β’ ΠΠ! Οι μισοί είχαν όπλα, οι άλλοι μισοί δεν είχαν, διότι δεν έφταναν γιά όλους. Συνεπώς, οι άοπλοι έπρεπε να πάρουν όπλα από τους Γερμανούς… οι οποίοι τους περίμεναν καί τους θέριζαν με τα πολυβόλα. Αλλά, όποιον υποχωρούσε προς τα πίσω, τον θέριζε σοβιετικό πολυβόλο!

Συνεπώς, θα τους δώσουν όπλα την τελευταία στιγμή!»

Τότε, πολύ απλά θα τη φάνε πρώτοι οι αξιωματικοί.

«- Μά…»

Μην το παλεύεις! Δεν υπάρχουν επιχειρήματα, γιά το ότι ο με το ζόρι στρατευμένος θα κάτσει ήσυχα, καί δεν θα σκοτώσει πρώτα όσους θεωρεί τους πλησιέστερους εχθρούς του.

Ο πόλεμος δεν είναι όπως η καθημερινή ζωή, που ο χειρότερος κίνδυνος είναι να μας πατήσει αυτοκίνητο, αν δεν προσέχουμε. Στρίβουν τα μυαλά, νεκρώνονται οι ευαισθησίες… κι όλ’ αυτά, σε άτομα που κρατάνε γεμάτα καί απασφαλισμένα όπλα!!!

Ειδικά σήμερα, ο κάτοικος του κρατιδίου που λέμε, δεν ορμάει μπροστά σαν το κριάρι (απλά ακούγοντας μερικά ωραία πατριωτικά λόγια), όπως σε άλλες εποχές. Ούτε κάν γιά την πατρίδα του! Σκέψου, τώρα, γιά πατρίδες αλλονών, που δεν του λένε απολύτως τίποτε, πόσο στ’ αρχίδια του τις γράφει! Σκέψου να τον ζορίσεις, να πάει να δώσει μέχρι καί τη ζωή του γι’ αυτές!… Καλύτερα να πας να πάρεις αγκαλίτσα νηστικό κροκόδειλο, να κοιμηθήτε μαζί! 🙂

Άσε που η κοινωνία γέμισε πλέον με ιδέες διαλυτικές των κοινωνικών δομών!… Περιμένεις μετά εσύ ο αδιάφορος κι ο αρνησίπατρις να γίνουν ξαφνικά πατριώτες, ή έστω να σε υπακούν τυφλά (αδιαφορώντας ακόμη καί γιά τη ζωή τους), επειδή απλά σκέφτηκες να τους επιστρατεύσεις;

Μπρος γκρεμός, καί πίσω ρέμα, λοιπόν! Δεν ήταν καί τόσο καλή ιδέα, τελικά. 🙂

  • Εάν ο αρχιγκουβέρνος αφήσει τον λαό στην ησυχία του, η «αμυντική συμφωνία» θα είναι απλά ένα κωλόχαρτο πολυτελείας, κι ο ίδιος ένα ρεντίκολο καί μισό. (Όχι πως δεν είναι καί τώρα, εννοείται.)
  • Εάν δοκιμάσει επιστράτευση με το ζόρι, τότε πρέπει ν’ αλλάξει πλανήτη, γιά να γλυτώσει απ’ τις σφαίρες όσων δεν τον γουστάρουν!

Λοιπόν, παρά το ότι οι στρατεύσιμες ηλικίες (20-55) είναι φευγάτες απ’ τη χώρα, ακόμη κι οι μεγαλύτεροι (στους οποίους αναγκαστικά θ’ απευθυνθεί) είναι ούλτρα επικίνδυνοι, με γεμάτα όπλα στα χέρια.

Έφτασε το τέλος του… Έφτασε το τελευταίο παλούκι, αυτό που θα του μπεί.

Πολύ βαθειά.

Μεγάλα γλέντια προβλέπονται οσονούπω!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1:

«- Καλά, ρέ σύ! Εσύ ο ίδιος δεν έγραψες παραπάνω, πως ο λαός είναι σά μαστουρωμένος; Τί περιμένεις να γίνει τώρα, δηλαδή;»

Σωστή η παρατήρηση, αλλά υποθέτω κι ελπίζω πως …κάτι θα γίνει στην περίπτωση αυτή.

Αρκεί ο λαουτζίκος να μην διαπράξει ακόμη μία μαλακία – ενόπλως, αυτή τη φορά· να τα χρησιμοποιήσει τα όπλα γιά μπαλωθιές σε βαφτίσια, ξέρω ‘γώ, κι όχι γιά τον σκοπό, γιά τον οποίο πράγματι προορίζονται.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Καί να πάνε, καί να μην πάνε οι κληρωτοί να σκοτωθούν γιά την «αμυντική συμφωνία», οι πρώτοι που θα κληθούν να πάνε, σαφώς θα είναι οι μόνιμοι στρατιωτικοί.

Έ! Αν έχουν μυαλό στο κεφάλι τους, δεν θα πάνε – καί δή, θ’ αρνηθούν να πάνε συντονισμένοι, όλοι μαζί. Όχι μεμονωμένες εξαιρέσεις, δεν έχουν καμμία αξία. (Όχι μόνο στις παρελάσεις συντονισμός στο βήμα!… Πρέπει καί στα σοβαρά θέματα.) Εάν, παρά ταύτα, πάνε καί γίνουν κιμάς, ώρα τους καλή κι αέρας στα πανιά τους.

Καί δεν θα λυπηθώ καθόλου.

[ «- Καί γιατί δεν θα λυπηθείς, ρέ Εργοδότη;»

Τί να λυπηθώ γιά άτομα, που δεν είχαν ούτε κάν το ανάστημα να πούν «όχι», όταν το γκουβέρνο τους μετέτρεψε σε ξεσκατίστρες των λάθρο; Καί περιμένεις εσύ αυτά τα άτομα, που κιοτεύουν σε ασήμαντο θέμα, να οδηγήσουν τον στρατό σε μάχες προς υπεράσπιση της πατρίδας, καί δή νικηφόρες; Εδώ δεν μιλάνε ούτε γιά τον συνεχιζόμενο αφοπλισμό!

Άφ’σε μας, ρέ παλληκάρ’! Μακριά, κι αλάργα, λέμε!…]

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Εντάξει, εντάξει, είναι κι οι συνωμοσίες! Συμφωνώ. Το πιό (συνωμοσιολογικώς) πιθανό, λοιπόν, είναι να θέλει να στείλει τους στρατευμένους επίτηδες σε σφαγή, αφού μισεί τον λαό «του». Τί «αμυντικές συμφωνίες», καί σαχλαμάρες;

Αλλά, επιτέλους, τόοοοσο πολύ έχει αποβλακωθεί αυτός ο λαός, που δεν ξέρει πιά να λέει «όχι»;

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: «Αμυντική συμφωνία», με μιά χώρα που σε λίγο δεν θα υπάρχει;

Μόνον ο Καλλιγούλας έκανε κάτι τέτοια· έβαζε τον στρατό να περνάει τον Τίβερη, κι έλεγε: «- Ορίστε! Διαβήκαμε τον Τάμεση καί κατακτήσαμε την Αγγλία!» Αλλά εκείνος τα έκανε αυτά γιά πλάκα, καί γιά να τη σπάσει στην αριστοκρατία. Ετούτος εδώ, τα εννοεί! Αυτή είναι η διαφορά τους.

[Υπ’ όψιν, στο τέλος τον Καλλιγούλα τον φάγανε, διότι το παράκανε μ’ αυτά τα «αστεία».]

Είπαμε, όμως, το άτομο είναι τελείως «ντελούλου», που λέν κι οι πιτσιρικάδες.