Μυαλά βυθισμένα σε κομματικές δεξαμενές δικαιολογιών.!!!

 

Προς δεξιούς ψεκασμένους.

(Τι να κάνουμε, το κόμμα σας είναι αυτή την περίοδο κυβέρνηση.
Όταν ήταν οι προηγούμενοι γελοίοι τα άκουγαν εκείνοι.)

Ήταν τεράστια η νεροποντή;
Ήταν.
Πλημμύρισε η περιοχή και με νεροποντή 5 φορές μικρότερη;
Πλημμύρισε, πριν 3 χρόνια.
Θα πλημμύριζε ξανά με την ίδια νεροποντή και φέτος βάση όσων ήταν να γίνουν και δεν έγιναν;
Χωρίς αμφιβολία.

Και τώρα για όλες τις κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα.
Και μιλάμε για πολλές δεκαετίες πίσω.

Όταν την τώρα ΝΔ την έλεγαν τότε Ε.Ρ.Ε, όταν το προγονικό κόμμα του τώρα (τώρα πάλι) ΠΑΣΟΚ το έλεγαν Ένωση Κέντρου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε ούτε σαν σκέψη, όταν για επτά χρόνια στρατιωτικές καρικατούρες την έπαιζαν στα κρυφά, ηδονιζόμενοι πως σώζουν τη χώρα.

Είναι δικαιολογία ανίκανων που απευθύνονται σε βλήματα το ότι είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν πάντα προβλήματα σε εκείνη την περιοχή γιατί… ήταν παλιά λίμνη και ήταν διαφορετικά οι κοίτες των ποταμών και μπλα μπλα μπλα.

Φυσικά, αν δεν συνέβαινε αυτό, να είμαστε αυτού του επιπέδου ως σύνολο, δεν θα είχαμε αυτά τα κόμματα, αυτούς τους πολιτικούς, αυτές τις κυβερνήσεις.

Βλέπεις μετά την εικόνα της ανάρτησης που δείχνει πως θα ήταν η Ολλανδία χωρίς τις ανθρώπινες κατασκευές και σκέφτεσαι τι να πουν δηλαδή και οι Ολλανδοί…

(Μάλιστα, λείπουν από αυτή ο Ρήνος και ο Μεύσης και μιλάμε για ποταμάρες και όχι ποταμάκια…)

Μια χώρα όπου πάνω από μια Ελλάδα (σε πληθυσμό) ευημερεί σε περιοχές ευάλωτες σε πλημμυρικά φαινόμενα.

Μια χώρα με άξιους -εκ του αποτελέσματος- ανθρώπους που έμαθαν από τα γεγονότα του 1953, έκαναν το πρόβλημα τους ευκαιρία και «εκτόξευσαν» την οικονομία τους «πατώντας» σε αυτές ακριβώς τις προβληματικές περιοχές.

Περιοχές όπου στα γερά θεμέλια των εκπληκτικών αντιπλημμυρικών έργων και της οικονομίας που προέκυψε από αυτά έχει χτίσει τη ζωή του περίπου το 70% του συνολικού πληθυσμού της.

Την ίδια ώρα που εδώ λασπωμένοι ιθαγενείς τρέφονται με κάθε λογής pass (τώρα και πλημμύρο-pass) και αφήνουν να περάσουν αβρόχοις ποσί, μέχρι να ξεχαστούν μέσα στη προσπάθεια συνέχιση της καθημερινότητας και μέχρι το επόμενο πρόβλημα, οι γελοίες δικαιολογίες των πολιτικών και πολιτειακών αντιπροσώπων μας (που βασιζόμενοι σε αυτό που περιγράφω στα άρθρα μου) καταφέρνουν να καλύπτουν, ακόμη και όταν ολόκληρες περιοχές είναι κάτω από πολλά μέτρα νερού, την διαχρονική ανικανότητα τους και να παρουσιάζουν τα πάντα ως κάτι αναπόφευκτο.

Όταν τα όποια έργα (από την αρχή μέχρι σήμερα) γίνονται από άτομα που αν μέσα σε μια πρόταση υπάρχει το μακροπρόθεσμος σχεδιασμός τους ακούγεται σαν εξωγήινη γλώσσα.

Τόσο παγιδευμένη είναι η πλειοψηφία, ανάμεσα τους και πάρα πολλοί από τους ανθρώπους που καταστράφηκαν στις τελευταίες πλημμύρες σε αυτό το σύστημα. Να περιμένει -σχεδόν στωικά- να αλλάξει κάτι ψηφίζοντας.

Είναι σαν να παίζει Τζόκερ με έτοιμα δελτία (ψηφοδέλτια) που ρίχνει σε μια κάλπη με την ελπίδα μπας και βγει μέσα από αυτή κάποια στιγμή ένας καλός χωρίς να εμβαθύνει πως αυτός ο… καλός δεν μπορεί να προκύψει ως δια μαγείας, σαν από μηχανής Θεός σε ένα δομημένο πλέον και λειτουργικό σύστημα.

Μια φορά εμφανίστηκε, πριν γίνουμε ουσιαστικά κράτος και η ανι-κανότητα μας ήταν τέτοια που τον δολοφονήσαμε και σκοτώσαμε και την όποια πιθανότητα μας να γίνουμε έστω και λίγο Ολλανδοί στην προκοπή.

Πλειοψηφία που όταν φεύγει ένας Ιανός απλά ελπίζει μην την επισκεφτεί κανένας Δαναός και ανέχεται-αποδέχεται τις ξύλινες ανακοινώσεις υπουργών, περιφερειαρχών, πρωθυπουργών παρά το πασίγνωστο φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες, όταν -διαχρονικά αποδεδειγμένο– το μόνο που επιζητούν είναι να μη σταματήσει να «βρέχει» ψήφους γι αυτούς και την παράταξη τους.

Γι αυτό πάρα πολλοί θεωρούν φυσιολογικό να πλημμυρίζει πρώτα μια στρατιωτική βάση και μετά να μεταφέρονται τα ελικόπτερα.

Σαν να λέμε πως πλημμυρίζει η Ουάσινγκτον και έχουν το Air Force 1 με τον πρόεδρο των ΗΠΑ όχι στον αέρα αλλά να κόβει βόλτες σε αεροδιάδρομο που έχει γίνει λιμνοθάλασσα σαν τεράστιος πιγκουίνος που ψάχνει στεριά.

Γι αυτό η πλειοψηφία έχει καταντήσει να θεωρεί φυσιολογικό να χρειάζεται ένα αντιπλημμυρικό έργο 3 χρόνια περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο (και αυτό όχι για την κατασκευή, μόνο όσον αφορά τη πρώτη φάση, αυτή του σχεδιασμού) και να μην την νοιάζει (μέχρι να χαθεί μέσα στα νερά) που τα χρήματα πάνε τελικά αλλού (για να μη χαθούν) και να τα ξεχνάει όλα προτού καν όλα όσα είχε μέσα στα νερά στεγνώσουν.

Γι αυτό και όποιον και αν ψηφίσει στις τοπικές εκλογές θα καλύπτει την ανικανότητα του να υπερβεί (ακόμη κι αν το θέλει) το σύστημα πίσω από την ίδια δαιδαλώδη γραφειοκρατία και πίσω από τις ίδιες δικαιολογίες που χρησιμοποιούν και οι σημερινοί (αν τους αλλάξει).

Γιατί μέχρι εκεί σταματάει η ικανότητα μας ως σύνολο να ψάξουμε διέξοδο από αυτό που βιώνουμε. Στο να ψηφίζουμε.

Γι αυτό είμαστε όλοι βαλτωμένοι σαν τα νερά μιας υπερχείλισης που δεν μπορούν να βρουν διαφυγή και έχουμε αποδεχθεί ως κοινωνία να μας πνίγει με το παραμικρό αυτό το σύστημα του οποίου είμαστε μέρος.

https://365meres.wordpress.com/