είχνει σήμερα ο Διηνέκης μιά φωτογραφία απ’ το Σαράϊ (εδώ)· όπου, ανάμεσα στην Κατίνα καί τον κουκλοχαιρετάκια, σουλατσάρει ένα γατί. Κι αναρωτιέται ο καλός συνάδελφος «τί είν’ αυτό»!

Ιδού η φωτό:

 

 

«Αυτό», ώ Διηνέκη, είναι νεαρά θήλεια γαλή, γενετικό μείγμα -πολύ- κεραμιδόγατας καί -ελάχιστο- «δασικής» (Felis Silvestris), ακούουσα εις το όνομα «Καλυψώ»! Την οποία γαλή περιμάζεψε η Κατίνα απ’ τις φετεινές διακοπές της σε κάποιο νησί του Αιγαίου.

Επειδή έχω μεγαλώσει με γάτες καί γνωρίζω άριστα τη συμπεριφορά τους, υποψιάζομαι ότι το γατί θα διαλύσει τα χαλιά (καί τις κουρτίνες) του Σαραγιού με τα νύχια του, ξύνοντάς τα κάθε τόσο γρίτς-γρίτς-γρίτς απάνω τους. (Άμα διαθέτανε καί καναρίνι εις το μέγαρον, θα τους το μεζέδιαζε. Ούτω πως φέρονται αι γαλαί.) Αλλά, τέλος πάντων, το (δημόσιο – καί περιττό) έξοδο γιά αγορά νέων προεδρικών χαλιών καί κουρτινών είναι το τελευταίο που μας απασχολεί αυτή τη στιγμή.

Διότι υποψιάζομαι ότι η απορία του Διηνέκη στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με γάτες (δέ μπορεί, θά ‘χει ξαναδεί στη ζωή του γάτες ο Διηνέκης! lol!!!), αλλά μ’ «αυτό», που βρίσκεται δίπλα στον κόκκινο κυκλάκο που έβαλα.

 

Διότι (δίς) το όλο …εσωτερικό τοπίο δεξιά εμένα μου θύμισε αυτό (σας τονίζω τις ομοιότητες) :

 

 

Δεν ξέρω, μάλλον διαθέτω πολύ αρρωστημένη φαντασία εξαπανέκαθεν, καί πολύ ταραγμένο μυαλό τώρα τελευταία. (Η κλεισούρα, γάρ. Σε λίγο, όπως πάμε, με βλέπω ν’ ανοίγω διάλογο με το ταβάνι. Καί το χειρότερο, να περιμένω απάντηση! Καρα-lol!!!) Συνομωσιολόγος σκέτος, λέμε!  🙂

Δεν πάω καλά, μου φαίνεται… Πρέπει να πάω να κοιταχτώ κατεπειγόντως! Κάπου έχω στα τεφτέρια μου το τηλέφωνο μιανής όμορφης ψυχολόγου… να το ψάξω, να κλείσω ραντεβού. Καί… πού ξέρεις;!  😉

 

Υγ 1: Εφ’ όσον το πήρε αγκαλιά «αυτός», το γατί το κλαίω από τώρα. Ή θα βγεί στην Ηρώδου Αττικού (χωρίς να το πάρουν χαμπάρι) καί θα το πατήσουν τ’ αυτοκίνητα, ή θα πάει στο Ζάππειο γιά χέσιμο, καί θα το τσουβαλιάσει κανένας λάθρο καί θα το κάνει ψητό.

Υγ 2: Ένα άλλο ψιλο-μυστηριώδες τρίγωνο, είναι φερ’ ειπείν κι αυτό.

(«- Καλά, κι εσύ ρέ βλαμμένε Εργοδότη, ρολόϊ Γιαπωνέζου μασώνου πήγες καί βρήκες; χάθηκαν οι …πιό κοντινοί;»

Έ, είπαμε… δεν πάω καλά.)

Υγ 3: Τό ‘χω πεί πολλές φορές, η Καμπάλα είναι κακοχωνεμένος Νεο-Πυθαγορισμός. Άμα ακούς γιά σεφιρώθ (σφαίρες), Γκεμμάτρια (Γεωμετρία), κλιφώθ (κελύφη), σύστημα που βασίζεται στον αριθμό δέκα (10), έ! δεν θέλει πολύ να καταλάβεις από πού προέρχεται! (Ας είν’ καλά η διάδοση όλων των πλευρών του Ελληνικού Πνεύματος κατά την Ελληνιστική Εποχή!) Αλλά εμείς τον Πυθαγόρα τον έχουμε αφήσει πίσω μας· είχαμε (ελπίζω, ακόμη έχουμε) καί καλύτερους απ’ αυτόν.