Ο Ραΐσι ηγήθηκε της κατηγορίας για τη «νέα παγκόσμια τάξη» Ρωσίας-Ιράν-Κίνας!!

 

Πέπε Εσκομπάρ

Το όραμα του Ιρανού προέδρου Εμπραχίμ Ραΐσι προς ανατολάς ήταν καθοριστικό για την προώθηση του στρατηγικού πλέγματος Μόσχας-Τεχεράνης-Πεκίνου και την ισοπέδωση μιας πορείας προς τη θεσμοθέτηση της πολυπολικότητας.

Μέσα σε όλη τη θλίψη και τη θλίψη για την απώλεια του Ιρανού προέδρου Εμπραχίμ Ραΐσι, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να παρουσιάσουμε την κρίσιμη πορεία που βοήθησε να σφυρηλατηθεί προς μια νέα παγκόσμια τάξη.

Στα σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ο Ραΐσι ανέβηκε στην ιρανική προεδρία, η ευρασιατική ολοκλήρωση και η πορεία προς την πολυπολικότητα έχουν γίνει θεμελιωδώς καθοδηγούμενες από τρεις σημαντικούς παράγοντες: τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν.

Οι οποίες, όχι τυχαία, είναι οι τρεις κορυφαίες «υπαρξιακές απειλές» για την ηγεμονική δύναμη.

Στις 10 μ.μ. της περασμένης Κυριακής στη Μόσχα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κάλεσε τον πρεσβευτή του Ιράν στη Μόσχα, Καζέμ Τζαλαλί, να καθίσει στο τραπέζισε μια αυτοσχέδια συνάντηση με την αφρόκρεμα της σοδειάς της Ομάδας Άμυνας της Ρωσίας.

Αυτή η πρόσκληση έφτασε πολύ πέρα από τις μυωπικές εικασίες των μέσων ενημέρωσης σχετικά με το αν ο πρόωρος θάνατος του Ιρανού προέδρου οφειλόταν σε «τυχαία συντριβή» ή σε πράξη σαμποτάζ. Προήλθε από τους καρπούς της ακούραστης εργασίας του Ραΐσι για να τοποθετήσει το Ιράν ως έθνος που βλέπει προς τα ανατολικά, σφυρηλατώντας με τόλμη στρατηγικές συμμαχίες με τις μεγάλες δυνάμεις της Ασίας, ενώ γλυκαίνει τις σχέσεις της Τεχεράνης με τους περιφερειακούς εχθρούς του παρελθόντος.

Αυξημένη ευρασιατική ολοκλήρωση

Επιστροφή σε εκείνο το τραπέζι το βράδυ της Κυριακής στη Μόσχα. Όλοι ήταν εκεί - από τον υπουργό Άμυνας Andrei Belousov και τον γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας Sergei Shoigu μέχρι τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Valery Gerasimov, τον υπουργό έκτακτης ανάγκης Aleksandr Kurenkov και τον ειδικό βοηθό του προέδρου, Igor Levitin.

Το βασικό μήνυμα που απεικονίζεται ήταν ότι η Μόσχα έχει την πλάτη της Τεχεράνης. Και η Ρωσία υποστηρίζει πλήρως τη σταθερότητα και τη συνέχεια της κυβέρνησης στο Ιράν, η οποία είναι ήδη πλήρως εγγυημένη από το σύνταγμα του Ιράν και τα λεπτομερή απρόοπτά του για μια ειρηνική μετάβαση της εξουσίας ακόμη και υπό ασυνήθιστες συνθήκες.

Καθώς βρισκόμαστε τώρα βαθιά σε πλήρη λειτουργία υβριδικού πολέμου - που συνορεύει με το Hot - στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, τα τρία κράτη πολιτισμού που διαμορφώνουν ένα νέο σύστημα διεθνών σχέσεων δεν θα μπορούσαν να είναι πιο προφανή.

Οι σχέσεις Ρωσίας–Ιράν–Κίνας (ΚΥΤ) είναι ήδη διασυνδεδεμένες μέσω διμερών, ολοκληρωμένων στρατηγικών εταιρικών σχέσεων· Είναι μέλη τόσο των BRICS όσο και του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και ο τρόπος λειτουργίας τους αποκαλύφθηκε πλήρως για να εξεταστεί από ολόκληρη την παγκόσμια πλειοψηφία στην κρίσιμη σύνοδο κορυφής του Πούτιν με τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping στο Πεκίνο την περασμένη εβδομάδα.

Εν ολίγοις, καμία από τις τρεις ασιατικές δυνάμεις δεν θα επιτρέψει στους άλλους εταίρους να αποσταθεροποιηθούν από τους συνήθεις υπόπτους.

Ένα αστρικό ρεκόρ

Ο αείμνηστος πρόεδρος Ραΐσι και ο κορυφαίος διπλωμάτης του, υπουργός Εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν, αφήνουν μια αστρική κληρονομιά.

Υπό την ηγεσία τους, το Ιράν έγινε μέλος των BRICS, πλήρες μέλος του SCO και σημαντικός ενδιαφερόμενος στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU). Αυτοί είναι οι τρεις βασικοί πολυμερείς οργανισμοί που διαμορφώνουν το δρόμο προς την πολυπολικότητα.

Η νέα διπλωματική κίνηση του Ιράν έφτασε σε βασικούς αραβικούς και αφρικανικούς παίκτες, από τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και την Αίγυπτο έως τη Λιβύη, το Σουδάν και το Τζιμπουτί. Η Τεχεράνη, για πρώτη φορά, διεξήγαγε μια εξελιγμένη, μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ισραήλ, εκτοξεύοντας ένα μπαράζ μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων από το ιρανικό έδαφος.

Οι σχέσεις Ιράν-Ρωσίας έφτασαν στο επόμενο επίπεδο στο εμπόριο και τη στρατιωτικο-πολιτική συνεργασία. Πριν από δύο χρόνια, ο Πούτιν και ο Ραΐσι συμφώνησαν σε μια συνολική διμερή συνθήκη. Το προσχέδιο του βασικού εγγράφου είναι τώρα έτοιμο και θα υπογραφεί από τον επόμενο πρόεδρο του Ιράν, επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο την εταιρική σχέση.

Όπως μου είπε ένα μέλος μιας ιρανικής αντιπροσωπείας πέρυσι στη Μόσχα, όταν οι Ρώσοι ρωτήθηκαν τι θα μπορούσε να είναι στο τραπέζι, απάντησαν: «Μπορείτε να μας ρωτήσετε οτιδήποτε». Και αντίστροφα.

Έτσι, όλες οι αλληλένδετες αποκλίσεις της στρατηγικής στροφής του Ραΐσι «Κοιτάξτε ανατολικά» σε συνδυασμό με την προηγούμενη «στροφή προς την Ασία» της Ρωσίας αντιμετωπίζονται από τη Μόσχα και την Τεχεράνη.

Το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών του SCO συνεδριάζει αυτή την Τρίτη και την Τετάρτη στην Αστάνα, προετοιμάζοντας τη σύνοδο κορυφής τον Ιούλιο, όταν η Λευκορωσία θα γίνει πλήρες μέλος. Το υπουργικό συμβούλιο της Σαουδικής Αραβίας ενέκρινε επίσης την απόφαση για ένταξη του Ριάντ, πιθανώς το επόμενο έτος.

Η συνέχεια της κυβέρνησης του Ιράν θα εκπροσωπηθεί πλήρως στην Αστάνα μέσω του προσωρινού υπουργού Εξωτερικών Αλί Μπαγκερί Κανί, ο οποίος ήταν το νούμερο δύο του Αμίρ-Αμπντολαχιάν. Είναι βέβαιο ότι θα εισέλθει αμέσως στη μάχη μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ και τον Κινέζο ομόλογό του Wang Yi για να συζητήσουν την πολυεπίπεδη πολυπολική πορεία.

Μια υπερηχητική κοινή δήλωση

Ο γενικός χάρτης του τι συνεπάγεται ένα νέο σύστημα αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα στη σύνοδο κορυφής ορόσημο Πούτιν-Σι μέσω μιας εκπληκτικής κοινής δήλωσης 10 κεφαλαίων, πάνω από 12.000 λέξεις, με τη «συνεργασία» να εμφανίζεται τουλάχιστον 130 φορές.

Αυτό το έγγραφο μπορεί σωστά να ερμηνευτεί ως ένα κοινό υπερηχητικό μανιφέστο που ανατινάζει συνολικά την τεχνητή «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες» της Ουάσιγκτον.

Αυτή η ενότητα ξεχωρίζει ιδιαίτερα:

Όλες οι χώρες έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν ανεξάρτητα τα αναπτυξιακά τους μοντέλα και τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά τους συστήματα με βάση τις εθνικές τους συνθήκες και τη βούληση των λαών, να αντιτίθενται στην παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχων χωρών, να αντιτίθενται σε μονομερείς κυρώσεις και «δικαιοδοσία με μακρύ χέρι» χωρίς βάση διεθνούς δικαίου ή εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και να αντιτίθενται στη χάραξη ιδεολογικών γραμμών. Και οι δύο πλευρές επεσήμαναν ότι η νεοαποικιοκρατία και ο ηγεμονισμός είναι εντελώς αντίθετοι με την τάση των καιρών και ζήτησαν ισότιμο διάλογο, ανάπτυξη εταιρικών σχέσεων και προώθηση των ανταλλαγών και της αμοιβαίας μάθησης μεταξύ των πολιτισμών.

Το Ιράν, στο οποίο έχουν επιβληθεί κυρώσεις μέχρι θανάτου για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, μαθαίνει τώρα απευθείας από την Κίνα και τη Ρωσία για τις προσπάθειές τους να καταστρέψουν τις αφηγήσεις «αποσύνδεσης», καθώς και τις επιπτώσεις ενός τσουνάμι δυτικών κυρώσεων στη Ρωσία.

Για παράδειγμα, μια σειρά σιδηροδρομικών διαδρόμων Κίνας-Ευρώπης χρησιμοποιείται τώρα κυρίως για τη μεταφορά κινεζικών προϊόντων στην Κεντρική Ασία και την επανεξαγωγή τους στη Ρωσία.

Ωστόσο, εν μέσω αυτής της εμπορικής έκρηξης, τα σημεία συμφόρησης στην εφοδιαστική αυξάνονται επίσης. Σχεδόν κάθε ευρωπαϊκό λιμάνι αρνείται να χειριστεί οποιεσδήποτε αποστολές από ή προς τη Ρωσία. Και τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ρωσίας εξακολουθούν να έχουν προβλήματα: το Βλαδιβοστόκ δεν έχει χωρητικότητα για μεγάλα φορτηγά πλοία, ενώ η Αγία Πετρούπολη απέχει πολύ από την Κίνα.

Έτσι, το κεφάλαιο 3 της κοινής δήλωσης Ρωσίας-Κίνας δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη «συνεργασία λιμένων και μεταφορών, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης περισσότερων διαδρομών εφοδιαστικής» και στην εμβάθυνση της οικονομικής συνεργασίας, «μεταξύ άλλων μέσω της αύξησης του μεριδίου του τοπικού νομίσματος στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες» και στην αύξηση της βιομηχανικής συνεργασίας, «συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών τομέων όπως η κατασκευή αυτοκινήτων και σκαφών, η τήξη μετάλλων και τα χημικά».

Όλα αυτά ισχύουν και για τη συνεργασία Ρωσίας-Ιράν, για παράδειγμα, για τον εξορθολογισμό του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC), ειδικά από το Αστραχάν στην Κασπία στα ιρανικά λιμάνια και στη συνέχεια μέσω δρόμων προς τον Περσικό Κόλπο.

Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Bagheri Kani είχε προηγουμένως παρατηρήσει ότι χάρη στην «εξαιρετική γεωπολιτική θέση» του Ιράν που φτάνει στη Δυτική Ασία, τον Περσικό Κόλπο, την περιοχή της Κασπίας Θάλασσας και την ευρύτερη Ευρασία, το Ιράν μπορεί να συμβάλει στην «οικονομική ανάπτυξη και το οικονομικό δυναμικό» όλων των περιφερειακών παικτών.

Η επίσκεψη του Πούτιν στην Κίνα την περασμένη εβδομάδα περιελάμβανε επίσκεψη στη βορειοανατολική υπερδύναμη Harbin - η οποία έχει ισχυρούς γεωγραφικούς / ιστορικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Μια γιγαντιαία έκθεση Κίνας-Ρωσίας προσέλκυσε πάνω από 5.000 εμπορικές επιχειρήσεις. Δεν είναι τραβηγμένο να φανταστεί κανείς μια εξίσου επιτυχημένη έκθεση Ρωσίας-Ιράν σε ένα λιμάνι της Κασπίας.

Προμηθεϊκό έργο

Αυτό που συνδέει τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν είναι, πρώτα απ 'όλα, ένα αναδυόμενο πλαίσιο σχεδιασμένο από κυρίαρχα πολιτιστικά κράτη. Ο μοιραίος θάνατος του προέδρου-μάρτυρα Ραΐσι δεν θα αλλάξει καθόλου τη μεγάλη εικόνα.

Βρισκόμαστε στη μέση μιας μακράς διαδικασίας ενάντια σε ένα περιβάλλον που εξαρτάται εδώ και δεκαετίες από τον πόνο και τον φόβο. Η διαδικασία έχει αποκτήσει τεράστια έλξη τα τελευταία χρόνια, ξεκινώντας με την επίσημη έναρξη των Νέων Δρόμων του Μεταξιού το 2013.

Οι Νέοι Δρόμοι του Μεταξιού και η Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI) είναι ένα προμηθεϊκό έργο που είναι τόσο γεωπολιτικό όσο και γεωοικονομικό. Παράλληλα ήρθε η σταδιακή επέκταση του ρόλου του SCO ως μηχανισμού οικονομικής συνεργασίας. Για άλλη μια φορά, το Ιράν είναι κορυφαίο μέλος των BRI, SCO και BRICS.

Μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν της Ουκρανίας το 2014, η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας άρχισε πραγματικά να επιταχύνεται. Σύντομα, είχαμε επίσης το Ιράν να πωλεί σχεδόν όλη την παραγωγή πετρελαίου του στην Κίνα και να τίθεται υπό την προστασία της κινεζικής πυρηνικής ομπρέλας.

Μετά είχαμε την Αυτοκρατορία ταπεινωμένη στο Αφγανιστάν. και την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (SMO) στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022. Και η επέκταση των BRICS σε πρώην δυτικά εδάφη στον Παγκόσμιο Νότο.

Κατά τη διάρκεια της αξέχαστης επίσκεψής του την άνοιξη του 2023 στη Μόσχα, ο Σι είπε στον Πούτιν ότι «αλλαγές που δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και εκατό χρόνια» θα συμβούν και ότι και οι δύο θα πρέπει να βρίσκονται στο τιμόνι αυτών των αναπόφευκτων αλλαγών.

Αυτή ακριβώς ήταν η ουσία των συζητήσεών τους την περασμένη εβδομάδα στο Πεκίνο.

Ο ιρανικός βομβαρδισμός του εξαιρετικά προστατευμένου ισραηλινού εδάφους με απόλυτη ακρίβεια – ως απάντηση σε μια τρομοκρατική επίθεση στο διπλωματικό προξενείο του σε τρίτη χώρα – έστειλε ένα ξεκάθαρο, πρωτοποριακό μήνυμα, πλήρως κατανοητό από την παγκόσμια πλειοψηφία: η εξουσία του Ηγεμόνα στη Δυτική Ασία φτάνει στο τέλος της.

Η απώλεια του Rimland είναι ανάθεμα για την τέλεια αμερικανική γεωπολιτική. Πρέπει να επανέλθει στον έλεγχό της, καθώς γνωρίζει πόσο σημαντική είναι.

Νέα κατεύθυνση

Ο Άγγελος της Ιστορίας, όμως, δείχνει προς μια νέα κατεύθυνση - προς την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν ως τους φυσικούς Κυρίαρχους που διαμορφώνουν την επανεμφάνιση της Heartland.

Συνοπτικά, αυτοί οι Τρεις Κυρίαρχοι έχουν το επιστημολογικό επίπεδο, τη θέληση, τη δημιουργικότητα, τις οργανωτικές δεξιότητες, το όραμα και τα εργαλεία της δύναμης για να πραγματοποιήσουν ένα πραγματικό Προμηθεϊκό έργο.

Μπορεί να ακούγεται σαν θαύμα, αλλά η σημερινή ηγεσία και στα τρία κράτη μοιράζεται αυτή την κοινή κατανόηση και προσπάθεια.

Για παράδειγμα, τι θα μπορούσε να είναι πιο δελεαστικό από την πιθανότητα του πρώην διαπραγματευτή για τα πυρηνικά Saeed Jalili ως επόμενου προέδρου του Ιράν να ενταχθεί στον νέο υπουργό Εξωτερικών Ali Bagheri Kani; Στο παρελθόν, ο Jalili έχει χαρακτηριστεί ως πολύ «σκληροπυρηνικός» για τους δυτικούς ουρανίσκους, αλλά η δύση δεν έχει πλέον σημασία σε αυτές τις ακτές.

Μετά τη μεγάλη στροφή του Ραΐσι προς τα ανατολικά και την πολυπολικότητα μακριά από την άστοχη, αποτυχημένη εισβολή του πρώην Ιρανού «μεταρρυθμιστή» προέδρου Χασάν Ρουχανί προς τα δυτικά, ο Τζαλίλι μπορεί να είναι μόνο το εισιτήριο για την επόμενη φάση του Ιράν. Και ω, τι απόλυτα τολμηρό συμπλήρωμα στο δίδυμο Σι-Πούτιν θα ήταν αυτό.

The Cradle.