ΕργΔημΕργ 


iii. Πολυεργαλείο;

Η παροιμία (σοφή, όπως όλες) λέει: «- Τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε καμπόσους!» 🙂 (Άλλως πως: «- Τώρα πού ‘χουμε πιπέρι, θα βάλουμε καί στα λάχανα!»)

Αφού κι εμείς τα μάθαμε τα κόλπα καί τους πήραμε τον αέρα…

…Λοιπόοοννν… Όσο κοίταζα τους πίνακες των συζυγιών, μ’ εκείνα τα «1934» καί τα λοιπά προπολεμικά, σκέφτηκα γιά μιά στιγμή:

«- Βρέ!… Λές;…»

Κι όπως πολύ σωστά καταλάβατε, σκέφτηκα να συσχετίσω τις κατώτερες συζυγίες της Αφροδίτης με τη ζωή του Χίτλερ· ειδικά τα σημαντικά γεγονότα. Ξέρετε, πραξικόπημα Μονάχου, άνοδος στην εξουσία, ξέσπασμα του Β’ ΠΠ στην Ευρώπη (διότι στην Ασία είχε ξεσπάσει πάνω από μιά διετία νωρίτερα), κτλ κτλ.

Όμως, δεν βγήκαν συσχετισμοί. Παρά μόνον ένας, καί μάλιστα εκπληκτικός (αν καί αναφέρεται σε δευτερώτερο γεγονός), διότι έχει δύο (κι όχι ένα) στοιχεία «υπερβατικά»: η εγγραφή του στο κόμμα DAP. (Deutsche Arbeiterpartei, Γερμανικό Κόμμα Εργατών, που μετά το μετονόμασε σε NS-DAP: μπροστά-μπροστά, δηλαδή, έβαλε το πρόθεμα «Nationalsozialistische», Εθνικοσοσιαλιστικό.)

Στο συγκεκριμένο κόμμα, η πρώτη συμμετοχή του Χίτλερ σε συνεδρίαση έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου 1919, καί την αμέσως επόμενη μέρα (Σάββατο, 13 Σεπτεμβρίου 1919) είχαμε κατώτερη συζυγία της Αφροδίτης!!! (Δες πίνακες.)

Ο Χίτλερ στις συνεδριάσεις του DAP είχε πάει γιά να χαφιεδίζει προς χάριν των μυστικών υπηρεσιών της μετά τον Α’ ΠΠ Γερμανίας (κατ’ εντολήν του «χειριστή» του, του διαβόητου Έρνστ Ραίμ), αλλά περίπου έναν μήνα μετά έγινε πλήρες μέλος του κόμματος αυτού, φυσικά κατόπιν εντολής του Ραίμ, με αύξοντα αριθμό μέλους 55. (Θυμηθήτε: 10ος όρος ακολουθίας Φιμπονάτσι.)

[Λεπτομέρεια: ο Χίτλερ είπε ψέμματα, ότι ο αριθμός εγγραφής του ήταν το 7. Το δέ σχετικό έγγραφο είναι πλαστό. (Αργότερα, οι ναζιστές το ξέχεσαν στην κολακεία, καί του βγάλανε έγγραφο με αριθμό εγγραφής 1!)]

. . . . . . . . . . .

Μηδέν αποτελέσμα, λοιπόν. (Το ένα καί μοναδικό, είναι καθαρά συμπτωματικό.)

Ωστόσο, δεν το έβαλα κάτω, αλλά δοκίμασα καί με τα υπόλοιπα στοιχεία («ανώτερες συζυγίες», κτλ) του σχετικού πίνακα-«πηγής», καθ’ ομάδες. (Τον έχω ξαναπαραθέσει τον σύνδεσμο παραπάνω, αλλά τον ξαναβάζω εδώ γιά ευκολία.)

Ούτ’ εδώ βγήκε συσχετισμός.

Ακόμη ένα ψάξιμο σε σειρά ιστορικών γεγονότων, ήταν η Ελληνική εποποιΐα 1912-1921.

Ούτ’ εδώ.

. . . . . . . . . . .

Όμως, προσέξτε! Παρά το αρνητικό αποτέλεσμα, η έρευνα αυτή μπορεί -ως γενικευμένη- να επεκταθεί:

  • σε όλα τα άστρα του Ηλιακού μας Συστήματος,
  • καί σε κάθε πιθανό χαρακτηριστικό του παραπάνω πίνακα (συζυγίες -γιά τους εξώτερους πλανήτες, υφίσταται μόνο μία συζυγία, όχι δύο-, στάσεις ανάδρομης πορείας, στάσεις ορθοπορείας, κτλ).

Τώρα, θα μου πείς… άμα το πάμε έτσι, δεν θα επανανακαλύψουμε την Αστρολογία; Γιατί να κάνουμε τζάμπα κόπο, λοιπόν;

Όχι! Θ’ ανακαλύψουμε ΙΣΩΣ μιά άλλη, καινούργια ( ; ) Αστρολογία, εάν βρούμε συσχετισμό ομοειδών γεγονότων με τις συζυγίες / στάσεις / κτλ των πλανητών.

Ρητέον ότι στην παραδοσιακή Αστρολογία τα γεγονότα συσχετίζονται με τα άστρα με συγκεκριμένο τρόπο (πχ Άρης με πόλεμο καί αθλητικά, κτλ), αλλά -πιστεύω, γνωρίζετε πως- η σχέση των κατωτέρων συζυγιών της Αφροδίτης με τις επιδημίες γρίππης, όπως μας προέκυψε, δεν προβλέπεται στην κλασική θεωρία. Με την Αφροδίτη σχετίζονται μονάχα τα «αφροδίσια» νοσήματα, αλλά καί πάλι θα έλεγα μονάχα στις παλιές (πχ Βικτωριανές) Αστρολογίες, όχι στη σημερινή. (Στη σημερινή εποχή, η φαρμακευτική Χημεία έχει προοδεύσει πολύ, καί τα αφροδίσια νοσήματα δεν ταλαιπωρούν τους πάσχοντες τόσο, όσο 150 χρόνια πρίν.)

Συνεπώς, δεν πρέπει να υποθέτουμε εξ αρχής τί συσχετισμό θα βρούμε, αλλά να έχουμε απλώς τα μάτια μας ανοιχτά.

. . . . . . . . . . .

Εδώ, μπορούμε να κάνουμε ακόμη τρείς γενικεύσεις των κριτηρίων ψαξίματος:

  • Τα χαρακτηριστικά του πίνακα (συζυγίες, στάσεις, κτλ), όχι απαραίτητα καθ’ ομάδες.

Μπορεί, δηλαδή, να βρούμε στη διάρκεια της ζωής ξέρω ‘γώ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έναν πόλεμο να άρχισε σε συζυγία του Άρη με τον Ήλιο, άλλον να άρχισε σε στάση ανάδρομης πορείας του Άρη, κτλ κτλ. Κι όχι να ψάχνουμε οπωσδήποτε γιά ενάρξεις πολέμων στις πχ στάσεις ανάδρομης πορείας του Κρόνου, καί μόνο σ’ αυτές.

Το δεύτερο γενικευμένο κριτήριο του ψαξίματός μας, είναι το εξής:

  • συσχετισμός όχι ακριβώς ομοειδών, αλλά «συνομαδικών» γεγονότων,
  • με όχι τα ίδια αστρικά γεγονότα, αλλά «συνομαδικά».

Δηλαδή, ρίχνουμε στην αρένα (α) γεγονότα όχι ίδια, αλλά σχετιζόμενα, (β) αστρικά γεγονότα όχι ίδια.

Ως παράδειγμα: γέννηση / ενηλικίωση / πράξεις / θάνατος ενός σημαντικού προσώπου (καί όχι πχ οι -σε ομάδα- μόνον γεννήσεις πολλών σημαντικών προσώπων), όταν γίνεται αντιστοίχως σε κάθε γεγονός της ζωής του προσώπου αυτού στάση ορθοπορείας, ανώτερη συζυγία, κτλ κτλ. (Τυχαίες οι αναφορές.) Όλ’ αυτά, ενός πλανήτη.

  • Τέλος, το πλέον γενικευμένο κριτήριο έρευνας, είναι: να συσχετίσουμε με αστρικά γεγονότα περισσοτέρων του ενός πλανητών.

Δηλαδή – καί ως παράδειγμα: γέννηση ενός ατόμου με κατώτερη συζυγία Ερμή, γάμος του με στάση αναστροφής του Δία, κτλ κτλ.

