Συγγραφέας Sass Rogando Sassot
𝑶𝒏𝒍𝒚 𝒂 𝒅𝒆𝒔𝒕𝒂𝒃𝒊𝒍𝒊𝒛𝒆𝒅 𝑨𝒍 𝑨𝒔𝒊𝒂 𝒇𝒓𝒐𝒎 𝒉𝒂𝒓𝒏𝒆𝒔𝒔𝒊𝒏 𝒏𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏𝒂𝒍 𝒑𝒐𝒘𝒆𝒓𝒔 𝒐𝒇 𝒊𝒕 𝒍𝒍𝒚 𝒓𝒆𝒋𝒖𝒗𝒆𝒏𝒂𝒕𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒇𝒍𝒐𝝖 𝒂 𝒃𝒆𝒇𝒐𝒓𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒔𝒕𝒂𝒓 𝒐𝒏𝒚 𝒊𝒏 𝒕𝒉𝒆 16 𝒕𝒉 𝒄𝒆𝒏𝒕𝒖𝒓𝒚.
Ο κόσμος που έχουμε αυτή τη στιγμή δεν ήταν ποτέ ο κόσμος που είχαμε στο παρελθόν, και πράγματι, ένας κόσμος που δεν θα έχουμε πάντα.
Ο κόσμος στον οποίο γεννηθήκαμε όλοι μας είναι ένας κόσμος που διαμορφώθηκε από τη δυτική ηγεμονία, η οποία ξεκίνησε τον 16ο αιώνα, με την είσοδο ένοπλων πορτογαλικών πλοίων στο ειρηνικό εμπορικό σύστημα της Ασίας, ακολουθούμενη από μια σειρά αποικιακών σχεδίων των ευρωπαϊκών δυνάμεων. μετά την αποαποικιοποίηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν ο λαμπαδηδρόμος της δυτικής ηγεμονίας. Αρχικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάστηκαν στον κόσμο ως μια αντιαποικιακή δύναμη -- από το Δόγμα Μονρό μέχρι τη στιγμή του Ουίλσον. Ωστόσο, το αμερικανικό μήλο δεν έπεσε μακριά από το δέντρο της Αυτοκρατορικής Ευρώπης.
Πριν από αυτό, δεν υπήρχε γνήσια ηγεμονική δύναμη στον κόσμο. Σε 𝑩𝒆𝒇𝒐𝒓𝒆 𝑬𝒖𝒓𝒐𝒑𝒆𝒂𝒏 𝑯𝒆𝒈𝒆𝒎 𝒍𝒅 𝑺𝒚𝒔𝒕𝒆𝒎 𝑨.𝑫. 1250-1350, η Αμερικανίδα κοινωνιολόγος Janet L. Abu-Lughod αφηγείται την ιστορία «της σχετικής ισορροπίας πολλαπλών κέντρων που εκτίθενται στο παγκόσμιο σύστημα του δέκατου τρίτου αιώνα» (βλ. φωτογραφία).
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Δύση «έμενε πίσω από την «Ανατολή». Και μόνο «προχώρησε επειδή η «Ανατολή» ήταν προσωρινά σε αταξία». Ο κόσμος τότε ήταν μια πολυπολική τάξη - οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν γεννηθεί ακόμα.
Όταν το Ηνωμένο Βασίλειο παρήκμασε, οι Ηνωμένες Πολιτείες το αντικατέστησαν ως θεματοφύλακας της δυτικής ηγεμονίας μέσω δύο στρατηγικών: προβολή της στρατιωτικής του δύναμης σε όλο τον κόσμο, είτε ως άμεσος κατακτητής είτε μέσω των περιφερειακών υποκαταστατών τους (στρατιωτική κατοχή με πρόσκληση). το δεύτερο πέρασε από την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, ένα φαινόμενο που δεν έχει σχέση με το εμπόριο όπλων», όπως τόνισε ο Abu-Lughod.
Αλλά πρέπει επίσης να προσθέσουμε "πολιτιστικά". Οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν τη δυνατότητα σε ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμών να σκέφτονται σαν Αμερικανοί λόγω της εξάπλωσης της αγγλικής γλώσσας, η οποία ήταν η κληρονομιά του βρετανικού ιμπεριαλισμού και προϊόν της οικονομικής και πολιτιστικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, καθιστώντας τα αγγλικά τη γλώσσα του κόσμου. Έχουμε αυτήν την ασυνείδητη προκατάληψη προς τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή μιλάμε και καταλαβαίνουμε τη γλώσσα τους. Η συνείδηση των Φιλιππινέζων καλύπτεται από τον αμερικανικό τρόπο σκέψης, διαμορφώνοντας την αντίληψή μας για τον χώρο, τον χρόνο και την ίδια μας την ύπαρξη.
Αλλά η εξουσία αλλάζει. Η αποδυτικοποίηση του κόσμου συνέβη σε όλους τους τομείς της διεθνούς πολιτικής ζωής. Και η δυτική ηγεμονία διατηρείται μόνο από την υπεροχή της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης και τη συμμορία άλλων δυτικών χωρών - μαζί, θα μπορούσαν να εξαπολύσουν συγχρονισμένες ενέργειες για να εμποδίσουν την ανάπτυξη οποιουδήποτε θα μπορούσε να αμφισβητήσει τη δυτική ηγεμονία.
Η Δύση δεν ήταν ποτέ τόσο ενωμένη στη διαιώνιση της ηγεμονίας της. Η πρώτη μη δυτική χώρα που τους ένωσε ήταν η Ιαπωνία, η οποία ποτέ δεν αποικίστηκε πλήρως από τις δυτικές δυνάμεις στην Εποχή του Ιμπεριαλισμού.
Η Ιαπωνία εξαπέλυσε φόβους μεταξύ των Λευκών Ανωτάτων, όταν κέρδισε εναντίον μιας μεγάλης λευκής δύναμης, της Ρωσίας, στις αρχές του 20ού αιώνα. Και μετά, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η δυτικού τύπου ιμπεριαλιστική επέκταση της Ιαπωνίας στην Ασία προκάλεσε τους Ευρωπαίους αποικιστές και ενθάρρυνε τα απελευθερωτικά κινήματα στις ασιατικές αποικίες της Ευρώπης.
Η ανάκαμψη της Ιαπωνίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησε επίσης φόβους στο μυαλό του λαμπαδηδρόμου της δυτικής ηγεμονίας - των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη δεκαετία του '80, όταν η οικονομία της Ιαπωνίας ήταν σε άνθηση, τα αμερικανικά μέσα "δημοσίευσαν προειδοποίηση για την "Ιαπωνία της Αμερικής" ή ένα "οικονομικό Περλ Χάρμπορ", καθώς οι ιαπωνικές επιχειρήσεις αγόραζαν αμερικανικές εταιρείες και ορόσημα. Νομοθέτες και σχολιαστές προειδοποίησαν για ένα αυξανόμενο εμπορικό έλλειμμα μεταξύ οι δύο χώρες και παραπονέθηκαν για ιαπωνικές εταιρείες που κλέβουν πνευματική ιδιοκτησία των ΗΠΑ και εκμεταλλεύονται αθέμιτες εμπορικές συμφωνίες» (CNN, 24 Μαΐου 2019).
Υπό τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίγκαν, συνέχισε η αναφορά του CNN, «οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να πιέζουν την Ιαπωνία να ανοίξει την αγορά της στις αμερικανικές εταιρείες και να μειώσει την εμπορική ανισορροπία μεταξύ των χωρών». Το 1985, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η συμμορία τους - Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο - υπέγραψαν τη Συμφωνία Plaza με την Ιαπωνία «υποτιμώντας το δολάριο ΗΠΑ έναντι του γιεν Ιαπωνίας (και του γερμανικού μάρκου).
Αυτό ήταν ένα όφελος για τις Ηνωμένες Πολιτείες, που οδήγησε σε αύξηση των εξαγωγών και μείωση του εμπορικού τους ελλείμματος με πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης». Και μετά από δύο χρόνια, «η Ουάσιγκτον επέβαλε δασμούς 100% σε ιαπωνικές εισαγωγές αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων, εμποδίζοντάς τις ουσιαστικά από την αμερικανική αγορά».
Η Ιαπωνία είναι μια δημοκρατία, ωστόσο οι Δυτικοί Ανωτεριστές μάζεψαν μαζί της, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να ηγούνται του νικητή της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου. Τώρα, στόχος τους είναι η Κίνα.
Οι Δυτικοί Ανωτεριστές εκμεταλλεύονται τις συγκρούσεις μεταξύ των ασιατικών χωρών και της Κίνας για να σχηματίσουν έναν συνασπισμό που θα γονάτιζε την Κίνα. Προς όφελος ποιών; Για τη διαιώνιση της Δυτικής Ανωτερότητας. Καμία ασιατική χώρα δεν είναι ασφαλής από αυτούς τους Δυτικούς Ανωτεριστές. Χθες ήταν η Ιαπωνία, σήμερα η Κίνα, αύριο το Βιετνάμ και η Ινδία.
Το Composite Index of National Capability (CINC) είναι ένα στατιστικό μέτρο της εθνικής ισχύος που δημιούργησε ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας J. David Singer για το έργο Correlates of War.
Το CINC είναι ο μέσος όρος των ακόλουθων συνιστωσών: συνολικός πληθυσμός της χώρας ως ποσοστό του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού + αστικός πληθυσμός της χώρας ως ποσοστό της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής + σιδήρου και χάλυβα της χώρας ως ποσοστό του συνόλου του κόσμου + πρωτογενής κατανάλωση ενέργειας ως ποσοστό του συνόλου του κόσμου + στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του συνόλου του κόσμου + και στρατιωτικού προσωπικού ως ποσοστό του συνόλου του κόσμου.
Το αποτέλεσμα είναι μεταξύ 0 και 1. Όσο πιο κοντά είναι το CINC της χώρας στο 1, τόσο μεγαλύτερη είναι η εθνική ισχύς της. Το καλό με το CINC είναι ότι δείχνει το μερίδιο μιας χώρας στην πίτα δύναμης. Για παράδειγμα, εάν το CINC μιας χώρας είναι 0,30 το 1920, έχει το 30% της συνολικής παγκόσμιας ισχύος κατά τη διάρκεια αυτού του έτους.
Τα τελευταία δεδομένα του CINC είναι από το 1816 έως το 2016 ( https://tinyurl.com/yntd7h7j ).
Ο 19ος αιώνας ήταν ένας βρετανικός αιώνας: από το 1816-1886, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε ένα CINC που δεν έπεσε ποτέ κάτω από το 0,20. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν η εποχή που η Βιομηχανική Επανάσταση βρισκόταν σε πλήρη ταχύτητα και το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν το κέντρο της.
Ο 20ός αιώνας είναι ο αμερικανικός αιώνας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να έχουν CINC 0,20 και άνω από το 1901. Αυτό κράτησε μέχρι το 1968. από τότε, το CINC του δεν έχει φτάσει ακόμη στο 0,20. Τα υψηλότερα CINC των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν το 1919 και το 1945 — και τα δύο 0,38. Το 1919 ήταν το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος κατέστρεψε την Ευρώπη και αποδυνάμωσε την άνοδο μιας ανερχόμενης βιομηχανικής χώρας - της Γερμανίας. και το 1945 τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος κατέστρεψε την Ευρώπη και την Ασία — αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα δύο βιομηχανικές δυνάμεις: τη Γερμανία και την Ιαπωνία.
Η Ρωσία δεν πέτυχε ποτέ την ίδια δύναμη που είχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και από το 1971 έως το 1988, το CINC της Ρωσίας (όταν ήταν ακόμη μέρος της ΕΣΣΔ), ήταν ελαφρώς υψηλότερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 1995 ήταν η εποχή που η Κίνα άρχισε να επιτυγχάνει την ισοτιμία CINC με τις Ηνωμένες Πολιτείες: και οι δύο CINC τους ήταν 0,14. Από εκείνο το έτος, τα CINC της Κίνας σημειώνουν αργή αλλά σταθερή άνοδο. Το 1999 ήταν η χρονιά που η CINC της Κίνας (0,16) είχε ξεπεράσει τις ΗΠΑ (0,14).
Αλλά το 2009 ήταν το σημείο καμπής της Κίνας. Το CINC του (0,20) έχει ξεπεράσει το συνδυασμένο CINC (0,19) των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης - ΗΠΑ, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία - ας τις ονομάσουμε Western Quad. Από το 2009, η σχετική ισχύς του Western Quad έναντι της Κίνας μειώνεται.
Οι μεγάλες δυνάμεις της Ασίας είναι η Κίνα, η Ιαπωνία και η Ινδία — ας τις ονομάσουμε Ασιατική Τριάδα. Όταν συγκρίνουμε τις συνδυασμένες δυνάμεις της Ασιατικής Τριάδας με τη Δυτική Τετραπλή, βλέπουμε πώς η δύναμη μεταβάλλεται.
Το 1975 ήταν το σημείο καμπής. Ήταν το έτος που το συνδυασμένο CINC της Ασιατικής Τριάδας έφτασε στην ισοτιμία με το Western Quad — και τα δύο στο 0,23. Από τότε, το συνδυασμένο CINC του Western Quad βρίσκεται σε σταθερή πτώση.
Το 2016, το συνδυασμένο CINC της Ασιατικής Τριάδας είναι 0,35, ενώ η συνδυαστική ισχύς του Western Quad είναι στο 0,17! Αυτό σημαίνει ότι η συνδυασμένη δύναμη της Ασιατικής Τριάδας είναι ήδη ΔΙΠΛΑΣΙΑ από εκείνη του Western Quad!
Πράγματι, η Ασία έχει ανέβει. Η εξουσία έχει μετατοπιστεί από τη Δύση στην Ασία. Η μόνη διαφορά μεταξύ της Δυτικής Τετραπλής και της Ασιατικής Τριάδας είναι ότι η πρώτη έχει αλληλεγγύη - τους ενώνει η προσήλωσή τους στη Δυτική Υπεροχή. Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική σύγκρουση μεταξύ τους που θα μπορούσε να σπάσει αυτή την αλληλεγγύη.
Από την άλλη πλευρά, η Ασιατική Τριάδα κατακλύζεται από συγκρούσεις που θυμίζουν ευρωπαϊκά κράτη όταν μαστίζονταν από εθνικό εγωισμό και αμέτρητους πολέμους.
Η ουσιαστική κόλλα της αλληλεγγύης των Δυτικών Τετραμερών είναι η «εθνική συμφιλίωση» μεταξύ τους. Εν τω μεταξύ, τα μέλη της Ασιατικής Τριάδας δεν έχουν περάσει αυτή την περίοδο εθνικής συμφιλίωσης. εξακολουθούν να μαστίζονται από ιστορικές δυσαρέσκειες μεταξύ τους και εδαφικές διαμάχες που θα μπορούσαν εύκολα να εκμεταλλευτούν εξωτερικές δυνάμεις για να βάλουν σφήνα μεταξύ τους και έτσι να τους αποτρέψουν από το να έχουν το ίδιο είδος αλληλεγγύης που έχει το Western Quad.
Η Ασία ανέβηκε. Οι συνδυασμένες εθνικές τους δυνάμεις έχουν ήδη υποβαθμίσει αυτές της Δύσης. Αλλά φαίνεται ότι η Ασία δεν έχει ακόμη πλήρως ξύπνια για τις δυνατότητές τους και υπνοβατεί σε μια άλλη εποχή αταξίας, που υποκινείται από τους Δυτικούς Ανωτεριστές.
Μόνο μια αποσταθεροποιημένη Ασία θα εμποδίσει την Ασία να αξιοποιήσει τις συνδυασμένες εθνικές δυνάμεις των κρατών της για να αναζωογονήσει πλήρως την ακμάζουσα Ασία πριν από την έναρξη της δυτικής ηγεμονίας τον 16ο αιώνα.
Η ατζέντα των Ηνωμένων Πολιτειών για την αποδυνάμωση της Κίνας δεν θα ωφελήσει ποτέ κανέναν στην Ασία. Εάν οι Δυτικοί Ανωτεριστές μπορούν να το κάνουν αυτό στην Κίνα, θα το κάνουν σε κάθε χώρα της Ασίας που αντιλαμβάνονται ως απειλή για την υπεροχή τους.
Μια διχασμένη Ασία είναι κατάλληλη μόνο για Δυτική Ανωτερότητα. Η Ασία πρέπει να φιλοδοξεί να αναζωογονήσει τα αλληλεπικαλυπτόμενα κυκλώματα εμπορίου που απολάμβανε πριν από την έναρξη της δυτικής ηγεμονίας τον 16ο αιώνα. Και για να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο, η ασιατική αλληλεγγύη είναι απαραίτητη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου