Το τίμημα της woke κουλτούρας...

 

Αλέξανδρος Σκούρας

Τα αποτελέσματα των χθεσινών προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτέλεσαν έκπληξη για πολλούς. Η καθαρή νίκη του Ντόναλντ Τραμπ τόσο στο κολέγιο των εκλεκτόρων όσο και στη λαϊκή ψήφο, έφερε στο προσκήνιο μια βαθιά δυσαρέσκεια που είχε υποτιμηθεί: Την αντίδραση του μέσου πολίτη απέναντι στη “woke” κουλτούρα που αναπτύχθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της τετραετίας του Τζο Μπάιντεν.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μπάιντεν, η “woke” κουλτούρα, μια κίνηση που αρχικά στόχευε στην ευαισθητοποίηση για κοινωνικές αδικίες, πήρε έντονη δυναμική. Οι προθέσεις μπορεί να ήταν καλές, αλλά η εφαρμογή τους οδήγησε σε πολώσεις και διαιρέσεις. Πολιτικές και ρητορικές που υποστήριζαν την κοινωνική δικαιοσύνη συχνά κατέληγαν να κατηγορούν ή να στιγματίζουν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.

Για πολλούς που θεωρούνταν «κανονικοί» ή «μέσοι» πολίτες πριν από λίγα χρόνια, οι αλλαγές αυτές ήταν αποπνικτικές:

Φυλετικές Σχέσεις: Πολλοί λευκοί Αμερικανοί αισθάνθηκαν ότι χαρακτηρίζονταν ως προνομιούχοι ή καταπιεστές απλώς λόγω του χρώματος του δέρματός τους, ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους εμπειρίες ή πεποιθήσεις.

Θέματα Φύλου: Η αντίληψη ότι υπάρχουν δύο φύλα αντιμετωπίστηκε ως παρωχημένη ή ακόμα και ως δείγμα συντηρητισμού, αφήνοντας πολλούς να αισθάνονται ότι οι απόψεις τους δεν έχουν θέση ούτε στο δημόσιο διάλογο, ούτε στο δημοκρατικό κόμμα.

Ρόλοι των Φύλων: Οι άνδρες συχνά αισθάνθηκαν ότι κατηγορούνταν συλλογικά για κοινωνικές ανισότητες, τη λεγόμενη πατριαρχία, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ατομικές τους πράξεις ή στάσεις.

Ισότητα: Η πίστη στην ισότητα ενώπιον του νόμου ερμηνεύτηκε από ορισμένους ως άρνηση των συστημικών προβλημάτων, οδηγώντας σε κατηγορίες ρατσισμού.

Διεθνείς Σχέσεις: Η υποστήριξη του δικαιώματος ύπαρξης και αυτοάμυνας του Ισραήλ αντιμετωπίστηκε ως ένδειξη καταπίεσης, δημιουργώντας εντάσεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Σεξουαλικός Προσανατολισμός: Οι ετεροφυλόφιλοι αισθάνθηκαν ότι κατηγορούνται για καταπίεση της LGBTQ κοινότητας, ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους στάσεις ή πράξεις.

Εργασιακές Αξίες: Η αξία της συνέπειας και της τήρησης ωραρίων θεωρήθηκε από ορισμένους ως πολιτισμική επιβολή, προκαλώντας σύγχυση σε εργασιακά περιβάλλοντα.

Περιβάλλον: Οι προσωπικές επιλογές, όπως τα ταξίδια, κρίθηκαν ως ανεύθυνες λόγω των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων, δημιουργώντας αίσθημα ενοχής.

Οικονομία: Η πίστη στον καπιταλισμό και στην ελεύθερη αγορά χαρακτηρίστηκε ως υποστήριξη της καταπίεσης των αυτόχθονων πληθυσμών.

Πολιτικές Επιλογές: Η ψήφος προς τους Ρεπουμπλικάνους αντιμετωπίστηκε ως ένδειξη φασισμού, περιορίζοντας τον πολιτικό διάλογο.

Πολιτισμική Καταπίεση: Η υπερευαισθησία σε ό,τι αφορά τις κάθε λογής μειονότητες, δημιούργησε ένα κλίμα τρομοκρατίας - κυρίως σε χώρους εργασίας και τα πανεπιστήμια, όπου κάθε πολίτης φοβόταν πως αν πει μια λάθος λέξη (micro-agression) ή ένα τραβηγμένο αστείο, ότι μπορεί ως αποτέλεσμα να χάσει τη φήμη του ή ακόμα και τη δουλειά του.

Η συσσώρευση αυτών των αισθημάτων καταπίεσης οδήγησε πολλούς πολίτες να αισθανθούν αποξενωμένοι από το Δημοκρατικό Κόμμα. Η έλλειψη χώρου για διάλογο και η τάση για χαρακτηρισμούς δημιούργησαν ένα κλίμα πόλωσης. Οι πολίτες δεν αισθάνονταν πλέον ότι εκπροσωπούνται ή ότι οι ανησυχίες τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η νίκη του Τραμπ μπορεί να ερμηνευθεί και ως μια αντίδραση σε αυτή την ακραία “woke” κουλτούρα. Οι ψηφοφόροι, κυρίως οι άνδρες, φαίνεται ότι εν μέρει εξέφρασαν την απόρριψη της woke κουλτούρας και την προτίμησή τους προς την ανεκτικότητα, που επιτρέπει τον διάλογο και σέβεται τις διαφορετικές απόψεις χωρίς να στιγματίζει, παραδόξως μέσω του Τραμπ.

Η εκλογική διαδικασία δεν είναι μόνο μια επιλογή πολιτικών προσώπων, αλλά και μια αντανάκλαση των κοινωνικών ρευμάτων και ανησυχιών. Η υιοθέτηση της “woke” κουλτούρας από πλευράς των δημοκρατικών, φαίνεται να προκάλεσε περισσότερο διχασμό παρά ενότητα. 

https://www.liberal.gr/