Ἠ πολιτική θέση τοῦ Ἐμμανούλ Ροΐδη (1836 -1904) γιά τήν ἀπόδωση πολιτικῶν δικαιωμάτων στούς Ἑβραίους τῆς Ρουμανίας στά τέλη τοῦ 19ου αἰώνα καί ἡ ἄγνοια τῶν σημερινῶν ἀριστερῶν πού τόν θεοποιοῦν χωρίς νά τόν ἔχουν μελετήσει
Τό 1859 οἱ δύο ρουμανικές ἠγεμονίες (Βλαχία καί Μολδαβία) ἑνώνονται κάτω ἀπτόν ἴδιο ἡγεμόνα, τόν Ἀλέξανδρο Κούζα, ἐγκαινιάζοντας τοιουτοτρόπως τήν ἵδρυση τοῦ Ρουμανικοῦ κράτους μέ πρωτεύουσα τό Βουκουρέστι. Τό 1866 ὁ Κούζα ἐξαναγκάζεται σέ παραίτηση (ὑποστηρικτής τῶν χωρικῶν, ὑπονομεύτηκε ἀπτούς φεουδάρχες) καί στήν θέση του ἀνῆλθε ὁ Κάρολος Χοεντζόλερν (ἕνας δικός μας Ὄθων δηλαδή). Τότε ἐπίσης υἱοθετήθηκε καί Σύνταγμα πάνω στά πρότυπα τοῦ Βελγίου.
Ὡστόσο, ἡ Ρουμανία ἐξακολουθοῦσε νά βρίσκεται ἀκόμη σέ κατάσταση ὀθωμανικῆς ὑποτελείας. Τό 1878 ὅμως στήν Σύνοδο τοῦ Βερολίνου ἀποφασίστηκε πλήρης ἀνεξαρτησία τῆς χώρας, πλήν οἱ Δυτικές Δυνάμεις ἀξίωσαν ἀπτούς Ρουμάνους τήν τροποποίηση τοῦ Συντάγματος τους, ἔτσι ὡστε νά ἐπιτραπεῖ ἡ ἀπόδοση πολιτικῶν δικαιωμάτων στούς Ἑβραίους τῆς Ρουμανίας.
Ἠ συγκεκριμένη αἰτηση τῶν Δυτικῶν ἀσκήθηκε ὑπό τήν πίεση τοῦ ἰσχυροῦ ἑβραϊκοῦ λόμπι. "Χρησιμοποιώντας την Συμμαχία των Ισραηλιτών του Παρισιού, οι Εβραίοι δεν έπαψαν να αγωνίζονται εναντίον του άρθρου 7. Το εβραϊκό λόμπι είναι πολύ δραστήριο και κατά την διάρκεια της Συνόδου του Βερολίνου, οι Μεγάλες Δυνάμεις επιβάλουν στην Ρουμανία την τροποποίηση του Συντάγματος και την παραχώρηση της ρουμανικής υπηκοότητας (Ιστορία των Ρουμάνων, Ion Bulei, σελ. 257 καί 259)".
Μά οἱ Ρουμάνοι δέν ἦταν πειθήνιοι Ἕλληνες γιά νά πράττουν ὅτι διατάζουν οἱ Δυτικοί, ἑπομένως ἔδωσαν διπλωματική μάχη γιατί διαφωνοῦσαν. Τελικά κατόρθωσαν νά ἐπέλθει συμβιβασμός. Ὁπότε: "δυνατότητα ἀπόκτησης θα είχαν ατομικά (ὄχι ως κοινότητα), μετά από αιτιολογημένη αίτηση τους, η οποία θα εγκρινόταν από το Κοινοβούλιο για κάθε περίπτωση χωριστά (ἴδιες πηγές)".
Ἡ ἐπιχειρηματολογία τῶν Ρουμάνων στηρίχθηκε στά ἑξῆς. Πρῶτον, λόγω τῆς "επιμονής των τελευταίων να παραμείνουν ως un corpus seperatun (=ὡς ξέχωρο σῶμα) εντός της ρουμανικής κοινωνίας, με τις δικές τους πρακτικές μεθόδους, χωρίς περιορισμούς στο εμπόριο, στην τοκογλυφία, στις ενοικιάσεις γης και, με τις ασταμάτητες τους εκκλήσεις προς το εξωτερικό προκειμένου να αποφύγουν δεσμεύσεις προς την ρουμανική πολιτεία (ἴδιες πηγές)".
Δεύτερον, διότι "η παραχώρηση της υπηκοότητας μαζικά, την στιγμή που στην Ρωσία αυτή δεν παραχωρείτο για κανένα λόγο (εκεί ζούσαν πάνω από 5.000.000, υποβαλλόμενοι συχνά σε πογκρόμ και σφαγές), θα σήμανε την ipso facto ενθάρρυνση της μετανάστευσης και την ταχεία αύξηση τού αριθμού τους στήν Ρουμανία (ἴδιες πηγές)".
Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ ἱστορία, ἥ ὁποία ἀποκτάει ἐνδιαφέρον γιά ἐμᾶς διότι πάνω σέ αὐτό τό πολιτικά καυτό ζήτημα πῆρε θέση ἕνας λόγιος τῆς ἐποχῆς, ὁ Ἑμμανουήλ Ροΐδης, ὁ ὁποῖος τυγχάνει νά εἶναι καί τό ἴνδαλμα τῶν σύγχρονων ἀριστερῶν. Φυσικά αὐτό γιατί οἱ ἀριστεροί, ὡς κλασικοί τεμπέληδες, ἔχουν διαβάσει μόνο -καί ἄν- τήν "Πάπισσα Ἰωάννα", πού φαίνεται κολακεύει τό ἀντιχριστιανικό τους μένος. Ἀν εἶχαν διαβάσει ὅμως ὁλάκερο τό ἔργο του (πέντε γαμημένα βιβλία εἶναι μόνο!) θά διαπίστωναν πώς ὁ Ροΐδης δέν εἶναι ἀπατεώνας σάν τά μούτρα τους. Μπορεῖ νά διαφωνῶ μέ αὐτά πού πρεσβεύει, ὡστόσο ὁ ἄνθρωπος εἶναι τίμιος καί συνεπής στίς ἰδέες του. Συνεπῶς, ἡ ρητορική δεινότητα τοῦ μαστιγίου του θά σαλάγιζε σέ κάθε εἶδους ρατσισμό καί σωβινισμό, δέν θα περιοριζόταν στόν εὐρωπαϊκό. Θά χτύπαγε ἀνελέητα καί τόν ἀσιατικό καί τόν ἀφρικανικό.
Κατά συνέπεια, ὁ Ροΐδης σήμερα θά ἦταν ἕνας "ἀκραῖος", "φασίστας", "ρατσιστής" κλπ. Τέλος, θα εἶχαν διαβάσει καί τό ἄρθρο του "Ἐπιθεώρησις Τοῦ Ἔτους 1879", ὅπου ἐκεῖ θά διαπίστωναν πώς οἱ ὀνειρώξεις τους περί πληθυσμιακῆς ἀντικατάστασης τῶν Ἑλλήνων μέ λαθρομετανάστες δέν θά ἔβρισκε ἰδεολογικό στήριγμα στό ἔργο του, ὄστις σεβόταν τήν ἰδέα τῆς αὐτοδιάθεσης τῶν Ἐθνῶν.
Νά λοιπόν τί γράφει ὁ Ροΐδης γιά τό θέμα τῆς Ρουμανίας: "τό ἰσραλιτικόν ζήτημα οὐδέν ἔχει ἐν Ρωμουνία κοινόν πρός τήν θρησκευτικήν ἐλευθερία, ἀλλά ἀφορᾶ ἁπλῶς εἰς τόν περί ὑπάρξεως ἀγῶνα". Διότι οἱ Ἑβραῖοι στήν Ρουμανία κατά τόν συγγραφέα "διακρίνωνται διά τήν πανουργίαν, τήν ὐπουλότητα, τήν ὁλιγάρκειαν καί πρό πάντων τήν πολυτοκία, καθιστῶσας δυσχερέστατον τόν προς αὐτούς διαγωνισμόν τοῦ ἰθαγενοῦς ἐργάτου, μή δυνάμενου οὔτε διά ἑννός κρομμύου ἤ δρακός ὀρίζης νά ἀποζήσει, οὔτε ἰσάριθμα τέκνα νά προσφέρει είς τήν πατρίδα".
Ἀκόμη "ἐν Ρουμανία οὐδέποτε ἔτυχεν εἰς διάστημα πολλῶν ἑτῶν νά ἴδωμεν σκάπτοντα ἤ ἀνθοφοροῦντα Ἰουδαίων. Οὐδόλως ἐννοοῦμεν διά τοῦτου ὅτι ἀργά μένουσι τά τέκνα τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά μόνον ὅτι οὐδέ σταγόνα τοῦ ἱδρῶτος αὐτῶν κατέπιεν ἡ ρουμανική γῆ, ἡ ἀπειλουμένη σήμερον νά καταστή διά τῆς τοκογλυφίας ἑβραϊκή".
Ἔτσι, σύμφωνα μέ τόν Ἐμμανουήλ ἡ "ἰσονομία, καίτοι δικαιότατην γιά αρχήν, νομίζομεν οὐχ ἧττον ὅτι καθιστώσιν ἄδικον ἐν τῆ ἐφαρμογή αἱ ἰδιαίτεραι τῆς χῶρας περιστάσεις", ἄρα "δέν βλέπομεν ἐν ὀνόματι τινος δόγματος ἐπιβάλλεται τοίς Ρωμμούνοις νά κρημνίσωσιν πάντα κατά τῆς ἑβραϊκῆς πλημμύρας φραγμόν (Τόμος 3, σελ. 21,22 ἐκδόσεις Ερμής)".
Φανταστεῖτε σήμερα λοιπόν τί θά ἔλεγε γιά τήν ἀθρόα λαθρομετανάστευση καί τήν ἀριστερά πού ἀποσκοπεῖ στήν πληθυσμιακή ἀντικατάσταση τῶν Ἕλλήνων. Καί φανταστεῖτε ἀκόμη πώς θά τόν χαρακτήριζε ἡ ἀριστερά, ἠ ὁποία τώρα τόν λιβανίζει δίχως να τό ἔχει μελετήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου