Thomas Horn
«Το αποτέλεσμα του «μυστικού πεπρωμένου» είναι μια Παγκόσμια Τάξη που κυβερνάται από έναν Βασιλιά με υπερφυσικές δυνάμεις. Αυτός ο Βασιλιάς καταγόταν από μια θεϊκή φυλή. Δηλαδή, ανήκε στο Τάγμα των Φωτισμένων για όσους φτάσουν σε μια κατάσταση σοφίας και μετά ανήκουν σε μια οικογένεια τελειοποιημένων σε ήρωες ανθρώπινων όντων.» — Manly P. Hall, The Secret Destiny of America.
Γεγονότα που εκτυλίσσονται από την 11η Σεπτεμβρίου προμηνύουν ένα εγγύς μέλλον στο οποίο ένας άνθρωπος με ανώτερη ευφυΐα, εξυπνάδα, γοητεία και διπλωματία θα αναδυθεί στην παγκόσμια σκηνή ως σωτήρας. Φαινομενικά θα διαθέτει μια υπερβατική σοφία που του δίνει τη δυνατότητα να λύνει προβλήματα και να προσφέρει λύσεις για πολλά από τα πιο περίπλοκα ζητήματα του σήμερα. Η δημοτικότητά του θα είναι ευρέως διαδεδομένη και οι θαυμαστές του θα περιλαμβάνουν μικρούς και μεγάλους, θρησκευόμενους και αλλόθρησκους, άνδρες και γυναίκες. Οι παρουσιαστές του talk show θα συνεντεύξουν τους συναδέλφους του, οι παρουσιαστές ειδήσεων θα καλύψουν τις κινήσεις του, οι μελετητές θα επικροτούν την παράξενη ικανότητά του να λύνει ό,τι έχει ξεφύγει από τους υπόλοιπους από εμάς και οι φτωχοί θα υποκλιθούν στο τραπέζι του. Από όλες τις ανθρώπινες απόψεις, θα απευθύνεται στην καλύτερη ιδέα της κοινωνίας. Όμως η βαθιά κατανόηση και η ακαταμάχητη παρουσία του θα είναι το αποτέλεσμα ενός αόρατου δικτύου χιλιάδων ετών συλλογικής γνώσης. Θα αντιπροσωπεύει, όπως ο θεός Vulcan, την ενσάρκωση ενός πολύ παλιού υπερ-ευφυούς πνεύματος. Καθώς ο Ιησούς Χριστός ήταν το «σπέρμα της γυναίκας» (Γέν. 3:15), θα είναι το «σπέρμα του φιδιού». Επιπλέον, αν και η άφιξή του με τη μορφή ενός ανθρώπου είχε προβλεφθεί από πολλές Γραφές, οι πλατιές μάζες δεν θα τον αναγνωρίσουν αμέσως για αυτό που είναι στην πραγματικότητα—την έσχατη ενσάρκωση του παγανισμού. το «θηρίο» της Αποκάλυψης 13:1. Υποτίθεται εδώ και αιώνες ότι προϋπόθεση για τον ερχομό του Αντίχριστου θα ήταν μια «αναβιωμένη» παγκόσμια τάξη - μια ομπρέλα κάτω από την οποία διαλύονται τα εθνικά σύνορα και εθνοτικές ομάδες, ιδεολογίες, θρησκείες και οικονομικά από όλο τον κόσμο, ενορχηστρώνουν ένα ενιαίο και κυρίαρχο κυριαρχία. Στην κεφαλή της ουτοπικής διοίκησης θα βγει στην επιφάνεια μια ενιαία προσωπικότητα. Θα φανεί ότι είναι ένας άνθρωπος με διακεκριμένο χαρακτήρα, αλλά τελικά θα γίνει «βασιλιάς με άγρια όψη» (Δαν. 8:23). Με αυτοκρατορικό διάταγμα θα διευκολύνει μια μονοκοσμική κυβέρνηση, καθολική θρησκεία και παγκόσμιο σοσιαλισμό. Όσοι αρνούνται τη Νέα Παγκόσμια Τάξη του αναπόφευκτα θα φυλακιστούν ή θα καταστραφούν μέχρις ότου επιτέλους υψωθεί «πάνω από όλα όσα λέγονται Θεός ή λατρεύονται, ώστε αυτός, ως Θεός, να κάθεται στο ναό του Θεού, δείχνοντας ότι είναι Θεός» (Β' Θεσ. 2:4). Για πολλά χρόνια η ιδέα μιας κοινωνίας του Οργουελισμού όπου η μονοκοσμική κυβέρνηση επιβλέπει τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας και στην οποία οι ανθρώπινες ελευθερίες εγκαταλείπονται θεωρούνταν αναθεματισμένη. Η ιδέα ότι ο σκληροτράχηλος ατομικισμός με κάποιο τρόπο θα θυσιαζόταν για μια αναισθητοποιημένη καθολική αρμονία αποκηρύχθηκε από τα μεγαλύτερα μυαλά της Αμερικής. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1970, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Μετά από έκκληση του Νέλσον Ροκφέλερ για τη δημιουργία μιας «Νέας Παγκόσμιας Τάξης», ο υποψήφιος για την προεδρία Τζίμι Κάρτερ έκανε εκστρατεία, λέγοντας: «Πρέπει να αντικαταστήσουμε την πολιτική ισορροπίας δυνάμεων με την πολιτική της παγκόσμιας τάξης». Αυτό χτύπησε τη χορδή με τους διεθνείς ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Τζορτζ Χέρμπερτ Γουόκερ Μπους, ο οποίος τη δεκαετία του 1980 άρχισε να υπερασπίζεται το θρήσκευμα του ενός κόσμου, ανακοινώνοντας μέσω της εθνικής τηλεόρασης ότι είχε φτάσει η ώρα για «μια Νέα Παγκόσμια Τάξη». Η εισβολή στο Κουβέιτ από το Ιράκ/Βαβυλώνα παρείχε τέλεια κάλυψη στις συμμαχικές δυνάμεις για να εμπλακούν με τον Βαβυλωνιακό «πρίγκιπα» εξαπολύοντας Καταιγίδα της Ερήμου εναντίον των δυνάμεων του Σαντάμ Χουσεΐν. μια προσπάθεια που κατέστησε σαφής ο Μπους ήταν «να σφυρηλατήσουμε για εμάς και για τις μελλοντικές γενιές μια Νέα Παγκόσμια Τάξη… στην οποία ένας αξιόπιστος ΟΗΕ μπορεί να χρησιμοποιήσει τον… ρόλο του για να εκπληρώσει την υπόσχεση και το όραμα των ιδρυτών του ΟΗΕ». Μετά από αυτή την αρχική δήλωση, ο Μπους μίλησε στο Κογκρέσο όπου πρόσθεσε:
«Αυτό που διακυβεύεται είναι περισσότερες από μία μικρές χώρες [Κουβέιτ], είναι μια μεγάλη ιδέα—μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, όπου διάφορα έθνη συγκεντρώνονται από κοινού για να επιτύχουν τις παγκόσμιες φιλοδοξίες της ανθρωπότητας…. Αυτός είναι ένας κόσμος αντάξιος του αγώνα μας και αντάξιος του μέλλοντος των παιδιών μας…. η μακροχρόνια υπόσχεση μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης…» [1]Από το εκπληκτικό δελτίο ειδήσεων του Προέδρου, η παρέλαση των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό που πιέζουν για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη έχει πολλαπλασιαστεί. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ σε μια ομιλία του στο Σικάγο, στις 22 Απριλίου 1999, είπε ειλικρινά: «Είμαστε όλοι διεθνιστές τώρα, είτε μας αρέσει είτε όχι». Ο Μπλερ μετά βίας μπορούσε να φανταστεί πόσο γρήγορα θα έπιανε το δόγμα του. Μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 2008, ο σεβαστός αρθρογράφος εξωτερικών υποθέσεων για τους Financial Times, ο Γκίντεον Ράχμαν (ο οποίος παρακολούθησε τις συναντήσεις του 2003 και του 2004 της Μπίλντερμπεργκ στις Βερσαλλίες της Γαλλίας και στη Στρέζα της Ιταλίας) παραδέχτηκε: «Ποτέ δεν πίστεψα ότι υπάρχει μια μυστική United Τα έθνη σχεδιάζουν να καταλάβουν τις ΗΠΑ. Δεν έχω δει ποτέ μαύρα ελικόπτερα να αιωρούνται στον ουρανό πάνω από τη Μοντάνα. Όμως, για πρώτη φορά στη ζωή μου, Νομίζω ότι ο σχηματισμός κάποιου είδους παγκόσμιας κυβέρνησης είναι εύλογος». Ο Γκόρντον Μπράουν του Ηνωμένου Βασιλείου όχι μόνο συμφώνησε, αλλά σε άρθρο για τους The Sunday Times, την 1η Μαρτίου 2009, είπε ότι είναι καιρός «όλες οι χώρες του κόσμου» να απαρνηθούν τον «προστατευτισμό» και να συμμετάσχουν σε ένα νέο «διεθνές» σύστημα. των τραπεζών και των κανονισμών «για να διαμορφώσει τον 21ο αιώνα ως τον πρώτο αιώνα μιας πραγματικά παγκόσμιας κοινωνίας». Την 1η Ιανουαρίου 2009, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο πρώην αρχηγός του κράτους της ΕΣΣΔ, είπε ότι η παγκόσμια κατακραυγή για αλλαγή και η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο καταλύτης που θα μπορούσε τελικά να πείσει τον κόσμο για την ανάγκη για παγκόσμια κυβέρνηση. Σε άρθρο του για την International Herald Tribune, είπε: είπε ότι είναι καιρός «όλες οι χώρες του κόσμου» να απαρνηθούν τον «προστατευτισμό» και να συμμετάσχουν σε ένα νέο «διεθνές» σύστημα τραπεζών και κανονισμών «για να διαμορφωθεί ο 21ος αιώνας ως ο πρώτος αιώνας μιας πραγματικά παγκόσμιας κοινωνίας».
«Σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μια κραυγή για αλλαγή. Αυτή η επιθυμία ήταν εμφανής τον Νοέμβριο, σε ένα γεγονός που θα μπορούσε να γίνει και σύμβολο αυτής της ανάγκης για αλλαγή και πραγματικός καταλύτης για αυτήν την αλλαγή. Δεδομένου του ειδικού ρόλου που συνεχίζουν να διαδραματίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον κόσμο, η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα θα μπορούσε να έχει συνέπειες που ξεπερνούν κατά πολύ αυτή τη χώρα… «Εάν οι τρέχουσες ιδέες για τη μεταρρύθμιση των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών και οικονομικών θεσμών εφαρμόζονται με συνέπεια, αυτό θα υποδηλώνει ότι επιτέλους αρχίζουν να κατανοούν τη σημασία της παγκόσμιας διακυβέρνησης».Τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 2009, το κάλεσμα της χορωδίας για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη ενισχύθηκε από τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ ενώ βρισκόταν στο πάτωμα του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Ένας δημοσιογράφος του CNBC ρώτησε τον Κίσινγκερ ποιες πιστεύει ότι θα έπρεπε να είναι οι πρώτες ενέργειες του Μπαράκ Ομπάμα ως Προέδρου υπό το φως της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Απάντησε, «Νομίζω ότι το καθήκον του θα είναι να αναπτύξει μια συνολική στρατηγική για την Αμερική σε αυτήν την περίοδο, όταν πραγματικά μπορεί να δημιουργηθεί μια Νέα Παγκόσμια Τάξη». Ο Κίσινγκερ ακολούθησε στις 13 Ιανουαρίου, με ένα άρθρο γνώμης που διανεμήθηκε από την Tribune Media Services με τίτλο The Chance for a New World Order. Αντιμετωπίζοντας τις διεθνείς χρηματοοικονομικές κρίσεις που κληρονόμησε ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Κίσινγκερ συζήτησε την ανάγκη μιας διεθνούς πολιτικής τάξης (παγκόσμιας κυβέρνησης) που θα αναδυθεί και θα κυβερνήσει ένα νέο διεθνές νομισματικό και εμπορικό σύστημα. «Το ναδίρ του υπάρχοντος διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος συμπίπτει με ταυτόχρονες πολιτικές κρίσεις σε όλο τον κόσμο», έγραψε. «Η εναλλακτική σε μια νέα διεθνή τάξη είναι το χάος». Ο Κίσινγκερ συνέχισε τονίζοντας τον εξαιρετικό αντίκτυπο του Ομπάμα στη «φαντασία της ανθρωπότητας», αποκαλώντας τον «σημαντικό στοιχείο στη διαμόρφωση μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης». [2] Ο Κίσινγκερ—ένας λειτουργός του Ροκφέλερ και μέλος της ομάδας Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής που εμφανίζεται συχνά σε λίστες μεταξύ των ανώτερων μελών των Ιλλουμινάτι—ενίσχυσε το άρθρο του με φράσεις κλειδιά από το μασονικό δόγμα, συμπεριλαμβανομένου του σχολίου σχετικά με την «εναλλακτική σε μια νέα η διεθνής τάξη είναι χάος», μια σαφής αναφορά στο «Ordo ab Chao» από το Ancient Craft Masonry, μια αναφορά στο δόγμα «Order out of Chaos». Όπως το μυθικό πτηνό του Φοίνιξ, Ο Κίσινγκερ οραματίστηκε την ευκαιρία να δημιουργηθεί μια Νέα Παγκόσμια Τάξη από τις στάχτες του τρέχοντος παγκόσμιου χάους, ακριβώς στο σημείο που είχε πει χρόνια νωρίτερα στη συνάντηση Bilderberger στο Evian της Γαλλίας, στις 21 Μαΐου 1991, όταν περιέγραφε πώς θα μπορούσε να χειραγωγηθεί ο κόσμος. αγκαλιάζει πρόθυμα την παγκόσμια κυβέρνηση. Αυτός είπε:
«Σήμερα οι Αμερικανοί θα ήταν εξοργισμένοι εάν τα στρατεύματα του ΟΗΕ έμπαιναν στο Λος Άντζελες για να αποκαταστήσουν την τάξη. αύριο θα είναι ευγνώμονες! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν τους έλεγαν ότι υπήρχε μια εξωτερική απειλή από το υπερπέραν, είτε πραγματική είτε δημοσιευμένη, που απειλούσε την ίδια μας την ύπαρξη. Τότε είναι που όλοι οι λαοί του κόσμου θα παρακαλέσουν τους παγκόσμιους ηγέτες να τους ελευθερώσουν από αυτό το κακό. Το μόνο πράγμα που φοβάται κάθε άνθρωπος είναι το άγνωστο. Όταν παρουσιαστεί αυτό το σενάριο, τα ατομικά δικαιώματα θα παραιτηθούν πρόθυμα για την εγγύηση της ευημερίας τους που τους χορηγείται από την παγκόσμια κυβέρνησή τους». [3]Κατά τη δεύτερη εναρκτήρια ομιλία του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους οραματίστηκε επίσης το φάσμα μιας Βαβυλωνιακής Ενιαίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Με σχεδόν θρησκευτικό τόνο ανέφερε τη μασονική γραφή, λέγοντας: «Όταν οι Ιδρυτές μας διακήρυξαν μια νέα τάξη των αιώνων . . . ενεργούσαν βάσει μιας αρχαίας ελπίδας που προοριζόταν να εκπληρωθεί». [4] Ο γκουρού της Νέας Εποχής, Μπέντζαμιν Κρεμ, ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρος για το πώς ο γάμος της πολιτικής και της θρησκείας θα αποτελούσε την επιτομή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης όταν είπε πριν από μερικά χρόνια: «Ποιο είναι το σχέδιο; Περιλαμβάνει την εγκατάσταση μιας νέας παγκόσμιας κυβέρνησης και μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας υπό τη Μαϊτρεία» (Η Μαϊτρεία είναι ένας «μεσσίας» της Νέας Εποχής). [5] Πέντε φορές γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών από την Αριζόνα και Ρεπουμπλικανός Προεδρικός υποψήφιος το 1964, ο Μπάρι Γκόλντγουοτερ προέβλεψε επίσης την ένωση της πολιτικής και της θρησκείας ως καταλύτη για την παγκόσμια κυβέρνηση. Γράφοντας τις προσπάθειες παρασκηνιακών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων διεθνών τραπεζιτών, να επιφέρουν μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, είπε ότι θα πραγματοποιηθεί μέσω της εδραίωσης «των τεσσάρων κέντρων εξουσίας-πολιτικού, νομισματικού, πνευματικού και εκκλησιαστικού». Ως διαχειριστές και δημιουργοί του νέου (προφητικού) συστήματος, αυτή η ελίτ εξουσίας θα «κυβερνούσε το μέλλον» της ανθρωπότητας πίστευε. [6] Τόσο ανησυχούσε ο Goldwater για την εδραίωση της κυβερνητικής πολιτικής και της θρησκευτικής πίστης που στις 16 Σεπτεμβρίου 1981 πήρε τη μοναδική θέση να προειδοποιήσει τους πολιτικούς κήρυκες από το βήμα της Γερουσίας των ΗΠΑ ότι θα τους «πολεμούσε σε κάθε βήμα αν [προσπάθησαν] να υπαγορεύσουν τις [θρησκευτικές τους ιδέες] σε όλους τους Αμερικανούς στο όνομα του συντηρητισμού. Η αυξανόμενη επιρροή της Θρησκευτικής Δεξιάς στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ενοχλούσε τον Goldwater ιδιαίτερα λόγω των ελευθεριακών του απόψεων. Θα έπρεπε να αφορά και τους θεολόγους, και το λέω ως άνθρωπος που συχνά συνδέεται με τη Θρησκευτική Δεξιά. Ο συνδυασμός της θρησκευτικής πίστης με την πολιτική ως νομοθετικό σύστημα διακυβέρνησης ακούει τη φόρμουλα με την οποία ο Αντίχριστος θα έρθει στην εξουσία (σημειώστε πώς στο Βιβλίο της Αποκάλυψης κεφάλαιο 13 η πολιτική φιγούρα του Αντίχριστου αντλεί υπερεθνική κυριαρχία από τους θρησκευτικούς πιστούς του κόσμου μέσω της επιρροής ενός εκκλησιαστικού ηγέτης γνωστός ως Ψευδοπροφήτης). Ούτε ο Ιησούς ούτε οι μαθητές του (που ανέτρεψαν τον κόσμο με το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού, η αληθινή «δύναμη του Θεού» σύμφωνα με τον Παύλο) φαντάστηκε ποτέ τον στόχο της αλλαγής του κόσμου μέσω της υποκατάστασης της κοσμικής κυβέρνησης από μια αυταρχική θεοκρατία. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς κατέστησε σαφές ότι οι ακόλουθοί του δεν θα πολεμούσαν τις επίγειες εξουσίες καθαρά επειδή η Βασιλεία Του «δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο» (Ιωάννης 18:36). Ενώ κάθε σύγχρονος πολίτης -θρήσκος και μη- έχει την ευθύνη να ασκεί πιέσεις για ηθικό καλό, ο συνδυασμός της αποστολής της Εκκλησίας με τις πολιτικές επιδιώξεις δεν είναι μόνο πρωτοφανής στη θεολογία της Καινής Διαθήκης - συμπεριλαμβανομένης της ζωής του Χριστού και του προτύπου της Εκκλησίας της Καινής Διαθήκης — αλλά, όπως ίσως φοβόταν ο Γκόλντγουοτερ, ένα τραγικό σχέδιο που επινοήθηκε από απαίσιες δυνάμεις για να αποβάλει την Εκκλησία από την αληθινή της ισχύ πλουτίζοντας ταυτόχρονα ανειλικρινείς γραφειοκράτες, ένα καταστροφικό γεγονός που μόνο τώρα κάποιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Πίσω από αυτές τις σκηνές και πέρα από τη θέα των αμύητων μελών του κόσμου, η αλχημεία και τα τελετουργικά των αποκρυφιστών δασκάλων -Illuminatists, Masons, Bonesmen, Bilderbergers και Bohemians- έχουν συνδυαστεί για να εναρμονιστούν τόσο πλήρως με τις πρόσφατες εξωτερικές και εσωτερικές πολιτικές των ΗΠΑ που δείχνουν ξεκάθαρα τρομακτική σύλληψη της Σίβυλλας, ένας κοντινός μελλοντικός ορίζοντας πάνω στον οποίο θα εμφανιστεί ένας ηγέτης απερίγραπτης βαρβαρότητας. Παρόλο που αυτός ο ψεύτικος πρίγκιπας της ειρήνης θα φαίνεται στην αρχή να έχει μοναδικές απαντήσεις στα πιο δύσκολα ερωτήματα της ζωής, τελικά θα κάνει τις συνδυασμένες ατασθαλίες του Αντίοχου Επιφένη, του Χίτλερ, του Στάλιν και του Τζένγκις Χαν, που όλοι ήταν τύποι του Αντίχριστου, παιδικό παιχνίδι. Θα σηκώσει τη γροθιά του, «λέγοντας μεγάλα πράγματα... με βλασφημία εναντίον του Θεού, για να βλασφημήσει το όνομά του, και τη σκηνή του, και τους κατοικούντες στον ουρανό» (Αποκ. 13:5-6). Θα υποστηρίξει τη λατρεία των «παλιών θεών» και «να κάνει όσοι δεν λατρεύουν την εικόνα του θηρίου να θανατωθούν» (Αποκ. 13:15), και θα αναβιώσει μια αρχαία μυστήρια θρησκεία που είναι «η κατοικία διαβόλων, και λαβή κάθε αχρείου πνεύματος, και κλουβί κάθε ακάθαρτου και μισητού πουλιού» (Αποκ. 18:2). Παρ 'όλα αυτά . . . ο κόσμος είναι έτοιμος. . . πράγματι πεινασμένος για . . . ένας πολιτικός σωτήρας που θα προκύψει τώρα με ένα σχέδιο να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την αναταραχή. Υποσημειώσεις: 1. Ο Πρόεδρος George HW Bush Ομιλία πριν από μια κοινή σύνοδο του Κογκρέσου για την Κατάσταση της Ένωσης, 29 Ιανουαρίου 1991 2. 3. Μεταγραφή από ηχογράφηση που έγινε από έναν από τους Ελβετούς αντιπροσώπους 4. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ George W. Bush, 20 Ιανουαρίου 2005, δεύτερη εναρκτήρια ομιλία 5. Pat Robertson, THE NEW WORLD ORDER, (Dallas, TX: Word Publishing, 1991) σελ. 5 6. Barry M. Goldwater, Χωρίς συγνώμη: Τα προσωπικά και πολιτικά αναμνήσεις των United State Senator Barry M. Goldwater, pg 284, Morrow; 1η έκδοση (1979)
Ο Thomas Horn είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος του SurvivorMall.com και συγγραφέας του επερχόμενου βιβλίου Apollyon Rising. Την τελευταία δεκαετία, έχει συγγράψει τρία βιβλία, έχει γράψει δεκάδες δημοσιευμένα άρθρα και πολλά άρθρα σε περιοδικά μεγάλου μήκους. Τα έργα του έχουν αναφερθεί από συγγραφείς των LA Times Syndicate, MSNBC, Christianity Today, WorldNetDaily, NewsMax, NewsWithViews, Ανταποκριτές του Λευκού Οίκου και δεκάδες ειδησεογραφικά περιοδικά και πρακτορεία τύπου σε όλο τον κόσμο.
https://canadafreepress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου