Παραδοσιακοί όλων των χωρών, ενωθείτε!

by Αλεξάντερ Ντούγκιν

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν ισχυρίζεται ότι η ορκωμοσία του προέδρου Πούτιν σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο, δίνοντας έμφαση στις παραδοσιακές αξίες και την πολυπολικότητα, ενώ συσπειρώνει συμμάχους όπως η Κίνα και η Ινδία ενάντια στη δυτική ηγεμονία.

Η ορκωμοσία του προέδρου Πούτιν σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο στην ιστορία της Ρωσίας. Κάποιες γραμμές από προηγούμενες περιόδους σίγουρα θα συνεχιστούν. Ορισμένοι θα φτάσουν σε ένα κρίσιμο όριο. Ορισμένα θα περιοριστούν. Αλλά πρέπει επίσης να προκύψει κάτι νέο.

Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην ιδεολογική πτυχή, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει θεμελιώδη φορέα για την περαιτέρω ανάπτυξη της Ρωσίας στο διεθνές πλαίσιο.

Στη σφοδρή αντιπαράθεσή μας με τη Δύση, που βρίσκεται στο χείλος μιας πυρηνικής σύγκρουσης και ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, το πρόβλημα των αξιών γίνεται όλο και πιο εμφανές. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι απλώς μια σύγκρουση κρατών με τα αρκετά ορθολογικά εθνικά τους συμφέροντα, αλλά μια σύγκρουση πολιτισμών, με όλα αυτά να υπερασπίζονται σθεναρά τα συστήματα αξιών τους.

Σήμερα, είναι ήδη σαφές ότι η Ρωσία έχει δεσμευτεί αποφασιστικά να υπερασπιστεί τις παραδοσιακές αξίες και τις θεωρεί αναπόσπαστο μέρος των θεμελιωδών διαδικασιών ενίσχυσης της πολιτιστικής της ταυτότητας και της γεωπολιτικής κυριαρχίας της. Δεν πρόκειται μόνο για τα διάφορα συμφέροντα μεμονωμένων υποκειμένων εντός του ίδιου – δυτικού – πολιτισμού, όπως θα μπορούσε να ερμηνευθεί μέχρι πρόσφατα η κλιμακούμενη σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της συλλογικής Δύσης. Είναι πλέον προφανές ότι δύο συστήματα αξιών συγκρούονται.

Η σύγχρονη συλλογική Δύση υπερασπίζεται σθεναρά:

• Απόλυτος ατομικισμός.

• ΛΟΑΤ και πολιτική φύλου·

• Κοσμοπολιτισμός;

• Cancel culture;

• Μεταανθρωπισμός;

• Απεριόριστη μετανάστευση.

• Καταστροφή όλων των μορφών ταυτότητας.

• Κριτική φυλετική θεωρία (σύμφωνα με την οποία οι προηγουμένως καταπιεσμένοι λαοί έχουν κάθε δικαίωμα να καταπιέζουν τους πρώην καταπιεστές τους με τη σειρά τους).

• Σχετικιστική και μηδενιστική μεταμοντέρνα φιλοσοφία.

Η Δύση λογοκρίνει ανελέητα την ίδια της την ιστορία, απαγορεύει βιβλία και έργα τέχνης και το Κογκρέσο των ΗΠΑ ετοιμάζεται να αφαιρέσει ολόκληρα αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, δήθεν προσβλητικά για ορισμένες ομάδες ανθρώπων με βάση την εθνικότητα και τη θρησκεία. Επιπλέον, η ανάπτυξη των ψηφιακών τεχνολογιών και των νευρωνικών δικτύων έχει εγείρει το ζήτημα της μεταφοράς της παγκόσμιας διακυβέρνησης από την ανθρωπότητα στην τεχνητή νοημοσύνη - και αρκετοί δυτικοί συγγραφείς το χαιρετίζουν ήδη ως μια απίστευτη επιτυχία και την πολυαναμενόμενη άφιξη της μοναδικότητας.

Σε αντίθεση με όλα αυτά, η Ρωσία του Πούτιν προσφέρει ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο αξιών, πολλές από τις οποίες κατοχυρώνονται νομικά στο διάταγμα αριθ. 809 της 9ης Νοεμβρίου 2022. Η Ρωσία υπερασπίζεται σθεναρά:

• Συλλογική ταυτότητα ενάντια στον ατομικισμό.

• Πατριωτισμός εναντίον κοσμοπολιτισμού.

• Υγιής οικογένεια ενάντια στη νομιμοποίηση των διαστροφών.

• Θρησκεία ενάντια στον μηδενισμό, τον υλισμό και τον σχετικισμό.

• Η ανθρωπότητα ενάντια στα μετα-ανθρωπιστικά πειράματα.

• Οργανική ταυτότητα έναντι της αραίωσής της.

• Ιστορική αλήθεια ενάντια στην cancel culture.

Επιπλέον, υπάρχουν δύο αντίθετοι προσανατολισμοί – δύο ανταγωνιστικές ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες. Η Ρωσία επιλέγει την παράδοση - η Δύση, αντίθετα, οτιδήποτε μη παραδοσιακό και ακόμη και αντι-παραδοσιακό.

Αυτό καθιστά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, όπου αυτοί οι δύο πολιτισμοί συγκρούστηκαν σε μια σκληρή, αποφασιστική μάχη, πολύ περισσότερο από μια συνηθισμένη σύγκρουση συμφερόντων. Υπάρχει πράγματι σύγκρουση συμφερόντων, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο σημείο. Το κύριο σημείο είναι ότι δύο μοντέλα της περαιτέρω ανάπτυξης της ανθρωπότητας έχουν έρθει σε αντιπαράθεση - ο φιλελεύθερος, παγκοσμιοποιημένος, αντι-παραδοσιακός δρόμος της σύγχρονης Δύσης ή ο εναλλακτικός, πολυπολικός, πολυκεντρικός δρόμος που διατηρεί την παράδοση και τις παραδοσιακές αξίες, για τις οποίες αγωνίζεται η Ρωσία.

Είναι καιρός να σημειωθεί ότι ένας πολυπολικός κόσμος, στον οποίο η Ρωσία δήλωσε την πίστη της κατά το προηγούμενο στάδιο της κυριαρχίας του Πούτιν, έχει νόημα μόνο αν αναγνωρίσουμε κάθε πόλο. Κάθε πολιτισμός (όπως εκπροσωπείται σήμερα στις BRICS) έχει δικαίωμα στην ταυτότητά του, την παράδοσή του και το σύστημα αξιών του. Η πολυπολικότητα αποκτά νόημα και δικαιολογείται αν προχωρήσουμε από τον πλουραλισμό των υπαρχόντων πολιτισμών και αναγνωρίσουμε το δικαίωμά τους να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και να αναπτυχθούν με βάση εσωτερικές αρχές. Αυτό σημαίνει ότι οι πόλοι του πολυπολικού κόσμου, σε αντίθεση με το παγκοσμιοποιημένο μονοπολικό μοντέλο, όπου οι δυτικές αξίες κυριαρχούν ως καθολικές εξ ορισμού, ακολουθούν την πορεία της Ρωσίας σε κάποιο βαθμό, αλλά χρησιμοποιώντας τις δικές τους - καθεμία από αυτές διαφορετικές - παραδοσιακές αξίες.

Αυτό το βλέπουμε καθαρά στη σύγχρονη Κίνα. Όχι μόνο απορρίπτει την παγκοσμιοποίηση, τον φιλελευθερισμό και τον παγκόσμιο καπιταλισμό ως δόγμα, διατηρώντας πολλά χαρακτηριστικά του σοσιαλιστικού συστήματος, αλλά στρέφεται όλο και περισσότερο στις αιώνιες αξίες του κινεζικού πολιτισμού, αναβιώνοντας την πολιτική και κοινωνική ηθική του Κομφούκιου, η οποία ενέπνευσε και οργάνωσε την κοινωνία για χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι μία από τις κορυφαίες θεωρίες των διεθνών σχέσεων στη σύγχρονη Κίνα είναι η αρχαία ιδέα της Tianxia, όπου η Κίνα θεωρείται ως το κέντρο του παγκόσμιου συστήματος, με όλα τα άλλα έθνη να περιβάλλουν το Μέσο Βασίλειο στην περιφέρεια. Η Κίνα είναι το δικό της απόλυτο κέντρο, ανοιχτό στον κόσμο, αλλά προστατεύει αυστηρά την κυριαρχία, τη μοναδικότητα και την πρωτοτυπία της.

Η σύγχρονη Ινδία (Bharat) κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, ειδικά υπό την κυριαρχία του Narendra Modi. Και πάλι, εδώ κυριαρχεί η βαθιά ταυτότητα, η Hindutva, αναβιώνοντας τα θεμέλια του αρχαίου βεδικού πολιτισμού, της θρησκείας, της φιλοσοφίας και της κοινωνικής δομής.

Ο ισλαμικός κόσμος απορρίπτει ακόμη πιο κατηγορηματικά το σύστημα αξιών της συλλογικής Δύσης, το οποίο δεν είναι σε καμία περίπτωση συμβατό με τους ισλαμικούς νόμους, κανόνες και κανονισμούς. Στην περίπτωση αυτή, η έμφαση δίνεται στην παράδοση.

Τα αφρικανικά έθνη κινούνται επίσης προς αυτή την κατεύθυνση, μπαίνοντας σε ένα νέο γύρο αποαποικιοποίησης - αυτή τη φορά της συνείδησης, του πολιτισμού και της νοοτροπίας. Όλο και περισσότεροι Αφρικανοί στοχαστές, πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα στρέφονται στην προέλευση των αυτόχθονων πολιτισμών τους.

Η Λατινική Αμερική, επίσης, ανακαλύπτει σταδιακά αυτούς τους νέους ορίζοντες της παραδοσιοκρατίας, της θρησκείας και των πολιτιστικών ριζών, ερχόμενοι όλο και περισσότερο σε άμεση σύγκρουση με τις αμερικανικές και συλλογικές δυτικές πολιτικές. Η ιδιαιτερότητα της Λατινικής Αμερικής είναι ότι ο αντιαποικιακός αγώνας διεξήχθη επί μακρόν κυρίως κάτω από αριστερά συνθήματα. Η κατάσταση τώρα αλλάζει: η αριστερά ανακαλύπτει τις παραδοσιακές και συντηρητικές ρίζες του αγώνα της (για παράδειγμα, στη θεολογία της απελευθέρωσης, όπου κυριαρχεί ο καθολικός παράγοντας) και το συντηρητικό αντιαποικιακό μέτωπο αναπτύσσεται (για παράδειγμα, η θεολογία του λαού).

Αλλά μέχρι στιγμής, κανένας από τους πολιτισμούς που προσανατολίζονται προς την πολυπολικότητα και την παράδοση προτίμησης δεν έχει εισέλθει σε άμεση ένοπλη σύγκρουση με τη Δύση, εκτός από τη Ρωσία. Πολλοί διστάζουν, περιμένοντας την έκβαση αυτής της δραματικής αντιπαράθεσης. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας απορρίπτει δυνητικά την ηγεμονία της Δύσης και τα συστήματα αξιών της, κανείς εκτός από εμάς δεν είναι έτοιμος να έρθει σε άμεση αντιπαράθεση μαζί της ακόμα.

Αυτό δίνει στη Ρωσία μια μοναδική ευκαιρία να ηγηθεί της παγκόσμιας συντηρητικής στροφής. Έχει έρθει η ώρα να δηλώσουμε ανοιχτά ότι η Ρωσία αγωνίζεται ενάντια στην αξίωση του δυτικού πολιτισμού για την οικουμενικότητα των αξιών της και αντιπροσωπεύει πλήρως και ολοκληρωτικά την παράδοση, τόσο τη δική της (ρωσική και ορθόδοξη) όσο και όλες τις άλλες. Γιατί και αυτοί αντιμετωπίζουν αναπόφευκτη καταστροφή αν θριαμβεύσει η παγκοσμιοποίηση και επιμείνει η δυτική ηγεμονία.

Όλοι οι πολιτισμοί του κόσμου είναι συντηρητικοί· Αυτό αποτελεί την ταυτότητά τους. Και το συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο. Μόνο η μεταμοντέρνα Δύση έχει αποφασίσει να σπάσει ριζικά τις κλασικές χριστιανικές ρίζες της και έχει αρχίσει να οικοδομεί μια κουλτούρα εκφυλισμού, διαστροφής, παθολογίας και τεχνικής αντικατάστασης των ανθρώπων με μετα-ανθρώπινους οργανισμούς (από την τεχνητή νοημοσύνη μέχρι τα cyborgs, τις χίμαιρες και τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα). Ακόμη και εντός της Δύσης, ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας απορρίπτει αυτόν τον δρόμο και αντιτίθεται όλο και περισσότερο και σθεναρά στην πορεία των κυρίαρχων μεταμοντέρνων φιλελεύθερων ελίτ προς την τελική κατάργηση της πολιτιστικής-ιστορικής ταυτότητας των ίδιων των δυτικών κοινωνιών.

Στη νέα προεδρική θητεία του Πούτιν, θα ήταν αρκετά λογικό να διακηρύξει την προστασία της παράδοσης - στη Ρωσία και παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της Δύσης - ως κύρια ιδεολογική αποστολή του. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θεωρείται ήδη από την ανθρωπότητα ως ένας μεγάλος ηγέτης που παίζει αυτόν τον ρόλο, αντιστεκόμενος ηρωικά στη δυτική ηγεμονία. Τώρα είναι η ώρα να διακηρύξουμε την παγκόσμια αποστολή της Ρωσίας, η οποία συνίσταται στην προστασία των πολιτισμών και των παραδοσιακών αξιών τους. Αρκετά με το να παίζεις μαζί με τη Δύση και να χρησιμοποιείς τις στρατηγικές, τους όρους, τα πρωτόκολλα και τα κριτήριά της. Η πολιτισμική κυριαρχία συνίσταται στο ότι κάθε έθνος έχει το πλήρες δικαίωμα να αποδέχεται και να απορρίπτει οποιεσδήποτε εξωτερικές οδηγίες και να αναπτύσσεται με τον δικό του μοναδικό τρόπο, ανεξάρτητα από τη δυσαρέσκεια κάποιου άλλου.

Πρόσφατα, στις 7 Μαΐου, η βρετανική εφημερίδα The Mirror χαρακτήρισε δέκα λέξεις από την εναρκτήρια ομιλία του προέδρου Πούτιν ως «ανατριχιαστική απειλή για τη Δύση». Αυτά τα λόγια ήταν: «Το πεπρωμένο της Ρωσίας θα καθοριστεί μόνο από εμάς». Κάθε υπαινιγμός κυριαρχίας γίνεται αντιληπτός από τη Δύση ως κήρυξη πολέμου. Η Ρωσία το έχει αγκαλιάσει αυτό και είναι έτοιμη να υποστηρίξει όλους εκείνους που θα σταθούν τόσο αποφασιστικά για την κυριαρχία τους όσο και αυτή.

Φυσικά, κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του παραδοσιακές αξίες. Αλλά σήμερα, όλοι τους δέχονται επίθεση από έναν επιθετικό, μισαλλόδοξο, απατηλό και διεστραμμένο πολιτισμό, ο οποίος διεξάγει έναν ανελέητο πόλεμο ενάντια σε οποιαδήποτε παράδοση – ενάντια στην παράδοση ως τέτοια. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Ρωσία του Πούτιν μπορεί να δηλώσει ανοιχτά ότι είναι ο φορέας της αντίθετης αποστολής - να γίνει υπερασπιστής της παράδοσης και της κανονικότητας, της συνέχειας και της ταυτότητας.

Τον 20ό αιώνα, η επιρροή της Ρωσίας στον κόσμο βασιζόταν κυρίως στο αριστερό κίνημα. Αλλά σήμερα, έχει σταδιακά ξεθωριάσει – είτε απορροφάται από τον φιλελευθερισμό είτε εξαντλείται (με σπάνιες εξαιρέσεις, συχνά συμμαχώντας με αντιαποικιακές συντηρητικές τάσεις). Τώρα είναι καιρός να στοιχηματίσουμε στους συντηρητικούς και τους υποστηρικτές των πολιτισμικών ταυτοτήτων. Και έτσι, ένα νέο σύνθημα γεννιέται: Παραδοσιακοί όλων των χωρών, ενωθείτε!

Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε, να ντρεπόμαστε ή να το αποκρύπτουμε. Όσο πιο σίγουροι ξεκινάμε αυτό το μονοπάτι, τόσο πιο γρήγορα και πιο αξιόπιστα θα αυξηθεί η επιρροή μας στον κόσμο. Έχοντας επιλέξει έναν προσανατολισμό προς την πολυπολικότητα, πρέπει να είμαστε συνεπείς σε αυτό.

Όλοι θεωρούν ήδη τον Πούτιν βασικό πρόσωπο στη συντηρητική αναγέννηση. Είναι καιρός να το διακηρύξουμε ανοιχτά. Η κριτική από τη Δύση είναι αναπόφευκτη σε κάθε περίπτωση, αλλά τώρα οι αποφασιστικοί παράγοντες στις σχέσεις μαζί της είναι εντελώς διαφορετικοί. Και οι σύμμαχοί μας - πραγματικοί και δυνητικοί - θα υποστηρίξουν τη Ρωσία με νέο σθένος. Θα κατανοήσουν σαφώς τους μεγαλεπήβολους σκοπούς και στόχους μας. Θα μας εμπιστευτούν και, χωρίς καμία αμφιβολία ή δισταγμό, θα αρχίσουν να οικοδομούν έναν δίκαιο και ισορροπημένο κόσμο μαζί μας προς το συμφέρον της μεγαλύτερης ανθρωπότητας.

(μετάφραση Constantin von Hoffmeister)

Παρά τη μη διαθεσιμότητα των βιβλίων του Alexander Dugin στο Amazon στις ΗΠΑ, μπορούν ακόμα να αγοραστούν εδώ.

 Περιοδικό Άρκτος | Υποστοίβα (arktosjournal.com)