ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΦΑΣΗ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

 

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΦΑΣΗ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

 Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ   botilastopelagos 

1. ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

   Εκτιμώ ότι η τρέχουσα χρονική περίοδος εισάγει την ανθρωπότητα σε ένα τελείως νέο κόσμο, που προβάλλει ριζικά διαφορετικός από τον προηγούμενο. Κάθε νέο δημιούργημα συνδέεται πάντοτε με τους πόνους της γέννας, που το καθιστά πραγματικότητα. Αυτή η διαδικασία είναι δύσκολο να καταστεί κατανοητή στον Ευρωπαϊκό χώρο, ενώ στις ΗΠΑ όχι μόνον δεν συναντάει δυσκολίες αναφορικά με την πραγματοποίησή της, έχοντας καταστεί πλήρως κατανοητή και αποδεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αλλά αυτοί θεωρούν σε σημαντικό ποσοστό, ότι αποτελούν το δυναμικό υποκείμενο αυτής της ριζικής αλλαγής. Πριν πραγματοποιηθεί ένα πρόγραμμα, είναι αναγκαίο να κυοφορηθεί και να εκπονηθεί στην σφαίρα των σχεδιασμών. Σχεδόν πάντοτε το υποκείμενο που προωθεί ένα πρόγραμμα, αποτελείται από μια ομάδα, που είναι εξ ορισμού μια κοινωνική μειοψηφία, δεδομένου, ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας, ενώ αρέσκεται να έχει σε όλα άποψη, αποφεύγει να συμμετέχει στον όποιο προγραμματισμό, διότι αυτό συνεπάγεται ανάληψη προσωπικής ευθύνης. Η κοινωνική μάζα επιλέγει να συνοδοιπορεί παθητικά. Κατά κανόνα, αυτό συμβαίνει είτε μέσω φανατισμού, είτε με την προσκόλληση στον εξωτερικό τύπο (στο κέλυφος) κάποιων δογμάτων. Αυτοί οι δυο τρόποι ανταποκρίνονται στην ψυχολογία της γκρούπας, η οποία αποσκοπεί στην συγκάλυψη της προσωπικής ευθύνης πίσω από το μπουλούκι, παρέχοντας μια επισφαλή βεβαιότητα.

   Στην περίπτωση ριζοσπαστικών ανατροπών καθίσταται απαραίτητα τα οράματα. Αυτά είναι προβολές, στο μέλλον, που απέχουν πολύ από την ισχύουσα πραγματικότητα. Αποτελούν μια σύζευξη, ένα πάντρεμα ρεαλισμού και ουτοπίας. Άρα προϋποθέτουν την σύζευξη, το πάντρεμα ρεαλισμού και ουτοπίας. Η Ευρώπη, όπως και κάθε μητροπολιτικός χώρος υπήρξε ανέκαθεν μια μείζονα περιοχή, που ήταν αναπαυμένη στις δάφνες της. Δηλαδή μια νωθρή ήπειρος. Έχοντας προάγει σημαντικά φιλοσοφικά, επιστημονικά, τεχνολογικά και οικονομικά επιτεύγματα, θεώρησε τον εαυτό της μέτρο και υπόδειγμα, για ότι άλλο υπήρχε. Θεώρησε, ότι οι υπόλοιποι οφείλουν να την υπηρετούν. Από τις αποικίες εισήγαγε πρώτες ύλες και εξήγαγε ιεραποστόλους, δηλαδή ιδεολογικά μοντέλα και υπανάπτυξη. Κάθε γηγενής πολιτισμός θεωρήθηκε μάου – μάου, δηλαδή αγέλη ανθρωποφάγων, ή οκνηροί ιθαγενείς, που προσκυνούσαν τις διερχόμενες αγελάδες. Τα τελευταία διακόσια χρόνια δεν αποτόλμησε καμία ριζοσπαστική αλλαγή. Τα ελάχιστα άνωθεν επιβεβλημένα προνουντσιαμέντα, που ονόμασε φιλάρεσκα “επαναστάσεις”, άλλαζαν τα ενδύματα της εξουσίας, προσαρμόζοντας την εκμετάλλευση στα νέα δεδομένα. Το όλο φιλοσοφικό “υπόβαθρο”, που προήγε ο “διαφωτισμός”, αποτελείται από φληναφήματα σκοτεινών φυσιογνωμιών, που αναδύθηκαν από ελευθεροτεκτονικές στοές. Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ έπεισε τον κάθε μέσο ευρωπαίο κάφρο, ότι είναι “εχέφρων πολίτης” (responsible citizen, mündiger Bürger) αφόσον στηρίζεται σε μια ευνουχισμένη από πάσα άλλη ψυχική και πνευματική διεργασία “λογική”, με βασικό καθήκον να εξάγει σε όλη την υπόλοιπη υφήλιο το δικό του εξουσιαστικό μοντέλο, με την μορφή του αγγλοσαξονικού κοινοβουλευτισμού.

