Επιβεβαιώθηκε η στρατηγική επιλογή--ΡΩΣΙΑ-ΚΙΝΑ!!

 

Pyotr Akopov

Η αξιολόγηση της επίσκεψης του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Κίνα εκφράζεται με το ευρύτερο δυνατό φάσμα απόψεων - από "καμία σημαντική ανακάλυψη και καμία συμφωνία σε τίποτα" έως "μια εντυπωσιακή επίδειξη ενότητας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου στην αντιμετώπιση της Δύσης". Ωστόσο, δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς εντυπωσιασμούς και ηχηρές δηλώσεις από την κρατική επίσκεψη - το νόημά της ήταν εντελώς διαφορετικό.

Η Ρωσία και η Κίνα επιβεβαίωσαν ότι έχουν την ίδια αξιολόγηση των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο, δηλαδή είναι ιδεολογικοί σύμμαχοι. Όπως αναφέρεται στην κοινή δήλωση, όπου οι χώρες μας αποκαλούνται "ανεξάρτητα κέντρα του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου":

"Τα μέρη σημειώνουν την αυξανόμενη δυναμική των συνεχιζόμενων παγκόσμιων αλλαγών, την ενίσχυση των θέσεων και την ανάπτυξη των πραγματικών ευκαιριών των κρατών του παγκόσμιου Νότου και των περιφερειακών ηγετικών χωρών. Τα περιγράμματα μιας πολυκεντρικής παγκόσμιας τάξης γίνονται όλο και πιο σαφή. Αυτοί οι αντικειμενικοί παράγοντες επιταχύνουν την ανακατανομή του δυναμικού, των πόρων και των αναπτυξιακών προοπτικών υπέρ των αναδυόμενων αγορών και των αναπτυσσόμενων χωρών και συμβάλλουν στον εκδημοκρατισμό των διεθνών σχέσεων και της διεθνούς δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα, τα κράτη που έχουν συνηθίσει να σκέφτονται σύμφωνα με τη λογική του ηγεμονισμού και της πολιτικής ισχύος επιδιώκουν να υπονομεύσουν την παγκοσμίως αναγνωρισμένη παγκόσμια τάξη που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και να την αντικαταστήσουν με μια "τάξη βασισμένη σε κανόνες".

Δηλαδή, υπάρχει μια γενική τάση προς την πολυπολικότητα (ή αλλιώς πολυκεντρικότητα), και υπάρχουν ηγεμονικές δυνάμεις που αντιτίθενται σε αυτήν - η ανώνυμη αλλά εύκολα αναγνωρίσιμη Ατλαντική Δύση, στην υπαγόρευση και την πίεση της οποίας η Ρωσία και η Κίνα δεν σκοπεύουν να υποκύψουν. Ναι, η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν πλέον διαφορετική τακτική στις σχέσεις τους με τη Δύση, αλλά έχουν κοινή αντίληψη των τάσεων των παγκόσμιων διεργασιών, ακόμη και των στρατηγικών στόχων. Και αυτό δεν είναι απλώς ενδεικτικό πολλών πραγμάτων - είναι θεμελιωδώς σημαντικό.

Ο Πούτιν και ο Σι έχουν παρόμοιο στρατηγικό όραμα για το μέλλον και είναι ενωμένοι στην κατανόηση του τεράστιου ρόλου των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών τόσο για την ανάπτυξή τους όσο και για την οικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό για τη Δύση να περιπλέκει τις ρωσοκινεζικές σχέσεις - μέσω κυρώσεων και πιέσεων στην κινεζική οικονομία, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με τη Δύση (και τα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά και λογιστικά συστήματα που δημιούργησαν οι Αγγλοσάξονες). Αυτή η πίεση έχει πράγματι οδηγήσει σε ορισμένες δυσκολίες στο εμπόριο και τις τραπεζικές συναλλαγές Ρωσίας-Κίνας, αλλά δεν μπορεί να αναγκάσει την Κίνα να εγκαταλείψει την ενίσχυση των δεσμών της με τη Ρωσία, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να την αναγκάσει να αλλάξει τη συνολική της στρατηγική. Είναι ανώφελο να τίθεται στην Κίνα το ερώτημα "επιλέξτε μεταξύ της υποστήριξης της Ρωσίας και της διατήρησης κανονικών εμπορικών συναλλαγών με τη Δύση", διότι ο Σι Τζινπίνγκ αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια πρωτόγονη μπλόφα και μια λανθασμένη επιλογή: ακόμη και αν η Κίνα αποφάσιζε ξαφνικά να αλλάξει τη στρατηγική της και να εγκαταλείψει τη στρατηγική της συμμαχία με τη Ρωσία (ή να ενταχθεί στην πίεση προς τη χώρα μας), η Δύση θα συνέχιζε την πορεία της για οικονομικό διαζύγιο από την Κίνα και για στρατιωτική και στρατηγική ανάσχεση.

Με άλλα λόγια, η Κίνα απλά δεν έχει άλλη επιλογή. Αν και, φυσικά, θέλει να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαδικασία διαζυγίου με τη Δύση, η οποία, στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρεται για μια γρήγορη ρήξη με την Ουράνια Αυτοκρατορία, ούτε είναι ικανή για κάτι τέτοιο (και η Ευρώπη προσπαθεί να αντιταχθεί). Φυσικά, για να παίξει με τη Δύση, η Κίνα (δηλαδή οι τράπεζες και οι εταιρείες της που συναλλάσσονται με τη Δύση) πρέπει να συμμορφωθεί επίσημα με τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, και η δημιουργία εναλλακτικών χρηματοπιστωτικών μηχανισμών για το ρωσοκινεζικό εμπόριο είναι πιο αργή από ό,τι χρειάζεται. Αλλά όλα αυτά είναι επιλύσιμα προβλήματα - αν υπάρξει κοινή κατανόηση της σημασίας των δύο χωρών η μία για την άλλη. Και υπάρχει. Δεν είναι τυχαίο ότι στην αρχή της συνάντησής του με τον Πούτιν, ο Σι Τζινπίνγκ τόνισε τη σημασία των προσωπικών τους επαφών: "Μας επιτρέπουν να σκιαγραφήσουμε τις στρατηγικές κατευθύνσεις για τη διατήρηση της σταθερής και ταχείας δυναμικής ανάπτυξης των σινορωσικών σχέσεων, οι οποίες δεν ήταν καθόλου εύκολες και ως εκ τούτου αξίζουν την πιο προσεκτική αντιμετώπιση".

Η έμφαση στην ανάγκη διατήρησης της δυναμικής της ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών σημαίνει ότι το Πεκίνο δεν είναι απλώς αποφασισμένο να αποκρούσει την αμερικανική επίθεση στους δεσμούς μας, αλλά ποντάρει και στην ανάπτυξή τους. Και αυτό γιατί είναι σίγουροι τόσο για την ορθότητα της δικής τους επιλογής υπέρ της στρατηγικής προσέγγισης με τη Ρωσία όσο και για τη στάση του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, το γεγονός ότι ο Πρόεδρος μίλησε στο Πεκίνο για το αίσθημα της οικειότητας και υπενθυμίζοντας τα λόγια ενός τραγουδιού που γράφτηκε πριν από τρία τέταρτα του αιώνα (μετά την πρώτη επίσκεψη του Μάο στη Μόσχα) - "Ρώσοι και Κινέζοι είναι αδέλφια για πάντα" - δήλωσε ότι είναι βέβαιος ότι με αυτό το αδελφικό πνεύμα θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε την αρμονική ρωσοκινεζική εταιρική σχέση.

Αυτό το τραγούδι, παρεμπιπτόντως, τραγουδούσε επίσης ότι "δεν φοβόμαστε μια στρατιωτική καταιγίδα". Και γράφτηκε λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου της Κορέας, στον οποίο Ρώσοι και Κινέζοι μαζί συγκράτησαν τον αμερικανικό στρατό που ορμούσε προς τα βόρεια, προς τα σύνορα των χωρών μας.

https://ria.ru/20240518/soyuznichestvo-1946782723.html