Ομολογώ πως κάποιες φορές μετανοιώνω για κάποια πράγματα που λέω. Και όταν μετανοιώνω, δεν φοβάμαι να το παραδεχθώ. Άλλωστε, δεν διεκδικώ και το αλάθητο, ούτε βεβαίως το πανεπιστάναι.
Θα επιστρέψω όμως σε λίγο σε αυτό.
Αφορμή της δημοσίευσης η παραπάνω αφίσα: Η Αυγή και "το κόκκινο", χορηγοί επικοινωνίας της αριστερής συλλογικότητας "Αλληλεγγύη για όλους" για έρανο βοήθειας στους Αρμένιους του Αρτσάχ.
Τι μεγάλη αντίθεση...
Οι κατ' εξοχήν τουρκόφιλοι εν Ελλάδι, αυτοί που με τα παρακλάδια τους στην Κύπρο προπαγανδίζουν την ενοποίηση με τους Τούρκους, αυτοί που μιλούν για τουρκικά δικαιώματα στη Θράκη και με τις τόσες δράσεις τους ενάντια στην εθνική μας ασφάλεια και άμυνα, παίρνουν εργολαβία την βοήθεια προς τους Αρμένιους που καήκανε απο τους Τούρκους. Το είχα γράψει στην αρχή του πολέμου, απευθυνόμενος προς τους Αρμένιους πως η σχέση τους με την εν Ελλάδι Αριστερά είναι αντιφατική με τα εθνικά τους συμφέροντα, όμως εδώ υπάρχει ένας αντικειμενικός ωφελιμισμός άκρως λογικός.
Αφού καμμία απο τις ΜΚΟ της Δεξιάς δεν ανέλαβαν αντίστοιχη πρωτοβουλία, όπως η ΜΚΟ της εξαδέλφης του Πρωθυπουργού, η Solidarity Now (Sorros), ή η Actionaid της ανεψιάς του Πρωθυπουργού, που αμφότερες έχουν αναλάβει την σωτηρία των Αφρικανών και Ασιατών είτε εντός είτε εκτός της χώρας. Καμμία δράση από τις κραταιές (όνομα και πράμα) ΜΚΟ για το δράμα του πολέμου στο Αρτσάχ, ούτε φυσικά από το "όλοι μαζί ΔΕΝ μπορούμε" του γνωστού τουρκοκάναλου της Δεξιάς.
Όμως στην όλη υπόθεση υπάρχει μια τερατώδης, γιγαντιαία, τραγική θα έλεγα απουσία. Ποιά είναι αυτή;;
Μα φυσικά η Εκκλησία της Ελλάδος, με την ΜΚΟ της την " Αποc+ολή ", την οποία στο παρελθόν έχω στηρίξει πολλάκις, έχοντας καλή τη πίστει συνεισφέρει χρηματικά τη δράση της και θεωρώντας πως τα χρήματα που προσφέρω πάνε σε καλό σκοπό. Μια ενδελεχής, επι τούτου ανασκόπηση στα έργα της ΜΚΟ με παρακινούν να ζητήσω τα λεφτά μου πίσω. Μέσα στις δράσεις, τσουπ, ξεπροβάλλουν προσφυγόπουλα, ημερίδες για "ισλαμική τέχνη", ενώ παραλείπονται να αναφερθούν και δράσεις της Εκκλησίας εκτός Αποcτολής, όπως παραχώρηση εκτάσεων για φιλοξενία επενδυτών.
Πώς σας φαίνεται η απουσία της Εκκλησίας από τον ερανισμό βοηθείας προς τους κατατρεγμένους εν Χριστώ αδελφούς του Αρτσάχ; Πως σας φαίνεται η αλαλία της Εκκλησίας για τον βανδαλισμό χριστιανικών κειμηλίων, την σύληση ναών, τάφων, κλπ; θα πει κανείς, εδώ δεν έχει βγάλει τσιμουδιά εδώ και 6-7 χρόνια για τον συστηματικό βανδαλισμό ελληνικών ναών, ξωκκλησιών κλπ από επενδυτές, θα μιλήσει για το Αρτσάχ;
Κι ερχόμαστε στην μετάνοιά μου. Βλέπετε, πριν από καιρό λογομαχώντας με φίλο που δεν συμπαθεί την Εκκλησία και θεωρώντας την "φέουδο των παπάδων", σε κάποια αποστροφή της συζήτησης υπεραμύνθηκα αυτής χαρακτηρίζοντάς την εθνικοδημοκρατική, καθώς ο προκαθήμενος εκλέγεται από Μητροπολίτες (Έλληνες το γένος) και οι Μητροπολίτες που τον εκλέγουν, έχουν την έμμεση στήριξη και αποδοχή του ποιμνίου το οποίο τους κηρύττει ως Άξιους κατά την χειροτονία τους (μία μορφή έγκρισης και αποδοχής). Είναι μια μορφή έμμεσης Δημοκρατίας που έως κάποια εποχή στο παρελθόν εμπεριείχε την ενεργή και δραστική συμμετοχή του λαού. Ωστόσο, μιλώντας με ιερείς και αντιλαμβανόμενος την θέση τους, οφείλω να αναθεωρήσω και να μετανοιώσω για την θέση μου αυτή.
Πλέον ο προκαθήμενος ελαχίστως εκφράζει την θέληση του λαού και ελαχίστως δρα υπέρ των αξιών του σώματος του Χριστού (Εκκλησία). Μπορεί ίσως να δρα υπέρ του συμφέροντος, αλλά όχι υπέρ των αξιών της Εκκλησίας. Και, μαντέψτε, οι απλοί ιερείς έχουν την άποψή τους και τις αντιθέσεις τους προς την πολιτική που ασκεί ο προκαθήμενος, ωστόσο εντός της Εκκλησίας υπάρχει στρατιωτική πειθαρχία με μικρό περιθώριο έκφρασης διαφορετικής άποψης. Ίσως μεγαλύτερη αυστηρότητα στην έκφραση ακόμα και από τον ΕΣ). Λίγα είναι αυτά που μπορούν να πουν λοιπόν, και αυτό, σε σύνδεση με την αποδοκιμασία που διογκώνεται εντός του ποιμνίου, μαρτυρούν μία κατάσταση πολύ διαφορετική από αυτήν που πίστευα και διεκήρυττα προ καιρού. Λάθος μου λοιπόν.
Εν κατακλείδι λοιπόν, τέτοιες απουσίες από την αλληλεγγύη, τέτοιες αλαλίες απέναντι σε εγκλήματα κατά του Χριστιανισμού (για να μην αρχίσω να λέω για σφαγές Χριστιανών σε Αφρική, Πακιστάν κλπ) φανερώνουν αξιακό και ηθικό έλλειμμα για την Εκκλησία μας, η οποία τουλάχιστον για τον λαό μας αποτελεί τον αρχαιότερο φορέα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, ο οποίος ανταποκρίθηκε διαχρονικά στα κελεύσματα των αξιών και των διδαχών του Χριστιανισμού ακόμα και όταν αυτό ήταν επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των ποιμένων της.
Ντροπή για την Εκκλησία της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου