Ο Τέκτονας κοσμοπολίτης στις απαρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,Ο Κόμης Καλλέργης!!!

Το πνευματικό ταξίδι και η πολιτική δράση του κόμη Richard N. Coudenhove-Kalergi, κόμης Καλλέργης στα ελληνικά, της γκρίζας εξέχουσας προσωπικότητας του Ευρωκρατικού στρατοπέδου συγκέντρωσης, είναι αρκετά συζητήσιμο και σκοτεινό, αλλά τα γεγονότα της παρακμής των τελευταίων ετών κυρίως, επιβεβαιώνουν και τους πιο δύσπιστους. Θα προσπαθήσω να κάνω μια επισκόπηση του περιβάλλοντος στο οποίο δραστηριοποιήθηκε και των στόχων που επιδίωξε, αυτός ένας έγκυρος εκφραστής της παγκοσμιοποίησης υπονόμευσης ξεκινώντας από μια αιτιολογημένη ανάγνωση του διαβόητου “Praktischer Idealismus”, της σχεδόν απρόσιτης φιλοσοφικής γραφής (επειδή έχει εξαφανιστεί από την κυκλοφορία) που περιέχει τη σκέψη του Austro – Ιάπωνα ακτιβιστή, ιδρυτής της Pan-Europe καθώς και «προφήτη» της σημερινής καταστροφικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η άγρια μετανάστευση  κυριολεκτικά συντρίβει και παραμορφώνει την ελληνική και ευρωπαϊκή ταυτότητα για ανείπωτους λόγους κάποιων στοών και πολιτικών συμμοριών, των γνωστών Ελίτ, στο δίκτυο συμφερόντων τους που ξετυλίγεται μεταξύ Διεθνούς Κεφαλαίου, Τεκτονισμού, Εκκλησίας, αγγλοσαξωνικού ιμπεριαλισμού, καπιταλιστικού και μπολσεβίκικου υλισμού και ολιγαρχικής κυριαρχίας. 

Ο κόμης Καλλέργης, κληρονόμος μιας σημαντικής οικογένειας αριστοκρατών και διπλωματών, ήταν μια εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία στην οικοδόμηση της σημερινής ΕΕ και ο λόγος για την σχεδόν πλήρη εξωστρέφειά του στο ευρύ κοινό είναι πραγματικά σκοτεινός. Οι ερεθισμοί για αυτήν την ιδιαίτερη περίπτωση θα ξεπηδήσουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης μου ενός σημαντικού βιβλίου με πολλά αποδεικτικά στοιχεία, πηγές και παραπομπές, το “Η αλήθεια για το Σχέδιο Καλλέργη” του Matteo Simonetti. Ο συγγραφέας υπογραμμίζει κατάλληλα  τις συγγένειες που υπάρχουν μεταξύ του δόγματος του Kαλλέργη και των σημερινών ιδεών σε μια ιδιαίτερα σπασμωδική εποχή και κρίσιμη για την ευρωπαϊκή ιστορία. Η μηδενιστική Δύση εκδημοκρατίστηκε και εμποτίστηκε με προοδευτικά και μερκαντιλιστικά ιδεώδη, ανάμεσα σε τεχνοκρατικούς ουτοπισμούς, όπως ανάταση του κοσμοπολιτισμού, πολλές απότομες «μεγαλειώδεις και προοδευτικές περιουσίες» και το «ηρωικό» εμπορικό πνεύμα. Ακόμη μια φορά αληθινοί οι μεγάλοι διανοούμενοι του 1900, που με τα γραπτά τους και τις σκέψεις τους πρόβλεψαν τα πάντα αλλά που η παγκόσμια πνευματική Ελιτ συνειδητά είτε απαγόρευε είτε παράφραζε με τρόπο έντεχνο, κάθε αντίθετη πένα. Υπό αυτή την έννοια, οι λανθασμένες αναγνώσεις και οι αναμνήσεις του Nietzsche και του Spengler με τις οποίες τρεφόταν ο Καλλέργης είναι μοναδικές και ξεχωρίζουν σε εκείνες τις ευγονικές παρεκκλίσεις μεταξύ του προφητικού και του προστακτικού που επιβεβαιώνουν δυσοίωνα και ωμά την ύπαρξη ενός έργου. Με αυτόν τον τρόπο ωρίμασε στους κύκλους της «αριστοκρατίας χωρίς πατρίδα» της τοκογλυφίας και του χρήματος, η εκκαθάριση της Ευρώπης, που θα πραγματοποιηθεί μέσω φυλετικών διασταυρώσεων με αφρικανικούς και ασιατικούς πληθυσμούς. 

Καλλέργης λοιπόν: «Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μιγάς. Οι σημερινές φυλές και κάστες θα είναι θύματα της αυξανόμενης υπέρβασης του χώρου, του χρόνου και των προκαταλήψεων. Η φυλή του μέλλοντος, η νεγροειδής-ευρασιατική, παρόμοια σε όψη με εκείνη της αρχαίας Αιγύπτου, θα αντικαταστήσει την πολλαπλότητα των λαών με μια πολλαπλότητα προσωπικοτήτων». Η αναφορά στα τρέχοντα γεγονότα είναι απαραίτητη σε καιρούς σαν κι αυτούς, όπου μια ανίερη μεταναστευτική πολιτική που ακολουθείται με «συμπτωματική» μανία από τους οικονομικούς και υπερεθνικούς θεσμούς της ΕΕ και από μαζικές θρησκευτικές αρχές, καθώς και από την πληθώρα συνεταιρισμών, μαφιών όλων κοινοβουλευτικών αποχρώσεων, εκτός από το ότι προκαλεί αναπόφευκτες πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές, αποτελεί την ατυχή υπόθεση αυτού που ο αριστερός Γάλλος συγγραφέας Renaud Camus έχει ορίσει ως το “Grand Repplacement”, δηλαδή το ιστορικό φαινόμενο της προοδευτικής εθνικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής αντικατάστασης του οποίου είμαστε απλά θεατές. Ποια είναι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του οράματος του κόσμου που εμψυχώνει τον Kαλλέργη και τους τραπεζίτες χρηματοδότες του; O Simonetti στο έργο του θα απαριθμήσει τα πιο διαβόητα: Είναι η συνηθισμένη μασονική συνταγή του επιστημονισμού, του ανθρωπισμού, του βιταλισμού, του ορθολογισμού, του ειρηνισμού, του προοδευτισμού και του πρακτικού υλισμού, στον οποίο τα ετερόκλιτα στοιχεία επικαλύπτονται χονδρικά σε φλέβες ολιγαρχικής – καλβινιστικής επιχειρηματικής μεθοδολογίας με τις αναπόφευκτες μεσσιανικές-τεχνοκρατικές αποχρώσεις που πάντα διαπότιζαν τις φιλανθρωπικές, κοσμοπολίτικες και ουτοπικές επιθυμίες των στοών. 

Εδώ τονίζω και την συγγένεια μεταξύ αυτών των απόψεων που σχετίζονται με μια μελλοντική και ευγονικά τροποποιημένη και ισοπεδωμένη ανθρωπότητα, που χαρακτηρίζεται από τη Gender Theory, την γνωστή μας “Θεωρία των Φύλων” της Εβραίας Judith Butler. Μια Θεωρία για την οποία θα πολλαπλασιαστούν τα ανθρώπινα φύλα αρσενικού και θηλυκού και επίσης ο ιδιαίτερος τρόπος σχέσης τους μεταξύ τους. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός, σε συνδυασμό με την εξωτερική σεξουαλική διαμόρφωση, μπορεί πράγματι να δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα πιθανοτήτων, που σχετίζεται με την ατομικότητα και όχι με τις σχεσιακές διαφορές. Είναι η εξαφάνιση των λαών (και μαζί τους και της ψυχής των εθνών) που ο Καλλέργης σχεδίασε. Ζούμε την εποχή των Τιτάνων όπως θα έλεγε ο Junger. Διάλυση λαών, «φυγοκέντρηση» ψυχών, παραγωγή ατόμων με πολλαπλές και μεταβαλλόμενες προσωπικότητες, ενεργειακές ροές χωρίς κέντρο, μορφή και πρόσωπο, ελεγχόμενα όλα από τον πλανητικό Big Brother και «καλλιεργημένα» στον γλυκό πλακούντα της Αγοράς και του « η Θρησκεία της Νέας Εποχής», που κηρύττουν βολικά την απάρνηση της σύγκρουσης και του διανοητικού. Μια εκστατική συγχώνευση στο «Όλα» μιας φύσης θεοποιημένης και με τη σειρά της γενετικά τροποποιημένης. Μια Ευρώπη κόρη του Διαφωτισμού, ορθολογίστρια, κοσμική, χειραφετημένη και απελευθερωμένη από την «αφόρητη Παράδοση» των παππούδων είναι σήμερα ο  τόπος πολλαπλών, προσωρινών και ψεύτικων χαρών, εξωτικών θρησκειών και εφήμερων ηδονών. Νομίζουμε ότι ζούμε στον φανταστικό κόσμο ενός έργου τρόμου! Ο Simonetti αναφέρει συγγραφείς και τάσεις του πανσεξουαλικού και «παρεκκλινόμενου» προσανατολισμού που έχουν εδραιωθεί στα διάφορα πεδία της δυτικής γνώσης και που έχουν γίνει μια υποκατάστατη μαζική αλήθεια, ένας αδιαμφισβήτητος λόγος που χωρίζει τον κόσμο σε χειραφετημένους σύγχρονους και αστικούς ανθρώπους πολιτικά ορθούς από την μία και από την άλλη τους «αιμοδιψείς αδαείς οπισθοδρομικούς» τους μη πολιτικά ορθούς. Έτσι βλέπουμε μερικά παραδείγματα όπως η ψυχαναλυτική διδασκαλία του Freud, που συνδέεται με τον Εβραϊκό Τεκτονισμό “B’nai B’rith”, οι καβαλιστικές εικασίες του Elliot Wolfson, οι ψυχωτικές παρασύρσεις της «γαλλικής» σχολής που εξυψώνει τη σχιζοφρένεια, την παρέκκλιση, την αποξένωση των διάφορων Lacans, Derridas και Foucaults. Μάλιστα ο τελευταίος είναι αξεπέραστος γκουρού του φιλελεύθερου εκφυλισμού του 1968, ένα ιδεολογικό DNA της «ανθρωπιστικής» και «ειρηνικής» αριστεράς της κυριαρχίας.   

Αθέλητος πρόδρομος της νομαδικής σκέψης και προφήτης της σημερινής Ευρώπης, ο Ελευθεροτέκτονας Καλλέργης είναι μακράν, ένας φιλοεβραϊκός υπέρμαχος γιος ενός φιλοσιωνιστή διπλωμάτη και μιας Εβραϊας συζύγου. Πιστός στο δόγμα της διπλής αλήθειας, συνιστά τη συγγένεια στη φυλή των κυρίαρχων: «Αυτό που διαχωρίζει πρωτίστως τους Εβραίους από τους μέσους πολίτες είναι το γεγονός ότι είναι συγγενικά άτομα. Η δύναμη του χαρακτήρα που συνδέεται με την πνευματική οξύτητα προδιαγράφει τον Εβραίο να γίνει, μέσω των εξαιρετικών εκπροσώπων του, ο ηγέτης της αστικής ανθρωπότητας, ο ψευδής ή αληθινός αριστοκράτης του πνεύματος, πρωταγωνιστής του καπιταλισμού καθώς και της επανάστασης». Δηλώσεις βέβαια κάπως ντροπιαστικές για έναν «πατέρα» της νηφάλιας Ευρώπης των επιτροπών των Βρυξελλών, έναν Τέκτονα σε παρέα με υψηλούς ιεράρχες του Βατικανού μέσω σημαντικών «καθολικών» προσωπικοτήτων. Σύμφωνα με τον «πατέρα της Ευρώπης», στον σοβιετικό κομμουνισμό προετοιμάζεται η έλευση της νέας αριστοκρατίας του αίματος και του πνεύματος: «Εδώ είναι που η ένωση ανάμεσα στον Lenin, τον άνθρωπο της μικρής αγροτικής αριστοκρατίας και τον Trotsky, τον Εβραίο άνδρα των γραμμάτων, ανεβαίνει στο βαθμό του συμβόλου. Εδώ συμφιλιώνεται η αντίθεση μεταξύ χαρακτήρα και πνεύματος, του αγρότη και του ανθρώπου των γραμμάτων, ρουστίκ άντρες και αστοί, ειδωλολάτρες και χριστιανοί, σε μια δημιουργική σύνθεση της επαναστατικής αριστοκρατίας. Έτσι το δαμόκλειο ξίφος του μπολσεβίκικου τρόμου θα μαλακώσει πιο γρήγορα τις καρδιές των πλουτοκρατών και θα κάνει τις κοινωνικές ανάγκες πιο προσιτές από ότι το ευαγγέλιο του Χριστού σε δύο χιλιετίες».  

Βέβαια δεν μένει εκεί και συμπληρώνει προκλητικά: «Οι κύριοι απεσταλμένοι της εγκεφαλικής αριστοκρατίας – είτε διεφθαρμένη είτε άθικτη – του καπιταλισμού, της δημοσιογραφίας, της λογοτεχνίας, είναι οι Εβραίοι. Η ανωτερότητα του πνεύματός τους, τους προορίζει να γίνουν ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της μελλοντικής αριστοκρατίας. Μια πρόνοια γεμάτη καλοσύνη λοιπόν, τη στιγμή που η φεουδαρχική ευγένεια παρακμάζει, πρόσφερε στην Ευρώπη μέσω της χειραφέτησης των Εβραίων, τη χάρη μιας νέας ευγένειας του πνεύματος. Ο Ιουδαϊσμός είναι ο πυρήνας γύρω από τον οποίο συγκεντρώνεται μια νέα αριστοκρατία, μια φυλή αρχόντων, ένας τέτοιος πυρήνας δεν ποτίζεται μάταια από το αίμα του εκλεκτού λαού. Οι Εβραίοι ήρωες και οι μάρτυρες των επαναστάσεων της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, από άποψη θάρρους, αντίστασης και ιδεαλισμού, τους μη Εβραίους ήρωες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, που συχνά τους ξεπερνούν σε πνεύμα»… και πάει λέγοντας σε ένα πραγματικό ντελίριο… Αυτή η ένωση μεταξύ μπολσεβικισμού και καπιταλισμού με τη μεσολάβηση της εβραϊκής συνιστώσας επικεφαλής και των δύο , βρίσκει μια τυπική έκφραση στη φιγούρα του Ελευθεροτέκτονα Εβραίου Leonid Krasin, πλούσιου μάνατζερ και ανώτερου ηγέτη των Μπολσεβίκων, στενού συνεργάτη του Lenin καθώς και εκμεταλλευτή με παράνομο τρόπο μέρους της περιουσίας  του Τσάρου. Ο Καλλέργης έχει επαινετικά λόγια για αυτόν: «Ο Krasin αναγνώρισε ότι είναι απαραίτητο για τον κομμουνισμό να μάθει από τον καπιταλισμό». Βασικά δεν μου κάνει εντύπωση αυτή η δήλωση, αντιθέτως. Όπως σωστά επισημαίνει ο Simonetti, «η πλουτοκρατία θα παραμείνει επομένως ζωντανή μόνο καθώς φωτίζεται, αναμμένη από το ευεργετικό φως του φιλανθρωπικού μαγνητισμού, που αναγεννήθηκε από το νέο σοσιαλιστικό ευαγγέλιο. Οι μικροί «αριβίστες» πλουτοκράτες είναι απαγορευμένοι, κλεισμένοι στην εγωιστική τους αυλή, ζήτω ο μεγάλος μεγιστάνας, η μόνη ελπίδα για τη μεσσιανική σωτηρία του κόσμου». 

Ο φωτισμένος καπιταλισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και η σοσιαλδημοκρατική γραφειοκρατία της Επιτροπής  των χαρτογιακάδων των Βρυξελλών θα σώσουν τον κόσμο. Φυσικά η φιλάνθρωπος αριστοκρατία δεν άργησε να βρει στον μέτριο φιλόσοφο Καλλέργη, έναν αδερφό να τον βοηθήσει. Το 1924, ο ιδρυτής του “Pan-Europe”, του φιλοευρωπαϊκού πολιτικού σώματος πριν την  Ευρωπαϊκή Ένωση, γνώρισε τον βαρόνο Louis de Rothschild και μέσω αυτού ήρθε σε επαφή με τον μεγιστάνα των οικονομικών Max Warburg, ο οποίος με δωρεά 60.000 χρυσών μάρκων χρηματοδότησε την “Πανευρωπαϊκή Ένωση” για τρία χρόνια. Η επαφή με τον Warburg θα έχει πολύ μεγάλη διάρκεια και ο τελευταίος θα φροντίσει για τα ταξίδια του Kαλλέργη στην Αμερική, εισάγοντάς τον στον κύκλο των τραπεζιτών Paul Warburg και Bernard Baruch. Ανάμεσα στους χρηματοδότες του θα είναι και ο ίδιος ο Rothschild. Κέρδισε την υποστήριξη των Edward Benes, Otto of Habsburg, Hjalmar Schacht, Konrad Adenauer, Robert Schuman, Alcide de Gasperi και Winston Churchill. Συγκεκριμένα το μήνυμα του Kαλλέργη θα εμπνεύσει τον Aristide Briand για το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που παρουσιάστηκε το 1929 ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών στη Γενεύη. Όλοι αυτοί οι σημαντικοί παίκτες στο “πανευρωπαϊκό κίνημα”, ενεργοί συνεργάτες του Kαλλέργη ήταν μασόνοι (και ένθερμοι σιωνιστές, όπως ο Briand, ένας από τους κύριους υπεύθυνους για τις συνθήκες αναστολής που επιβλήθηκαν στην ηττημένη Γερμανία στις Βερσαλίες), ενώ οι De Gasperi και Adenauer ήταν μέλη της Opus Dei και όλοι αυτοί θεωρούνται σήμερα οι «πατέρες της Ευρώπης». 

Πολυάριθμες και εκείνες οι σκέψεις που υποστηρίζουν τη θέση του βιολογικού ρατσισμού του Καλλέργη, ένα πραγματικά ανησυχητικό στοιχείο που αφορά θέσεις σκληρές υπέρ της μετανάστευσης, της παγκοσμιοποίησης και του αντιεθνικισμού, όλα ενάντια στην Παράδοση. Θέσεις που αν λεχθούν από κάποιον όχι πολιτικά ορθό,(όπως έχει γίνει και γίνεται) θα υπάρξουν άμεσες κυρώσεις όλων των μορφών. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που οι ευρωπαϊκές ολιγαρχίες αγωνίζονται με προφανή επιμέλεια να κρατήσουν κρυφή τη φιλοσοφική σκέψη του ιδρυτή της “Pan-Europa”; Αυτή η μάζα των ασυμβίβαστων στοιχείων, αν δεν αφήνει αμφιβολίες για το μέτριο φιλοσοφικό πάχος και την υπαγωγή του μασόνου Καλλέργη στο πεδίο της παγκοσμιοποίησης ανατροπής, αντίθετα έχει εξαιρετική μαρτυρική αξία όσον αφορά την ιστορία – φανερή και κρυφή – των ιδεών, αποκαλύπτοντας αυτό που μπορούμε να θεωρήσουμε μανιφέστο των επιζήμιων ανατρεπτικών και παγκοσμιοποιητικών τάσεων που διαχέονται σε κάθε γωνιά της νεωτερικότητας, ακόμη και ανάμεσα σε εκείνα τα σκέλη σκέψης και τα «μεταπολιτικά» ρεύματα που επιδεικνύουν μια υποτιθέμενη ασυλία από παρόμοια ελαττώματα. 

Όλα αυτά είναι επιμελώς κρυμμένα και σχεδιασμένα με τεράστια ακρίβεια. Η υπομονή, η στωικότητα και η επιμονή που έδειξαν όλοι αυτοί εδώ και δεκάδες χρόνια είναι όλα άξια συγχαρητηρίων. Εισέβαλαν σε όλους τους κοινωνικούς ιστούς και κυρίως με τα ιδεολογικά τους όργανα, δηλητηρίασαν το μυαλό του Ευρωπαίου. Δυστυχώς τα κατάφεραν. Τώρα μένει σε κάποιους λίγους να κρατήσουν απλά το φαναράκι με την σπίθα, ώστε να μπορέσουν να την μεταβιβάσουν στο μέλλον με την προοπτική να ξαναρχίσει η ζωή πάλι από την αρχή. Και ο καθένας να ξεφύγει από την δαγκάνα του αστού, που μας περιβάλει. Μόνο ριζοσπαστικές ιδέες και πίστη θα μπορέσουν να κρατήσουν την σπίθα αυτή! Και κλείνω με τα λόγια ενός μάρτυρα της Ευρώπης και της Ιδέας, του Dominique Venner:

«Είναι ευρέως διαδεδομένη μια εντελώς ψευδής άποψη για την αστική τάξη (δημοκράτες, είναι το ίδιο πράγμα), μια άποψη που τους αποδίδει μια αιώνια απαλότητα, που συνδέεται με τον τρόμο που νιώθουν για τον υλικό και πνευματικό κίνδυνο και τη θεμελιώδη όρεξή τους: αυτή για την ηρεμία.   Όταν μάλιστα αισθάνονται πραγματικά ότι κινδυνεύουν, οι αστοί φοβούνται τόσο πολύ που επιδίδονται σε κρίσεις αγριότητας χωρίς όρια και εξαπολύονται στις χειρότερες υπερβολές με καθαρή τη συνείδησή τους…μάλλον καθαρότατη, που πηγάζει από το να αισθάνονται ότι είναι με το μέρος του δίκιου και της καρδιάς ή τουλάχιστον της ηθικής, στα μάτια της οποίας είναι «αριστεροί», ή πουριτανοί με την αμερικανική έννοια.  

Καθαρή συνείδηση θεμελιωμένη σε δημοκρατικές αρχές ( fraternite egalite liberte), λογική, ήθος, καλά συναισθήματα.   Μην διαφωνείτε με αυτό, άλλοι το έχουν ήδη κάνει. Θα μείωνε εσάς. Το να απαντήσει κανείς θα σήμαινε αποδυνάμωση του εαυτού του, να ενδώσει σε άχρηστες πολεμικές. Πρέπει να περιγραφτεί με έναν υπαινιγμό ριζοσπαστικού χλευασμού. Η μέθοδος ποια είναι; Μην πέφτετε σε άχρηστη συζήτηση. Ο Junger δεν το είχε κάνει».

https://samuraithsdyshs.wordpress.com/