Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ - BEFORE THE END OF THE GAME

 

Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ - BEFORE THE END OF THE GAME 

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ...

 

 

1. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ. ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ  ΣΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ Ο ΕΠΙΗΡΩΣ

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει μόλις περάσει το κατώφλι στο ζώδιο του Υδροχόου ο πλανήτης Κρόνος. Μετά από δυο ημέρες θα ακολουθήσει και η είσοδος του πλανήτη Δία. Καλωσορίζω λοιπόν τον καλό μας φίλο στην νέα περιοχή διέλευσης. Το βέβαιο είναι ότι το επόμενο διάστημα αποκλείεται να μονοτονήσουμε. Η ένταση που θα επιφέρει αυτή η πορεία θα προσφέρει ενεργειακά ερεθίσματα, που θα κληθούμε να αξιοποιήσουμε. Ποτέ κανένα κοσμικό δεδομένο δεν αποφαίνεται υπέρ ή κατά κάποιου. Εναπόκειται αποκλειστικά στον τρόπο που ο καθείς ανταποκρίνεται στα εκάστοτε ενεργειακά πλαίσια και διαχειρίζεται μέσα σε αυτά τις καταστάσεις. Αυθόρμητα ή συνειδητά. Ένα μαχαίρι στα χέρια ενός χειρούργου μπορεί να σώσει ζωές. Αντιθέτως ένα μαχαίρι στα χέρια ενός κακούργου μόνο συμφορές μπορεί να προξενήσει. Η τέλεια χρήση αυτού του οργάνου επιτελείται μέσα στα χέρια των Ηρώων, που έχουν κληθεί να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από τα τέρατα. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Περσέως, ο οποίος αποκεφάλισε την μέδουσα, όπως μας διδάσκει η Ελληνική μυθολογία. ΟΙ Ήρωες όμως, παρά την τεράστια προσφορά τους, έχουν κατά κανόνα τραγικό τέλος. Η μεγάλη νίκη συνοδεύτηκε στο τέλος από μια μεγάλη πικρία, που υποδεικνύει, ότι παρά την εξόντωση του τέρατος από τον ήρωα, το κακό εξακολουθεί να παραμονεύει. Η τερατοκτονία, μέσα από την παράδοση του μύθου εξακολουθεί να παραμένει μονίμως επίκαιρη. Τα τέρατα εξακολουθούν την υπόγεια αναπαραγωγή τους, αποτελώντας μόνιμη πρόκληση για το ηρωικό στοιχείο να επανέλθει και να δράσει εκ νέου. Ο Διαρκής Ήρως αποτελεί μια μόνιμη διαδικασία νεκρανάστασης, καθότι το τραγικό τέλος του Ήρωος δεν μπορεί να επενεργήσει στον θάνατό του. Ο Ήρως είναι Αθάνατος. Υπηρετών "με όλην την Δύναμιν της καρδίας του και όλην την δύναμιν της διανοίας του" το Πνεύμα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ψαλμός του Δαυίδ, ανέρχεται στον χώρο μεταξύ ανθρώπων και Θεών.

Αρκετές φορές έχει γίνει αναφορά, ότι ζούμε στην εποχή των τεράτων. Τα τέρατα δεν είναι κάποιες εξαμβλωματικές μορφές θηρίων. Δεν είναι μεμονωμένες οντότητες. Πρόκειται για μεγάλο συρφετό ανθρώπων, που ανέκαθεν εφαρμόζουν, παλαιότερα απροκάλυπτα και μετά τον περιορισμό που υπέστησαν κρυφίως, την λατρεία μιας θρησκείας, η οποία μεταλλάσσει στην πορεία του χρόνου την μορφή της, διατηρώντας όμως μονίμως τον πυρήνα της. Αυτός εστιάζεται στα τελετουργικά αίματος, στις ανθρωποθυσίες, κυρίως παιδιών. Αυτά τα κυκλώματα αποβλέπουν στην υποδούλωση της ανθρωπότητος και την εξάσκηση κρατικής κυριαρχίας. Γι αυτόν τον λόγο αποδόθηκε στις σκιές, που αυτοί υπηρετούν η προσωνυμία "άρχων του κόσμου τούτου". Αναπαράγοντας τον εγωισμό και προπορευόμενοι το χρυσίον, εξαγοράζουν συνειδήσεις και εφαρμόζουν βίαιη καταστολή προς πάντα αντιφρονούντα, με στόχο την αλλοτρίωση των ανθρώπων, με την εξόντωση της συνειδήσεως και του συναισθήματός τους, επιβάλλοντάς τους την αποκοπή από το Πνευματικό Φως. Με το που γεννάται ένας άνθρωπος, η λεχώνα μητέρα του απαγορεύεται να φύγει από το μαιευτήριο, εάν δεν προσάψει εις το νεογέννητο ένα συγκεκριμένο όνομα. Αυτομάτως τότε δημιουργείται μια περσόνα, λατινιστί μάσκα, βάσει της οποίας καταχωρείται ο άρτι αφιχθείς στα κατάστιχα των πολιτών του σκότους. Για να τον παραλάβουν στην συνέχεια οι μηχανισμοί ενσωμάτωσης στο Μάτριξ. Οι άνθρωποι υποπίπτουν στην αυταπάτη, ότι γινόμενοι πολίτες, αποκτούν πολιτικά δικαιώματα. Στην ουσία αποκτούν αριθμό μητρώου σκλάβου στα κεντρικά κατάστιχα των σατανολατρών, που τηρούνται στην Βενετία της Ιταλίας, όπου μετεφέρθει το κέντρο του ιμπέριουμ από την Ρώμη. Ο Philip Κ. Dick τελείωσε την αυτοβιογραφία του με την φράση: "THE IMPERIUM NEVER ENDS".

    Αλλά και ο Ήρως, ενώ κωδικοποιείται από την μυθολογία ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ξεπερνάει ως ιστορικό δεδομένο τα όρια του ενός ανθρώπου. Πρόκειται για μια ολόκληρη διαδικασία, που συμπεριλαμβάνει μια πνευματική ομοταξία ανθρώπων, η οποία σε κάποια συγκεκριμένη περίοδο και σε κάποιον γεωγραφικό χώρο απεργάστηκε την σύγκρουση με τα τέρατα. Αυτή η ομοταξία μπορεί να έδρασε στην περίοδο περισσότερων γενεών και να μην είχε μια μονοσήμαντη οργανωτική συγκρότηση. Πρόκειται για πνευματικές κινήσεις, οι οποίες αφού κυοφορηθούν, συγκροτούν δράση. Οι νίκες που επιτυγχάνουν είναι απτές και έχουν συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα. Πλην όμως, αυτοί οι θιασώτες της τερατοκτονίας, διαπνεόμενοι από ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση και ισχυρή αγωνιστικότητα, δεν ήταν δυνατόν να φθάσουν ως την τελική νίκη, την ολοκληρωτική εξουδετέρωση των τεράτων. Αυτό συνιστά και την τραγικότητα της πορείας τους. Αυτή δεν αφορά τα όποια παθήματα, κτυπήματα, κυρώσεις ή άλλες συνέπειες σε προσωπικό επίπεδο υπέστησαν αυτοί. Ο Ήρως έχει αφήσει πίσω του την φιλαυτία και η ύπαρξή του πάλλεται μόνον από το σκοπό. Η τραγικότητα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί μεμψιμοιρία, αυτολύπηση, ή μελέτη επί των επιδέσμων στα τραύματα, που εδέχθησαν οι Ήρωες. Τουναντίον σηματοδοτεί μια σκυτάλη, η οποία εγχειρίζεται στους επόμενους. Αποτελεί μια ομολογημένη ΕΠΙΤΑΓΗ και ΥΠΟΘΗΚΗ. Στην βάση, ότι καμία σκυταλοδρομία δεν συνιστά μια αέναη διαδικασία, αλλά στοχεύει στο τέρμα. Υπό αυτήν την έννοια το τραγικό στοιχείο δεν αποτελεί ανυπέρβλητο όριο του Ηρωισμού. Τουναντίον, ο τελικός στόχος και προορισμός του Ήρωος είναι η υπέρβαση της τραγικότητος, μέσω της τελικής επίτευξης των στόχων του, που είναι η δια παντός εξουδετέρωση των τεράτων.

   Ζούμε στην εποχή των τεράτων. Η ανθρωπότητα άγγιξε πριν λίγα χρόνια το χείλος του να υποστεί μια βίαιη επιβολή του Αρμαγαδώνα. Το απόστημα υπερχείλισε, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν για τις δυνάμεις του σκότους να επιβάλουν στον ασθενή, τον οποίον εδώ και χιλιετίες κατατρώγουν, την κατάσταση αφασίας. Κάποιοι φρόντισαν άπαξ δια παντός να εξουδετερώσουν αυτόν τον κίνδυνο. Ως προς αυτό έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. Χωρίς όμως την δυνατότητα επιβολής του Αρμαγεδώνος το σύστημα παραμένει μετέωρο. Χάνει δηλαδή την βάση του, άρα παύει να ισορροπεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει. Είναι αυτονόητο, ότι η μανία ενός προσεχώς ξεγραμμένου τον σπρώχνει σε ένα μέγιστο βαθμό επιθετικότητας.  Έχοντας διαπιστώσει, ότι η επιβίωσή του βρίσκεται στο τέλος της, επιχειρεί να επιβάλλει το "γαία πυρί μειχθήτω", όπου μπορεί και στον βαθμό που μπορεί. Εξακολουθώντας να υπάρχει σε λανθάνουσα ισορροπία, σε κατάσταση δηλαδή, που ενώ έχει απωλέσει την στήριξή του, διατηρεί κατά τα άλλα ακόμη μια σχετική αρτιμέλεια, πριν εκδηλωθεί η πορεία για το τελικό γκρέμισμά του στο βόρβορο. Διαθέτοντας ακόμη πάρα πολλά στηρίγματα, αλλά κυρίως την τεχνογνωσία χιλιάδων ετών εξαπάτησης και εξανδραποδισμού των ανθρώπων, διαθέτει ακόμη την αδράνεια της μεγάλης μάζας, που δεν περιορίζεται μόνο στους θεσμούς και μηχανισμούς που αυτή ελέγχει. Αυτή η αδράνεια επεκτείνεται μέσα στον τρόπο σκέψης και στις καθημερινές συνήθειες, που θεωρούν αυτονόητες τα μπουλούκια των σκλάβων. Οπότε η απόσταση από την εκβαράθρωση μέχρι τον ενταφιασμό του τέρατος είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη πορεία, που απαιτεί μεγάλη προσοχή. Όχι διότι το τέλος αυτής της διαδικασίας δεν είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Αλλά διότι πρέπει να περιοριστεί κατά το δυνατόν η ζημιά που μπορεί αυτό να επιφέρει, έχοντας προγραμματίσει ο επιθανάτιος ρόγχος του να επιφέρει ένα είδος σεισμού, με τις μεγαλύτερες δυνατές καταστροφές. 

   Ο Ήρως που θα εξοντώσει τελειωτικά το θηρίο θα κλείσει και τον κύκλο της τραγικότητος. Άρα, θα αναδειχθεί ως έσχατος των Ηρώων, αναγόμενος σε Επιήρωα. Στην ουσία όμως θα βιώσει και αυτός την τραγικότητα. Όχι με την έννοια, ότι αυτή την φορά ο Ηρωισμός δεν θα φθάσει στο αίσιο τέλος του. Ο Επιήρως έχει σαφέστατη επίγνωση, ότι δεν είναι μια αυτόνομη και μεμονωμένη οντότητα. Αποτελεί τον έσχατο κρίκο μιας αλύσου Ηρωισμού, που διατρέχει την ιστορία της ανθρωπότητος επί χιλιετίες. Συνδέεται οργανικά και λειτουργικά με όσους προηγήθηκαν, βιώνει το δράμα τους και προχωράει επάνω στα βήματά τους επάνω στα στέρεα σημεία της ατραπού, που οι προηγούμενοι με την αυτοθυσία τους διαμόρφωσαν. Ο επιήρως δεν περιορίζεται μόνο στους επιφανείς μαχητές, που δεσπόζουν στην κορυφή αυτού του Αγώνα. Συμπεριλαμβάνει όσους μόχθησαν και έταξαν την ζωή και την δράση τους στον στόχο της τερατοκτονίας.  Εκατοντάδες χιλιάδες μάχιμοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, στην πορεία περισσότερων δεκαετιών. Αυτοί δεν θα περάσουν τροπαιοφόροι μέσα από κάποιες αψίδες θριάμβου και δεν θα μεταφέρουν λάφυρα. Αρκετοί μετά το πέρας του πολέμου θα δαφνοστολιστούν. Κάποιοι από αυτούς, που έδρασαν παρασκηνιακά, θυσιάζοντας σιωπηρά το βαθύτερο είναι τους, θα παραμείνουν άγνωστοι, ή και ονειδισμένοι. Οι μαχητές μετά την νίκη πανηγυρίζουν. Οι στρατηλάτες όμως μετρούν τους νεκρούς τους και σιωπούν, αναλογιζόμενοι τι θα μπορούσαν να είχαν πράξει με καλύτερο τρόπο, για να περιορίσουν ακόμη περισσότερο τον ανθρώπινο πόνο. Μονάχα η "διαρκής επανάσταση φυτών και λουλουδιών", όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης, θα ψάλλει το "Έξιον Εστίν" για κάποιους "ταπεινούς και καταφρονεμένους". Όμως ο Ηρωισμός δεν πάσχει από εύσημα. Προσβλέπει μόνον σε ένα: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Αυτή η λέξη φέρει το τέλος (ως τέρμα αλλά τέλος που πρέπει να καταβληθεί) καθώς και το "τετέλεσθαι" μιας υπεράνθρωπης τελετουργίας για τον αποκαθαρισμό του βάθρου, που δικαιωματικά ανήκει στην έννοια και τον προορισμό του Ανθρώπου, ως κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θείου.

   Ζούμε ακόμη στην εποχή των τεράτων. Στην έσχατη φάση της, που υπερχειλίζει το πύον της καμπάλ. Όμως γλαφυρά αναδύεται πλέον η ρήση των σοφών: "Όπου υπερεπλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσε και η Χάρις". Ο δρόμος που υπολείπεται είναι ακόμη δύσβατος και έντονα συγκρουσιακός. Όμως οι Ήρωες ευτύχησαν πάντοτε της συνδρομής κάποιας Θεότητος. Ως συνειδητοί πλοηγοί του αγώνα συνυπολογίζουν πάντοτε τις συγκυρίες, είτε αυτές είναι κοσμικές, είτε είναι άλλου είδους. Όμως γνωρίζουν ότι, "Όπου βούλεται ο Θεός καταργείται πάσα φύσεως τάξις". Και ότι αυτός που τελικά θα νικήσει είναι το Πνεύμα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ζωής μας.

   Στην επόμενη φάση η σύγκρουση κορυφώνεται και τα γεγονότα θα εκτυλίσσονται με ταχύτητα χιονοστιβάδας. Όμως οι Αντιδυνάμεις δεν είναι μόνες τους. Έχουν στο πλευρό τους χιλιάδες μαχητές, που ξεμοντάρουν το βασικότερο στήριγμα του συστήματος, που είναι ο οχετός των μαζικών μέσων. Όλων αυτών των μηχανισμών, που επενεργούν στην πλύση εγκεφάλου σε εκατομμύρια ανθρώπους. Χωρίς την αντιστροφή του κλίματος που επικρατεί, χωρίς το ξεσκέπασμα των πολύμορφων μηχανισμών αλλοτρίωσης, που στηρίζονται σε πακτωλούς χρημάτων, δεν είναι δυνατόν να τελεσφορήσει η προσπάθεια ανατροπής του βαθέως κράτους. Και ένα πολύ βασικό μια τέτοια ανατροπή να έχει την νομιμοποίηση στην συνείδηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, μια υπόθεση, που βρίσκεται ακόμη σε πορεία οικοδόμησης. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ στηρίζεται σε κάθε κύτταρο του επερχόμενου Επιήρωος, που πλέον βρίσκεται σε επέλαση.

2. ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

   Ο Ήρωας του παρελθόντος, που με πολλαπλές κινήσεις απύθμενης μωρίας φρόντισαν οι ίδιες οι δυνάμεις του σκότους να επικαιροποιήσουν, είναι ο Περσέας, σε συνδυασμό με τον αποκεφαλισμό της μέδουσας.

Με αφορμή το εξώφυλλο της έκδοσης της 4.2.2017 του περιοδικού DER SPIEGEL έκανα μια ανάρτηση στις 6.2.2017, με την οποία έθεσα μια ανάλογη προβληματική. Η ανάρτηση αυτή έγινε λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ. Παρόλο που στο σύντομο αυτό διάστημα δεν ήταν δυνατόν να καταθέσει αυτός δείγμα γραφής, σε βαθμό που θα μπορούσε να γίνει μια αξιολόγηση των προθέσεων και των επικείμενων επιλογών του, η αποτίμηση που επιχειρήθηκε στα πλαίσια αυτής της ανάρτησης ορθά εντόπιζε τον βασικό άξονα, που καθόριζε την ανάδειξή του στην προεδρία, δηλαδή το εσωτερικό νοικοκύρεμα της χώρας, που η αρμαγεδωνική πολιτική των ομπάμα / κλίντον είχε οδηγήσει σε πλήρη διάλυση. Στην ανάρτηση αυτή έγινε επίσης σχετικά εκτενής αναφορά στην πολιτική της Διοίκησης Πούτιν (και προκατόχων) που με μια άκρως ευφυή διεργασία ανέτρεψαν ολοσχερώς τον κίνδυνο διεξαγωγής ενός Γ'ΠΠ. Όμως, ελλείψει περισσότερων δεδομένων, δεν στάθηκε δυνατόν να γίνει μια ορθή αποτίμηση της Διοίκησης Τραμπ, όσον αφορά τις επιλογές της στην εξωτερική πολιτική, οι οποίες εκδηλώθηκαν βήμα προς βήμα στην συνέχεια. Η έλλειψη μιας ολοκληρωμένης εικόνας με οδήγησε τότε στην έκφραση ενός σκεπτικισμού, αναφορικά με τον συνολικό ρόλο και τον χαρακτήρα αυτής της διοίκησης. Αυτή ξεδίπλωσε τις επιλογές στην εξωτερική πολιτική με αργό και πολύ προσεκτικό τρόπο. Όπως αποκάλυψε η συνέχεια της διαδικασίας και όπως ανέπτυξα σε μια από τις προηγούμενες αναρτήσεις, η ανάληψη της προεδρίας ήταν προϊόν συμβιβασμού μεταξύ της καμπάλ και των Αντιδυνάμεων. Αυτή βρισκόμενη σε πλήρες αδιέξοδο, ήταν επόμενο να υποχωρήσει, με στόχο να κερδίσει χρόνο, ώστε να επεξεργαστεί ένα σχέδιο Β για την επιβολή του κεντρικού στόχου που ακολουθεί, ο οποίος επικεντρώνεται στην πλήρη καταστροφή του υπάρχοντος πολιτισμού και στην καταβαράθρωση της ανθρωπότητος σε συνθήκες πρωτογονισμού. Ήταν επόμενο να εφαρμόσουν οι Αντιδυνάμεις κατά την αρχική φάση της προεδρίας μια πολύ προσεκτική πολιτική, που δεν αποκάλυπτε τις εν τέλει στοχεύσεις τους. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια υπερίσχυσαν οι έντονες δηλώσεις του Τραμπ υπέρ του Ισραήλ με ταυτόχρονη έξαρση των απειλών εναντίον του Ιράν. Στην πορεία όμως κατέστη κατανοητό, ότι οι συγκεκριμένες διακηρύξεις της Προεδρίας αποτελούσαν ένα τακτικό ελιγμό. Η πολιτική που ακολουθήθηκε, έχει οικοδομήσει πολύ σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση ειρήνευσης στην Μέση Ανατολή, ωθώντας το Ισραήλ να συνάψει και αναπτύξει σχέσεις με πληθώρα αραβικών χωρών. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε η διοίκηση Τραμπ να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των αρμαγεδωνιστών - σιωνιστών (Αναφορικά με αυτό το ζήτημα έχω προαναγγείλει μια ανάρτηση). Όμως η απόσταση μέχρι την πλήρη εξουδετέρωση των αρμαγεδωνιστών δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, διαδικασία που εκτιμώ ότι θα προτάξει ο Πρόεδρος Τραμπ κατά την διάρκεια της δεύτερης προεδρίας του, όταν έχοντας ξεριζώσει το βαθύ κράτος στο εσωτερικό και επιφέρει πολύ βασικά κτυπήματα στα στηρίγματά του εκτός των ΗΠΑ, θα έχει τελείως άλλες δυνατότητες να επιταχύνει την επίτευξη των σχεδίων του σε περιοχές που διέπονται από άκρα επικινδυνότητα.

   Μέ  αυτά τα δεδομένα, ενώ ορθά συνδύασα τότε το εικονιζόμενο εδώ εξώφυλλο του Σπήγγελ με τον μύθο του Περσέα και τον αποκεφαλισμό της μέδουσας, δεν ερμήνευσα ορθά τις προθέσεις των συντακτών που το πρόβαλλαν. Η μέχρι τότε πολιτική των ΗΠΑ είχε επιφέρει μια ενδόμυχη απέχθεια σε βάρος της σε πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Και ενώ πέτυχε η πολιτική Τραμπ να αντιστρέψει αυτήν την απέχθεια, μετατρέποντας  πληθώρα ανθρώπων από πολέμιους της κρατικής πολιτικής των ΗΠΑ σήμερα πλέον σε αποφασισμένους και στρατευμένους υποστηρικτές της, υπάρχουν ακόμη λίαν σοβαροί και αρκούντως προβληματισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι διατηρούν έντονες επιφυλάξεις. Η λανθασμένη ερμηνεία που έδωσα τότε στο υπό εξέταση εξώφυλλο, ήταν ότι οι συντάκτες αποσκοπούσαν να αντιστρέψουν συνειδητά τον μύθο του Περσέως, προβάλλοντας την μέδουσα στον Τραμπ και τον Περσέα στους Πέρσες, που ήσαν οι αποκεφαλιζόμενοι στην παράσταση, στα πλαίσια της προετοιμασίας επιθετικών ενεργειών σε βάρος του Ιράν. Οι εξελίξεις όμως στην πορεία αποκάλυψαν, ότι τέτοιου είδους ενέργειες δεν αποτελούσαν στον παραμικρό βαθμό σκοπιμότητα της διοίκησης Τραμπ, γεγονός, που αποκλείεται να αγνοούσαν τότε οι ιθύνοντες της Καμπάλ. Αυτοί είχαν τότε περικυκλωμένο τον Πρόεδρο με νεροκουβαλητές της πολιτικής τους, όπως ο τότε επικεφαλής του State Department Τίλλερσον της Exxon, o καθίκαρος των Νέοκονς, Μπόλτον, ενώ τα γουρουνόσκυλα Κίσσιγκερ και Ολμπράιτ εξακολουθούσαν να συμμετέχουν στα επιτελεία του Πενταγώνου.

  Υπό το πρίσμα των σημερινών δεδομένων είναι προφανές, ότι πρέπει να αποδοθεί άλλη σκοπιμότητα στο εξώφυλλο, στα πλαίσια μιας τελείως διαφορετικής ερμηνείας, από αυτήν, που πρόβαλλα τότε. Ως εκ των πραγμάτων προκύπτει, ότι στις προθέσεις των κατασκευαστών της εικόνας του εξωφύλλου, δεν εντασσόταν καθόλου μια αναφορά στον μύθο του Περσέως, έστω και εάν αθέλητα έθεσαν με αυτόν τον τρόπο σε κίνηση την αναφορά σε ένα μύθο, ο οποίος με τον συγκεκριμένο τρόπο που de facto προβλήθηκε, στρεφόταν έντονα εναντίον τους. Όπως λέγεται: "Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται", ή άλλως πως: "Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι". (Και επ' αυτού ως υποκείμενο του ρηματικού τύπου "απολέσαι" δεν είναι το Θείον, αλλά όσοι επιλέγουν την οδό της απωλείας).

 

 

Η πάγια προπαγάνδα της καμπάλ σε βάρος του προέδρου Τραμπ, επικεντρώνεται σε καταγγελίες, ότι αυτός είναι δήθεν υπερόπτης, αρτηριοσκληρωτικός, ένας πωρωμένος εγωμανής, που προσπαθεί να περικόψει το φιλελεύθερο πνεύμα που διαποτίζει τις ΗΠΑ, αμφισβητίας του "δημοκρατικού φιλελευθερισμού" και ως συντηρητικός πουριτανιστής προσπαθεί μονίμως να γυρίσει την κοινωνία προς τα πίσω, αναβιώνοντας τα ήθη ενός ξεπερασμένου πατερναλιστικού παρελθόντος, τελείως ξένου προς τα δεδομένα μιας "ανοικτής κοινωνίας" και προς το "American way of life". Συγχέοντας σκόπιμα το ιδανικό της Ελευθερίας με την κατάντια της ελευθεριότητας, δηλαδή το μπάχαλο της αποδόμησης όλων των κοινωνικών ηθών, στηριζόμενη στην προπαγάνδα, που ανέπτυξε ο αρχισατανιστής αλάιστερ κρόουλυ, όπως έδωσε την περιγραφή της στο λεγόμενο "βιβλίο του νόμου", με ανώτερη αξία το λεγόμενο "θέλημα", τουτέστιν την "ανώτατη αρχή" "tho what you will". Σφάξε, ρήμαξε, ξέσκισε ότι βρεις μπροστά σου, ικανοποίησε τα πλέον αρπακτικά και χαμερπή ένστικτα, αρκεί εσύ να αισθάνεσαι ότι σαλτάροντας "την βρίσκεις". Αναμφίβολα στο παρελθόν η ηθική που ακολούθησε ο πουριτανισμός, ήταν μια διπλή ηθική, η οποία εκφράζεται με τον πλέον φανερό τρόπο στους παιδοβιασμούς, που ανέκαθεν εφαρμόζει η παπική εκκλησία, δίπλα στον τεράστιο οικονομικό πλούτο που έχει μαζέψει εκμεταλλευόμενη τους φουκουράδες και τις τεράστιες μονάδες παραγωγής όπλων, που της ανήκουν, επιβάλλοντας το αιματοκύλισμα των λαών, ώστε να αδειάσουν οι αποθήκες, για να ξαναγεμίσουν με το νέο αποτέλεσμα της παραγωγής, που θα τρέξουν να καπαρώσουν εγκαίρως οι υπερχρεωμένες στο χρηματιστικό κατεστημένο κρατικές κυβερνήσεις. Ο πουριτανισμός υπήρξε καθ' όλην την διάρκεια της ιστορίας το λευκό γιλεκάκι, που φορούσαν πάνω από την συφιλιδική φανέλα τους οι υποκριτές του εξουσιασμού, με στόχο να απαξιώσουν στην ουσία τις πραγματικές παραδοσιακές αξίες, επί των οποίων εδράζεται πάσα καλώς νοούμενη κοινωνική οργάνωση και ζωή. Ώστε, μετά την απαξίωση των σαθρών αξιών, να θέσουν σε κίνηση τα ίδια κυκλώματα, που έστησαν την διπλοπροσωπία του πουριτανισμού, το κίνημα της συστηματικού ξεχαρβαλώματος της κοινωνίας, με την έκκληση των ηθών, την διάδοση των ναρκωτικών, την προσπάθεια του ξεχερσώματος των εθνών και της οικογένειας, την κατάργηση των δυο φύλων με το ελτζιμπιτάδικο καραναβάλι, εξαπολύοντας τις ορδές των χουλιγκανιστών με κύριο σύνθημα και μοναδικό στόχο την καταστροφή των πάντων. Επικεφαλής αυτής της προσπάθειας πάντοτε οι "ανθρωπιστές" τύπου σόρος, που με πακτωλό χρημάτων από το εμπόριο ναρκωτικών και την χρηματιστηριακή κερδοσκοπία του καζινοκαπιταλισμού, χρηματοδοτούν κάθε είδος εγκληματικών και αντικοινωνικών στοιχείων, διαφθείροντας, ότι πολυτιμότερο διαθέτει μια κοινωνία, που θα μπορούσε να τεθεί επικεφαλής στην υπηρεσία των στοχεύσεων μιας υγειούς Πνευματικής Ηγεσίας, τουτέστιν την ανήσυχη νεολαία. Διοχετεύοντας μέσα στο ευαίσθητο ανατρεπτικό νεύρο των νέων το δηλητήριο του μηδενισμού και το ξέφρενο μένος, οι χαφιέδες αληταμπουράδες του χρηματιστικού κατεστημένου, και οι αντικοινωνικοί αχθοφόροι τους, με αιχμή του δόρατος τα εκφυλισμένα μαζικά μέσα και την βιομηχανία υποκουλτούρας, χρηματίζοντας τις συνειδήσεις μιας νεολαίας, που προηγουμένως φτωχοποίησαν και την αποστέρησαν από κάθε προοπτική για μια αξιοπρεπή επιβίωση. Μετέτρεψαν ένα διόλου μικρό ποσοστό των νέων ανθρώπων σε μπάζα του κοινωνικού κανιβαλισμού. Το βασικό βιβλίο του Κarl Ρopper, που ήταν ο ακαδημαϊκός μέντορας του σόρος είναι ένας λίβελος ενάντια στον Πλατωνισμό και τους φιλοσόφους της ουσίας. (Σημαντικό πόνημα για την κατανόηση αυτής της φιλοσοφικής κατεύθυνσης είναι το βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά "Χάιντεγκερ και Αεροπαγίτης"). Στον αντίποδα της κροουλικής προπαγάνδας περί θελήματος βρίσκεται η πρακτική των ασκητών στα πλαίσια της "υπακοής". Οι ασκητές παραμερίζουν συνειδητά το ίδιον θέλημα, υπακούοντας στους Γέροντες. Αυτοί η πρακτική αποτελεί την πραγματοποίηση της διδασκαλίας των Μυστικών Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αναφορικά με την "διά της ετερονομίας αυτονομία". Αυτή στηρίζεται στο συμπέρασμα, ότι όταν ο άνθρωπος παραμερίζει το ίδιο θέλημα για να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην εκπλήρωση του Θείου Σχεδίου, τότε συναντά τον πραγματικό του εαυτό και γίνεται αληθώς αυτόνομος. Δηλαδή μέσω της ετερονομίας, ως προσαρμογής στις Θείες Επιταγές, αυτονομείται.

   Μέσα από αυτήν την οπτική καθίσταται προφανές, ότι ο συγκεκριμένος εικονισμός στο Σπήγκελ αποσκοπούσε να δείξει με τον συμβολικό αποκεφαλισμό του αγάλματος της ελευθερίας, ότι ο Τραμπ θα εξουδετέρωνε τις ελευθερίες του Αμερικανικού τρόπου ζωής. Πλην όμως, οι εν λόγω "φωστήρες" της προπαγάνδας δεν κατανόησαν εγκαίρως, ότι με τον συγκεκριμένο συμβολισμό έθεταν σε κίνηση τον μύθο του Περσέως, πετροβολώντας τελικά οι ίδιοι το κεφάλι τους. Διότι ο Πρόεδρος Τραμπ είχε κλειθεί από τις αντιδυνάμεις να αποκεφαλίσει ως νέος Περσεύς την μέδουσα του βαθέως κράτους. Είναι όχι μόνον απορίας άξιον, αλλά και ενδεικτικό για την άνευ προηγουμένου ηλιθιότητα, που χαρακτηρίζει τα κρόνεια ιερατεία, λόγω της βαθιάς πώρωσης που τα διακατέχει, πώς αυτοί, που έχουν αναχθεί σε φανατικούς θιασώτες των τελετουργιών και της εκμετάλλευσης συμβόλων με στόχο την επιβολή ενός είδους κοινωνικής μηχανικής, που στοχεύει στην χειραγώγηση της νόησης των μαζανθρώπων μέσω μιας ακατάσχετης υποβολής, υπέπεσαν σε μια τόσο στοιχειώδη γκάφα. Προφανώς, απορροφημένοι μέσα στα σατανολατρικά βιβλία, την νοοτροπία και την πρακτική των εξιλασμού των δήθεν "πανίσχυρων" δαιμονικών "δυνάμεων", ούτε μελέτησαν επαρκώς και πολύ περισσότερο ούτε κατανόησαν σε βάθος εκείνες τις πηγές γνώσεων, που κληροδοτήθηκαν ως κωδικοποιημένοι οδοδείκτες στην κατεύθυνση της χειραφέτησης και απελευθέρωσης της ανθρωπότητος από την Σοφία των αιώνων και πρωτίστως από το Ελληνικό Πνεύμα. Όταν κατανόησαν, ότι με το γκολ, που είχαν βάλει οι ίδιοι στο τέρμα τους, είχαν ξεσκίσει οι ίδιοι τα δίχτυα τους, έριξαν τα πόδια στην πλάτη, για να περισώσουν τα ασυμμάζευτα.

 

Έτσι, φρόντισαν στα πλαίσια της "μαγείας των πόλεων", στην οποία αναφέρθηκα στην πρώτη ανάρτηση για το εξώφυλλο του περιοδικού Σπήγγελ, να τοποθετήσουν στην λεωφόρο, που βρίσκεται το Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, ένα γλυπτό, που παριστά τον αποκεφαλισμό του Περσέως από την μέδουσα. Όμως το πουλάκι είχε ήδη πετάξει. Η κεφαλή του λεγόμενου "αγάλματος της ελευθερίας" είχε πάρει ήδη με δική τους πρωτοβουλία την πορεία προς την χωματερή των πεδίων πληροφορίας. Αυτό το υποτιθέμενο "άγαλμα", δεν έχει την παραμικρή σχέση με την έννοια του "αγάλλομαι", ως αίσθημα του βρέφους, αλλά και της μητέρας, όταν αυτή του παρέχει μέσω του θηλασμού το μητρικό γάλα. Επίσης αυτό αποτελεί απροκάλυπτη παράσταση του "εωσφόρου" και δωρήθηκε στον ιδρυτή της Αμερικανικής ανεξαρτησίας Τζωρτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος ήταν μασόνος 33ου βαθμού, από τα στελέχη της γαλλικής επανάστασης. Η εωσφορική κεφαλή αυτής της παραστάσεως είναι ανδρική, συμπεριλαμβανομένης της απαραίτητης θηλυπρέπειας, στα πλαίσια της "θεότητος" του ανδρογύνου, που λατρεύουν οι ελευθεροτέκτονες. Φυσικά, όταν ραγίσει το γυαλί, ειδικά από απροσεξία, δύσκολα στοκάρεται κατόπιν. Ειδικά στην περίπτωση που ο Πρόεδρος Τραμπ, ως προϊστάμενος ενός εκπληκτικού επιτελείου, όχι μόνον ανόρθωσε τις ΗΠΑ στο εξωτερικό, αλλά έθεσε ένα πολύ γερό θεμέλιο, επάνω στο στέρεο έδαφος, που διαμόρφωσε προηγουμένως η Διοίκηση Πούτιν, για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας ειρήνης. Σε αυτήν την προοπτική ο Πρόεδρος Τραμπ δεν αναδεικνύεται μόνον ως επελαύνων σύγχρονος Περσεύς, αλλά προΐσταται ενός παγκοσμίου κινήματος, το οποίον ημέρα με την ημέρα ενσαρκώνει τον επερχόμενο Επιήρωα. Αυτόν, που θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τα τέρατα της καμπάλ για πάντα, ανοίγοντας την οδό για την εξέλιξη της ανθρωπότητος σε μια οδό αντάξια του Θείου προορισμού της. Καταργώντας δηλαδή την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, παρέχοντας την δυνατότητα πλέον να προάγει η ανθρωπότητα Ήρωες όχι από ανάγκη, αλλά τομώντας την έννοια της Ελευθερίας.

 

 

Επειδή όμως ο πνιγμένος πιάνεται μόνιμα από τα μαλλιά, για να καλύψουν οι πανηλίθιοι κρετίνοι της καμπάλ το φιάσκο με το εξώφυλλο της έκδοσης του περιοδικού του Φεβρουρίου 2016, έπεσαν σε μια ακόμη μαγαλύτερη γκάφα, καθορίζοντας το εξώφυλλο της έκδοσης της 7ης Νοεμβρίου, πριν μερικές εβδομάδες. Για να περισώσουν την συμβολική λειτουργικότητα του τέρατος, που οι ίδιοι αποκεφάλισαν, παρίσταναν στο εξώφυλλο αυτό τον μπιντέ να τοποθετεί την κομμένη κεφαλή εκ νέου στο αποκεφαλισμένο άγαλμα. Όμως πάνω από το κεφάλι του μπιντέ ανέγραψαν το βασικό σύνθημα της διοίκησης Τραμπ "Make America Great Again", προφανώς για να το διαστρεβλώσουν. Στην ουσία απεικόνισαν για μια ακόμη φορά το αποκεφαλισμένο τέρας χωρίς λαιμό στην περιοχή της υποτιθέμενης συγκολλήσεως, υπερκειμένου όμως του βασικού συνθήματος, που είναι και μια από τις βασικές στοχεύσεις του Προέδρου Τραμπ. Με αυτόν τον τρόπο υπογράμμισαν και οι ίδιοι την αναγκαιότητα να εξέλθουν οι ΗΠΑ από τα αδιέξοδα, που αυτοί της επέβαλλαν. Και για μια τέτοιου είδους επαναλαμβανόμενη γκάφα κρίνονται από τον γράφοντα ως καθόλα άξιοι για ένα τεράστιο εγκώμιο της μωρίας τους.

   Ενώ όμως η καμπάλ βαυκαλιζόταν με γλυπτά και με κόβε ράβε κεφάλια επάνω στον ακέφαλο ακατονόμαστο, ο Τραμπ και το επιτελείο του, ως πραγματικοί 5 D σκακιστές πέρναγαν στην εφαρμογή ενός ευφυέστατου τελετουργικού δρώμενου, ώστε να σφραγίσουν τον αποκεφαλισμό του τέρατος στα πεδία πληροφορίας.

 

 

 

 

 Η ροή του κόκκινου υγρού που έτρεχε στο πρόσωπο του Ρούντι Τζουλιάνι μόνο βαφή μαλλιών δεν ήταν. Αυτό έλειπε ένας κατά συνήθεια βαψομαλλιάς με εκατοντάδες δημόσιες εμφανίσεις, να μην είναι σε θέση να γνωρίζει τον τρόπο που συμπερεφέρεται το προϊόν στην πρώτη ψιλή βροχούλα. Ασχολούμαι με τα τελετουργικά και τα δρώμενα σε πορεία δεκαετιών. Όμως μια τέτοια ανάπαράσταση του αποκεφαλισμού της μέδουσας, ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ.

  Μέγιστε Ροδόλφε, τι να σου πρωτοπροσφέρουμε; Το όσκαρ ηθοποιίας για το έτος 2020, ή το Βραβείο χειρισμού των συμβόλων; Η Πάουελ έκανε λόγο, ενδεδυμένη δορά λοεπαρδάλεως, ότι θα απελευθέρωνε το τέρας, όμως ταυτοχρόνως το πιο ευφυές τέρας, που γνώρισα μέχρι σήμερα, είχε ήδη βγεί για βοσκή στα πεδία πληροφοριών. (Όμως αγαπητέ Ρούντι τελείως μεταξύ μας: Ας μην είχατε παραλάβει την Ελληνική Θεατρική Παράδοση και τότε θα βλέπαμε τι είδους μίμους θα βγάζατε οι Ιταλογενείς).

‘Έστιν οὖν Τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν

Στις τρέχουσες εξελίξεις θα αναφερθώ πολύ σύντομα λίαν προσεχώς, για να περιορισθεί η έκταση αττής τηνς ανάρτηση σε αναγνώσιμο μέγεθος.

Ευχαριστώ θερμά τον φίλο ΚΩΣΤΑ - ΤΑΥΡΟΣ για την συμμετοχή του στην συγγραφή αυτού του κειμένου με επίβλεψη διορθώσεων, φραστικών και γλωσσικών.

Σe αυτήν την ανάρτηση έκανα χρήση φωτογραφιών και κάποιων ιδεών από την σημαντική ιστοσελίδα  https://secretsun.blogspot.com/

 

Αναρτήθηκε από botilastopelagos