    Τελείως διαφορετικά από τον εγωκεντρικό συντηρητισμό και την εξουσιομανία των μητροπόλεων κινήθηκαν οι αποικίες. Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα του πολεοδομικού σχεδιασμού τους, πιστοποιούν το πνεύμα αναζήτησης της ελευθερίας, όσων αισθάνθηκαν ότι δεν τους χώραγε ο τόπος και αναζήτησαν μέσω της αποδημίας, όχι μόνον νέους τόπους, αλλά και νέους τρόπους. Ενώ στον κέντρο των μητροπόλεων δεσπόζουν ανάκτορα ή οχυρά, που εξασφαλίζουν την διαιώνιση της εξουσίας, στα κέντρα των αποικιών της αρχαιότητος βρίσκεται πάντοτε η αγορά, ως τόπος κυρίως συναντήσεων και διαλόγου. Οι απόδημοι δεν φόρτωναν στο δισάκι τους μόνον τα λιγοστά τους υπάρχοντα, αλλά το γέμιζαν κυρίως με τα όνειρά τους. Η Ευρώπη ως γηραιά ήπειρος αξίωνε τον σεβασμό, που αρμόζει στην ωριμότητα και σε κάποιον, που έχει ήδη προσφέρει. Όταν όμως η γριά καταντάει κωλόγρια, τότε πάει και όποιος σεβασμός περίπατο. Μέσα από αυτά τα σπάργανα γεννήθηκε η Αμερική, ο Νέος Κόσμος.

   Η Αμερική γεννήθηκε με το όραμα της Ελευθερίας. Όμως όλους αυτούς τους ανθρώπους, που οδήγησε η στέρηση στον ξενιτεμό, με το όραμα μιας καλύτερης ζωής, ακολούθησαν, ως ήταν φυσικό και τα γνωστά τρωκτικά. Το καταπιεσμένους καθολικούς της Αγγλίας και της Ιρλανδίας πήραν κατά πόδας τα ρατσιστικά κακεντρεχή προτεσταντικά τομάρια. Τον κυνηγημένο από τον αντισημιτισμό στα γκέτο φτωχοεβραίο πήραν από πίσω οι καμπαλιστές δουλέμποροι, τον λιμοκτονούντα Σικελό και Έλληνα αγρότη πήρε από πίσω η μαφία των λιμανιών της μεσογείου. Και πριν όλων των άλλων, όλους αυτούς ακολούθησαν στην νέα γη, οι τοποτηρητές σατράπηδες του βρετανικού στέμματος, μετατρέποντας σε τακτικό στρατό τα αντικοινωνικά αποβράσματα, που αναζητούσαν νέες περιοχές για να λυμαίνονται. Και προ όλων των άλλων κακοδαιμονιών μεταφέρθηκε το συνέδριο των αρχιραβίνων από υο Λονδίνο στην Νέα Υόρκη. Έχοντας στα σεντούκια της Βενετίας όλο τον παγκόσμιο πλούτο, το είχαν μεταφέρει στο Λονδίνο, ιδρύοντας τους μεγάλους τραπεζικούς οίκους, που χρηματοδοτώντας ηγεμόνες και κυβερνήσεις είχαν μετατρέψει σε εξαρτημένους από αυτούς οφειλέτες. Η απόσταση Από το Λονδίνο, την Φρανκφούρτη και το Παρίσι ως την Νέα Υόρκη δεν ήταν πλέον για τους ρότσιλντ περισσότερο από δυο τσιγάρα δρόμο.

    Δυστυχώς, το Αμερικανικό Όραμα δεν ευοδώθηκε. Γρήγορα η νέα ήπειρος μετετράπη σε πεδίο βάναυσης εξόντωσης των γηγενών, υπερεκμετάλλευσης των ξεριζομένων σκλάβων, σε χώρο φυλετικών διακρίσεων, εργατικών συνδικάτων που έλεγχε η μαφία, θέρετρο κυριαρχίας των καρτέλ ναρκωτικών, πεδίο δράσης της κουκ λουξ κλαν, χρηματιστικό κέντρο της παγκόσμιας υπερεκμετάλλευσης, κέντρο των γερακιών της παγκόσμιας πολεμικής βιομηχανίας, κέντρο “ηγετών” που έκαναν βουτιές στα φέρετρα της skull and bones, θέρετρο ανθρωποθυσιών στο μολώχ της bohemian groove, κέντρο απαγωγής παιδιών και κατανάλωσης αδρενοχρώματος, κέντρο του σιωνιστικού λόμπυ, κέντρο ανάπτυξις της παγκόσμιας διαφθοράς εμάντσων και ελτζιμπιντάδων, κέντρο επιβολής ενός διεφθαρμένου κράτους και απόλυτης μιντιακής δικτατορίας. Αλλά και κέντρο, που μόνιμα επιχείρησε να εξάγει δια της πλέον ακραίας βίας “τις αξίες του ελευθέρου κόσμου”, δολοφονώντας κάθε Πρόεδρο και Γερουσιαστή, που τόλμησε να επιχειρήσει να περιορίσει την κατρακύλα. Όμως, παρ' όλα αυτά ο Μπουκόφσκυ διακύρηξε κάπου με την ευαισθησία του πλέον λυρικού αλήτη: “Δεν μπορώ να μην αγαπάω το Χάρλεμ της σύφιλης και της ηρωίνης”. Γιατί όμως παρέμεινε αυτή η εμμονή, αυτή η προσκόλληση, αυτή η αγάπη ενός άκρατα περιθωριακού, στην Αμερικανική Πραγματικότητα, παρά τον βάναυσο εκφυλισμό της; Διότι οι επικυρίαρχοι, που έγιναν τσιμπούρι επάνω στην πλάτη του μετανάστη, παρότι κομμάτιασαν το Αμερικανικό Όραμα στην ψυχή του, ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΝ. Το κάθε βλαχαδερό στην Αμερικανική ζούγκλα δεν έβαλε ποτέ, ούτε στιγμή κάτω. Γουστάρει να φοράει κασκέτα και να κραδαίνει την σημαία των ΗΠΑ, περιμένοντας τον από μηχανής θεό που αποκαταστήσει το Αμερικανικό Όραμα. Στην Αμερική, όποιος δεν φοράει καπέλο, δεν είναι τίποτε. Φοράς λευκό; Φτουράς. Φοράς μαύρο; You are fired!

    Τι έχει Ευρώπη, που θα μπορούσε να αντιπαραβάλει στο “We shall overcome“ των μαύρων, στο “I have a dream“ του Martin Luther King, στο “Make America great again“ του Ντόναλντ Τραμπ; Δεν αρνούμαι, ότι και η Ευρώπη ανέπτυξε το δικό της αμφισβητησιακό οικοδόμημα. Όμως το Chanson είναι η ομολογία αμφισβήτησης ενός μοναχικού μποέμ, ενός ιντιβιντουαλίστα, ενώ τα σπιρίτσουαλ και το μπλουζ βγήκαν από τον συλλογικό πόνο των μαύρων στις φυτείες και το protest song εκφράζει το όνειρο της αποκατάστασης του οράματος της πατρίδας: “This is my land, this is your land...“.

    Η Ευρώπη είναι πλέον μια ήπειρος με μόνιμη στυτική δυσλειτουργία. Ενώ η Αμερική είναι ανέκαθεν μια Ήπειρος σε μόνιμη στύση. Και το ελλαδικό κρατίδιο σέρνεται πίσω από την ευρωπαϊκή αποχαύνωση. Επιμένει, ότι παραμένει Ελληνικό, επαιρόμενο για Ιχώρ και γονίδια, παραβλέποντας την βασικότερη αρχή της κληρονομικότητας. Η συνείδηση και μόνον η συνείδηση είναι αυτή που μπορεί να ενεργοποιήσει το όποιο κληρονομικό δώρημα. Εντύπωση μου προκαλεί η απαισιοδοξία ειδικά ανθρώπων που επιμένουν και πρόβαλαν με έμφαση την προάσπιση θρησκευτικού δόγματος. Τι αξία όμως μπορεί να έχει το όποιο θρησκευτικό δόγμα χωρίς την Πίστη; Και τι αξία μπορεί να έχει η Πίστη, χωρίς την Πίστη στο Θαύμα; Όπως χαρακτηριστικά διακήρυξε ο Ηράκλειτος: “ΕΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ, ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ”, εάν δεν ελπίσουμε το ανέλπιστον, δεν θα το δραστηριοποιήσουμε ποτέ. Το ίδιο χαρακτηριστική είναι έλλειψη προοπτικής, από αυτούς που διακατέχονται από βεβαιότητες. Εάν κατανόησα κάτι μέχρι σήμερα, από την συμμετοχή μου σε χώρους όπου συζητούν άνθρωποι, είναι ότι πίσω από την έκφραση απόλυτης βεβαιότητας κρύβεται ανασφάλεια.

    Φυσικά παντού υπάρχει η αναλαμπή της φωτεινής εξέλιξης και της ελπίδας. Στην Ευρώπη αναπτύσσεται σε όλους τους χώρους ένα ισχυρό κοινωνικό κίνημα ενάντια στα μέτρα της απάτης, που ονομάστηκε “πανδημία”. Ένα κίνημα που βαθμηδόν αναπτύσσεται ραγδαία. Και στην Ελλάδα εμφανίζονται συνεχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι, που εκδηλώνουν άκρα αποφασιστικότητα, αποκαλύπτοντας το ισχυρό σθένος που διαθέτουν. Όμως δεν μπορούμε να παραδούμε, ότι ακόμη, αυτή που στηρίζουν το κίνημα της “Μεγάλης Αφύπνισης” είναι ακόμη μια μειοψηφία. Διόλου ευκαταφρόνητη μεν, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το συντριπτικό ποσοστό στις ΗΠΑ, που στηρίζει αυτόν τον αγώνα.

    Οι Δυνάμεις που στηρίζουν τον Πρόεδρο Τραμπ είναι καλοί γνώστες αυτής της κατάστασης. Γνωρίζουν επίσης, ότι εάν αυτός ο αγώνας περιορισθεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ, δεν μπορεί να έχει προοπτική. Η καμπάλ είναι μια παγκόσμια λέπρα. Κάθε περιορισμός της θεραπείας στα συμπτώματα, θα την οδηγήσει σε ακόμη πιο επιθετική εκδήλωση. Πρέπει να ξεριζωθούν οι ατίες, που αναπαράγουν το βαθύ κράτος σε παγκόσμια κλίμακα. Κι αυτό συνεπάγεται ολοσχερή πάταξη της σατανολατρείας.

    Γι αυτό το λόγο το Επιτελείο των Αντιδυνάμεων στις ΗΠΑ εφαρμόζει μια διπλή τακτική. Στο εσωτερικό δεν προωθεί μόνον ξεσκέπασμα της καλπονοθείας. Εστιάζεται κυρίως στο να καταδείξει το βάθος και το εύρος των δυνάμεων που την προώθησαν, ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΝΟΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΑΛΑ ΚΑΡΤ, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΟΤΕ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΣΚΛΗΡΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ, ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΙΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ.

    Στο εσωτερικό έχει ο Πρόεδρος την πλειοψηφία με το μέρος του, οπότε αυτό που πρέπει να καταδείξει είναι ο βαθμός της διάβρωσης που έχει επέλθει, ώστε να καταστεί κατανοητή και αποδεκτή η δέσμη ριζοσπαστικών μέτρων, που θα εφαρμοστεί. Στο εξωτερικό τουναντίον, ενώ επικρατεί η ίδια ένταση της δυσφημιστικής καμπάνιας σε βάρος του, όπως εντός των ΗΠΑ από τα μαζικά μέσα του συρμού, δεν μπορεί να υπάρξει άμεση εικόνα από τα οφέλη, που έχει επενεργήσει η πολιτική του κατά την περίοδο της περασμένης τετραετίας. Κάποιοι πιο ενημερωμένοι από τον μέσο όρο άνθρωποι, μπορούν να γνωρίζουν σε θεωρητική βάση κάποια από τα θετικά επιτεύγματα αυτής της πολιτικής, όμως δεν μπορούν να έχουν άμεση εμπειρία των ωφελειών της. Δεν μπόρεσαν να δουν κάποιον μακροχρόνια άνεργο από τον κύκλο γνωριμιών τους να αποκαθίσταται με εργασία, ούτε κάποιον πεινασμένο να χορταίνει ψωμί, ούτε κάποιο απόμερο δρομάκι στην περιοχή τους να απαλλάσσεται από τους εμπόρους ναρκωτικών. Έτσι ενώ η πολιτική του Τραμπ δέχεται τον ίδιο καταιγισμό λάσπης, όπως στις ΗΠΑ, αδυνατεί να παρουσιάσει απτό δείγμα γραφής στην κοινή γνώμη. Όλοι βεβαίως γνωρίζουν, ότι κατά την διάρκεια της θητείας του αναπτύχθηκε μια άνευ όρων φιλειρηνική πρακτική, που στρέφεται άμεσα ενάντια στα συμφέροντα του επιθετικού οικονομικού συμπλέγματος παραγωγής και εμπορίας όπλων, και ενάντια σε στα κυκλώματα, που επιδιώκουν βίαιη επιβολή. Όμως από την άλλη μεριά δεν είναι εις θέσιν να κατανοήσουν ζωτικούς συμβιβασμούς, οι οποίοι κρίθηκαν αναπόφευκτοι, λόγω των δυσμενών εσωτερικών και διεθνών συσχετισμών δύναμης. Λόγου χάριν, πλείστοι όσοι καλοθελητές στην Ευρώπη, δεν μπορούν να αξιολογήσουν με ορθό τρόπο, τους λόγους, ένεκα των οποίων δεν έφτασαν σε άνοιγμα δίκης οι 140.000 σφραγισμένοι φάκελοι, που έχουν κατατεθεί σε δικαστήρια και περιέχουν καταγγελίες ενάντια στο βαθύ κράτος. Όπως έδειξαν όμως οι εκδικάσεις μηνύσεων ενάντια στην καλπονοθεία πρόσφατα, που απορρίφθηκαν συνοπτικά από ανώτατα δικαστήρια περισσότερων πολιτειών, το δικαστικό σώμα είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ακραία διαβρωμάνο. Ακόμη και ο γενικός εισαγγελέας William Barr, που σουλατσάριζε μόνιμα δίπλα στον Πρόεδρο Τραμπ, αποδείχθηκε λαγός του βαθέως κράτους, δηλώνοντας προκλητικά, ότι δεν διέκρινε την παραμικρή παρατυπία στην διεξαγωγή των πρόσφατων προεδρικών αλλαγών. Άλλο μεγάλο ζήτημα, που προσκρούει στην στενή νοοτροπία πολλών, είναι η λανθασμένη αξιολόγηση, ότι ο Τραμπ κρατάει ως βασικό επιχείρημα το οπτικοακουστικό υλικό που κατέχει σε βάρος των παιδοβιαστών και παιδικτόνων, για να το παρουσιάσει στην δημοσιότητα, όταν κορυφωθεί η σφοδρή σύγκρουση που επίκειται. Εξ ίσου έντονα ερωτηματικά προκαλεί στην μέση αντίληψη η πολιτική του Προέδρου απέναντι στο Ισραήλ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν ασχολήθηκαν διόλου με τους τεράστιους κινδύνους, που ελλοχεύουν για την ανθρωπότητα στα κυκλώματα του σιωνιστικού κρατιδίου, ώστε να μπουν στον κόπο να αξιολογήσουν τον ευφυή τρόπο, με τον οποίον εξουδετερώνει βήμα προς βήμα ο Τραμπ μια άκρως λεπτή, εκρηκτική για την παγκόσμια ειρήνη απειλή. (Γι' αυτό το θέμα έχω προαναγγείλει ειδική μια ανάρτηση). Εγκλωβισμένη μέσα σε αυτά τα πλαίσια περιορισμένης οπτικής, υφίσταται η κοινή γνώμη τον μονομερή καταιγισμό των μαζικών μέσων, χωρίς να εισέρχεται στην βάσανο της ίδιας έρευνας, αποδεχόμενη τα προπαγανδιστικά στερεότυπα. Οπότε είναι τελείως φυσικό, οι Δυνάμεις Τραμπ, να εφαρμόζουν στο εξωτερικό μια διαφορετική πολιτική διαφώτισης, από ότι στο εσωτερικό. Ενώ στο εσωτερικό επιδιώκουν το ξεσκέπασμα της καμπάλ σε βάθος, έχοντας με το μέρος τους την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, στο εξωτερικό επιδιώκουν ΤΗΝ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. Με ποια μέθοδο όμως επιδιώκεται αυτή η μεταστροφή;

   Στην προκειμένη περίπτωση, εφόσον οι πολίτες στην Ευρώπη στην πλειοψηφία τους ακολουθούν μια πρακτική επιδερμικής προσέγγισης των εξελίξεων, που εξαντλείται στην επιπόλαιη πρόσληψη της  επιφάνειας των εξελίξεων, δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα μεταστροφής, από μια προσγείωση στα πραγματικά δεδομένα, η οποία δυστυχώς δεν μπορεί παρά να είναι ανώμαλη. Όπως κάποιες φορές έχει διαπιστωθεί στο παρελθόν: "Οι μάζες πρέπει να πεισθούν από την ίδια τους την πείρα". Όποιος δεν έχει διάθεση να βάλει κάτω την κρίση του, ώστε να μπορέσει να αξιολογήσει σφαιρικά τα δεδομένα, είναι υποχρέωμένος δυστυχώς να κατανοήσει δεχόμενος τους ραπιασμούς (ή επί το επιστημονικότερον, το σκατόξυλο) της καμπάλ. Και επί του προκειμένου αυτή είναι κάτω από την πόρωση, την μανία και την απόγνωση που την διακρίνει σε αυτήν την περίοδο, ο καλύτερος δάσκαλος. Με βάση την πάγια διαπίστωση, ότι οι εγκληματίες πλέκουν οι ίδιοι το σκοινί, με το οποίον θα τους κρεμάσουν οι κοινωνίες. 

   Όλοι οι προβληματισμένοι και προϊδεασμένοι εχέφρονες άνθρωποι, είτε υποστηρίζσουν την Διοίκηση Τραμπ, είτε κρατούν απεναντί της ουδέτερη στάση, εκτιμώντας ότι δεν μπορουν να την αξιολογήσουν, πριν δημοσιοποιηθούν επαρκή στοιχεία, είτε την θεωρούν "μια από τα ίδια" με την καμπάλ, εκτιμώντας ότι πρόκειται για ένα ακόμη εξουσιαστικό τέχνασμα, από το οποίο οι κοινωνίες δεν μπορούν να αναμένουν ουδέν καλόν και άρα μόνον η κινητοποίηση των δυνάμεων της κοινωνίας που ανήκουν σε αυτόβουλη προοπτική μπορεί να προδφέρει κάποια διέξοδο, ΑΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ ΟΛΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΟΝΤΑΙ ΕΝΕΚΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ. Υπάρχουν στο διαδίκτυο πολλοί ιστολόγοι, οι οποίοι μπορούν να χαρακτηριστούννάνετα πραγματικοί αστέρες της εναλλακτικής ενημέρωσης, που ενώ διεξάγουν πολύ σημαντικό αγώνα στα μέτρα ενάντια στην υποτιθένη "πανδημία", κρατούν απέναντι στην διοίκηση Τραμπ ουδέτερη, ή και εχθρική στάση. Για ποιο λόγο όμως συμβαίνει αυτό; Μια ορθή αξιολόγηση και σε βάθος εκτίμηση της Διοίκησης Τραμπ προϋποθέτει ένα αυξημένο πολιτικό κριτήριο. Αυτό όμως δεν μπορεί παρά να στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη μακρά θητεία σε σε μάχιμους οργανισμούς με οργανωμένο τρόπο, που απεργάζονται ανατροπές των κατεστημένων στο παρελθόν. Αυτή η εμπειρία μπορεί να προέρχεται τόσο από την τωρινή τους ενσάρκωση, ή από ενσαρκώσεις τους στο παρελθόν, εφόσον εκτιμούμε με ορθό τρόπο τον εντοπισμό του Πλάτωνος, ότι η γνώση είναι ενθύμηση. Όπως διαπιστώνει ο Αριστοτέλης, η γνώση μπορεί να προέρχεται από την μνήμη (ενεστώσα ενσάρκωση) ή από ανάμνηση (παρελθούσα ενσάρκωση). Η ΑΠΕΙΛΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΠΑΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΜΟΛΙΑΣΜΟΙ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΑΠΤΗ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑΣ, ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΥΠΟΒΑΘΡΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΔΩΡΗΜΑΤΟΣ  Ή ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ. Όταν διαπιστώνουμε, ότι απειλείται άμεσα η ζωή μας, μας έχει πάρει το νερό από τα πόδια και τρέχουμε ολοταχώς.

   Εδώ υφίσταται ένας πολύ διαπιστώσιμος κίνδυνος, για τον αγώνα απελευθέρωσης, που διεξάγουν οι Αντιδυνέμεις για την απελευθέρωση της σύνολης ανθρωπότητος από τα δεσμά των σατανιστών. Αυτός διαγράφεται έντονα σε κοινωνίες, που πάσχουν έντονα από ιδεοληψίες και προσκόληση σε στερεότυπα, όπως η Γερμανική κοινωνία, την οποία σπουδάζω απάνω στο πετσί μου σε μια πορεία, που διαρκεί 48 έτη. Μπορεί δηλαδή οι Αντιδυνάμεις να χύσουν το αίμα τους για να βοηθήσουν την Γερμανία να απελευθερωθεί από τα δεσμά του παλαιοκομουνιστικού συστήματος των επιπλευσάντων στάζι, του οποίου ηγείται η μέρκελ και να αρχίσει μεγάλο ποσοστό των γερμανών (που δεν διακρίνονται στην πλειοψηφία τους ούτε για την νοητική τους ευλυγησία, ούτε για τις κοινωνικές τους ευαισθησίες) να διαμαρτύρονται φωνασκούντες: "Καταστρέψατε την γυναίκα, που εμείς είχαμε ψηφίσει και στην οποία οφείλουμε την ευημερία μας. Αυτή η γυναίκα μας παρείχε την ευκαιρία να επιβάλουμε με βάση την φυλετική μας υπεροχή συνθήκες καλύτερης ζωής, από ότι όλοι υπόλοιποι στον ευρωπαϊκό μας περίγυρο". Εκατομμύρια γυαλιστεροί κουβάδες, παρκαρισμένοι δίπλα στα πεζοδρόμια, πλείστοι όσοι μάρκας "τζιπάκι" με ανάρτηση και δεν συμμαζώνεται, αρκετούς από τους οποίους οδηγούν κυράτσες με μπούρκα η φερετζέ, ή πρώην τζιχάντια, που έχιυν "ενσωματωθεί" στην  γερμανική κοινωνία, αποτελούν ομολογία πίστεως στην θεότητα του καταναλωτισμού, εκπρόσωπος της οποίας επί γης είναι το πολιτικό κατεστημένο και οι δυνέμεις καταστολής στην γερμανία.

   Οπότε τι απομένει στην Διοίκηση Τραμπ, από να πει σιωπηρά "Μαγκάκια μου, εφόσον επιθυμείτε γκαραντίνα, εγκλεισμούς και τρομοκρατία εμβολίων, θα τους φάτε μέχρι να ξεράσετε. Θα φέτε τα λοκ ντάουν, το σπάσιμο των αλυσίδων εφοδιασμού των σούπερ μάρκετ και την έλλειψη τροφίμων, εφόσον δεν φροντίσατε να κάνετε αποθέματα, επαναυόμενοι στην καμπάλ, που νομίζεται ότι σας βυζαίνει". ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΟΡΙΟ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΗ ΑΝΑΤΡΕΨΙΜΗ.  ΠΡΙΝ ΔΗΛΑΔΗ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΜΑΖΙΚΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ. Αυτό έλλειπε, να αμαρτήσει η Διοίκηση Τραμπ σε βάρος της ανθρωπότητος.  Γι' αυτό εξήγγειλε η εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου κα. Ellis, ότι "η επανεκλογή Τραμπ θα σημάνει το τέλος της πανδημίας". Είπαμε: Όσοι επιθυμείτε νουθεσία για την μεταστροφή σας, είναι στην διάθεσή σας να την υποστείτε. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΠΑΡΕΚΕΙ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΥΒΡΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΥΒΡΙΣ, ΜΠΑΙΝΕΙ ΦΡΑΓΜΟΣ.

 

Το κείμενο θα συνεχιστεί στο δεύτερο μέρος με το κεφάλαιο: "Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΡΑΜΠ".