ΕργΔημΕργ

Καθ’ όσον χρόνο ετοιμάζω το άρθρο που υποσχέθηκα γιά τα πρόσφατα γεγονότα της Θεσσαλίας, δεν παραλείπω να διαβάζω καθημερινώς τα γραφόμενα στα ιντερνέτια.

Λοιπόν, κατεπειγόντως – καί πρό του σχετικού άρθρου: εμφανίστηκαν αρκετά κείμενα (όχι ένα καί δυό), που γράφουν πως η πρόσφατη τρομερή κακοκαιρία «Ντάνιελ» επάνω από την Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα της «οργής του Θεού». Ξέρετε… «γιά τις αμαρτίες μας», καί τα ρέστα.

Εκείνο, που μάλλον δεν ξέρετε (ή έχετε ξεχάσει), είναι πως αυτές οι ανόητες καί υποβολιμαίες κουβέντες ξαναειπώθηκαν (τουλάχιστον) άλλες δύο φορές στο παρελθόν – καί μέσα στον 21ο αιώνα: στον τυφώνα «Κατρίνα», που διέλυσε τη Νέα Ορλεάνη, καί σε ανάλογη φυσική καταστροφή στην Αϊτή. Αιτία (πραγματική, ή μαϊμούδικη – μάλλον το δεύτερο) εκείνης της «οργής τoυ Θεού»; Η μαύρη μαγεία, που ασκείται καί στις δύο αυτές περιοχές.

. . . . . . . . . . .

Δεν θ’ αναλύσω τις κουβέντες αυτές θεολογικώς. (Αν, δηλαδή, ο Θεός πράγματι οργίζεται, κτλ.) Ούτε θα πω ότι (κατά 99%) τις ξεστόμισαν πρώτοι διάφοροι Αμερικάνοι προτεστάντες, που γουστάρουν τον βούρδουλα του θεού της «ΠΔ» (του Κρόνου, παναπεί), καί απειλούν συνεχώς στα κηρύγματά τους με Κόλαση καί αιώνια καταδίκη… καί τις επανέλαβαν τώρα διάφοροι επίσης Κρόνιοι (κι επίσης ανόητοι) εγχώριοι παπαγάλοι, ρασοφόροι καί μή.

Αλοίμονο, όμως, αν ο κάθε χειριστής του Χάαρπ ήταν αντιπρόσωπος του Θεού επί Γής!!!

Μπορεί, βέβαια, ο ίδιος να βλέπει τον εαυτό του σαν κάτι τέτοιο, ουδόλως το αποκλείω. Όμως, θα έλεγα ότι οι πράκτορες σε τέτοιες θέσεις επιλέγονται προσεκτικώς· καί, ακόμη κι αν έχουν οποιασδήποτε μορφής φρενοβλάβεια, ή μονομανία… ακόμη κι αν ξεφύγουν από τα ψυχολογικά τέστς (στα οποία τους υποβάλλουν κατά την πρόσληψή τους), την κρύβουν πολύ προσεκτικά, γιά να μη χάσουν τη δουλειά τους.

Οπότε, επάνω στο θέμα, έχω να πω τα εξής:

  • Πρώτον, η σύμφωνα με τις επικρατέστερες φήμες παγκόσμια «πρωτεύουσα» του Βουντού, είναι η πόλη Αλλάντα (όπως το ακούτε, κι όπως το βλέπετε γραμμένο!) στο κρατίδιο Μπενίν. Αυτή, όμως, ποτέ δεν έπαθε τίποτε απολύτως.
  • Όπως γενικώς δεν πολυπαθαίνουν ζημιές ούτε τα κράτη, που ευθύνονται γιά τη δυστυχία όλων των υπολοίπων. (Οι «κρίσεις» σ’ αυτά -πχ πυρκαϊές εργοστασίων τροφίμων στις ηπαπάρα- είναι πάντα τεχνητές.) Δηλαδή, δέεεεν βλέπει ο «οργιζόμενος» Θεός κατά ‘κεί; Μόνον η Ελλάδα είναι ευδιάκριτη στον χάρτη; Πολύ περίεργο…
  • Τρίτον, καί το κυριώτερον: εάν κάποιος κακός πάθει ζημιά από τέτοιες δουλειές, πάντα είναι από σπόντα, όχι ευθέως.

Μ’ άλλα λόγια, δεν έχουμε καμμία «οργή του Θεού». Σχέδιο του Θεού (να μπούν κάποια πράγματα στη θέση τους, αδιαφόρως καλών ή κακών -καιρικών καί μή- συνθηκών), ναί, το δέχομαι. Έχει λογική. Αλλά «οργή», όχι.

Επίσης, οι παροιμίες είναι σοφές. Εν προκειμένωι, η: «Μαζί με τα ξερά, καίγονται καί τα χλωρά!»… όμως ανάποδα. Διότι εδώ κάηκαν καί τα ξερά μαζί με τα χλωρά.

Δηλαδή, αν ξέρεις ότι πχ το τάδε σουπερμάρκετ σε κλέβει εν ψυχρώι, κι έμαθες ότι (από την πλημμύρα) γέμισε λάσπες, καί δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα (ούτε γεννήτρια), καί πέταξε όλα του τα τρόφιμα απ’ τα ψυγεία, αυτό δεν σημαίνει πως ο Θεός έβαλε στο μάτι έναν κλέφτη έμπορο τροφίμων· ή, έστω, μόνον αυτόν. Διότι με λάσπες γέμισε καί το σπίτι ενός μεροκαματιάρη παραδίπλα, που κι αυτός έμεινε χωρίς ρεύμα, κτλ. Τί, δηλαδή; οργίστηκε καί μ’ αυτόν ο Θεός; Άσε που θα μείνουν χωρίς μεροκάματο καμιά εικοσαριά υπάλληλοι του συγκεκριμένου μάρκετ.

. . . . . . . . . . .

Επίσης, αυτές οι σαχλαμάρες περί «οργής Θεού» υποκρύπτουν κάτι, ακόμη χειρότερο της ανοησίας τους:

  • την μετατόπιση της ευθύνης επάνω σου (να δείς χαρές που κάνει η μανδάμ Εξουσία με κάτι τέτοια!…),
  • άρα καί την απόκρυψη των πραγματικών ενόχων!

Δηλαδή, δεν φταίνε οι παλιάνθρωποι, που προξενούν τεχνητώς τέτοια φαινόμενα. Ούτε όσοι ξέρουν πως επίκεινται, αλλά το αποκρύπτουν.

[Ειδικά μ’ αυτό το θέμα, θα τα πούμε καλά με μερικούς. Λίαν προσεχώς. Ναί, το ήξεραν από πρίν.]

Όοοοχι!!! Φταίς εσύ, που δεν παρατάς τα καθημερινά σου βάσανα (…που πρώτα δεν σε παρατάνε αυτά!), γιά να μετράς κόμπους σε κομποσχοίνια!

Επεκτείνοντας αυτή τη «λογική», θα δούμε πως, αν κάποια μέρα πχ οι Τούρκοι μας επιτεθούν καί μας (ξανα)κατακτήσουν, θα βρεθούν άτομα, που θα πούν πως φταίμε πάλι εμείς!… Παράλογο, λέτε; Κι όμως, έχει ειπωθεί: αν ξέρετε λιγάκι από Ιστορία, θα έχετε διαβάσει ότι το 1453 (καί η επακόλουθη δουλεία αιώνων) ήρθε «γιά τις αμαρτίες μας». Κι όχι από τη βλακεία καί την ανικανότητα των περισσοτέρων Βυζαντινών αυτοκρατόρων καί αρχόντων μετά τον Βασίλειο Β’ Βουλγαροκτόνο, ούτε από τη δολιότητα καί τις συνομωσίες ατόμων, όπως το σκατόσογο των Δουκών καί του δικού τους, του Μιχαήλ Φελλού. Όοοοοχι!!!

[Κατά τ’ άλλα, «οι Βυζαντινοί ήταν ευσεβείς»!… Όμως, πώς γίνεται, τώρα, ευσεβείς καί ν’ αμαρτάνουν τόσο πολύ, που να γίνονται δούλοι βαρβάρων επί 400 χρόνια; Έ; ]

Ρέ, άει στα σιχτήρια!!!

Το αβίαστο συμπέρασμα, επομένως, είναι πως αυτοί οι ισχυρισμοί προέρχονται από βρωμερά κέντρα ψυχολογικού πολέμου, καί τους επαναλαμβάνουν οι εδώ χρήσιμοι ηλίθιοι. (Ακόμη ένα συμπέρασμα είναι πως, ούτε οι πονηροί άλλαξαν βιολί από το 1453, ούτε τα ευήκοα κορόϊδα.)

Μην τους ακούτε! Κοιτάξτε τη ζωή σας καί την υγεία σας, ώστε να τα βγάλουμε πέρα όλοι μαζί… αναμένοντας μιά ηλιόλουστη εποχή γιά τη χώρα μας.

. . . . . . . . . . .

Υγ 1, άκρως σημαντικό: Γνωρίζω άριστα τόσο γιά τις διαβόητες αρχαίες μάγισσες της Θεσσαλίας, όσο καί γιά το ότι σήμερα τα μάγια, τα ξόρκια, καί οι καφετζούδες έχουν την «τιμητική» τους καθ’ άπασα την Ελλάδα.

Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι κανείς από τους αυτόκλητους …αγγελιαφόρους των βουλών του Θεού δεν έθιξε ακόμη αυτή την παράμετρο· καί όχι, δεν πείθομαι ότι δεν τόλμησαν να το κάνουν (γιά να μή φάνε ξύλο), επειδή ο αριθμός των νεκρών από την πλημμύρα μάλλον έφτασε τετραψήφιος.

Ωστόσο, ό,τι κι αν πούν, όσο κι αν προσεχώς (ξεθαρρέψουν καί) προσπαθήσουν ν’ αποδώσουν την τρομερή αυτή πλημμύρα στην «αμαρτία» κάθε χαζής, που πάει να βγάλει γκόμενο με μάγια, γράφτε τους κανονικά.

Υγ 2: Κυκλοφόρησε στα ιντερνέτια ότι το όνομα του τυφώνα («Ντάνιελ») δεν ήταν τυχαίο, κι ότι πρέπει να διαβάσουμε τον «προφήτη Δανιήλ», γιά να δούμε αντιστοιχίες τί καί πώς. Μπορεί, αλλά προσωπικώς δεν έχω όρεξη (ούτε χρόνο) να διαβάζω «ΠΔ».

[Στο ίδιο πλαίσιο, άλλοι, πάλι, συνιστούν καθημερινή ανάγνωση των ψαλμών του Δαυΐδ. Μάλιστα!… να διαβάζουμε τί έγραψε ένας τύπος, που σκεφτόταν με το πουλί του… κι έδιωξε τον άντρα μιάς παντρεμένης να πάει στον πόλεμο να σκοτωθεί, γιά να την πηδάει αυτός!

Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Προτιμώ να διαβάζω κάθε μέρα Ηράκλειτο. Δεν είναι καί πολλά τα γραπτά του, άλλως τε. 🙂 ]

Εάν, όμως, πράγματι υπάρχουν αντιστοιχίες «τί καί πώς» του ονόματος της κακοκαιρίας με το βιβλίο της «ΠΔ», τότε όντως τη δουλειά την κάνανε «αυτοί». Οι τελετουργίες τους, το στύλ τους, βγάζουν μάτι.

Βλέπετε, κάθε δολοφόνος έχει συγκεκριμένο τρόπο, που δρά.