. . . . . . . . . . .

Το μόνο δύσκολο είναι, πως η δουλειά αυτή δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο, ούτε κάν τον «κολλημένο» με τέτοια θέματα γράφοντα! Ούτε κάν από ομάδα ατόμων. Επίσης, δεν γίνεται χειρωνακτικώς.

[Παρεκτός αν δεν ασχολείσαι με τίποτε άλλο, εφ’ όρου ζωής. Παναπεί, ν’ ακολουθήσεις έναν πολύ ιδιότυπο καί ιδιόρρυθμο καλογερισμό, σαν τον Ντάλτον -όχι τον ληστή, ρέ! τον φυσικό! 🙂 -, ο οποίος δεν παντρεύτηκε ποτέ, διότι δεν είχε ελεύθερο χρόνο… διότι καθημερινώς έπαιρνε μετεωρολογικές μετρήσεις κι έκανε υπολογισμούς!]

Εκείνο που πρέπει να γίνει, είναι να φτιαχτεί ένα πρόγραμμα υπολογιστή, το οποίο θα ψάξει κάθε περασμένο σε ηλεκτρονική μορφή ιστορικό / ειδησεογραφικό αρχείο, καί θα μας βγάλει τους όποιους συσχετισμούς στο πιάτο.

Δυστυχώς, όμως, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να έρθει (ίσως κάποια στιγμή…) στη διάθεσή μας ένα δίκτυο ισχυρών υπολογιστών με πρόσβαση στα αρχεία που θέλουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.

[Φυσικά, όποιος επιθυμεί να μαζοχιστεί με δική του έρευνα, ευπρόσδεκτος! 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

iv. Τί απέγινε;

Αλήθεια, εκείνο το Χρυσό Μήλο, τί απέγινε;

Εάν (όπως ευλόγως υποθέσαμε) δεν ήταν αντικείμενο, αλλά απλά (επιθετική) κουβέντα επάνω σε θέματα όπως: αρχαίες ανώτερες (καί κεκρυμμένες) γνώσεις, εθνικό παρελθόν, θρησκευτική πίστη, κτλ παρόμοια, τότε δεν έχουμε λόγο να ψάχνουμε.

Εάν, όμως, ήταν πράγματι αντικείμενο…

…τότε, τί ήταν;

Ως ένα πραγματικό χρυσό τεχνούργημα – μήλο, πιστεύω ότι δεν θα ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Διότι, εάν ένα τέτοιο το φτιάξει κανείς σε φυσικό μέγεθος μήλου, τότε ζυγίζει περίπου 20 κιλά! (Ο χρυσός έχει πολύ μεγάλο ειδικό βάρος.) Παρεκτός αν ήταν κούφιο, κι όχι συμπαγές.

Δεν ήταν, δηλαδή, κατάλληλο να το κρατήσει στο χέρι της μιά γυναίκα· αν καί ο μύθος μιλάει γιά θεές – που δεν είχαν πρόβλημα να κρατήσουν όχι απλά ένα εικοσάκιλο αγαλματίδιο μήλου, αλλά ούτε τσιμεντοσακκούλα των 50 κιλών!

Τέλος πάντων! Αν υποθέσουμε πως, όντως αυτό ήταν ένα τεχνούργημα, τότε…

…πού βρίσκεται σήμερα;

Δεν θυμάμαι να μας λέει ο μύθος τί το έκανε η Αφροδίτη.

Όμως, μπορεί να ήταν καί κάτι άλλο! Ένα παλλάδιο (ισχυρός συμβολισμός σύνδεσης με το παρελθόν), ένα σκήπτρο (αν κι ο μύθος θα το αποκαλούσε σαφώς «σκήπτρο», σε τέτοια περίπτωση)…

…ή ένα κάτι σαν βιβλίο με αρχαίες (προκατακλυσμιαίες) γνώσεις γραμμένες επάνω του…

…ή μέσα του!

Όπως καταλαβαίνετε, σε περίπτωση που το «χρυσό μήλο» ήταν πχ ένας κρύσταλλος μνήμης (με προέλευση από τον πρό Κατακλυσμού Ελληνικό πολιτισμό), τότε η Μυθολογία μας έχει κάθε καλό λόγο να κάνει το κορόϊδο!…

…Κι εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε καλό λόγο να καθόμαστε σ’ αναμμένα κάρβουνα, μέχρι να μας χαμογελάσει η τύχη να το βρούμε! (…ΠΡΙΝ το βρούν αυτοί, που δεν πρέπει.)

Μέχρι τότε, όμως, μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Καί όνειρα.

. . . . . . . . . . .

v. Μάγισσες

Κλείνοντας, λίγη Λαογραφία ως δώρο!

Σίγουρα έχετε ακούσει τον μύθο γιά τις μάγισσες, που τις νύχτες στην ύπαιθρο καί σε σταυροδρόμια στέκονται γυμνές η καθεμία μέσα σε μιά πεντάλφα («γιά προστασία από τα κακά πνεύματα»), καί καμιά φορά τραγουδάνε καί χορεύουν κιόλας… καί προσπαθούν να παρασύρουν τυχαίους περαστικούς άντρες καί να «τους κλέψουν τη μιλιά»! (Κι όχι τη μηλιά! lol!!!) Μερικές, μάλιστα, είναι γριές, αλλά όταν κάνουν τέτοια πράγματα, ξανανοιώνουν.

Κι όλ’ αυτά, μέσα στο δάσος· κατά προτίμηση με συνοδεία από μαγικά βοτάνια (ξέρω ‘γώ «απήγανο«, κτλ), καί σε συγκεκριμένες φάσεις της Σελήνης (συνήθως ή τη νέα Σελήνη, ή την Πανσέληνο). Μερικές φορές, μάλιστα, οι μάγισσες μετακινούνται καβάλα σε ιπτάμενες σκούπες.

Ο μύθος αυτός μάλλον είναι μεσαιωνικός, αν καί απηχεί πολύ αρχαιότερες καταστάσεις. Γεωγραφικώς, ανάγεται κυρίως στο Ευρωπαϊκό φολκλόρ· ίσως καί νά ‘χει κάποιες αποχρώσεις από Βαβυλώνα, Αστάρτη, τέτοιες καταστάσεις. Αλλά κυρίως εντοπίζεται στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Διότι πχ στην Αφρική, ή στην Ινδία, οι αντίστοιχες μάγισσες είναι σαφώς κακοποιές. Εκεί δεν κλέβουν απλά την ικανότητα ομιλίας των περαστικών, αλλά τους αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή! (Βλέπε θεά Κάλι.)

. . . . . . . . . . .

Ωστόσο, όλα μα όλα τα στοιχεία του συγκεκριμένου μύθου εξηγούνται!… καί δεν είναι ξεκάρφωτα, ή απλά γεννήματα φαντασίας (καί φαντασιώσεων! 🙂 ). Αν καί αποτελεί αυτός ακόμη μία περίπτωση, όπου το αρχικό νόημα ξεχάστηκε με την πάροδο αιώνων.

Βέβαια, έχουμε πολλές ιστορικές μαρτυρίες γιά τις αρχαίες ημών μάγισσες, που μάλιστα εκτόξευαν φοβερές κατάρες· αλλά εδώ διαφαίνονται καταστάσεις όχι της κλασικής εποχής του Χρυσού Αιώνα, αλλά πολύ παλιότερες. (Στις αρχαίες Ελληνίδες μάγισσες δεν υφίσταται αναφορά γιά πεντάλφα – απ’ όσα ξέρω.)

Λοιπόν, τί σημαίνουν όλ’ αυτά;

  • Το πιό εύκολο σύμβολο, η σκούπα: είναι ταυτόσημη της γυναίκας-νοικοκυράς. Φυσικά, η σκούπα ανάμεσα στα πόδια της μάγισσας είναι καθαρό φαλλικό σύμβολο.
  • Η πεντάλφα: απηχεί πανάρχαιη γνώση γιά τον συνδυασμό των τροχιών Γής-Αφροδίτης (πεντάλφα κατωτέρων συζυγιών Αφροδίτης-Ηλίου), που φυσικά ήταν σχεδόν αδύνατον να υπάρχει στη γνωστή αρχαιότητα. Είναι γνώση διατηρημένη από εποχές πρό Κατακλυσμού – αν καί με ξεχασμένο το νόημά της (ειδικά κατά τον Μεσαίωνα). Επίσης, από σπόντα (διότι το αρχικό νόημα είχε ξεχαστεί, όπως είπαμε) δείχνει ότι η μάγισσα όντως είναι «άξια κόρη» της κατ’ εξοχήν θηλυκής θεάς, της Αφροδίτης!
  • Το σταυροδρόμι: «αντανάκλαση» της σβάστικας, επειδή υποβάλλει την ιδέα ότι κάποιος θα το πορευθεί, ερχόμενος ή φεύγοντας. Κίνηση!… καί δή, με επαναλήψεις: όποιος έρχεται, ξαναφεύγει. (Τί λέγαμε γιά τα δύο πλέον ισχυρά σύμβολα, που επινόησαν οι διασωθέντες σοφοί μετά τον Κατακλυσμό; )
  • Δάσος, μαγικά βότανα, ξανάνοιωμα: αυτονόητη η σημασία τους· όποιος έρχεται σ’ επαφή με τη Φύση καί ξέρει από βότανα, έχει καλή υγεία καί δεν γερνάει εύκολα.
  • Η Σελήνη: είναι (εκτός των άλλων) ο ρυθμιστής της γονιμότητας.
  • Η σωματική γύμνια: εκτός από το κατ’ εξοχήν γυναικείο στοιχείο που τραβάει το αντρικό φύλο, είναι επίδειξη καλής υγείας· καί δή, σε εποχές όπου οι ευκολίες της σημερινής Ιατρικής, ή Βιολογίας, ή Φαρμακολογίας, απλά δεν υπήρχαν. (Τότε, ένας βαρειά τραυματίας από πχ κυνήγι κάπρου, δεν είχε πολλές ελπίδες να τη βγάλει καθαρή.) Επίσης, πολλές φορές οι ενδογαμίες (μέσα σε μικρές, κλειστές κοινότητες) έβγαζαν προβληματικά άτομα, άρα ο υποψήφιος γαμπρός έπρεπε να βεβαιωθεί ο ίδιος ότι η μέλλουσα σύζυγός του ήταν βιολογικώς σωστή· άρα, θα του έκανε καί σωστά παιδιά.
  • Το τραγούδι κι ο χορός: αυτονόητα.

Τί σημαίνουν, τώρα, όλ’ αυτά μαζί;

Ότι σε κάποιες αρχαίες κοινωνίες, οι ανύπαντρες κοπέλλες έβγαιναν στο δάσος («ηχώ» από Βακχίδες; ίσως), όπου προφανώς εξέθεταν τους εαυτούς τους σε άντρες (όχι τυχαίους, αλλά τους νεαρούς ανύπαντρους του χωριού), γιά να τις διαλέξουν γιά συζύγους τους. Έτσι, «έλεγαν» (με γλώσσα σώματος καί σύμβολα) πως είναι υγιείς, γόνιμες (Σελήνη), ευχάριστες σύντροφοι (τραγούδι καί χορός), αλλά ταυτόχρονα έχουν καί μυαλό! Με γνώσεις που ξεκινάνε από βότανα καί φτάνουν στην Αστρονομία (πεντάλφα).

Τώρα, αυτά όλα γινόταν εκτός χωριού, προφανώς επειδή έπρεπε να γίνουν σε κάποιο ιερό μέρος (κι όχι τυχαίο). Καί προφανώς καλοκαίρι (ίσως στο θερινό ηλιοστάσιο), διότι ειδικά στη βόρεια Ευρώπη δεν είναι να βγάλεις τα ρούχα σου στο καταχείμωνο.

. . . . . . . . . . .

Νεοπαγανίστρια «μάγισσα».

[Δεν βάζω σύνδεσμο, διότι η κοπέλλα έχει μέν τη μούρλα της, αλλά δεν είναι καί σωστό τέτοιες φωτογραφίες να κυκλοφορούν σε πορνογραφικούς ιστοτόπους, πιθανώτατα καί χωρίς την άδεια των εικονιζομένων.]

Ετούτη εδώ μιμείται επακριβώς όσα λέει η παράδοση γιά τις μάγισσες. Εκτός από το να έχει ζωγραφίσει μιά πεντάλφα στο έδαφος. Ωστόσο, φέρει επάνω της την πυθαγόρεια (καί μεσαιωνική) εκδοχή της πεντάλφας: το κωνικό καπέλλο με άνοιγμα 36 μοιρών. Το άνοιγμα ενός σκέλους της πεντάλφας, δηλαδή.

Επειδή, τώρα, ο Πυθαγόρας στα κάτω τέσσερα σκέλη της πεντάλφας έβαζε τα τέσσερα «στοιχεία» (γη / νερό / αέρας / φωτιά), αλλά στο πάνω-πάνω τον αιθέρα ( = το πνεύμα), η συγκεκριμένη κυρία μας δηλώνει πως είναι καί σοφή! (Δεν είπαμε; γνώσεις από βότανα μέχρι Αστρονομία.)

Ειρήσθω ότι πολλές κεντρικές πύλες σε καθεδρικούς καί παλαιά πανεπιστήμια της Ευρώπης έχουν υπέρθυρα με άνοιγμα 36 μοιρών, συμβολίζοντας ακριβώς το πνεύμα. (Μόνο που συνήθως πλαισιώνονται από καμπύλες γραμμές, καί δεν τα αναγνωρίζεις εύκολα, αν δεν ξέρεις.) Στην εικόνα φαίνεται η είσοδος σ’ ένα από τα κτίρια της πανεπιστημιουπόλεως του Cambridge, γιά να καταλάβετε τί εννοώ.

Το «πυθαγορικό» καπέλλο, τώρα, το χρησιμοποιούσαν επίσης καί ειρωνικώς (καί στολισμένο με αυτιά γαϊδάρου) στα αγγλόφωνα σχολεία, στις τιμωρίες των ζωηρών μαθητών. Τους το φορούσαν με το ζόρι! (Με σημασία: «- Ιδού ο σοφός ξερόλας γάϊδαρος, που γράφει τους δασκάλους του στ’ @@κια του!») Σήμερα το φοράμε στα αποκριάτικα πάρτυ, γιά πλάκα.

. . . . . . . . . . .

Σήμερα, γίνονται τέτοια πράγματα; Θα έλεγα, περίπου ναί· αλλά υπό άλλη μορφή, μή αναγνωρίσιμη.

Σκεφθήτε πόσες καί πόσες γυναίκες είναι ημίγυμνες (ή καί ολόγυμνες) επάνω σε πετσέτες καί ξαπλώστρες το καλοκαίρι! Την ίδια δουλειά με τις προγόνους τους κάνουν, αν καί χωρίς χαραγμένη πεντάλφα στην άμμο. Αρκετές, όμως, έχουν τσάντες θαλάσσης, ή πετσέτες, με ζωγραφισμένους αστερίες. Κάτι τις τραβάει σ’ αυτό το σχήμα, προφανώς.

Καί βέβαια, να μην ξεχνιόμαστε: τα περί «αμαρτίας» (του γυμνού) πέφτουν βροχή! (Είπαμε: Αφροδίτη!)

Το τραγικό σήμερα είναι πως το εγχώριο αντρικό φύλο δεν πολυ-ανταποκρίνεται σ’ αυτά τα καλέσματα των θηλυκών, σε αντίθεση με τους αρχαίους ημών. (Πού το ξέρω ότι οι αρχαίοι ημών γουστάρανε τις γυναίκες τους; Είναι απλό: αν δεν τις γουστάρανε, εμείς τώρα δεν θα υπήρχαμε! Άρα, …κάτι κάνανε με δαύτες! 🙂 ) Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό· αλλά, πρώτον, δεν είναι καλός οιωνός, καί δεύτερον, ως έθνος έχουμε υπογεννητικότητα, που είναι κάκιστος οιωνός.

. . . . . . . . . . .

Δεν εξηγήσαμε, όμως, τί πάει να πεί «κλέβουν τη μιλιά» των αντρών. Κι αυτό απλό είναι, αλλά πρέπει νά ‘χεις τη σχετική εμπειρία, γιά να το καταλάβεις: κάνε πως παντρεύεσαι καμιά από δαύτες, κι άμα μετά τα στέφανα σ’ αφήσει να ξαναμιλήσεις, σφύρα μου κλέφτικα! 🙂 🙂 🙂

. . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . .

Υγ: Το παρόν αφιερώνεται καί στις τρείς θεές μας των ανοήτων «καλλιστείων» της μανδάμ Έριδος καί του γιδοβάτη Πάρη.

Αλλά καί σ’ όλες τις Ελληνίδες!